Piotr Niemcewicz
Ocalić od zapomnienia… / 11
Arkadiusz Wagner
Kolekcjonerstwo a rodzina. Rzecz o unikaniu konfliktu / 15
MOSIĘŻNICTWO
Paula Śwituszak
Powiedz mi, ile masz w sobie cynku, a powiem ci, czym jesteś / 29
Świecznik, XVI – początek XVII w.
Prace konserwatorskie: Paula Śwituszak, Alina Tomaszewska-Szewczyk / 32
Świecznik, 2. połowa XVII w.
Prace konserwatorskie: Paula Śwituszak, Alina Tomaszewska-Szewczyk / 34
Misa norymberska, koniec XVI – początek XVII w.
Prace konserwatorskie: Alina Tomaszewska-Szewczyk / 36
KONWISARSTWO
Paula Śwituszak
Stara cyna i człowiek / 41
Świecznik ołtarzowy, około 1700 r.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Paula Śwituszak, Alina Tomaszewska-Szewczyk / 44
Świecznik ołtarzowy, 1. ćwierć XVIII w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Paula Śwituszak, Alina Tomaszewska-Szewczyk / 46
Wazonik ołtarzowy, 1. połowa XVIII w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Paula Śwituszak, Alina Tomaszewska-Szewczyk / 48
Dzban samowarowy (Dröppelminna), 1. połowa XIX w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Agata Ogińska / 50
GALWANOSTEGIA
Agata Ogińska
Od stosu Volty do fabryki Minterów / 55
Świecznik ołtarzowy – neobarokowy, XIX w.
Prace konserwatorskie: Agata Ogińska / 58
Patera secesyjna na podstawie figuralnej, około 1900 r.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Agata Ogińska / 60
ZŁOTNICTWO
Aleksandra Gralińska-Grubecka
Nie wszystko złoto, co się świeci / 65
Okładzina relikwiarza ołtarzowego lub retabulum, około połowy XVIII w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Aleksandra Gralińska-Grubecka / 67
Świecznik domowy, około połowy XVIII w.
Prace konserwatorskie: Agata Ogińska / 70
KOWALSTWO I ŚLUSARSTWO
Andrzej Podgórski
W żarze i z precyzją / 75
Nadświetle bramy, około 1700 r.
Prace konserwatorskie: Karolina Witkowska / 78
Świecznik ścienny, 2. połowa XVII w.
Prace konserwatorskie: Andrzej Podgórski, Alina Tomaszewska-Szewczyk / 80
Świecznik domowy, tzw. stoczek, XVIII w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Andrzej Podgórski, Alina Tomaszewska-Szewczyk / 84
Zamek do szafy, koniec XVII – początek XVIII w.
Prace konserwatorskie: Andrzej Podgórski, Alina Tomaszewska-Szewczyk / 86
POZŁOTNICTWO
Adam Kaźmierczak
Szlachetne przyodzienie / 91
Krucyfiks ołtarzowy, około połowy XVIII w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Adam Kaźmierczak / 94
SNYCERSTWO
Adam Kaźmierczak
Dialog formy i drewna / 101
Aniołek polichromowany, 1. połowa XVIII w.
Prace konserwatorskie: Aleksandra Gralińska-Grubecka / 104
SZTUKATORSTWO
Aleksandra Gralińska-Grubecka
Pomiędzy rzemiosłem a twórczością artystyczną / 109
Konsola – fragment późnobarokowej dekoracji sztukatorskiej, 2–3. ćwierć XVIII w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Aleksandra Gralińska-Grubecka / 112
CERAMIKA
Anna Zaręba
W ogniu malowane / 119
Kafel piecowy malowany kobaltem, 1. połowa XVIII w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Anna Zaręba / 122
Talerz fajansowy (schotel), 2. połowa XVIII – początek XIX w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Anna Zaręba / 124
Talerz porcelanowy, lata 60. XVIII w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Anna Zaręba / 126
KALIGRAFIA
Agata Ogińska
Sztuka pięknego pisania / 131
Płyta epitafijna Marianny Heleny von Bünau, 1732 r.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Hanna Rubnikowicz-Góźdź i Karolina Witkowska / 134
BIBLIOGRAFIA TEMATYCZNA / 139
SPIS POZOSTAŁYCH FOTOGRAFII / 144
Książka Jak wytwarzany jest slums? Studium przypadku mieszkańców Kibery i Korogocho w Nairobi powstała na podstawie pogłębionych badań terenowych w Kenii. To propozycja antropologicznego ujęcia tzw. slumsów łącząca teorię z etnograficzną praktyką. Autorka kwestionuje dominujące potoczne oraz naukowe dyskursy o slumsach. Z jednej strony wskazuje, że slumsy stanowią egzemplifikację szerszych globalnych zjawisk wytwarzających określone warunki ich powstania i funkcjonowania, z drugiej przez określone studia przypadków daje wgląd w postawy i sposoby działania konkretnych mieszkańców. Takie zestawienie perspektywy odgórnych dyskursów i struktury z oddolnymi praktykami i indywidualnymi doświadczeniami mieszkańców slumsów oddaje podział książki na dwie części – Genealogie: jak slums stał się slumsem? oraz Morfologie: praktykowanie struktur slumsu. Genealogie opowiadają o procesach wytwarzania slumsów jako przestrzeni i swego rodzaju „marki” oraz ich usankcjonowania przez praktyki językowe. Morfologie prezentują z kolei rozmaite strategie przyjmowane przez uczestników życia w slumsach w ich codzienności, od metod zarobkowania po lincze na złodziejach. W rezultacie książka ukazuje kompleksowość świata, w który mieszkańcy slumsów są uwikłani i który na różnych poziomach współtworzą.
W książce podjęto złożony i trudny temat, dotyczący problematyki konserwacji sarkofagów cynowych znajdujących się w grobach królewskich na Wawelu oraz w mauzoleach rodowych Promnitzów i Hochbergów.
Książka jest oparta na rozbudowanych badaniach, także tych zapoczątkowanych dyskursem naukowym ze specjalistami z innych dziedzin, własnych ustaleniach wynikających bezpośrednio z konserwacji blisko 40 sarkofagów (królewskich na Wawelu, książęcych z Pszczyny, Świebodzic i Oleśnicy czy biskupich z Janowa Podlaskiego i wielu innych) oraz empirycznej wiedzy konserwatorskiej. Omawia zagadnienia historyczne ratowania cennych obiektów funeralnych na podstawie kwerend przeprowadzonych w archiwach Zamku Królewskiego na Wawelu, Muzeum Piastów Śląskich w Brzegu, Wojewódzkich Konserwatorów Zabytków w Katowicach, Szczecinie, Gdańsku, we Wrocławiu i ich delegaturach w Słupsku, Legnicy i wielu innych. Autorka zapoznała się również osobiście ze stanem zachowania sarkofagów zgromadzonych w Szczecinie, Słupsku, Darłowie, Sierakowie, Brzegu, Legnicy, Pieskowej Skale czy Tworkowie.
Wybrane sarkofagi zostały poddane szczegółowej analizie, uwzględniającej zagadnienia ikonograficzne, historyczne w zakresie genezy, autorstwa, procesu twórczego oraz identyfikacji warsztatu konwisarskiego. Omówiono technologię i technikę ich wykonania oraz aspekt historyczny, zawierający informacje na temat zastosowania cyny w sztuce konwisarstwa na terenie Polski. W książce scharakteryzowano również przyczyny powstawania i rodzaje korozji cyny oraz zjawisko tzw. trądu cynowego. W pracy opisane i zilustrowane zostały używane przez A.T. Pracownię Konserwacji Zabytków w Tychach metody stabilizowania i prostowania trumien metalowych poprzez wykorzystanie trzech rodzajów konstrukcji wykonanych z wysokogatunkowej stali austenitycznej. Wprowadzenie wzmocnień połączonych specjalnie dobranymi śrubami, nitami lub spawami było dostosowane do indywidualnych potrzeb każdego z konserwowanych sarkofagów. Pozwoliło to na przywrócenie obiektom ich oryginalnych kształtów i wymiarów. Przedstawione tu rozporowe konstrukcje mobilne, wykonane dla sarkofagów króla Zygmunta III Wazy, jego żony Konstancji i ich syna królewicza Aleksandra Karola, zostały wysoko ocenione (majstersztyk!) przez specjalistów w dziedzinie konserwacji.
Przedstawiono także szczegółowe ustalenia dotyczące stanu wiedzy o pochówkach w dwóch kryptach rodowych Promnitzów i Hochbergów, a także omówiono zaktualizowany na skutek konserwacji sarkofagów (przeprowadzonej w latach 2015–2020) stan wiedzy o pogrzebach królów polskich i członków ich rodzin na Wawelu.
Przed stu laty wspólną częścią losu wielu młodych kobiet pochodzących z ubogich rodzin – głównie wiejskich – było podejmowanie pracy w charakterze służby domowej. Nadmiar rąk do pracy na wsi skłaniał je do opuszczenia rodzinnych domów i pójścia – jak wówczas mawiano – do „obowiązku”. Książka ukazuje wielostronny obraz codzienności polskich służących domowych. Na podstawie analizy różnego typu źródeł – akt sądowych, druków ulotnych, pamiętników, prasy, poradników oraz literatury pięknej – rozważono w niej cztery główne wiązki problemów badawczych: relacje pomiędzy służbą domową a pracodawcami, czas pracy i czas wolny od obowiązków, warunki życia i pracy służących, a także ich perspektywy i trajektorie życiowe. Ze względu na niewielką liczbę źródeł, które wprost dotyczą tej grupy społeczno-zawodowej, informacji na jej temat autor niejednokrotnie poszukuje na marginesach głównego toku rozważań zawartych w tekstach źródłowych, nie wahając się zgłębiać spraw z pozoru błahych. Ponadto stara się zachować równowagę pomiędzy dążeniem do uchwycenia życia służących niejako od wewnątrz (by nie powiedzieć – „od kuchni”), czyli z perspektywy ich przypuszczalnych dążeń, obaw i nadziei, a ukazaniem jego rozmaitych zewnętrznych uwarunkowań.
Niniejszy tom z cyklu „Za kulisami. Toruńskie spotkania wokół dramatu” to zapis wywiadów, wykładów i wytłumaczeń gości biorących udział w drugiej edycji festiwalu, która odbyła się w dniach 26–27 maja 2021 r., oraz osób zaproszonych do współtworzenia publikacji. Wydarzenie poświęcone dramatowi i teatrowi chińskojęzycznemu przygotował Zespół Badawczy „Performatyka i Studia nad Przekładem Dramatu” z Wydziału Humanistycznego UMK.
Barbara Bibik i Monika Krajewska
Podjęte w monografii rozpoznanie naukowe pozwoliło na wprowadzenie do polskiej literatury przedmiotu zagadnienia życzliwego przywództwa, które zbudowane jest na etycznym fundamencie, a swoimi korzeniami nawiązuje do pozytywnej teorii organizacji. Życzliwe przywództwo to oparty na wartościach styl przewodzenia, łączący różne podejścia do tworzenia organizacji wrażliwych na potrzeby wszystkich interesariuszy. Wrażliwość etyczna, głębia duchowa i zaangażowanie społeczne lidera mogą być kluczowymi czynnikami sukcesu we wprowadzeniu pozytywnych zmian i tworzeniu empatycznych organizacji XXI wieku.
Książka wskazuje, że jedną ze zmian, które może determinować życzliwe przywództwo, jest wzrost poziomu przejawianych zachowań obywatelskich, za które autorka uważa zindywidualizowane i dyskrecjonalne zachowania pracownika, wykraczające poza formalny zakres jego obowiązków, niepodlegające w sposób bezpośredni systemowi wynagradzania i oceny, prowadzące do lepszego funkcjonowania organizacji.
Performans cyfrowy – historycznomedialne przemiany to wielokierunkowa narracja o relacjach między sztukami performatywnymi a mediami. Opowiada o twórczych fascynacjach, negacjach i modyfikacjach środków scenicznych, które stale przebudowują zastane zasady komunikacji w sztuce oraz poza nią. Książka ukazuje zmaganie się twórców z przeciwstawnymi dążeniami, pragnieniem tworzenia i rozumienia medialnych zależności. Pokazuje też, jak różne grupy entuzjastów nowych środków scenicznych angażują odbiorców oraz skłaniają ich do zmian przyzwyczajeń. Pozycja ta stanowi nowatorską analizę obejmującą wiele aspektów kultury ostatnich dwustu lat. Omawia znaczenie, intencje i konsekwencje zaawansowanych technologicznie spektakli oraz to, jak dziś możemy ponownie mówić o dawnych praktykach twórców – innym językiem, bogatsi o współczesne doświadczenia kultury medialnej.
W książce Badania architektury informacji na przykładzie radia akademickiego. User Experience i User Interface autorka przedstawia badania własne nad AI w Radiu Uniwersytet UKW, obejmujące stronę WWW, software, hardware i społeczność sieciową. Autorka zastosowała własną interpretację metody jakościowo-heurystycznej AI, opierając się na 81 punktowanych kryteriach dotyczących potrzeb i kompetencji użytkowników. Książka została wzbogacona o przegląd obejmujący strony WWW innych akademickich stacji radiowych, takich jak: Radio Sfera, Radio Meteor, Radio Afera, Studenckie Radio Żak Politechniki Łódzkiej, Akademickie Radio LUZ, Akademickie Radio Kampus, UJOT.FM i Radio UWM FM, a także o propozycję projektu nowej wersji strony WWW Radia Uniwersytet. Książka może okazać się pomocna zarówno osobom chcącym rozpocząć działalność w branży UX/UI, dzięki wprowadzeniu do tej problematyki, jak i projektantom stron WWW oraz innym środowiskom informacyjnym.
Przekład i opracowanie – Adam Grzeliński i Katarzyna Kremplewska
Rozum w społeczeństwie George’a Santayany (1863–1952), należącego do najważniejszych amerykańskich filozofów XX wieku, to druga część cyklu The Life of Reason (1905–1906), jednego z dwóch – obok późniejszych Realms of Being (1927–1940) – monumentalnych dzieł myśliciela.
W kolejnych tomach The Life of Reason Santayana śledzi stopniowe wyłanianie się refleksyjności, a przez to wzrastanie rozumności i obiektywizację przedmiotów ludzkich dążeń – ideałów – w ustanawianiu świata codziennego doświadczenia, w racjonalnie funkcjonującej i opartej na zasadach prawa społeczności, sztuce w symboliczny sposób ukazującej istotne kwestie ludzkiego życia, religii, a także w postępie nauk.
Rozwój rozumności dotyczy nie tylko kolejnych faz Życia Rozumu, do których należy m.in. społeczne funkcjonowanie człowieka, ale też poszczególnych płaszczyzn współistnienia ludzi ze sobą. Takimi płaszczyznami są: miłość, rodzina, pierwsze instytucje społeczne decydujące o produkcji, rządzeniu oraz konfliktach, a wreszcie kolejne fazy rozwoju społeczeństw takie jak arystokracja czy demokracja, w których w coraz większym stopniu może dojść do realizacji ludzkiej wolności, czemu służy wykształcenie bezinteresownej więzi łączącej ludzi. Wyobrażonym zwieńczeniem tych dwóch faz rozwoju życia społecznego – społeczeństwa naturalnego i społeczeństwa wolnego – jest powstanie społeczeństwa idealnego, w którym przygodne związki ludzkie tracą na znaczeniu na rzecz życia jak najbliższego ideałom. Najbardziej doniosłymi obszarami wspólnej aktywności ludzi na tym etapie stają się wspomniane już religia, sztuka i nauka.
Różnorodność kulturowa jest czynnikiem silnie dzielącym członków grupy i tym samym oddziałującym znacząco na efekty pracy zespołów. Ujęty w badaniach obszar dotyczący profesjonalnej koszykówki, jak najbardziej plasuje się wśród dziedzin ludzkiej działalności podlegającej silnie procesom internacjonalizacji gospodarki, czego wyrazem jest rosnąca liczba cudzoziemców zatrudnianych w polskich klubach koszykówki. Dlatego badania nad zarządzaniem różnorodnością kulturową w tak zdefiniowanym obszarze są bardzo potrzebne z punktu widzenia społecznego, w świetle pozytywnej roli sportu we współczesnej cywilizacji, ale także stanowiącego ważne źródło korzyści ekonomicznych – tworzenia miejsc pracy itp. Na pewno wyniki podjętych badań mogą przyczynić się, poprzez usprawnienie zarządzania międzykulturowego, do eliminacji lub też złagodzenia czynników frustrujących zatrudnianych w klubach sportowych pracowników, tak aby nie pogorszyć ich satysfakcji z wykonywanej pracy, a tym samym do umacniania pozycji konkurencyjnej badanych organizacji sportowych.
Z recenzji dr. hab. inż. Waldemara Bojara, prof. PBŚ
Redakcja, wstęp i opracowanie – Marcin Lisiecki
Klasyka Polskiej Orientalistyki to seria wydawnicza, mająca przypomnieć i przybliżyć Czytelnikom sylwetki oraz dorobek naukowy wybitnych badaczy, którzy kształtowali zręby polskiej i światowej orientalistyki. W kolejnych tomach zamierzamy prezentować rozprawy naukowe, artykuły, tłumaczenia, szkice, egodokumenty i nieznane dotąd materiały archiwalne. Przedstawimy też historię przedwojennej i powojennej polskiej orientalistki oraz specyfikę podejmowanych przez badaczy tematów dotyczących kultur, religii, filozofii, sztuki, literatury, polityki i społeczeństw Azji.
Wojciech, Otto i Bruno – dwóch biskupów i cesarz; dwóch misjonarzy uwikłanych w politykę i polityk z ambicjami misyjnymi; dwóch moralnych rygorystów i pragmatyk władzy; dwóch wizjonerów męczeństwa i wizjoner polityczny. Ich zazębiające się ze sobą życiorysy stanowią typowy dla wczesnośredniowiecznych elit splot uwarunkowań wynikających ze zderzenia religijnej ortodoksji z brutalnością codziennego życia, wzniosłych ideałów z realiami politycznymi oraz strategicznego wizjonerstwa z pragmatyką doraźnych działań. Każdy z nich na swój sposób wpłynął na wczesną historię państwa piastowskiego. Ich wizyty, choć rozciągnięte na dwanaście lat (997–1009), były ogniwami jednego łańcucha wzajemnie powiązanych ze sobą wydarzeń silnie uwikłanych w wielką politykę, znacznie wykraczającą poza samą arenę środkowoeuropejską.
Wojciech, Otto i Bruno – dwóch biskupów i cesarz; dwóch misjonarzy uwikłanych w politykę i polityk z ambicjami misyjnymi; dwóch moralnych rygorystów i pragmatyk władzy; dwóch wizjonerów męczeństwa i wizjoner polityczny. Ich zazębiające się ze sobą życiorysy stanowią typowy dla wczesnośredniowiecznych elit splot uwarunkowań wynikających ze zderzenia religijnej ortodoksji z brutalnością codziennego życia, wzniosłych ideałów z realiami politycznymi oraz strategicznego wizjonerstwa z pragmatyką doraźnych działań. Każdy z nich na swój sposób wpłynął na wczesną historię państwa piastowskiego. Ich wizyty, choć rozciągnięte na dwanaście lat (997–1009), były ogniwami jednego łańcucha wzajemnie powiązanych ze sobą wydarzeń silnie uwikłanych w wielką politykę, znacznie wykraczającą poza samą arenę środkowoeuropejską.
Mikołaj Kopernik był autorem pierwszych polskich dzieł ekonomicznych, w których przedstawił oryginalne i ponadczasowe koncepcje, m.in. teorię kruszcową pieniądza, a także precyzyjnie sformułował prawo wypierania z obiegu pieniądza lepszego przez pieniądz gorszy. Wykazał również negatywne skutki psucia pieniądza oraz opracował program reformy monetarnej. Chociaż tymi koncepcjami wyprzedził swoją epokę, jego rozprawy nie zostały opublikowane za jego życia. Szybko popadły w zapomnienie i przez 300 lat pozostawały nieznane. Z tego też powodu należne mu zasługi bezpodstawnie przypisano innym twórcom. Od drugiej połowy XIX w. literaturę fachową zdominował pogląd, że zasadę wypierania z obiegu pieniądza lepszego przez pieniądz gorszy sformułował Thomas Gresham. Za sprawą przyznania autorstwa tej prawidłowości angielskiemu finansiście i doradcy królowej Elżbiety I wszystkie zasługi, cały splendor i sława przypadły jemu.
Celem książki jest przedstawienie ewolucji poglądów na temat psucia pieniądza oraz podstawowego prawa rządzącego jego obiegiem, jakim jest prawo wypierania pieniądza lepszego przez pieniądz gorszy, wyeksponowanie najważniejszych dokonań w zakresie teorii ekonomii autorów, którzy są uznawani za twórców tego prawa, a także owoców niemal dwustuletniej debaty polskich autorów na temat poglądów ekonomicznych M. Kopernika.
Mało kto wie, że próbę wprowadzenia mieszanego systemu wyborczego w Polsce podjęto już na samym początku procesu transformacji ustrojowej i niewiele zabrakło, aby pierwsze w pełni demokratyczne wybory do Sejmu RP odbyły się pod rządami takiej właśnie ordynacji. Fiasko tego projektu nie zamknęło jednak dyskusji na ten temat. W ciągu ponad 30-letniej historii politycznej III RP pojawiło się kilkanaście różnych projektów i pomysłów systemu mieszanego dla Polski. Kwestia ta pozostaje nadal w zainteresowaniu opinii publicznej. Warto zatem przyjrzeć się systemom mieszanym nieco dokładniej.
Celem tej książki jest przeanalizowanie wszystkich rodzajów mieszanych systemów wyborczych, jakie można spotkać w świecie wyborczym, oraz odpowiedź na pytanie, czy – a jeśli tak, to w jakim wariancie i na potrzeby jakich wyborów – możliwe byłoby wykorzystanie takiej ordynacji w Polsce. Co spowodowało, że mimo tak wielu inicjatyw zmierzających do wprowadzenia jakiejś formy systemu mieszanego w Polsce obecna ordynacja proporcjonalna cały czas „trzyma się” dobrze? Czy mieszany system wyborczy rzeczywiście byłby rozwiązaniem lepszym? A jeśli tak, to czy byłby zgodny z Konstytucją RP? Mam też nadzieję, że publikacja ta pozwoli na uporządkowanie dyskusji na temat mieszanych systemów wyborczych, obalając przy okazji kilka mitów i nieporozumień, które utrudniają rzetelną debatę na temat zmiany ordynacji w naszym kraju.
Grzegorz Liczner - absolwent kierunku lekarskiego Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy, Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Asystent w Klinice Chorób Wewnętrznych 10 Wojskowego Szpitala Klinicznego z Polikliniką w Bydgoszczy w trakcie szkolenia specjalizacyjnego w dziedzinie choroby wewnętrzne. Adiunkt w Katedrze Farmakologii i Terapii Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy w grupie badawczo-dydaktycznej. Stopień naukowy doktora nauk medycznych i nauk o zdrowiu w dyscyplinie nauki medyczne uzyskał w 2021 r. na podstawie rozprawy pt.: „Ocena wybranych markerów obrotu kostnego u chorych z chorobą zwyrodnieniową odcinka lędźwiowego kręgosłupa”. Jest autorem i współautorem licznych artykułów w czasopismach o zasięgu ogólnopolskim i międzynarodowym. Jego dorobek naukowy obejmuje prace poglądowe, opisy przypadków, rozdziały w monografiach, wystąpienia na konferencjach naukowych. Członek Towarzystwa Internistów Polskich oraz Polskiego Towarzystwa Farmakologicznego. Interesuje się literaturą popularnonaukową, kryminalistyczną i biograficzną.
Po raz pierwszy w historiografii autor w odrębnym opracowaniu przedstawia studenckie czasy Mikołaja Kopernika, przybliżając realia pobytu torunianina w Krakowie, Bolonii, Rzymie, Padwie i Ferrarze. Ze względu na skąpe informacje o samym Koperniku opisano środowisko, w którym przebywał, czyli miasta, uniwersytety, wspomniano o ludziach, z którymi się spotkał lub mógł spotkać, omówiono także książki, które w tym czasie nabył lub czytał. Dużo miejsca poświęcono przedstawieniu problematyki wykładów podejmowanych przez profesorów na poszczególnych uniwersytetach: sztuk wyzwolonych w Krakowie, prawa w Bolonii i Padwie oraz medycyny w Padwie. Omówiono wiele spornych kwestii, jak: pogląd o zdobyciu przez Kopernika w Padwie doktoratu z filozofii i medycyny, miejsce nauki języka greckiego, prowadzenie przez astronoma wykładów w Rzymie czy jego kontakty z malarzem Giorgionem. Całość rozważań została oparta na analizie źródeł i krytycznym wykorzystaniu wielojęzycznych opracowań.
Decyzja o pójściu na studia, szczególnie kiedyś, była wyborem życiowym. Opuszczało się, przeważnie już na zawsze, rodzinne strony i budowało swoje dorosłe życie już w innym, obcym dotychczasowym zwyczajom i tradycji, otoczeniu. Towarzyszem przez lata studiów był zaś indeks […]. Studencki indeks związał się z Andrzejem Wantułą nie tylko na okres studiów w Warszawie, o czym traktuje pierwsza część pracy. Towarzyszył mu również podczas studiów we Francji, najpierw w Montpellier, podczas studenckiego wyjazdu na Bliski Wschód, następnie w Paryżu i na koniec w alzackim Strasburgu. […] Autor prezentowanej książki, […] ma więc nadzieję, że […] wszyscy interesujący się tą problematyką znajdą w niej trochę mniej znanej historii tej postaci. Ocenę zostawiam jednak oczywiście Czytelnikom i życzę miłego wędrowania po międzywojennym świecie, pooranym bruzdami po Wielkiej Wojnie. Świecie, który miał żyć już tylko w pokoju, a, jak pokazała przyszłość, bardzo szybko ponownie pogrążył się w otchłani kataklizmu wojennego i zdobywających kraj po kraju totalitaryzmów oraz wzajemnej nienawiści. Opisywany czas żył jeszcze w pokoju i chciał dalej tak żyć. Nikt się nie spodziewał, że Wielki Kryzys obróci te starania ostatecznie w niwecz. To było dopiero przed Europejczykami. […]
Na kartach tej książki jest przedstawiony studencki czas, a on zawsze jest wesoły, pełen wrażeń i planów na życie. W końcu dorosłość i proza życia dopiero zaczynają się po zakończeniu studiów.
Przekład i opracowanie – Tomasz Gliński i Adam Grzeliński
Wprowadzenie – Adam Grzeliński
Niniejszy tom zawiera przekład kilku prac pochodzących z różnych etapów twórczości ojca brytyjskiego empiryzmu, Johna Locke’a (1632–1704): Kwestie o prawie natury (ok. 1664), Sprawdzian, co ojciec Malebranche ma do powiedzenia na temat widzenia wszystkich rzeczy w Bogu (ok. 1693), Ressurectio et quae sequuntur (1699) oraz Rozprawę o cudach (1702). Znajomość owych pism pozwala na dwojaką rekonstrukcję kontekstu najważniejszych dzieł Locke’a, takich jak Rozważania dotyczące rozumu ludzkiego oraz Dwa traktaty o rządzie. Po pierwsze, umożliwiają prześledzenie rozwoju jego filozofii w porządku chronologicznym, od czasów, gdy jeszcze nie planował napisania ani Rozważań, ani Traktatów, aż do bardzo późnego okresu pisarstwa, gdy rozwijał wątki zawarte w głównych pismach. Po drugie, poruszają one tematykę, która w najważniejszych dziełach jest jedynie sygnalizowana. Tym, co tematycznie spaja wszystkie teksty, jest połączenie wątków filozoficznych oraz religijnych. Wysiłek Locke’a dotyczy pogodzenia dwóch porządków: rozumu i wiary, a także poznania natury oraz prawdy objawionej, dla których źródłem są z jednej strony doświadczenie, z drugiej zaś – treść Pisma Świętego.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
