Doświadczenia wynikające z relacji z interesariuszami odgrywają fundamentalną rolę w wyznaczaniu kierunków działania i rozwoju na rynku. Na podstawie przeprowadzonych badań można stwierdzić, że doświadczenia interesariuszy są kreowane na różnorodne sposoby, a ich intensyfikacja zależy od poziomu zaangażowania poszczególnych podmiotów. Parki naukowo-technologiczne oraz muzea skansenowskie wspierają kreowanie doświadczeń poprzez organizację różnorodnych wydarzeń, szkoleń oraz spotkań networkingowych. W branży hotelarskiej wskazano, że narzędziem intensyfikującym doświadczenia z interesariuszami, kreującym zaufanie i lojalność, są standardy, które gwarantują jakość, oraz poszanowanie wartości, jaką jest ochrona środowiska. Technologie również odgrywają istotną rolę we wspomaganiu doświadczeń, przyczyniając się do budowania zaufania, dzielenia się wiedzą oraz kształtowania reputacji.
Uzyskane wyniki sugerują, że działania w zakresie budowania relacji doświadczeń nie są przypadkowe, a raczej zaplanowane i ujęte, najczęściej ujęte w strategiach czy innych dokumentach operacyjnych. Ponadto przedsiębiorstwa, które wykazują ograniczone działania w zakresie budowania relacji z interesariuszami (np. branża spożywcza), często borykają się z brakiem odpowiednich strategii, które mogłyby je opisywać i kierować organizacjami w tworzeniu wartościowych doświadczeń i relacji z interesariuszami. Doświadczenia wynikające ze współpracy z interesariuszami prowadzą także do wielu pozytywnych efektów, takich jak rozwój, pozyskanie finansowania, podniesienie poziomu innowacyjności i konkurencyjności, wymiana zasobów, zmiany w strategiach organizacyjnych oraz zwiększenie efektywności operacyjnej. Pozytywne doświadczenia wzmacniają reputację przedsiębiorstwa, czyniąc ją bardziej wiarygodną, stabilną organizacyjnie i odpowiedzialną społecznie. Mogą prowadzić do większej wzrostu lojalności i lepszych wyników biznesowych. Co więcej, doświadczenia – również te o zabarwieniu negatywnym – mogą konstruktywnie wpłynąć na politykę, decyzje czy strategie organizacyjne. Przykładem takich doświadczeń posłużono się w rozdziale omawiającym przemysł ciężki, w którym krytyka ze strony innego kraju, czy organizacji ekologicznych doprowadziła do zmiany polityki środowiskowej i kierunków działania.
Podsumowując, należy stwierdzić, że doświadczenia wynikające z relacji z interesariuszami są nie tylko kluczowe dla bieżącego sukcesu organizacji, ale także wyznaczają kierunki jej przyszłego rozwoju, wpływając na wszystkie aspekty jej funkcjonowania, również w kontekście koncepcji ESG. To wskazuje, że doświadczenia wzbogacają organizacje o wiedzę, dzięki czemu mogą one uczestniczyć w procesie ciągłego uczenia się i doskonalenia, co jest cechą charakterystyczną współczesnych organizacji funkcjonujących w gospodarkach opartych na wiedzy. Ponadto te doświadczenia sprzyjają innowacyjności i adaptacyjności, umożliwiając organizacjom utrzymanie konkurencyjności na szybko zmieniającym się rynku. Wykorzystując wgląd interesariuszy, organizacje mogą lepiej przewidywać przyszłe trendy i wyzwania, zapewniając sobie długoterminową stabilność i rozwój. Jednocześnie należy również pamiętać, że doświadczenia wynikające ze współpracy mają charakter dwukierunkowy, a decyzje podejmowane przez organizacje w odpowiedzi na doświadczenia mogą mieć dalekosiężne konsekwencje, zarówno pozytywne, jak i negatywne, dlatego wymagają one szczególnej uwagi.
Aby każda kobieta mogła doświadczyć swojego porodu tak, by stał się dla niej źródłem siły, radości i mocy. I dla wszystkich kobiet, które nie znajdują słów dla opisania ran zadanych im, gdy rodziły. Justyna Dąbrowska wraca do swojego najważniejszego tematu: do kobiety w ciąży i tej, która właśnie urodziła dziecko. Po latach od sukcesu akcji „Rodzić po ludzku” porozmawiała z kobietami, które z różnych powodów nie chcą wspominać swojego pobytu w szpitalu położniczym. Pyta je – z czym zostałaś? Justyna Dąbrowska słucha ich historii a potem wyjaśnia językiem psychoterapeutki co w danej sytuacji się tak naprawdę stało. To są sytuacje, które nigdy nie powinny się wydarzyć, ale się dzieją - autorka chce powiedzieć kobietom: to nie Wasza wina. Dzięki tym rozmowom, dzięki słowom które znajduje psychoterapeutka krzywda kobiet zyskuje swoje imię, autorka ma nadzieję, że dzięki temu traumy mogą zacząć się leczyć. Autorka zastanawia się również, gdzie bije źródło przemocy systemowej, która wciąż ma miejsce w szpitalach. Drugą część książki stanowią rozmowy z położnymi o tym, jak może wyglądać dobry poród, taki, w którym rodzi się mocna, świadoma swojej siły matka, która może rozpocząć nieobciążoną cierpieniem relację z nowo narodzonym dzieckiem. To książka zarówno dla kobiet, które zostały źle potraktowane, pozostały z traumą jak i dla tych, które chcą świadomie przygotować się do porodu, zastanowić nad tym jakie mają potrzeby i dowiedzieć się jakie mają prawa w porodzie. Książka będzie także nieocenioną pomocą dla wszystkich osób, które chcą prawdziwie wspierać kobiety w czasie, kiedy stają się matkami.
Justyna Dąbrowska zadaje swoim Mistrzom fundamentalne pytania o to, co w życiu najważniejsze, skąd czerpią pogodę ducha i witalność. Umie słuchać, a rozmówcy to doceniają. Hanna Krall pisała: spieszmy się mądrze żyć – zdają się mówić bohaterowie książki Justyny Dąbrowskiej. Są nimi: Kazimierz Kutz, Danuta Szaflarska, Henry Z. Lothane, Magdalena Fikus, Joanna Gomułka, Andrzej Mencwel, Edward Pałłasz, Karol Modzelewski, Zofia Rosińska, Zygmunt Bauman, Aleksandra Jasińska-Kania, Irena Hausmanowa-Petrusewicz, Tadeusz Dominik, Danuta Cirlić-Straszyńska, Ryszard Horowitz, Michał Głowiński, Anna Przedpełska-Trzeciakowska, Andrzej Strumiłło, Hanna Świda-Ziemba, Tadeusz Rolke, Wanda Wiłkomirska, Piotr Matywiecki, Krystyna Starczewska, Jerzy Jedlicki.
Z unikalnym wyczuciem i wrażliwością Justyna Dąbrowska zabiera swoich rozmówców na wędrówkę po ścieżkach życia, żeby spróbować dotrzeć do punktu, którego wszyscy wciąż szukamy – odpowiedzi na pytania, po co i dlaczego przyszliśmy na ten świat. Dla dziennikarzy – znakomita szkoła warsztatu. Dla czytelników – piękny podręcznik życia. Niezapomniana książka.
MAŁGORZATA REJMER
Justyna Dąbrowska (ur. 1960), wywiadowczyni, redaktorka, psychoterapeutka. W 1989 roku debiutowała w „Gazecie Wyborczej” felietonami o swoich dzieciach i psychologii. Założycielka i wieloletnia redaktor naczelna miesięcznika „Dziecko”. Autorka rozmów, w których pyta polskich intelektualistów o to, co się widzi, czuje i myśli, gdy jest się na ostatnim odcinku drogi życiowej. Publikuje w „Tygodniku Powszechnym”, „Gazecie Wyborczej”, „Piśmie”. Laureatka Nagrody im. Barbary Łopieńskiej za najlepszy wywiad prasowy. Rozmowa z drugim człowiekiem to jej zawód, pasja i sposób na przekraczanie samotności.
Rozmowy ze starymi ludźmi są fascynujące. Ponieważ starzy ludzie są szczerzy - uważa Justyna Dąbrowska. Niczego nie rozgrywają, walą prosto z mostu. A ja pytam o sprawy fundamentalne. O miłość, nadzieję, wiarę, sens życia. O to co jest warte starania, a co można sobie darować. O przemijanie. O szykowanie się do ostatniej drogi.
Rozmawiam z moimi autorytetami, m.in. z księdzem Adamem Bonieckim, Julią Hartwig, Krzysztofem Pomianem, Zulą Wielowieyską. Ci rozmówcy to mistrzowie życia. Patrzą do przodu, choć większość życia za nimi. Mimo, że ich dzieciństwo naznaczyła wojna, są pełni optymizmu. Jak to zrobili? Niech czytelnik sam się przekona.
„Obserwując różne swoje koleżanki, widziałam, jak zakochując się we wnukach, zdradzały swoje córki. Bardzo chciałam uniknąć takiego scenariusza.
A czyhało na mnie wiele pułapek.
Stając się matką młodej matki, konfrontujemy się z tym, czego nie dałyśmy naszym córkom. Siłą rzeczy wracają wspomnienia.
Jak być przydatną młodym rodzicom, ale im się nie narzucać? Jak mieć cierpliwość i wyrozumiałość dla ich błędów, nieodzownych w zyskiwaniu rodzicielskich kompetencji? Jak uznać, że U. robi różne rzeczy inaczej niż ja i nie traktować tego jak osobistego ataku? Jak nie ulegać poczuciu winy, które dogania, gdy widzę, jak wspaniale U. radzi sobie z macierzyństwem, choć ja wcale sobie tak dobrze nie radziłam?
Justyna Dąbrowska, założycielka i wieloletnia redaktor naczelna magazynu „Dziecko”, a dziś ceniona psychoterapeutka i autorka związana m.in. z „Tygodnikiem Powszechnym” w swoich tekstach szczerze mierzy się z nową rolą – rolą babci.
Poradnik prezentuje bliski nam styl rodzicielstwa, który - jak potwierdzają badania naukowe - sprzyja rozwojowi dziecka. Noszenie w chuście, spanie z niemowlęciem (lub ustawienie jego łóżeczka w sypialni rodziców), szybkie reagowanie na jego potrzeby to nie przejściowe mody - to droga do zbudowania z dzieckiem głębokiej więzi, która da mu poczucie bezpieczeństwa na całe życie.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
