Problematyka organizacji, funkcjonowania i rozwoju Unii Europejskiej stanowi fundamentalnie ważną materię dla zapewnienia dobrostanu i bezpieczeństwa jej państw członkowskich, w tym Polski. Autorzy publikacji podjęli próbę analizy i opracowania propozycji reform traktatowych Unii Europejskiej. Publikacja nie tylko ukazuje obecny stan rzeczy, ale też diagnozuje kierunki zmian, wskazuje napięcia i możliwe konsekwencje. Autorzy nie ograniczają się do deskrypcji - proponują interpretacje i oceny, które mają wymiar prognostyczny. Problematyka została ukazana w sposób systemowy i dynamiczny, z wyraźnym wskazaniem trendów rozwojowych, uwarunkowań politycznych i prawnych oraz potencjalnych kierunków reform UE. Konstrukcja publikacji jest systematyczna, przemyślana i funkcjonalna. Zapewnia czytelnikowi przejrzystą ścieżkę poznawczą - od kontekstu i teorii po analizę instytucji, aktorów i konsekwencji reform.. Publikacja cechuje się wysoką wartością naukową, opartą na prawidłowym i konsekwentnym wykorzystaniu specjalistycznej terminologii z zakresu prawa unijnego, politologii i teorii integracji europejskiej. Autorzy stosują adekwatne metody badawcze, typowe dla nauk prawnych i społecznych, takie jak analiza dogmatyczna, interpretacja dokumentów i ujęcie systemowe, co pozwala na pogłębioną ocenę reform traktatowych. Opracowanie wyróżnia się oryginalnością dzięki aktualności źródeł, kompleksowości ujęcia oraz zdolności do formułowania syntetycznych i prognostycznych wniosków dotyczących przyszłości Unii Europejskiej. Publikacja stanowi ważny głos w debacie poświęconej przyszłości Unii Europejskiej.
Zaspokojenie rosnącego popytu na usługi społeczne oraz deinstytucjonalizacja - świadczenie ich w najbliższym odbiorcy środowisku - skłaniają jednostki organizacyjne pomocy społecznej do poszerzania współpracy z innymi instytucjami, testowania różnych modeli kooperacji, współtworzenia usług z innymi sektorami, w tym pozarządowym i prywatnym. Jak jednak wskazują badania, rozwijanie współpracy i świadczenie usług w modelu wielosektorowym napotyka na różne bariery instytucjonalne, formalne, mentalne i kulturowe. W jaki sposób je zmniejszać? Jak otwierać i tworzyć przestrzeń zaufania i skutecznej lokalnej współpracy? Z jakich modeli skorzystać, by współpraca była efektywna i trwała? Jak tworzyć długofalowe, korzystne partnerstwa oraz integrować lokalnie usługi? Jak zmienia się charakter i zakres pracy pracowników socjalnych i innych profesji społecznych? Jak się do tych nowych wymogów przygotować? Autorzy - teoretycy i praktycy - przedstawiają dobre praktyki, rozwiązania i rekomendacje w tych obszarach. Publikacja jest podsumowaniem XXXII Zjazdu Polskiego Stowarzyszenia Szkół Pracy Socjalnej i towarzyszącej mu konferencji naukowej "Partnerstwo między profesjami społecznymi. Współpraca, współdziałanie, integracja w pracy socjalnej".
Dynamiczne przemiany współczesnego świata wymuszają ciągłe poszukiwanie nowych rozwiązań w kluczowych obszarach życia społecznego. Edukacja, pomoc społeczna, opieka i terapia - fundamenty stabilnego i zrównoważonego rozwoju społeczeństw - stają przed wyzwaniem dostosowania do zmieniających się realiów. Publikacja jest wynikiem refleksji, badań i praktycznych doświadczeń - dialogu między naukowcami a praktykami w obszarach kluczowych dla pedagogiki. Celem publikacji jest ukazanie różnorodności podejść, które łączą teorię z praktyką i wskazują potencjalne ścieżki rozwoju w obliczu współczesnych wyzwań. Publikacja zawiera teksty opracowane w czterech obszarach teoretyczno-badawczych. Pierwsza część to artykuły podejmujące zagadnienia związane z nowoczesnym podejściem do edukacji. Część druga zawiera artykuły poświęcone edukacji skoncentrowanej na wartościach. W trzeciej części zebrane zostały materiały dotyczące terapii i pomocy dzieciom oraz młodzieży w trudnych sytuacjach kryzysowych, traumatycznych i stresowych. Czwarta część wskazuje na wyzwania oraz sposoby rozwiązywania problemów w nowoczesnej pomocy społecznej. Zaprezentowane w książce rozdziały oferują wgląd w najnowsze badania, projekty oraz dobre praktyki, które mogą stać się inspiracją dla praktyków, naukowców i decydentów. Mamy nadzieję, że publikacja ta nie tylko zainspiruje do refleksji, ale także stanie się impulsem do wdrażania innowacyjnych rozwiązań, które przyczynią się do budowy bardziej inkluzywnego i zrównoważonego społeczeństwa.
Celem publikacji jest pokazanie różnych możliwości działania związanych z wdrażaniem idei korczakowskiej w praktyce szkolnej. Jest to teoretyczno-praktyczne studium, w którym kluczowy problem prezentowany jest z perspektywy nauczycieli/praktyków. Wieloletnie doświadczenia edukacyjne stanowią kanwę do rozważań na temat skuteczności i zasadności proponowanych rozwiązań określanych jako dobre praktyki. W części teoretycznej ukazano alternatywne formy edukacji ze szczególnym uwzględnieniem założeń koncepcji pedagogicznej Janusza Korczaka. Zamieszczony jest tu opis modelu korczakowskiego z prezentacją jego sześciu filarów: wspólnotowość, otwarta przestrzeń edukacyjna, kręgi zaufania i budowania relacji, uczniowska samorządność i odpowiedzialność, dialog i partnerstwo w procesie nauczania i wychowania, elastyczne formy działań pedagogicznych. Część druga zawiera opis procedury badawczej wraz z prezentacją wyników badań realizowanych w trzech szkołach podstawowych, których przedmiotem są wspomniane wcześniej filary korczakowskiego modelu. W części trzeciej opisane są dobre praktyki jako potwierdzenie efektów pracy z modelem w toku wieloletnich doświadczeń edukacyjnych. Materiał w niej zawarty opatrzony jest fotografiami pochodzącymi z archiwum korczakowskich szkół marzeń. Publikacja pokazuje wartość korczakowskich rozwiązań w praktyce szkolnej, inspiruje do dyskusji i sporów naukowych, otwiera przestrzeń dla debaty publicznej nad kierunkiem zmian w polskiej edukacji. Dobre praktyki i sprawdzone rozwiązania mogą być aplikowane do innych placówek, poszukujących inspiracji do tego, aby zadbać o nową jakość procesu kształcenia i wychowania. Adresowana jest ona do środowiska nauczycielskiego, lokalnych i centralnych władz oświatowych, ale też do uczniów, studentów, Wszystkich, którym bliska jest edukacja i jej rozwój.
Znane z literatury przedmiotu "negocjacje polityczne" i proponowana kategoria polityka negocjacji - to dwa sposoby, dwie możliwości ujmowania tego, czym są negocjacje w polityce. Pierwsza, odrzeczownikowa, podkreśla formalno-teoretyczną, strukturalną, w szczególności proceduralną, i funkcjonalną perspektywę analizy negocjacji w polityce. Te są sposobem rozwiązywania konfliktów, podlegają regułom formalnym jak traktaty, regulaminy czy zwyczaje. Są uwikłane w sprzeczności i konflikty interesów reprezentowanych przez uczestników życia politycznego, wreszcie są sposobem artykułowania interesów, zarządzania występującymi sprzecznościami interesów czy harmonizacji interesów. Negocjacje polityczne są ściśle związane z organizacją życia społecznego, będąc jednym z jego regulatorów. Polityka negocjacji to nie tylko sposób realizacji politycznych celów: tych doraźnych jak i dalekosiężnych, to także określony styl kooperacji z innymi podmiotami sceny politycznej (wzorem polityki konfrontacji, polityki uniku itd.).. Polityka negocjacji to także strategia medialna - sposób zaistnienia w mediach, forma promocji podmiotów politycznych i realizator procesów akredytacji i dyskredytacji wizerunku. Polityka negocjacji to także zarządzanie i koordynowanie konfliktami społecznymi - wychodzenie z nich i deeskalowanie, ale nie tylko. Pamiętać należy o sztucznym kreowaniu konfliktów społecznych po to, aby uwikłać inne podmioty polityczne w niekorzystne dla nich negocjacje i rozgrywki polityczne. Intencją Autora jest wykroczenie poza statyczną oraz proceduralną optykę w analizach mechanizmu negocjacji. Ześrodkowanie uwagi nie tyle na charakter negocjacji (czym są), ale zaakcentowanie ich znaczenia w uprawianiu i realizowaniu polityki - w jaki sposób są wykorzystywane w życiu społeczno-politycznym oraz jak polityczni liderzy korzystają z negocjacji na ścieżce realizacji swoich celów i interesów. W pracy podjęto próbę dopełnienia dotychczasowych ujęć negocjacji przez przyjęty pryzmat socjotechniki i retoryki. Ujęcie to pozwoli na zrealizowanie celów badawczych pracy, na rzetelne i całościowe podejście do zadanego problemu badawczego.
Publikacja jest poświęcona współczesnym środkom narracji wizualnej, stosowanym w filmie, telewizji i internecie. Objaśnia migotliwe z natury i często ulotne środki ekspresji, których celem jest wywołanie u widza określonych znaczeń lub pożądanych emocji. Wpisuje się w nowo tworzony transdyscyplinarny obszar nauki i wiedzy określany mianem lingwistyki obrazu. Publikacja jest skierowana do szerokiego kręgu odbiorców. Po pierwsze, może być użyteczna dla tych wszystkich ludzi nauki, którzy prowadzą badania z zakresu medioznawstwa i komunikacji społecznej, antropologii kulturowej, nauki o obrazie oraz narratologii. Po drugie, może być przydatna dla studentów kierunków humanistycznych i społecznych, którzy - z uwagi na dokonujące się na naszych oczach przejście z komunikacji werbalno-typograficznej do komunikacji werbalno-audiowizualnej - mierzą się z problemem poprawnego tworzenia i odbierania różnorakich form wizualnych wykorzystujących ruchomy obraz. Po trzecie w końcu, może służyć pomocą wszystkim tym, którzy pragną lepiej poznać naturę ruchomego obrazu filmowego i telewizyjnego, zrozumieć siłę jego oddziaływania (również negatywnego) i tym samym uodpornić się na jego wpływ (często manipulacyjny) w sposób, w jaki jest to możliwe w XXI stuleciu. Książka - choć formalnie jest publikacją naukową i ma charakter wykładu - stara się być pragmatyczna w treści. Pokazuje, na czym praktycznie polega sztuka opowiadania językiem filmowym. Przedstawia liczne techniki narracji filmowo-telewizyjnej do natychmiastowego zastosowania przy realizacji różnorakich form wizualnych. Omawiane zjawiska są prezentowane dwutorowo - za pomocą opisu słownego oraz materiału graficznego w postaci pojedynczych ilustracji lub ich sekwencji.
Celem tej książki nie jest poprawne wyjaśnienie sensu bardziej i mniej słynnych cytatów z naszej literatury. Chodzi raczej o zarysowanie szerokiego obrazu semantyki i aksjologii leksyki odnoszącej się do innych stanów psychiki i zaburzeń psychicznych. Oczywiście nie całej, bo jest to po prostu niemożliwe w jednej książce, ale związanej ze słowami z dwóch rodzin wyrazowych, które autor nazywa umownie 'szał' i 'obłęd'. Badanie odnosi się do leksemów języka standardowego, bo o obraz tego właśnie języka w literaturze pięknej chodzi, nie o terminologię medyczną. Ta ostatnia, kształtująca się wraz z rozwojem nowożytnej psychiatrii, jest uwzględniana tylko w szczególnych odniesieniach. Praca ma niezwykłe walory poznawcze. Może zainteresować literaturoznawców, językoznawców, medioznawców, a nawet lekarzy. To sytuacja jak najbardziej nietypowa, a wynikająca z oryginalności problematyki, niezwykłej wiedzy autora i umiejętności łączenia różnych kontekstów, a także atrakcyjności stylistycznej i pragmatycznej samego wywodu Publikacja pozwala lepiej zrozumieć nasze współczesne myślenie, tworząc pewien dystans tak potrzebny w ocenie obecnych czasów. Barwny, ale wyważony, dojrzały styl, unikanie w miarę możliwości trudnej językoznawczej terminologii z pewnością ułatwi odbiór tej pracy szerokiemu gronu czytelników.
Niniejsza monografia jest efektem podjęcia badań nad wykorzystaniem kapitału społecznego współczesnego społeczeństwa w bezpieczeństwie narodowym Zwieńczeniem wieloletniego wysiłku jest przedstawienie kompleksowego podejścia do fenomenu kapitału społecznego oraz geniuszu społeczeństwa, które potrafi go wykorzystać w tworzeniu bezpieczeństwa, będącego przecież ekwiwalentem szczęścia. Strukturę merytoryczno-logiczną monografii tworzy osiem rozdziałów, prowadzących czytelnika od ogólnych treści dotyczących bezpieczeństwa oraz roli człowieka i społeczeństwa w jego tworzeniu, po szczegółowe analizy wykorzystania kapitału społecznego w budowie odporności społeczeństwa na wyzwania XXI wieku. W rozdziale pierwszym przedstawiono człowieka i społeczeństwo jako aktywne podmioty bezpieczeństwa, biorące czynny udział w jego tworzeniu i przyjmujące współodpowiedzialność za jego poziom i stan. Rozdział drugi dotyczy relacji i więzi jakie zachodzą między jednostkami, w wyniku których powstaje społeczeństwo. Przedstawiono również aktywność społeczeństwa w środowisku społecznym i wirtualnym oraz dokonano diagnozy słabości współczesnych demokracji. Rozdział trzeci poświęcono rozważaniom nad teorią kapitału społecznego w ujęciu interdyscyplinarnym. Zaprezentowano dorobek naukowy zagranicznych i polskich badaczy oraz przeprowadzono analizę stanu badań nad kapitałem społecznym w naukach o bezpieczeństwie. Kolejne rozdziały (czwarty, piąty i szósty) wyjaśniają specyfikę kapitałów: wiążącego, pomostowego i łączącego, powiązanych ze środowiskiem wiejskim i miejskim wraz z charakterystyką podmiotów będących ich źródłem. Rozważania osadzono w szerokim kontekście bezpieczeństwa, uwzględniający jego wymiar funkcjonalny, strukturalny i terytorialny. Specyfika rozdziału siódmego polega na wykazaniu gotowości społeczeństwa do wykorzystania kapitału społecznego w sytuacjach nadzwyczajnych. W rozdziale ósmym dokonano analiz dokumentów strategicznych dotyczących bezpieczeństwa narodowego w powiązaniu z prognozami rozwoju kapitału społecznego. Następnie, stosując komparatystyczne podejście, przeprowadzono analizę SWOT zasobów kapitału społecznego w społecznościach wiejskich i środowiskach miejskich, by na tej podstawie zaprezentować możliwości wykorzystania kapitału społecznego w budowie odporności społeczeństwa. Ponadto wskazano sposoby wykorzystania tego zasobu wobec wyzwań demograficznych i migracyjnych, a także jego potencjał w kształtowaniu świadomości i tożsamości wspólnotowej wobec rosnącego zagrożenia wojną kognitywną. Dbając o poprawny i logicznie prowadzony wywód naukowy, dla każdego rozdziału przyjęto oddzielną tezę badawczą, której zasadność dowodzono w trakcie rozważań cząstkowych. Podsumowaniem każdego rozdziału są rekomendacje, wyrażające w sposób syntetyczny proponowane istotne zmiany i zalecenia, dla praktycznego wykorzystania kapitału społecznego na rzecz bezpieczeństwa oraz stanowiące podstawę w dowodzeniu twierdzeń powiązanych z innymi dyscyplinami nauk.
Gruntowna analiza problematyki przedstawienia zarzutów w polskim procesie karnym wymaga zestawienia analizy dogmatycznej (w ujęciu tradycyjnym) z praktycznym stosowaniem prawa. Tylko takie połączenie stwarza niepowtarzalną możliwość weryfikacji prezentowanych przez dogmatyków prawa karnego tez z punktu widzenia ich przydatności i użyteczności w praktyce stosowania prawa. Z tego też powodu w monografii zwrócono uwagę na najbardziej problematyczne kwestie związane z przedstawieniem zarzutów, starając się jednocześnie rozwiać wątpliwości, w obliczu których często stają organy prowadzące postępowanie przygotowawcze, dokonano oceny aktualnych regulacji oraz sformułowano postulaty de lege ferenda. Pamiętać należy, że instytucja przedstawienia zarzutów to nie tylko szereg elementów procesowych, ale również elementy o charakterze metodyczno-technicznym, a właściwa interpretacja poszczególnych elementów ma istotne znaczenie zarówno dla prawidłowego toku postępowania, jak i dla realizacji praw stron procesowych, zwłaszcza prawa podejrzanego do obrony. To właśnie na te zagadnienia, choć w różnym stopniu, położono główny nacisk w pracy. Autorka zwraca także uwagę na zagadnienia, które pomimo licznych opracowań, w dalszym ciągu budzą kontrowersje oraz odnosi się do postulatów wprowadzenia nieznanych dotąd procedurze karnej rozwiązań wiążących się z istotnymi zmianami w obrębie postepowania przygotowawczego. Oprócz tak fundamentalnych kwestii jak sporządzenie postanowienia o przedstawienie zarzutów, jego ogłoszenie, przesłuchanie podejrzanego, pouczenie go o prawach i obowiązkach, a także modyfikacja zarzutów czy uproszczone formy ich przedstawienia, istotna część pracy obejmuje rozważania dotyczące kwestii najbardziej dyskusyjnych i dotąd nierozstrzygniętych, sprawiających najwięcej trudności organom prowadzącym postepowanie przygotowawcze. To np. wątpliwości interpretacyjne związane z uzasadnieniem postanowienia o przedstawieniu zarzutów, to problem określenia momentu procesowej skuteczności przedstawienia zarzutów w trybie zwyczajnym oraz w trybie uproszczonym, czy kwestia ewentualnej zaskarżalności takiego postanowienia i rozszerzenia odpowiedzialności odszkodowawczej Skarbu Państwa w przypadku niewątpliwie "niesłusznego" przedstawienia zarzutów.
Podejmowana przez autora problematyka resentymentu jest we współczesnej psychologii zupełnie nowa i oryginalna. Właściwie jest to dziewicze pole, przestrzeń psychologicznie niezagospodarowana i nieznana, która wymaga nie tylko mocnego zainteresowania badawczego, ale i nowego spojrzenia. Słusznie i z pokorą autor posługuje się określeniem "odsłaniania" tego obszaru, a nie pokazywania jego jako swoistego wypełnienia i zamknięcia w pewnej przestrzeni interpretacyjnej. Dlatego monografia jest cennym wkładem do współczesnej myśli psychologicznej, nie tylko na skalę krajową. Otwiera ona na nowe możliwości interpretacyjne, na nowe - dotychczas niezbyt znane czy pomijane - wymiary, których uwzględnienie pozwala na pełniejsze zrozumienie, tego co w nas ludziach jest tak istotnego i tak jeszcze pozostającego do wyjaśnienia. Autor uzyskał bardzo ciekawe i inspirujące wyniki badań w prezentowanej monografii. Jego praca jest pierwszą w literaturze psychologicznej, nie tylko polskiej, tak wnikliwie przeprowadzoną analizą pojęcia i zjawiska resentymentu. Autor nie daje rozstrzygnięć, czym jest resentyment, ale krok po kroku "odsłania" postrzeganie, rozumienie i znaczenie resentymentu dla rozwoju człowieka i jego relacji międzyludzkich. Ale jasnym jest, że postrzeganie resentymentu, przeżywanie resentymentu, doświadczanie resentymentu ma istotny i znaczący wpływ nie tylko na relacje jakie budujemy, ale i jakie nas budują.
Monografia jest próbą prezentacji wybranych zagadnień zarządzania kryzysowego, dynamicznie rozwijającej się dziedziny refleksji, która łączy wątki obecne w kilku dyscyplinach nauk społecznych. Omówione zostały kluczowe zagadnienia, choć należy zaznaczyć, że nie wyczerpują one obszernej problematyki. Opracowanie otwiera przegląd podstawowych pojęć, które tworzą teoretyczne ramy zarządzania kryzysowego. W rozdziale drugim omówione zostały elementy zarządzania ryzykiem, a w dalszej części pracy zagadnienia komunikacji, przywództwa i kierowania zespołami w sytuacjach kryzysowych.
TO NIE JEST PORADNIK dla oszustów, naciągaczy, karierowiczów, kabotynów ani Don Juanów z urojenia. To raczej kurs samoobrony dla ich potencjalnych ofiar. Zachęcam do lektury piękne panie (zwłaszcza te posażne), zasobnych panów z kompleksami i zewem "drugiej młodości", spadkodawców, konsumentów, wyborców - wszystkich, od których tak łatwo można coś wyciągnąć, w zamian zapewniając tylko zawód albo wstyd. Przedstawiam Wam katalog niecnych praktyk, taktyk usidlenia - aby wiadomo było, jak rozpoznać zawczasu to, co najpierw zdaje się tak ponętne, wciąga, a w końcu smakuje gorzko; jak nie nabierać się na miraże rozmaitych atrakcji z haczykiem, oszołamiające obietnice, pochlebstwa, podstępne przysługi, urocze zachęty do gry, z której potem nie ma jak się wycofać ani wyplątać. Wiadomo: "miłe złego początki". () () Im bardziej sugerujemy się formą zachowań, deklaracji, stosownością i poprawnością gestów, słusznością oświadczeń i zapowiedzi, gorliwością w czczeniu symboli i uczestnictwa w obrzędach - zakładając na kredyt, że ich motywacja, intencja i wymowa jest jednoznaczna, a zgodna z naszymi oczekiwaniami, tym łatwiej nabieramy się na kreacje symulantów, farbowanych lisów, koniunkturalistów i metodycznie działających, a cynicznych karierowiczów. Im bardziej jesteśmy - pod takim czy innym względem - niezaspokojeni, tym bardziej narażeni na podatność na piękne słówka, czarujące rekwizyty i próbki smakołyków; na fałszywe hołdy, na taką adorację, która tylko po to nas uszczęśliwia (do czasu), by w końcu nas zniewolić lub wykorzystać i porzucić, na interesowne przysługi-pułapki. I właśnie o tym jest ta książka. ()Jest to p o p u l a r n o n a u k o w y, nie formalnie akademicki, wykład wiedzy o przesłankach ludzkiej podatności (aż do naiwności) na manipulacyjne formy przypochlebiania się, dopieszczania, tak czy inaczej u z a l e ż n i a n i a. Uzależniania jednak nie siłą, lecz formami podstępu wdzięcznymi z początku, hołdowniczymi - lub tylko zgodnymi ze stereotypem poprawności, stosowności. /Ze wstępu Od Autora/
Publikacja jest swoistym kompendium wiedzy o świecie mediów. W przejrzysty sposób opowiada o rynku, jego transformacji do świata internetu i wyzwaniach, z jakimi musimy mierzyć się w erze rewolucji cyfrowej. " Nowe Supermedium" to przekrojowa lekcja historii i predykcja przyszłości telewizji napisana z każdej perspektywy - praktyka, eksperta oraz naukowca. Czytelnik odkrywa, jak telewizja ewoluuje w erze nowych technologii, oferując użytkownikom nowe ekscytujące doświadczenia. Telewizja nie umiera - przekształca się, a ta książka jest kluczem do nowej narracji. Publikacja porządkuje wiele wymiarów funkcjonowania świata TV: produkcji, reklamy, technologii. Praktyk rynku pozyska dzięki niej akademicką perspektywę, a teoretykom przybliży realia biznesu telewizyjnego. Publikacja jest dziełem pozwalającym spojrzeć na rynek telewizyjny w szerokim zakresie. W książce tej znajdują się artykuły naukowców, wykładowców, ekspertów i praktyków, dzięki czemu tematyka zagadnienia została ujęta bardzo szeroko. Czytając zawarte w książce prace wchodzimy w labirynt, z którego nie ma dzisiaj wyjścia. Zmiany w sferze medialnej zachodzą tak gwałtownie i tak głęboko, że współcześni badacze mogą jedynie stawiać pytania, z których najważniejszym jest pytanie - co dalej? Do czego doprowadzą zmiany technologiczne - do drugiego, nierzeczywistego świata, do powstania nowych zupełnie form odbioru? Być może, ale nikt tego nie wie na pewno. Jakie treści oferować będą media i supermedia, o których mowa w książce, jak zmienią się gatunki i formaty? W jaki sposób będą te media finansowane i w jaki sposób mierzona będzie widownia i aktywne uczestnictwo? Przecież od precyzyjnych, targetowanych mierników zależą przychody i komercyjne zyski
Monografia jest dziełem erudycyjnym, dowodzącym znajomości historii myśli politycznej, historii państwa oraz stosunków międzynarodowych. Jej cel został precyzyjnie sformułowany i skonkretyzowany w postaci przemyślanych pytań badawczych.
Zaletą rozprawy jest zakres czasowy analizy dylematów związanych z wojną: wpływ wojny na państwo i jego ewolucję oraz wpływ państwa na charakter, cele i funkcje wojny ukazane zostały na licznych historycznych przykładach od starożytności po czasy współczesne. W każdym z rozdziałów poza pierwszym, wprowadzającym, znajdują się części Wojny sprawiedliwe oraz Alternatywy dla wojny. Mrzonki o pokoju, co ułatwia zrozumienie różnic w myśleniu o wojnie w poszczególnych epokach.
Analiza przeprowadzona jest konsekwentnie wedle przyjętego klucza, który wyznaczają pytania o rozumienie alternatywy dla wojny, antropologiczne źródła wojny oraz jej ocenę. Rozróżnienie między wojną sprawiedliwą i niesprawiedliwą pozwoliło na uchwycenie dynamiki relacji między państwem i wojną. Analizując systemy polityczne starożytności, średniowiecza oraz czasów nowożytnych, autorka podkreśla znaczenie armii jako filaru gwarantującego siłę instytucji władzy wewnątrz wspólnoty politycznej, dostrzegając w niej moc i chronienia, i obalania struktur politycznych. Ukazuje zmianę, jaką w tym zakresie przyniosła nowożytna demokracja, wraz z jej zasadą cywilnej kontroli nad armią, a co za tym idzie separacji funkcji władcy i naczelnego wodza. Ważnym wątkiem jest kwestia oceny wojny, dokonywanej z punktu widzenia państw w nią zaangażowanych. Autorka nie sprowadza tej kwestii do jednowymiarowego sporu pacyfistów z »bellicystami«, dostrzegając jej złożoność, wielość kryteriów oceny wojny oraz różnorodność zdań co do przyczyn i konsekwencji wojen, traktowanych jako urzeczywistnienie bądź przeciwieństwo polityki.
To książka, którą powinni zainteresować się nie tylko naukowcy, ale także politycy i ci, którzy biorą udział w procesie kształtowania strategii, doktryny wojennej państwa. Także dziennikarze, publicyści. A przede wszystkim powinna ona stanowić lekturę obowiązkową dla licznych komentatorów toczących się aktualnie wojen i konfliktów zbrojnych. I oczywiście może (powinna) stanowić lekturę obowiązkową dla studentów, zwłaszcza politologii, stosunków międzynarodowych, dziennikarstwa.
Utworzenie po wyborach do Bundestagu 26 IX 2021 r. rządu opartego na tzw. koalicji sygnalizacji świetlnej, której częścią jest Sojusz 90/Zieloni oznaczało, że partia ta po raz drugi w swojej historii współuczestniczy w sprawowaniu władzy na płaszczyźnie federalnej. Ponad cztery dekady działalności partii to dobra okazja do podsumowań i spojrzenia na przeobrażenia w niej zachodzące - zarówno pod względem aksjologicznym, programowym, personalnym, organizacyjnym, jak również w odniesieniu do miejsca, jakie zajmuje na niemieckiej scenie politycznej. Książka z racji jej wszechstronności, różnorodności tematycznej i aktualności wnosi ważny wkład w badania i wypełni istniejącą lukę. W każdym z dziesięciu artykułów składających się na publikację autorki i autorzy, będący specjalistami w swoich dziedzinach, zajęli się różnymi aspektami funkcjonowania partii. Detaliczne opisy i wnikliwe analizy stanowią studia przypadku - niemieckich Zielonych i ich liderów - pełniąc rolę kompendium dla działalności wyborczej, programowej, mogą zostać zastosowane do budowania strategii zjednywania wyborców czy też unikania porażek. Może to być szczególnie cenne z polskiej perspektywy, gdzie zdecydowanie niedoreprezentowana na scenie politycznej (i w programach wyborczych polskich partii) jest tematyka ekologiczna. Książka może być przydatna dla praktyków życia politycznego, liderów opinii, dziennikarzy, ale także przedstawicieli akademii zajmujących się badaniem partii politycznych i przywództwa politycznego. Dla niemcoznawców jest to lektura obowiązkowa.
Najważniejszym celem badawczym pracy jest zrekonstruowanie i zdefiniowanie pozycji i roli wojewody w systemie decydowania publicznego w latach 2009–2019. Chodzi o identyfikację najistotniejszych determinantów wpływających na kształt systemu decydowania publicznego na szczeblu wojewódzkiej administracji rządowej, ocenę pozycji i roli wojewody w tym systemie, a także zasygnalizowanie kluczowych kierunków modernizacyjnych, które powinny zostać poddane pogłębionej analizie w procesie doskonalenia systemu zarządzania państwem.
Autor dokonał nie tylko wnikliwej oceny pozycji ustrojowej wojewody w systemie decyzyjnym państwa, ale również stworzył prognozę dotyczącą dalszej ewolucji tego organu w polskim systemie politycznym.. Praca ma walor nowatorskości w zakresie badań nad organami władzy publicznej i ich pozycją w systemie decydowania publicznego
Wśród niewątpliwych walorów książki jest wieloaspektowość analizy. Narracja pracy wzbogacona jest licznymi przykładami, odwołaniem do materiałów źródłowych, relacjonowanymi przykładami debat parlamentarnych , wskazaniem różnych ujęć lub interpretacji. Autor ujawnia własne poglądy, krytyczne opinie lub propozycje zmian. Nierzadko uwagi te są skorelowane z refleksją na temat obserwowanych dysfunkcji wiążących się przykładowo z nieostrością formułowanych kryteriów selekcji, archaizmem lub niespójnością norm prawnych, duplikowaniem kompetencji itp. Warte pochwały są ambicje autora nie tylko do relacjonowania wszystkich wypowiedzi spotykanych w literaturze, ale również konfrontowania sprzecznych stanowisk. Łączenie zagadnień teoretycznych z praktycznymi, rozstrzygnięć normatywnych z analizą ich funkcjonalności to też atuty pracy”.
Wydanie I tej publikacji ukazało się w 2015 r. Książka spotkała się z szerokim odbiorem i ze wszech miar okazała się publikacją społecznie użyteczną. Stało się tak dlatego, że w polskiej literaturze przedmiotu, poświęconej mowie dziecka, brak tego typu opracowań. Dwa studia zawierają - z jednej strony - przegląd teorii badań mowy dziecka, z drugiej - prezentują zagadnienia werbalnej normy rozwojowej oraz periodyzacji rozwoju mowy dziecka. Wszystko to jest uporządkowane zgodnie z koncepcją Autora, opatrzone przez niego komentarzem interpretacyjnym oraz uzupełnione własną propozycją periodyzacji mowy. W sumie więc książka profesora Józefa Porayskiego-Pomsty odgrywa rolę rodzaju przewodnika po skomplikowanych meandrach metodologii badań rozwoju mowy dziecka w jej pełnym przekroju chronologicznym, zawierając przy tym oryginalną koncepcję autorską w tym zakresie. Mowa dziecka to niezwykle interesujący poznawczo obszar badań, daje bowiem możliwość zbliżenia się do bodaj jednej z najbardziej tajemniczych właściwości istoty ludzkiej, jaka wiąże się z mową i myśleniem. []. Badając mowę dziecka, próbujemy odpowiedzieć na pytania, jakie nurtowały ludzi od zawsze: jak ukształtował się język w rozwoju gatunku ludzkiego, jaką rolę odegrał w rozwoju gatunku, jak przebiegał jego rozwój, jaki jest jego wpływ na kształtowanie się osoby, społeczeństwa, kultury, co się dzieje, kiedy człowiek mówi, jakie są skutki mówienia i inne.. Opracowanie składa się z dwóch powiązanych ze sobą merytorycznie studiów o charakterze przeglądowym: - Studium I. Badania nad mową dziecka. Przegląd kierunków i teorii badań nad mową dziecka przedstawia stan, historię oraz główne kierunki badań na tle kierunków głównie lingwistycznych; - Studium II. Zagadnienie normy rozwojowej werbalnej. Problemy periodyzacji rozwoju mowy stanowi z kolei przegląd polskich badań nad mową dziecka. Znajdują się w nim zinterpretowane przykładowo przez autora opracowania wyniki badań nad wybranymi aspektami akwizycji systemu językowego dzieci polskich przedstawionych w wybranych pracach wybitnych polskich autorów oraz autorska propozycja nowej periodyzacji rozwoju mowy dziecka.
Zagadnieniem badawczym monografii jest strategiczno-polityczna i gospodarcza współpraca w regionie Azji i Pacyfiku po zakończeniu zimnej wojny. Analizie poddane zostały struktury, procesy i uzgodnione działania, zwiększające spójność regionu pod względem politycznym i gospodarczym. Autor wyjaśnia m.in., dlaczego region Azji i Pacyfiku postrzegany jest dzisiaj jako rozwojowy fenomen, przyciągający uwagę światowego establishmentu polityczno-gospodarczego, w tym przedstawicieli biznesu i inwestorów. Szeroko przedstawione zostały wyjątkowe uwarunkowania geopolityczne regionu, w tym zaostrzająca się rywalizacja wielkich mocarstw, rozbudowa zdolności militarnych, zaostrzające się spory terytorialno-morskie, a także zarysowująca się wizja porządku sino-centrycznego. Oddawana do rąk czytelnika książka pomyślana została jako skromny wkład do wysiłków licznej grupy badaczy na rzecz rozpoznania zarówno ogólnych prawidłowości, jak i bardziej szczegółowych aspektów rozległego i wielopłaszyznowego procesu przemieszczania się globalnej grawitacji strategiczno-politycznej i gospodarczej z przestrzeni Euro-Atlantyckiej do regionu Azji i Pacyfiku. Mając na uwadze znaczenie tych dziejowych przemian dla współczesnych stosunków międzynarodowych, w tym przekształceń w regionalnym i globalnym układzie sił, autor podjął próbę zebrania i przeanalizowania ich głównych trendów i oddziałujących czynników.
Książka ma na celu określenie lojalności widzów programów telewizyjnych i dokonanie analizy wartości przedsiębiorstwa telewizyjnego działającego na rynku polskim. Punktem wyjścia jest określenie lojalności widzów programów telewizyjnych w kontekście budowania wartości przedsiębiorstwa telewizyjnego.
W książce zostały zaprezentowane badania oparte na dwóch źródłach danych. Przebadana została jedna grupa mediowa – Grupa CANAL+ Polska S.A. jako przykład przedsiębiorstwa działającego na polskim rynku telewizyjnym. Można założyć, że ograniczony czas wolny konsumentów, a także globalizacja i dostęp do wielu treści jednocześnie determinuje zachowania lojalnościowe, a tym samym wpływa na wartość przedsiębiorstwa telewizyjnego. Zaprezentowane zostało również, jak lojalność wpływa na konsumpcję treści telewizyjnych i co powinno wzmocnić wartość rynkową firm. Praca pozwala na odpowiedzenie na pytanie, czy rozwój technologii i migracja treści wideo do Internetu wpływają na oglądalność programów liniowych. Głównym celem pracy jest wykazanie potrzeby zdobycia wiedzy o zachowaniach lojalnych widzów w celu utrzymania konsumenta, a także poszerzenia swojej aktywności na wszystkie możliwe pola dotarcia do widza, niezależnie od czasu i miejsca jego wyboru, i oszacowania potencjału lojalności widzów.
To książka wprawdzie osobista, ale jest czymś więcej niż tylko prywatnym notatnikiem (stąd podtytuł). Opowiada o środowisku autora, szukaniu rodzinnych śladów, nade wszystko zaś mówi o Miejscu, które z realnego stało się mityczne. Trochę także o historii i polityce, bo nie da się dziś od tego uciec, o ludziach, o zmianach w kulturze i obyczaju na przestrzeni ostatnich siedemdziesięciu lat. Mglista pamięć, całkiem niezamierzenie, wpisuje się w ludową historię Polski, która w ostatnich latach zawładnęła naszą zbiorową wyobraźnią.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
