Klasyka duchowości chrześcijańskiej, najbardziej poczytne po Biblii dzieło chrześcijańskie w najnowszym przekładzie znakomitego tłumacza, dominikanina o. Wiesława Szymony. ""O naśladowaniu Chrystusa"" to popularny poradnik życia chrześcijańskiego, który stał się jedną z najbardziej rozpowszechnionych ksiąg chrześcijańskich. Popularność zdobył nie tylko wśród katolików, ale również wśród protestantów, a nawet niechrześcijan. Forma dialogu ucznia z niewidzialnym Mistrzem, która często pojawia się na kartach książki, nadaje jej niezwykły charakter. Dzieło Tomasza a Kempisa mówi wsprost, jak godnie i prawdziwie żyć.

W cieniu jasnogórskiej ikony Matki Bożej, w ostatnich dniach roku kościelnego, dokładnie w tygodniu poprzedzającym uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata, polscy biskupi gromadzą się na wspólne rekolekcje. Jak usłyszeliśmy w trakcie ubiegłorocznych rekolekcji, wszyscy, a więc i biskupi, potrzebujemy czasu, aby pogłębić naszą więź z Chrystusem, ponieważ to ona, ostatecznie, jest warunkiem owocnego pasterzowania. Wybrane fragmenty Dziejów Apostolskich prowadziły nas od jerozolimskiego Wieczernika poprzez swoiste żniwa Ducha Świętego w popaschalnej Jerozolimie, do osobistego świadectwa Piotra o Jezusie i reakcji Apostoła wobec pierwotnej wspólnoty przeżywającej kryzys, aż po misyjne otwarcie i przeżycie w Samarii Zielonych Świąt pogan. W tych wszystkich wydarzeniach zaczerpniętych z życia pierwszego Apostoła odkrywaliśmy, w jaki sposób w całej ułomności swojej ludzkiej postaci św. Piotr coraz bardziej otwierał się na Ducha Świętego i dawał się Mu poprowadzić. (fragmenty Przedmowy bp. Wojciecha Polaka)

Jest to bez wątpienia książka w pedagogice polskiej nowatorska, niezwykle ważna w filozofii i teorii wychowania, doskonale rekonstruująca źródła i główne idee etyki Józefa Tischnera oraz ogarniająca całościowo implikacje jego filozofii dla podstaw teoretycznych i zasad realizacji pedagogiki dobra (agatologicznej), książka napisana gruntownie, przejrzyście, jasno, przekonywająco i pięknie. Jest to wzorcowy przykład odczytania dla pedagogiki pism filozofa, nie pisanych z myślą o przeznaczeniu ich i umiejscowieniu w pedagogice i wychowaniu, a zatem rekonstrukcji pedagogii „implicite", dyskretnej, odczytanej pośrednio, nie wprost z pism filozoficznych, „zobaczenie - jak pisze Autorka - wychowana w filozofii bezpośrednio z nim nie związanej". z recenzji prof. zw. dra hab. Zbigniewa Kwiecińskiego

Kapłaństwo było decyzją świadomą, której nigdy nie żałowałem. Inaczej rzecz się ma z celibatem. Kiedy wstępowałem do seminarium, nie za bardzo zdawałem sobie sprawę z tego, na co się decyduję. Kościół często bardzo mocno, i słusznie, wypowiada się na tematy moralne, wymaga od ludzi odpowiedniego zachowania. Nie stosuje jednak takich samych kryteriów do samego siebie. Jeśli chce on pouczać innych, niech zacznie od siebie. Skoro tego nie czyni, to teraz za to płaci spadkiem zaufania czy właśnie niesprawiedliwymi ocenami. Jestem antykomunistą, i to jest główny element mojej tożsamości. Jestem przeciwnikiem tego, co określane jest mianem michnikowszczyzny. Opowiadam się przeciw politycznej poprawności. W dużym skrócie, choć żadna z partii nie reprezentuje w pełni moich poglądów, to popieram Prawo i Sprawiedliwość, z którym nie zgadzam się tylko w sprawie ludobójstwa na Wołyniu i Podolu. Dla Kościoła najlepszą sytuacją jest, gdy lekko się go prześladuje. Nie mocno, bo wtedy bywa sparaliżowany, ale lekko powinno się nas od czasu do czasu podszczypywać, bo to daje nam siłę i dynamizm, wyrywa z drzemki i uświadamia, że nie ma nic za darmo. Księdza Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego nie trzeba nikomu w Polsce przedstawiać. Jest to, bez wątpienia, najbardziej znany ksiądz diecezjalny w naszym kraju. Zasłynął walką o oczyszczenie archidiecezji krakowskiej z agentów. To on rozpoczął nigdy niedokończoną lustrację w polskim Kościele. To on ostrzegał przed mianowaniem biskupa Wiktora Skworca metropolitą katowickim. To on osobiście protestował, gdy Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie przyznał doktorat honoris causa Adamowi Michnikowi. To on od dawna walczy o upamiętnienie rzezi wołyńskiej. To on spiera się, niekiedy ostro, z tymi Ukraińcami, którzy za swojego bohatera narodowego uważają Stepana Banderę. Sprowadzenie działalności księdza Isakowicza-Zaleskiego tylko do protestów, walki czy sporów ideowych byłoby wielką niesprawiedliwością. Od lat 80. duchowny ten znany jest także jako społecznik, który całe swoje życie poświęcił osobom niepełnosprawnym. Dla nich prowadzi Fundację im. Brata Alberta i ośrodek w Radwanowicach, w którym zresztą mieszka. Wielu pamięta go jako odważnego opozycjonistę, mocno prześladowanego przez bezpiekę. Są tacy, dla których jest on przede wszystkim duszpasterzem Ormian, od lat przemierzającym Polskę, by dotrzeć z ormiańską mszą do tych, którzy takiej posługi potrzebują. Wymienione aktywności wcale nie wyczerpują działalności krakowskiego duchownego. Jest on także felietonistą „Gazety Polskiej" (to chyba zresztą jedyny duchowny diecezjalny, który ma własną cotygodniową rubrykę w świeckim, ogólnopolskim tygodniku), blogerem, którego strona jest jedną z najpopularniejszych stron kapłańskich w sieci, i wreszcie autorem książek i poezji. Jeśli do tego dodać częste wizyty w telewizjach i rozgłośniach radiowych oraz rozmowy z licznymi dziennikarzami, aż trudno uwierzyć, że czas na to wszystko znajduje jedna osoba. Tak duże spektrum zainteresowań nie jest jednak jedyną cechą charakterystyczną księdza Isakowicza--Zaleskiego. Równie istotne jest także to, że nie ma niemal nikogo, komu by się ten duchowny nie naraził. Jego własny metropolita, kardynał Stanisław Dziwisz, nie znosi go za lustrację, a także za wytykanie (bardzo wytrwałe) politycznego, proplatformer-skiego zaangażowania nie tylko samego kardynała, ale także jego najbliższego otoczenia. Prymas Polski kardynał Józef Glemp określał go „nadubowcem" (także za lustrację). Dla hierarchii greckokatolickiej jest wrogiem publicznym numer jeden. Unicki arcybiskup przemysko-warszawski w listach kierowanych do metropolity krakowskiego domagał się zrobienia z księdzem Tadeuszem porządku. Podobne emocje żywią wobec duchownego także ukraińskie władze, które nie wpuściły go na polskie uroczystości do Lwowa. Niedopatrzeniem byłoby pominięcie emocji, jakie niekiedy żywią wobec niego także politycy czy komentatorzy z prawej strony sceny politycznej. Ksiądz Isakowicz-Zaleski wielokrotnie narażał się choćby Prawu i Sprawiedliwości, ostro i jednoznacznie krytykując prezydenta Lecha Kaczyńskiego za jego postawę w sprawie rzezi na Wołyniu czy wspieranie Wiktora Juszczenki. Nie przepadają za nim także liderzy PJN, którzy uważają, że przeszkadza on w pojednaniu polsko-ukraińskim. Z drugiej jednak strony ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski ma prawdziwych fanów (a niekiedy wręcz wyznawców). Na sprawowane przez niego msze ormiańskie ściągają tłumy. Często są to osoby, które z ormiańskością nie mają nic wspólnego, ale utożsamiają się z wizją Polski i polskiego Kościoła, jaką prezentuje krakowski duchowny. Tłumy gromadzą się także na licznych spotkaniach z księdzem Isakowi-czem-Zaleskim. Sam uczestniczyłem tylko w kilku. Część z nich poświęcona była lustracji, część Wołyniowi czy szerzej Kościołowi. Zawsze miałem wrażenie, że ludzie wręcz spijają każde słowo z ust księdza Tadeusza. Długotrwałe oklaski po niemal każdej wypowiedzi też nie pozostawiają wątpliwości, że ze zdaniem księdza ci ludzie, niekiedy wcale nie będący blisko wiary, naprawdę się liczą. I gdyby było trzeba, poszliby za nim w ogień. Skąd taka siła przekonywania? I dlaczego ten duchowny budzi tak silne emocje? Odpowiedzią jest przede wszystkim jego odwaga i otwartość, z jaką mówi o najtrudniejszych nawet sprawach. Ksiądz Isakowicz-Zaleski jeśli uznaje, że coś trzeba zrobić, jeśli dostrzega rażącą niesprawiedliwość, nie siedzi z założonymi rękami. Działa. Nie liczą się przy tym koszty, także osobiste. Jeśli dostrzeże gdzieś prawdę, bez wątpienia się nią zajmie. Można się niekiedy nie zgadzać z jego metodami, można nie podzielać jego diagnoz, ale nie sposób odmówić mu szczerości, odwagi i wierności rozpoznanej przez siebie prawdzie. Ta książka jest próbą zrozumienia, dlaczego ksiądz Isakowicz-Zaleski angażuje się w takie a nie inne sprawy, skąd bierze się jego silą, a także jak rozumie on swoje kapłaństwo. Rozmawiałem z księdzem Tadeuszem wiele godzin pod altanką w Radwanowi-cach, bo chciałem się dowiedzieć, „o co księdzu tak naprawdę chodzi?". I dowiedziałem się. Chodzi o prawdę, o sprawiedliwość, o pamięć. Z pewnymi diagnozami czy opiniami nadal się nie zgadzam, ale nie zmienia to faktu, że teraz lepiej rozumiem nie tylko przyczyny zaangażowania księdza Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego, ale także polski Kościół. Z ra-dwanowickiego wzgórza widać naprawdę sporo. I choć perspektywa to odmienna od biskupiej, i z pewnością daleka od hurraoptymizmu, to warto się z nią zapoznać. Choćby po to, by zrozumieć, dlaczego tak mało księży diecezjalnych angażuje się w życie publiczne, dlaczego mamy problem z przywództwem w Kościele, a także by odpowiedzieć sobie na pytanie, czy grożą nam skandale seksualne na miarę tych z Europy Zachodniej. Tomasz P. Terlikowski – Wstęp do ksiażki Chodzi mi tylko o prawdę Duchowny do zadań specjalnych – ksiądz Tadeusz Isakowicz - Zaleski – ma odwagę mówić głośno o tym, o czym inni tylko szepcą. To nie jest grzeczny wywiad – dotyka trudnych tematów: niedokończonej lustracji w polskim Kościele homoseksualizmu części duchownych zasadności celibatu zaangażowania politycznego duszpasterzy relacji biskupów z podwładnymi działalności księdza Natanka ludobójstwa na Kresach Wschodnich Z książki dowiesz się ponadto: co wyróżnia kościół ormiański w Polsce, dlaczego księża zrzucają sutanny, czy nauczanie religii w szkołach ma sens, czy Lech Kaczyński powinien spoczywać na Wawelu oraz jak działa Fundacja im. Brata Alberta. Ta książka pomoże nie tylko zrozumieć, o co chodzi księdzu Isakowiczowi-Zaleskiemu, ale także lepiej poznać Kościół w Polsce. Ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski (ur. 1956), duchowny archidiecezji krakowskiej, duszpasterz Ormian, opiekun osób niepełnosprawnych intelektualnie oraz współzałożyciel i prezes Fundacji im. Brata Alberta i Oświatowego Towarzystwa Integracyjnego w Radwanowicach. Poeta, pisarz, publicysta i bloger, stały felietonista „Gazety Polskiej". W latach 70. współpracownik opozycji demokratycznej i prasy niezależnej, a w latach 80. podziemnej „Solidarności" i Duszpasterstwa Ludzi Pracy w Nowej Hucie--Mistrzejowicach. Dwukrotnie pobity przez tzw. nieznanych sprawców. Autor głośnej książki Księża wobec bezpieki na przykładzie archidiecezji krakowskiej (Nagroda im. Józefa Mackiewicza - 2007) oraz publikacji o Kościele ormiańskim i Kresach Wschodnich, m.in. Przemilczane ludobójstwo na Kresach, Nie zapomnij o Kresach, Moje życie nielegalne. Wielokrotnie nagradzany za bezkompromisowe dążenie do prawdy (m.in. Nagroda im. Pawła Włodko-wica, Kustosz Pamięci Narodowej). Za pracę na rzecz osób niepełnosprawnych otrzymał Order Uśmiechu (1998) i Nagrodę Lodołamacz 2008. Od 2010 roku jest proboszczem parafii ormiańskokatolickiej pw. Świętej Trójcy dla Polski południowej, z siedzibą w Gliwicach, oraz przedstawicielem mniejszości ormiańskiej w Komisji Wspólnej Rządu i Mniejszości Narodowych i Etnicznych. Chodzi mi tylko o prawdę Spis Treści   Wstęp Życie po lustracji Kapłaństwo Służba Kościół Ormianin Ukraina

Nie jest to typowa książka na temat wychowania dzieci. Autorka, przelała na papier swoje doświadczenia i techniki wychowawcze, jakich nauczyła się, przeżywając swoje codzienne problemy z Bogiem. Ukazuje ona Boga jako doskonałego rodzica, który wychowuje i zmienia serca ziemskich rodziców oraz uczy ich wychowania ich własnych dzieci.

Rekolekcje wygłoszone do studentów w warszawskim kościele Dominikanów. Kaznodzieja pyta, jak ufać sobie w czasach kryzysu obietnic? Jak zaufać komuś, gdy słowa często są już tylko zabawą? Odpowiedź odnajdujemy w Ewangelii, która zaprasza nas do tego, by oprzeć się na skale Słowa Życia. Dzięki słowu danemu nam od Boga, nasze słowa odzyskują zdrowie, a miłość szczęśliwie się zakorzenia. Maciej Biskup OP - Dominikański kaznodzieja. Przez kilka lat towarzyszył braciom nowicjuszom i studentom w ich dominikańskiej formacji; obecnie - redaktor naczelny Wydawnictwa W drodze. Znany jest ze swojego zaangażowania w dialog ekumeniczny, głównie z Kościołem Prawosławnym, którego refleksja teologiczna oraz piękno liturgii i ikony są mu szczególnie bliskie. Pracuje w Studium Chrześcijańskiego Wschodu przy warszawskim klasztorze na Służewie. Ekumenia to dla Macieja Biskupa ewangeliczne wezwanie chrześcijan do nawrócenia i przełamania schizmy w sobie i w stosunkach z innymi, to integracja sakramentu ołtarza i sakramentu brata. Autor bloga "Burzenie bastionów", na podstawie którego powstała książka "Ocalić w sercu" (2010).

Zapis wygłoszonych na Jamnej w 2008 roku rekolekcji zmarłego nagle o. Andrzeja Hołowatego OP, który przez całe życie zafascynowany był nade wszystko Ewangelią. Mówił o Niej z takim entuzjazmem, że zaciekawiał, przyciągał, inspirował, niepokoił. Miał niezwykłą wrażliwość i umiejętność słuchania. Andrzej Hołowaty OP (1960-2011) znany był przede wszystkim jako nieprzeciętny kaznodzieja, katecheta kochany przez „trudną” młodzież, a także miłośnik jazzu, wytrawny czytelnik, zafascynowany m.in. genialnym samoukiem Gustawem Thibonem czy medytacją zen. W latach 1996-2000 był redaktorem naczelnym Wydawnictwa W drodze. Najdłużej pracował w Rzeszowie, gdzie odprawiane przez niego Msze Święte przyciągały wiernych z całego miasta. W 2009 roku zamieszkał na Jamnej, ceniąc sobie zarówno prowincjonalną codzienność, jak i „najazdy” młodzieży. Zmarł nagle 25 sierpnia 2011 roku. Był zafascynowany nade wszystko Ewangelią - mówił o Niej z takim entuzjazmem, że zaciekawiał, przyciągał, inspirował, niepokoił. Miał niezwykłą wrażliwość i umiejętność słuchania. Pełen poczucia humoru, radości życia i zachwytu dla piękna natury – mówią o nim przyjaciele.

Wnikliwa i oryginalna prezentacja postaci, idei i tekstów, które stanowiły inspirację dla św. Brata Alberta. Głównymi bohaterami książki, obok samego Brata Alberta, są święci, bez których nie można go zrozumieć: Franciszek z Asyżu, Jan od Krzyża i Wincenty a Paulo. Lektura obowiązkowa dla każdego, komu bliska jest fascynująca duchowość Biedaczyny z Krakowa ? autora obrazu Ecce Homo. Książka jest i nie jest o Bracie Albercie. Jeśli święci nas pociągają i naprawdę fascynują, to dobrze jest zapytać o źródła ich myśli, postaw i duchowości. Czy zaczerpnięcie z tych samych źródeł zaspokoi także nasze pragnienie? Czy wsłuchanie się w teksty, które przemawiały do Brata Alberta, wzbudzi w nas taki sam rezonans? Czy pomoże nam doszukać się w sobie charyzmatu albo przynajmniej wrażliwości, które on w sobie odnalazł i rozpalił? Nawet jeśli nie ? jeśli nie zrozumiemy lepiej samych siebie, to z całą pewnością mamy szansę przynajmniej lepiej zrozumieć jego. I w tym sensie jest to książka o Bracie Albercie. ks. bp Grzegorz Ryś

Dlaczego bilbord? Młody Karol Wojtyła, gdy patrzył przez okno swojego rodzinnego domu, widział zegar słoneczny z napisem: "Czas ucieka, wieczność czeka". Tak właśnie wyglądał ten "ulubiony bilbord Papieża". Kilka prostych słów, które wywarły niezwykły wpływ na życie Jana Pawła II. Opowiada o tym ojciec Leon Knabit - mnich benedyktyński z Tyńca. Ojciec Leon spotkał się z Karolem Wojtyłą po raz pierwszy w 1957 roku w Beskidzie Żywieckim. Ich serdeczna znajomość trwała aż do końca życia Papieża. Ostatni list od niego ojciec Leon otrzymał w lutym 2005 r. Łączyła ich nie tylko pasja wędrowania po górach i świecie, ale również niezwykłe poczucie humoru i dobry kontakt z młodzieżą. Opowieść ojca Leona o Janie Pawle II to nie tylko osobiste, pełne ciepła wspomnienia niezwykłych spotkań z nim w Polsce i w Rzymie, ale co ważniejsze - głośne i mocne przypomnienie najważniejszych słów Papieża, jakie wypowiedział on do swoich rodaków. Słów, które do dziś nie tracą nic ze swojej aktualności. Autor ma nadzieję, że każdy Czytelnik znajdzie wśród nich swój "ulubiony bilbord". I pozwoli, aby wywarł niezwykły wpływ na jego życie...

Poznaj całą prawdę o objawieniach fatimskich i odkryj niezwykłą aktualność orędzia, które zostało w nich przekazane! Książka ojca Apostoli to fascynująca, kompletna i wierna opowieść o wydarzeniach, jakie miały miejsce w Fatimie w 1917 roku. Przedstawia ich historyczny kontekst, opisuje dokładnie okoliczności i relacjonuje treść kolejnych objawień Anioła Pokoju i Matki Bożej, w tym również tych, których siostra Łucja doświadczyła w Pontevedra i w Tuy. Autor książki podkreśla, że orędzie fatimskie ma charakter profetyczny i jako takie w sposób oczywisty wzbudza kontrowersje, a na jego temat pojawia się wiele rozmaitych spekulacji. Dlatego też starannie analizuje i rozjaśnia związane z nim wątpliwości, szczególnie zaś kwestie tzw. trzeciej tajemnicy fatimskiej i poświęcenia Rosji. Książka ta jest też wezwaniem, by na nowo wsłuchać się w przesłanie Matki Bożej. Udowadnia, że orędzie fatimskie nic nie straciło na aktualności i może nadal służyć nam jako światło rozjaśniające mroki historii. Papież Jan Paweł II stwierdził kiedyś, że orędzie fatimskie jest obecnie bardziej naglące niż było w roku 1917! Dlatego właśnie ta wspaniała książka o objawieniach w Fatimie jest tak ważna. Ojciec Apostoli przedstawia kolejnemu pokoleniu treść pilnego, niebiańskiego przesłania nadziei. Świat potrzebuje orędzia fatimskiego bardziej niż kiedykolwiek, modlę się więc, aby czytając tę książkę, ludzie wracali do Jezusa, Maryi i Kościoła. Donald Calloway MIC

Hymny, nowenny, koronki, litanie, akty strzeliste, godzinki, pieśni.

Oto pikantne listy wprost z samego dna piekła. Jak pozyskał je Peter Kreeft? Trudno dziś dociec. Niektórzy mówią, choć niechętnie i nieoficjalnie, że dostał je od ?podwójnego agenta?, który nagle stracił żar i niemal się nawrócił, co należy traktować jako rozpaczliwą samobójczą próbę. Może dziwić ten akt diabelskiej desperacji, lecz skoro my mamy wojny na górze, Słudzy Najniższego Pana bez wątpienia mają? piekło na dole. Autorem przedłożonych tekstów, które tak osobliwie wyciekły ?do góry?, jest Jadowity Wąż, urzędnik w departamencie kształcenia nowych trucicieli, zaś adresatem ? początkujący kusiciel. Jadowity Wąż, edukując podopiecznego, odsłania strategie szatańskiej deprawacji. Koncentruje się wokół tematów mających znaczenie kluczowe: seks, mass media, wartości. Trzeba przyznać, iż nie brak mu ani talentu, ani też wiedzy o naszych słabych punktach. Jest przy tym pewny siebie i perwersyjnie szczery, gdy z dumą objawia swoje credo: ?Nigdy otwarcie i gwałtownie, zawsze znienacka i subtelnie?.

Oddajemy do rąk Czytelników kolejną książkę prezentującą konferencje ojca Joachima Badeniego OP. Ważnym elementem spotkań - była codzienna osobista lektura Pisma Świętego. Zamieszczone w książce propozycje czytań na każdy dzień siedmiotygodniowego cyklu były podstawą, a nie tylko dopełnieniem tych konferencji. Tą książką zachęcamy do rozpoczęcia niezwykłej wędrówki, której owocem - w zależności od osobistej wiary i otwarcia - będzie autentyczna przemiana wnętrza.

„QUO VADIS OPUS DEI?” to książka która zawiera fragmenty z książki Bronisławy Markowskiej „Podyktowane” oraz wybór późniejszych fragmentów z dzienniczka Weroniki Kuciel. Znajdziecie tutaj wypowiedzi Pana Jezusa, podyktowane Weronice od grudnia 2009 roku. Pan Jezus za jej posłannictwem namawia nas do modlitwy, a zwłaszcza do odmawiania różańca. Pokazuje nam jak powinna wyglądać miłość i przyjaźń między ludźmi. Znajdziecie tutaj również modlitwy, kazania, wiersze dyktowane przez Syna Boga, ale również przez inne osoby, które dawno od nas odeszły np. Jana Kochanowskiego, Homera, Cypriana Kamila Norwida, Adama Mickiewicza czy Williama Shakespeare'a.

Wprowadzenie do nauczania Dalajlamy XIV Każdego, kogo spotkam, staram się traktować jak starego dobrego przyjaciela. Taka postawa daje mi prawdziwe uczucie szczęścia. W ten sposób rozwijam w sobie również współczucie. Naszym doświadczeniom nieustannie towarzyszy jedno podstawowe pytanie: "Jaki jest sens życia?". Jedni zadają je sobie świadomie, inni nie. Zastanawiałem się nad tym pytaniem i chciałbym podzielić się moimi przemyśleniami w nadziei, że będą one źródłem bezpośrednich i konkretnych korzyści dla wszystkich, którzy się z nimi zapoznają. Jeśli Ty również zadajesz sobie to pytanie, jeśli szukasz głosu rozsądku i ukojenia wśród nieustającego szumu informacyjnego, oddajemy w Twoje ręce niecodzienny zbiór przemyśleń autorstwa Dalajlamy XIV - osoby o wybitnym umyśle, ukrytym w ciele radosnego mnicha. Książka ta może stać się katechizmem każdego człowieka, dla którego podstawowymi wartościami w życiu są miłość, szczęście, współczucie czy szacunek dla innych. Dzięki filozofii otwartości Dalajlama dociera do różnych ludzi i grup — prowadzi dialog z wyznawcami innych religii, filozofami, politykami, przedstawicielami świata akademickiego, biznesmenami i aktywistami. Stara się stworzyć głębszą koncepcję wspólnego życia w harmonii i pokoju z samym sobą, bliźnimi, naszą planetą oraz wszechświatem. Niniejszy zbiór stanowi zaproszenie do rozpoczęcia podróży po naukach jednego z największych duchowych i religijnych mistrzów. Ludzkość jest tylko jedna, a ta mała planeta jest naszym jedynym domem. Jeśli mamy chronić nasz wspólny dom, każdy z nas musi doświadczyć poruszającego uczucia altruizmu. Tylko to uczucie jest w stanie pomóc nam wyeliminować egoizm, który skłania nas do zwodzenia i wykorzystywania innych ludzi. Własnymi słowamiSpis treści Wprowadzenie (9) 1. O SZCZĘŚCIU (15) 2. CZYM JEST BUDDYZM? (31) 3. PODSTAWOWE NAUKI BUDDYZMU (43) 4. PRAWO KARMY (53) 5. PRZEMIANA UMYSŁU (73) 6. JAK MEDYTOWAĆ? (87) 7. BUDZĄCY SIĘ UMYSŁ (99) 8. OSIEM STROF O TRENINGU UMYSŁU (115) 9. ZNACZĄCE ŻYCIE I UMIERANIE (125) 10. ZROZUMIEĆ PUSTKĘ (135) 11. POWSZECHNA ODPOWIEDZIALNOŚĆ (145) 12. NAUKA NA ROZDROŻU (159) Podziękowania (171) Podziękowania za udostępnienie materiałów (175) Fundacja powszechnej odpowiedzialności (179)

* Podstawowe zagadnienia buddyzmu * Medytacja przedmiotowa i podmiotowa * Nieuchronność karmy * Wzbudzanie w sobie wielkiego współczucia * Wyższy poziom praktyki * Przechodzenie od własnego "ja" do innych Dla mnie "dalajlama" to tytuł, określenie urzędu, który sprawuję. Ja zaś jestem po prostu człowiekiem i, przypadkowo, Tybetańczykiem, który postanowił zostać buddyjskim mnichem. Jego Świątobliwość XIV Dalajlama A jakie "dalajlama" ma znaczenie dla Ciebie? Dla Ciebie — człowieka Zachodu, żyjącego w szalonym biegu XXI wieku, w świecie zinformatyzowanym, rozpolitykowanym, przesiąkniętym socjotechniką? Świat ponownie przypomniał sobie o Tybecie, kiedy 10 marca 2008 roku wybuchły tam najpotężniejsze od dwudziestu lat zamieszki. Tybetańczycy, którzy upomnieli się o wolność, zostali brutalnie spacyfikowani przez chińskie wojsko. Jednak czy solidarności wystarczy nam na dłużej, niż trwa poryw serca? Jeśli uważasz, że "poznać znaczy zrozumieć", przeczytaj i rozważ słowa XIV Dalajlamy. Poszerzaj swoje horyzonty. Wkrocz na drogę do oświecenia. * Jak prowadzić życie wolne od cierpienia? * Jak osiągnąć wewnętrzne szczęście? * Jak utrzymać harmonię i spokój ducha? Książka Droga do oświecenia zgłębia podstawowe założenia buddyzmu. Opierając się na tradycyjnych praktykach medytacyjnych i odwołując się do przykładów z naszego współczesnego, niespokojnego świata, Dalajlama krok po kroku opisuje ćwiczenia, dzięki którym można wkroczyć na nowe ścieżki duchowego rozwoju i w sposób jednoznaczny oceniać własne postępy. To niezwykła i inspirująca książka, napisana dla wyznawców wszystkich religii.

Tom szósty serii Synodów i Kolekcji Praw SCL6 stanowi kontynuację tomu pierwszego i czwartego pt. Dokumenty synodów od 50 do 381 roku SCL1 oraz Dokumenty synodów od 381 do 431 roku SCL4 i prezentuje synody Kościoła starożytnego zaczynając od roku 431.

Myśli Anselma Gruna, cenionego mistrza duchowego i przewodnika po poplątanych ścieżkach naszego życia, każdemu pomogą odkryć sens choroby i przyniosą mądre pocieszenie. Głębię medytacyjnych tekstów podkreślają piękne zdjęcia, sprawiając jednocześnie, że prezentowana publikacja swoją szatą edytorską doskonale podkreśla najserdeczniejsze życzenia składane bliskim osobom. DOSKONAŁY POMYSŁ NA DROBNY UPOMINEK ELEGANCKI SPOSÓB WYRAŻENIA ŻYCZEŃ PŁYNĄCYCH Z GŁĘBI SERCA

Katolicki ruch Odnowy w Duchu Świętym w Polsce wpisuje się w szeroki nurt rozważań nad oddolną aktywnością laikatu katolickiego. Zrodzony z zielonoświątkowych doświadczeń ruch Odnowy w Duchu Świętym wprowadził nową jakość w obszar życia współczesnych katolików także w polskich parafiach. Specyfika ruchów charyzmatycznych odwołujących się do darów Ducha Świętego charakteryzuje się spontanicznością zachowań kultowych oraz wiarą w moc uzdrowień w imię Jezusa. Grupy odnowowe skupiają w swoich szeregach przeważnie ludzi młodych, wykraczających w duchowych poszukiwaniach poza utarte kanony cotygodniowych, niedzielnych nabożeństw. Rozpoznanie tego środowiska, opisanie go w języku współczesnych teorii socjologicznych jest cennym wyzwaniem, którego podjęła się Ewa Miszczak.

List Apostolski Porta Fidei w formie motu proprio ogłaszający Rok Wiary oraz nota Kongregacji Nauki Wiary zawierająca wskazania duszpasterskie. 11 października 2012 roku rozpocznie się w Kościele Powszechnym Rok Wiary. W Liście Apostolskim skierowanym do wszystkich wiernych Ojciec Święty podkreśla wagę Soboru Watykańskiego II oraz jednego z jego najważniejszych owoców - Katechizmu Kościoła Katolickiego. Papież zachęca do przypominania historii wiary i do pogłębionej refleksji nad jej tajemnicą. Wskazuje na potrzebę odnowy Kościoła, a nade wszystko nieustannego odkrywania osoby Jezusa Chrystusa. Do listu Apostolskiego Porta Fidei dołączono Notę Kongregacji Nauki Wiary ze wskazaniami duszpasterskimi na Rok Wiary.