W tej strefie proponujemy bardzo szeroką ofertę z dziedziny psychologii oraz dziedzin powiązanych: astronomii i astrofizyki, ekologii, filozofii, kultury, podróżnictwa, religii, socjologii, sztuki. Szczególnie polecamy z tej kategorii bestseller pt. Księga Urantii. Księga Urantii podaje jasną i zwięzłą integracją nauki, filozofii i religii. Ci, którzy ją czytali i zgłębiali, wierzą, że Księga Urantii może wnieść bardzo wiele wartości do religijnej i filozoficznej myśli ludzi tego świata.
Trzy pojęcia, które zostały przywołane w tytule tej książki materializm, ateizm, immanencja stanowią jej główną ogniskową i przedmiot dyskusji. Po pierwsze, materializm. Pojęcie to sygnalizuje zasadniczą intencję ontologiczną książki, tj. obronę materializmu i odrzucenie pokusy immaterializmu we wszystkich postaciach spirytualizmu, idealizmu, konstruktywizmu. Po drugie, ateizm. Przyjmował on w historii filozofii wiele form i najczęściej był filozofią wojującą przeciw zastanym formułom teizmu, panteizmu, deizmu. Ateizm to odwrót od filozofii, która byłaby terminologicznym i pojęciowym spadkiem po teologii i pochylałaby się przed potęgą religii i siłą języka teologicznego. Autor pyta w tej książce o właściwą formułę ateizmu współczesnego. Po trzecie, immanencja i postulat dochowania wierności immanencji. W najprostszej postaci brzmi on: nigdy nie posługuj się w myśleniu formułami i figurami transcendencji, nawet jeśli pozornie jest to usprawiedliwione koniecznością wyjaśnienia ruchu, sprzeczności, procesu stawania się, przeobrażania się, transmaterializacji. Analizowane zdarzenie, czymkolwiek by ono nie było życiem, mózgiem, umysłem, myśleniem, językiem, moralnością, normą, polityką, sprawiedliwością, twórczością, sztuką lub nauką musi zostać wyjaśnione w obrębie i za sprawą zasobów pojęciowych dostępnych w chwili wydarzenia. Materializm wyzwala nieufność wobec pojęć, które chcą dominować nad proletariackim i plebejskim składem świata. Nawet idee muszą być z tego świata i nawet pojęcia muszą odnaleźć się w świecie i to nie jako wzorce lub kształty, ale jako nietrwałe granice zbiorów. Ateizm natomiast to sposób myślenia o materii bez Dyrygenta, bez Architekta, bez Programisty. Ateizm dziś nie jest tylko formą negacji istnienia Boga, lecz raczej formą domagania się czujności wobec wszystkich jego sobowtórów. Z tego wynika konieczność trzeciej kategorii immanencji, która nakazuje odmowę poszukiwania fałszywej transcendencji. Projekt przyszłej heteroontologii to projekt immanentnego materializmu ateistycznego. Książka Szymona Wróbla jest poniekąd podwójnie autorska. Z jednej bowiem strony napisana została z własnej perspektywy myślowej, ukazującej preferencje autora, w której świetle krytycznie rozważa on i problematyzuje obszerny materiał filozoficzno-historyczny. W tym wymiarze jest dziełem godnego podziwu wysiłku analityczno-krytycznego. Z drugiej strony, w jego rezultacie i nie stroniąc od intelektualnego zaangażowania na rzecz własnych pozycji, autor wskazuje kierunek i perspektywę możliwych rozwiązań rozważanych problemów i poprzez nie zarysowuje pozytywny horyzont swej przyszłej tak należy rozumieć podtytuł: Notatki do przyszłej heteroontologii koncepcji filozoficznej. [] Z powyższych względów nie mam najmniejszego oporu przed określeniem tej książki jako znakomitej. Dr hab. Paweł Pieniążek, prof. UŁ
Zbiór tekstów Autocenzura i cenzura. Nowe ujęcia obejmuje niezwykle szeroko zakrojony obszar, dla którego hasłem wywoławczym jest pojęcie cenzury. Nie ogranicza się ono do kwestii instytucjonalnych i związanych z zakazami formalno-prawnymi, lecz opisuje złożone mechanizmy ekonomiczne, obyczajowe, społeczne i symboliczne, które regulują przepływ treści kultury ze względu na domyślne interesy jednostek, instytucji, społeczeństwa i państwa. Procesy te mają charakter zarówno uświadomiony, jak i nieświadomy; to drugie dotyczy zwłaszcza autocenzury, ciągle niedostatecznie rozpoznanej jako postawa i praktyka. W takim ujęciu cenzura - traktowana jako mechanizm negatywnie regulatywny o złożonym działaniu - staje się pojęciem centralnym dla kultury, wyznaczającym jej niechciane, niepożądane i wyparte obszary, ale także zmuszającym do namysłu nad granicami samego pojęcia, co jest szczególnie ważne w dzisiejszych sporach kulturowych.To szerokie podejście zostaje jeszcze wzmocnione w wyniku dominującej w tekstach perspektywy teoretycznej. Wykracza ona poza opis relacji władzy w duchu Foucaultowskim; autorki i autorzy sięgają przede wszystkim do teorii psychoanalitycznej oraz afektywnej, z jednej strony śledząc niejawny wymiar ingerencji i zaniechań o charakterze cenzorskim, z drugiej obserwując psychocielesne doświadczenie związane z takimi aktami.Z recenzji dr hab. Iwony Kurz, prof. UW
Autorzy: Robert Rafał Szewczyk, Aneta Frączak, Małgorzata Korzeniewska, Mateusz Przelaskowski Drodzy Katecheci, informujemy, że podręczniki Wydawnictwa Katechetycznego Sp. z o.o. na rok szkolny 2024/2025 pozostają bez zmian. Podręcznik do klasy III szkoły podstawowej pt. Kto spożywa moje Ciało, ma życie, został podzielony na dwie części, podobnie jak podręczniki do kl. I i II. W skład zestawu wchodzi część 1 i 2, domownik oraz kod aktywujący dostęp do cyfrowej wersji podręcznika
Książka to zbiór opowiadań, w których świat literacki miesza się w zaskakujący sposób ze światem realnym. Autor opisuje swoje rozmowy z nietuzinkowymi osobami, wśród których są pisarze i artyści, jak np. Kazimiera Iłłakowiczówna, Wisława Szymborska, Jerzy Andrzejewski, Józef Czapski, Jerzy Krzysztoń czy Andrzej Wajda. Ujawnia też kulisy spotkań z tak ważnymi postaciami polskiej historii, jak gen. Władysław Anders, Halina Zakrzewska, ps. Beda czy Stanisław Sosabowski, ps. Stasinek. Osoby znane i mniej znane, a nawet prawie już zapomniane pojawiają się tu w całkiem nowej odsłonie, widziane z osobistej perspektywy Autora. Niełatwe tematy i niecodzienne sytuacje łączą więc Wojciecha Wiśniewskiego z bohaterami jego opowiadań niezwykłymi ludźmi, a miejscem akcji bywa Warszawa, Londyn, Paryż, Kraków, Łódź, a nawet Bolesławiec, Pelplin i Brzeg.
Zmierzenie się z dorobkiem tak kontrowersyjnego, ale i prowokującego do dyskusji filozofa współczesności to nie lada wyzwanie. Ilość materiału do przeczytania i przebadania może działać deprymująco (około 3000 stron tekstów dotyczących sferologii to tylko pewna część badanego materiału). Trzeba mieć nie tylko intelektualną odwagę, wiedzę, warsztat analityczny i interpretacyjny, ale też pewien rodzaj, nazwę to tak, bezczelności poznawczej. I nie chodzi tutaj o obraźliwe łamanie pewnych norm, tylko o przekraczanie i reinterpretację ustaleń powszechnie przyjętych. Onegdaj Paul Feyerabend sformułował anarchistyczny imperatyw poznawczy zaklęty w formule anything goes: nie chodziło rzecz jasna o to, że wszystko ujdzie, jak wielokrotnie błędnie przytaczano to stwierdzenie, ale o to, iż nie ma nic świętego zwłaszcza w polu ustaleń filozoficznych czy też kulturoznawczych. Z recenzji prof. dra hab. Piotra Zawojskiego
Nieznana i zdumiewająca historiamatki Leonarda da Vinci.Opowieść, która rzuca nowe światłona dzieła jednego z największychtwórców renesansuCaterina jest wolna jak wiatr i jak wiatr nieokiełznana.Jeździ konno po dzikich stepach, słucha głosów drzew, zwierząti bogów. Jej przyszłość zdaje się przesądzona. Caterina niepodejrzewa, że przyjdzie jej opuścić niedostępne góry Kaukazu.Pewnego dnia zostaje gwałtownie wyrwana ze swojegoświata i wciągnięta w wielką historię -przeniesiona do serca renesansu, Florencji.Jej życie nabierze zupełnie nowego sensu. Pozna potężną miłość,a swoje dziecko pokocha bardziej niż własne życie. A ono pokochają w ten sam sposób. Caterina da mu wszystko, co dla niejnajważniejsze: nieskończoną miłość do życia, wolności i wszelkichstworzeń. Pokaże mu, czym jest piękno. A On to przyjmiei stanie się twórcą totalnym, człowiekiem, który nie należy dojednego narodu ani do jednej kultury, ale do całej ludzkości.Imię tego dziecka znamy wszyscy: Leonardo.Opowieść o największym umyśle wszech czasów, o matczynejmiłości, o początkach współczesnego świata, konfrontacjiZachodu i Wschodu. O Morzu Śródziemnym jako kolebce kultury,fascynującej mozaice ukazanej w przededniuodkrycia obu Ameryk.
Jerzy Kędziora to wybitny polski rzeźbiarz, znany przede wszystkim ze swoich niezwykłych rzeźb balansujących. Prace często zawieszone na cienkich linkach lub umieszczone na delikatnych podporach, wydają się być na granicy utraty równowagi, ale pozostają stabilne. Ten efekt osiągany jest dzięki precyzyjnym obliczeniom i zrozumieniu zasad fizyki. Rzeźby artysty często emanują poczuciem ruchu. Mimo że są nieruchome, ich dynamiczne pozy i sposób zawieszenia sprawiają wrażenie, że zaraz się poruszą. Ta iluzja ruchu dodaje jego pracom niezwykłej lekkości i żywotności. Jego prace często przedstawiają postacie ludzkie w różnych aktywnościach, takich jak taniec, akrobatyka czy codzienne czynności. Czasami jego rzeźby nawiązują do klasycznych motywów mitologicznych, sportowych lub historycznych, nadając im nowoczesny kontekst. Sztuka Jerzego Kędziory to unikalne połączenie estetyki, inżynierii i fizyki, które nie tylko zachwyca widza, ale także prowokuje do zastanowienia się nad prawami rządzącymi naszym światem. Jego rzeźby balansujące to nie tylko wyzwanie dla grawitacji, ale także dla percepcji i wyobraźni, czyniąc jego twórczość wyjątkowym zjawiskiem na współczesnej scenie artystycznej. Album w wydaniu miniaturowym.
Eucharystia jest spotkaniem rzeczywistym, świadomym i pełnym wiernych z Jezusem, swym Mistrzem. Nie można jej przeżywać teatralnie, traktować widowiskowo, nie znać treści, które ze sobą niesie. Są one obecne w licznych znakach, symbolach, gestach, postawach i słowach, które przez wieki chrześcijaństwa gromadziły obrzędy Mszy św. Poznanie ich jest niezbędne, aby móc świadomie uczestniczyć. Nie ma innego sposobu przygotowania własnego spotkania z Chrystusem, jak przez refleksję nad jej elementami, ich znaczeniem i wymową.
Autorka chciała w książce zwrócić uwagę, na różne, ważne aspekty życia, sytuacje, które nas inspirują do działania, sygnały i reakcje innych ludzi. Swoją książkę wyobraża sobie jako drogowskaz wyboru, sposobu życia, wzorców, które nas inspirują w podejmowaniu decyzji życiowych. Pomysł na napisanie książki już dawno narodził się w jej myślach. W swoim życiu obserwowała zachowania różnych ludzi: obcych, bliskich, poznanych przelotnie i niestety doszła do wniosku, że były one nieracjonalne, nieodpowiedzialne, a często wręcz skandaliczne. Długo zastanawiała się dlaczego tak się działo i nadal dzieje. W swoim życiu też zdarzały się jej epizody przykre i niezrozumiałe. Dlatego postanowiła swoimi obserwacjami i diagnozami podzielić się z czytelnikami. Proszę o cierpliwość, jeśli wyciągnięte wnioski wydadzą się kontrowersyjne. Książkę podzieliła na działy, tematy ogólne, by następnie je uszczegółowić.
Jolka, Jolka, pamiętasz lato ze snu? A gdyby tak je powtórzyć? Raz jeszcze zajrzeć do jaskini hazardu w Sopocie, spędzić wieczór w gdańskiej "Syrenie", uciec przed rzezimieszkami i puścić oczko do mewek w Nowym Porcie. W upalny sierpień przyjrzeć się z bliska szpiegowskiej akcji "Jungle", a wieczorem odwiedzić tajemniczą willę Johanna Bergera Na traktorze z dziewczyną z plakatu pomknąć wprost w spienione fale Bałtyku albo od marynarza kupić zachodnie pończochy, perfumy i zegarki. Każdego wakacyjnego dnia rozwiązywać zagadki zamku w Krokowej i oglądać filmy w kinie Leningrad. A na koniec tańczyć do utraty tchu podczas FAMY i odpłynąć w wymarzony rejs na "Stefanie Batorym". To wszystko jest możliwe z drugą częścią bestsellerowych Sekretów nadbałtyckich wczasowisk! Nie czekaj, urwij się choćby zaraz! Na odkrycie czeka ponad trzydzieści zaskakujących opowieści.
Noście zawsze święty szkaplerz. Ja zawsze mam szkaplerz na sobie i odniosłem wiele dobra z tego nabożeństwa. Jest ono moją siłą.(św. Jan Paweł II, Dar i tajemnica) W nocy z 15 na 16 lipca 1251 r. Matka Boża objawiła się św. Szymonowi Stock, generałowi zakonu karmelitów i powiedziała: Przyjmij, najmilszy synu, szkaplerz twojego zakonu. Kto w nim umrze, nie dozna ognia piekielnego. Szkaplerz to dwa połączone tasiemkami małe kawałki sukna z wyszytym imieniem i wizerunkami Matki Bożej i Chrystusa. Jeden noszony jest na piersi, drugi na plecach. Kto przyjmuje szkaplerz, oddaje pod opiekę się Matce Bożej i doświadcza Jej macierzyńskiej ochrony i opieki. Kto zaś umrze w szkaplerzu, nie dozna ognia piekielnego, a dzięki wstawiennictwu Maryi wybawienie z czyśćca otrzyma w pierwszą sobotę po swej śmierci.
Publikacja stanowi bogaty zbiór pomysłów na oryginalne, nowoczesne i prawdziwie twórcze działania plastyczne wspierające wszechstronny rozwój dzieci. Zawiera inspirujące propozycje adresowane głównie do nauczycieli przedszkola, edukacji wczesnoszkolnej, świetlic szkolnych i plastyki oraz pedagogów specjalnych, terapeutów pedagogicznych, arteterapeutów, wychowawców, instruktorów zajęć plastycznych i rodziców. Znajdą oni w książce:pomysły na zabawy plastyczne dla dzieci od lat 2propozycje prac plastycznych z podziałem na cztery pory rokuaktywności uwalniające naturalną ekspresję twórczą i prowadzące do poznania różnych form wyrazu artystycznegoprzykłady tradycyjnych, nowoczesnych, eksperymentalnych i mieszanych technik plastycznychprojekty, które można zrealizować przy pomocy ogólnodostępnych, zwyczajnych i niedrogich lub pozyskanych z recyklingu plastycznego materiałów i przyborówzadania dostosowane do rzeczywistych możliwości i naturalnych faz rozwoju plastycznego dzieci.Zawarte w książce treści zgodne są z podstawą programową nauczania plastyki w przedszkolu i w szkole podstawowej, również dla uczniów z niepełnosprawnościami.
Dobrze będzie, jeśli poświęcimy chwilę na rozmyślania o cierpieniu i o boleściach Maryi, która jest naszą Matką. (…) Jej płacz nie był udawany, to było właśnie serce zdruzgotane cierpieniem.
(Papież Franciszek, Homilia)
Chrześcijańska tradycja mówi o siedmiu boleściach Matki Bożej. Pierwsza to proroctwo Symeona, mówiące o mieczu, który przeniknie Jej serce. Druga – ucieczka do Egiptu. Trzecia – lęk przeżywany w chwili, gdy dwunastoletni Jezus został w świątyni. Czwarta – spotkanie z Jezusem w czasie drogi na Kalwarię. Piąta – śmierć Jezusa. Szósta – złożenie ciała Jezusa w ramionach Maryi. Siódma – złożenie Jezusa do grobu.
Rozważając kolejne cierpienia Maryi, Kościół wspomina Ją jako Matkę, która wiernie towarzyszyła swemu Synowi w Jego drodze krzyża, a jednocześnie – jako Matkę Kościoła, która każdego dnia towarzyszy wszystkim nam w naszych cierpieniach i słabościach.
Książka o niezwykłej kobiecie Chiara Corbella Petrillo to piękna i niezwykła kobieta, szczęśliwa żona i matka trójki dzieci, z których dwoje zmarło tuż po porodzie. Na ziemi przeżyła zaledwie 28 lat, jednak ten czas wystarczył, aby mogła doświadczyć i ludzkich dramatów, i szczęścia. Zaufała bezgranicznie Bogu, odkrywając, że to miłość nadaje sens jej codzienności. Cieszyła się życiem, idąc franciszkańską drogą małych kroków, bez zbytniego wybiegania w przyszłość. Ta książka to zbiór poruszających świadectw najbliższych przyjaciół Chiary, w tym jej męża Enrica i kierownika duchowego o. Vita. Wspomnienia o niej ukazują, jak niezwykłą była kobietą: kochającą, pogodną, otwartą, przyjazną, przyjmującą z prostotą wszystko, co dawał jej Bóg. Ci, którzy ją znali, są przekonani o jej świętości takiej na współczesne czasy: niewydumanej, prostej, codziennej. Jej proces beatyfikacyjny rozpoczął się we wrześniu 2018 roku.
Chcesz poznać Wenantego Katarzyńca takim, jakim znali go jego krewni, sąsiedzi, zakonnicy, żyjący z nim na co dzień? Ta książka daje taką możliwość. Są w niej relacje aż 52 osób, które znały go osobiście. Ten zbiór pisemnych wspomnień czekał blisko 70 lat w krakowskim archiwum franciszkanów, by w końcu stać się dostępnym dla wszystkich. O. Wenanty Katarzyniec (1889-1921) franciszkanin, wychowawca młodych zakonników, kaznodzieja, spowiednik, po śmierci znany jako skuteczny orędownik u Boga. O świętości Wenantego przekonany był jego przyjaciel, św. Maksymilian Maria Kolbe. To on jako pierwszy zachęcał do podjęcia starań o jego beatyfikację. Jan Dobraczyński, urzeczony postacią o. Wenantego, napisał przejmujące słowa: Ojciec Katarzyniec tak zniknął sam w swym dziele, że nawet porządnej jego fotografi i nie ma w zgromadzeniu. Ale im mniej go widać, tym więcej go czuć. Święci wpadają w wodę jak kamień, by wystąpić z niej skałą.
Rezyliencja, w tym klimatyczna, jest koncepcją, która rozpatrywana jest jako odporność w różnych perspektywach, miast, regionów oraz podmiotów gospodarczych. Według rankingu The World Economic Forum z 2024 r. na temat globalnych ryzyk, które w perspektywie 10 najbliższych lat są uważane za najważniejsze, na pierwszych czterech miejscach wskazano ryzyka środowiskowe, a mianowicie: ryzyko ekstremalnych zjawisk pogodowych, krytyczną zmianę warunków na ziemi, ryzyko utraty bioróżnorodności, niedobory zasobów naturalnych. Stąd też wśród wyzwań stojących przed podmiotami zarówno publicznymi, jak i prywatnymi odpowiedzialnymi za kształtowanie i gospodarowanie przestrzenią na pierwszym miejscu powinny stać cele związane z budowaniem trwałej odporności (long term resilience) i równowagi ekosystemów. Autorki podjęły próbę sformułowania koncepcji rezyliencji klimatycznej, przyjmując perspektywę realizacji celów środowiskowych spółek GPW sektora nieruchomości. Zaproponowały koncepcję rezyliencji modelu biznesowego w ramach strategii ESG 4R: (1) reduction, (2) removal, (3) repair, (4) resilience. Proponowane rozwiązania stanowią odpowiedź na zalecenia Europejskich Standardów Sprawozdawczości Zrównoważonego Rozwoju (European Sustainability Reporting Standards ESRS). " (...) "Rezyliencja klimatyczna. Perspektywa spółek GPW sektora nieruchomości" to obowiązkowa lektura dla każdego, kto interesuje się zrównoważonym rozwojem i strategiami adaptacji do zmian klimatycznych. Jest to monografia, która zasługuje na szczególne uznanie za swoją oryginalność, aktualność oraz kompleksowe ujęcie problematyki. Autorki, wnikliwie analizując spółki sektora nieruchomości i ich strategie biznesowe, dostarczają praktycznych wskazówek i innowacyjnych rozwiązań, które mogą zwiększyć odporność przedsiębiorstw na ryzyka klimatyczne. To kompleksowe i aktualne opracowanie jest nieocenionym źródłem wiedzy dla menedżerów, inwestorów, wykładowców i studentów". prof. dr hab. Anna Szelągowska, fragment recenzji
Zbiór modlitw do Najdroższej Krwi Chrystusa - nowenny, litanie, akty strzeliste, modlitwy w różnych intencjach. Wedle legendy uroczystość poświęcona Najdroższej Krwi Jezusa Chrystusa sięga swymi korzeniami do corocznych obchodów związanych z cenną relikwią przechowywaną w kościele San Nicola in Carcere w Rzymie. Według tradycji miał to być skrawek płaszcza setnika, który przebił włócznią bok ukrzyżowanego Chrystusa, żeby upewnić się o Jego śmierci. Żywym nabożeństwem do Krwi Jezusa Chrystusa wykazywało się wielu świętych średniowiecznych. W XIX wieku zyskało ono nie tylko aprobatę władz kościelnych, ale też ogromną popularność wśród wiernych. Jest niezrównaną lekcją niezachwianej wiary przenikniętej nadzieją.
Winslow Homer, amerykański malarz, grafik i rysownik, znany jest głównie ze swoich realistycznych dzieł, które często przedstawiają sceny z życia na wsi, morskie pejzaże oraz ludzi w ich codziennych sytuacjach. Jego prace, wyjątkowe ze względu na mistrzostwo w oddawaniu światła, kolorów i atmosfery, są niezwykle prawdziwe i emocjonalnie bogate.W twórczości Winslowa Homera można dostrzec wpływy romantyzmu i realizmu - to właśnie realistyczne podejście do tematów oraz umiejętność przedstawiania wrażeń sprawiają, że jego dzieła wciąż pozostają inspiracją dla wielu artystów i miłośników sztuki na całym świecie. W albumie przedstawione są najważniejsze dzieła takie jak Breezing Up, The Fog Warning, czy Home, Sweet Home.
Henri Rousseau (1844-1910) to francuski malarz, który zdobył uznanie jako przedstawiciel sztuki naif lub prymitywistycznej. Jego dzieła charakteryzują się naiwną stylizacją, płaskimi formami i jaskrawymi kolorami. Rousseau często malował pejzaże i sceny z dżungli, chociaż sam nigdy nie podróżował do takich miejsc. Pomimo braku formalnego szkolenia artystycznego, jego prace zdobyły uznanie w środowisku artystycznym, a dzisiaj są uważane za ważny element historii sztuki modernistycznej.
W czasach masowej fotografii i internetu sens rysowania architektury, krajobrazu czy wnętrz nie jest oczywisty. Bronię rysunku, bronię szkicowania, choć przyznaję, że korzyści odnosi przede wszystkim sam rysujący. (…) To, co wydawało się znane, widziane wielokrotnie, rozpoznawalne lub nawet banalne, w procesie rysowania przekształca się, można rzec – odsłania się, czy raczej jest odsłaniane. To tak, jak z myśleniem: gdy chcemy sprecyzować i wypowiedzieć myśl, to już nie jest to ta sama myśl. Rysuje się, aby zobaczyć, celem i środkiem rysunku jest widzenie…
Fragment Wstępu
Książka Janusza Sepioła należy do bardzo rzadkich wydawnictw, w których autor posługuje się jednocześnie tekstem i własnym rysunkiem. Użyte w tytule określenie „szkice architektoniczne” nie jest w tym wypadku metaforą. Praca stanowi swoiste itinerarium – zapis wrażeń i refleksji z miejsc rozsianych pomiędzy dwiema artystycznymi metropoliami: Lwowem i Krakowem. Tytuły poszczególnych rozdziałów to w ogromnej większości nazwy miejscowości, ale równie dobrze mogłyby to być nazwiska postaci, których te teksty dotyczą. Niemal za każdym razem pojawia się jakaś biografia: projektanta, mecenasa, badacza. To opowieści o budowlach, miejscach i ludziach. Ich wybór nie podlega jakimś sztywnym kryteriom; motywem scalającym jest narracja o artystycznym oddziaływaniu środowiska lwowskiego (Wydziału Architektury Politechniki Lwowskiej) na obszar zachodniej Galicji w II połowie XIX i I połowie XX wieku. Książka jest galerią obiektów nieco mniej znanych, mniej spopularyzowanych, skupia się na architekturze „drugiego rzutu” bądź też architekturze mniejszych ośrodków, ukazując je na tle budownictwa w swej większości anonimowego: drewnianych kościołów, cerkwi, synagog, tworzących unikalny krajobraz kulturowy tej części Europy. Wydawnictwo w znacznej części dotyczy bezpośrednio kultury Krakowa. Na jego stronach pojawiają się działający tu, a potem migrujący do Lwowa architekci tacy jak Teodor Talowski, Jan Sas-Zubrzycki, Adolf Szyszko-Bohusz czy pochodzący z Lwowa, a działający w Krakowie i na Podhalu Zbigniew Kupiec, bądź też pochodzący z Krakowa a działający w Rzeszowie Mateusz Tekielski. Są także znani krakowscy historycy sztuki, jak profesorowie Edward Dutkiewicz czy Józef T. Frazik. W tym sensie można ją zaliczyć do cracovianów. Książka nie jest w żadnej mierze krajoznawczym przewodnikiem ani akademickim skryptem czy podręcznikiem. Zachowuje wartość niespiesznej, nieco erudycyjnej gawędy i stanowi zapis fascynacji różnorodnością architektonicznych form, szkół, nurtów i mód. W jakimś sensie uczy, jak patrzeć na architekturę, a z pewnością jest przykładem gasnącej tradycji odręcznego, „wrażeniowego” rysowania architektury i to w przeróżnych technikach: od akwareli po węgiel. Tworzy bardzo osobisty i zaskakująco nowatorski obraz architektonicznego dziedzictwa tej części Europy Środkowej.
Janusz Sepioł, ur. 1955 w Gorlicach. Absolwent Politechniki Krakowskiej i Uniwersytetu Jagiellońskiego, architekt, historyk sztuki, urbanista. Architekt Województwa Krakowskiego, w latach 2002–2004 Marszałek Małopolski, senator VII i VIII kadencji, obecnie Główny Architekt Rzeszowa. Wyróżniony Medalem Honorowym SARP, Złotą Odznaką Izby Architektów RP oraz samorządową Nagrodą im. J. Regulskiego. Autor kilku książek eseistycznych (m.in. Architekci i historia, Dyptyk włoski, Praca nad krajobrazem, Historia jednego domu), współautor i redaktor wielu wydawnictw fachowych (m.in. „Przestrzeń życia Polaków” [raport], Form Follows Freedom, „Puls Polskiej Architektury”, „Architektura Rzeszowa”) oraz jednej ilustrowanej książki dla dzieci (Sierściaki i inne).
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki Ksiądz Paradoks. Biografia księdza Jana Twardowskiego [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/MEDIUM/000080/ksiadz-paradoks-biografia-ksiedza-jana-twardowskiego-2025.jpg "Ksiądz Paradoks. Biografia księdza Jana Twardowskiego [2025]. Autor: Grzebałkowska Magdalena. Dobreksiazki.pl")
