Młot na czarownice, łaciński tytuł ""Malleus Maleficarum"", dzieło napisane przez Heinricha Krammera i Jacoba Sprengera. Jedno z najważniejszych dzieł na temat czarów i demonologii, w którym autorzy połączyli dawne wierzenia ludowe związane z czarną magią z kościelnym dogmatem herezji. Książka została nazwana podręcznikiem dla łowców czarownic. Doczekała się wielu wznowień. Przetłumaczona została na język francuski, włoski, angielski i polski (wybrane rozdziały w 1614 r. przez S. Ząbkowica). Książka w oryginale podzielona jest na 3 części. Pierwsza część mówi o konieczności zrozumienia przez rządzących istoty zbrodni czarnoksięskich. Druga część zawiera opisy praktyk czarownic i metody walki z nimi. Trzecia część zawiera zasady postępowania prawnego przeciwko czarownicom, czyli krótko mówiąc, wymierzanie kary przez ówczesny wymiar sprawiedliwości. Jedno z najważniejszych dzieł na temat czarów i demonologii.
Religia i magia
Wiara w boga: panteizm, politeizm, monoteizm
Istoty złe i zło
Spowiedź, pokuta i modlitwa
Królestwo sakralne
Śmierć i pochówek, kult świętych
Powstawanie kanonów pism świętych
Pochodzenie eposu bohaterskiego jest próbą uchwycenia procesu wyodrębniania się literatury z pierwotnej dziedziny mitu. Opierając się na ogromnym materiale faktograficznym, obejmującym najstarsze formy eposu Paleoazjatów Syberii, Aborygenów australijskich, Melanezyjczyków oraz późniejsze dzieła tureckie, fińskie czy indyjskie, autor próbuje dokonać syntezy folkloru narracyjnego i zbadać kryjące się za zmianami typologicznymi zasady konstrukcji eposu. Mieletinski próbuje odnieść się do głównych motywów epickich, takich jak: kwestia herosa kulturowego, boga-stwórcy, trickstera, bohatera zbiorowego, szamana; mity kradzieży, poszukiwań i odzyskania skarbu; wątki walki z wrogami, zdobycia ognia. Autor widzi w nich punkt wyjścia kształtowania dalszych, już religijnych czy literackich wytworów. Praca ze względu na same walory faktograficzne może przy tym pełnić funkcję podręcznika eposu, stanowiąc przy okazji modelowy przykład zastosowania złożenia metod historycznych i komparatystycznych do badań nad mitem, którego to złożenia brak w polskiej literaturze przedmiotu.
Publikacja pozwoli zrozumieć, dlaczego inni ludzie przeżywają rzeczywistość odmiennie oraz:
omawia najważniejsze koncepcje, teorie i modele kompetencji międzykulturowych spotykanych w polskiej i światowej literaturze dotyczącej zarządzania międzynarodowego, komunikacji międzynarodowej i kształcenia języków obcych na potrzeby rynku pracy;
przedstawia nowe autorskie narzędzie (KKM) umożliwiające skuteczną i stosowną komunikację w globalnych, międzynarodowych zespołach projektowych;
wychodzi naprzeciw potrzebom praktyki zarządzania globalnymi, wielokulturowymi przedsiębiorstwami, rozwoju kadr menedżerskich, dydaktyki akademickiej zarówno w obszarze zarządzania, jak i kształcenia języków obcych oraz dalszych badań naukowych w dziedzinie kształcenia języków obcych – w szczególności na potrzeby rynku pracy, oraz zarządzania międzynarodowego.
Tematyka, którą podjęła Autorka w monografii, ma charakter interdyscyplinarny, gdyż łączy w sobie zagadnienia ekonomiczne (np. rozwój kompetencji w świetle Zarządzania Zasobami Ludzkimi), a także zarządzania, socjologii czy antropologii kulturowej (np. komunikacja międzykulturowa). Ponadto omawiane zagadnienia osadzone są w kontekście ekonomicznych jednostek uniwersyteckich kształcących przyszłych ekonomistów i menedżerów. Problem kompetencji międzykulturowych stanowi ciągle aktualny temat, z jednej strony, ze względu na procesy internacjonalizacji oraz nieustanne „stykanie się" kultur, a z drugiej strony, ze względu na zauważalny niedosyt umiejętności komunikowania się z przedstawicielami odmiennych grup kulturowych. Recenzowana monografia z pewnością dobrze wpisuje się w lukę istniejącą na rynku wydawniczym odnoszącą się do, po pierwsze, szczegółowego i teoretycznego ujęcia problemu kompetencji komunikacji międzykulturowej, po drugie, prezentacji wyników badań własnych w omawianym temacie, które mogą stanowić implikacje zarówno dla praktyków biznesu, jak i naukowców.
Prof. dr hab. Małgorzata Bartosik-Purgat
PASJONUJĄCY OBRAZ POLSKI Z OKRESU PROCESÓW CZAROWNIC i WSZECHOBECNEGO NIERZĄDU""Dobrze, że nie żyjemy w tamtym ponurym okresie ciemnoty i zacofania"" - te słowa profesora Bohdana Baranowskiego odpowiednio określają opisywane w książce wydarzenia i przedstawianych ludzi. Wiek XVII i XVIII w Polsce to czas, gdy za niegroźne z pozoru pomówienie kat wymierzał krwawą i bolesną karę. Nierząd mógł zakończyć się mrożącymi krew w żyłach torturami, zaś zgwałconej kobiecie lepiej było popełnić samobójstwo niż żyć w mroku przekleństwa.Baranowski ukazuje świat, który dziś jest dla nas trudny do wyobrażenia. Istniały w nim czary i ludzie o nie oskarżani. Obok ""ludzi gościńca"", funkcjonujących na granicy prawa lub poza nim, zgodnie żyły kurtyzany, których działalność prężnie kwitła mimo procesów, jakie im wytaczano. Autor barwnie opisuje przebieg takiego procesu, dbając o najdrobniejsze szczegóły.Oparta w dużej mierze na księgach miejskich i aktach sądowych opowieść ""O hultajach, wiedźmach i wszetecznicach"" to wyjątkowa lektura o bardzo ciekawym, pod względem obyczajów i kanonów moralnych, okresie w dziejach naszego kraju, o którym na co dzień niewiele się mówi.
Prędzej czy później każdy z nas zmuszony będzie zmierzyć się z pytaniem: czy odnajdę w sobie wystarczająco dużo odwagi i roztropności, by zapobiec ziszczeniu się najczarniejszego scenariusza katastrofy ekologicznej?
Czy zdołamy uniknąć najgorszych scenariuszy kryzysu ekologicznego, czy też nie, przyszłe pokolenia będą żyć w świecie dla nas obcym, prawdopodobnie nieprzyjaznym, potencjalnie wrogim. Nawet sposoby, które mają zażegnać niebezpieczeństwo – co nie jest wcale pewne – puszczą w ruch siły dogłębnej transformacji. Świat antropocenu to świat, którego my sami, jego stwórcy, nie będziemy w stanie rozpoznać.
Niezmienne tło naszej egzystencji, które mieliśmy za oczywistość, istnieje już tylko w zamazujących widoki wspomnieniach i wiodących na manowce ideologiach. Czas spojrzeć dookoła – i w głąb siebie – na nowo. Ta książka to towarzysz, nie przewodnik, w podróży po zmieniającym się świecie.”
„Antropocen dla początkujących” to zbiór literacko-reporterskich rozważań o tym, jak kwestie środowiska naturalnego łączą się z zagadnieniami społeczno-politycznymi, gospodarczymi i kulturalnymi. Autor zabiera czytelników w podróż po zmieniającym się świecie epoki człowieka, w sposób wielowymiarowy ukazując skalę wyzwań i problemów, przed jakimi stawia nas postępujący antropocen. Przyjęta w książce perspektywa ekologiczna pomaga zrozumieć niebezpieczeństwa – ale i możliwości – świata antropocenu, sugerując nowy sposób patrzenia na otaczającą nas rzeczywistość.
Eseje Juraszka są opowieścią o tym, co bezpowrotnie utraciliśmy, ale również o tym, co wciąż jeszcze zyskać możemy. O zaprzepaszczonych szansach, ale i nadziejach na nowy, lepszy początek.
Pierwsza książka, która na taką skalę analizuje seksistowski charakter świata, w którym żyjemy od dostępności usług publicznych po projektowanie dóbr luksusowych. Caroline Criado Perez na setkach przykładów pokazuje, że domyślnym użytkownikiem większości dóbr i usług jest wciąż mężczyzna i pisze o tym, w jaki sposób wpływa to na codzienne życie połowy ludzkości. Brak istniejących danych na temat kobiet ich potrzeb, zdrowia, sposobów korzystania z infrastruktury i usług publicznych, funkcjonowania na rynku pracy etc. prowadzi do ich systematycznej dyskryminacji we wszystkich dziedzinach życia, od języka, poprzez system edukacji czy ochrony zdrowia (np. diagnostyka i leczenie niektórych chorób), normy obowiązujące w miejscach pracy, system ochrony pracy po system podatkowy i zarządzanie, nie mówiąc już o (nie)obecności kobiet na kartach historii. Przedsięwzięcie Caroline Criado Perez jest imponujące przede wszystkim ze względu na ilość materiału, jaki poddała analizie, i fakt, że objęła nią obszar od Norwegii po Argentynę i RPA i od Stanów Zjednoczonych po Japonię.
Pogłębiona refleksja nad różnymi przejawami (odmianami) męskości w kulturze polskiej to zadanie do wykonania, a podejmujący je badacze wciąż znajdują się u początku drogi. Co roku wszakże pojawiają się znaczące publikacje, których autorzy zakreślają nie tylko krąg problemów i tematów wymagających rozważenia na gruncie literaturoznawstwa, socjologii, filozofii, teologii, historii sztuki, kulturoznawstwa, ale też proponują ciekawe ścieżki interpretacyjne. Monografia Biopolityka męskości z pewnością należy do tej grupy dzieł.
z recenzji prof. dr hab. Sławomira Buryły
Narodziny biopolityki, które zdaniem Michela Foucaulta należy datować na przełom XVIII i XIX wieku, stawiają kwestię męskości, jeśli nie w centrum zainteresowania myśli filozoficznej XX i XXI wieku, to na jego produktywnych obrzeżach. Interwencje biopolityczne roztoczyły wokół życia człowieka troskę, skupiającą się głównie na zadaniach, które narzucały mężczyznom konieczność kształtowania i obrony męskiej tożsamości, zdolnej przeciwstawić się rozmaitym zagrożeniom (wewnętrznym i zewnętrznym). Obowiązek dbania o zdrowie, konieczność doskonalenia ciała oraz dbanie o rozwój umysłowy i osobisty poprzez cały system urządzeń biopolitycznych, takich jak: higienizacja, aktywność fizyczna (gimnastyka, sport, przygotowanie wojskowe), edukacja, zachęta do działalności społecznej i politycznej, zaangażowanie w szeroko pojmowaną obronność (immunizację), miały przyczynić się do udoskonalenia ducha męskości, przy jednoczesnym zaangażowaniu go w interesy polityki państwowej, ekonomii kapitalistycznej oraz ideologii narodowej, rasowej czy klasowej.
fragment Wstępu
Tematyka zawarta w tytule niniejszej publikacji - Tradycje ludowe w kulturze muzycznej - to bardzo szeroki obszar badawczy. Obejmuje większość problemów, którymi zajmuje się współczesna etnomuzykologia. Teksty zostały zamieszczone przez specjalistów w zakresie muzykologii, etnomuzykologii i folklorystyki i uporządkowane w pięć grup tematycznych obejmujących badania nad śpiewami religijnymi, problematykę tradycyjnych śpiewów wybranych regionów Polski i Kresów Wschodnich, tradycyjną muzykę instrumentalną, muzykę w kontekście kultury symbolicznej oraz twórczość muzyczną wybranych kompozytorów.
Drugi tom bogato ilustrowanej trylogii, opisującej dzieje ludzkiego ciała od renesansu aż po współczesność. Ciało fizyczne, materialne, które można dotknąć, poczuć, obejrzeć. Naukowcy manipulują nim i wnikają w nie. Mierzą jego masę, gęstość, objętość i temperaturę. Analizują, jak się rusza i jak pracuje. Ale to ciało anatomów, fizjologów i gimnastyków radykalnie różni się od ciała, które cierpi lub się cieszy, odczuwa przyjemność i ból. Autorzy tej książki próbują przywrócić równowagę między tymi dwiema perspektywami, kładąc akcent na takie aspekty ludzkiego ciała, jak narodziny nowoczesnej medycyny anatomiczno-klinicznej i anestezji, wpływ religii na stosunek do cielesności, powstanie seksuologii, rozwój gimnastyki, sportu i higieny czy wyniszczanie ciał robotników w dobie rewolucji przemysłowej i percepcja ciała ułomnego.
Zamieszczone w książce studia stanowią przykład antropologicznego odczytania wybranych tekstów literatury polskiej XX wieku, poddawanych już wcześniej przez badaczy wielokrotnie procesom interpretacyjnym. Bachelardowska teoria ponadkulturowej jedności wyobraźni oraz Durandowska teoria antropologicznych struktur wyobraźni i koncepcja pluralizmu kulturowego pozwalają spojrzeć na artystę jako fenomen wyobrażeniowy, COGITO MARZĄCE, ŚWIADOMOŚĆ RODZĄCĄ OBRAZY. Zawarte w publikacji szkice mają stanowić próbę ukazania, na przykładzie konkretnych tekstów artystycznych, potencjału interpretacyjnego tkwiącego w Bachelardowsko-Durandowskiej antropologii zastosowanej do hermeneutyki dzieła literackiego.
Z Wprowadzenia
Monografia Marzeny Karwowskiej to wartościowa praca, wpisująca się w międzynarodowy krąg badań mających na celu poszukiwanie uwarunkowanych antropologicznie mechanizmów, którym podlega wyobraźnia artystyczna. Stanowi godną uwagi alternatywę dla dominującego w badaniach literaturoznawczych dyskursu postmodernistycznego, odrzucającego w zasadzie antropologiczną perspektywę badań nad treściami kultury. Książka jest potrzebnym, istotnym przyczynkiem do badań nad wyobraźnią twórczą w literaturze polskiej XX wieku, inspirującym do myślenia o treściach kultury jako o systemie wyobrażeń (w tym przypadku rozpatrywanych na poziomie poetyki tekstu).
Z recenzji prof. dr. hab. Stanisława Jasionowicza
Nie ulega wątpliwości, że od czasu opublikowania adhortacji Amoris laetitia wielu autorów próbowało przybliżyć jej treść oraz zmierzyć się z tymi jej fragmentami, które rozbudziły najwięcej pytań i emocji. Jak uchronić się przed relatywizmem moralnym, subiektywizmem i akceptacją poglądów niszczących pedagogiczną dynamikę duchowego wzrostu w Kościele? Książka o. prof. J. Kupczaka stanowi bardzo cenną pomoc w znalezieniu odpowiedzi na powyższe pytania. Pośród różnych, niekiedy fragmentarycznych, prób zgłębienia tych zagadnień, książka ta może być uznana za fachowe i rzetelne, a zarazem napisane w komunikatywny sposób, ujęcie jednego z najbardziej kluczowych teologicznych sporów ostatniej dekady w Kościele katolickim. Odważna analiza treści samej adhortacji, jak również wieloaspektowa prezentacja komentarzy ukazujących się po jej opublikowaniu pozwoliły stworzyć bogatą skarbnicę wiedzy, z której zaczerpnąć mogą wytrawni specjaliści, początkujący teologowie, a także wierni Kościoła i ludzie dobrej woli, poszukujący odpowiedzi na nurtujące ich pytania.
Z recenzji ks. prof. UAM dr. hab. Macieja Olczyka
In the third volume of his acclaimed examination of sexuality in modern Western society, Foucault investigates the Golden Age of Rome to reveal a decisive break from the classical Greek version of sexual pleasure. Exploring the moral reflections of philosophers and physicians of the era, he identifies a growing anxiety over sexual activity and its consequences. At the core of this transformation Foucault found the principles of the 'care of the self': the belief that the self is an object of knowledge to be cultivated over time, and the implications this has for ethics and behaviour.
The second volume of Michel Foucault's pioneering analysis of the changing nature of desire explores how sexuality was perceived in classical Greek culture.
From the stranger byways of Greek medicine (with its advice on the healthiest season for sex, as well as exercise and diet) to the role of women, The Use of Pleasure is full of extraordinary insights into the differences - and the continuities - between the Ancient, Christian and Modern worlds, showing how sex became a moral issue in the west.
'Required reading for those who cling to stereotyped ideas about our difference from the Greeks in terms of pagan license versus Christian austerity' Los Angeles Times Book Review
Książka nagrodzona Amerykańską Nagrodą Krytyków Literackich Bestseller „New York Timesa”, jedna ze 100 najlepszych książek pierwszych dwóch dekad XXI wieku według „Guardiana” Maggie Nelson, amerykańska pisarka i intelektualistka, nawiązując do Barthes’owskiej interpretacji mitu o Argo, odnawia znaczenia najważniejszych dla siebie pojęć. Bo Argonauci to z jednej strony intymny opis doświadczeń autorki jako partnerki osoby niebinarnej, matki i córki, a z drugiej – erudycyjna rozprawa na temat tożsamości, seksualności i przemijania. Autorka sprawnie przeplata osobiste doświadczenia z teorią queer, psychologię z historią sztuki, filozofię z codziennością. Dzięki poświęceniu uwagi wyzwaniom, z jakimi na początku XXI wieku mierzą się kobiety w nieheteronormatywnych związkach, i niejednokrotnie stawaniu w opozycji do głównego – męskiego – nurtu pisania o LGBTQ+, „Argonauci” bez wątpienia wpiszą się w historię literatury feministycznej i queerowej.
Publikacja w 2018 roku czwartej części Historii seksualności stała się we Francji intelektualnym wydarzeniem. To wybitne dzieło miało nigdy się nie ukazać, gdyż taka była wola jego autora, który nie zdążył go ukończyć przed swą przedwczesną śmiercią.
Historia seksualności to dzieło z ostatniej fazy twórczości Michela Foucaulta. Na książkę składają się trzy prace opublikowane w latach 1976–1984. Podobnie zresztą, jak nieukończona Historia seksualności, ukazująca nam inne oblicze Foucaulta: myśliciela, który do końca życia nie pozwolił zamknąć się w gotowych formułach – nawet tych, które on sam wypracował.
Książka, którą Czytelnik bierze do ręki, to drugi tom przekładu Dzieł Amalariusza z Metzu. Tom pierwszy, zatytułowany Święte obrzędy Kościoła, ukazał się dokładnie rok temu. Wielkim zobowiązaniem do pracy nad kontynuacją tłumaczenia stał się fakt, że papież senior Benedykt XVI wyraził zgodę na dedykowanie Mu przekładu i zechciał przyjąć specjalnie oprawiony egzemplarz publikacji, a także wyróżnienie książki przez kapitułę Stowarzyszenia Wydawców Katolickich oraz uznanie przez JM Rektora KUL wydania dzieł Amalariusza po polsku za wydarzenie roku akademickiego 2016/2017 na Wydziale Nauk Humanistycznych.W tomie drugim zamieszczono tłumaczenie De ordine antiphonarii, innego - obok Liber officialis - ważnego świadectwa liturgicznych zainteresowań Amalariusza oraz kilku pomniejszych jego pism, traktujących również o kwestiach ściśle liturgicznych: Missae expositionis geminus codex, czyli Wyjaśnienie Mszy w dwóch księgach; Canonis Missae interpretatio, czyli Objaśnienie kanonu mszalnego; Epistula ad Hilduinum abbatem de diebus ordinationis et quattuor temporum, czyli List do opata Hilduina o terminach święceń i o suchych dniach. W nawiązaniu do tytułu pierwszego tomu, ta część tomu drugiego nosi tytuł Inne pisma o świętych obrzędach. Trzecia część woluminu obejmuje przekład dwóch pism, których tematyka nie dotyczy zagadnień liturgicznych, ale zwyczajowo wiązano je z osobą Amalariusza: Institutio canonicorum Aquisgranensis i Institutio sanctimonialium Aquisgranensis (Reguły życia duchownych i mniszek). Stanowią one kompilację fragmentów z różnych autorów wczesnochrześcijańskich oraz z rozmaitych dokumentów Kościoła i odznaczają się wielkim walorem, tak historycznym jak i teologicznym.Wydawca i autorzy przekładu mają nadzieję, że przekład całości dzieł Amalariusza z Metzu otwiera polskiemu Czytelnikowi dostęp do ważnych źródeł należących do dziedzictwa naszej wiary i naszej kultury, której bramą na świat pozostaje język Kościoła rzymskiego
Dzieła Amalariusza z Metzu są, po pierwsze - i to jest najważniejsze - świadectwem tego, jak rozumiano officium divinum w poprzednich epokach. Po drugie, mówią pośrednio o tym, że liturgia kształtowała naszą kulturę, a jej bramą na cały świat był język łaciński. Dziś, niestety, pojęcie dziedzictwa liturgicznego bardzo się zatarło, a liturgia współczesna nie potrafi już interpretować i nieść kultury, w której była zawarta pamięć dwóch tysięcy lat. Zajmując się twórczością autora sprzed 1200 lat, pracownicy Katedry Literatury Łacińskiej Antyku Chrześcijańskiego i Czasów Nowożytnych KUL pragną się włączyć, zwłaszcza w perspektywie stulecia istnienia naszej katolickiej Alma Mater, w jej misję, którą jest również przekazywanie i obrona kultury chrześcijańskiej. Wierzymy, że pamięć nie tylko jest kultem przeszłości, ale może być też zaczynem przyszłości.
Przedstawiona w tej książce antropografia jest propozycją atrakcyjną, chociaż – jako dzieło-tekst – nietypową. Autor kieruje ją, jak łatwo się domyślić, do czytelników chętnie poznających podejścia niestandardowe, przełamujące swojską badawczą „normalność”, podporządkowaną starym wspólnotowym paradygmatom. Takich odbiorców nie powinno odstraszyć złożone teoretyczne ugruntowanie antropografii, za to powinna zauroczyć tworzona w jej ramach opowieść o doświadczeniu i opisywaniu miasta, kontynuująca wcześniejsze „badawczo-pisarskie” próby Autora. Poszukiwanie antropografii to poszukiwanie czegoś, co właściwie w antropologii kulturowej i dziedzinach pokrewnych w istocie pod tą nazwą nie istniało.
Przy ścisłych i pełnych porównaniach, brak dla publikacji Krystiana Darmacha antropologicznej albo antropograficznej konkurencji – czy to w naukowej literaturze krajowej, czy zagranicznej.
Z recenzji prof. em. UŁ dr. hab. Andrzeja Pawła Wejlanda
Monografia przedstawia historiozoficzne wątki obecne w myśli Aleksandra G. Dugina — intelektualisty rosyjskiego, znanego głównie z radykalnych, konserwatywnych poglądów oraz promowanych koncepcji geopolitycznych, takich jak idea walki cywilizacji Lądu z cywilizacją Morza czy też „czwarta teoria polityczna". W tej książce podejmuje się natomiast treści mniej eksponowane w badaniach nad poglądami Dugina, które jednak mają charakter o wiele bardziej fundamentalny. Jego historiozofia, z wyraźnym aspektem antropologiczno-etycznym, jest kontynuacją ruskiej i rosyjskiej historiozofii religijnej. Refleksja nad nią prowadzi do ukazania, jak ważny dla zrozumienia współczesnej Rosji jest namysł nad sensem dziejów i przeznaczeniem ludzkości, społeczeństw, kultur i państw. Duginowska historiozofia ujawnia również, w jakim stopniu koncepcja człowieka, mająca religijny fundament, wpływa na sposób budowania nowoczesnego społeczeństwa i państwa rosyjskiego, jak również wyznacza granice dopuszczalnych działań na arenie międzynarodowej.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
