„Krajobrazy” to cykl 6 tomów, w których autor zadaje i stara się dać odpowiedź na fundamentalne psychologiczno-filozoficzne zagadnienia metafizyczne, epistemologiczne i ontologiczne dotyczące człowieka. To sokratejski przewodnik po tym, co ludziom znane i nieznane, czego chcieliby się dowiedzieć o sobie samych, a co często leży na pograniczach i peryferiach ludzkiej świadomości. Co leży w zakresie naszego poznania, a co być może na zawsze pozostanie tajemnicą.
Czego mogę się spodziewać po przekroczeniu trójwymiarowego ekranu śnienia?
Dlaczego są podróże z których niczego nie mogę zapamiętać?
Czym jest Dom Niepamięci?
Kim był Jezus, Budda i im podobni?
Czy istnieje zło osobowe i czym właściwie jest zło dla Świadomości?
W jaki sposób stajemy się mężczyzną?
Na to pytanie - które dziś wydaje się niezbyt politycznie poprawne - odpowiada antropolog, Franco La Cecla, zabierając nas w podróż po różnych kulturach. We wszystkich różnica płciowa jest podstawą społeczności ludzkiej. Tożsamość mężczyzny, podobnie jak tożsamość kobiety, jest kulturowym konstruktem, tak samo jak języki, którymi się posługujemy, Renesans, czy indyjska muzyka. Tożsamość mężczyzny często jest konstruowana z męskiej zazdrości o kobiecą zdolność dawania życia. Podczas gdy kobiety doskonale wiedzą, do czego są zdolne, mężczyźni muszą to cały czas udowadniać, stąd tożsamość męska jest bardziej płynna, niestała, w stanie kruchej równowagi. To z kolei tłumaczy mechanizmy dominacji, które mężczyźni uruchamiają w wielu społeczeństwach.
Wychodząc od najnowszych ustaleń antropologii, ale też opierając się na myśli Foucaulta, Levinasa i Illicha, La Cecla wyjaśnia, że czysto polityczne bądź czysto moralistyczne podejście do kwestii różnic płciowych nie odsłania całego ich bogactwa. Kobiety odpowiadają na męskie strategie innymi strategiami i w ten sposób dialektyka płci nie ustaje. Nawet "trzecie płcie", queer i homoseksualiści czerpią pełnymi garściami z dorobku różnicy płciowej.
Ta polemiczna książka, o której głośno było we Włoszech, Francji, Stanach Zjednoczonych, jest odpowiedzią na wyzwanie rzucone przez Simone de Beauvoir, która ogłosiła swego czasu, że mężczyźni nie są w stanie mówić o męskiej tożsamości.
Franco La Cecla – antropolog, pisarz, reżyser i wykładowca Istituto di Studi Superiori, Universita di Bologna. Wykładał antropologię w Wenecji, Bolonii, Mediolanie, Berkeley, Paryżu, Barcelonie, a obecnie w Istambule (ITU). Ostatnio wydał: "The Culture of Ethics" (razem z Piero Zanini), Chicago University Press 2013; "Ivan Illich e la sua eredita", Medusa , Milano 2013; "Il Punto G dell'uomo", Nottetempo, Roma, 2011; "Indian Kiss", ObarraO , Milano 2012: "Il Malinteso, antropologia dell'incontro", Laterza, Bari 2010. Jego film dokumentalny pt. "In other sea" został nagrodzony na San Francisco Film Festival w 2010r.
DNA pasjonuje nas od czasu jego odkrycia. Przez stulecia nie wiedzieliśmy nawet od jego istnieniu. Od kilkudziesięciu lat staramy się poznać moc informacji zapisanych w tej niezwykłej podwójnej helisie. Dopiero teraz, za sprawą niniejszej książki, nastąpił jednak prawdziwy przełom.
Mieszkając pośród peruwiańskich Indian, antropolog Jeremy Narby zgłębił ich wiedzę dotyczącą roślin i reakcji biochemicznych. Najbardziej zaintrygowało go stwierdzenie, że bogata wiedza pozornie niezaawansowanego ludu nie została zdobyta metodą prób i błędów, lecz była przekazywana bezpośrednio, kiedy Indianie znajdowali się pod wpływem pozyskiwanej z roślin substancji halucynogennej o nazwie ayahuasca. zdobyte w Peru, po uzupełnieniu ich przez najnowsze odkrycia biologii molekularnej, neurologii oraz starożytne przekazy szamańskie i mitologiczne doprowadziły do szokującego świat naukowy wniosku.
Okazało się, że wiedza naszych przodków została nam przekazana w kodzie DNA. Teraz to potężne źródło informacji może być eksplorowane przez każdego z nas. Narby przedstawia niezbite dowody na poparcie przedstawianych w publikacji tez. Okazało się bowiem, że struktura kodu genetycznego i sam kształt zawierającej go podwójnej helisy był znany starożytnym Egipcjanom i rdzennym Aborygenom na stulecia przed odkryciem jej przez współczesną naukę. Co więcej, udowodniono, że zarówno DNA, jak i zapisane w nim życie na każdym poziomie komórkowym posiada świadomość.
Odkoduj przeszłość – poznaj prawdę.
Wśród starożytnych religii misteryjnych szczególne miejsce zajmował kult Demeter i Persefony, Matki i Córki, którego manifestacją były coroczne misteria w attyckiej miejscowości Eleusis. Udziałem inicjowanych, którzy doświadczyli błogosławionej wizji, miała stawać się szczęśliwość zarówno na tym, jak i na drugim świecie. Mówiąc słowami Cycerona, w Eleusis objawiano, jak żyć w radości oraz umierać z nadzieją. Misteria eleuzyjskie przetrwały niemal dwa tysiące lat – ich kres nastąpił dopiero w czasach bizantyjskich, z rozpowszechnieniem chrześcijaństwa. Słyszał o nich każdy, kto mówił po grecku, choć istoty obrzędów pilnie strzeżono przed profanami. Co zdecydowało o tak wielkim znaczeniu Eleusis dla duchowych potrzeb Greków? Odpowiedzi szukać można jedynie w próbach określenia nie tylko charakteru, okoliczności i składników eleuzyjskiej wizji, lecz przede wszystkim tego, kim bądź czym były Demeter i Kore i jaka była treść prawdziwej tajemnicy misteriów — eleuzyjskiego arreton. Kerényi Kerényi analizuje kult dwóch bogiń, poczynając od interpretacji mitu o porwaniu Persefony i żałobie jej matki Demeter, poprzez zastosowanie teorii archetypów (boginie jako archetyp Matki i Córki), aż po refleksje nad treścią tajemniczych obrzędów, by wykazać, że w pewnym, najbardziej uniwersalnym, sensie sekretne znaczenie eleuzyjskiego kultu dotrwało do naszych czasów i jest nam dostępne.
KARL KERÉNYI (1897–1973), wybitny węgierski filolog klasyczny, religioznawca i badacz mitologii, w wyjątkowy i nowatorski sposób łączył w swych studiach wątki i pojęcia z wielu dziedzin nauki: akademickiej filologii, historii religii, teologii, antropologii i psychologii (zwłaszcza teorii archetypów), z olbrzymią erudycją korzystając ze świadectw literatury, sztuki i architektury. Celem, jaki przyświecał mu w pracy, było „oświetlenie wielkich mitologicznych skarbów ludzkości w sposób uwzględniający całą egzystencję ludzką”. Książki takie jak Eleusis, pasjonujące także dla osób nie należących do specjalistów w żadnej z wymienionych wyżej dziedzin, dowodzą, że zamiar ów się powiódł
Mimo zgłębienia wielu tajemnic związanych z biologicznymi początkami życia ludzkiego, wciąż jeszcze jesteśmy na początku drogi w poznaniu genezy człowieka. (…) Zaistnienie ludzkiego ciała to jeden z wielu aspektów zaistnienia człowieka w ogóle. Zatem spojrzenie na genezę człowieka winno być zakresowo szersze (maksymalistyczne) i treściowo bogatsze niż to proponują nauki przyrodnicze, a jej wyjaśnienie wymaga też wskazania racji ontycznych - koniecznych i ostatecznych.(Ze Wstępu)
Monografia stanowi autorską próbę podporządkowania rzeczywistości społeczno-kulturowej pedagogice, nieco inaczej rozumianej, niż to ma miejsce w jej potocznym i naukowym odniesieniu. Tak pojęta Pedagogika (pisana z wielkiej litery) jest konceptem filozoficznym, antropologicznym i kulturowym, który na sposób edukacyjny, a więc i kształtujący, decyduje o przemianach, jakie dokonują się w świecie rzeczywistym, określanym jako paideutyczny. Istotnym elementem tak pojętej „światowości” jest człowiek, który w takiej sytuacji jako homo paedagogicus jest stwarzany na sposób pedagogiczny i Pedagogiczny, ale „elementem” aktywnym, samotworzącym się, współprzyczyniającym się do „dziania się dziejów” i samokreacji. Relacyjny związek stawania się istotą ludzką a rzeczywistością paideutyczną polega na tym, że dopełnia się on w kształtowaniu ludzkiej osobowości i ujawnianiu podmiotowości, które składają się na uniwersalne rozumienie pedagogiki jako nauki o „prowadzeniu”, której zadaniem powinno być wszechstronne badanie procesów zachodzących w jednostce ludzkiej pod wpływem czynników wewnętrznych, jak i zewnętrznych, z uwzględnieniem kontekstów historycznych. W tym celu podjęto próbę opracowania podstaw pod pedagogikę wiedzy, dokonano zarysu badania tak swoiście pojętej rzeczywistości poprzez metodę określaną jako fenomenoagologia oraz dokonano pewnych przewartościowań w podejściu do pedagogiki ogólnej, jako tej subdyscypliny, która ma badać podstawy myślenia i działania pedagogicznego.
Motywem przewodnim, który autor systematycznie i logicznie rozwija, jest pytanie o kondycję ludzkiej wolności w rozwijającej się cyberkulturze, jej specyfikę oraz wpływ wzorów transmitowanych i tworzonych przez uczestników cyberprzestrzeni, głównie we wspólnotach wirtualnych, coraz częściej przenoszonych na naszą realną rzeczywistość społeczną. [...]
Książka jest niewątpliwie bardzo wartościową i ciekawą pod względem naukowym publikacją odzwierciedlającą całą gamę współczesnych problemów z dziedziny antropologii kulturowej, które pojawiły się w związku z nowymi doświadczeniami wynikającymi z obcowania człowieka z rzeczywistością wirtualną.
Z recenzji prof. dr. hab. Ignacego Fiuta
Problemy związane ze zmieniającą się pod wpływem rewolucji technologicznej rzeczywistością doczekały się wielu opracowań. Jednak nieliczne zastanawiają się jaki ma ona wpływ na duchowy wymiar człowieka. Tę lukę w sposób doskonały wypełnia książka Łuksza Trzcińskiego. Autor stara się na nowo przedefiniować najważniejsze, z filozoficznego punktu widzenia, formy funkcjonowania człowieka w świecie. [...]
Kim jest, i czy w ogóle istnieje, współczesny bohater mityczny? Czy cyberkultura potrzebuje bohatera, sztuki, filozofii, dążenia do wolności? To wszystko są zagadnienia, które pokazują, że konieczne jest zbudowanie nowej antropologii. I najnowsza książka Łukasza Trzcińskiego inicjuje ów proces.
Z recenzji prof. dr hab. Marty Kudelskiej
Książka stanowi przykład bardzo dobrej monografii antropologicznej, posiadającej solidne podstawy teoretyczne, metodologiczne i bogatą warstwę empiryczną. Autorka dokonuje w niej analizy etnicznych aspektów tożsamości Łużyczan, opierając się na przeprowadzonych samodzielnie badaniach terenowych z użyciem jakościowych metod i narzędzi badawczych. Przeprowadza tę analizę w sposób kompetentny i twórczy, formułując w konsekwencji interesujące wnioski o charakterze teoretycznym. Publikacja posiada walor nowości naukowej gdyż, wypełnia lukę w dotychczasowych badaniach nad Łużyczanami. Brakuje w nich bowiem tak kompleksowych analiz, uwzględniających w bardzo szerokim zakresie perspektywę badanej zbiorowości. Ponadto zazwyczaj są one prowadzone w oparciu o dane zastane i mają charakter opisu losów Łużyczan z perspektywy zewnętrznego obserwatora. Z recenzji dra hab. Dariusza Niedźwiedzkiego
Międzynarodowy bestseller, kultowa książka Naomi Klein, nazywana często „biblią alterglobalistów”.
W ciągu ostatnich dziesięciu lat, które upłynęły od pierwszego wydania "No Logo", książka została uznana za absolutny fenomen kulturowy i stała się manifestem wszystkich krytyków ekspansywnego światowego kapitalizmu.
Każda istota elementarna żyjąca w minerałach, roślinach i zwierzętach musi wnieść się do wyższego bytu niż ten, jaki mogłaby mieć w obecnych minerałach, roślinach i zwierzętach. Może to jednak osiągnąć tylko za pośrednictwem człowieka. Człowiek tak naprawdę jest na świecie nie tylko po to, by tworzyć zewnętrzną kulturę, ma on w całym rozwoju świata kosmiczny cel, związany z wyższym rozwojem każdej istoty elementarnej, która w ziemskim bycie stoi na niższym stopniu, ale przeznaczona jest wyższemu stopniowi bytu. Te z nich, do których człowiek podejdzie z odpowiednim nastawieniem, mogą dojść do wyższego stopnia rozwoju. R. Steiner (1861 - 1925)
Artykuły zamieszczone w monografii (...) zawierają zarówno rozważania teoretyczne, wyniki badań własnych autorów jak i analizy zastanych materiałów. Wielość poruszanych zagadnień pokazuje złożoność problematyki medycznej i szerzej - biologicznego wymiaru życia społecznego, ale także - konieczność ich socjologicznego oglądu.
Z recenzji wydawniczej dr hab. prof. nadzw. SAN Jolanty Kopki
W tematyce życia i śmierci adwokatem prawdy jest matematyka, a uprawomocnieniem jej tez i ich związku z rzeczywistością jest analiza oparta na naszej fizyczności. Pierwsze słowa o tematyce życia i śmierci w perspektywie matematycznej, nie zaś roszczeniowej, czy osobistej, mogą być zaskakujące. Kreacja par symetrii. Podwójna natura naszej fizyczności. Omega. Natura funkcji, zdarzenia elementarne i nasza fizyczność kreślą nowy obraz naszego istnienia.
Klucz do tajemnicy naszego istnienia tkwi w matematyce.
(A. Bronowski, „Gatunek. Ponadfizyczne pochodzenie”, fragment wstępu)
Każdy człowiek świadomy swojego istnienia pyta o to, kim jest, jaki jest jego sens życia i cel. Pójście za powierzchownymi odpowiedziami to droga donikąd. Stąd musimy słuchać Mistrzów, których życie, misja, mądrość pozwalają odkrywać prawdę o człowieku i jego tożsamości. Tym Mistrzem był bez wątpienia ks. Janusz St. Pasierb – kapłan, poeta, uczony. Słuszna więc wydawała się próba „wskrzeszenia” słów niegdyś wypowiedzianych przez niego pod natchnieniem Ducha, bogatych w treść, inspirujących i pełnych Bożej mocy. W sposób porywający i ponadczasowy wciąż daje nam on niezwykłą „instrukcję obsługi” człowieka nie tylko swoich czasów, ale także współczesnego – ciebie i mnie. Książka ta jest zapisem tych jakże wartościowych i ciekawych przemyśleń ks. Pasierba głoszonych w homiliach, które w tej publikacji po raz pierwszy są zanalizowane i opatrzone rzetelnym komentarzem. Warto przeżyć swoiste rekolekcje, czytając tę książkę i słuchając oryginalnych nagrań homilii ks. Pasierba dołączonych do tej publikacji na płycie CD. Idąc za tropem tego wyjątkowego Kaznodziei, z pewnością odkryjemy na nowo swoją ludzką tożsamość, tożsamość człowieka, który wie, kim jest, skąd przychodzi i dokąd zmierza.
Mimo wszechobecnej mimikry ptaków i ludzi, zachowawcze podręczniki ornitologii nadal nie wspominają nic o procesie wzajemnego upodobniania się człowieka i tych pięknych zwierząt! To plama na honorze prawdziwych, zaangażowanych ornitologów! Tę niecną tradycję chcielibyśmy przełamać niniejszym leksykonem ptaków. Nie wydamy go w piorunującej liczbie egzemplarzy, bo chcemy mu zapewnić status białego kruka. Każdy, kto go otrzyma, będzie musiał potwierdzić ten fakt, stawiając ptaszka przy swoim nazwisku na liście obdarowanych. Nie wiadomo jednak jak długo taki ptaszek postoi.
Do naszej ptaszarni nie było łatwo trafić. Jak wiemy, jest 9350 gatunków ptaków, w tym około 250 pojawia się w Polsce. Nie mieliśmy nawet zamiaru charakteryzowania wszystkich z nich. Dlatego przyjęliśmy prostą zasadę: omówiliśmy tylko te gatunki, które za to zapłaciły. Który ptak bystry był i grosza nie sępił, to o sobie poczyta. Jak z kolei kasy żałował albo czytać nie umie, to o sobie nie poczyta. Najmniej, rzecz jasna, od skrzacika czapowego wzięliśmy, bo on mikry taki, że aż żal było z niego zdzierać. O nim oczywiście mało napisaliśmy.
W leksykonie nie będziemy ukrywać podobieństwa ludzi i ptaków. Jednak na pytanie o to, skąd wzięło się tak wielkie ich pokrewieństwo do człowieka i czy już doszło
do krzyżowania się z nimi, nie odpowiemy wprost. Rozsądny czytelnik sam sobie to wyjaśni.
Drugi tom bogato ilustrowanej trylogii, opisującej dzieje ludzkiego ciała od renesansu aż po współczesność. Ciało fizyczne, materialne, które można dotknąć, poczuć, obejrzeć. Naukowcy manipulują nim i wnikają w nie. Mierzą jego masę, gęstość, objętość i temperaturę. Analizują, jak się rusza i jak pracuje. Ale to ciało anatomów, fizjologów i gimnastyków radykalnie różni się od ciała, które cierpi lub się cieszy, odczuwa przyjemność i ból. Autorzy tej książki próbują przywrócić równowagę między tymi dwiema perspektywami, kładąc akcent na takie aspekty ludzkiego ciała, jak narodziny nowoczesnej medycyny anatomiczno-klinicznej i anestezji, wpływ religii na stosunek do cielesności, powstanie seksuologii, rozwój gimnastyki, sportu i higieny czy wyniszczanie ciał robotników w dobie rewolucji przemysłowej i percepcja ciała ułomnego.
W niniejszej książce przedstawiam moje poszukiwania dotyczące gatunku ludzkiego, egzystencji i zachowania w różnym czasie historycznym. Pragnę w prosty sposób udostępnić zebrane przeze mnie informacje na temat początków życia na Ziemi i spróbować dać odpowiedzi na pytania, jak kształtowała się proza życia oraz postawa ludzka widziana przez starożytnych filozofów, jak zachowywał się człowiek na początku i do czego doprowadziła ewolucja oraz natura. Do jakiego etapu doszliśmy w chwili obecnej, a co może jeszcze się wydarzyć. Czy się zmieniamy i jak się zmieniamy w konsekwencji postępu cywilizacyjnego oraz globalizacji. Do jakiego etapu możemy dojść, co myślą o ludzkiej przyszłości naukowcy. Przecież człowiek i jego życie pomimo wielu lat poszukiwań, badań i doświadczeń jest wielką niewiadomą, nieodgadnionym punktem w istniejącym świecie i otaczającej go przyrodzie. Wydaje nam się, że jesteśmy panami tego świata i całego wszechświata, a przecież jako gatunek istniejemy dopiero dosłownie chwilkę i pomimo wielu osiągnięć, które wydają się nam wprost rewolucyjne, niewiele wiemy. Może nawet jeszcze nic o sobie nie wiemy. Wszystko dopiero przed nami, a i tak nie wiadomo, czy osiągniemy wyższy poziom cywilizacyjny, czy jesteśmy na to gotowi i czy jest nam to potrzebne.
Autorki dzięki temu, że pokazują antropologię osoby chorej i umierającej ? w różnych fazach jej życia i rozlicznych przypadkach cierpienia ? otwierają przed studentem pedagogiki nieznaną mu ani z wcześniejszej, ani z akademickiej edukacji perspektywę egzystencji utraconej nadziei i nieodgadnionego sensu. Pragną zwrócić studenta twarzą ku tej perspektywie, by oswoić go z myśleniem o trudności w pokonywaniu uzależnień i słabości, niemożności przezwyciężenia choroby nieuleczalnej czy wprost niemocy w obliczu nieuchronnej śmierci.
Studentowi pedagogiki należy się ten wykład o osobie w jej nieszczęściu, po pierwsze dlatego, że taka jest jego jako opiekuna społecznego wobec osoby chorej powinność ? w myśl normy o bezinteresowności udzielanego dobra przez osobę dla osoby ? ale także i z tego powodu, iż studentowi ponowoczesnego hedonizmu ? usprawiedliwianego ideologią nadczłowieka wszechmocnego i niezniszczalnego i jedynie młodego oczywiście ? wytrąca się myśl etyczną o godności moralnej osoby słabej, niedołężnej, chorej czy po prostu starej.
Zasługą wielką spółki autorskiej jest więc to, że myślenie o godności osoby człowieka chorego, słabowitego i umierającego może zostać studentowi przywrócone.
Prof. zw. dr hab. Andrzej Pawłucki
Niewątpliwie w przypadku tak złożonego problemu, jaki podejmują autorzy pracy – a jest nim „kultura” jako wytwór człowieka/jego umysłu, a zarazem „człowiek/jego umysł” jako wytwór kultury – badania tego rodzaju są niezbędne. Praca właśnie je oferuje. Zasadniczo jest ona pomyślana jako studium interdyscyplinarne, na co wskazują, choć nie wprost, redaktorzy, wymieniając dyscypliny reprezentowane przez poszczególnych autorów. Znajduję w niej także próby (poznawczo interesujące) o charakterze namysłu multidyscyplinarnego, co wydaje się oczywiste, albowiem niektóre z tych podejść czynione są z perspektywy dyscyplin, które (jak np. najnowsza antropologia czy kognitywistyka) pojawiły się jako niemalże naturalny efekt tendencji do uprawiania nauki w – jeśli tak można rzec – paradygmacie multidyscyplinarności. Przyjmuję założenie redaktorów (i autorów) książki, że oferowana przez nią perspektywa „multidyscyplinarnych analiz”, choć ukryta, powinna „ujawnić się na horyzoncie czytelnika”. Liczę, że trafi ona do takich czytelników.
dr hab. Lech Zdybel, prof. nadzw. UMCS
Erich Fromm (1900-80) – amerykański socjolog, psycholog i filozof pochodzenia niemieckiego, twórca psychoanalizy humanistycznej, intelektualista uznawany za jednego z najwybitniejszych humanistów XX wieku, autor kilkudziesięciu książek, w tym tak ważnych jak „Ucieczka od wolności”, „Zapomniany język”, „Mieć i być”, „Patologia normalności”, „Zdrowe społeczeństwo”, „Pasje Zygmunta Freuda” czy właśnie „O byciu człowiekiem”. Trzeba przy tym pamiętać, że Fromm był nie tylko wybitnym humanistą, uczonym, ale także człowiekiem niezwykle zaangażowanym w bieżące społeczne problemy. Jak pisze Mirosław Chałubiński jego twórczość to zintelektualizowana artykulacja lęków nurtujących współczesne społeczeństwa, a zarazem rodzaj przewodnika po trudnych sprawach współczesnego świata. Dodajmy może – nie tylko przewodnik, ale może nawet poradnik – jak zachować godność we współczesnym świecie, co powinno nas skłaniać ku humanzmowi, a co nas we wsp. świecie odrzucać i dlaczego. I choć Fromm pisał tę książkę blisko 40 lat temu to pozostaje ona ciągle niezwykle aktualna.
„O byciu człowiekiem” Ericha Fromma to niepublikowany dotąd w Polsce zbiór esejów, wykładów a nawet mów przygotowanych przez autora na potrzeby kampanii prezydenckiej w USA. Większość tekstów obraca się wokół tematu zmian zachodzących w społeczeństwach krajów uprzemysłowionych i choć teksty te pisane są z perspektywy lat 60. ubiegłego wieku, w większości zaskakują swą aktualnością i trafnością diagnozy. Wizja zbiurokratyzowanego, podporządkowanego technologii społeczeństwa jest wizją mocno pesymistyczną, Fromm poddaje jednak rozwadze czytelnika propozycje zmian, które w jego odczuciu są w stanie "uchronić cywilizację, a być może i ludzkość przed zagładą". I choć wojna termojądrowa nie wydaje się być już dzisiaj aż tak namacalnym zagrożeniem jak w czasach ścierania się krajów Zachodu z ideologią sowiecką, to przecież także we współczesnym świecie mamy do czynienia z globalnymi konfliktami, na które humanizm, tytułowe "bycie człowiekiem", może stanowić receptę.
CIELESNOŚĆ CZŁOWIEKA UTKANA JEST Z DUCHA
Fabrice Hadjadj pokazuje, że sama rzeczywistość płci jest bardziej uduchowiona niż wiele uczonych dysput i naszych wyobrażeń na jej temat. Z wnikliwością analizuje zależność między płciowością a duchowością, udowadniając, że relacja fizyczna i duchowa są ze sobą ściśle powiązane. Co więcej, nie boi się włączyć w ten temat wiary, mówiąc o pojmowaniu ciała przez różne religie i poszukując śmiało odpowiedzi na odważne pytania, na przykład: Czy gdziekolwiek ludzka nagość jest bardziej uderzająca niż w konfesjonale?
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?