„Anoda i katoda” to ostatnie dzieło pisarza, wydane już pośmiertnie w latach 1980-1981. Według zamysłu autora, miał to być przegląd całej jego twórczości, począwszy od pierwszych tekstów jeszcze sprzed I wojny światowej, a kończąc na ostatnich latach życia. Na tom II (zatytułowany „Międzyepoka”) składają się m.in. zgrabne felietony, pełne uroczych szczegółów wspomnienia i mistrzowskie reportaże z życia codziennego.
W epoce plastikowych noży w samolotach, w świecie, w którym coraz bardziej egzotyczne miejsca są dostępne dla turystów w formie all inclusive, autor może pochwalić się czymś niezwykłym.Autor, znany podróżnik, założyciel wydawnictwa Lonely Planet, odwiedził wszystkie ""przeklęte"" kraje, o których obecnie często donoszą serwisy informacyjne. Opowiada o swoich podróżach po krajach reprezentujących najbardziej restrykcyjne i niebezpieczne reżimy na świecie: Afganistanie, Albanii, Arabii Saudyskiej, Birmie, Iraku, Iranie, Korei Północnej, Kubie i Libii.
Tadeusz Pióro prawie codziennie gotuje ambitny obiad, i to od dobrych 20 lat. Swoje kulinarne doświadczenia opisywał na łamach "Przekroju" w latach 2000-2005. Obecnie współpracuje z miesięcznikiem "Forbes" oraz dwumiesięcznikiem "Wino". Jest również autorem pięciu książek poetyckich. Wykłada literaturę amerykańską na Uniwersytecie Warszawskim.
Lukier - spektakularne budynki, modne pracownie, głośni architekci. Mięso - architektura, z którą obcujemy na co dzień, tysiące budynków, placów i pomników, w polskich miastach i miasteczkach. Lukier przyciąga, dużo się o nim mówi i pisze, a jeszcze więcej fotografuje, ale to tylko wierzchnia warstwa. Co jest pod spodem? Jaki jest stan posiadania polskiej architektury niemal po ćwierć wieku po upadku komunizmu? Przed jakimi wyzwaniami stoimy? Co się udało, a co jest naszą porażką??
Wydanie II rozszerzone
Monumentalna synteza życia kulturalnego, artystycznego, handlowego i społeczno-politycznego Paryża, uznanego przez Waltera Benjamina za 'stolicę XIX wieku', a w istocie także projekt napisania 'prehistorii XX wieku'. Dzieło mityczne, przez wiele lat owiane legendą i uważane za zaginione. Notatki do niego Walter Benjamin gromadził przez 13 lat, aż do swej tragicznej śmierci, która zadecydowała o tym, że dzieło zapełniające prawie 30 brulionów pozostało jednak otwarte, nieukończone. Paryskie pasaże, czyli przeszkolone magazyny handlowe ciągnące się długim rzędem w poprzek całych kompleksów kamienic i tworzące w ten sposób swoiste miasto w mieście, stały się dla Waltera Benjamina symbolicznym obrazem przemian społecznych, ekonomicznych i kulturalnych, jakie nastąpiły w Europie końca XIX i początku XX wieku. Pasaże te to naoczne świadectwo przejścia od zbiorowości społecznej opartej na wzajemnej trosce jej członków do społeczności bazującej na dobrobycie i zysku ekonomicznym. Oprócz pasaży i ulic z ich nieodłącznymi bohaterami: flaneurem i prostytutką, przedmiotem uwagi Benjamina są także reklamy i ogłoszenia, slumsy, fotografia, sekty, moda, transport publiczny, figury woskowe, giełda i kursy walutowe, nuda, kicz, literatura, teoria postępu, karykatury Daumiera, znaczki pocztowe, etc. Silva rerum, a każda z rzeczy w tym lesie jest znacząca, alegoryczna, mityczna. To kopernikański przewrót w opisie historycznym: nikt przed Benjaminem, określającym się jako "łachmaniarz historii", nie opisywał historii z tej perspektywy, koncentrując się na odpadach cywilizacji. Kalejdoskopowy charakter tej swoistej encyklopedii ma swoje odbicie w formie literackiej Pasaży. Jest to dzieło fragmentaryczne, swego rodzaju patchwork złożony z notatek, komentarzy i obserwacji autora, a także "cudzych słów": wypisów z gazet, cytatów z zapomnianych książek, popularnych aforyzmów, analiz i ilustracji. Walter Benjamin (1842-1940) – niemiecki filozof żydowskiego pochodzenia, teoretyk kultury, krytyk literacki, tłumacz, eseista. Jeden z najważniejszych intelektualistów XX wieku. Jego prekursorskie analizy kultury masowej są inspiracją i źródłem namysłu dla współczesnych badaczy tego zjawiska i filozofów.
Hipisi w PRL-u to książka, która chce uchronić przed historycznym i społecznym zapomnieniem kontrkulturowego zjawiska jakim był polski hipizm w okresie PRL-u. Polskich hipisów - owych "niewinnych rewolucjonistów" - komunistyczna propaganda piętnowała bezwzględnie jako pasożytów i narkomanów. Ten fatalny wizerunek, przetrwał zmianę ustrojową i został przejęty przez nowych szafarzy historii i prawdy.
Hipisi w komunistycznej Polsce pokazali władzy i ludziom, że można podjąć próbę innego życia niż przewidywał to kolektywny ideał stworzony przez marksistów. Trzeba pamiętać tamte czasy, aby widzieć jak wiele to znaczyło. W warunkach komunistycznego reżimu, mieli odwagę głosić ideały wolności, pokoju i miłości. Jako pierwsi, rozpoczęli ruch małej wewnątrzgrupowej solidarności. Pozostawili trwały ślad w sztukach plastycznych, muzyce, teatrze, psychologii i ekologii.
Tylko przez pierwsze cztery lata od premiery na świecie sprzedano 3 mln egzemplarzy Czarnego Łabędzia, książki o zmienności, ryzyku i istocie nieprzewidywalnych zdarzeń. Przetłumaczono ją na 33 języki!
Świat jest pełen Czarnych Łabędzi, czyli wydarzeń, które spadają na nas nagle i odciskają ogromne piętno na naszym życiu. Były to m.in. wybuch I wojny światowej, dojście Hitlera do władzy, zamachy z 11 września 2001 roku w Nowym Jorku czy kryzys finansowy 2008 roku. „Połączenie niskiej przewidywalności i znacznych skutków dla otaczającej rzeczywistości czyni Czarnego Łabędzia wielką zagadką”, pisze Nassim Nicholas Taleb. Rozwiązanie tej zagadki podaje wnikliwemu czytelnikowi na talerzu. Jego książka to ważna lektura dla wszystkich, którzy chcą żyć świadomie w dzisiejszym, pełnym niepewności, szybko zmieniającym się świecie. Zwłaszcza że autor ma dla nas pociechę – zdarzają się także pozytywne Czarne Łabędzie…
NASSIM NICHOLAS TALEB (ur. 1960) jest amerykańskim inwestorem, teoretykiem rynku, filozofem i eseistą. Specjalizuje się w zagadnieniach niepewności, nieprzewidywalności i ryzyka. Przez wiele lat pracował jako trader, by w 2006 roku, na dwa lata przed kryzysem finansowym, odejść z rynku kapitałowego. Wykłada inżynierię ryzyka w Polytechnic Institute Uniwersytetu Nowojorskiego, poświęca się swoim badaniom i pisaniu, a w wolnym czasie medytuje w kawiarniach całego świata, niczym opisywany przez siebie włóczęga (flâneur). Oprócz Czarnego Łabędzia (ang. The Black Swan), który przyniósł mu międzynarodową sławę, napisał m.in. Ślepy traf (wyd. pol. 2006, tytuł ang. Fooled by randomness) oraz Antykruchość (wyd. pol. 2013, tytuł ang. Antifragile). Urodził się w Libanie. Jest magistrem nauk przyrodniczych i doktorem zarządzania (oba dyplomy odebrał na Uniwersytecie w Paryżu), ma tytuł MBA Szkoły Biznesu Whartona Uniwersytetu w Pensylwanii. Mieszka w Nowym Jorku.
Intrygująca nowa książka...Czarny Łabędźto dowód na zdumiewający tupet i godną podziwu ambicję autora.
The New York Times Book Review
Seria REFLEKSJE to unikalny wybór najciekawszych tekstów współczesnych światowych filozofów i socjologów składający się na żywą debatę nad kondycją demokracji i człowieka w życiu społecznym, gospodarczym i politycznym. W ramach serii ukazały się w Polsce książki Michaela J. Sandela: Czego nie można kupić za pieniądze (2012), Sprawiedliwość (2013), Przeciwko udoskonalaniu człowieka (2014); Krzysztofa Michalskiego Eseje o Bogu i śmierci (2014) oraz Vincenta Descombes’a Rozterki tożsamości (2013). W najbliższym czasie nakładem Wydawnictwa Kurhaus i we współpracy z Instytutem Nauk o Człowieku w Wiedniu ukaże się Dla odkupienia duszy Petera Browna.
A otóż i fantastyczne zjawisko, jakim jest kot. Miękki, zgrabny, puszysty ale i nieprzenikniony, władczy, zagadkowy, arystokratyczny - inteligentny.
Kot bywa też magiczny i symboliczny. Któż o tym nie wie spotykając go na swojej drodze. I to jeszcze czarnego! Nawet najbardziej odważni i sceptyczni poczują się nieswojo. Od starożytnego Egiptu po Japonię, do dzisiejszej Europy kot wzbudza podziw i szacunek.
Dla zakochanych w kotach po same uszy (od koniuszków wąsów po ostatnie włosy ogona) - biblia absolutnie obowiązkowa!
Oparta na faktach opowieść o jednej z białych plam powojennej historii - „wilczych dzieciach”. Po drugiej wojnie światowej niemieckie sieroty tułały się po Litwie w poszukiwaniu chleba i dachu nad głową. Uciekająca z Prus Wschodnich mała Renata musi ukryć swoje niemieckie pochodzenie. Szuka schronienia w lasach, ale także wśród ludzi. Znajduje przybranych rodziców, otrzymuje nowe litewskie imię - Maryte.
Książka „Pan Wilk i kobiety” zadebiutowała w sieci wiosną 2013 roku. Kilka tygodni później, w maju, o Panu Wilku zrobiło się głośno. Kilkanaście tysięcy internautów weszło na jego blog po tym, jak jeden z największych portali informacyjnych w kraju opublikował cytat z Wilka: „nic tak nie cieszy mądrego mężczyzny jak zboczona kobieta”. Te słowa zadziałały jak magnes. Mieszanka wybuchowa seksu i perwersji, męski punkt widzenia, cała gama uczuć oraz specyficzne poczucie humoru w ciągu jednego wieczoru zyskały rzeszę wielbicieli oraz… wrogów. W książce, która powstała na kanwie bloga, Pan Wilk bez tabu, w nietuzinkowy sposób opowiada o swoim świecie intymnym, przyjaźniach z kobietami, poszukiwaniach, samotności, miłości do córki. Na przemian śmieszy, oburza, wywołuje łzy oraz dreszcz podniecenia u kobiet, które dały się namówić na czytelniczą randkę z Wilkiem.
Standardowy zestaw problemów współczesnego człowieka to brak czasu, brak pieniędzy (lub długi), nadwaga, niezdolność do koncentracji, lęk przed samotnością, śmiercią, chorobą i starością. Nie każdy człowiek doświadcza wszystkich z wymienionych dolegliwości, ale niemal każdy dostrzega u siebie co najmniej jedną z nich. Autorka głośnej książki Minimalizm, wskazuje jak poradzić sobie z tymi wyzwaniami, odwołując się do realnych przykładów z życia. Jednocześnie (również na podstawie konkretów) sprawdza granice minimalizmu. Odpowiada na pytania: Gdzie kończy się umiar, a gdzie zaczyna asceza? Czy asceza jest potrzebna, a jeśli tak, to komu i kiedy? I wreszcie: Czym jest szczęście i czy naprawdę minimalizm może pomóc w jego osiągnięciu?
Historia uczy, że to, co dziś jest herezją, jutro może stać się prawdą powszechną. Czy zatem żyjemy w świecie, w którym granica między "herezją" a "prawdą uniwersalną" jest płynna? Czy to, co dziś jest dekalogiem społeczeństw, jutro stanie się heretyckim manifestem? Wnioski z lektury są Twoje.
Visual kei jest o tyle ciekawym zjawiskiem, że choć jest to termin ściśle związany z japońskim rockiem, nie jest gatunkiem ani podgatunkiem muzycznym, lecz kategorią estetyczną. Muzycy należący do tego nurtu ubierają się barwnie i ekstrawagancko, noszą silny makijaż i często cechuje ich androgynia. Autorka podejmuje się zbadania tego fenomenu, poszukując źródeł definiowania pojęcia męskości w japońskiej kulturze, sposobów jej kreowania oraz inspiracji zachodnimi kanonami estetycznymi, w szczególności gotykiem i barokiem.
Antonio Socci znów szokuje pasjonującą książką. Ukazuje prawdziwą burzę w Kościele, w której centrum znajduje się postać obecnego [papieża - Franciszka. Kontrowersyjne tezy dotyczące abdykacji Benedykta Xvi, kwestionujące poprawność wyboru Franciszka, wspierane są przez zestawienie faktów i wypowiedzi ukazujących niezwykle dramatyczną sytuację współczesnego Kościoła. Z niezwykłą troską i zaangażowaniem autor ukazuje Kościół w sytuacji zagrożenia, w chwili, jak się wydaje, wielkiego przełomu, momencie, który może zadecydować o dalszych losach Kościoła, człowieka i świata.
W niezwykle zagmatwanej sieci, jaką stanowi topografia Nietzscheańskiej filozofii, antychrześcijaństwo zdaje się być jednym z trzech punktów orientacyjnych. Triadę tę uzupełniają radykalna, wyrażająca się w niepohamowanej pasji polemiczno-krytycznej diagnoza współczesnej kultury oraz trwały sentyment do epoki starożytnej, ujawniany przez wciąż ponawiany postulat powrotu do wartości obecnych w kulturze greckiej.
Krąg biblijny to zbiór refleksji i rozmyślań, to wyznanie pisarza zafascynowanego Biblią. Obecne wydanie zostało rozszerzone o trzy późniejsze eseje: Dęby patriarchy Izaaka; Walka Jakuba z Bogiem; Prorok Jonasz oraz korespondencję Pisarza.
Dlaczego w wyniku decyzji ludzi w XX wieku śmierć poniosło poniosło 183 mln obywateli? Odpowiedź na to pytanie próbuje znaleźć w swoich esejach historycznych Peter Englund, genialny szwedzki historyk.
W swoich szkicach autor stara się pokazać ten problem z wielu punktów widzenia, przedstawiając nam plejadę postaci, zarówno sprawców, jak i ofiary XX-wiecznych tragedii. Do tych pierwszych autor zalicza m.in. Stalina, Jeżowa, Hitlera, ale też Arthura Harrisa (dowódcę lotnictwa bombowego RAF) i Alberta Speera, głównego architekta III Rzeszy.
Jakie istoty wzbudzają szacunek i podziw? Te, które walczyły, które podniosły się wyżej i zatriumfowały nad przeszkodami i życiowymi próbami. Dlaczego na przykład ludzie - zwłaszcza młodzi - tak bardzo podziwiają sportowców? Właśnie dlatego, że oni ciągle starają się iść w górę. Nawet jeśli tylko chodzi o biegi, skoki, pływanie, wspinaczki. Upodobanie do wysiłku, wytrwałość i śmiałość uważa się zawsze za wielkie przymioty. Czy więc nie byłaby warta trudu próba pokazania takich samych przymiotów w codziennym życiu? Dobrze jest skupiać wszystkie siły na chęci biegania i pływania szybciej i dłużej, skakania wyżej, lepszego łapania piłki i strzelania bramki, lecz jeszcze korzystniej powiedzieć sobie: ,Będę cierpliwszy w trudnej sytuacji, pokonam smutek i zmartwienie, bardziej się opanuję.' O tak, tu też można dokonać wyczynu, odnosić zwycięstwa. Czemu nie próbujecie?
Czy możemy sobie wyobrazić jakąś receptę na szczęście? Czy szczęście wiąże się z bogactwem, osobistym sukcesem, zdrowiem, nadzieją na przyszłość, a więc raczej z "mieć" czy "być"? Czy wręcz przeciwnie - szczęście to nieograniczona perspektywa doskonalenia bytu osobowego, przekraczająca warunki doczesnej egzystencji?
Ideę szczęścia, w przeglądzie historycznym od starożytności po współczesność, komentują znani francuscy humaniści: filozof, historyk kultury i znawczyni epoki Oświecenia.
Trzy wypowiedzi, zapisane nie tyle w formie wykładu, ile swobodnej rozmowy, stanowią doskonały impuls do naszej własnej refleksji na temat szczęścia w jego indywidualnym i społecznym wymiarze.
Najbardziej kontrowersyjny brytyjski badacz światowej konspiracji przedstawia pierwszy tom swojej najnowszej publikacji. Książka jest odpowiedzią na problemy współczesnego świata – oszustwa finansowe i klimatyczne, propagandy medialne czy afery bankowe.
Na próżno tu szukać powtórzeń idei przedstawianych w poprzednich bestsellerach: Największy sekret oraz Ludzka raso, powstań z kolan (cz. 1 i 2). Iluzja percepcji to totalnie nowatorska, najbardziej kompletna i zjawiskowa analiza struktur naszego świata rządzonego przez Archontów na wzór starożytnych Aten.
W książce – bogato ilustrowanej pracami samego Neila Hague’a, spisanej przystępnym stylem dziennikarskim – znajdziesz rozwiązania na wiele niewyjaśnionych dotąd kwestii:
Kto rządzi światem? Obama, Putin, Merkel? A może ktoś zupełnie inny?
Jak faktycznie wygląda struktura władzy?
Kto zajmuje się najważniejszymi sprawami społeczeństwa?
Czy to możliwe, by od starożytności nic się nie zmieniło, a nasz świat rozwijał się tylko pozornie?
Dlaczego zwiększa się liczba masowych rytuałów i kto stoi za pedofilią?
Kto najbardziej zyskuje na krachach giełdowych?
Jak naprawdę wyglądają kulisy światowego terroryzmu?
Kiedy możemy spodziewać się kolejnego ataku na odbudowane WTC?
W drugim tomie David Icke prezentuje archontyczne modele edukacji, nauki, medycyny, polityki, mediów głównego nurtu i alternatywnych, ekonomiki oraz syjonizmu, jakie do dziś funkcjonują w świecie. Wskazuje na zmutowany technologiczny „smart” w masowej toksyczności, który doprowadził do tego, że żyjemy w Orwellowskim państwie globalnym.
Świat jest stekiem bzdur, a Ty jesteś wszystkim tym, co wybrałeś. Dowiedz się, jakie masz opcje. – David Icke
DAVID ICKE – dziennikarz, antyglobalista; autor ponad 20 książek na temat złowrogiej konspiracji zarządzanej przez obcą, gadzią rasę Reptilian, która rządzi wszechświatem. W swoich książkach odsłania kurtynę i pokazuje prawdziwy świat, w którym żyjemy!
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
