Nowe spojrzenie na nieustannie fascynujących Tudorów – dramatyczną, a często pomijaną historię Henryka VII i zapoczątkowanie przez niego dynastii Tudorów, opowieść o szpiegach, spiskach, kontrspiskach i niełatwej drodze do tronu Henryka VIII. W XV wieku Anglię przez dziesięciolecia pustoszyły spiski i wojny domowe. Pod koniec stulecia Henryk Tudor spełnił swoje marzenie. Chociaż był zbiegiem o wątłych prawach do angielskiej Korony, to jednak udało mu się zdobyć tron i utrzymać na nim przez 24 lata. Mimo że budował pałace, organizował wspaniałe pojedynki i wysyłał ambasadorów do krajów całej Europy,
dla wielu pozostał fałszywym królem. Miał jednak kluczowy atut: rodzinę – królową i dzieci, ucieleśnienie jego upragnionej dynastii.
Teraz zwieńczeniem jego marzeń o potędze miał być ślub starszego
syna ze wspaniałą hiszpańską księżniczką.
Thomas Penn ukazuje Anglię, która wydaje się zarówno znajoma,
jak i obca – kraj średniowieczny, a jednak nowoczesny, w którym honor i rycerskość przeplatają się ze szpiegostwem, zasadami realpolitik, wielkimi finansami i korupcją. To opowieść o przemianie młodego, wrażliwego chłopca, jakim był książę Henryk, w agresywnego nastolatka, który miał się stać Henrykiem VIII, oraz Katarzyny Aragońskiej,
jego przyszłej królowej małżonki, a także samego Henryka VII –
kontrolującego, chciwego, paranoicznego, z makiawelicznym
urokiem i żądzą władzy. Bogaty w niezwykłe wydarzenia i dramaturgię, wypełniony cudownie zarysowanymi postaciami. Książka ta jest niezapomnianą opowieścią o widowiskach, intrygach, pragnieniu
chwały i pełnych napięcia, niestabilnych narodzinach Anglii Tudorów.
Thomas penn – urodził się w 1974 roku. Uzyskał doktorat
na uniwersytecie w Cambridge (jego rozprawa doktorska
dotyczyła początków dynastii Tudorów). Jest również autorem
książki: The Brothers York: An English Tragedy.
Pracuje jako redaktor; mieszka w Londynie.
Historia życia Józefa Mianowskiego (1803-1879), rektora Szkoły Głównej Warszawskiej. Książka powstała dla uczczenia rocznicy 140-lecia istnienia dawnej Kasy Mianowskiego, powstałej w 1881 roku, oraz 30-lecia działalności odrodzonej Kasy im. Józefa Mianowskiego Fundacji Popierania Nauki, która reaktywowana została w 1991 roku.
"Nie chcemy Narutowicza! Precz z żydami! Niech żyje faszyzm!"Warszawska ulica wrze. Tłumy podburzone przez narodowców protestują przeciwko wyborowi na pierwszego prezydenta Polski Gabriela Narutowicza. Tego kandydata poparli posłowie mniejszości narodowych. Dla nacjonalistów znad Wisły jest zatem "człowiekiem bolszewicko-żydowskich wpływów".Niemal tysiącletnia Polska ledwie wczoraj odzyskała niepodległość po 123 latach zaborów. W swojej bogatej historii nie zna królobójstwa. Szczyci się tym. Aż do teraz. Za kilka dni w galerii Zachęta padną strzały. Narutowicza zamorduje malarz - Eligiusz Niewiadomski.Jest 31 stycznia 1923 roku. Eligiusz idzie na śmierć z dumą. Nie wyraża żadnej skruchy. Wierzy, że uratował Polskę przed "żydowskim" prezydentem. Do plutonu egzekucyjnego rzuca krótkie:- Proszę, aby mierzono mi w głowę, ja stanę wam wygodnie.O jego malarstwie świat nie pamięta, jego słowa mało kto zna. Tylko nienawiść, która nim kierowała, przetrwa w kolejnych pokoleniach.Kim był morderca pierwszego prezydenta Rzeczypospolitej?Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
Dalsze losy Izabeli Czartoryskiej. Kobiety silnej, wzbudzającej podziw, ale i kontrowersje. Książka ukazuje jej pasje, budzące zgorszenie romanse, zmagania z przeciwnościami losu, tragedie życiowe oraz jej dwie największe miłości - do dzieci i do Ojczyzny. W opowieści odnajdujemy też przejmujący obraz chylącej się ku upadkowi Rzeczypospolitej Obojga Narodów, skonfliktowanych Polaków, wielkich i małych bohaterów, zdrajców i patriotów.
Nowa książka Tekielego to dziennik zmagań człowieka z samym sobą i jego relacji z Bogiem. Autor żyje Słowem, a Bóg działa w historii jego życia. Sięga istoty problemów tego świata - deficytu miłości, zranień, egoizmu, zagubienia we współczesnym świecie pozorów i blichtru. Ten głód miłości może wypełnić tylko Chrystus.
Zwykle dziennik kojarzy nam się z egocentrycznymi zapisami, przesadnym eksponowaniu swojej osoby. Tekieli usuwa się jednak w cień. Wskazuje na Ojca, który dał mu nowe życie. „Radykalnie wyrzekłem się uczynków ciemności, Pan przyszedł z łaską, wolnością i zbawieniem” - pisze. Nie są to jednak zapiski skoncentrowane na ciemnej stronie przeszłości autora czy świadectwo uzdrowienia. Jest to raczej dojrzały zapis odpowiadania każdego dnia na Słowo, które kieruje do nas Kościół. Nie są to też komentarze do czytań biblijnych, a raczej echo tego Słowa, które rezonuje w sercu chrześcijanina.
Autor zwraca się często bezpośrednio do czytelnika, pięknym, barwnym, literackim językiem, przez co książkę czyta się szybko i chce się do niej wracać. Zdaje się powtarzać, za św. Janem, że najważniejsza jest Miłość. Świat każdego dnia próbuje nas oszukać, że szczęście da nam kariera, sława, seks, pieniądze czy koneksje. Jeśli w to uwierzymy, pewnego dnia obudzimy się oszukani i zranieni. Chrystus oferuje, to czego nie może dać świat - pełnię Miłości, pokój w sercu i gwarancję życia wiecznego.
Zapiski Tekielego nie są notatkami świętoszka czy moralizatora. To dziennik chrześcijanina, świadomego swojej grzeszności i konieczności nawracania się każdego dnia. Nie ma tu zbędnej teologii czy filozofowania. Jest raczej doświadczenie, człowieka z krwi i kości, którzy wie o czym pisze, bo to przeżył lub zna ludzi, którzy spotykali się z opisywanymi problemami. Nie można oddzielić swojego życia od wiary. Dlatego jest to też świadectwo chrześcijańskiego radykalizmu, wprost, bez owijania w bawełnę. „Jeśli myślisz, że można odkładać nawrócenie, masz bagno powyżej ust i dalej się zapadasz. Igranie z miłosierdziem to głupota” - pisze założyciel legendarnego „BruLionu”.
„Bóg kombinuje w przejrzysty sposób. Zaufaj, nie umrzesz. Podniosę cię z każdego gnoju, w który się wpakowałeś. Bo jesteś dla mnie ukochanym synem, rękę dam sobie za ciebie obciąć. Syna dam za ciebie zabić. Nawet jeśli kochasz śmieci, jeśli kłamiesz, by zaspokoisz swoje chore, zranione pragnienia, wiedz, że tak naprawdę szukasz miłości. Ja jestem Miłością. Do upojenia” - zapewnia.
Dagmara Kaźmierska ogromną popularność zdobyła jako Królowa Życia w programie o tym samym tytule. Nie ukrywała, że zanim trafiła do telewizji, spędziła w więzieniu kilkanaście miesięcy. Widzowie pokochali ją za odwagę, z jaką przyznała się do błędów. „Jest najlepszym przykładem resocjalizacji w polskim show biznesie”, pisano o niej. Teraz zdecydowała się opisać ze szczegółami, jak to się stało, ze trafiła za kraty i jak radziła sobie jako osadzona. O karnej celi, w której wylądowała z morderczynią, o kobietach uzależnionych od prochów, koszmarze więziennej codzienności, ale też o przyjaźni między kobietami i o prawdach i mitach w więziennej hierarchii. Druga część bestsellerowej „Prawdziwej historii Królowej Życia” to porażająco autentyczna opowieść o życiu w więzieniu i o wielkiej miłości – do męża i do syna. A także o niezwykłej przemianie, jaką autorka przeszła od niepokornej – jak sama pisze – „niedobrej” właścicielki nocnego klubu do dojrzałej, świadomej gwiazdy telewizji.
Na pamiątkę setnej rocznicy urodzin Tadeusza Gajcego Państwowy Instytut Wydawniczy zaplanował wyjątkową publikację, która współczesnemu czytelnikowi przybliży postać tragicznie zmarłego poety z odmiennej strony niż typowe książki w charakterze „wierszy wybranych/zebranych” poprzedzone biograficzno-komentatorskim wstępem.
Pod dwuczłonowym tytułem Widma / Opowieść z innego świata ukrywają się dwie książki o charakterze edukacyjno-artystycznym.
Pierwsza z nich – Widma – jest właściwie reprintem debiutu poetyckiego Gajcego z maja 1943 roku, który ukazał się w podziemnym wydawnictwie podczas niemieckiej okupacji. Poprzez zachowanie oryginalnego (wcale nie tak małego i innego od dzisiejszych, innymi słowy – trudnego do ukrycia) formatu publikacji i próbę oddania jej „cech materialnych” chcemy umożliwić czytelnikowi przynajmniej w pewnym stopniu sensualne doświadczenie tego, co mogli czytelnicy takiej poezji w okupowanej Warszawie.
Druga – nie mniej ważna – część publikacji to swoisty album pt. Opowieść z innego świata (tytuł inspirowany wierszem Gajcego), który przede wszystkim zdjęciami oraz skanami wielu publikacji i rękopisów (udostępnionych nam przez Bibliotekę Narodową – jak egzemplarz Widm) ma opowiadać o życiu poety. W ten sposób za pomocą skanów różnych dokumentów, publikacji prasowych, szkiców wierszy, listów oraz zdjęć poety, jego rodziny, bliskich mu osób, ale również samej Warszawy, powstała biograficzna opowieść o krótkim i burzliwym życiu, od dzieciństwa, przez dojrzewanie, przyjaźnie i miłość po tragiczny czas wojny, która przynosi śmierć. Zamysł ten najlepiej może obrazować przykład zestawienia ostatniego wiersza Gajcego (Święty kucharz od Hipciego) ze zdjęciem zniszczonego niemieckiego transportera, który wybuchł na pl. Krasińskich 13 sierpnia 1944, stając się bezpośrednią inspiracją do tego przejmującego tekstu napisanego na trzy dni przed śmiercią.
W albumie znajdują się również teksty wybitnych specjalistów poświęcone różnym aspektom życia i twórczości Tadeusza Gajcego: dr Rafał Brasse (znany m.in. z książki pt. Metaforyczny realizm. O twórczości Tadeusza Gajcego, Biblioteka Literatury Kwartalnika „Nowy Napis”, Kraków 2020) przygotował wstęp biograficzny oraz analizę twórczości Gajcego w konfrontacji z tradycją i oceną Pokolenia Kolumbów, a prof. dr hab. Karol Samsel analizuje w kontekście światowej literatury teksty dramatyczne Misterium niedzielne na ulicy oraz Homer i Orchidea, które w ostatnich latach zdają się być mniej zauważane przed badaczy twórczości Gajcego.
Oba wydane razem tomy – w eleganckim etui – wyróżniają się płynnym połączeniem walorów edukacyjnych z oryginalnym opracowaniem edytorsko-artystycznym.
Nowa, wyczekiwana książka jednej z najbardziej znanych polskich reporterek."Co chcesz powiedzieć światu" daje siłę i nadzieję. Pokazuje świat bez znieczulenia i uwrażliwia na losy innych, niezależnie od tego, kim jesteś i gdzie mieszkasz.Corinne swój pierwszy ultramaraton przez pustynię pokonała w wieku pięćdziesięciu dwóch lat, choć nigdy wcześniej nie biegała. Larysa uciekła przed wojną w Ukrainie z siódemką dzieci, dla których jest mamą zastępczą. W Polsce buduje ich nowe życie. Choć Jennifer urodziła się bez nóg, została wybitną gimnastyczką. Ella pierwszy raz nurkowała z rekinami jako pięciolatka, teraz jest ich obrończynią i rzeczniczką. Morena walczy w Salwadorze o kobiety, które odsiadują wyroki więzienia za poronienie. Darlan jest osobą interpłciową, cudem przeżyła prześladowania, dziś jest pastorką kościoła w Kenii. Marbella była gotowa na wszystko, żeby dać swoim dzieciom przyszłość. Pod koniec życia znalazła się w przytułku dla bezdomnych pracownic seksualnych w Meksyku. To jej dedykuję tę książkę."Co chcesz powiedzieć światu" to portrety dziesięciu niezwykłych kobiet, które spotkałam na różnych krańcach świata i w Polsce. Zainspirowały mnie, pokazały drogę, dodały otuchy. Spisałam ich historie, w których głośno mówią o tym, co najważniejsze: o walce o godność i szczęście własne, i drugiego człowieka, o odpowiedzialności za innych i za naszą planetę, o bezwarunkowej miłości, która daje siłę, i determinacji, która pozwala osiągnąć niemożliwe."Ta książka to opowieść o odważnych kobietach, ale też o mnie samej, bo bez nich nie byłabym tym, kim jestem".- Martyna Wojciechowska
Fiński kierowca zawsze słynął z niechęci do mediów. Właśnie dlatego bliska relacja Heikkiego Kulty z Kimim Rikknenem sprawia, że ta książka jest wyjątkowa. Mistrz świata z 2007 roku od początku kariery nauczył się ufać Kulcie, dzięki czemu wytworzyło się między nimi zawodowe porozumienie. Ale także prawdziwa przyjaźń.Autor przygląda się Rikknenowi i jego wyjątkowej karierze od zera do milionera. Jako najmłodszy z czworga dzieci Kimi był nieprzeciętnie ambitny i nie pozwalał, by ktokolwiek mówił mu, co ma robić, choć głos podnosił tylko w kabinie kierowcy. Kulta od początku zwrócił uwagę na lakoniczność wypowiedzi Icemana, który za wszelką cenę próbował zachować prywatność, ale w końcu pozwolił mu się oswoić.Ta jedyna w swoim rodzaju biografia przybliża czytelnikom wybitnego sportowca i daje odbiorcom wyjątkową perspektywę, jakiej nie mógłby stworzyć nikt inny. To podróż przez wyścigi, życie rodzinne i wszystko, co mieści się pomiędzy nimi.***Gbur i milczek czy skory do żartów i zabawy wesołek? Kimi Rikknen na co dzień przywdziewał tę pierwszą maskę, zachowując swoje prawdziwe ja dla wąskiego kręgu najbliższych, zaufanych osób. Jedną z nich jest doświadczony dziennikarz Heikki Kulta, który opisuje historię "Icemana" bez cenzury i kompromisów - tak jak zasługuje na to jej bohater, bo sam właśnie taki jest!- Mikołaj SokółNiepoprawny, niemedialny, niewzruszony, niereformowalny - Kimi Rikknen to chodząca definicja nonkonformisty. Bo najlepiej czuje się, będąc sobą - niby prostym, a jednak niesamowicie ciekawym, superszybkim i zdolnym wyścigowym diamentem z Finlandii, który poszedł na skróty, prosto do celu, nie oglądając się na boki. Jak to Kimi.- Cezary GutowskiSam publicznie nie mówił zbyt wiele, ale opowiadać o nim można godzinami. Z pozoru zimny jak lód, ale piekielnie szybki, może nawet najszybszy w stawce. Niby cichy, ale potrafiący imprezować naprawdę hucznie. Jeśli pamiętacie Kimiego tylko z przeciętnej końcówki kariery, to przypomnicie sobie, kim naprawdę jest.- Grzegorz Jazienicki, Parcfer.meBIOGRAMHeikki Kulta - czołowy fiński dziennikarz zajmujący się Formułą 1. Pracę jako dziennikarz sportowy zaczynał w latach 70. W 2014 roku pojawił się na swoim 300. wyścigu F1 podczas Grand Prix Australii w Melbourne.
Grzegorza Latę zna każdy polski kibic. Napisano już o nim wiele, ale tym razem on sam zabiera głos, by opowiedzieć najbarwniejsze historie ze swojego życia. Król strzelców mundialu w 1974 roku zdradza kulisy piłkarskiej kariery i reprezentacyjnej szatni. Wspomina selekcjonerów, rywali i kolegów z boiska, ale też wyjaśnia głośne kwestie z czasów, gdy stał na czele polskiej piłki: aferę biletową czy wojnę o Orzełka.Dlaczego Lato mógł wylecieć z kadry Jacka Gmocha? Po co piłkarze Stali Mielec wzięli ze sobą do Szwecji 200 butelek wódki? Jak bardzo w wybory w PZPN w 2008 roku chciał się wmieszać Hryhorij Surkis? I co tak naprawdę było przyczyną wyrzucenia Roberta Gadochy z drużyny Orłów Górskiego?To nie jest klasyczna biografia. To zbiór barwnych historii o ludziach i zdarzeniach, przyjaźniach i kłótniach, triumfach i towarzyszących im skandalach. Lato opowiada o znikającym sprzęcie, awanturach o pieniądze, pazernych działaczach i nie zawsze lojalnych kolegach. A wszystko to podlewa gęstym sosem absurdów "amatorskiej" piłki nożnej w PRL. I robi to w charakterystycznym dla siebie stylu: prosto z mostu i dosadnie.Poznaj opowieść pełną barwnych anegdot i nieznanych wcześniej historii. Przekonaj się, jak wyglądały największe sukcesy polskiego futbolu od wewnątrz. To historia bez upiększeń i uników. Bez owijania w bawełnę.***
O życiu twórcy, psie Reksiu i polskiej animacji filmowej w latach 60., 70. i 80. XX wieku. Niezwykła biografia Lechosława Marszałka - opowiedziana przez jego żonę. Fakty i anegdoty, niepublikowane dotąd szkice i rysunki. Unikatowe treści nie tylko dla wielbicieli polskich klasycznych kreskówek.
Żywot Briana to szansa, żeby poznać prawdę. To nie byłem ja, nie zrobiłem tego, a co więcej, nigdy tego nie powtórzę! Te słowa Briana Johnsona, legendarnego wokalisty AC/DC, to tylko przedsmak autobiografii jednej z najbardziej uwielbianych gwiazd rock’n’rolla na świecie. Syn brytyjskiego żołnierza i Włoszki dorastał w cieniu II wojny światowej. Od kiedy postanowił, że będzie śpiewał, przez dekadę próbował swoich sił w licznych zespołach, jednak sukces zdawał się poza zasięgiem. Aż do momentu, w którym został zaproszony na przesłuchanie do jednego z największych przedsięwzięć muzycznych w historii. Zespół AC/DC przechodził kryzys spowodowany tragiczną śmiercią swojego frontmana, Bona Scotta, ale to właśnie z Brianem Johnsonem na pokładzie nagrał swoje arcydzieło: Back in Black. Płytę, która stała się najlepiej sprzedającym się rockowym albumem w historii. Trasy koncertowe AC/DC były legendarne i wypełniały stadiony, a fani szybko pokochali Johnsona i docenili jego wkład w zespół. Niestety, w 2016 roku Brian musiał opuścić grupę po tym, jak zdiagnozowano u niego postępującą utratę słuchu. I kiedy już się wydawało, że przyszłość zespołu jest przesądzona, ten powrócił w pełnym składzie, wypuszczając w 2020 roku hitowy album Power Up! Ciepły, żywy, sugestywny, afirmujący życie, często zabawny i dający do myślenia! Taki jest Brian Johnson! Żywot Briana opowiada historię jednego z najbardziej wielbionych i podziwianych wokalistów na świecie. *** Miałem 12 lat, kiedy zobaczyłem w MTV teledysk do Big Gun, a w nim Schwarzeneggera i zespół AC/DC, o którego istnieniu nie miałem wtedy pojęcia. Zakochałem się. Nie w Angusie, tylko w gościu, który miał tak naciągnięty na czoło kaszkiet, że cudem nie spadł ze sceny. Takie były początki. Od Schwarzeneggera aż do tej biografii. Historia skromnego faceta z wielkim głosem, który udźwignął ciężar bycia „tym drugim”. Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy… Na ucztę zaprasza gość, który zaśpiewał You Shook Me All Night Long. Ten kawałek (według badań) służy przede wszystkim do rozbierania się. Najczęściej grana piosenka w klubach go-go. Miliony striptizerek nie mogą się mylić. Piotr Kędzierski, dziennikarz Odkąd jako dziewięciolatek usłyszałem go po raz pierwszy na chorzowskim stadionie, kocham tego skrzekliwego, głuchnącego dziadygę, który najchętniej spędzałby czas na scenie, w samochodzie bądź kobiecie. Historia tego typa to nieustanne back in black, więc jeśli szukasz sensu życia, daruj sobie pierdololo coachów i wbijaj na ten piorunowy rollercoaster! Jakub Ćwiek, pisarz, komik, buzzmaker Tę książkę czyta się jak historię chłopaka z sąsiedztwa, który z miłości do muzyki, ale też przede wszystkim dzięki ciężkiej pracy i determinacji stał się częścią jednego z najważniejszych rockandrollowych zespołów na świecie. AC/DC jest ikoną. Brian Johnson jest ikoną. I jeśli zastanawiacie się, jak się rodzą i skąd pochodzą gwiazdy rock’n’rolla i czy tzw. normalsi mają szansę stać się ikonami popkultury, to koniecznie musicie przeczytać autobiografię BJ. Robert Gajewski, audycja Darkside/Carnal BIOGRAM Brian Johnson – wokalista AC/DC. Kiedy nie występuje, prowadzi programy telewizyjne: Life on the Road (wywiady z innymi wykonawcami) i Cars That Rock. Mieszka na Florydzie wraz z żoną.
Wszystkie największe umysły każdego kraju ćwiczyły się, prędzej czy później, na Prouście. Irlandzki pisarz Samuel Beckett napisał zwięzłe studium o Prouście. W Niemczech pisał o nim Walter Benjamin. W Hiszpanii José Ortega y Gasset w swym eseju Time, Distance and Form in the Art of Proust zapewniał, że Proust wynalazł nową bliskość między nami a rzeczami, więc „niemalże cała literacka twórczość przed nim przyjmowała dla literatury perspektywę z lotu ptaka, niedojrzale panoramiczną w porównaniu z tym rozkosznie krótkowzrocznym geniuszem”. We Włoszech pisał o Prouście Pietro Citati. We Francji właściwie każdy, od Gérarda Genette’a do Michela Leirisa, od Julii Kristevej do Rolanda Barthes’a. W krótkim eseju, który został opublikowany w specjalnym wydaniu „Magazine Littéraire”, poświęconym Proustowi, Barthes pisze o tym, że Proust przeszedł od bycia niekompetentnym pisarzem fragmentów do bycia wielkim powieściopisarzem w 1909 roku, kiedy to dokonał czterech ważnych odkryć: szczególnego sposobu opowiadania w pierwszej osobie tak, aby „Ja” przemieszczało się spójnie od autora do narratora i do bohatera; poetyckiego wyboru sugestywnych nazwisk dla swych postaci po latach pełnych wahań; decyzji o tym, by „myśleć wieloformatowo”, i by nadać swej książce dużo większą skalę; i w końcu powieściopisarskiego poczucia wzrastania i powtarzania, opartego na tym, co Proust określał jako „zachwycając wynalazek Balzaka, zachowującego jedne i te same postacie we wszystkich swych powieściach”.
Pierwsza biografia barda warszawskiej ulicy.Mówił, że nie jest pisarzem, a napisał trzy książki, które przeczytało kilka milionów Polaków. Mówił, że nie jest muzykiem, a nagrał dziesiątki piosenek, w których ocalił od zapomnienia przedwojenną Warszawę.Stanisław Grzesiuk był legendarnym bardem stolicy, jego charakterystyczny głos, którym wyśpiewywał szemrane ballady warszawskich przedmieść, zna kilka pokoleń Polaków. W swojej najsłynniejszej książce Boso, ale w ostrogach ocalił od zapomnienia świat przedwojennej Warszawy i jej charakternych dzieci. Za życia był kochającym swoje miasto dzieckiem Warszawy, po śmierci został jej symbolem.To książka o człowieku, który nigdy nie pił na smutno. Pił z radości życia. Tak samo żył, niezależnie od tego jak mocno los akurat go poniewierał. Na biednym przedwojennym Czerniakowie, w piekielnych obozach koncentracyjnych, w sanatoriach i szpitalach dla gruźlików - wszędzie był królem życia.Autor dotarł do bliskich Stanisława Grzesiuka, odnalazł niepublikowane nigdzie do tej pory opowiadania i teksty barda Warszawy.Po latach, wbrew utartym już faktom i opowieściom, poznajemy prawdziwą opowieść o człowieku, który tak kochał życie, że nikomu nie chciał go oddać."-Jaki jest wasz stosunek do tematu: kobiety, wino i śpiew? - zapytał.- Po warszawsku to się mówi: dziwki, wódka i gramofon. - odpowiedziałem. - A mój stosunek do nich jest szaleńczy, namiętny i bardzo otwarty".fragment książkiBartosz Janiszewski - dziennikarz i scenarzysta, ukończył socjologię na Uniwersytecie Warszawskim. Przez wiele lat był dziennikarzem tygodników "Newsweek" i "Wprost". Nominowany m.in. do nagród Grand Press i MediaTory. Laureat konkursu dla scenarzystów Script Fiesta. Jako scenarzysta współpracuje m.in. z HBO i TVN.
TO NIE JEST PRZEWODNIK! TO ŻYWA HISTORIA WAWELU, KTÓRA WCIĄGA JAK KRYMINAŁ!Wawel. Bijące serce Polski, Notre Dame, Wersal i Panteon w jednym. Niemy świadek koronacji i upadków, ceremonii i pożarów, schadzek i skrytobójstw - przemówił na nowo za sprawą Kamila Janickiego. Autor historycznych bestsellerów opowiada dzieje najsłynniejszego polskiego wzgórza od czasów legendarnych po wiek XX."Na samym początku był potwór" - rozpoczyna swoją historyczną gawędę Kamil Janicki, a potem zajmująco opowiada o źródłach legendy o smoku wawelskim, tajemnicy najstarszych zabudowań z czasów Wiślan i Czechów, gotyckim zamku Kazimierza Wielkiego, renesansowej rezydencji Zygmunta Starego i Bony Sforzy. Prowadzi nas też przez tragiczny w skutkach pożar, po którym Zygmunt III Waza postanowił przenieść swój dwór do Warszawy. Przypomina też chude latach rozbiorów, gdy dawną siedzibę polskich królów zamieniono na pospolite żołnierskie koszary, a w wawelskich komnatach płonęły ogniska. Ostatnią część tej historii stanowią lata drugiej wojny światowej, gdy na zamku rezydował "nazistowski król Polski", Hans Frank.Ile kosztował tron? Czyje łoże wymagało częstych napraw? Jaki dystans musiał pokonać król, by odwiedzić królową w jej sypialni? Jak do komnat doprowadzano wodę, a jak odprowadzano ścieki? Którędy uciekał Henryk Walezy? Pod piórem Janickiego - znanego przecież głównie z porywających biografii kobiet - Wawel ożywa, stając się pełnokrwistym bohaterem wciągającej i pełnej gwałtownych zwrotów akcji historii.
Praktycznie cały życiorys i działalność polityczna Hansa Adolfa von Moltkego – niemieckiego polityka i ambasadora III Rzeszy – nieodłącznie wiążą się z tragicznymi dziejami Polski i Europy w XX w. Dzięki najnowszej publikacji wydawnictwa Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku polski czytelnik może po raz pierwszy szczegółowo poznać tę nietuzinkową postać i jej poglądy.
Książka wydana przez MIIWŚ to wyczerpująca monografia poświęcona niemieckiemu politykowi. Poza szczegółowym przedstawieniem życiorysu Hansa Adolfa von Moltkego dotyka ważnych zagadnień historyczno-politycznych. Jak czytamy we wstępie, „Polska stanowiła ważny przedmiot niemieckiej polityki zagranicznej: najpierw jako główny adresat żądań rewizjonistycznych, następnie – dla narodowych socjalistów – jako pożądany «młodszy partner» i wreszcie wróg, którego należało pokonać przed przystąpieniem do podboju Europy Wschodniej”. Zadaniem Moltkego była realizacja tych planów.
Okazuje się jednak, że Moltke, w opozycji do większości czołowych niemieckich polityków związanych z partią nazistowską, nie uległ bezgranicznie i bezrefleksyjnie zbrodniczej ideologii; był za to postacią niejednoznaczną. Choć niewątpliwie przyczynił się do umocnienia pozycji III Rzeszy, był przeciwnikiem rasizmu i Holocaustu. To tylko wybrane aspekty, które mogą zachęcać do lektury tej biografii.
Pierwszy z planowanych trzech tomów autobiograficznej prozy wybitego krytyka i historyk kultury. Bardzo osobista, zarazem głęboko refleksyjna, pokazująca szeroki kulturowo-historyczny horyzont opowieść o powojennym dzieciństwie na Ziemiach Zachodnich. FRAGMENT Dom, który przejęliśmy dość wcześnie, zastaliśmy już opuszczony, dzięki czemu uniknęliśmy, ojciec za nas wszystkich, bezpośredniego udziału w wysiedlaniu poprzedników i wypowiadaniu lodowatej formuły: Sie fahren nach Altreich, ihr Vaterland1. Niemieccy mieszkańcy Kotliny uważali ją na pewno za swój Vaterland, może nawet za Altreich, choć do Rzeszy włączeni zostali dopiero przez Bismarcka. Mieszkanie nie było jeszcze zrabowane i pozostało częściowo umeblowane, podobnie zakład krawiecki na parterze, wyposażony w maszyny, stoły i żelazka, a nawet w stojące lustro krawieckie z bocznymi skrzydłami na zawiasach, pozwalające klientce obejrzeć się nie tylko od stóp do głowy, ale też z boków i z tyłu. Chroniliśmy to lustro przez wszystkie perypetie, aż w końcu, jako prawowity spadkobierca, oddałem je przyjacielowi do garderoby teatralnej. Ojciec przybył do Kotliny wczesnym latem 1945 roku, kiedy tylko przekonał się, że w rodzimym Rawiczu nie ma już do czego wracać, i on, ten człowiek śródpolskich nizin, który przez całe poprzednie życie żadnych chyba gór nie widział, bo nawet podczas pierwszej wielkiej wojny stacjonował nad morzem, udał się na wyprawę cokolwiek awanturniczą, tym bardziej że podjął ją sam, gdyż jego dorosłe już córki, a moje siostry odmówiły współdziałania i udały się również na Zachód, ale do Żar i na własną rękę. W Jeleniej Górze znalazł się na przełomie czerwca i lipca, nie tylko postarał się o swój przydział, ale też zaczął działać społecznie, skoro już w sierpniu zarejestrował wraz z kolegami cech krawców, którego starszym, czyli cechmistrzem, go wybrano. Było to już po pierwszej, dzikiej, jak się ją określa nawet w oficjalnych opracowaniach, akcji wypędzania Niemców przeprowadzonej w czerwcu przez wojsko, milicję i zwyczajnych rabusiów ze skrytego poduszczenia tworzących fakty dokonane przed rozpoczęciem poczdamskiej konferencji pokojowej, na której miały zapaść rozstrzygnięcia graniczne. Andrzej Mencwel - krytyk, eseista, historyk literatury i kultury polskiej, prozaik. Urodzony (1940) w Tarnobrzegu, do szkół chodził w Jeleniej Górze i w Żarach, studiował w Uniwersytecie Warszawskim, gdzie następnie wykładał (z przerwą 1968-1975) kilkadziesiąt lat. Profesor nauk humanistycznych, wypromował sporo magistrów i ponad dwudziestu doktorów. Jest ojcem dwóch synów oraz dziadkiem siedmiorga wnucząt. Wydał m. in. Etos lewicy. Esej o narodzinach kulturalizmu polskiego,1990, 2009; Przedwiośnie czy potop, t. I 1997, t. II 2019; Wyobraźnia antropologiczna. Próby i studia, 2006; Stanisław Brzozowski. Postawa krytyczna. Wiek XX, 2014; Toast na progu, 2017.
W trudnych czasach walki o emancypację walczyły o swoje prawa do nauki, uprawiania sztuki, pracy i samodzielności. Zofia Stryjeńska – „księżniczka polskiego malarstwa” – studiowała w Monachium przebrana za chłopaka. Helena Rubinstein – cesarzowa urody – zamiast kuracji odmładzającej wolała zafundować sobie portret u słynnego malarza. Zofia, Maria i Eliza Pareńskie już jako podlotki weszły do polskiej literatury i sztuki: Stanisław Wyspiański uwiecznił je na kartach Wesela i na secesyjnych pastelowych portretach. Olga Boznańska w malarstwie odnalazła wolność. Anna Bilińska postawiła sobie cel w sztuce: być tak dobra jak mężczyzna, i prześcignęła niejednego z kolegów po fachu. Teresa Roszkowska, wybitna scenografka, opalona na heban i wystylizowana na egzotyczną piękność, wiodła prym podczas plenerów malarskich w Kazimierzu Dolnym. Zofia Jachimecka, tłumaczka i promotorka włoskiego dramatu, autorka przekładu Pinokia, była ulubioną modelką krakowskich artystów. Opowieści o polskich malarkach, muzach, modelkach, które tworzyły dzieła światowej klasy oraz inspirowały najwybitniejszych artystów. Utalentowane i przebojowe, wrażliwe i introwertyczne – każda inna, każda z porywającą historią. Galeria kobiecych losów zapisanych w obrazach Małgorzata Czyńska – dziennikarka, pisarka, historyczka sztuki, krytyczka dizajnu i kuratorka wystaw, stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Autorka m.in. Kobro. Skok w przestrzeń (2016, wyróżniona Górnośląską Nagrodę Literacką „Juliusz”) i Berezowska. Nagość dla wszystkich (2018). W 2020 roku nakładem Wydawnictwa Marginesy ukazały się jej Kobiety z obrazów, rok później Kobiety z obrazów. Nowe historie, a w 2022 roku książka Witkacy i kobiety.
O wielebny Andrzeju, wiele już lat przeszło, jak przepowiedziałeś wskrzeszenie nieszczęśliwej Polski. Kiedyż się ziści twoje proroctwo? () Niech Polska stanie się znowu jednym królestwem, królestwem prawowiernym i Bogu podległym. o. Alojzy Korzeniewski, modlitwa do św. Andrzeja Boboli, 1819 r.Nazywany był czarną owcą zakonu. Niewygodny i kłótliwy. Po śmierci zapomniany. Pomimo tego stał się patronem naszego narodu.Święty Andrzej Bobola nie pozwolił o sobie zapomnieć - sam zaczął upominać się o swój kult. Po śmierci ukazał się w Pińsku, Wilnie aż wreszcie w Strachocinie. Mieszkańcy Warszawy przypisywali mu wymodlenie Cudu nad Wisłą, a Józef Piłsudski rozważał zbrojną wyprawę na zajęty przez bolszewików Połock w celu odzyskania jego cudownych relikwii. Joanna i Włodzimierz Operaczowie z należytą starannością, ale też wielką pasją dziennikarską podejmują temat życia św. Andrzeja Boboli i misji, która została mu powierzona. Z największą dokładnością opisują zdarzenia z życia św. Andrzeja, odkrywają nowe fakty i odpowiadają na najbardziej nurtujące dziś pytania, m.in.: Dlaczego św. Andrzej Bobola jest tak ważny dla Polski? Czy to on był autorem ślubów lwowskich? Jaką rolę odegrał w życiu bł. Stefana Wyszyńskiego? I czy jego orędownictwo uchroni naszą ojczyznę od kryzysu i masowej laicyzacji?Andrzej Bobola, zanim doszedł do świętości, musiał pokonać wiele krętych ścieżek, by na koniec skonać w męczarniach. Ale ta książka to nie tylko zwykła hagiografia ważnego dla polskiego Kościoła świętego. Odkrywa ona mechanizmy pokazujące, dlaczego tak bardzo ludzie nienawidzili go za życia i bali się go nawet po śmierci. Co przepowiedział Bobola? Czemu miał zostać zapomniany? Jakich uzdrowień dokonał I dlaczego powinniśmy się modlić za jego wstawiennictwem? Ta książka daje odpowiedzi na te wszystkie pytania. Ale mówi coś jeszcze- dlaczego siedemnastowieczny jezuita to dobry patron na dzisiejsze trudne czasy! KRZYSZTOF ZIEMIEC, DZIENNIKARZAutorzy przeprowadzają śledztwo dotyczące życia św. Andrzeja Boboli i tego, co się działo po jego śmierci. Nie pozostawiają bez odpowiedzi żadnego pytania. Jasno, ciekawie i prosto przybliżają charakter świętego, nawiązują do mało znanych dokumentów, wyjaśniają konteksty historyczne i kulturowe. Ciekawostka za ciekawostka. Nie można się oderwać! DOROTA NIEDŹWIECKA, DZIENNIKARKA TELEWIZJI KATOLICKIEJ EWTN POLSKANa temat świętych krąży opinia, że są to ludzie pozbawieni wad. Nic bardziej mylnego. Przykładem może być św. Andrzej Bobola sportretowany w książce Boży wojownik. To biografia człowieka ze słabościami, który rzuciwszy im wyzwanie, doszedł do świętości. FILIP MEMCHES, DZIENNIKARZ, PUBLICYSTA
Od nowego roku szkolnego, w październiku 1887, Daniel Halvy przechodzi do trzeciej klasy, i zarazem na dziedziniec dla starszych liceum Condorceta. Prawdopodobnie to wtedy poznaje dwóch starszych kolegów, Marcela Prousta, który idzie do klasy z retoryką, i Roberta Dreyfusa, który rozpoczyna klasę drugą. Jacques Bizet pośredniczy bez wątpienia w zawarciu tych znajomości. To kuzyn Daniela Halvyego, który również rozpoczyna trzecią klasę i który widywał Prousta w dzieciństwie, podczas gdy Dreyfus bawił się z Proustem w alejach Champs-lyses.Więź łącząca Prousta z Halvym w roku szkolnym 1887-1888 jest najsilniejsza i pozostawi po sobie niezapomniane chwile. Przede wszystkim razem współpracują przy pierwszym czasopiśmie, Le Lundi. Halvy redaguje zapowiedź pierwszego i pożegnanie ostatniego numeru. Cztery teksty są podpisane przez Prousta. Nie wydaje się, aby Dreyfus lub Bizet cokolwiek napisali. Możliwe, że literacki spór między Proustem a Halvym wpłynął na zamknięcie Le Lundi.Wiosną Proust, który afiszował swoje uczucia dla Bizeta, wysyła do Halvyego swoje wiersze i listy. Mimo uznania dla jakości stylu Prousta Halvy obraża się i nie rozmawia z nim przez miesiąc. Godzi się z nim, rozumiejąc, że Proust ma w sobie geniusz i że ten geniusz istnieje w powiązaniu z jego złymi stronami.Latem Halvy przystępuje do ruchu dekadenckiego. Jest to powód, na początku roku szkolnego w 1888 roku, do nowej polemiki z Proustem. Wysyłają do siebie wiersze. Halvy krytykuje treść wiersza Prousta, Proust ostro krytykuje formę Halvyego. Dwa nowe projekty czasopism, La Revue Verte i La Revue Lilas upadają.W latach 1888-1889 Proust odkrywa życie towarzyskie i półświatek, oddalając się coraz bardziej od swoich towarzyszy. W czerwcu odbiera swoją maturę i opuszcza liceum Condorceta, w którym Halvy pozostaje do czerwca 1891.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
