Listy o szukaniu drogi W prezentowanym zbiorze listów wymieniają uwagi ludzie, dla których religia nie jest fundamentem społeczeństwa, kodeksem moralnym, ani konserwatywną regułą obyczajową – niczym, co bezpiecznie zakorzenia w istnieniu – ale radykalnym zerwaniem z pewnością i przewidywalnością. Nieufnością wobec wszystkiego, co przebrane za zdrowy rozsądek czy powszechną świętość stara się wymusić nasze posłuszeństwo. Igrając słowem, chętnie bym nazwał Dorosza i Obirka „an-archistami” w sensie etymologicznym, ponieważ zawracają nas wciąż an arche, do początku, każą spojrzeć od nowa i mówią – niby sobie wzajemnie, a przecież nam, dopuszczonym do kompanii – że nie tylko nie rozumiemy, ale nawet (i to dopiero straszne) nie staraliśmy się zrozumieć, kim był Jezus. Co tak naprawdę mówią Ewangelie. (Jeśli są prawdziwe, to co najmniej połowa naszych życiowych decyzji nie ma sensu; jeśli nie są, nie ma sensu druga połowa). I czy tworząc wspólnotę w i e r n y c h, aby na pewno tworzymy wspólnotę w i e r n ą. Czy zbiorowo – w tym bądź innym Kościele – nie dopuściliśmy się zdrady? z przedmowy Jerzego Sosnowskiego Stanisław Obirek (ur. w 1956 r.) studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie filozofię i teologię. W 1997 r. habilitował się na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1976 roku wstąpił do zakonu jezuitów, w 1983 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Jest autorem książki Co nas łączy. Dialog z niewierzącymi (2002) i Przed Bogiem. Ze Stanisławem Obirkiem rozmawiają Andrzej Brzeziecki i Jarosław Makowski (2005). Interesuje się miejscem religii we współczesnej kulturze, dialogiem międzyreligijnym i możliwościami przezwyciężenia konfliktów cywilizacyjnych i kulturowych. We wrześniu 2005 roku opuścił zakon jezuitów. Krzysztof Dorosz – eseista i publicysta, autor wielu artykułów i książek o tematyce religijnej. Urodził się w 1945 r. Blisko 20 lat pracował jako dziennikarz radiowy w Polskiej Sekcji BBC w Londynie. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych współpracował też z emigracyjnym kwartalnikiem „Aneks”. Od roku 1989 publikuje eseje z dziedziny kultury i religii w krakowskim miesięczniku „Znak”. W latach 2002-2003 redaktor naczelny miesięcznika ewangelicko-reformowanego „Jednota”.

Książka w języku rosyjskim omawiająca położenie Kościoła katolickiego na Homelszczyźnie (Białoruska SRS) w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku. Zawiera kilkaset źródeł (w języku rosyjskim, białoruskim i polskim) dokumentujących kolejne etapy likwidacji struktur kościelnych, stosowane przez władze komunistyczne metody propagandy antyreligijnej, represje i szykany w stosunku do duchowieństwa i wiernych (w większości Polaków), a także opór wobec ateizacji i sowietyzacji.

Kobieta i mężczyzna - dwa różne sposoby bycia człowiekiem Zagrożenie przemocą i uzależnieniami współczesnej rodziny a system wsparcia instytucjonalnego Wychowanie biblijno-liturgiczne w rodzinie Duszpasterstwo dzieci z chorobą nowotworową

Dzieje Lolka ? ks. Karola Wojtyły ? Papieża Jana Pawła II widziane z perspektywy ptaka. Biały gołąb był obecny wszędzie tam, gdzie działo się coś ciekawego, i zajmował najbardziej dogodne punkty obserwacyjne: czy to na parapecie okna domu, w którym mieszkali państwo Wojtyłowie, czy to na jakimś gzymsie świątyni, w której obchodzono jakąś wielką uroczystość ? byleby wszystko widzieć i słyszeć jak najdokładniej. Tę przepięknie opowiedzianą historię życia Wielkiego Polaka można by przeczytać jednym tchem, gdyby nie fragmenty wzruszające do łez...

Ten niepozorny tomik może być inspiracją do głębokich przeżyć duchowych i do owocnych refleksji. Zawiera wybrane teksty Papieża Benedykta XVI na temat życia konsekrowanego. Pochodzą one z przemówień, orędzi, przesłań i rozważań. Skierowane są do zakonników i zakonnic należących zarówno do instytutów życia kontemplacyjnego, jak i do instytutów czynnego życia konsekrowanego oraz do członków instytutów świeckich.Papież zapewnia, że ?niezwykłe połączenie miłości Boga i miłości bliźniego czyni życie piękniejszym i sprawia, że na pustyni, na której żyjemy, znowu kwitną kwiaty?.W serii ukazały się: Myśli o Słowie Bożym, Myśli o kapłaństwie, Myśli o Matce Bożej.

Książka w oryginalny i niezwykły sposób bada psychologiczne i religijne mechanizmy przebaczania. Wskazuje drogę oraz trudności w odkrywaniu własnej tożsamości chrześcijańskiej. Pomaga w analizie wpływu negatywnych emocji powstałych w wyniku doznanych krzywd i braku przebaczenia. Wpływa na relacje między ludźmi i kryzysy w związkach. Uczy jak przebaczać.Psychologiczne i duchowe sprzeczności Czym jest przebaczanie? Dlaczego i w jaki sposób przebaczanie wpływa na nasze życie? Czy można być szczęśliwym nie potrafiąc przebaczać? Jakie mechanizmy obronne utrudniają przebaczenie? Jak przebaczać, prosić o przebaczenie i dostępować przebaczenia? Książka w oryginalny i niezwykły sposób bada psychologiczne i religijne mechanizmy przebaczania. Wskazuje drogę oraz trudności w odkrywaniu własnej tożsamości chrześcijańskiej. Pomaga w analizie wpływu negatywnych emocji powstałych w wyniku doznanych krzywd i braku przebaczenia. Wpływa na relacje między ludźmi i kryzysy w związkach. Uczy jak przebaczać. W historii ludzkości nieustająco dochodzi do nadużyć, niesprawiedliwości i niezrozumienia. Każdy ma coś do wybaczenia, a jednak rzadko zastanawiamy się czym tak naprawdę jest przebaczenie, w jaki sposób ta umiejętność rozwija się w człowieku oraz jakie są główne trudności i mechanizmy obronne uniemożliwiające otwarcie się na ten gest. Z psychologicznego punktu widzenia przebaczanie jest elementem mającym duży wpływ na równowagę i zdrowie psychiczne. W religii chrześcijańskiej uważane jest za jedną z najważniejszych i najbardziej zobowiązujących wartości świadczących o dojrzałości duchowej człowieka. Łatwo się domyśleć, że wierzący człowiek będzie do niego dążył. Dlaczego wobec tego paradoksalnie i wbrew powszechnemu przekonaniu to właśnie wierzący napotka największe trudności we wprowadzaniu go w życie? O przebaczaniu czyli jak uleczyć duszę Do najbardziej poruszających stronic Quo vadis?, wspaniałej powieści, za którą autor otrzymał nagrodę Nobla w 1905 roku, z pewnością należą te, na których kończy się historia Chilona i Glauka. Tego ostatniego, przywiązanego do słupa, pochłaniają płomienie; nagle wśród publiczności, która ogląda makabryczne widowisko dostrzega on Chilona, człowieka po części odpowiedzialnego za męczeństwo tysięcy chrześcijan, który w tej chwili udawał się do ogrodów Cezara. Pisze Sienkiewicz: „Twarz miał zbolałą i pochyloną, jakby chciał po raz ostatni przypatrzeć się swemu katowi, który go zdradził; pozbawił go żony, dzieci, nasadził na niego zabójcę, a gdy to wszystko zostało mu w imię Chrystusa odpuszczone, raz jeszcze wydał go w ręce oprawców. Nigdy człowiek nie wyrządził człowiekowi straszniejszych i bardziej krwawych krzywd, l oto ofiara płonęła teraz na smolnym słupie, a kat stał u jej stóp. Oczy Glauka nie odwracały się od twarzy Greka. Chwilami przesłaniał je dym, lecz gdy dmuchnął powiew, Chilo widział znów te utkwione w siebie źrenice. [...] Nagle zachwiał się i wyciągnąwszy w górę ramiona zawołał okropnym, rozdzierającym głosem: — Glauku! W imię Chrystusa! Przebacz! Uciszyło się naokół: dreszcz przebiegł obecnych i wszystkie oczy mimo woli podniosły się w górę. A głowa męczennika poruszyła się lekko, po czym usłyszano z wierzchołka masztu podobny do jęku głos: — Przebaczam!..." (Sienkiewicz, 1961, s. 589-590) Jest to oczywiście powieść, lecz w prawdziwym życiu, w kronikach czy też analizując wydarzenia historyczne czasami natrafia się na podobne do tej historii i dowiaduje się o tych niewiarygodnych gestach miłości, do których wydaje się zdolni byli jedynie ludzie żyjący w odległych czasach, bądź współcześni bohaterowie obdarzeni nadzwyczajnymi nadnaturalnymi przymiotami, którzy nie mają zbyt wiele wspólnego ze zwykłymi ludźmi. Dzisiaj, jak zresztą od zawsze, na świecie bardzo potrzeba przebaczenia, które nie dotyczy tylko sytuacji czy wydarzeń wyjątkowych, lecz także drobnych spraw życia codziennego, które nie oszczędzaj ą nikomu rozczarowań i zawodów w kontaktach z innymi. Wybaczenie opiera się bowiem na niezbitym fakcie obiektywnym, to znaczy „errare humanum est", a zatem dopuszczenie możliwości popełnienia błędu oznacza dopuszczenie konieczności, aby przebaczyć i dostąpić przebaczenia (por. Pacciolla, 1989, s. 266). Praca niniejsza powstała z osobistego zainteresowania, by zgłębić pojęcie, które zawsze w jakiś sposób mnie fascynowało; zainteresowania podyktowanego częściowo także przez rozczarowanie wywołane tym, że często do tego tematu podchodzi się albo w sposób zbyt ckliwy i pretensjonalny, albo jak do przykazania, które należy przestrzegać nie zważając w najmniejszym stopniu na własne przeżycia i własne trudności. Te dwie różne tendencje można dostrzec także (a może przede wszystkim) w środowiskach religijnych, które w pierwszym przypadku banalizują jedną z najpiękniejszych i najważniejszych nauk przesłania ewangelicznego, podczas gdy w drugim, czyli narzucając ją jako obowiązek moralny, nie czynią nic innego jak oddalają ją od jej najprawdziwszego i najgłębszego znaczenia, przeciwdziałając ponadto jej pozytywnym efektom. Chrześcijańska religia każe człowiekowi wybaczać krzywdy; lecz dlaczego tak czyni? Dlaczego przebaczanie jest tak ważne? Kierowałam się tymi prostymi pytaniami od samego początku moich badań. Podeszłam do problemu z mocnym przekonaniem, że nauki psychologiczne mogą przysłużyć się religii, aby przebadać i opisać jej sprzeczności, jakie wzbudza ona na poziomie struktury osobowości, oraz trudności jakie mogą przeszkadzać autentycznemu udziałowi w niej. Zatem mam zamiar zgłębić badania nad umiejętnością przebaczania i odnieść je szczególnie do wierzącego człowieka, już od małego stykającego się z tym tematem, lecz zbyt często pozostawionego samemu sobie wobec nieuniknionych trudności w udzielaniu przebaczenia oraz we władaniu ponurego poczucia winy i nieadekwatności z powodu niemożności wprowadzenia w praktykę tego, co każe nam czynić Ewangelia. Praca niniejsza dzieli się na dwie części. W pierwszej, po sprecyzowaniu czym jest przebaczenie i wyjaśnieniu w jakiś sposób jego pojęcia, zważywszy, że często się je myli i źle rozumie, zostanie przedstawiona synteza różnych badań, jakie ostatnimi czasy rozwinęły się w dziedzinie psychologii w tym temacie i które pokazują złożoność jego dynamiki oraz różnych powiązanych z nim elementów. Ponadto, zważywszy na fakt, iż umiejętność przebaczania nie jest wrodzona, spróbuję pokazać jak rozwija się ona u danego człowieka odwołując się szczególnie do teorii relacji z obiektem, która wydaje się być odpowiednia do przedstawienia przydatnych wskazówek na ten temat, jak również do pokazania, gdzie i kiedy zaczynają się trudności, jakie napotykamy przy przebaczaniu. Następnie, w drugiej części, zgłębiając sprzeczności religijne w jakie obfituje ten termin, najpierw sprecyzuję znaczenie przebaczenia w ramach religii chrześcijańskiej. Takie zgłębienie tematu jest bardzo ważne, albowiem przedmiotem naszych badań jest człowiek wierzący, a jeśli pragniemy w sposób obiektywny i właściwy zinterpretować jego zachowania religijne, osoby mogą popełnić błąd. Dlatego też, rozwijając się wraz z człowiekiem, umiejętność przebaczenia ma także wymiar ewolucyjny i prowadzący ku dojrzałości. Niniejsza praca opiera się na osobistej interpretacji teorii psychologicznych i psychodynamicznych oraz na religijnych i duchowych lekturach na ten temat. Także stronice poświęcone chrześcijańskiemu przebaczeniu (rozumianemu zarówno jako umiejętność przebaczania, jak i umiejętność proszenia o przebaczenie i przyjmowania go) pozostają w harmonii z ogólnym zarysem pracy, co oznacza, że jest to praca oparta na wiedzy psychologicznej, a jednak przystosowana do dialogu z osobami nie będącymi specjalistami. Jako Przewodniczący Włoskiego Towarzystwa Psychologii Religii mogę jedynie cieszyć się z tego „debiutanckiego dzieła" pani magister Giulianini, która ze wszech miar, a zwłaszcza z uwagi na konsekwencję w wyborze metodologii, jest godną następczynią swojej nauczycielki, pani Gertrud Stickler, której pionierskiej pracy włoska psychologia religii wiele zawdzięcza. Mario Aletti Psychoanalityk — Wykładowca Psychologii Religii na Katolickim Uniwersytecie w Mediolanie O przebaczaniu czyli jak uleczyć duszę Spis Treści Przedmowa Przebaczenie i przedefiniowanie osobistej tożsamości Wstęp Część pierwsza Umiejętność przebaczania w literaturze psychologicznej 1. Pojęcie przebaczenia 1.1. Przebaczenie w porównaniu z innymi pojęciami 1.1.1. Przebaczenie a pamięć 1.1.2. Przebaczenie a pojednanie 1.1.3. Przebaczenie a sprawiedliwość 1.2. Definicja przebaczenia 2. Perspektywy badań na temat przebaczenia 2.1. Spojrzenie ewolucyjno-kognitywne 2.2. Spojrzenie procesowe 2.2.1. Proces przebaczenia u osoby skrzywdzonej 2.2.2.Proces przebaczenia między ofiarą a krzywdzicielem 2.2.3.Proces przebaczenia z analizą kontekstu relacji 2.3. Spojrzenie psychospołeczne 3. Pochodzenie umiejętności przebaczania w procesie kształtowania się Ego 3.1. Wkład Melanie Klein 3.1.1. Pozycja paranoidalno-schizoidalna 3.1.2. Pozycja maniakalno-depresyjna 3.2.Wkład Otto Kernberga 3.2.1. Proces interioryzacji relacji z obiektem 3.2.2.Organizacja osobowości borderline Część druga Nabycie umiejętności przebaczania, dynamiczny element w ewolucji i odbudowaniu osobowości religijnej 4. Przebaczenie i pojednanie w religii chrześcijańskiej 4.1. Stary i Nowy Testament na temat przebaczenia 4.2. Rewolucja Jezusa z Nazaretu 4.3. Dynamika chrześcijańskiego przebaczenia 5. Przeszkody na drodze ku dojrzałości oraz trudności w udzielaniu i otrzymywaniu przebaczenia 5.1. Przeszkody w przebaczaniu innym: fałszywe przeprosiny i mechanizmy obronne 5.1.1. Wypieranie i zaprzeczenie krzywdy 5.1.2. Formacja reaktywna, rozszczepienie i projekcja 5.1.3. Identyfikacja z agresorem i zwrócenie się przeciw Sobie 5.2. Przeszkody, by przyjąć przebaczenie Boga 5.3. Przeszkody, by przebaczyć sobie samemu 5.3.1. Poczucie winy 5.3.2. Trudności z akceptacją siebie samego 6. Odbudowanie osobowości Zakończenie Bibliografia

Na pierwszy rzut oka zaproponowane zestawienie w jednej książce postaci Bernarda z Clairvaux, ikony mnicha, który ukochał klasztor i kontemplację z Tomaszem z Akwinu, mistrzem, dla którego naturalnym środowiskiem był uniwersytet może wydać się dość dziwne. Są to jednak dwa ?filary? ludzkości i Kościoła, wiarygodni świadkowie zdumiewającej różnorodności, bogactwa i barwności epoki średniowiecza. Zwięzły, przejrzysty tekst, poświęcony obu postaciom wyraźnie ukazuje odrębność tych dwóch świętych. Każdy z nich był niepowtarzalny i genialny. Jednak pomimo tak znaczących różnic pomiędzy opatem z Clairvaux a wykładowcą z Paryża, przy wnikliwej lekturze zauważamy także intymną harmonię i zbieżność ich zapatrywań. Pomimo różnic w ich teologiach, obie one - zakonna Bernarda i scholastyczna Tomasza - rodzą się z umiłowania ?Tajemnicy?. Bardzo różny jest język, jakim się posługują; jeden ? biblijny, ożywiony doświadczeniem i niezwykle żarliwy, drugi ? bardziej techniczny, skonstruowany ściśle według zasad logiki; a jednak wspólne jest ich źródło ? Słowo Boże. Wspólne jest też głębokie poczucie niedostępności transcendencji Bożej, której jednak obaj najmocniej pragną. Inos Biffi ? wytrawny znawca i wykładowca historii teologii średniowiecznej i teologii systematycznej. Jest wydawcą i redaktorem serii: ?Biblioteka Kultury Średniowiecznej? oraz ?Dziedzictwo Średniowiecza. Historia teologii od Boecjusza do Erazma z Roterdamu?. Jest także autorem studiów o teologach XI, XII i XIII wieku. W swoich pracach wiele uwagi poświęca liturgii, zwłaszcza ambrozjańskiej, której reformę prowadził. Współpracuje z czołowymi czasopismami teologicznymi, m.in. ?La Scuola Cattolica?, ?Teologia?, ?Communio? i ?Rivista Teologica di Lugano?.

Krótkie, proste, przejrzyste i praktyczne wprowadzenie w modlitwę. Książka zawiera zarówno teologiczną refleksję nad fenomenem modlitwy, ukazuje jej znaczenie dla ludzkiego życia i wiary chrześcijanina, jak też podaje szereg bardzo konkretnych wskazówek pomocnych w praktykowaniu żywej modlitwy.

Książka Ubodzy – Bóg pośród nas, podejmując temat rozmaicie rozumianego ubóstwa, wiary i nadziei, praw człowieka, pokoju i polityki socjalnej, ukazuje nowy sposób myślenia o społeczeństwie, Kościele i Bogu. Jej głównym przesłaniem jest myśl, że spotkanie z ubogimi, wejście pośród nich, jest realnym doświadczeniem spotkania żywego i prawdziwego Boga.

Ojciec Benedict J. Groeschel CFR swoją najnowszą książkę Łzy Boga napisał z myślą o tych, którzy doświadczyli w swoim życiu cierpienia czy przeżyli jakąś tragedię oraz dla tych, którzy towarzyszą innym w różnych trudnych doświadczeniach i pragną im pomóc. Cierpienie obecne jest w życiu każdego człowieka. Na kartach książki stara się wytłumaczyć rzeczywistość cierpienia w świetle wiary w Bożą Opatrzność, w Bożą dobroć i miłosierdzie, a ostatecznie w świetle Męki i Śmierci Chrystusa. Chrześcijaństwo jest jedyną religią mówiącą o Bogu, który sam doświadczył niewyobrażalnego cierpienia: ukrzyżowania i śmierci. Dlatego właśnie chrześcijanin powinien w każdym swoim cierpieniu szukać własnej drogi do stóp krzyża – tam bowiem znajdzie odpowiedzi na wiele najważniejszych pytań dotyczących sensu cierpienia. Każda religia zmaga się z tajemnicą ludzkiego cierpienia i obecnością zła na świecie. Ale tylko chrześcijaństwo zaprasza człowieka do przeżywania swojego cierpienia w łączności z Osobą naszego Zbawiciela i Odkupiciela, który sam doświadczył cierpienia, bólu, odrzucenia, mimo że jest Bogiem. Autor książki, Ojciec Benedykt Groeschel, franciszkanin od odnowy jest nauczycielem duchowym, pisarzem, rekolekcjonistą, psychologiem, wykładowcą, gospodarzem programu Sunday Night Live (oraz innych) w amerykańskiej telewizji katolickiej EWTN. Jest autorem wielu bestsellerów. Ma rzeszę wiernych słuchaczy i czytelników. W styczniu 2004 roku podczas przechodzenia przez ulicę został potrącony przez samochód. Doznał poważnego urazu głowy. Lekarze nie dawali mu szans na przeżycie. A tymczasem, mimo trudności z chodzeniem, wrócił do życia oraz do swojej dawnej pracy i służby. Od wielu lat pomaga ludziom, którzy przeżywają życiowe problemy, doświadczyli jakiejś tragedii lub żyją w duchowych ciemnościach. W swojej służbie jako kapłan, psycholog i rekolekcjonista korzysta ze swojego własnego doświadczenia – osoby, która przeżyła własną śmierć i wróciła do życia. Rady, których udziela, są praktyczne i mądre. Dzięki nim wielu ludzi odzyskało nadzieję, sens życia i podniosło się z upadku.

Książka zawiera krótką biografię św. Rity oraz trzy nowenny za wstawiennictwem tej niezawodnej Orędowniczki i Patronki rodzin: o pomoc w bardzo trudnej sprawie, o pomoc w kłopotach rodzinnych i krótką nowennę w nagłej potrzebie.

Modlitewnik okaże się niezwykle przydatny dla osób, które poznały lub zechcą poznać smak modlitwy adoracji -- smak przebywania w Obecności. Są w nim teksty stosowne do odmawiania przed Najświętszym Sakramentem, w tym modlitwy wielu świętych i innych znanych osób oraz hymny i psalmy. Są też dwie nowenny: nowenna ku czci Najświętszego Sakramentu (z tekstami Jana Pawła II) oraz nowenna do odprawienia przed uroczystością Najświętszego Serca Pana Jezusa (z medytacją tekstów Pisma Świętego). Niezwykle oryginalną część modlitewnika stanowi rozdział zatytułowany Modlitwa kontemplacyjna -- 20 spotkań z kochającym Bogiem. Na końcu książki zamieszczone są teksty kilkudziesięciu pieśni eucharystycznych.

Książeczka prezentuje w formie komiksu wybrane teksty biblijne – opowieść o zwiastowaniu, „Magnificat” i wybrane psalmy. Tym samym jest doskonałą pomocą na lekcjach katechezy, a także w codziennej osobistej modlitwie dzieci. W serii Modlitw w komiksach ukazała się książeczka „Tęcza Pana Boga”.

Gdy zostajesz odepchnięty na margines, gdy musisz udać się w nieznane w poszukiwaniu pracy, gdy wali się cały twój świat, gdy tracisz kogoś bliskiego, gdy załamuje się cała twoja wiara, gdy doświadczasz triumfu zła, gdy spotykasz się z dramatem śmierci, gdy doświadczasz zdrady ? we wszystkich tych kryzysowych sytuacjach pomoże ci Słowo Boże, ukazujące ostateczny sens cierpienia i perspektywę przezwyciężenia stojących na drodze przeciwności. Ogólnoświatowy kryzys gospodarczy i jego wpływ na życie zwykłych ludzi stał się dla ks. Aleksandra Jacyniaka SJ motywem podjęcia refleksji nad tym, co w życiu trudne, skomplikowane i bolesne, i odniesienia tego do mądrości biblijnej.

Prezentowana praca jest szeroką i głęboką analizą przemian w moralności współczesnej młodzieży polskiej, opartą na wynikach badań socjologicznych, przeprowadzonych przez autora w regionie Kalisza i okolic wiejskich wśród uczniów szkół gimnazjalnych w latach 2001-2004. W pracy tej autor poddaje naukowej weryfikacji stereotypowe i powszechne przekonanie o szerokim odrzucaniu przez młode pokolenie katolików polskich etycznych norm chrześcijańskich z zakresu moralności seksualnej i małżeńsko-rodzinnej. Badania prezentowane w książce wskazują na wpływ kilku czynników na przekonania i postawy gimnazjalistów dotyczące moralności małżeńskiej, rodzinnej i seksualnej. Jednocześnie z badań tych wynika, że mimo sygnalizowanych negatywnych zmian w postawach młodzieży wobec katolickiej moralności małżeńskiej i rodzinnej, a zarazem jej pozytywnego stosunku do alternatywnych form życia rodzinnego, dominujący odsetek ludzi młodych własne szczęście obecne i przyszłe lokuje właśnie w szczęśliwym związku małżeńskim i w spójnej, harmonijnie funkcjonującej rodzinie; ci respondenci także wysoko oceniają rolę dziecka w małżeństwie i rodzinie, której nic nie potrafi tu zastąpić.

Dzięki łasce Bożej każda kobieta może stać się jak Maryja z Nazaretu - szczęśliwa, kochana i kochająca. Medytacje o godności i powołaniu kobiety zainspirowane zostały listem apostolskim Jana Pawła II Mulieris dignitatem. Współczesne Czytelniczki znajdą w nich wiele cennych, praktycznych wskazówek, jak odkryć i wydobyć ze swej natury to, co najlepsze i najpiękniejsze. Przywołane przykłady świętych kobiet pomogą dostrzec wielkie dzieła Boże, jakie przez nie dokonały się w historii ludzkości, docenić geniusz kobiecości i rozpoznać prawdziwie chrześcijański sens powołania.

Teraz naprawde istnieje ludzkie oblicze, będące ikoną Boga niewidzialnego

Spotkania autora z Karolem Wojtyłą, później Janem Pawłem II. Od roku 1958, aż po ostatnie lata pontyfikatu i po śmierci Papieża. Różne czasy, różne miejsca i zmieniająca się rzeczywistość świata. Osobiste refleksje, ale na tle całego Kościoła. Książka wzbogacona dużą ilością prywatnych fotografii autora.

Podróż do Ziemi Świętej była dla autora czasem bezpośredniego spotkania z korzeniami chrześcijaństwa, odkrycia bogactwa kultury i duchowości żydowskiej oraz pełniejszego odczytania Ewangelii i ożywienia miłości do Jezusa. Niniejsza książka nie jest dziennikiem z podróży czy przewodnikiem po Ziemi Jezusa. Świadectwo pielgrzyma to zbiór medytacji poświęconych Ziemi Obiecanej, która jako ?niezmienny" świadek objawienia Bożego, opowiada o Bogu, który stał się Człowiekiem, umarł i zmartwychwstał dla naszego zbawienia. Rozważania mają formę zwięzłych literackich miniatur, które w wielu miejscach przeradzają się spontanicznie w modlitwę i są doskonałą szkołą czytania Ewangelii z uwagą i miłością.

Na początek dwudziestego trzeciego roku sterowania Łodzią Piotrową przez Jana Pawła II przypadła kontynuacja obchodów Wielkiego Jubileuszu. Z okazji Jubileuszu Sportowców Papież spotkał się z polskimi medalistami z zakończonej niedawno olimpiady w Sydney. Do Watykanu przybywali też parlamentarzyści i politycy, przedstawiciele wojska i policji, apostolstwa świeckich, niepełnosprawni, ludzie teatru, kina, telewizji i muzyki. Po uroczystościach bożonarodzeniowych 6 stycznia Ojciec Święty zamknął Wielki Jubileusz. Wraz z hierarchami Kościoła ormiańskiego Papież świętował w Watykanie 1700-lecie chrztu Armenii, jako biskup Rzymu odwiedzał parafie diecezji, tradycyjnie spotkał się z młodymi w Niedzielę Palmową. Po Wielkanocy po raz pierwszy cały Kościół powszechny świętował Niedzielę Miłosierdzia Bożego. Piotr naszych czasów wyruszył też w podróż apostolską śladami św. Pawła ? odwiedził Grecję, Syrię i Maltę, wszędzie wraz z lokalnymi Kościołami i wspólnotami modląc się o jedność chrześcijan. W maju Ojciec Święty zwołał konsystorz nadzwyczajny, a w Zielone Świątki przypomniał o 38. rocznicy śmierci bł. papieża Jana XXIII, który ogłosił Sobór Watykański II. Odbył także długo oczekiwaną podróż na Ukrainę, gdzie sprawował Msze św. w obrządkach łacińskim i greckokatolickim. Pod koniec września podjął trud pielgrzymki do Kazachstanu i Armenii, by umacniać w wierze katolików tych byłych republik radzieckich. Przy różnych okazjach, zawsze z radością Jan Paweł II spotykał się z rodakami: obejrzał filmy ?Prymas ? trzy lata z tysiąca? i ?Quo vadis?, modlił się z rektorami polskich wyższych uczelni. Album dostępny w cenie 79 zł przy zapisie na subskrypcję.