O muzeologii cyfrowej – wprowadzenie / 7
Rozdział I: MUZEOLOGIA CYFROWA | CYBERMUSEOLOGY
Aldona Tołysz, Małgorzata Wawrzak
Muzealnictwo przyszłości. O projektach, które wyprzedziły technologię / 25
Eric Langlois
Dalej niż ewolucja technologiczna: refleksje muzeologiczne. W stronę spójnych i dostosowanych do konkretnych potrzeb cyberwystaw / 43
Anna Leshchenko
Cyfrowe wymiary muzeum: definicja przedmiotu badań cybermuzeologii / 69
Rozdział II: KURATORSTWO CYFROWE | DIGITAL CURATION
Aleksandra Janus
Humanistyka cyfrowa, muzea i historia ratownicza / 83
Agnieszka Krzyżanowska
Redaktor metadanych, czyli o roli administratora merytorycznego muzealnej bazy danych / 93
Dominik Mirosław Piotrowski
Kuratorstwo cyfrowe i upowszechnienie wiedzy o zbiorach muzealnych za pomocą otwartych narzędzi do zarządzania treścią / 103
Rozdział III: NARZĘDZIA CYFROWE MUZEALNICTWA | | DIGITAL TOOLS FOR MUSEOLOGY
Marcin Wilkowski
Masowa analiza kodu źródłowego jako metoda chronologii muzeów cyfrowych / 117
Małgorzata Baka
Standardy i schematy metadanych w digitalizacji muzealiów w Polsce – przegląd / 135
Anna Kornelia Jędrzejewska
Narzędzia cyfrowe do badań nad dziejami piernikarstwa / 165
Ewelina Bednarz
Niderlandzka kultura cyfrowa / 195
Indeks rzeczowy | Index / 219
O autorach | About Authors / 227
Przekład: Translatorium Instytutu Filozofii UMK – Przemysław Chmielewski, Marta Chojnacka, Adam Fedyniuk, Paweł Gąska, Tomasz Gliński, Adam Grzeliński, Paulina Karbownik, Kinga Kaśkiewicz, Mateusz Klonowski, Dawid Kolasa, Aleksandra Konrad, Dominika Kosiewicz, Jakub Maciejewski, Tomasz Markiewka, Anna Markwart, Hanna Piątkiewicz, Mieszko Radecki
Redakcja naukowa – Adam Grzeliński, Kinga Kaśkiewicz, Anna Markwart
Wprowadzenie – Adam Grzeliński
Każdego, kto po raz pierwszy spogląda na karty Słownika historycznego i krytycznego francuskiego filozofa i historyka Pierre’a Bayle’a (1647–1706), zadziwia przede wszystkim nietypowy układ stron. Poszczególne hasła (a jest ich, bagatela, ponad dwa tysiące) zajmują niewiele miejsca, pisane są niekiedy dość nonszalancko, a nierzadko urywają się w sposób, który dla dzisiejszych autorów takich kompendiów wiedzy byłby nie do przyjęcia. Wielokrotnie dłuższe są natomiast uwagi Bayle’a będące świadectwem niezwykle błyskotliwej i krytycznej umysłowości. Chociaż o niejednej postaci, której poświęcone były hasła Słownika, nie pamięta dzisiaj prawie nikt, to właśnie przemyślenia zawarte w dodanych do tych haseł uwagach przyczyniły się do wielkiej poczytności całego dzieła. W osiemnastym stuleciu czytali je wszyscy. Niektórych gorszyło, wielu przekonywało, jednak z pewnością niemal nikogo nie pozostawiało obojętnym. Bayle poruszał bowiem najbardziej istotne problemy filozoficzne, teologiczne, polityczne i społeczne – granic możliwej do uzyskania przez człowieka wiedzy, racjonalności religijnej, relacji pomiędzy Kościołem i państwem, wolności sumienia. Oświecenie, którego był prekursorem, odnajdowało w Słowniku nie tylko kompendium wiedzy historycznej, ale także postulaty, które ówcześni myśliciele przyjmowali za swoje: religijnej tolerancji, usamodzielnienia etyki czy poznawczego krytycyzmu, spod którego ostrza nie wychodziły bez szwanku nawet najpotężniejsze systemy metafizyczne.
Pozostaje Bayle także wspaniałym wzorem historyka – nie tylko erudyty, ale nade wszystko krytyka wszelkich dostępnych mu źródeł. Przekonują o tym marginesy dzieła, upstrzone tysiącami odniesień do innych prac. Oto za sprawą jego Słownika dokonywał się przewrót, który Ernst Cassirer przyrównał do późniejszego kantowskiego przewrotu kopernikańskiego w filozofii: fakty dawnej historii nie leżały przed oczyma badacza, który miałby je jedynie zebrać i skompilować. Na odwrót, dopiero odpowiednio przeprowadzona krytyka poznania historycznego pozwalała stwierdzić, co w ogóle należy uznać za fakt: warunki poznania faktów historycznych okazywały się tożsame z warunkami samych poznawanych faktów. Trudno także nie docenić zalet stylu: żywego, ciętego, niekiedy pełnego ironii – łatwo w autorze Słownika rozpoznać zapamiętałego i wytrawnego polemistę.
Pierwszy tom zawierający przekład wyboru haseł ze Słownika Bayle’a, opublikowany w roku 2014, ukazywał krytycyzm i sceptycyzm Bayle’a. Tom obecny koncentruje się na zagadnieniach religijnych, społecznych i politycznych.
Edycja – Piotr Roszak, Enrique Alarcón
Redakcja – Piotr Roszak, Jagoda Marszałek
Tłumaczenie – Jagoda Marszałek
„List do Tytusa jest specyficzny, został napisany do biskupa i pasterza Kościoła. Komentarz Akwinaty w pełni odzwierciedla ten fakt. Widząc w postaci Tytusa paterfamilias, czyli „ojca rodziny”, „zarządcy i gospodarza”, wyszukuje w Piśmie Świętym takie teksty, które będą mówiły i wyjaśniały praktyczną naturę tej posługi. Tradycyjnie w żydowskiej rodzinie wszystko zależało od ojca. To on zabiegał o dom, który nie był tylko małą społecznością kilku osób, ale większym klanem, do którego należeli bezpośredni domownicy, dzieci i krewni, także dalsi, wraz ze służącymi i niewolnikami. Jego zadaniem było zabieganie o środki na utrzymanie całej tej społeczności, a osobną odpowiedzialnością, którą był obarczony, była kwestia religijnego wychowania i całej „kultury” domu. Po prostu to on decydował o podstawowych sprawach rodziny, niezależnie od wieku domowników. Gdzie czerpać wzorce dla takiego postępowania? Już sam św. Paweł, pisząc o zadaniach Tytusa, czerpie obficie z dydaktycznych wskazań starotestamentalnych, przede wszystkim ksiąg mądrościowych. Teksty te nie są czymś przebrzmiałym, nawet jeżeli ich charakter i kontekst społecznych relacji był inny. Także dla św. Tomasza Pismo Święte jest tekstem natchnionym, wymaga interpretacji, nie jednak ich wykluczenia”.
Ze wstępu ks. prof. Mirosława Mroza
Praca ma nowatorski charakter ze względu na bogaty materiał badawczy dotyczący sztuki współczesnej żyjących artystów, jej nietrwałości, konieczności współpracy konserwatora z artystą przed aranżacją. Autor prowadził szczegółowe […] identyfikacje za pomocą nowej generacji sprzętów analityki instrumentalnej. Wyniki potwierdzał w wywiadach z artystami, wyprowadzał z nich też wnioski na temat idei i intencji prac przedstawianych przez twórców […] od malarstwa, po instalacje, sztukę kinetyczną, sztukę konceptualną i performans. Meritum ujęcia problemu ma związek z unikalnością konserwowanych dzieł, zarówno w formie, idei, jak i materii, a czasami programowej immaterii. […]. Przykłady z szerokiego wachlarza konserwatorskich ingerencji dobrane zostały w taki sposób, by prezentowały różnorodność postaw, jakie artyści żyjący przyjmują, gdy zajdzie konieczność podjęcia współpracy z konserwatorem.
Ciekawe jest wprowadzenie dylematu – czy konserwator powinien uczestniczyć w czymś, co można nazwać „autorską ingerencją” lub „reperacją autorską”, niezgodną ze standardami konserwatorskimi, takimi jak odwracalność zabiegów, minimalna interwencja, zastosowanie bezpiecznego dla obiektu środka do oczyszczania, czy konsolidacji lub podklejenia. Jak mają być traktowane autorskie, ale i znacznie późniejsze nawarstwienia. Jest to szczególnie istotne w przypadku dzieł (tu: Lyncha), dla których proces entropii wzmocniony jest poprzez dobranie odpowiedniej materii i techniki.
Książka, operując przykładami, odsłania fenomen map nauki oraz wprowadza w szczegóły warsztatu związanego z przetwarzaniem i wizualizacją danych. To pole badań przyciąga specjalistów z różnych dyscyplin naukowych, stawiających pytania dotyczące rozwoju i historii, a także filozofii i socjologii nauki w szerokim sensie. Żeby ukazać meritum map nauki, autorka na jednej z pierwszych stron książki przytacza trzy cytaty znanych ludzi mówiące o znaczeniu tego narzędzia. Po pierwsze, jak każda mapa tworzą one powiązania pomiędzy „odmiennymi ideami, o których wcześniej nie mieliśmy pojęcia”. Po drugie, mapa nauki pomaga w odkrywaniu nowej wiedzy o danym zjawisku lub procesie. Po trzecie, wizualizacje wielkoskalowych danych (opisujących naukę) mogą być odbierane jako wytwór artystyczny.
Jak zaznaczył prof. Rafał Maciąg w recenzji wydawniczej, książka ta porusza „[…] bardzo ciekawe i aktualne problemy nauki związane z jej podstawami, takimi jak legitymizacja i wiarygodność, ale także dostępność i transparentność czy last but not least sensowność i poprawność. Wszystkie te aspekty mieszczą się w refleksji podjętej przez autorkę i ze względu na swoją wagę i obszerność nie mogły być przez nią wyczerpane”.
Wstęp / 9
Rozdział 1. Miejsce ochrony środowiska w teorii ekonomii / 15
1.1. Problemy ekologiczne w historii myśli ekonomicznej / 15
1.2. Dobra publiczne / 18
1.3. Efekty zewnętrzne / 21
1.4. Teoretyczne podstawy ekonomii ekologicznej / 24
Rozdział 2. Polityka ekologiczna państwa i jej instrumenty / 29
2.1. Rola państwa w polityce ekologicznej / 29
2.2. Zasady prowadzenia polityki ekologicznej / 34
2.3. Instrumenty polityki ekologicznej / 36
Rozdział 3. Pojęcie danin ekologicznych i ich ewaluacja / 49
3.1. Pojęcie danin, podatkow i opłat ekologicznych / 49
3.2. Ewaluacja danin ekologicznych przez pryzmat efektywności ekologicznej / 55
3.3. Ewaluacja danin ekologicznych – pozostałe efekty / 65
Rozdział 4. Polskie daniny ekologiczne / 71
4.1. Katalog i charakterystyka polskich danin ekologicznych / 71
4.2. Dochody pochodzące z danin ekologicznych / 83
4.3. Historia opłat za korzystanie ze środowiska i wprowadzanie w nim zmian / 88
4.4. Opłaty za korzystanie ze środowiska i ich stawki / 90
Rozdział 5. Ewolucja polskich opłat za korzystanie ze środowiska / 123
5.1. Ewolucja katalogu zanieczyszczeń objętych opłatami oraz obowiązujących stawek / 123
5.2. Dochody z opłat za korzystanie ze środowiska a wydatki funduszow ekologicznych / 141
Rozdział 6. Funkcje opłat za korzystanie ze środowiska / 147
6.1. Plan badania / 147
6.2. Znaczenie opłat za korzystanie ze środowiska / 154
6.3. Funkcja fiskalno-funduszowa opłat za korzystanie ze środowiska / 159
6.4. Funkcja bodźcowa opłat za korzystanie ze środowiska / 163
6.5. Efektywność ekologiczna opłat za korzystanie ze środowiska / 166
Zakończenie / 177
Bibliografia / 185
Spis tabel / 199
Spis rysunkow / 203
W polskim systemie opieki zdrowotnej opieka nad pacjentem ze zdiagnozowaną przewlekłą chorobą nerek (PChN) na etapie leczenia zachowawczego oraz nerkozastępczego jest rozproszona, gdyż jest realizowana na poziomie opieki podstawowej, specjalistycznej i wysokospecjalistycznej, w trybie ambulatoryjnym i stacjonarnym. Obecnie nie ma mechanizmów regulujących zarządzanie i koordynację opieki nad chorym z PChN. Zadanie koordynacji procesu diagnostyki i leczenia w znacznym stopniu jest przeniesione na samego chorego. Badanie, przedstawione w tej książce, przeprowadzone na grupie 767 pacjentów hemodializowanych z województwa kujawsko-pomorskiego wskazuje na potrzebę objęcia tej grupy chorych opieką koordynowaną.
Badania nad wykorzystaniem mediów społecznościowych w tworzeniu innowacji przedsiębiorstw, w dzieleniu się wiedzą wciąż znajdują się na wczesnym etapie rozwoju. Obecna literatura oferuje niewiele wskazówek dotyczących skutecznego zastosowania mediów społecznościowych w tworzeniu innowacji. Wyzwaniem dla obecnych przedsiębiorstw jest zatem zrozumienie tego, jak wydobyć z mediów społecznościowych potencjał innowacyjny, jak wykorzystać mądrość tłumu w podejmowaniu ważnych decyzji biznesowych. Prezentowana praca wychodzi naprzeciw temu wyzwaniu, a przeprowadzone w niej dociekania zostały oparte na oryginalnych przemyśleniach oraz wnioskach pochodzących z przeprowadzonych badań własnych wśród polskich małych i średnich przedsiębiorstw. Podjęta w książce problematyka jest zatem istotna i aktualna z punktu widzenia teorii i praktyki zarządzania. Wyczerpująco opisuje zakres i formę wykorzystania mediów społecznościowych w kreowaniu innowacji w przedsiębiorstwach. Opracowanie wnosi wkład do obecnego stanu wiedzy, zwiększając zrozumienie możliwości wykorzystania mediów społecznościowych w kreowaniu innowacji przedsiębiorstw. Badania mają również ważne implikacje dla praktyków biznesu, którzy wraz z ciągłym rozwojem technologicznym, dostępem do informacji i rosnącymi wymaganiami rynkowymi są postawieni przed wyzwaniem jak najskuteczniejszego wykorzystania mediów społecznościowych do tworzenia innowacji.
Książka poświęcona jest krytycznej analizie etnosymbolicznej teorii narodu, której autorem jest zmarły w 2016 roku brytyjski socjolog Anthony D. Smith. Wyszedł on z założenia, że problematyka narodu i nacjonalizmu wymaga nowego opisu, który przełamie monopol dotychczas obowiązujących paradygmatów, dając możliwość pełniejszego przebadania zjawiska. Czerpiąc z prac Durkheima, Simmla, Webera, a także historyków z francuskiej szkoły Annales oraz angielskiej historii społecznej, zaproponował własne spojrzenie na genezę i rozwój narodów.
W prezentowanej książce autor dokonał próby odtworzenia etnosymbolicznej teorii narodu, próbował też wyśledzić wpływ biografii autora na jego koncepcję. Głos brytyjskiego uczonego umieszczony został w szerszej dyskusji teoretycznej, jaka toczy się w obrębie nauk społecznych zainteresowanych problematyką narodową. Autor monografii krytycznie analizuje wskazaną teorię, śledząc inspiracje i zapożyczenia, jak również teoretyczne innowacje, sprawiające, że etnosymbolizm można zasadnie traktować jako podejście nowe i oryginalne.
Książka wieńczy ważny etap w badaniach podjętych i realizowanych przez Pracownię Badań nad Pamięcią Zbiorową w Postkomunistycznej Europie działającą w Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu od bez mała dekady. […].
Nie sposób nie zauważyć pewnego zdziwienia, a niekiedy wręcz zakłopotania, wielu uczonych, kiedy zetknęli się z nostalgią i tęsknotą za komunizmem, szczególnie gdy trzeba było odpowiedzieć na pytanie o ich źródła. Ten wyraz pamięci oddolnej kolidował bowiem otwarcie z głównymi treściami i dominującą tonacją pamięci oficjalnej. Wbrew podjętym wysiłkom badawczym analiza tego zjawiska ogranicza się w zasadzie do jego uwypuklenia i zaznaczenia jego obecności w mnemonicznej ikonosferze. Nie brakuje przy tym również błędnych wniosków i perspektyw, zawierających się nawet w samym określeniu „nostalgia” czy „tęsknota za komunizmem”. Nie chodzi przecież o chęć przywrócenia reżimu i władzy komunistycznej, lecz o silnie zakorzenione w indywidualnym lub pokoleniowym doświadczeniu życiowym spojrzenie na własną przeszłość nie tylko w kontekście prawdziwej lub kulturowo stymulowanej traumy, ale przede wszystkim z punktu widzenia teraźniejszości. Nie ulega bowiem wątpliwości, że podobnie jak pamięć nostalgia również jest funkcją postkomunistycznej teraźniejszości.
Ze Wstępu do książki
Wszystkie wielkie religie, ale też poważne filozofie i psychologie podkreślają, że największym złem, grzechem i błędem jest zamknięcie się w sobie i uznanie siebie za centrum istnienia. Człowiek, który to uczynił – pisał przed laty Erich Fromm – „czuje się bardzo pewny siebie, ponieważ nie obchodzi go to, jak się wokół niego rzeczy mają”. Wszelkie inne zło pochodzi z tego zamknięcia. Oznacza bowiem uznawanie separatyzmu, odizolowania i koniecznej obrony jako zasad, w których organizuje się życie jednostki, kultury, religii, społeczeństwa. Całe nasze istnienie staje się wtedy w jakiś sposób osaczone, zatopione, okrążone przez wrogów, którzy zagrażają swą bliskością i mocą. Zamiast otwarcia i uznawania otwartego kontekstu swego bytu, zaczyna się stawiać bariery, zasieki i wytyczać granice. Zamknięcia te dotyczą tak samo konkretnego człowieka, jak też kultur, społeczności, religii itp. Świat zamknięty sprawia pozory rzeczywistości jednorodnej i świata jedynego, z którego jednak nie ma wyjścia. Jak czarna dziura pochłania on wszystko i niczemu nie pozwala wyjść na zewnątrz. Otaczają nas wtedy mury i sami jesteśmy jednym z nich dla siebie i innych. W postawach tych wyraża się grzech przeciwko światłu, które mogłoby przyjść z zewnątrz; i znieruchomienie, jakby wszystko już się stało, spełniło, zrealizowało. Postawa takiego zamknięcia kłóci się jednak z metafizyczną zasadą istnienia, w której ujawnia się, że jest coś innego niż ja sam, i jest również to, co przekracza moje doświadczenie i istnienie. W swoim bycie jesteśmy wychyleni w przyszłość, skierowani ku temu, co jest ponad ludzkim istnieniem i jako tacy otwarci ku nowym jego możliwościom. W człowieku zakorzenione jest skierowanie ku nieskończoności i wcale nie jest on zamkniętą w sobie monadą. Stawanie się polega na kruszeniu tych murów i ograniczeń nie tylko dla siebie, lecz też dla nowej rzeczywistości.
Książka jest zbiorem refleksji o przedmiocie i przeobrażeniach polskiej socjologii wsi, z którą identyfikowałem się przez blisko pół wieku mojej aktywności naukowej.
Analizuję w niej stan samoświadomości dyscypliny w okresie ponad 250 lat rozwoju – od przełomu XVIII i XIX po drugą dekadę XXI wieku – penetrując jej wymiar teoretyczno-metodologiczny, opisując nieustające zmagania z definiowaniem ustawicznie przeobrażającego się przedmiotu badań, jak również sygnalizując wpływ na praktykę społeczną, rozumianą jako zaangażowanie w zmianę rzeczywistości wiejskiej oraz funkcjonowanie w strukturach akademickich.
Opracowanie stanowi swego rodzaju hołd złożony najstarszej i chyba „najszlachetniejszej” z licznych subdyscyplin socjologii w sytuacji, gdy ta desperacko walczy o przetrwanie.
Tematem książki jest rola pojęcia wyobraźni i wyobrażenia w pismach francuskiego filozofa Jean-Paula Sartre’a, szczególnie we wczesnym, psychologiczno-fenomenologicznym, okresie jego twórczości. Autorka omawia filozoficzne i literackie podstawy, na bazie których Sartre rozwinął swoją teorię wyobraźni; analizuje główne założenia ukutej przez niego koncepcji psychologii fenomenologicznej; a także śledzi funkcjonowanie pojęcia wyobraźni i wyobrażenia w innych, wychodzących poza zagadnienia psychologii fenomenologicznej, pracach francuskiego egzystencjalisty.
.Facture presents the latest conservation research on masterpieces from the National Gallery of Art, Washington, spanning the early Renaissance through the present and encompassing a range of media. Volume 2 examines great art of two very different eras—the Italian Renaissance and the 20th century—and puts in new contexts works such as Giotto’s Madonna and Child, bronze sculptures by Auguste Rodin, watercolors by John Marin, early paintings by Andy Warhol, and Mark Rothko’s multiforms, which mark the birth of his abstraction. Seven essays are illustrated with outstandingly detailed photography and share a common approach. They each begin with meticulous material and analytical study of the work and then place the findings in a broader historical context, providing new perspectives on well-known works. A fascinating contribution to interdisciplinary scholarship on art, this publication extends a tradition of fostering dialogue among art historians, scientists, and conservators in the international community.
INTRODUCTION / 7
EVALUATION OF CULTURAL HERITAGE / 9
Małgorzata Pronobis-Gajdzis / 10
A Conservator’s Reflection on Evaluation as a Pivotal Issue of Cultural Heritage Protection: History, Methodology, Contemporary Perspective
PAINTING / 29
Justyna Olszewska-Świetlik / 30
Painting Technology and Techniques in Selected Icons Attributed to the Rybotycze School from the Collection of the National Museum of the Przemyśl Land
Gaja Gąsecka, Justyna Olszewska-Świetlik, Maria Gołąb / 60
The History, Techniques and Technology of Two Paintings by Marcello Bacciarelli (1731–1818) Entitled Portrait of Konstancja and Stanisław Poniatowski and Portrait of Bacciarelli’s Granddaughter from the Collection of the National Museum in Poznań
Magdalena Sitkiewicz / 90
Paintings by Konrad Krzyżanowski from the Museum of Opole Silesia in Opole: Technological and Technical Issues
Kinga Szczepińska, Teresa Łękawa-Wysłouch / 116
Gothic Wall Paintings in the East Part of the South Wall in the Cathedral of Saint John the Evangelist in Kwidzyn: Verification of Their Presence and State of Preservation
CONTEMPORARY ART / 135
Mirosław Wachowiak / 136
Nursing, Arrangement, Care? Some Issues of the Broadened Fields of Activity of Conservators of Contemporary Art
Sławomir A. Kamiński, Anna Cecylia Brzóstowicz / 156
A Painting Conservator in the Land of Fakturowce: Selected Conservation Issues Regarding the Body of Work of Bronisław Kierzkowski
SCULPTURE, METAL AND CERAMIC ARTEFACTS, FURNITURE / 177
Aleksandra Jaros, Aleksandra Gralińska-Grubecka / 178
Technological Research and Conservation-Restoration of a Chinese Bodhisattva Sculpture Made of Polychromed Sun-Dried Clay (11th/12th C.)
Paula Śwituszak, Alina Tomaszewska-Szewczyk, Szymon Żywica / 196
Conservation of Draper Astrograph
Ewa Porzyć, Aleksandra Gralińska-Grubecka / 212
Research and Conservation-Restoration of a 19th Century Boulle Cabinet
TEXTILE
Muzea, kolekcje czy inicjatywy muzealne istniejące i kształtowane na ziemiach dawnej Rzeczpospolitej Obojga Narodów do 1918 r. nie były dotychczas przedmiotem szerszych badań. Nieznane pozostawały skala zjawiska i sposób funkcjonowania tych zbiorów w ówczesnej wielorakiej kulturze pamięci. Niniejsza publikacja to próba wypełnienia tej luki. Punktem wyjścia do zawartych w książce studiów jest muzeum rozumiane jako instytucja publiczna, opierająca swoją działalność na prezentacji i dydaktycznym wykorzystaniu obiektów wizualnych tworzących kolekcję.
Monografia jest podzielona na cztery części poświęcone wybranym zagadnieniom – w pierwszej muzeum jest ujęte jako przestrzeń edukacji, w drugiej – jako obszar symbolizacji dziejów, historii narodu, rodów, kultury, a przede wszystkim sztuki. Trzecia część odnosi się do ziemi i zamieszkującego ją ludu w sensie ojczyzny/ojczyzn, w aspekcie przyrody i cywilizacji, natomiast część czwarta obejmuje zagadnienia związane ze skomplikowanymi na ogół relacjami pomiędzy narodami żyjącymi na dawnych ziemiach Rzeczpospolitej. Publikację zamyka wykaz muzeów i placówek o charakterze muzealnym zlokalizowanych tu przed 1918 r.
Pielgrzymowanie jest fenomenem o światowym zasięgu, wszechstronnie opisanym z punktu widzenia geografii, etnologii i powiązań z turystyką religijną. W literaturze teologicznej dominuje ujmowanie go jako przejawu pobożności ludowej. Autor podjął się rozwinięcia i usystematyzowania postrzegania pielgrzymowania jako znaku. Efektem jego pracy jest przekazywana w ręce Czytelników propozycja spojrzenia na pielgrzymkę przez pryzmat pojęcia sakramentalności (w szerokim rozumieniu tego terminu). Punktem wyjścia podjętej refleksji była analityczna lektura literackich świadectw przejścia Camino de Santiago, a osiągniętym celem stało się sformułowanie autorskiej definicji pielgrzymowania. Uzupełnieniem analiz jest zwrócenie uwagi na wieloaspektowość zjawiska świętych wędrówek i zaproponowanie szeregu praktycznych wniosków.
yfrowa dekada poświęcona jest związkom między sztuką i technologią w XX wieku, jednak przede wszystkim obejmuje lata 1965–1975, kiedy artyści po raz pierwszy zainteresowali się wykorzystaniem komputerów na gruncie sztuki. Opisane zostały tutaj przykłady artystycznego użytkowania komputerów przez inżynierów pracujących w Bell Labs oraz prace wywodzących się ze Stuttgartu artystów skupionych wokół Maxa Bensego.
Tytułowa cyfrowa dekada to czas, w którym z jednej strony następuje swoista instytucjonalizacja sztuki komputerowej, ponieważ jej istnienie zaczynają dostrzegać przedstawiciele świata sztuki, z drugiej zaś stanowi moment utraty niewinności, gdyż pojawiają się artyści, którzy zaczynają otwarcie krytykować zbliżenie się sztuki i technologii. W tym kontekście przeanalizowana została działalność twórców skupionych wokół ruchu Nowe Tendencje z Zagrzebia, Art Workers Coalition, Experiments in Art and Technology oraz artystów takich jak Frieder Nake i Gustav Metzger, którzy indywidualnie wyrażali swój sprzeciw względem komputerów oraz technologii produkowanych przez firmy współpracujące z wojskiem. W książce opisane zostały również prace polskich artystów zainteresowanych rozwojem komputerów, cybernetyką oraz technologią, szczególnie środowiska związanego z Jerzym Ludwińskim.
Choć Cyfrowa dekada skupia się przede wszystkim na analizie praktyk artystycznych, to sztuka komputerowa i technologiczna zostały potraktowane jako zjawiska zaangażowane politycznie, stąd też umiejscowiono je na tle społeczno-politycznym i w kontekście rozwoju technologii komputerowych.
Monografia zbiorowa „Bajka ludowa i nie-ludowa w badaniach interdyscyplinarnych” stanowi próbę odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób współcześnie pojmuje się i bada bajkę ludową. To proste pytanie nie jest bezzasadne, jako że zainteresowanie bajką w ostatnich czasach wydaje się znaczne. Powstaje wiele filmów, spektakli i książek odwołujących się już w nagłówkach do tytułowej kategorii, ale niejednokrotnie trudno znaleźć między nimi jakieś bliższe związki poza daleko idącymi skojarzeniami z czarami, cudownością i niezwykłością. Być może w takim szerokim rozumieniu terminu jest zauważalny zwrot ku pierwotnemu znaczeniu słowa bajka, czyli bajać, kłamać, opowiadać nieprawdy. Pragnąc bliżej przyjrzeć się istocie tego problemu, zaproszono do zaprezentowania wyników swych badań nad bajką 18 przedstawicieli różnych dyscyplin (folklorystów, etnologów, kulturoznawców, literaturoznawców, teatrologów, filozofów, pedagogów), aby zobaczyć z ich perspektyw, czym jest bajka, co w rzeczywistości kryje się pod tym pojęciem i jakimi narzędziami można tę kategorię badać.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
