Przekład i opracowanie – Adam Grzeliński i Katarzyna Kremplewska
Rozum w społeczeństwie George’a Santayany (1863–1952), należącego do najważniejszych amerykańskich filozofów XX wieku, to druga część cyklu The Life of Reason (1905–1906), jednego z dwóch – obok późniejszych Realms of Being (1927–1940) – monumentalnych dzieł myśliciela.
W kolejnych tomach The Life of Reason Santayana śledzi stopniowe wyłanianie się refleksyjności, a przez to wzrastanie rozumności i obiektywizację przedmiotów ludzkich dążeń – ideałów – w ustanawianiu świata codziennego doświadczenia, w racjonalnie funkcjonującej i opartej na zasadach prawa społeczności, sztuce w symboliczny sposób ukazującej istotne kwestie ludzkiego życia, religii, a także w postępie nauk.
Rozwój rozumności dotyczy nie tylko kolejnych faz Życia Rozumu, do których należy m.in. społeczne funkcjonowanie człowieka, ale też poszczególnych płaszczyzn współistnienia ludzi ze sobą. Takimi płaszczyznami są: miłość, rodzina, pierwsze instytucje społeczne decydujące o produkcji, rządzeniu oraz konfliktach, a wreszcie kolejne fazy rozwoju społeczeństw takie jak arystokracja czy demokracja, w których w coraz większym stopniu może dojść do realizacji ludzkiej wolności, czemu służy wykształcenie bezinteresownej więzi łączącej ludzi. Wyobrażonym zwieńczeniem tych dwóch faz rozwoju życia społecznego – społeczeństwa naturalnego i społeczeństwa wolnego – jest powstanie społeczeństwa idealnego, w którym przygodne związki ludzkie tracą na znaczeniu na rzecz życia jak najbliższego ideałom. Najbardziej doniosłymi obszarami wspólnej aktywności ludzi na tym etapie stają się wspomniane już religia, sztuka i nauka.
Redakcja, wstęp i opracowanie – Marcin Lisiecki
Klasyka Polskiej Orientalistyki to seria wydawnicza, mająca przypomnieć i przybliżyć Czytelnikom sylwetki oraz dorobek naukowy wybitnych badaczy, którzy kształtowali zręby polskiej i światowej orientalistyki. W kolejnych tomach zamierzamy prezentować rozprawy naukowe, artykuły, tłumaczenia, szkice, egodokumenty i nieznane dotąd materiały archiwalne. Przedstawimy też historię przedwojennej i powojennej polskiej orientalistki oraz specyfikę podejmowanych przez badaczy tematów dotyczących kultur, religii, filozofii, sztuki, literatury, polityki i społeczeństw Azji.
Wojciech, Otto i Bruno – dwóch biskupów i cesarz; dwóch misjonarzy uwikłanych w politykę i polityk z ambicjami misyjnymi; dwóch moralnych rygorystów i pragmatyk władzy; dwóch wizjonerów męczeństwa i wizjoner polityczny. Ich zazębiające się ze sobą życiorysy stanowią typowy dla wczesnośredniowiecznych elit splot uwarunkowań wynikających ze zderzenia religijnej ortodoksji z brutalnością codziennego życia, wzniosłych ideałów z realiami politycznymi oraz strategicznego wizjonerstwa z pragmatyką doraźnych działań. Każdy z nich na swój sposób wpłynął na wczesną historię państwa piastowskiego. Ich wizyty, choć rozciągnięte na dwanaście lat (997–1009), były ogniwami jednego łańcucha wzajemnie powiązanych ze sobą wydarzeń silnie uwikłanych w wielką politykę, znacznie wykraczającą poza samą arenę środkowoeuropejską.
Wojciech, Otto i Bruno – dwóch biskupów i cesarz; dwóch misjonarzy uwikłanych w politykę i polityk z ambicjami misyjnymi; dwóch moralnych rygorystów i pragmatyk władzy; dwóch wizjonerów męczeństwa i wizjoner polityczny. Ich zazębiające się ze sobą życiorysy stanowią typowy dla wczesnośredniowiecznych elit splot uwarunkowań wynikających ze zderzenia religijnej ortodoksji z brutalnością codziennego życia, wzniosłych ideałów z realiami politycznymi oraz strategicznego wizjonerstwa z pragmatyką doraźnych działań. Każdy z nich na swój sposób wpłynął na wczesną historię państwa piastowskiego. Ich wizyty, choć rozciągnięte na dwanaście lat (997–1009), były ogniwami jednego łańcucha wzajemnie powiązanych ze sobą wydarzeń silnie uwikłanych w wielką politykę, znacznie wykraczającą poza samą arenę środkowoeuropejską.
Mikołaj Kopernik był autorem pierwszych polskich dzieł ekonomicznych, w których przedstawił oryginalne i ponadczasowe koncepcje, m.in. teorię kruszcową pieniądza, a także precyzyjnie sformułował prawo wypierania z obiegu pieniądza lepszego przez pieniądz gorszy. Wykazał również negatywne skutki psucia pieniądza oraz opracował program reformy monetarnej. Chociaż tymi koncepcjami wyprzedził swoją epokę, jego rozprawy nie zostały opublikowane za jego życia. Szybko popadły w zapomnienie i przez 300 lat pozostawały nieznane. Z tego też powodu należne mu zasługi bezpodstawnie przypisano innym twórcom. Od drugiej połowy XIX w. literaturę fachową zdominował pogląd, że zasadę wypierania z obiegu pieniądza lepszego przez pieniądz gorszy sformułował Thomas Gresham. Za sprawą przyznania autorstwa tej prawidłowości angielskiemu finansiście i doradcy królowej Elżbiety I wszystkie zasługi, cały splendor i sława przypadły jemu.
Celem książki jest przedstawienie ewolucji poglądów na temat psucia pieniądza oraz podstawowego prawa rządzącego jego obiegiem, jakim jest prawo wypierania pieniądza lepszego przez pieniądz gorszy, wyeksponowanie najważniejszych dokonań w zakresie teorii ekonomii autorów, którzy są uznawani za twórców tego prawa, a także owoców niemal dwustuletniej debaty polskich autorów na temat poglądów ekonomicznych M. Kopernika.
Mało kto wie, że próbę wprowadzenia mieszanego systemu wyborczego w Polsce podjęto już na samym początku procesu transformacji ustrojowej i niewiele zabrakło, aby pierwsze w pełni demokratyczne wybory do Sejmu RP odbyły się pod rządami takiej właśnie ordynacji. Fiasko tego projektu nie zamknęło jednak dyskusji na ten temat. W ciągu ponad 30-letniej historii politycznej III RP pojawiło się kilkanaście różnych projektów i pomysłów systemu mieszanego dla Polski. Kwestia ta pozostaje nadal w zainteresowaniu opinii publicznej. Warto zatem przyjrzeć się systemom mieszanym nieco dokładniej.
Celem tej książki jest przeanalizowanie wszystkich rodzajów mieszanych systemów wyborczych, jakie można spotkać w świecie wyborczym, oraz odpowiedź na pytanie, czy – a jeśli tak, to w jakim wariancie i na potrzeby jakich wyborów – możliwe byłoby wykorzystanie takiej ordynacji w Polsce. Co spowodowało, że mimo tak wielu inicjatyw zmierzających do wprowadzenia jakiejś formy systemu mieszanego w Polsce obecna ordynacja proporcjonalna cały czas „trzyma się” dobrze? Czy mieszany system wyborczy rzeczywiście byłby rozwiązaniem lepszym? A jeśli tak, to czy byłby zgodny z Konstytucją RP? Mam też nadzieję, że publikacja ta pozwoli na uporządkowanie dyskusji na temat mieszanych systemów wyborczych, obalając przy okazji kilka mitów i nieporozumień, które utrudniają rzetelną debatę na temat zmiany ordynacji w naszym kraju.
Grzegorz Liczner - absolwent kierunku lekarskiego Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy, Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Asystent w Klinice Chorób Wewnętrznych 10 Wojskowego Szpitala Klinicznego z Polikliniką w Bydgoszczy w trakcie szkolenia specjalizacyjnego w dziedzinie choroby wewnętrzne. Adiunkt w Katedrze Farmakologii i Terapii Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy w grupie badawczo-dydaktycznej. Stopień naukowy doktora nauk medycznych i nauk o zdrowiu w dyscyplinie nauki medyczne uzyskał w 2021 r. na podstawie rozprawy pt.: „Ocena wybranych markerów obrotu kostnego u chorych z chorobą zwyrodnieniową odcinka lędźwiowego kręgosłupa”. Jest autorem i współautorem licznych artykułów w czasopismach o zasięgu ogólnopolskim i międzynarodowym. Jego dorobek naukowy obejmuje prace poglądowe, opisy przypadków, rozdziały w monografiach, wystąpienia na konferencjach naukowych. Członek Towarzystwa Internistów Polskich oraz Polskiego Towarzystwa Farmakologicznego. Interesuje się literaturą popularnonaukową, kryminalistyczną i biograficzną.
Przekład i opracowanie – Tomasz Gliński i Adam Grzeliński
Wprowadzenie – Adam Grzeliński
Niniejszy tom zawiera przekład kilku prac pochodzących z różnych etapów twórczości ojca brytyjskiego empiryzmu, Johna Locke’a (1632–1704): Kwestie o prawie natury (ok. 1664), Sprawdzian, co ojciec Malebranche ma do powiedzenia na temat widzenia wszystkich rzeczy w Bogu (ok. 1693), Ressurectio et quae sequuntur (1699) oraz Rozprawę o cudach (1702). Znajomość owych pism pozwala na dwojaką rekonstrukcję kontekstu najważniejszych dzieł Locke’a, takich jak Rozważania dotyczące rozumu ludzkiego oraz Dwa traktaty o rządzie. Po pierwsze, umożliwiają prześledzenie rozwoju jego filozofii w porządku chronologicznym, od czasów, gdy jeszcze nie planował napisania ani Rozważań, ani Traktatów, aż do bardzo późnego okresu pisarstwa, gdy rozwijał wątki zawarte w głównych pismach. Po drugie, poruszają one tematykę, która w najważniejszych dziełach jest jedynie sygnalizowana. Tym, co tematycznie spaja wszystkie teksty, jest połączenie wątków filozoficznych oraz religijnych. Wysiłek Locke’a dotyczy pogodzenia dwóch porządków: rozumu i wiary, a także poznania natury oraz prawdy objawionej, dla których źródłem są z jednej strony doświadczenie, z drugiej zaś – treść Pisma Świętego.
Drodzy Czytelnicy,
Przedstawiamy Państwu czwarty tom monografii „Na pograniczu chemii, biologii i fizyki – rozwój nauk” zawierającej kilkanaście artykułów, przesłanych do druku przez uczestników XV Kopernikańskiego Seminarium Doktoranckiego, które po zawirowaniach związanych z pandemią wróciło do formy tradycyjnej. Obchodzimy mały jubileusz konferencji mającej formę seminarium czyli najbardziej korzystnej dla doktorantów. Tym samym konferencja posiada swój doktorancki wyraz oraz wyróżnia się od innych podobnych spotkań interdyscyplinarnym charakterem. W tegorocznej monografii publikowane są wyniki prac z obszaru dyscyplin: biologii, chemii, fizyki, nauk o żywności oraz nauk materiałowych. Tematyka monografii obejmuje zagadnienia współczesnej nauki związane z postępem w dziedzinach ważnych dla społeczeństwa (energia, ocieplenie klimatu, nowe materiały), w sposób interdyscyplinarny czyli zgodnie z założeniami Kopernikańskiego Seminarium Doktoranckiego. Podczas XV KSD poruszona została problematyka Priorytetowych Obszarów Badawczych UMK, takich jak: astrofizyka i astrochemia; w kierunku medycyny spersonalizowanej, które były omawiane na osobnych sekcjach naukowych XV KSD, przyczyniając się do podniesienia jakości naukowej seminarium. Opublikowane artykuły wnoszą nową wiedzę do dziedziny nauk ścisłych i przyrodniczych, a Czytelnik znajdzie cenne dane poznawcze i metodologiczne dla rozwoju badań w kierunku swojego doktoratu.
Niniejsza monografia jest zbiorem artykułów związanych z szeroko pojętym rzemiosłem artystycznym, w którym poruszone są zagadnienia związane zarówno z problematyką badawczą, technologiczną, jak i konserwatorsko-restauratorską.
Stanowi o tym, jak profesjonalne badania wykorzystywane są do rozpoznania technologii wykonania obiektu zabytkowego, oraz przedstawia już zrealizowane prace konserwatorskie i restauratorskie na obiektach metalowych, ceramicznych, kamiennych, z laki czy też z kości słoniowej. Zaprezentowane treści zostały uatrakcyjnione fotografiami obrazującymi i ułatwiającymi ich zrozumienie.
Redaktorzy oddanej do rąk Czytelnika monografii mają nadzieję, że przyczyni się ona nie tylko do wymiany myśli czy różnych koncepcji i metod, ale też do poszukiwania bezpiecznych dla obiektów rzemiosła artystycznego współczesnych metod konserwacji i restauracji.
„ZABYTKI – BIOLOGIA – KONSERWACJA” to interdyscyplinarne opracowanie zbiorowe, w skład którego wchodzi 14 artykułów dotyczących różnych zagadnień związanych z ochroną zabytków przed zniszczeniami pochodzenia biologicznego, czyli przed biodeterioracją. Skupiono się przede wszystkim na obiektach wykonanych na podłożach z papieru (w tym fotografiach), z pergaminu, skóry lub na tkaninach. Autorami są specjaliści w zakresie biologii, chemii, medycyny oraz konserwatorzy dzieł sztuki, którzy w praktyce zawodowej rozwiązują problemy wynikające z rozwoju mikroorganizmów lub owadów w zbiorach. W publikacji zaprezentowano współczesne poglądy m.in. na metody badania szkodliwych mikroorganizmów z wykorzystaniem osiągnięć biologii molekularnej, na zastosowanie biocydów do dezynfekcji zabytków, uwzględniające prawne aspekty ich używania, oraz na monitoring zbiorów bibliotecznych, archiwalnych i muzealnych w celu ich ochrony przed owadami. Uwagę zwrócono także na zagrożenia dla zdrowia w miejscu pracy, spowodowane kontaktem z porażonymi zbiorami lub biocydami.
Opracowanie jest przeznaczone głównie dla konserwatorów dzieł sztuki, którzy mają okazję uaktualnić swoją wiedzę z zagadnień biologii w konserwacji, a także dla studentów konserwacji jako uzupełnienie podstawowej wiedzy zdobywanej na zajęciach.
Po raz pierwszy w historiografii autor w odrębnym opracowaniu przedstawia studenckie czasy Mikołaja Kopernika, przybliżając realia pobytu torunianina w Krakowie, Bolonii, Rzymie, Padwie i Ferrarze. Ze względu na skąpe informacje o samym Koperniku opisano środowisko, w którym przebywał, czyli miasta, uniwersytety, wspomniano o ludziach, z którymi się spotkał lub mógł spotkać, omówiono także książki, które w tym czasie nabył lub czytał. Dużo miejsca poświęcono przedstawieniu problematyki wykładów podejmowanych przez profesorów na poszczególnych uniwersytetach: sztuk wyzwolonych w Krakowie, prawa w Bolonii i Padwie oraz medycyny w Padwie. Omówiono wiele spornych kwestii, jak: pogląd o zdobyciu przez Kopernika w Padwie doktoratu z filozofii i medycyny, miejsce nauki języka greckiego, prowadzenie przez astronoma wykładów w Rzymie czy jego kontakty z malarzem Giorgionem. Całość rozważań została oparta na analizie źródeł i krytycznym wykorzystaniu wielojęzycznych opracowań.
W Die grossen Philosophen, z którego pochodzi tekst Spinoza oddany do rąk czytelników, zamiarem Karla Jaspersa było przypomnienie postaci, które „urzeczywistniały filozofowanie w swej własnej praktyce”, a przy tym „oznaczają jak gdyby inkarnacje mocy ludzkich możliwości”. Przez szkicowanie ich biografii, referowanie poglądów na podstawie cytatów z ich dzieł pragnął zachęcić czytelników do samodzielnego przyswajania tekstów „tych wielkich” filozofów, których wyboru dokonały same dzieje. Każdy z nich był jedyny w swoim rodzaju, a piętno jego istoty odcisnęło się w myśleniu niedającym się sprowadzić do żadnego podręcznikowego omówienia. Każdy z nich, podobnie jak i ich dzieła, miał też swoje ograniczenia, wcale nieumniejszające jego wielkości. Potwierdza ją trwałe miejsce w „rzeszy wielkich”. Owa rzesza, czy też królestwo wielkich filozofów, tak jak każde ugrupowanie towarzyskie, społeczne i państwowe, ma swoją strukturę, a wielcy myśliciele i ich dokonania w naturalny sposób ukazują się w dziejach jako uczestnicy określonych kręgów myślowych. Jaspers grupuje swoich „wielkich” zgodnie z regułami wewnętrznych związków ich filozofii, nie zawsze pokrywających się z faktyczną chronologią historyczną. Ich zasługą i miarą wielkości jest to, że zamiast dezorientować nasze egzystencje, pragną pomóc nam je ugruntować. W odpowiedzi na możliwość docierania do rdzenia filozofii, daną wyłącznie dzięki nim, powinniśmy się stać czujni i wsłuchując się w ich przesłanie, dojść do własnego rozumnego wglądu. „W ich towarzystwie, najlepszym, jakie moglibyśmy znaleźć, dotrzemy do tego, czym sami możemy się stać. Wejście jest otwarte dla każdego”.
Oddajemy do rąk Czytelników ostatni z tomów poświęconych antropologii w ujęciu interdyscyplinarnym. Serię otwierała trzytomowa publikacja „Człowiek – istota religijna”. Następnie pochyliliśmy się nad człowiekiem w perspektywie „ciała i duszy” oraz „czystości i brudu”. Ostatnia publikacja to próba odczytania człowieka w kontekście „mądrości a głupoty”. Zamysłem redaktorów było ukazanie interdyscyplinarności perspektyw spojrzenia antropologicznego. Pierwszy tom zawierał przemyślenia o charakterze humanistyczno-etnologicznym. Teksty w niniejszym tomie prezentują ujęcie teologiczne.
Najpierw trzeba zapytać: czym jest mądrość, a czym głupota? Analiza częstotliwości pojawiania się terminu mądrość i lektura haseł encyklopedycznych oraz słownikowych prowadzi do wniosku, że współcześnie nie poświęca się jej za wiele uwagi. Zaskakujące jest, że dziś raczej rzadko podejmowana jest kwestia mądrości. Pogłębione rozważania nad istotą mądrości są raczej właściwe filozofii starożytnej oraz środowisku biblijnemu i teologicznemu. […]
Ze Wstępu
„Czy średniowieczny duchowny mógł być jednocześnie mieszczaninem? Sprzeczność tego pytania jest tylko pozorna. Wynika ze stereotypowego przekonania o nieruchomej strukturze społeczeństwa średniowiecznego, sztywno podzielonego na ściśle odseparowane stany. Tymczasem problem ówczesnej przynależności społecznej nie jest wymysłem współczesnego historyka. Pytanie czy kapłan jest mieszczaninem zadawali już średniowieczni rajcy. Znalazło się ono w zestawie problemów prawno-ustrojowych, przesłanych do rozstrzygnięcia radzie Magdeburga. Miało ono swój ściśle określony kontekst, związany z problemem występowania kleru przed miejskim sądem. Gdy jednak spojrzymy na nie szerzej, w kulturowym sensie, nabiera znaczenia ogólnego, jako pytanie o miejsce kleru w środowisku mieszczańskim. Normy kościelne opowiadały się za ścisłym rozróżnieniem duchownych od świeckich, zaś zarządzenia miejskie starały się redukować tę odrębność. Odpowiedź na postawione pytanie kształtowała dynamika relacji między tymi dwoma spojrzeniami”.
Z Przedmowy
Książka stanowi przegląd narzędzi i metod ilościowych przydatnych do analiz różnych aspektów zjawisk gospodarczych z perspektywy przestrzennych i przestrzenno-czasowych tendencji i prawidłowości oraz zawiera przykłady rozwiązań konkretnych problemów ekonomicznych z wykorzystaniem rzeczywistych i aktualnych danych. Wybór omawianych metod został podyktowany praktyczną ich przydatnością i oceną walorów poznawczych. Przykłady empiryczne dotykają ważnych problemów gospodarki, w tym gospodarki regionalnej, stanowiąc jednocześnie przyczynki do pogłębionych i szerszych analiz badawczych.
Prezentowane podejścia badawcze wychodzą naprzeciw wyzwaniom współczesnych trendów, obserwowanych zarówno w rozwijanej metodologii, jak i w przestrzennych analizach empirycznych. Analizy zjawisk ekonomicznych z wykorzystaniem metod opisanych w tej książce i danych „zlokalizowanych” w przestrzeni i czasie pozwalają na uwzględnienie wielu ważnych aspektów rzeczywistego przebiegu tych zjawisk.
Publikacja może zainteresować pracowników naukowych (również spoza grona statystyków i ekonometryków, np. geografów ekonomicznych) oraz praktyków, w szczególności analityków gospodarczych czy przedstawicieli polityki regionalnej, natomiast studentom kierunków ekonomicznych, regionalistyki, geografii społeczno-ekonomicznej itp. pomoże w opanowaniu przydatnych metod i nabyciu umiejętności ich stosowania.
Książka jest pierwszym na gruncie polskim monograficznym studium nad Sutrą krwawego jeziora (Ketsubonkyo), która stanowi wykładnię o nieczystej – z racji fizjologicznie uwarunkowanego krwawienia – naturze kobiety oraz konieczności pośmiertnego odpokutowania za zanieczyszczanie świata krwią (menstruacyjną i porodową). Opracowanie zawiera fotokopie rękopisów i starodruków z prywatnych zbiorów autorki, wykorzystanych jako baza źródłowa do badań.
Rozważania uwzględniają szerszy kontekst religijno-kulturowy, który uwarunkował recepcję sutry w Japonii oraz jej funkcjonowanie w nauczaniu buddyjskim przez pięć wieków, trwale rzutując na problematykę zbawienia kobiety w buddyzmie japońskim.
Drugi tom (Nie)chcianej tożsamości jawi się jako ważny i śmiały w kontekście dyskusji toczonych obecnie w nauce i publicystyce. Całość dotyczy wielorakich procesów konstruowania tożsamości, tych Innych, często obcych, które nie mają mandatu patriarchalnego i homogenicznego kulturowo społeczeństwa, a domagają się własnej reprezentacji w dziełach i tekstach kultury. Problemy „stabuizowanej” przeszłości, uchodźctwa, odrzucenia i wstydu, treści zastygłych w podświadomości, często powiązanych z wykluczeniem ze względu na odmienność etniczną, płciową, religijną czy narodową, tworzą trzon dla prowadzonych tu dyskusji teoretycznych i artystycznych. Zawarte w tomie artykuły to przede wszystkim historie, które wskazują na dokonane unieważnienia zarówno w sferze realnej, jak i symbolicznej. Ich intensywność (ale i bezwzględność przekazu) jest niezbędna, by mogły wybrzmieć tak mocno i tak głośno, jak to tylko możliwe.
Wybitny historyk francuski Fernand Braudel w swoich pracach o Morzu Śródziemnym stwierdził, że dla zrozumienia działań nawet pojedynczego człowieka konieczny jest szeroki kontekst, jaki tworzą przestrzeń i środowisko społeczne, w którym toczy swoje życie główny bohater. Dla Braudela Filip II, król Hiszpanii, stał się więc tylko pretekstem do analizy całej cywilizacji Morza Śródziemnego w jego czasach. W prezentowanej książce autor posługuje się metodą Braudela, ale odnosi ją do Mikołaja Kopernika – uczonego. Jego biografia pozostaje na marginesie tych rozważań – zdecydowanie ciekawszy dla autora jest bowiem ów kontekst przestrzenny i społeczny, który musiał w jakiejś mierze kształtować osobowość Mikołaja i jego horyzonty intelektualne. Kontekst ten tworzą biogramy toruńskich rodzin spokrewnionych i spowinowaconych z astronomem oraz zupełnie odmienna od dotychczas prezentowanych genealogia rodziny Koperników. Autor przedstawia też nowe ustalenia dotyczące pierwszego, toruńskiego okresu życia Mikołaja Kopernika.
A prominent French historian, Fernand Braudel, in his works concerning the Mediterranean Sea stated that what is necessary to understand actions of even a single human being is a broad context created by the space and social environment in which the protagonist lives. For Braudel, the character of Philip II, King of Spain, served only as a pretext to analyse the entire civilisation of the Mediterranean of his times. In the present book, the author uses Braudel’s method in reference to Nicolaus Copernicus – the scholar. His biography remains a background to these considerations – the more interesting for the author, however, is the spatial and social context which to a certain extent had to shape Nicolaus’s personality and his intellectual horizons. This context is created by the biographical entries of Toruń’s families related and linked to the astronomer and a genealogy of Copernicus family, totally different from the ones that have been presented to date. The author also reveals some new findings concerning the initial period of Nicolaus Copernicus’s life in Toruń.
Tłumaczenie, wstęp, opracowanie naukowe – Rafał Michalski
Czwarty gaj, napisany przez młodego Herdera w 1769 roku, jest dziełem niepowtarzalnym, które daleko wykracza poza horyzont dyskusji estetycznych prowadzonych w połowie XVIII wieku. Rozprawa nie została opublikowana za życia autora, pierwszego krytycznego wydania doczekała się dopiero w drugiej połowie XX wieku. Herder przedstawia w niej nowatorską teorię estetyczną, której celem jest badanie źródeł poznania zmysłowego. Estezjologiczne dociekania prowadzą go do wyodrębnienia trzech odmiennych, choć ściśle ze sobą powiązanych, estetyk wzroku, słuchu i dotyku. Podstawowy przedmiot jego analiz stanowi szeroko dyskutowany wówczas problem granic między malarstwem, rzeźbą, muzyką, architekturą i tańcem. Rozprawa nie jest jednak ograniczona do rozważań dotyczących sztuki, znajdujemy w niej bowiem idee, bez których trudno uchwycić pełen sens późniejszych prac Herdera z zakresu antropologii i filozofii języka.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
