Pierwsza tak dogłębna i kompleksowa biografia Maxa Verstappena! 12 grudnia 2021 roku, Grand Prix Abu Zabi. Trwa finał szaleńczej rywalizacji Maxa Verstappena i Lewisa Hamiltona w tamtym sezonie. 24-letni Holender na ostatnim okrążeniu wyprzedza siedmiokrotnego mistrza świata. Dzięki temu manewrowi wygrywa wyścig i zdobywa swój pierwszy tytuł mistrza świata Formuły 1. A następnie powtarza ten wyczyn w dwóch kolejnych sezonach. Mimo tak młodego wieku Max Verstappen już odcisnął trwałe piętno na Formule 1. Mark Hughes, jeden z najbardziej cenionych dziennikarzy w środowisku F1, zajrzał na padok, porozmawiał z Verstappenem, jego ojcem Josem, Christianem Hornerem, Helmutem Marko czy Adrianem Neweyem, by opowiedzieć o tym, jak holenderski kierowca dostał się na sam szczyt. Dlaczego dla Maxa nie ma odcieni szarości i wszystko musi być zero-jedynkowe? Jakie wnioski ze swojej kariery wyciągnął ojciec Jos, by pomóc synowi osiągnąć sukces? A do tego: rywalizacja Helmuta Marko z Nikim Laudą o podpis Maxa, tajemnice kontraktu z Red Bullem, zarządzania zespołem i relacji z Danielem Ricciardo, Daniiłem Kwiatem czy Alexandrem Albonem. Zajrzyj za kulisy padoku i poznaj prawdziwą historię człowieka, który szturmem wdarł się do świata F1. I pozostał niepowstrzymany. *** To inspirująca i prawdziwa, aczkolwiek nieco przerażająca opowieść o kreowaniu sportowego czempiona, dla którego inne miejsca poza pierwszym po prostu nie istnieją. Mikołaj Sokół To przywilej dla czytelników, że za biografię Maxa Verstappena odpowiada najlepszy zagraniczny dziennikarz świata Formuły 1. Filip Kapica, CANAL+ Sport Z tej książki nowych rzeczy o Verstappenie dowiedzą się nawet jego najbardziej zagorzali kibice, którym wydaje się, że wiedzą o nim wszystko. Karol z CyrkF1 Ta lektura jest nie tylko doskonałym przybliżeniem kariery Holendra, ale przede wszystkim pozwala zrozumieć złożoność relacji w najbliższym otoczeniu Maxa oraz zależności w kręgu przyjaciół i członków rodziny. Bartosz Pokrzywinski, Viaplay, Parcfer.me Mark Hughes i jego książka to idealne dopełnienie dotychczasowej historii Verstappena w Formule 1. Dzięki niej nie tylko poznajemy Holendra jako kierowcę, ale też dowiadujemy się, jakim jest człowiekiem. Roksana Ćwik, SwiatWyscigów.pl BIOGRAM Mark Hughes Uznany dziennikarz i ekspert w dziedzinie Formuły 1. Jest redaktorem sekcji Grand Prix dla magazynu „Motor Sport”, korespondentem F1 dla „The Sunday Times” i redaktorem prestiżowego rocznika wyścigowego „Autocourse”. Pracuje również jako analityk techniczny dla telewizji Sky Sports. Napisał kilka książek związanych z F1, w tym nagradzane Speed Addicts i Crashed and Byrned (współautor), a także biografię Lewis Hamilton, The Full Story. Jego doświadczenie i wiedza na temat sportów motorowych znacząco przyczyniły się do sukcesów publikacji.
Od lat śledzimy dzieje rodziny Windsorów. Choć brytyjską monarchię zna niemal każdy, to większość z nas nie zdaje sobie sprawy z dramatów, jakie przez lata rozgrywały się za bramami Pałacu Buckingham. Życie królewskiej pary, Elżbiety i Filipa, było źródłem wielu, jeśli nie większości, problemów Windsorów. Skandal gonił skandal. Małżeństwa ich kolejnych dzieci kończyły się. Inwazja dziennikarzy, aparatów i kamer na królewską rodzinę sprawiła, że skrzętnie skrywane tajemnice znalazły się na pierwszych stronach tabloidów. Skostniała monarchia nie nadążała za nowoczesnością. Ostatnią próbą luzowania dworskiego gorsetu było wpuszczenie za mury pałaców Windsorów amerykańskiej rozwódki Meghan Markle. Miała zostać nową gwiazdą, "Kate na dopalaczach", jak pisały gazety. Okazała się - przynajmniej dla Windsorów - "Dianą plus".Książka "Elżbieta, Filip, Diana i Meghan. Zmierzch świata Windsorów" powstała w historycznym momencie. Zmiana jest tuż-tuż. Królowa Elżbieta ma prawie 95 lat. Nadchodzi kres pewnej epoki i małżeństwa, którego dzieje stały się telenowelą przełomu XX i XXI wieku. W tle pojawiają się pytania - czy następca tronu książę Karol będzie w stanie udźwignąć ciężar korony? Czy Brytyjczycy zaakceptują jako swoją królową Kamilę? Jaka naprawdę była Diana? Jaki wpływ na decyzje podejmowane przez Harry'ego ma Meghan? Dlaczego Windsorowie stracili szansę na wspaniałą czwórkę - Meghan, Harry, Kate, Willliam?Nasza wiedza na temat brytyjskiej monarchii bazowała dotąd głównie na plotkach i uproszczeniach. Książka Marka Rybarczyka pozwala przyjrzeć się z bliska pałacowym relacjom. Odsłania kulisy burzliwych książęcych związków. A przedstawione w niej meandry życia uczuciowego królewskich małżonków, rodzinne skandale i sekrety przedstawione w książce zadziwią nawet fanów serialu, "The Crown".
WYJĄTKOWE HISTORIE KOBIET NA NAJWYŻSZYCH SZCZEBLACH WŁADZY SAMORZĄDOWEJMagdalena Szefernaker, autorka Mamy na obcasach, tym razem pyta kobiety na stanowiskach wójtów, burmistrzów i prezydentów miast, czy ich praca w samorządzie odróżnia się czymś szczególnym, czy jest tak samo cenna, a może cenniejsza niż sprawowanie władzy przez mężczyzn w tych samych rolach. Poznajemy historie dziewięciu pań. Część z nich to debiutantki, które po raz pierwszy wzięły pełną odpowiedzialność za lokalne sprawy, inne z powodzeniem rządzą już kolejną kadencję, ale są też niekwestionowane liderki, które nieprzerwanie od blisko dwóch dekad zajmują najwyższe szczeble władzy samorządowej.Samorząd na obcasach to niewątpliwie książka pokazująca, jak wielką wartość wnoszą kobiety do naszych lokalnych wspólnot, choć często ich droga na szczyt nie była usłana różami. Na początku musiały stoczyć prawdziwą walkę z kontrkandydatami w wyborach (w większości mężczyznami), potem mierzyły się z panującymi wciąż w XXI wieku stereotypami, że płeć piękna raczej nie powinna zarządzać tak dużym obszarem, jak gmina czy miasto, albo zajmować się wielomilionowymi inwestycjami.Magdalena Szefernaker poruszyła istotny temat obecności kobiet w życiu publicznym i samorządowym, których wciąż jeszcze na wysokich stanowiskach jest stosunkowo mało. W szczerych rozmowach poznajemy kulisy pracy pań wójtów, burmistrzów i prezydentów w samorządzie, ich zmagania z licznymi trudnościami i przeszkodami, radość z sukcesów, osiągniętych często kosztem czasu dla najbliższych. Dajcie się zainspirować tymi wyjątkowymi historiami osób, dla których praca na rzecz mieszkańców to misja, i to misja szczególnego rodzaju.Magdalena Szefernakerżona Pawła, mama Stasia i Jasia, dziennikarka, rzecznik prasowy,autorka książki Mama na obcasach.Opowiadają o sobie i swojej pracy na rzecz mieszkańców:Katarzyna Kromp, wójt gminy TupliceMarta Majewska, burmistrz HrubieszowaMałgorzata Mańka-Szulik, prezydent ZabrzaKarolina Zowczak, burmistrz miasta i gminy OsieckRenata Surma, burmistrz Bystrzycy KłodzkiejMałgorzata Małuch, wójt gminy SękowaKrystyna Danilecka-Wojewódzka, prezydent SłupskaSylwia Kalmus-Samsel, wójt gminy Stara DąbrowaIlona Skipor, burmistrz Brzezin
StreszczenieKronika umierania. Zamarzanie oparta jest na przeżyciach autora w związku z zamarznięciem Gertrudy, której pamięci dedykuje swoje wspomnienia.Opisy hipotermii wzorowane są na opisach wysokogórskich wypraw i nawiązują do scen z filmu Everest. Kolejne odsłony tragicznej śmierci bohaterki niosą ładunek realizmu magicznego. Jesteśmy świadkami spotkania Gerdy z widmem śmierci i stadem saren.Równoległym wątkiem są cztery części Sali Tronów: obrazy inspirowane symboliką biblijną stanowią własne spojrzenie autora na Sąd Ostateczny i są współczesną wersją przekazu wyobrażeń religijnych ludzkości i nadludzkości postaci. W dalszej części wspomnień narrator przekazuje głos autorowi w rozmowach grupy przyjaciół, a dialogi bohaterów, którzy mają realny pierwowzór wśród rodziny i znajomych autora, stanowią o jakości i stylu książki. Wśród poruszanych tematów pojawia się możliwość obecności nieobecnego w świecie Boga, nazwanego za Romanem Ingardenem ,,diamentem pojęciowym"", oskarżenie i usprawiedliwienie Boga przez dwudziestowiecznych myślicieli, jak Martin Heidegger, Edyta Stein czy Emmanuel Levinas. Odnosimy wrażenie, że to oni są nieobecnymi bohaterami tekstu. Autor parafrazuje i czyni przekaz zrozumiałym i przystępnym, dlatego ilość cytowań ograniczył do niezbędnych. Część filozoficzna Kroniki umierania. Zamarzanie jest osobistym przeszukiwaniem świata w poszukiwaniu Boga, sensu życia, cierpienia i śmierci. Autor stawia pytanie o możliwość pogodzenia się z poczuciem winy za śmierć bohaterki i obciąża tym na koniec również ofiarę. W książce znajdziemy wiele dygresji, anegdot, retrospekcji, celowych powtórzeń i naprawdę udanych pętli czasu.Ostatni rozdział opowiada o wyprawie autora w Tatry, będącej wspomnieniem i rozliczeniem się z niełatwego uczucia do Gerdy, o której życiu i jego poczuciu winy dopiero tutaj dowiadujemy się najwięcej.Przesłanie epilogu pozostawia czytelnika z poczuciem, wypowiedzianego z dystansem do świata, przekonania, że wbrew rozpaczy istnienie nie jest przegrane, skoro w ogóle można było narodzić się do życia na ziemi i cieszyć się pięknem zachodu słońca nad Jeziorem Orawskim z widokiem na ukochane przez bohatera Tatry i Beskidy.
Kroniki nadciągającej śmierciWspółczesne doniesienia jednoznacznie wskazują, że Chiny coraz silniej zaciskają pętlę na szyi mniejszości narodowych, świadomie prowadząc do ich eksterminacji. Szczególnie dramatyczna staje się sytuacja Ujgurów - starego narodu o korzeniach tureckich. Zagraniczni obserwatorzy praw człowieka działania Chin wobec społeczności Ujgurów określają jednym słowem: ludobójstwo.Czekając na aresztowanie nocą to opowieść Tahira Hamuta Izgila, naocznego świadka i ofiary prześladowań, w której autor przedstawia katastrofalną sytuacje Ujgurów w Chinach - prześladowania, coraz mocniejsze ograniczanie ich praw, nieustanne rewizje w domach i miejscach pracy, drastyczną kontrolę urodzeń. Tutaj jedno nieopatrznie wypowiedziane słowo może skończyć się aresztowaniem i wieloletnią zsyłką do obozu pracy.Czy masz odwagę wejść do świata przypominającego najgorszy koszmar?Dla Ujgurów to rzeczywistość.Czekając na aresztowanie nocą to w istocie thriller psychologiczny, chociaż narracja toczy się jak w klasycznym horrorze, gdy względna normalność zamienia się w koszmar.- Barbara Demick, The New York Times
SZCZERY I BEZPRUDERYJNY WYWIAD Z NAJSTARSZĄ POLSKĄ DRAG QUEEN
„Gdybym się bał, nie doświadczyłbym tylu cudownych chwil, które będę pamiętać do końca życia. A uwierz mi: żyć, to ja potrafię... Wyjątkowo potrafię”!
Szpilki założył pierwszy raz w wieku kilku lat, ale drag queen został po siedemdziesiątce. Pamięta powstanie warszawskie, teraz jeździ na parady równości do Berlina. Choć marzył o aktorstwie, całe życie przepracował w branży budowlanej. Kiedy wracał z kontraktów w Libii i Iraku, rzucał się w wir zakazanych gejowskich imprez. Mimo że kończy 86 lat i ma już naszykowaną urnę w kształcie szpilki, jego kariera nie zwalnia: nakręcono o nim dokument, został twarzą marki kosmetycznej, wystąpił w teatrze i teledyskach Ralpha Kamińskiego. Kocha życie i ludzi. Nigdy się nie zatrzymuje. Nigdy nie ma dość.
W rozmowie z Wiktorem Krajewskim Andrzej Szwan, znany światu jako Lulla La Polaca, opowiada o początkach kariery w świecie drag, kulisach gejowskiego życia w PRL-u i odkrywaniu swojej tożsamości. Bo choć starość – jak miłość – zawsze przychodzi niespodziewanie, Lulla udowadnia, że w każdym wieku można czerpać z życia pełnymi garściami.
„Wiecie co? Nie zasługujemy na Lullę. Na to kosmiczne zjawisko, brokatowy skarb i bezpretensjonalną królową dragu, która nie boi się trudnych tematów. Przybliża nie tylko własną historię, ale też mało dotąd znaną queerową twarz PRL-u. Od Lulli możemy nauczyć się czerpania radości na przekór wszystkiemu i patrzenia na świat z przymrużeniem oka. Jestem wdzięczna, że mogłam poznać tak dobrą, ciepłą osobę”. Sylwia Chutnik *
Książka Silvii Bruni jest lekturą znacznie przekraczającą skromne ramy zakreślone przez jej tytuł. Bardzo szeroka, rzetelna baza źródłowa tego opracowania daje nam po raz pierwszy wgląd w szczególny charakter włoskiego życia muzycznego od czasów Chopina po okres współczesny. Autorka pozwala nam śledzić fascynujący proces powolnego, ale stałego, wzrostu rangi muzyki Fryderyka Chopina w oczach krytyków i słuchaczy Italii. Przyswojenie i pogłębione zrozumienie twórczości polskiego kompozytora prowadzi włoskich artystów i krytyków kultury w realia często odlegle od naszych doświadczeń. Tym większe staje się zaskoczenie, gdy konkluzje protagonistów polskiego i włoskiego życia artystycznego stają się sobie bliskie.
Odkrywanie cech osobowości Chopina, jego związku z tradycją narodową, stosunku do świata, wreszcie sposobu wyrażenia splotu tych okoliczności w muzyce – wszystko to znajdziemy w pracy Silvii Bruni ujęte w specyficznej dla Włoch formie i stylu. W tym świetle fascynujące stają się wytrwałe, trwające od dwustu lat, poszukiwania związków sztuki Chopina z podstawowymi wartościami włoskiej tradycji artystycznej. Wydaje się, że powinniśmy je dobrze znać, a tymczasem…
Grzegorz Michalski
Czas wolny w PRL. To on w ogóle istniał? A może było go za dużo? Jedno jest pewne: relaks w nieoczywistym świecie minionej epoki to towar nieco wybrakowany.W latach 50. młodzi odkryli uroki podróżowania autostopem i z książeczką autostopowicza w ręku ruszyli w Polskę. Inni dopiero oswajali się z wolnymi dniami i na wakacje wybierali się z Funduszem Wczasów Pracowniczych, a udany turnus zależał od pomysłowości kaowca. W latach 60.,kiedy akurat w ramach czynu społecznego nie trzeba było sprzątać ulic albo budować przedszkola, ludzie gromadzili się w domach przy słuchowisku radiowym W Jezioranach albo przed telewizorami, żeby obejrzeć Bonanzę lub Wojnę domową. W latach 70. Polacy chętnie korzystali z wypoczynku na coraz liczniejszych polach campingowych, gdzie z trudem zdobyte namioty sąsiadowały z przyczepami campingowymi Niewiadów. Podczas festynów organizowanych z okazji świąt 22 lipca i 1 maja zajadali się watą cukrową, którą popijali wodą z saturatora. Gdy sprzyjała pogoda korzystali z nadwiślańskich plaż i uroków ogródków działkowych. W wolnych chwilach odwiedzali bibliobusy, kina (również te objazdowe), kluby prasy i książki czy ośrodki Praktyczna Pani. Młodzież przesiadywała na podwórkowym trzepaku, dziewczynki grały w gumę, chłopcy w kapsle. W latach 80. "odkryli" komputer i wideo.Czas wolny w PRL miał różne oblicza. Jedni zdawali się na to, co proponowały władze. Inni nie pozwalali się zamknąć w sztywnych ramach peerelowskiego "jedynie słusznego" relaksu i płynęli osobnym nurtem.Książka Wojciecha Przylipiaka to pełen anegdot reportaż o wypoczynku po pracy i szkole, na co dzień i od święta, słowem o wolnych chwilach obywateli w ich ludowej ojczyźnie.
Bohaterem tej inspirującej opowieści jest Chris McNeely, trener uniwersyteckiego futbolu amerykańskiego, który po gwałtownym upadku z samego szczytu kariery musi zmierzyć się z utratą motywacji i wiary we własne możliwości. Wciągnięty w wir bankructwa, o włos od utraty pracy, nie ma pojęcia, co robi źle i jak wrócić na właściwe tory. Przepełnionego gniewem, niepokojem i desperackim pragnieniem otrzymania pomocy Chrisa odwiedza w tajemniczy sposób pięciu najwybitniejszych trenerów w historii sportu: John Wooden, Buck O'Neil, Herb Brooks, Paul "Niedźwiedź" Bryant i Vince Lombardi. Tych pięciu legendarnych szkoleniowców przekazuje Chrisowi wiedzę na temat rozwijania "mentalności wojownika" i przejmowania kontroli nad własnym życiem. Oparty na tej filozofii sposób myślenia - jaki ostatecznie udaje mu się wypracować - zmienia jego życie na zawsze. I z całą pewnością zrobi to samo z twoim! Zapoznaj się z wyjątkowymi wskazówkami wybitnych trenerów, które stanowią rdzeń tej inspirującej opowieści o tym, czego potrzebujesz, aby zrealizować swoje marzenia - jakiekolwiek by one były.Z tej książki dowiesz się, jak:zbudować pewność siebie,rozwijać wytrzymałość psychiczną,zaczynać każdy dzień z radością i entuzjazmem,wykorzystać pozytywne nastawienie, aby osiągnąć więcej,wykorzystać moc pozytywnej mowy wewnętrznej,zgłębić duchowy aspekt sukcesu,być pozytywnym przykładem dla rodziny i zespołu,stać się tą wersją siebie, która jest ci pisana,i wiele więcejDarrin Donnelly jest autorem książek i przedsiębiorcą. Artykuły o nim i jego produktach publikowały takie magazyny jak "The Wall Street Journal", "Sports Illustrated" czy "Fast Company Magazine". Donnelly pojawia się na łamach wielu gazet, serwisów internetowych oraz w audycjach radiowych na całym świecie. Książki Donnelly'ego z serii SPORT DLA DUSZY to pełne inspiracji opowieści, które zawierają najważniejsze życiowe lekcje. Podobnie jak klasyczne już historie w rodzaju Rocky'ego czy Pola marzeń, opowieści te rozgrywają się właśnie w świecie sportu. Choć ich głównymi bohaterami są zazwyczaj trenerzy lub sportowcy, to na ich miejscu można postawić każdego człowieka, który ośmieli się mieć ambitne marzenia i pragnie odnieść sukces. Sezony ligowe czy też pojedyncze mecze, które przeżywają ludzie sportu, są odzwierciedleniem takich samych okresów w życiu, przez które wszyscy przechodzimy, gdy staramy się opanować nowe umiejętności, osiągnąć nowy cel lub odbić się od dna po porażce.
Mały Józek Elsner nie lubił w swoim życiu trzech rzeczy: szorstkich skarpet, rozgotowanych knedli i skrzeczącego głosu ciotki Marii. Lubił natomiast godzinę trzynastą. To właśnie o tej porze zarzucał na plecy skórzaną teczkę z książkami i wybiegał ze szkoły.
Poznajcie historię Józefa Elsnera (1796–1854) – doskonałego pedagoga, kompozytora i organizatora życia muzycznego, twórcy szkolnictwa muzycznego w Polsce.
Jako uzupełnienie do publikacji jest dostępny zeszyt z zadaniami i łamigłówkami, które pomogą jeszcze lepiej poznać głównego bohatera.
Piszę o sobie, bo czas płynie, a ja już nie będę miał 20 lat.Po udarze mózgu, który przeszedłem, pamięć może być już nie ta. Los rzuca człowiekiem na wszystkie strony świata, a ja jestem w sytuacji, która nie pokaże mi, na jakim zakręcie wypadnę z drogi swego życia. Do napisania tej książki skłoniła mnie chwila, w której, gdy byłem świadomy, pamięć pokazała mi migawki całego mojego życia. Czekałem na końcowy napis THE END. Ale coś chce, abym po sobie zostawił ślad istnienia, bo napis się nie pojawił. Może mam jeszcze coś do zrobienia i los daje mi czas na realizację. Widocznie będzie to dłuższy czas, bo muszę wymyśleć, co mam zrobić.
"Łesia Ukrainka. Księgi Sybilli" autorstwa Tamary Hundorowej to opowieść o życiu i twórczości wybitnej ukraińskiej pisarki, poetki, aktywistki Łesi Ukrainki, którą badacze uznają za jedną z najważniejszych europejskich modernistek.
Choroba i pisarstwo. Narodziny twórczości z traumy przeżytej przy łóżku umierającego Merżyńskiego. Duchowa i intelektualna bliskość z Drahomanowem. Relacje z Kobylańską jako metafora kultury kobiecej. Fatum artystycznego szaleństwa, jakiego doznała w chwilach twórczego uniesienia. Podróże po Europie i turyzm sanatoryjny. Status „inności” jako wyznanie „nowej kobiety” i „cudzoziemki” w swojej ojczyźnie. „Swoje” poprzez pryzmat egzotyki historycznej i kulturowej. To wszystko dało Łarysie Kosacz-Kwitce iść własną drogą i zostać prorokinią rodzącego się XX wieku. W ostatnim roku życia Łesia Ukrainka zwierzała się matce: „[…] historię Mawki jedynie kobieta napisać może”. Prawda jest jednak taka, że wszystkie jej dzieła mogły zostać napisane wyłącznie przez kobietę, która żyła i tworzyła „mit Todesverachtung”, czyli z pogardą dla śmierci.
Tłumaczenie: Hanna Szachowska
„Książka została opublikowana dzięki wsparciu Programu Tłumaczeniowego Translate Ukraine
This book has been published with the support of the Translate Ukraine Translation Program”
Wiele miast – nie tylko w Polsce – ma ulice, noszące imię Henryka Sienkiewicza. Ale tylko w Zakopanem Sienkiewicz koło „swojej” ulicy przez dwa lata mieszkał. Pisał swoje powieści w dziesiątkach miejscowości, ale w żadnej z nich nie poszukiwał źródeł do wykreowania języka bohaterów swojej powieści. Nigdzie tak jak w Zakopanem nie narzekał na pogodę, warunki, kuchnię, znajomych, widoki za oknem – i nigdzie tak często nie zachwycał się pogodą, warunkami, kuchnią, znajomymi i widokami za oknem. Nigdzie nie przyjeżdżał tak często jak do Zakopanego, pokonując tak wielkie trudy i nigdzie tak często nie planował osiedlić się na stałe. I nigdzie tak często nie zarzekał się, że noga jego więcej tu nie postanie. Nigdzie poza Zakopanem nie napisał szkicu do najsłynniejszej swojej powieści specjalnie po to, żeby odczytać go dla pieniędzy, które słuchacze wpłacali na budowę nowego kościoła. I tylko do Zakopanego przywoził to co kochał i czym się chlubił: szwagierkę, dzieci, teściów, afrykańskie trofea myśliwskie, jamnika i małpę. I trzecią żonę. Tylko tutaj został uznany przez bywalców stolicy Tatr za symbol Zakopanego – miejscowości, która łączy w sobie cechy pięknie położonej wsi góralskiej o leczniczym klimacie z walorami intelektualnej i kulturalnej stolicy Polski. Sienkiewicz – ozdoba największych salonów europejskich, laureat literackiego Nobla, jeden z najpowszechniej znanych twórców swojej epoki – którego co sezon można było spotkać na Krupówkach, w cukierni „Warszawskiej” czy na spacerach w tatrzańskich dolinkach. I żadne inne miasto tak mało o nim wie i tak rzadko przypomina sobie o tym, że największy polski pisarz przez ponad ćwierć wieku był „prawie zakopiańczykiem”. Książka Zakopane Henryka Sienkiewicza przypomina tę rolę autora Trylogii, pokazuje miejsca w których bywał i ludzi, z którymi się tu spotykał, komentuje okoliczności, w jakich powstawały jego największe dzieła, omawia zakopiańskie sprawy, w których brał udział. Sienkiewicz zakopiański to nie spiżowy pomnik na wysokim cokole, ale człowiek żywy, wesoły, dowcipny, czasem zgryźliwy, niekiedy arogancki, kochający ojciec i prawdziwy tyran rodzinny, a przede wszystkim mistrz organizacji pracy i podróży, literacki Holender-tułacz, który pod Giewontem potrafił łączyć ogień z wodą: intensywną pracę z wyluzowanym życiem towarzyskim, działalność polityczną i społeczną z próbami okiełznania żywiołowych uczuć osobistych, dystans wobec świata i głęboką znajomość ludzi i ich psychiki. Człowiek niezwykle naiwny w swoich kwestiach osobistych, ale zarazem świadomy ogromnej roli, jaką jego twórczość i on sam odgrywali w świecie, w którym o Polskę trzeba było dopiero walczyć. W Zakopanem uwielbiany, czytany, szanowany, oplotkowywany i… zapomniany.
Ameryka nie ma rodziny królewskiej. Ma Oscary.
Od dziewięciu dekad starannie wystrojone gwiazdy i goniący za zyskiem producenci polują na nieuchwytną statuetkę. To, co rozpoczęło się w 1929 roku jako branżowy bankiet, przerodziło się w wystawną ceremonię z czerwonym dywanem i tłumem fotoreporterów. Ale nie dajcie się zwieść. Oscary to przede wszystkim pole bitwy, na którym jak w soczewce widać historię Hollywood - i samej Ameryki. Droga do Oscarów może być złota, ale wybrukowano ją krwią, potem i złamanymi sercami.
Oscarowe wojny to niezwykła kronika najbardziej prestiżowej nagrody filmowej, obfitująca w osobiste dramaty - niektóre już kultowe, inne nigdy wcześniej nieujawnione - które rozgrywały się na scenie i poza nią. Schulman obserwuje ścierające się interesy, zmienne tendencje i kolejne punkty zwrotne w historii filmu. A w krzyżowym ogniu wielkiego biznesu znajdują się ludzie: ich zawiedzione ambicje, artystyczne epifanie, chaotyczne współprace i marzenia - ziszczone lub pogrzebane.
To fascynująca historia z iście gwiazdorską obsadą, w skład której wchodzą najpotężniejsi hollywoodzcy gracze, a także osoby z zewnątrz, które próbowały szturmować bramy oscarowej twierdzy. Każda z opowieści stanowi punkt zwrotny dla Akademii i sztuki filmowej, a czasem dla kultury w ogóle.
Każda noc oscarowa niesie za sobą najprawdziwsze dramaty - od wzlotów ambicji po spazmy zazdrości, od wielkich powrotów po gorzkie rozczarowania. Dramaty te zazwyczaj pozostają skrzętnie ukryte za fasadą blichtru, makijażu, profesjonalnych uśmiechów i kreacji za miliony. Ale Michael Schulman, wybitny dziennikarz, historyk i reporter zarazem, burzy tę fasadę. Jego książka daje wgląd w fascynujący, trwający już niemal wiek spektakl, jakim są nagrody amerykańskiej Akademii Filmowej. Jako kinoman i oscarowy geek nie mogłem jej odłożyć - to prawdziwy oscarowy thriller!
Michał Oleszczyk, autor podkastu SpoilerMaster
"Oscary zawsze trafiają w niewłaściwe ręce" - pisze Schulman, a chociaż zdarzają się nagrody zasłużone, trudno nie przyznać mu racji. Ta znakomita pod względem warsztatowym książka jest historią kina amerykańskiego w pigułce - od Śpiewaka jazzbandu po La La Land. A po drodze kupowanie Oscarów przez Weinsteina, rugowanie z nominacji kobiet, przedstawicieli społeczności LGBTQ i mniejszości rasowych, problemy z oglądalnością, bankiety i wyzwiska.
Gatunkowo to chyba kryminał. Opowieść o wojnie, której żaden pokój nie grozi. O strefach wpływów, bataliach producenckich i aktorskich, wielkich konfliktach interesów. Wysoka cena za show, ale przecież there's no business like show business.
Łukasz Maciejewski, krytyk filmowy
Miłość w cieniu wojny. Wzruszające historie o prawdziwym uczuciu w najcięższych czasach.Agnieszka Cubała znów porusza serca. Bohaterowie jej najnowszej książki doświadczyli miłości tam, gdzie nikt nie odważyłby się jej szukać - za drutami obozów i łagrów, za murami gett, kratami więzień niemieckich, radzieckich i ubeckich, podczas rzezi wołyńskiej albo niewolniczej pracy na robotach w III Rzeszy. Cubała maluje obraz silnych uczuć, które rodziły się i trwały mimo okrucieństwa wojny, przypominając nam, że miłość nie zna granic.Ta poruszająca książka to zbiór historii opartych na faktach - opowiada o prawdziwych ludziach, którzy w obliczu niewyobrażalnych wyzwań, potrafili kochać, dawać ciepło i zrozumienie. Autorka śledzi losy wybranych postaci i ich romantycznych relacji, analizując fenomen miłości, która pojawiała się nagle lub istniała jeszcze przed wojną i trwała, mimo okrutnych realiów, w świecie pozbawionym nadziei.Wśród bohaterów książki znajdują się znani poeci, pisarze i artyści, tacy jak Stanisława Fleszarowa-Muskat, Tadeusz Borowski, Konstanty Ildefons Gałczyński, Wiera Gran, Hanka Ordonówna, Witold Zacharewicz, a także rodzice reżysera Romana Polańskiego czy też osoby będące pierwowzorami bohaterów filmów "Popiół i diament", "Mała Moskwa" i "W zawieszeniu".W ostatnich dniach sierpnia 1939 roku, korzystając z uroków lata, dziewczyna przebywała w domu rodzinnym ukochanego. Pewnego ranka jej ciocia weszła do pokoju, mówiąc: "Basiu, wstawaj! Jest mobilizacja!" Dziewczyna natychmiast zerwała się z łózka. Po chwili zobaczyła Marysia. Wyglądał inaczej niż zwykle, miał na sobie mundur wojskowy. Udało mu się namówić obie kobiety, by poszli sobie zrobić w ogrodzie pamiątkowe zdjęcia. Uwielbiał wszystko utrwalać na fotografiach - miał ich całe stosy. Tak, jakby przeczuwał, ze trzeba upamiętnić każdy szczęśliwy moment, zadbać o to, by po razem przezytych chwilach pozostała jakaś pamiątkafragment książkiAgnieszka Cubała - pisarka, pasjonatka historii powstania warszawskiego, absolwentka warszawskiej Szkoły Głównej Handlowej, w której studiowała Międzynarodowe Stosunki Gospodarcze i Polityczne oraz Zarządzanie i Marketing. To na SGH zaczęła się jej przygoda z tematem powstania warszawskiego - napisała pracę magisterską, która stała się jej książkowym debiutem. Przez wiele lat zajmowała się marketingiem, łącząc to zajęcie z pracą nad kolejnymi publikacjami: Ku wolności Międzynarodowe, polityczne i psychologiczno-socjologiczne aspekty Powstania Warszawskiego; Sten pod pachą, bimber w szklance, dziewczyna i Warszawa. Życie codzienne powstańczej Warszawy; Skazani na zagładę? 15 sierpnia 1944. Sen o wolności a dramatyczne realia; Igrzyska życia i śmierci. Sportowcy w Powstaniu Warszawskim; Miłość'44; Piaseczno'44. Miasto i ludzie; Kobiety'44, Warszawskie dzieci'44; Sportowe dzieje Piaseczna.Opracowała także hasła autorskie do Wielkiej Ilustrowanej Encyklopedii Powstania Warszawskiego, konsultowała dwa rozdziały polskiej edycji książki Normana Davisa Powstanie'44, współpracowała z Muzeum Powstania Warszawskiego przy realizacji prac nad ekspozycją stałą placówki.Za popularyzację tematu dwukrotnie otrzymała prestiżową nagrodę Klio podczas Targów Książki Historycznej, a także odznakę Zasłużony dla Warszawy. W wolnym czasie odwiedza stare zamki i pałace, robi zdjęcia, piecze ciasta i tańczy. Gdy potrzebuje chwili przerwy, dodatkowej energii czy inspiracji, jedzie nad morze i godzinami chodzi po plaży.
Ostatnia rozmowa z Emilianem Kamińskim – aktorem, reżyserem, dyrektorem teatru, ale przede wszystkim człowiekiem wrażliwym na świat, konsekwentnie realizującym swoje marzenia. Szczerze opowiedział w niej o dzieciństwie, rodzinie, mistrzach, teatrze. Jedynym tematem, którego nie poruszył, była jego choroba. Dla najbliższych Miluś, dla niektórych Diabluś. Życie nieraz pisało dla niego trudne scenariusze, mimo to reżyserował je według własnych zasad, zawsze z uśmiechem i pokorą. Ambitny, odważny, silny, lecz z wyczuwalną miękkością w sercu. Aktor Łomnickiego i Hanuszkiewicza, skromnie nazywający się „rzemieślnikiem”, piewca szacunku do pracy i widza, no i wreszcie – niedościgniony mistrz dowcipu. Kamiński miał na koncie ponad setkę ról teatralnych, filmowych i dubbingowych. W stanie wojennym współtworzył Teatr Domowy, będący formą sprzeciwu wobec reżimu. Uwielbiany przez publiczność za rolę Jerzego w ekranizacji powieści „Szaleństwa panny Ewy” Kornela Makuszyńskiego, Wojciecha Marszałka w serialu „M jak miłość” i Pumby w kultowym „Królu Lwie”. Z miłości do teatru i Warszawy w 2009 roku w zrujnowanych piwnicznych pomieszczeniach stworzył Teatr Kamienica. Scenę, która w niedługim czasie stała się ważnym punktem na kulturalnej mapie stolicy, traktował jako dom i filozofię życia. O Emilianie Kamińskim opowiadają również jego rodzina, przyjaciele i towarzysze z aktorskiego szlaku, m.in. Justyna Sieńczyłło, Dorota Kamińska, Krystyna Janda, Wiktor Zborowski, Piotr Fronczewski, Magdalena Zawadzka, Katarzyna Cichopek. Patrycja Pawlik – studiowała na Aberystwyth University w Walii, absolwentka dziennikarstwa i komunikacji społecznej na Uniwersytecie Warszawskim oraz zarządzania kulturą i mediami na Uniwersytecie Jagiellońskim. Ukończyła London School of Public Relations. Od blisko 15 lat związana z branżą PR i mediami. Ekspertka od komunikacji i budowania relacji, zwłaszcza tych opartych na ponadczasowych wartościach. Lubi pytać i słuchać, dlatego rozwija się również jako coach. Kocha teatr i podróże. Praktykująca miłośniczka języka włoskiego, tamtejszej kuchni i podejścia do życia. Szczęśliwa mama Marcelinki.
Jan Vermeer van Delft, właściwie Johannes Vermeer – holenderski malarz. Malował przede wszystkim sceny rodzajowe, wykorzystując mistrzowsko grę świateł. Na początku swojej kariery stworzył także dwa płótna historyczne
KOBIETY, KTÓRE OKRADZIONO Z ŻYCIAJelena jest pielęgniarką i codziennie patrzy na umierających w osamotnieniu więźniów. Nie chce ulec kierownikowi lazaretu, więc za karę trafia do kopalni. Od teraz towarzyszy jej ciemność i ból. Przez 10 lat.Janina z Wołynia pracuje przy wycince drzew. Ciągle jest głodna i zmarznięta. Po uwolnieniu razem z rodzicami i rodzeństwem tuła się po górach i pustyniach. Do domu nie wraca nigdy.Walentynę zabrano od córki i uwięziono. Przenoszono z obozu do obozu. Pewnego dnia mróz i wyczerpanie stają się już nie do zniesienia - Walentyna próbuje się otruć. Cudem zostaje odratowana - tylko po to, by dalej cierpieć.Całe życie było przed nimi. Niesłusznie skazane i wyrwane ze swoich światów, trafiły do piekła z lodu. Na końcu świata, gdzie szczęście nie istniało, walczyły o przetrwanie.
Autobiograficzna historia o klasie, płci i dojrzewaniu w robotniczym Londynie lat pięćdziesiątych.Po śmierci matki autorka postanawia przyjrzeć się jej i swojemu dorastaniu, a także znalezieniu dla tych doświadczeń miejsca w historii, polityce, psychoanalizie i feminizmie. Zadaje pytania o emocje, rzeczy (jak przedmioty czy związki) i miejsce tego doświadczenia w dotychczasowych dyskursach; o sposób w jaki interpretujemy swoją robotniczą przeszłość; o kwestie sprawczości w naszej historii. Jak to się stało, że osobiste doświadczenie nie przystaje do historii znanych z popularnych interpretacji innych (głównie męskich) twórców?Steedman, podobnie jak Annie Ernaux, stawia sobie za cel znalezienie nowego języka opowieści, który - mimo awansu klasowego obu autorek - nie sytuuje ich po stronie nowej klasy, lecz bada te miejsca, które są pomiędzy.
MARZENIA - TALENT - PRACA - DETERMINACJAOto źródło sukcesu jednego z największych piłkarzy wszech czasówSąsiad, który zabiera jedyną piłkę. Życie w internacie z dala od rodziców i lizbońskie dzieci, które śmieją się z dziwnego akcentu. Wreszcie poważna choroba serca Jego młodość nie była łatwa, a i później różnie bywało. Poznaj historię chłopaka z portugalskiej wyspy Madera, który zaszedł na absolutny piłkarski szczyt.Jest 5-krotnym zwycięzcą Ligi Mistrzów i najlepszym strzelcem w historii tych rozgrywek. Olśniewałw Sportingu Lizbona, Manchesterze United, Realu Madryt, Juventusie i dziś - w saudyjskim Al-Nassr. W niesamowitych okolicznościach został mistrzem Europy z reprezentacją Portugalii i aż 5 razy zdobył Złotą Piłkę. Dlaczego? Bo od zawsze wiedział, czego chce - BYĆ NAJLEPSZYM.Przetłumaczona na 10 języków książka Yvette Żółtowskej-Darskiej od razu stała się bestsellerem. Dziś - z nowymi rozdziałami, nieznanymi dotąd zdjęciami i w odmienionej szacie graficznej - po raz kolejny pokazuje, że życie i futbol potrafią pisać najbardziej niesamowite scenariusze.Bo choć brzmi nieprawdopodobnie, to wszystko WYDARZYŁO SIĘ NAPRAWDĘ.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki W ogrodzie pamięci [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/MEDIUM/000080/w-ogrodzie-pamieci-2025.jpg "W ogrodzie pamięci [2025]. Autor: Olczak-Ronikier Joanna. Dobreksiazki.pl")
