Kryzysy, jakie coraz częściej wybuchają na tle nieradzenia sobie z żywiołowością procesów migracyjnych, w tym uchodźczych, zmuszają do podejmowania nowych zespolonych i synergicznych inicjatyw i przedsięwzięć o charakterze regulacyjnym, prewencyjnym i adaptacyjnym. Ostatnie stulecie pokazuje, że rozwój ochrony traktatowej nie był w stanie polepszyć losu milionów wygnańców, uchodźców i migrantów. Wiele wyobrażeń pochodzących z przeszłości wymaga zatem rewizji i przewartościowań, aby dopasować wiele standardów normatywnych i instytucjonalnych do wyzwań obecnej sytuacji.Książka stanowi istotny wkład do debaty wokół tych zagadnień. To całościowe i spójne ujęcie problematyki międzynarodowego obrotu osobowego, w którym mieści się szeroko pojęta problematyka migracyjna. Taka perspektywa pozwala umieścić przepływy mas ludzkich we właściwych proporcjach między państwami i zagranicą, rozróżniać status swoich i obcych, obywateli i cudzoziemców. Szczególnie wartościowe poznawczo jest spojrzenie na migracje przez pryzmat rozmaitych koncepcji teoretycznych, pozwalających Autorce wejrzeć w przyczyny i motywy masowego przemieszczania się ludności, określić kierunki, skalę i dynamikę, a także odczytać rysujące się w czasie i przestrzeni prawidłowości. Równie interesujące jest zdiagnozowanie konsekwencji migracyjnych, zwłaszcza na tle obrony tożsamości ludzi, którzy zmienili miejsce swojego życia.Problem badawczy został sformułowany w pytaniu: czy międzynarodowy obrót osobowy jest szansą, czy zagrożeniem dla jego uczestników, czyli dla państw, do których kierują się migranci, dla państw, z których pochodzą i dla samych migrantów?Autorka próbuje też nakreślić perspektywy rozwoju międzynarodowego obrotu osobowego w cywilizacyjnie podzielonym świecie. Niezadowolone z poziomu życia w swoich państwach jednostki i, coraz częściej, duże grupy ludzi, uciekające przed prześladowaniami z powodu wojen, konfliktów i nieprzestrzegania praw człowieka przemieszczają się do miejsc bezpiecznych, ale obcych im kulturowo i cywilizacyjnie. Jaki model społeczeństwa powstanie wraz ze zwiększającym się udziałem migrantów w populacji państw przyjmujących? Czy państwa te są przygotowane na zapewnienie bezpieczeństwa wewnętrznego i międzynarodowego w konfrontacji z napięciem między kulturami i cywilizacjami?
Autorka monografii nie stawia przed sobą zadania analizy miejsca instytucji ochrony praw i wolności obywatelskich w systemie politycznym, ograniczając się do opisu rozwiązań organizacyjnych. Stanowi on dogodny punkt wyjścia dla dalszych, pogłębionych teoretycznie i empirycznie badań porównawczych. Główną zaletą pracy jest geograficzny zasięg rozważań i objęcie opisem także i tych państw, które rzadko przyciągają uwagę prawników czy politologów jak np. państwa basenu Morza Karaibskiego, Afryki Subsaharyjskiej lub Oceanii. W sumie otrzymujemy deskrypcję kompletną, z której wyłączona została jedynie Europa, stosunkowo dobrze opisana w literaturze. Pozwala ona na porównanie rozwiązań stosowanych w rozwiniętych demokracjach (USA, Kanada, Australia, Nowa Zelandia, Japonia, Izrael), kulejących demokracjach (Brazylia, Indie, Gruzja) i mniej lub bardziej zaawansowanych autokracjach (Rosja, Turcja, Iran, Irak, Filipiny, Wenezuela)..Systemy ochrony prawnej przyjęte w poszczególnych państwach zostały opracowane według określonego schematu, obejmującego reprezentatywne instytucje tego rodzaju i według logicznej kolejności. Uwzględniono więc: organy wymiaru sprawiedliwości (sądy), instytucje kontroli konstytucyjności prawa, instytucje egzekwujące odpowiedzialność konstytucyjną, instytucje ombudsmana, organy kontroli państwowej oraz inne instytucje ochrony prawnej. Autorka omówiła obowiązujące w konkretnych państwach systemy władzy sądowniczej, strukturę i kompetencje sądów, statusy sędziów, sądownictwo konstytucyjne lub inne organy powołane do kontroli konstytucyjności prawa, sądy wojskowe, specjalne (np. sądy wyborcze w Chile), organy związane z sądownictwem, a także procedury egzekwowania odpowiedzialności konstytucyjnej, instytucję ombudsmana, inne organy powołane do ochrony praw człowieka i obywatela, organy kontroli państwowej (np. Izby Obrachunkowe), prokuraturę, adwokaturę. Przyjęta systematyka prowadzenia rozważań jest tą optymalną do prezentacji rozwiązań w poszczególnych państwach, decyduje o przejrzystości i czytelności tekstu, także ułatwia przeprowadzenie komparatystyki opisywanych instytucji i rozwiązań.
Autorzy publikacji zgłębiają coraz bardziej skomplikowane zagadnienia, biorąc pod lupę nie tylko same reklamy, ale i technologiczne fundamenty, na których się one opierają. Od zmian w technologii i przyszłości telewizji cyfrowej po nowoczesne środki przekazu, każdy rozdział umożliwia głębsze zrozumienie tego, jak reklama telewizyjna zmienia się wraz z postępem technologicznym. Kolejno, eksperci analizują nowe formaty reklamowe, prezentując kreatywne podejścia do wykorzystania potencjału telewizyjnego medium. Od ekskluzywnych bloków reklamowych po nowoczesne metody integracji reklamy z programem, czytelnik odkrywa różnorodność możliwości, jakie stwarza telewizyjny rynek reklamowy. Publikacja ta nie tylko skupia się na analizie obecnej sytuacji, ale także wychodzi naprzeciw przyszłym wyzwaniom. Omawia rozwój reklamy telewizyjnej w erze cyfrowej, prezentuje scenariusze przyszłości, w której personalizacja, sztuczna inteligencja i zbieranie danych od widzów odgrywają kluczową rolę. Ostatnie rozdziały koncentrują się na aspektach praktycznych i etycznych związanych z reklamą telewizyjną, ukazując, jak ważne jest uwzględnienie danych, personalizacji i poszanowania dla prywatności odbiorców w procesie tworzenia kampanii reklamowych. Wreszcie, czytelnik znajdzie w niej analizę nowych trendów społecznych i ich wpływu na reklamę telewizyjną, co stanowi kluczowy element zrozumienia dzisiejszego rynku i przygotowania się na przyszłość. Publikacja ta nie tylko dostarcza wiedzy teoretycznej, ale także praktyczne wskazówki oraz analizy, które mogą stanowić bezcenne narzędzie dla wszystkich zaangażowanych w tworzenie i zarządzanie kampaniami reklamowymi na rynku telewizyjnym. Otwiera drzwi do świata innowacyjnych podejść i inspiruje do dalszych poszukiwań w dziedzinie reklamy telewizyjnej.
Wolontariat stanowi jedną z najpopularniejszych form aktywności obywatelskiej w Polsce. W przekazach medialnych pojawiają się historie osób decydujących się na podjęcie różnych form pożytecznej działalności, które można kwalifikować jako wolontariat. Wyniki prowadzonych badań pokazują jednak, że społeczna percepcja wolontariatu może być błędna. W 2022 r. zaledwie mniej niż 10% Polaków choć raz zdecydowało się na podjęcie pracy w charakterze wolontariusza1. Tym samym wizja społeczeństwa zaangażowanego w wolontariat może być fałszywa. Z drugiej strony zaś, wydarzenia ostatnich lat, silnie rzutujące na sytuację społeczną takie jak pandemia COVID-19 czy konsekwencje wojny w Ukrainie pokazują, że Polacy są zdolni do podejmowania bezinteresownej i nieodpłatnej aktywności społecznej na ogromną skalę. Głównym celem publikacji jest ukazanie wolontariatu jako zjawiska wielowymiarowego, a następnie scharakteryzowanie jego wybranych form, które można wyróżnić, jako często występujące w polskich realiach, czy też warte uwagi z innych względów (np. użyteczności społecznej). W tym celu postawiono następujące pytania badawcze: 1) W jaki sposób ewoluowała i zmieniała się instytucja wolontariatu w Polsce? 2) Czy istniejące regulacje prawne we właściwy sposób normują badane zagadnienie? 3) Jaką rolę odgrywa wolontariat w funkcjonowaniu społeczeństwa obywatelskiego? 4) W jakich dziedzinach funkcjonowania państwa wolontariat wydaje się pomocny? 5) Jaka jest specyfika popularnych form wolontariatu? Autorzy poszczególnych rozdziałów korzystali ze zróżnicowanych metod i technik badawczych. Do najpopularniejszych z nich należy zaliczyć analizę neoinstytucjonalną, umożliwiającą badanie zachowania jednostek podejmujących aktywność wolontariacką, analizę obowiązujących norm prawnych pozwalającą opisać bieżące regulacje prawne, analizę systemową umożliwiającą ukazanie badanego zjawiska w szerszym kontekście społecznym oraz metodę historyczną, dzięki której został pokazany rozwój instytucji wolontariatu w Polsce. W przygotowanie publikacji zaangażowano grono ekspertów badaczy, których obszary zainteresowań są związane z różnymi dziedzinami życia społecznego. W gronie tym znalazły się osoby, które jednocześnie można traktować jako praktyków, posiadających szerokie doświadczenie w zakresie działalności społecznej, w tym samego wolontariatu i jego organizacji, a także współpracy międzysektorowej (zarówno z perspektywy instytucji publicznych, jak i organizacji pozarządowych).
Wydanie I tej publikacji ukazało się w 2015 r. Książka spotkała się z szerokim odbiorem i ze wszech miar okazała się publikacją społecznie użyteczną. Stało się tak dlatego, że w polskiej literaturze przedmiotu, poświęconej mowie dziecka, brak tego typu opracowań. Dwa studia zawierają - z jednej strony - przegląd teorii badań mowy dziecka, z drugiej - prezentują zagadnienia werbalnej normy rozwojowej oraz periodyzacji rozwoju mowy dziecka. Wszystko to jest uporządkowane zgodnie z koncepcją Autora, opatrzone przez niego komentarzem interpretacyjnym oraz uzupełnione własną propozycją periodyzacji mowy. W sumie więc książka profesora Józefa Porayskiego-Pomsty odgrywa rolę rodzaju przewodnika po skomplikowanych meandrach metodologii badań rozwoju mowy dziecka w jej pełnym przekroju chronologicznym, zawierając przy tym oryginalną koncepcję autorską w tym zakresie. Mowa dziecka to niezwykle interesujący poznawczo obszar badań, daje bowiem możliwość zbliżenia się do bodaj jednej z najbardziej tajemniczych właściwości istoty ludzkiej, jaka wiąże się z mową i myśleniem. []. Badając mowę dziecka, próbujemy odpowiedzieć na pytania, jakie nurtowały ludzi od zawsze: jak ukształtował się język w rozwoju gatunku ludzkiego, jaką rolę odegrał w rozwoju gatunku, jak przebiegał jego rozwój, jaki jest jego wpływ na kształtowanie się osoby, społeczeństwa, kultury, co się dzieje, kiedy człowiek mówi, jakie są skutki mówienia i inne.. Opracowanie składa się z dwóch powiązanych ze sobą merytorycznie studiów o charakterze przeglądowym: - Studium I. Badania nad mową dziecka. Przegląd kierunków i teorii badań nad mową dziecka przedstawia stan, historię oraz główne kierunki badań na tle kierunków głównie lingwistycznych; - Studium II. Zagadnienie normy rozwojowej werbalnej. Problemy periodyzacji rozwoju mowy stanowi z kolei przegląd polskich badań nad mową dziecka. Znajdują się w nim zinterpretowane przykładowo przez autora opracowania wyniki badań nad wybranymi aspektami akwizycji systemu językowego dzieci polskich przedstawionych w wybranych pracach wybitnych polskich autorów oraz autorska propozycja nowej periodyzacji rozwoju mowy dziecka.
Monografia stanowi przegląd zróżnicowanych problemów i zjawisk zachodzących w polskiej przestrzeni samorządowej wokół osi bezpieczeństwo-ekonomia-rozwój. Pracę tworzą dwie, komplementarne względem siebie części. Pierwsza swoją uwagę skupia na kwestiach ochrony środowiska, zdrowia oraz planowania na rzecz bezpieczeństwa w perspektywie lokalnej. Rozpoczyna ją artykuł dr Joanny Podgórskiej-Rykały oraz Liliany Podwiki dotyczący sposobów realizacji zadań z zakresu bezpieczeństwa i porządku publicznego na szczeblu lokalnym. Wydaje się to być szczególnie ważny temat zwłaszcza w sytuacji rosnącego napływu uchodźców wojennych do kraju, poszukujących bezpiecznego schronienia. Kolejny artykuł, autorstwa Pawła Ostachowskiego wpisuje się również w problematykę bezpieczeństwa lokalnego, tym razem w wymiarze ekologicznym. Porusza on kwestię dostępu mieszkańców regionu świętokrzyskiego do gazu ziemnego, pokazując przede wszystkim istniejące wciąż w tym regionie braki infrastrukturalne, uniemożliwiające szersze wykorzystanie tego paliwa do transformacji energetycznej regionu. Kolejne dwa artykuły części pierwszej pracy to odniesienie się ich autorek do istoty prawa do ochrony zdrowia w perspektywie art. 68 ust. 1-3 Konstytucji RP (Magdalena Sroka) oraz znaczenia dokumentów planistycznych dla kształtowania bezpieczeństwa lokalnego ze szczególnym uwzględnieniem strategii rozwoju gmin (dr Sabina Sanetra-Półgrabi). Autorzy części drugiej pracy skupiają swoją uwagę na wielopodmiotowej współpracy jako elementowi działalności samorządu terytorialnego na rzecz bezpieczeństwa lokalnego. Artykuł Marii Śliwy porusza tu kwestię istoty działań prewencyjnych oraz współpracy z lokalną społecznością. Rafał Gałka prezentuje zaś metody zapobiegania zagrożeniom bezpieczeństwa w gminach oraz działania zmierzające do likwidacji skutków ich wystąpienia. Współpracy mieszkańców wymagają również referenda lokalne modyfikujące lokalne systemy bezpieczeństwa, co szeroko omawia w swym artykule dr Barbara Węglarz. Pracę wieńczy wątek ukraiński autorstwa dr. Mateusza Kamionki, pokazujący stosunek ukraińskiej młodzieży studenckiej do wybranych działań administracji mających na celu zwalczanie pandemii w jej początkowym okresie.
Publikacja która stanowi zbiór najważniejszych prac naukowych Profesora Zbigniewa Kiełmińskiego (1944-2020), uznanego i cenionego badacza ustrojów współczesnych państw oraz nauczyciela akademickiego, wieloletniego pracownika Uniwersytetu Warszawskiego.Był naukowcem zainteresowanym wieloma kwestiami natury ustrojowej i politycznej. Z wielką pasją zajmował się badaniem zachowań wyborczych, partycypacji politycznej, rządów i opozycji w systemach parlamentarnych, parlamentów, relacji deputowanych z ich okręgami, współczesnych ustrojów politycznych, w tym badaniami porównawczymi systemów rządów w demokracjach zachodnich. Był wybitnym znawcą systemu ustrojowego i politycznego Stanów Zjednoczonych. Zajmował się również badaniem frekwencji wyborczej, problematyki rządów koalicyjnych.W prezentowanej książce Czytelnik może prześledzić ścieżki karierynaukowej Profesora Zbigniewa Kiełmińskiego, znajdzie tu zebrane Jego najważniejsze prace naukowo-badawcze, stanowiące Jego dorobek naukowy, który powstawał od początku lat 70. XX wieku.Ponadto w niniejszym tomie znalazły się również wspominania Przyjaciół i Współpracowników z Zakładu, Instytutu i Wydziału.
Przedstawione w tomie badania obejmują kilka dziedzin badań orientalistycznych: arabistykę, turkologię, ałtaistykę, indologię (z jej wewnętrznym zróżnicowaniem: sanskrytologię, tamilistykę i kulturę hindi), koreanistykę, sinologię i japonistykę.
Książka podzielona została na dwie części, w których w kolejnych rozdziałach: Mit, obraz, metafora w literaturze oraz Mit, obraz, metafora w kulturze i religii uwzględniono 17 tekstów. W sposób raczej niezamierzony tytuły obu części, odzwierciedlając ich zawartość merytoryczną, pokrywają się z dwiema spośród trzech wiodących wśród orientalistów dyscyplinami. Niniejszy tom odzwierciedla bardziej „tradycyjne” pojmowanie orientalistyki, skoncentrowanej na kwestiach przede wszystkim literackich i kulturowych, choć mamy tu także do czynienia z tekstami o charakterze inter- czy też transdyscyplinarnym, uwzględniającym kwestie sztuki, religii i filmu.
Autorzy poszczególnych opracowań zatrzymują się na kwestiach szczegółowych, które obecnie są przedmiotem ich badań. Zaprezentowane analizy jasno wskazują, że nie istnieje jedno zrozumienie ani mitu, ani obrazu, ani metafory zarówno od strony metodologicznej, jak i w kontekście poszczególnych dziedzin badań orientalistycznych. Po raz kolejny zatem potwierdza się znana wśród orientalistów opinia, że jeden Orient nie istnieje. Podobnie z mitem – może być po prostu elementem jakiegoś tradycyjnego systemu mitologicznego, może być czynnikiem umacniającym tożsamość czy też wprost tę tożsamość tworzącym. Obraz z kolei może być zrozumiały wprost, ale może także posiadać moc mitu czy też symbolu i przez to być zamknięty na odbiorców, którzy nie są gotowi na jego pojęcie.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
