Tutaj znajdziesz bogaty wybór lektury z zakresu chrześcijaństwa: modlitewniki, teologia, historia religii, żywoty świętych, wiara, cuda, katecheza, islam, judaizm, religie dalekiego wschodu oraz świata starożytnego.
Bez Ducha Bóg jest daleki, a Ewangelia martwą literą, Kościół jest zwykłą organizacją, misja propagandą, a działanie człowieka moralnością niewolnika.
Przekonaj się, że Duch Święty zna Twoje problemy. Chce towarzyszyć Ci w trudnych wyborach i pokazywać sposoby wyjścia z religijnego impasu wieku dorastania.
Kim jesteś Duchu Święty to wartościowa pomoc dla młodzieży przygotowującej się do bierzmowania, rodziców, duszpasterzy i katechetów.
Jak odnaleźć wymiar tajemnicy, która otacza ludzką osobę? Na wzór Diogenesa, uzbrojeni w lampę, wyruszmy na poszukiwanie człowieka. Każdy z nas - jako wychowawca siebie i innych ludzi - niech zwróci się ku osobistej historii życia, niech wróci do kolejnych etapów rozwoju, bo tam są miejsca, w których godność mogła zostać zagubiona i gdzie też może zostać odnaleziona.
Franco Imoda SJ
Autor wraca do zapomnianej przez współczesność kategorii tajemnicy, która wydaje się trafnym sposobem wyrażenia rzeczywistości człowieka. Uznaje, iż rozwój człowieka może być właściwym miejscem przybliżenia się do niej, miejscem, w którym osoba ludzka - pojmowana jako tajemnica w obliczu Tajemnicy - może ujawnić się w pełni i realizować. Na koniec ukazuje, w jaki sposób rozwój relacji interpersonalnych wpływa na pełniejsze rozeznanie sprzyjające wychowaniu sumień.
Każdy kto zajmuje się pomaganiem innym ludziom - zarówno pedagog, psycholog, psychiatra czy terapeuta, jak i kapłan, wychowawca czy kierownik duchowy - wyniesie duży pożytek z lektury. Książka jest bowiem syntezą długiego doświadczenia klinicznego i duszpasterskiego oraz wyrazem erudycji psychologicznej jej autora.
Franco Imoda SJ - włoski jezuita, współzałożyciel i długoletni profesor Instytutu Psychologii przy Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, a w latach 1999-2005 rektor tegoż uniwersytetu. Psycholog i psychoterapeuta, dociekliwy badacz ludzkiego rozwoju i powołania religijnego, autor kilkunastu obszernych publikacji naukowych i wielu artykułów popularnonaukowych.
Summa contra gentiles, nazywana Summą filozoficzną dla odróżnienia od Summy teologii, jest dziełem teologicznym napisanym dla obrony wiary chrześcijańskiej. Ukazując możliwość współgrania rozumu ludzkiego z Objawieniem, Tomasz podejmuje dyskusję z myślą grecką i arabską.
Dzieło to jest i dziś interesujące, gdyż wydaje się, że myśl chrześcijańska staje w każdej epoce wobec jakiegoś zagrożenia, kuszącego nowością, naukowością i łatwością rozwiązań.
"...W swojej książce Być mnichem w sercu miasta ojciec Pierre- Marie jawi się jako ów uczony w Piśmie, który, stawszy się uczniem Królestwa Niebieskiego, ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare (cf. Mt 13,52). Znajdujemy tu syntezę duchowości monastycznej, gdzie wierność tradycji łączy się z doskonałością, jaką niesie nowe życie w Duchu. (...)
To wszystko sprawia, że książka o. Pierre’a-Marie nie jest przeznaczona jedynie dla Wspólnot Jerozolimskich, ale i dla każdej osoby pragnącej pokrzepić się solidną duchowością od strony doktrynalnej, podanej w sposób żywy i serdeczny. Nie zdziwiłoby mnie, gdyby z upływem czasu, wraz z wcześniejszym Źródłem na pustyni miast (którego jest jakby komentarzem i rozwinięciem), książka ta weszła do klasyki duchowości monastycznej. (...)
Czytelnik tej książki sam zda sobie sprawę, ile miejsca zajmuje w niej Słowo Boże, duchowość ojców pustyni, mistrzów średniowiecza, późniejszych i współczesnych, a szczególnie wskazania Kościoła, zawarte w niedawnym dokumencie dotyczącym życia konsekrowanego Vita consecrata".
/z przedmowy o. Raniero Cantalamessa, kaznodziei Kurii Rzymskiej/
Z modlitwy robi się wielką sztukę, coś nadzwyczajnego. Przy takim podejściu wydaje się ona bardzo trudna, bardzo ciężka, a w istocie dziś modlitwa może być bardzo łatwa.
ARS VETUS ET NOVA. Tom XXIX
W tomie przedstawione zostały teoretyczno-artystyczne koncepcje sztuki sakralnej zawarte w pismach pisarzy kościelnych epoki nowożytnej: Roberta Bellarmina, Cezarego Baroniusza, Rudolfa Hospiniana, Fryderyka Boromeusza i innych.
Kochałam Jezusa w ciemnościach to fascynująca relacja kapłana o spotkaniu ze świętą z Kalkuty. Dzieląc się anegdotami i osobistymi doświadczeniami, Paul Murray pomaga nam zrozumieć, dlaczego Matka Teresa mogła napisać w jednym ze swoich listów, że jeśli kiedykolwiek będzie świętą, na pewno będzie ?świętą od ciemności?.
Ta niezwykle przejmująca książka jest próbą odczytania doświadczenia nocy ciemnej, przez którą przeszła Matka Teresa, w świetle Ewangelii i mistycznej nauki świętego Jana od Krzyża. A ponadto jest także? objawieniem poczucia humoru Matki Teresy!
Kolejny tom jest przedrukiem siedmiu prac Jana Sajdaka (w tym dwóch prac translatorskich), które powstawały od pierwszego dziesięciolecia XX wieku do połowy XX wieku.
Podstawą źródłową książki są niepublikowanych dotąd akta Urzędu do Spraw Wyznań z okresu od Grudnia 1970 i dojścia do władzy ekipy Gierka do wyboru Jana Pawła II. W obszernym wprowadzeniu autor przedstawia główne założenia polityki władz PRL wobec Kościoła katolickiego w latach 1970-1978, w tym również podejmowane próby ułożenia stosunków z Watykanem. Część druga zawiera dokumenty archiwalne, m. in. tajne memoriały i decyzje najwyższych władz PRL.
Lata 20. i 30. XX wieku przyniosły zmianę systemów politycznych większości państw europejskich. Następowało stopniowe przejście od systemów demokratycznych w kierunku rządów autorytarnych i dyktatorskich. W tej dramatycznej rzeczywistości musiała odnaleźć się Stolica Apostolska, która dzięki zawartym z faszystowskim rządem w 1929 roku układom laterańskim odzyskiwała autonomię i terytorium. Kuria rzymska znalazła się w trudnym położeniu: z jednej strony zwalczała ateistyczny komunizm i zgodnie z ideą „królewskiego panowania Chrystusa” niechętnie patrzyła na demokrację, związaną z laicyzacją społeczeństw, z drugiej strony wzburzała ją nazistowska ideologia „rasy i krwi”. Papież Pius XI widział jako „złoty środek” państwo o systemie korporacyjno-stanowym.
Niemiecki teolog i historyk, badacz historii Europy i kościoła, Gerhard Besier, wykorzystując odtajnione w 2003 roku przez Watykan dokumenty archiwalne, prezentuje znakomite studium historii dyplomacji państwa kościelnego w okresie międzywojennym. Stawiając na pierwszym planie dyplomatyczne rozgrywki Eugenia Pacellego – nuncjusza w Monachium i w Berlinie, a następnie sekretarza stanu Stolicy Apostolskiej i przyszłego papieża Piusa XII, ukazuje barwne kulisy pertraktacji konkordatowych z Bawarią, Prusami, Badenią i Rzeszą Niemiecką. W szerszym kontekście pokazuje także negocjacje z Polską, Austrią i Hiszpanią a także porozumienie z Włochami. Omawia nieznane dotychczas tajne rokowania Watykanu z Rosją sowiecką. Dużo miejsca poświęca przedstawieniu polityki zagranicznej kurii, a także doktrynom kościelnym i zmieniającemu się stosunkowi Stolicy Apostolskiej do państw totalitarnych.
W prezentowanej książce autor dowodzi, że język rytuałów i gestów modlitewnych we wczesnośredniowiecznej Francji odzwierciedlał polityczne i społeczne stosunki panujące w ówczesnym społeczeństwie, wzajemne zależności, porządek społeczny. Pokuta publiczna i towarzyszące jej gesty, wiara we wstawiennictwo świętych, zwyczaj okazywania szacunku zwierzchnikom - wszystkie te elementy składały się na rytuał zwany suplikacją, który - zdaniem G. Koziola - odzwierciedlał dokładnie język politycznych i społecznych sposobów komunikowania się.
Autor wskazuje także, że w odróżnieniu od rytuałów takich, jak: hołd, koronacja, czy uroczysty wjazd - rytuały błagalne, suplikacje, nie były tak sformalizowane, ani rozbudowane. Podkreśla, że trudno jest wyodrębnić je jako osobne momenty rytualne wyjęte z praktyki codziennego życia politycznego. Suplikacja i związana z nią symbolika stanowiły stały element kultury wczesnego średniowiecza. Były więc nie tylko jednym z wielu rytuałów, ale pewnego rodzaju dyskursem, przenikającym społeczne wyobrażenia i wpływającym na kształt wyobrażeń o władzy oraz na relacje władca-poddany, a tym samym na kształt sposobu sprawowania władzy.
Günter Särchen (1927-2004) poświęcił swe życie polsko-niemieckiemu pojednaniu, na rzecz którego pracował w ramach Kościoła katolickiego w NRD. Jego praca nie zawsze spotykała się z aprobatą. Książka opowiada o życiu i dziele Särchena, z uwzględnieniem istniejących wtedy napięć wewnątrz Kościoła katolickiego w NRD, oraz stosunkach między Wschodnimi Niemcami a PRL.
Najważniejszym cudem uznanym przez chrześcijaństwo jest Wcielenie. Wszystkie pozostałe cuda albo nas na to przygotowują, albo na nie wskazują, albo z niego wynikają. To kluczowa teza Cudów, książki będącej pełną wewnętrznego żaru polemiką z poglądami współczesnych pisarzowi myślicieli, którzy kwestionowali prawdziwość cudów w ogóle.
C.S. Lewis w sposób barwny, korzystając z metafor i paradoksów, analizuje rolę cudów w świecie.
Ze znawstwem pisze o ich cechach, dostarczając materiału do przemyśleń współczesnemu, często zagubionemu w codzienności człowiekowi.
Autor z czułością wspomina najważniejsze w swoim życiu kościoły: z czasów dzieciństwa, a także pierwszych lat posługi kapłańskiej. Osobiste emocje przywołane w książce związane są jednak nie z kościołami-budynkami, ale z Kościołem ? miejscem spotkania z Bogiem i własnym sumieniem. Kościół to dla ks. Jana Twardowskiego nie budynek czy instytucja, ale przede wszystkim wspólnota wiernych. To, co najważniejsze, to nie dobra materialne i architektura, ale wiara w Jezusa Chrystusa.
Ks. Jan Twardowski w ostatnich latach swego życia nosił się z zamiarem wydania podobnego zbioru. Teraz jego pragnienia zostały zrealizowane.
?Kościół nigdy nie jest pusty. Ma wielką tajemnicę: nawet, gdyby nikogo w nim nie było ? jest eucharystyczny Pan Jezus. Tajemnica katolickiego Kościoła: w kościele jest Jezus, który czeka na Zacheuszów, grzeszników i rozmaitych łotrów ? na wszystkich!?
ks. Jan Twardowski
?Nieraz dziwimy się, że raptem są w kościele ludzie, którzy nigdy tu nie przychodzili. Gorszymy się. Kościół wszystkich przyjmuje. Jest ucieczką grzeszników, bo jest w nim Jezus, który stale czeka na każdego ? Jezus niewidzialny, a stale obecny.?
ks. Jan Twardowski
Biblia jest trudną lekturą, bo często doświadcza współczesnego człowieka, zachwyconego potęgą ludzkiej myśli, niezrozumieniem. Dlatego najlepszymi czytelnikami Pisma Świętego są dzieci - przyzwyczajone do poznawania świata i otwarte na Boga.
Proponujemy Państwu, aby właśnie z nimi rozpocząć wędrówkę po kartach Biblii. Będzie to okazja do wspólnej lektury i modlitwy.
Pomocą niech będzie książka, która trzymacie Państwo w ręku.
Mamy nadzieję, że Opowieści biblijne zachęcą wiele rodzin do codziennej modlitwy Pismem Świętym.
Życzymy Państwu nie tylko przyjemnej lektury, ale także owocnych spotkań z samym Bogiem.
Z okazji piątej rocznicy śmierci Jana Pawła II Znak wspólnie z Centrum Jana Pawła II publikuje dwa obszerne tomy zawierające wszystkie wykłady wygłoszone podczas legendarnych spotkań w Castel Gandolfo. Co dwa lata w trakcie swojego letniego wypoczynku Jan Paweł II zapraszał tam najwybitniejszych intelektualistów z całego świata, żeby przysłuchiwać się ich rozmowom poświęconym najistotniejszym problemom współczesnego świata. Organizatorem tych spotkań był Instytut Nauk o Człowieku w Wiedniu kierowany przez Krzysztofa Michalskiego i ks. Józefa Tischnera. Dyskutowano m.in. o wizji człowieka w nauce współczesnej, o kryzysie, o idei Europy, o społeczeństwie liberalnym, o „tożsamości w czasach zmiany” i o dziedzictwie Oświecenia. Wśród autorów są same znakomite nazwiska, m.in. Ralf Dahrendorf, Leszek Kołakowski, Bernard Lewis, Paul Ricoeur, Robert Spaemann, Charles Taylor, ks. Józef Tischner. Całość poprzedza wstęp Krzysztofa Michalskiego napisany specjalnie do tego wydania.
To obszerne dzieło pozwala przyjrzeć się jednemu z najciekawszych aspektów pontyfikatu Jana Pawła II - jest świadectwem intelektualnej ciekawości otwartości Papieża, a jednocześnie zapisem interesujących dyskusji, które toczyły się w czasie, gdy kierował on Kościołem
Tischner i dzieci - nieznane oblicze księdza profesora
Było to dawno, bo w latach 70. ubiegłego wieku, ale o mszach odprawianych przez księdza Tischnera dla przedszkolaków w kościele Świętego Marka w Krakowie krążyły i krążą legendy. Do teraz uczestnicy mszy wspominają, że były to jedyne w swoim rodzaju wydarzenia. Dziś ksiądz podchodzący z mikrofonem do dzieci nie robi już takiego wrażenia, ale wtedy była to rewolucja. A cóż dopiero ksiądz, który na mszę przychodził z własnym misiem!
Prezentowana książka przywołuje klimat tamtych spotkań i pokazuje Tischnera jako mistrza kontaktu z dziećmi. Znalazł się w niej zapis pięciu kazań z kościoła Świętego Marka zachowanych w archiwum rodzinnym, zredagowanych tak, żeby były przystępne w lekturze, a jednocześnie oddawały ducha tych niezwykłych spotkań. Tischner dialoguje z dziećmi o tym, czym jest Kościół, ile razy trzeba przebaczać, co się dzieje na ołtarzu w czasie mszy. Rozmawia z nimi też o wakacjach w Bułgarii, ulubionych zabawkach i słabostkach rodziców. W ten sposób powoli - i z humorem - wprowadza je w świat wielkich tajemnic chrześcijaństwa i najważniejszych ludzkich wartości. Prócz tego w książce znalazły się trzy opowiadania dla dzieci pod wspólnym tytułem Wakacyjne odkrycia, napisane przez księdza Tischnera w 1975 roku.
Całość została opracowana przez Wojciecha Bonowicza, który od lat zajmuje się spuścizną księdza. We wstępie do książki Bonowicz rekonstruuje przebieg mszy odprawianych przez Tischnera, przywołując zabawne epizody, dobrze obrazujące, z jakimi trudnościami musiał zmagać się ksiądz rewolucjonista, który postanowił, że dzieci będą mogły przynosić na msze maskotki i pytać go, o co tylko chcą.
Boże przebaczenie nie jest zapomnieniem. Bóg nie spuszcza zasłony na nasz grzech. Boże przebaczenie jest nowym stworzeniem, nowym życiem, w którym mój popełniony niegdyś grzech i jego następstwa zaczynają odgrywać pozytywną rolę. To jest przeorganizowanie całego życia, gdy to, co bezsensowne, nabiera sensu, a to, co dotychczas było przeszkodą, staje się środkiem i drogą. Dopóki żyjemy, nic nie jest definitywnie stracone "". [fragment książki]
Książka szeroko ukazuje nową formę komunikacji i definiowania się chrześcijaństwa w odniesieniu do innych religii świata. Zwraca uwagę tak na różnice i konieczne definicje prawd wiary, jak i podobieństwa.
Bycie chrześcijaninem pośród innych wyznań nie odznacza odrzucenia i negowania wiary innych, lecz wzbogacenie i zgłębienie własnej siły wiary.
Najbardziej znany góralski dowcip opowiadany przez Tischnera ma za bohatera nieśmiertelnego Franka Gąsienicę. „Po mnie nic nie zostanie, oprócz tych paru dowcipów - tym raduję się oczywiście - które Franek Gąsienica wymyśla, a ja, jak ten magiel, powtarzam”, mówił Tischner podczas jednego z wykładów. Otóż w czasie powodzi w Łopusznej chłopi stali przy moście na Dunajcu i obserwowali, co się dzieje. Przedmiot refleksji był zawsze ten sam: czy woda zabierze most, czy nie zabierze. Ale tym razem chłopów coś zaintrygowało: unoszący się na wodzie góralski kapelusz. Patrzą - stanął na prądzie. Za chwilę - pod prąd. Zaś stanął - i z prądem. „Coz to? Cud?”, pyta jeden. „E nie, to Franek Gąsienica. Pedzioł, że ma w dupie powódź i orze”.
Dowcip ten - góralska wersja wezwania: „Róbmy swoje!” - zrobił zrozumiałą karierę w latach stanu wojennego. Przy różnych okazjach Tischner powtarzał, że nie ma czasów tak złych, żeby nie można było uprawiać nauki, a w szczególności - oswajać świata myśleniem.
(fragment)
„Czasami się śmieję, że najpierw jestem człowiekiem, potem filozofem, potem długo, długo nic, a dopiero potem księdzem” - mawiał o sobie Józef Tischner. Nowa książka Wojciecha Bonowicza przedstawia wybitnego myśliciela, duszpasterza i publicystę przede wszystkim jako „Józka z Łopusznej”, który zjednywał sobie wszystkich ogromnym poczuciem humoru i dystansem do samego siebie. Z połączenia krótkich obrazów powstał barwny portret Tischnera, człowieka nietuzinkowego, wnoszącego ożywczy ferment do polskiego życia intelektualnego i publicznego.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
