Prezentowna książka poświęcona jest śmierci jako doświadczeniu społecznemu i, tym samym, historycznemu. Dla historyka śmierć, niezależnie od tego,
jak nas osobiście dotknęły różne jej rodzaje i niezależnie od tego, że kiedyś stanie się naszym udziałem, jest jednym z powszechnych zjawisk długiego trwania. Jak wiele okoliczności, które towarzyszą dziejom ludzkości, tak i ta podlegała i podlega ewolucji w różnych swoich aspektach. Autor próbuj przyjrzeć się niektórym z nich.
Interesujące studium socjologiczne dwóch małych miast, Mławy i Szczecinka, powtórzone po 10 latach od pierwszych badań. Poprzednie ukazywały przebieg procesu transformacji ustrojowej, te najnowsze poświęcone są zjawisku krzepnięcia demokracji, rozwoju samorządności w społecznościach lokalnych. Książka niezwykła, bo opisująca nie tylko ważne przemiany w systemach społecznych i gospodarczych, ale przede wszystkim docierająca do zmian, które nastąpiły w świadomości mieszkańców obu ośrodków.
Praca o fenomenie funkcjonowania w kulturze polskiej dwóch pieśni Franciszka Karpińskiego, Porannej i Wieczornej. Kluczem do zrozumienia recepcji tych pieśni jest ich codzienność, tzn. występowanie (w formie śpiewanej) w różnych sytuacjach i okolicznościach życiowych.
Tematem książki jest dyskusja na temat tego, czym jest zen. Trwa ona na Zachodzie od prawie wieku i, jak dotąd, nie znaleziono satysfakcjonującej odpowiedzi na to podstawowe pytanie. Autor publikacji próbuje na nie odpowiedzieć z delikatnością właściwą dla tego typu materii religijno-filozoficznej, a także z respektem i szacunkiem jej należnym. Dyskusję na ten temat zainicjował niiegdyś Daisetz Teitaro Suzuki, który swój wykład zenu rozpoczął od drogi negacji: zen nie jest filozofią, zen nie jest religią, zen nie jest szkołą medytacji, zen nie jest... Badając jego teksty, możemy zebrać sporo pozytywnie wyrażonych treści, które ostatecznie wyraźną linią malują obraz zenu. Książka Kto ma satori, ma wszystko jako owoc lektury prac Suzukiego ukazuje taką właśnie perspektywę zenu. Dzieło Suzukiego jest warte dalszego studiowania , tak, jak wtedy, gdy powstawało. Ten obraz zenu został namalowany przez człowieka, który wiedział, jak swoich rąk użyczyć "wielkiej nieświadomości".
Publikacja przedstawia Dynamiczną Teorię Postaw, sformułowaną przez autora na podstawie własnych badań. Według tej koncepcji reakcje na doświadczenia wyznaczają nie tylko postawy jawne (uświadamiane, deklarowane), ale także pozostające z nimi w relacyjnym układzie postawy utajone (zapis w pamięci, którego nie możemy lub nie chcemy zidentyfikować).
Książkę adresowaną do badaczy i studentów wykorzystają również praktycy zainteresowani badaniami podstawowymi. Norbert Maliszewski przedstawia bowiem zastosowania Dynamicznej Teorii Postaw w marketingu politycznym, społecznym, komercyjnym.
W prezentowanej książce autorka analizuje historię pojęcia i koncepcji sztuki prymitywnej na tle zmieniających się w ciągu ponad pięciu wieków okoliczności politycznych, społecznych i kulturowych. Punktem wyjścia są procesy kolonizacji i ich konsekwencje dla sposobów postrzegania przez Europę Nowego Świata, jego mieszkańców, kultury i sztuki. W końcu, jak pisal Hans Belting, historia kolonizacji była też wojną obrazów.
Na gruncie teorii kolekcjonerstwa, przeplatanej zagadnieniami z teorii sztuki, muzealnictwa, estetyki, antropologii, politologii i historii, Hanna Schreiber rozpatruje sposoby zbierania i metody wystawiania artefaktów pozaeuropejskich, od pierwszych prywatnych gabinetów osobliwości w XVI wieku do wybranych współczesnych kolekcji i wystaw muzealnych. Dzięki analizie najważniejszych pism teoretycznych i wydarzeń artystycznych wskazuje punkty zwrotne dla kształtowania się wizerunku sztuki prymitywnej w zdominowanym przez europocentryczną perspektywę zachodnim uniwersum sztuki i muzeów.
W badaniach prowadzonych przez Instytut Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego czynnik religijny coraz częściej jest dostrzegany i włączany do analizy relacji międzynarodowych. Dzieje się tak także dzięki trwającej już od ponad 10 lat przyjaźni naukowej Instytutu z Księżmi Werbistami (Zgromadzeniem Słowa Bożego, Societas Verbi Divini - SVD), owocującej corocznymi wspólnymi konferencjami, spotkaniami, dyskusjami i publikacjami. To właśnie "Czynnik religijny w stosunkach międzynarodowych" stał się tematem 10. z rzędu, jubileuszowej, ogólnopolskiej konferencji, zorganizowanej przez obie instytucje w Nysie na Opolszczyźnie. W spotkaniu udział wzięli naukowcy z kilkunastu polskich ośrodków - nie tylko politolodzy i specjaliści od stosunków międzynarodowych, ale także filozofowie, socjolodzy, antropolodzy, kulturoznawcy i teolodzy . Wiele z zamieszczonych w niniejszej książce tekstów powstało na podstawie referatów i dyskusji toczonych podczas tej właśnie konferencji, inne zostały napisane specjalnie do niniejszej publikacji, w celu nadania jej zarówno jubileuszowego, jak i bardziej interdyscyplinarnego charakteru.
Nigdy dotąd nie mieliśmy w Polsce książki tak szybkiej, tak bezpretensjonalnie ekstatycznej i zachłyśniętej wolnością jak proza beatników. To zupełnie nieprawdopodobne, ale macie ją przed sobą. Żeby powstała, trzeba było punkowego załoganta, tekściarza, performera i frontmana, pasjonata i praktyka funku i reggae w jednej osobie.
Ile tu wspomnień, a ile literatury? Nieważne. Starczy dać się porwać przygodzie. A chętni rozpoznają brawurowo uchwycone scenerie i portrety z czasów narodzin punka i reggae. PRL, jakiego nie znacie, pachnący marihuaną i paczuli. Nie chodzi tu jednak o kronikę zdarzeń minionych. Na całkiem nowej płycie Deutera Kelner śpiewa, iż jest hybrydą Kmicica, Klossa, Tytusa i Janka Kosa. Oto bohater naiwny, którego spostrzegawczość szpiega wstrząśnięta została radością nieuczłowieczenia. Taka jest ta książka.
Rafał Księżyk
"Książka, którą oddajemy do rąk czytelników, zawiera zbiór studiów poświęconych twórczości naukowej Ludwika Krzywickiego w tak ważnych dziedzinach jak: antropologia, filozofia, ekonomia, socjologia, etnografia, socjologia religii, migracje, badania statystyczne, a także problemy wsi i rolnictwa, kwestia kobiet, zagadnienia narodu oraz służby społecznej. Znalazły się w niej również szkice przybliżające czytelnikowi postać i dzieło Krzywickiego oraz tych, wśród których żył i działał. Publikacja ta powstała w środowisku socjologicznym w związku z konferencją Instytutu Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego zatytułowaną "Wizjoner i realista" - z okazji 150. rocznicy urodzin Ludwika Krzywickiego, zorganizowaną 11 stycznia 2010 roku. Nie ma ona zatem ani możliwości, ani ambicji wyczerpania problematyki dzieł naukowych, badań i rozległej działalności Ludwika Krzywickiego. W jego pracach jest wciąż wiele zagadnień, które wymagają współcześnie przypomnienia, a działania Krzywickiego w różnych dziedzinach życia społecznego mogą być dla współczesnych inspiracją do badań, analiz i podejmowania inicjatyw obywatelskich".
z Wprowadzenia Józefy Hrynkiewicz
Kiedy w roku 1864 toczyły batalię o całkowitą rusyfikację teatru na Horodnicy, nikt jeszcze nie zdawał sobie sprawy, że scena polska, po osiemdziesięcioletnim okresie działalności, zostanie zamknięta na ponad czterdzieści lat. "Teatra grodzieńskie..." rejestrują historię tych osiemdziesięciu sezonów na tyle dokładnie, na ile pozwoliły zachowane dokumenty. Świat teatralny Grodna i Grodzieńszczyzny jawi się jako warty uwagi: z bogatym repertuarem, z wybitnymi i popularnymi artystami, z ich wyborami i przygodami, z kalendarzem prowincjonalnych wypraw, z zastrzeżeniami i rozporządzeniami cenzury, z zasługującymi na uwagę fragmentami utworów i wreszcie z "żywotem" budynku teatralnego.
Ponowoczesna tożsamość poddana jest stałej negocjacji, modyfikacji i aktualizacji. Stwierdzenie tego faktu pozwala na ukazanie jednostki jako aktywnego i refleksyjnego podmiotu. Tożsamość powstaje na styku procesów odtwarzania i redefinicji, fragmentaryzacji i konsolidacji, destabilizacji i przejmowania kontroli, wątpienia i zaufania, standaryzacji i indywidualizacji, przedstawiając sobą oparty na rozmaitych wyborach, otwarty projekt. Wiedza na temat tego, kim jesteśmy, rozpatrywana jest nie tylko w kategoriach podobieństwa, ale również, a może przede wszystkim, w kontekście różnicy i zmiany. Tożsamość obecnie staje się więc bardziej dowolna, ambiwalentna, okazjonalna i pluralistyczna. Co za tym idzie, "tożsamości główne", np. te związane z klasą społeczną czy miejscem pochodzenia, usuwają się na bok, ustępując miejsca tożsamości opartej na szerokiej bazie środków dostarczanych przez konsumpcję, media oraz zmieniające się konteksty działania.
Konstanty Strzyczkowski
Analizując twórczość Petera Taylora (1919-1994), autorka podejmuje w książce temat współczesnej kobiecości amerykańskiego Południa jako praktyki performatywnej. Wychodząc z założenia, że kobiecość ta zasadza się na modelu "Idealnej Opiekunki" kultury Południa, oraz że ten ostatni jest "regionalnie nacechowanym" rozwinięciem XIX-wiecznego ideału Prawdziwej Kobiecości, ukazuje, jak model ów wpływał i nadal wpływa na trzy analizowane grupy kobiet Południa: białe mężatki z klasy uprzywilejowanej, białe kobiety niezamężne oraz kobiety czarne. Książka jest próbą zademonstrowania, iż koncepcja "Idealnej Opiekunki", którą krytyka genderowa swojego czasu uznała za opresyjny model kobiecości, może być również postrzegana jako specyficznie twórczy sposób radzenia sobie z ograniczeniami narzucanymi kobietom Południa przez kulturę, którą przychodzi im się "opiekować". Tak rozumiana koncepcja "Idealnej Opiekunki" kultury Południa, a z nią idea Prawdziwej Kobiecości, z której koncepcja owa się wywodzi, staje się sposobem także na przetworzenie pojęcia amerykańskiego Południa jako kontekstu "(nie)wolnego" od tradycyjnie rozumianych podziałów kulturowych.
Niniejsza książka ma na celu przyjrzenie się, jak w polskich programach podróżniczych podglądamy Innego. Jego wizerunki, które oglądamy na ekranie naszego telewizora, są przefiltrowane przez subiektywne spojrzenie kamery naszych podróżników, ale my w dużej mierze identyfikujemy się z tym punktem widzenia. Utwierdzamy się w przekonaniu, że nasze wyobrażenie na temat kultury Innego jest słuszne i zobiektywizowane. Polscy podróżnicy stają się naszymi przewodnikami po inności, egzotycznej i odległej, którą z zaciekawieniem śledzimy w programach telewizyjnych, zwłaszcza jeśli jest ona atrakcyjnie podana. A zwykle jest, bo takie są wymogi współczesnego rynku medialnego i współczesnego widza. Przeanalizowane zostały dzieła takich autorów, jak: Wojciech Cejrowski, Elżbieta Dzikowska i Tony Halik, Robert Makłowicz oraz Martyna Wojciechowska.
Henryk Jurkowski, wybitny specjalista historii teatru i teatru lalek, proponuje szerokie spojrzenie na rytuał z punktu widzenia teatrologa, kładąc szczególny akcent na znaczenie materiału. Na około 300 stronicach tekstu autor umiejętnie przedstawia istotne zagadnienia dotyczące badanej kwestii, dbając o ilustrację swych tez przykładami pochodzącymi niemalże ze wszystkich zakątków ziemi.
Charakter informacyjny pracy Materiał jako wehikuł treści rytuału wskazuje na jej niebywałą wartość. Przez systematyzację materiału pochodzącego z różnych kultur prowadzi ona do lepszego i głębszego zrozumienia rozwoju zjawisk kulturowych i powiązania między teatrem a rytuałem. Będzie ona stanowić cenny podręcznik akademicki dla kulturoznawców, religioznawców, teatrologów i etnologów, przekazujący rzetelną wiedzę z historii kultury i sztuki.
"W tej książce Duvignaud formułuje - po pierwsze - niezwykle sugestywną teorię święta, a święto to przecież środowisko wszelkich widowisk kulturowych i chyba nic bardziej niż ono nie zasługuje na miano społecznego performansu. Duvignaudowska koncepcja święta śmiało może być postawiona w rzędzie innych wielkich wizji socjologicznych czy antropologicznych, takich jak koncepcja communitas [...]. I jakimś odpowiednikiem Turnerowskiego procesualnego poglądu na społeczeństwo [...] jest z kolei - to po wtóre - wizja krążenia darów, podjęta przez Duvignauda z arcydzieła Maussa i tak twórczo przezeń rozwinięta, poświadczająca, że problem socjologiczny - szczególnie socjologii dynamicznej - jest zasadniczo problemem komunikacji: kwestią dynamiki relacji międzyludzkich. W Darze z niczego Duvignaud formułuje też - po trzecie - własną koncepcję transu, w myśl której doświadczenie to należy oddzielać od doświadczenia opętania czy owładnięcia kultowego [...]. Te trzy wielkie tematy: święto (albo protostrukturalna communitas), krążenie darów (albo sama chociażby dynamika, procesualność życia społecznego), trans (doświadczenie liminalności), tworzą kościec tej perspektywy antropologii kulturowej, którą jest antropologia widowisk. Koncentruje się ona na widowiskach kulturowych, ponieważ w tych zdarzeniach społeczeństwo jest rzeczywistym dzianiem się, staje się tu i teraz, aktualizuje się, ale w tej samej chwili - właśnie dzięki spełnianemu widowisku - z bezpośredniością charakterystyczną dla dramatu opowiada sobie o sobie samym, uświadamia sobie siebie we własnej narracji. Widowisko kulturowe można też nazwać performansem społecznym, ale takim performansem, w którym dokonuje się epifania prawdziwego bohatera antropologii - człowieka całkowitego".
z posłowia Leszka Kolankiewicza
[Książka] dokumentuje, że małżeństwo i rodzina pozostaje nadal ważną sferą życia jednostki. Nie można ich jednak wtłoczyć w sztywne ramy zasad i przepisów. Zmienia się życie społeczne, a z nim potrzeby i oczekiwania jednostek; zmienia się także rodzina w swoim zewnętrznym kształcie i wewnętrznych układach. [...]
[Prezentowana] praca jest ważną i potrzebną pozycją z zakresu socjologii małżeństwa i rodziny. Wpisuje się w dyskurs towarzyszący współczesnemu małżeństwu i rodzinie - równości ról, dzietności, formalizacji związków, pluralizmu życia rodzinnego. Jej publikacja z pewnością wzbogaci dotychczasowy stan wiedzy z tego zakresu.
Z recenzji prof. dr. hab. Henryka Cudaka
Z uwagi na swój złożony charakter zagadnienie demoralizacji i przestępczości nieletnich pozostaje w sferze zainteresowań badaczy wielu dyscyplin naukowych. Nie da się bowiem ograniczyć rozważań nad tym, niestety wciąż narastającym problemem, do sfery prawnokarnej czy też wyłącznie pedagogicznej.
Z tego powodu niniejsza książka poświęcona problematyce demoralizacji i przestępczości nieletnich oraz prawnemu systemowi przeciwdziałania tym zjawiskom stanowi klasyczny przykład rozważań o charakterze kryminologicznym nad patologicznymi zachowaniami nieletnich, ich źródłami i sposobami ich przezwyciężenia. Książka ta stanowi niejako próbę włączenia się w żywą dyskusję o poszukiwaniu skutecznego panaceum na naganne postawy nieletnich, co wydaje się być nabierać dodatkowej doniosłości w kontekście podejmowanych prób zmiany obecnego ustawodawstwa dotyczącego nieletnich.
Spojrzenie na dzieła Dantego, Balzaka, Zoli, Manna i wielkich poetów Orientu, a także na rzeźby Michała Anioła i obrazy Cezanne'a oraz muzykę Wagnera z perspektywy nauk o mózgu. Fascynująca lektura z dziedziny neuroestetyki, nauki, której twórcą jest autor tej książki - Semir Zeki, światowej sławy neurofizjolog i wybitny badacz układu wzrokowego. Opisując neurobiologiczne podstawy percepcji estetycznej, rozszerza swoje dotychczasowe rozważania ze sztuk plastycznych na muzykę, literaturę i filozofię. Jak pisze we wstępie: "Sztukę, miłość i piękno uważa się powszechnie za pojęcia abstrakcyjne, choć coraz więcej przemawia za tym, że nasze przeżycia w tych obszarach są bezpośrednio skorelowane z aktywnością wyspecjalizowanych części mózgu. [...] Czy możliwe, że zasadniczo takie samo podejście, czyli tworzenie pojęć, stosowane jest zarówno w prostej percepcji, jak i w matematyce, sztuce, muzyce i literaturze? Świadectwa pochodzące z powyższych dziedzin potwierdzają tę hipotezę. Istnieje zatem, co postaram się wykazać, ścisły związek między zwykłą percepcją z jednej strony a sztuką, pięknem, miłością i twórczością z drugiej".
Istnieją uzasadnione nadzieje, że nauki o mózgu staną się naturalnym pomostem między naukami ścisłymi, które badają naturę życia i kosmosu, a naukami humanistycznymi, które zgłębiają istotę ludzkiej egzystencji. Nikt nie nadaje się lepiej do roli pośrednika niż Semik Zeki, czego dowodem jest jego niezwykła książka "Blaski i cienie pracy mózgu".
Eric Kandel, profesor uniwersytecki i profesor Fundacji Kavli
Na tom składa się, poza nader rzeczowym redaktorskim wprowadzeniem, 30 rozpraw, stanowiących pokłosie udanej konferencji naukowej, którą Instytut Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego zorganizował w maju 2009 roku na dwudziestolecie przełomu ustrojowego w naszym kraju. W żadnym razie nie jest to jednak po prostu zbiór materiałów konferencyjnych. Widać, że redaktorom książki zależało na stworzeniu możliwie rozległej (i teoretycznie pogłębionej) panoramy społecznej Polski współczesnej.
Wśród autorów znaleźli się znakomici goście zagraniczni, m.in. Adam Przeworski, którego, umieszczona na pierwszym miejscu, obszerna rozprawa Samorządność naszych czasów stanowi niewątpliwie jedną z ozdób całości.
Wiele innych pozycji to również teksty naprawdę pierwszorzędne, wnoszące rzeczywiście coś nowego nie tylko do kanonu wiedzy o tzw. transformacji systemowej naszego kraju i jej rezultatach, ale i do refleksji o stanie polskiej socjologii czy wiedzy społecznej w ogólności. Niektóre są przy tym w stanie zainteresować szersze grono czytelników, a nie tylko socjologów i studentów socjologii. Wielką zaletą zbioru jest zresztą to, że nierzadko wprost do dyskusji zaprasza.
z recenzji Jerzego Szackiego
Tytułowe pojęcie "analizy integralnokulturowej" jeszcze nie zadomowiło się w języku potocznym i w terminologii nauk społecznych, lecz w ostatnich kilku latach jest na tyle często używane przez redaktora pracy i jego współpracowników, że być może zostanie szerzej zaadaptowane. [...] Niewątpliwym walorem pracy jest jej interdyscyplinarny charakter. Ma ona szansę zainteresować prawników, socjologów, kulturoznawców, pedagogów i przedstawicieli innych dyscyplin. Poszczególne teksty są napisane w sposób interesujący, wartko i potoczyście oraz, co więcej, dotyczą zagadnień uznawanych współcześnie za bardzo doniosłe.
z recenzji Andrzeja Kojdera
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
