Debiut rysowniczki Grety Samuel, która w formule rysowanej relacji przedstawia kilka prawdziwych historii opowiedzianych jej przez migrantów mieszkających w Polsce. Punktem wyjścia dla autorki było jej własne doświadczenie migracyjne w Wielkiej Brytanii.
Książka powstała jako praca doktorska i została obroniona z wyróżnieniem w 2024 roku w Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych w Warszawie. Jest to komiks społeczny poruszający temat migracji. Greta Samuel, w formule rysowanej relacji, przedstawia kilka prawdziwych historii opowiedzianych jej przez migrantów mieszkających w Polsce. W głównej części ukazane są losy osób, które wyemigrowały do Polski zarówno z powodów politycznych, jak i życiowych a także tych, którzy wspierali je na różnych etapach ich drogi. W drugiej części książki autorka przygląda się własnemu doświadczeniu migracyjnemu.
Pomysł, aby opowiedziec o doswiadczeniu migracyjnym i uchodzczym w formie komiksu, jest jednoczesnie prosty i genialny. Styl Grety Samuel przypomina notatki terenowe sporza?dzane przez antropolozki i antropologow podczas badan terenowych dynamiczne, bogate w etnograficzny szczegoł, momentami chaotyczne, z ktorych jednak wyłaniaja? sie? namacalne historie konkretnych ludzi: ich zmagan, wytrwałosci, sprawczosci, nadziei na dobre zycie. Punktem wyjscia dla rysowniczki było jej własne doswiadczenie migracyjne w Wielkiej Brytanii, w ksia?zce poznajemy jednak losy osob uchodzczych, ktore w Polsce znalazły nowy, bezpieczny dom: młodej Kandzu, wychowanej w koczowniczej rodzinie w okupowanym Tybecie, zaadoptowanej przez polskie małzenstwo, ktore potem pomagało na granicy polsko- białoruskiej i w Buczy; białoruskiej uchodzczyni Marii; algierskiego studenta odesskiego uniwersytetu, Housama, ktory trafił do Polski w naste?pstwie pełnoskalowej wojny w Ukrainie; oraz Nadii, Ukrainki z Donbasu, z coreczkami, ktore uciekły juz po pierwszej wojnie w 2014 roku. Towarzysza? im historie Sylwii i Ady, ktore wspieraja? osoby z doswiadczeniem uchodzczym. prof. UAM dra hab. Natalia Bloch
Pnlope Bagieu za ""Tupeciary"" otrzymała najbardziej prestiżowe wyróżnienie w branży komiksowej nagrodę Eisnera. Komiksowa opowieść o kobietach, które robią to, co chcą to uniwersalne i wzmacniające historie kobiet, które potrafiły postawić na swoim.Tom 2 to długo wyczekiwana kontynuacja publikacji wydanej przez wydawnictwo Bęc Zmiana w 2018 roku.We Francji ""Tupeciary"" stały się prawdziwym hitem wydawniczym. Mimo że często opowiadają o sprawach trudnych, zmaganiach z przeciwnościami losu, stereotypowym postrzeganiem roli kobiet, o walce z niesprawiedliwością i opresją, dzięki temu, że napisane są z pasją i zadziornym humorem, podbiły serca czytelniczek i czytelników na całym świecie. ""Tupeciary"" to historia napisana z kobiecej perspektywy, przedstawiona w sposób mądry, zarażający entuzjazmem i odwagą do bycia sobą.
Góry Warszawskie zostały pomyślane jako publiczny grand projet – wyniosły i piękny jak piramidy, ale praktyczny jak autostrady i zapory. W rzeczy samej będą zaporą, która zatrzyma sprawl – bezładny rozrost przedmieść – i zmusi miasto do zagęszczania się w obecnych granicach. Dziś jedyną granicą dla sprawlu jest wciąż uciekający horyzont. Nie ma żadnej bariery naturalnej ani prawnej. Może szybciej niż prawo, uda się poprawić przyrodę?
Ziemia pracuje! to siódmy numer humanistycznego magazynu „Format P” przybierający formę
wystawy-książki. Poświęcony jest konceptualnemu dziedzictwu Roberta Smithsona (1938 – 1973). Koncentrujemy się na współczesnych legendach, fikcji oraz zawłaszczeniach związanych z twórczością tego radykalnego artysty 40 lat po jego śmierci.
Smithson jest artystą skrajnie zmitologizowanym a jego twórczość pozostaje jedną z najbardziej żywotnych legend XX-wiecznej sztuki. W polskim piśmiennictwie pojawia się jednak marginalnie lub w wyidealizowany sposób, jako jeden z pionierów sztuki ziemi, autor Spiral Jetty oraz domniemany piewca amerykańskiego krajobrazu.
Żaden z tekstów Smithsona nie został dotąd przetłumaczony na język polski. Dlatego celem najnowszego numer „Formatu P” jest nie tylko zapełnienie tej luki, lecz także refleksja na temat żywotności idei artysty, które krążą w obiegu „z drugiej ręki” – poprzez przekaz ustny, śladową dokumentację czy nawet sfabrykowane informacje.
Ziemia pracuje! to kolejny rozdział badań i spekulacji wokół projektu intelektualnego opartego na twórczości Smithsona, które dążą do weryfikacji pewnych proroctw, dotyczących m.in. architektury, industrializacji i muzeów, głoszonych w tekstach artysty z przełomu lat 60. i 70.
W numerze zgromadzone zostały prace ponad dwudziestu artystów oraz badaczy. Niektórzy z nich, jak Center for Land Use Interpretation czy Cyprien Gaillard bezpośrednio odnoszą się do smithsonowskich idei. W większości przypadków jednak owe związki są bardziej niejednoznaczne. Prace artystów zostały uporządkowane według logiki czterech wybranych tekstów Smithsona końca lat 60., które traktować możemy jako instrukcje pomagające nawigować po świecie pojęć i definicji skonstruowanym przez artystę (język jako byt materialny, przesunięcie, miejsce kontra nie-miejsce, muzeum pustki, świat jako wystawa etc.), są to: A Sedimention of the Mind: Earth Projects (1968), Language to Be Looked At And/ Or Things to Be Read (1967), The Artist as Sight-Seer; Or, A Dintrophic Essay (1966-1967) oraz Some Void Thoughts on Museums (1967). Ich aktualność oraz wpływ na współczesne praktyki artystyczne są bezsprzeczne, choć nie zawsze uświadomione. Prolog do wystawy to kanoniczny tekst Smithsona A Tour of the Monuments of Passaic, New Jersey (1967), który zapowiada wiele z dzisiejszych strategii artystycznych: krytyczną turystykę, nowy instytucjonalizm, fuzje sztuki z architekturą, zainteresowanie naukami ścisłymi czy traktowanie miast jako „gotowych wystaw”. Jako epilog użyty został tekst mojego „delegowanego” wykładu …of Love, Springing from Pain and Despondency, Agony and Death, wygłoszonego przez brzuchomówcę Iana Saville’a i sopranistkę Marzenę Lubaszko podczas konferencji Radykalne języki w Cricotece, w 2012 roku. Smithson wystąpił podczas wykładu jako lalka, wykonana przez artystę Tomasza Kowalskiego. Obserwujemy powrót obsesji dotyczących „świata, który staje się muzeum”, szukamy odpowiedzi na pytania o przyszłość i etykę zawodu artysty-przewodnika po świecie ruin oraz muzeach-sarkofagch, jednocześnie wspominając smithsonowski truizm: „Nic nie jest nowe, ale też nic nie jest stare”…
(tekst: Sebastian Cichocki)
Joseph Beuys jest jedną z najważniejszych postaci sztuki XX wieku. Beuys wierzył, że każdy człowiek jest artystą i że sztuka ma moc rewolucyjną, zdolną do transformacji społeczeństwa. Zachęcał do przekształcania codziennych działań w procesy twórcze, co w obliczu współczesnych wyzwań jest szczególnie aktualne. Idee Beuysa przenikały i przenikają nadal do prac wielu twórców, także w Polsce. Marta Ryczkowska, historyczka sztuki, krytyczka i kuratorka, analizuje twórczość Beuysa i jej wpływ na polskich artystów, wśród których są Teresa Murak, Jerzy Rosołowicz, Paweł Freisler, Henryk Gajewski, duet KwieKulik, Tadeusz Kantor, Andrzej Partum oraz Mirosław Bałka. Posłowie autorstwa Sebastiana Cichockiego dodatkowo poszerza tę listę o najmłodszą, tworzącą już w XXI wieku, generację artystów i artystek. Kryzys klimatyczny nadał bowiem nowego znaczenia ekologicznym i społecznym postulatom Beuysa. Jego działania, takie jak sadzenie drzew czy ochrona mokradeł, są dziś interpretowane jako pionierskie formy aktywizmu ekologicznego. Wpływ artysty widoczny jest również w praktykach łączących sztukę z edukacją i polityką. Beuys przewidywał, że w przyszłości sztuka stanie się narzędziem niezbędnym do ochrony planety i demokracji. Jego dziedzictwo inspiruje do tworzenia alternatywnych form sztuki współczującej, użytecznej i dobrej dla wszystkich istot. Dziś czytamy twórczość Josepha Beuysa zazwyczaj poprzez dzieła innych, potwierdzając, że mamy do czynienia z wyjątkowo żywotnym dziełem totalnym, odkładającym się jak warstwy tektoniczne idei i postulatów, realizowanych przez rozmyte, zbiorowe ciało artystyczne. Twórczość Beuysa mierzy się bowiem z fundamentalnymi, naglącymi pytaniami, jakie zadać możemy, rozważając naturę sztuki i jej relacji do tego co wobec niej zewnętrzne. Co jest sztuką a co nią nie jest? Gdzie przebiegają granice sztuki (czy w ogóle istnieją)? Do czego służy sztuka? Czy ma wartość użytkową? Jaki jest jej cel? Kim jest osoba artystyczna? Jakie stoją przed nią zadania? Gdzie jest miejsce dla sztuki (muzeum, siedziba partii politycznej, mokradła)? Książka Marty Ryczkowskiej nie tylko uzupełnia istotny brak w polskim piśmiennictwie, jakim jest kompleksowe i wyczerpujące opracowanie twórczości Josepha Beuysa, ale także porządkuje wpływy, tematy, konteksty, zainteresowania oraz informacje biograficzne na temat życia artysty. Sebastian Cichocki, fragment wstępu
Dlaczego ośmiornice nie zamieszkałyby w modernistycznym budynku? Jak wygląda kino dla ludzi i owadów? Co nas łączy z kretem i opadłymi liśćmi? Jak napisać prawo dla unii międzygatunkowej? Zoepolis to wyobrażona wspólnota ludzko-nie-ludzka, w której rośliny, zwierzęta, grzyby mają prawa obywatelskie i uczestniczą w projektowaniu swojego materialnego otoczenia. Jest to także projekt poświęcony zaplataniu i odkrywaniu wspólnej przestrzeni dla ludzi i nie-ludzi. W książce ZOEpolis. Budując wspólnotę ludzko-nie-ludzką humanistki, architektki, projektantki, prawniczka, kuratorki i artystki zastanawiają się, jak taką wspólnotę stworzyć. Jest to ćwiczenie w projektowaniu jak najbardziej realnej utopii, w żądaniu niemożliwego, a jednocześnie przewodnik po zakamarkach owego Zoepolis, gdzie między kostkami brukowymi rośnie babka lekarska, a muszki owocówki dostają swoją własną porcję wina w bezpiecznym naczyniu. Wśród autorów i autorek książki znajdują się m. in. Babka Zwyczajna, Dżdżownica Ziemna, Kornik Drukarz, Krowa, Gołąb Zwyczajny, Escherichia Coli, a także adwokatka zwierząt i przyrody Karolina Kuszlewicz, socjolog Marek Krajewski, garncarka Alicja Patanowska, kurator dźwięku Daniel Brożek, filozofka Monika Rogowska-Stangret i wiele innych osób ludzkich i nie-ludzkich. Na taką książkę czekałam od dawna, przeczuwając, że potrzebne nam są zupełnie nowe punkty patrzenia na otaczający nas świat. Dzięki nim, będziemy w stanie stworzyć jego zupełnie inną wizję, prawdziwszą, bardziej czułą i sensowną. Olga Tokarczuk Być może ta książka jest pełna szalonych idei, być może wspólnota ludzi i nie-ludzkich organizmów nie jest możliwa, ale przecież często takie wydawałoby się szalone idee są zaczynem, który ratuje świat. Czytajcie ZOEpolis z otwartymi głowami. Adam Wajrak Małgorzata Gurowska artystka wizualna, autorka książek, wykładowczyni i kuratorka. W swoich pracach skupia się na kwestiach politycznych i społecznych krytycznie opisując relacje ludzi i nie-ludzi. Tworzy z myślą o uwzględnianiu perspektywy innych gatunków, zwłaszcza tych eksploatowanych i dyskryminowanych przez człowieka. Sztuka jest dla niej narzędziem interwencji i sprzeciwu. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie obecnie jest profesorką na Wydziale Rzeźby. Monika Rosin?ska doktorka socjologii, wykłada w School of Form Uniwersytetu SWPS. Koncentruje swoje zainteresowania naukowo-badawcze na wspo?łczesnych praktykach projektowych. Autorka ksia?z?ki Przemys?lec? uz?ycie. Projektanci, przedmioty, z?ycie społeczne (2010), wspo?łredaktorka Kola- boratorium. Zmiana i wspo?łdziałanie (2012) oraz wielu artykuło?w naukowych i popularyzatorskich na temat projektowania. Wspo?łkuratorka wystaw dizajnu. Agata Szydłowska kuratorka, badaczka, autorka książek. Absolwentka historii sztuki na UW, Szkoły Nauk Społecznych przy IFiS PAN, doktorka etnologii. Kierowniczka Katedry Historii i Teorii Designu na Wydziale Wzornictwa ASP w Warszawie. Interesuje się społecznymi i politycznymi kontekstami dizajnu. Poprzez działania kuratorskie i refleksję humanistyczną bada projektowanie poza antropocentryzmem.
Każdy wielki fotograf uczy nas przede wszystkim patrzeć na nowo, oglądać rzeczywistość od strony, której istnienia bez niego nawet byśmy się nie spodziewali. Jednocześnie, ucząc nas patrzeć, często pokazuje w nowej perspektywie funkcję i znaczenie samej fotografii. Właśnie te dwa aspekty bada Paweł Mościcki w książce Foto-konstelacje. Wokół Marka Piaseckiego. Jej bohaterem jest oczywiście sam Piasecki (1935?2011), polski fotograf i artysta związany z drugą Grupą Krakowską ? postać osobna, wszechstronna i niepowtarzalna, choć wciąż nie w pełni rozpoznana w obiegu krytycznym. Książka Mościckiego to pierwsza autorska monografia twórczości Piaseckiego, pierwsza próba całościowego odczytania jego praktyki artystycznej.
Jednak Foto-konstelacje to książka nie tylko o fotografii, chociaż poświęcona jest artyście, który zajmował się nią przez całe życie. Nie jest to także książka wyłącznie o Marku Piaseckim, chociaż odwołuje się niemal wyłącznie do jego twórczości, szukając jej sensów zarówno poprzez ogólne refleksje teoretyczne, jak i poprzez skrupulatną lekturę poszczególnych prac, a nawet ich fragmentów. Foto-konstelacje to esej, w którym autor próbuje pokazać twórczość Piaseckiego jako dynamiczny splot myślenia i przeżywania, fotografii, filmu i teatru, krytycznej obserwacji i intymnego wyznania. Jest to także książka o pełnych napięć konstelacjach, które każdy rodzaj sztuki i każdy rodzaj myśli tworzy z egzystencją, starając się skonstruować jej obraz.
PAWEŁ MOŚCICKI ? filozof, eseista i tłumacz, adiunkt w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. Członek redakcji kwartalnika „Widok. Teorie i praktyki kultury wizualnej”. Redaktor tomu Maurice Blanchot. Literatura ekstremalna (2007) oraz autor książek: Polityka teatru. Eseje o sztuce angażującej (2008), Godard. Pasaże (2010), Idea potencjalności. Możliwość filozofii wg Giorgio Agambena (2013), My też mamy już przeszłość. Guy Debord i historia jako pole bitwy (2015).
Narzędziownia prezentuje metodologiczne zaplecze projektu Niewidzialne miasto, użyte w nim narzędzia badawcze oraz przebieg terenowych eksploracji. Książka składa się z czterech podstawowych części, poświęconych roli języka, obrazu i technologii w badaniach społecznych, a także problemom popularyzowania wiedzy naukowej.
Książka powinna być pomocna tym wszystkim, którzy prowadzą badania nad życiem społecznym, ale jest również próbą uwrażliwienia na pułapki zastawiane przez proste rozwiązania technologiczne (takie jak aparaty fotograficzne, strony internetowe, arkusze kalkulacyjne czy programy do edycji tekstów), przez metafory, których używamy opisując świat oraz przez media pozwalające komunikować światu to, co w trakcie badań ustaliliśmy. Publikacja zachęca też do porozmawiania o faktach, a więc o tym, o czym (również w naukach społecznych) się nie dyskutuje. Faktami w tym wypadku są narzędzia badawcze, zaś celem rozmowy – pokazanie, jak ogromna jest ich moc w programowaniu naszych działań.
Dwa spośród najbardziej znaczących fenomenów polskiej kultury początków XXI wieku prace graficzne Grzegorza Laszuka i działalność TR Warszawa spotykają się w jednej książce, która eksploruje i bada pogranicza teatru i komunikacji wizualnej. Głosy z obszaru teatru i projektowania przeplatają się i przenikają, tworząc czasami spójną, a innym razem rozbieżną narrację o współpracy Laszuka z TR Warszawa. Całość wielowymiarowej opowieści umieszczona jest w kontekście problemów i przemian politycznych w Polsce pierwszej dekady nowego wieku, na które zarówno prace Laszuka, jak i przedstawienia TR Warszawa żywo i bezpośrednio reagowały. Dzięki temu wyłania się obraz nie tylko przenikania się sztuk, ale także przenikania się sztuki z rzeczywistością. Bogato ilustrowana, dwujęzyczna książka prezentuje nowatorskie projekty Grzegorza Laszuka dla awangardowego teatru TR Warszawa. Prace pozostające na pograniczu artbooka i indywidualnej ekspresji artystycznej spotykają się z w pełni funkcjonalnymi elementami identyfikacji wizualnej. Pierwsze plakaty Laszuka stworzone pod koniec lat 90. na zamówienie teatru, zwanego jeszcze wtedy Teatrem Rozmaitości, były wyznacznikami całkowicie nowego podejścia do projektowania graficznego i razem z teatralnymi eksperymentami stworzyły wyjątkową jakość na polskiej scenie kulturalnej. Książka zawiera wywiady z twórcami teatralnymi, Grzegorzem Jarzyną i Agnieszką Tuszyńską, rozmowę z Grzegorzem Laszukiem przeprowadzoną przez krytyka teatralnego Romana Pawłowskiego oraz krytyczny wstęp sytuujący fenomen prac Laszuka w kontekście przemian dizajnu w Polsce. Całości towarzyszą fotografie Macieja Landsberga.
Publikacja wprowadza nowe pojęcia oraz horyzonty myślenia o mieście w kontekście systemów złożonych oraz ontologii. Zawarte w niej teksty przybliżają pojęcie emergencji, w kontekście badań nad złożonością, odnoszą się do nieprzewidywalnego procesu transformacji miejskiej. Zamieszczone w książce fragment badań z zakresu socjofizyki i symulacji zachowań zbiorowych pokazują możliwości symulacji ruchu pieszych w określonej przestrzeni architektonicznej jako narzędzia wspomagającego diagnozę i optymalizację zarządzania infrastrukturą miejską.
Działanie Kasi Fudakowski oraz wspierającego ją astrofizyka Davida Alvareza Castillo, wizualizuje konieczność przemyślenia tradycyjnego pojęcia obiektywności. Za pomocą paraleli badań semantycznych oraz teorii kwantowej wkraczają w paradoksalny i szokujący obszar tego, co kryje się poza sztywnymi ramami budowanych przez nas systemów myślowych.
Oś oraz istotę publikacji stanowi spotkanie Wienera i Starskiej, twórczych osobowości pochodzących z dwóch różnych światów. Okazało się, że osadzeni w tak różnych dyskursach Starska i Wiener, mają bardzo podobne intuicje dotyczące społeczeństwa i komunikacji.
Magdalena Starska - autorka rysunków, performance i instalacji. Ukończyła poznańską Akademię Sztuk Pięknych w 2005 r. dyplomem w pracowni prof. Jarosława Kozłowskiego. Członkini grupy PENERSTWO. Podłożem jej działań artystycznych jest zamysł kreowania sytuacji wspólnotowych. Starską interesuje w jaki sposób to, co osobiste i indywidualne może być wartościowe w sensie społecznym. Mieszka i pracuje w Poznaniu.
Dawid Wiener - pracuje w Zakładzie Logiki i Kognitywistyki Instytutu Psychologii Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Kierownik Laboratorium Neurokognitywnego. Zajmuje się badaniem emocji, psychopatologią kognitywną oraz wpływem technologii informacyjno-komunikacyjnych
" Od angielskich Miast Ogrodów Jutra przez Jednostkę Marsylską, po mikromieszkania w Nowym Jorku, od hoteli robotniczych przez akademiki po Airbnb, od kooperatyw przez spółdzielnie mieszkaniowe do cohousingu – sposobów zamieszkania jest znacznie więcej niż dom na przedmieściach i apartament na kredyt. Najciekawsze idee mieszkaniowe od początku związane są z systemami polityki mieszkaniowej. Dostępne budownictwo mieszkaniowe to zagadnienie ważne nie tylko dla polityków i architektów, nie jest skierowane tylko do osób najuboższych, a polityka mieszkaniowa nie polega na rozdawnictwie i dysponuje wieloma pozafinansowymi narzędziami. Najwyższy czas zmienić sposób rozmowy o mieszkalnictwie".
dr inż. arch. Agata Twardoch, fragment wstępu
"Dyskusja o kwestii mieszkaniowej − wobec powszechnego problemu ilości, jakości i dostępności mieszkań w obliczu zmieniających się stylów życia, modeli zamieszkiwania i struktury gospodarstw domowych − wymaga dziś „przewietrzenia” poglądów i wyznaczenia nowych horyzontów. Publikacja jest lekturą obowiązkową dla osób zawodowo zajmujących się mieszkalnictwem. Można się z nią nie zgadzać, ale nie można jej nie znać – wnosi ożywczy, merytoryczny głos, podający w wątpliwość utarte poglądy i schematy myślowe".
dr hab. inż. arch. Robert Idem, fragment recenzji
O autorce: dr inż. arch. Agata Twardoch – architektka i urbanistka związana z Wydziałem Architektury Politechniki Śląskiej, członkini Towarzystwa Urbanistów Polskich. Współprowadzi pracownię projektową 44STO. Zajmuje się dostępnym budownictwem mieszkaniowym i alternatywnymi formami zamieszkania, prowadzi badania naukowe, otwarte wykłady popularyzatorskie i warsztaty projektowe. Pisze do czasopism branżowych. Projektuje przestrzenie publiczne, architekturę i wnętrza. Promotorka kooperatyw mieszkaniowych, cohousingu i idei prawa do mieszkania.
Tysiąc plateau to długo oczekiwane wydanie polskie jednego z kultowych dzieł filozoficznych drugiej połowy XX wieku drugiego tomu Kapitalizmu i Schizofrenii autorstwa Gillesa Deleuzea i Felixa Guattariego. O wyjątkowości tej pozycji stanowi nie tylko niezwykły rozmach zaprezentowanej wizji filozoficznej, ale również jej forma.Tysiąc plateau nie jest bowiem typową książką akademicką, ale raczej ćwiczeniem z poezji filozoficznej, literacko-metafizycznym tripem, w którym sztywne, sterylne pojęcia zastępuje bogactwo przenośni: kłącza, linie segmentacji oraz linie ujścia, maszyny abstrakcyjne, stawanie się zwierzęciem, oraz wiele innych, zapadających w pamięć i dających do myślenia metafor, które weszły na stałe do obiegu filozoficznego. Dlatego jest to lektura nie tylko istotna, ale też, co ważniejsze, bardzo inspirująca, stanowiąca świadectwo i dająca przykład myśli prawdziwie wolnej, żywiołowej i nieokiełznanej albo, jak ujmują to sami autorzy, myśli nomadycznej.
Najważniejsze dzieło w dorobku kompozytora Raymonda Murray`a Schafera i prekursorska pozycja w tradycji humanistycznych badań nad dźwiękiem po raz pierwszy w polskim przekładzie. Choć liczy sobie już kilkadziesiąt lat, Strojenie świata nie traci na aktualności. Nadal pobudza soniczne wyobraźnie czytelniczek i czytelników, dotyka współczesnych problemów takich jak dźwiękowe (i nie tylko) zanieczyszczenie środowiska oraz inspiruje szeroką rzeszę odbiorców: od kompozytorów, przez architektki, artystów wizualnych i badaczy zajmujących się kulturą, miastem i ekologią. Książka jest świadectwem oryginalnego stylu pisarskiego Schafera, który swobodnie porusza się między gatunkami i stylami literackimi. Jest śmiałym manifestem artystycznym, bywa surowym tekstem akademickim, a miejscami staje się natchnionym dziełem filozoficznym. Opowiada o bezkresnym pejzażu dźwiękowym otaczającym człowieka, o historycznych przemianach środowiska akustycznego, o jego zmysłowej eksploracji, krytyce, analizie i świadomym projektowaniu. Schafer zaprasza do refleksji na temat tego, jak słuchamy, co słyszymy i jak sprawić, aby nasze otoczenia dźwiękowe stawały się bardziej przyjazne. Sprawia, że nasze uszy choć stale otwarte zaczynają wrażliwie odbierać rzeczywistość i aktywnie dążyć do zmiany. Praca Schafera jest dziełem wybitnym, ważnym zarówno w kontekście naukowym, jak i edukacyjnym. Bez wątpienia znajdzie liczne grono odbiorców wśród osób zajmujących się badaniami nad pejzażem dźwiękowym, ale także z pewnością zdobędzie uznanie wśród coraz liczniejszego grona osób aktywistycznie zajmujących się ekologią dźwiękową, przeciwdziałaniem zanieczyszczeniom fonicznym, sound designem i dobrostanem mieszkańców miast przeciążonych hałasem. Robert Losiak Książka ta opowiadająca o otaczających nas dźwiękach we współczesnej muzyce stała się symbolem zmiany sposobu myślenia o pejzażu dźwiękowym, jak nazywa to Schafer. Jego koncepcje artystyczne i naukowe mają wielkie zasługi dla teorii muzyki, dla nauki o kulturze, dla muzykologii, wreszcie dla rzeszy współczesnych artystów, którzy pracują z medium dźwięku. Krzysztof Knittel Przewodnik, a może manifest, słuchania otoczenia świadomie. Współczesny świat jest jeśli nie bardziej, to odmiennie wypełniony dźwiękami niż w czasach, gdy powstawała ta książka, lecz to tym lepszy powód, by się w nią wczytać. Po lekturze żaden szum nie będzie już nam obojętny. Kto ma uszy, niechaj słucha. Olga Drenda O autorze: Murray Schafer (1933-2021) kanadyjski kompozytor, nauczyciel, podróżnik, filozof muzyki, inicjator nauki o pejzażu dźwiękowym i ruchu ekologii akustycznej. Twórca m.in. monumentalnego cyklu teatru muzycznego Patria, licznych utworów wokalnych i serii 13 kwartetów smyczkowych; autor zbioru publikacji edukacyjnych, w których rozwijał przewrotną metodę kształcenia zdolności słuchowych czyszczenie uszu. Jego najważniejsza książka wydane w 1977 roku Strojenie świata do dziś stanowi niewyczerpane źródło inspiracji i kontrowersji dla międzynarodowego grona artystów, artystek oraz osób zajmujących się naukami o dźwięku.
Incydentologia to propozycja namysłu nad nową sytuacją, w jakiej toczy się dziś nasze życie. Tworzy ją ogromna złożoność świata, skutkująca dużą skalą i intensywnością przez nikogo nieplanowanych zdarzeń, sprzężeń zwrotnych, incydentów oraz katastrof, wszechobecnością emergencji i zbiorowych zachowań o trudnym do kontrolowania przebiegu. Ta zasadnicza zmiana podważa przekonanie człowieka o własnej wszechwładzy i rodzi pytanie o strategie życia w nowym, wyłaniającym się na naszych oczach świecie. Każe zastanowić się też nad zagrożeniami, jakie on z sobą niesie, oraz niebezpieczeństwami, które pociągają za sobą niepewność i strach.
Czym jest kapitalizm i skąd się wziął? Porywająca opowieść o systemie, który na naszych oczach odchodzi w przeszłość.
Czy nowoczesność, indywidualizm i miejskość są rzeczywiście europejskimi wynalazkami? Czy kapitalizm powstał wraz z brytyjską rewolucją przemysłową? Czy rok 1989 faktycznie był przełomowy, a Amerykanie wygrali zimną wojnę? W którym momencie ludzie zamieszkujący tereny współczesnej Polski wkroczyli w nurt globalnych dziejów? Najczęstsze odpowiedzi na tego rodzaju pytania prowadzą nas w te same miejsca. Ze względu na to, że nasza zbiorowa uwaga była przez długi czas skierowana na Zachód, przez jego pryzmat patrzyliśmy na samych siebie. Ta książka pozwala spojrzeć na nas samych z nowej, globalnej perspektywy.
„Autor odkrywa przed nami nieznaną, zaskakującą historię kapitalizmu, a w konsekwencji także alternatywne dzieje pieniądza, przemysłu, własności, pracy, chłopów i miasta. Nie otrzymujemy kolejnej wersji «moralnej krucjaty» przeciw kapitalizmowi; stawką bowiem jest próba ukazania jego mechanizmów i skomplikowanej (poli)genezy. Autor pracy pewnie prowadzi nas przez pajęczynę bardzo różnych miejsc, takich jak Kalahari i Kurpie, Detroit i Giecz, Dubaj i Łódź. Śledzi ich powiązania, czasem bardzo dyskretne. Przekonujemy się, że kapitalizm wynajdywano wielokrotnie i to bynajmniej nie w ramach «starego świata», ale gdzie indziej, w przestrzeni cywilizacji chińskiej i arabskiej, dla której Europa była regionem peryferyjnym, ubogim, niezbyt atrakcyjnym. Znaczącym walorem książki jest i to, że została napisana dobrą, komunikatywną, a czasem też piękną polszczyzną”.
prof. Waldemar Kuligowski
Na początku tej książki jest chaos. Chaos jako sama Warszawa, czyli pełna problemów przestrzeń miejska, oraz chaos jako słowo-klucz, którego używamy, by ją krytykować. Demaskując pojęcie chaosu jako ideologiczny wytrych, a nawet rodzaj teorii spiskowej, autorka analizuje systemowe porządki, które skrywają się za pozornym chaosem Warszawy: od logiki przestrzennej globalizacji po nieudane projekty reform, od upadku kooperatyw ogrodniczych na Białołęce po kredyty we frankach i lokalny szowinizm, od przedwojennej akcji terenowej Starzyńskiego po legalistyczne fikcje reprywatyzacji. Czy warszawski chaos przestrzenny jest rzeczywiście ustawowo zaprogramowany? Co miało pierwotnie powstać w miejscu osiedla Derby na Białołęce? Kto nam ukradł konflikt o własność? Książka ta nie jest tylko systemową analizą najistotniejszych procesów, które ukształtowały przestrzeń Warszawy po 1990 roku. Jest również autoanalizą nas samych jako miejskiej wspólnoty, która żyjąc w mieście interpretuje jego przemiany.
„Playboy” był czymś znacznie więcej niż zwykłym magazynem erotycznym – współtworzył architektoniczne imaginarium drugiej połowy XX wieku. „Playboy” to rezydencje i imprezy, tropikalna grota i przeszklona podziemna bawialnia, w której goście mogą podziwiać króliczki pływające nago w basenie; to okrągłe łóżko, w którym Hefner baraszkuje z playmates; to garsoniera, prywatny odrzutowiec, klub z sekretnymi pokojami, zoo w ogrodzie, to tajemny zamek i oaza w wielkim mieście. Z czasem „Playboy” stał się pierwszą pornotopią epoki mass mediów.
Paul B. Preciado, fragment książki
Zimna wojna to czas zakwestionowania reżimu biopolitycznego, intensywnych działań ruchów feministycznych, pojawienia się pigułki antykoncepcyjnej, a także wykształcenia postindustrialnych mechanizmów produkcji i pracy niematerialnej. Nie tylko telewizyjne reality show, które jest wynalazkiem Hugh Hefnera, lecz także home office z podpiętym do multimedialnej sieci łóżkiem pełniącym funkcję biura wydają się dziś co najmniej prorocze.
Dorota Jędruch, fragment wstępu do wydania polskiego
Seria fotograficznych przedstawień widoków z okien gabinetów najważniejszych / najbardziej wpływowych ludzi w Warszawie i w Krakowie. Co widzą z okien swoich gabinetów ludzie, którzy mają władzę polityczną, ekonomiczną, symboliczną? Projekt Widoki władzy opiera się na potraktowaniu fotografii jako wehikułu pozwalającego wszystkim chociaż na chwilę przyjąć punkt widzenia tych nielicznych, którzy mają realną władzę.
W albumie prezentowane są widoki z okien polityków, przedsiębiorców, ludzi mediów, kultury i gwiazd pop, m.in.: Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego, Michała Boniego, Marka Belki, Janusza Palikota, Adama Michnika, Zygmunta Solorza-Żaka, Krystyny Jandy, Dody, ks. Adama Bonieckiego, Wisławy Szymborskiej, Andrzeja Wajdy i Grzegorza Turnaua.
Fotografiom towarzyszą teksty autorstwa: Marka Krajewskiego, Grzegorza Jankowicza, Macieja Gduli, Jarosława Trybusia/ Grzegorza Piątka i Adama Mazura.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
