„Na przestrzeni czterech minionych dziesięcioleci nastąpiło wielkie odrodzenie pielgrzymowania szlakiem wiodącym do grobu św. Jakuba Apostoła – Camino de Santiago. Znaczący wpływ miało na to najpierw przemówienie św. Jana Pawła II wygłoszone 9 listopada 1982 roku w katerze w Santiago de Compostela, nazwane Aktem Europejskim, następnie zaś ogłoszenie Szlaku Jakubowego przez Radę Europy pierwszym Europejskim Szlakiem Kulturowym oraz wpisane go przez UNESCO na listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego Ludzkości. Te znaczące wydarzenia i działania zaowocowały powstaniem nowych inicjatyw związanych z kultem św. Jakuba, przyczyniły się też do wzrostu liczby oznakowanych odcinków Camino de Santiago oraz wzmocniły jego wyjątkową rangę jako niezwykle ważnego dla tożsamości Europy. Pielgrzymowanie do sanktuarium św. Jakuba stanowi bowiem jeden z najważniejszych elementów, jaki przyczynił się do zjednoczenia różnych ludów europejskich.
[…] Pielgrzymi trud jest przypomnieniem, że nic, co stanowi jakąś wartość, nie przychodzi bez wysiłku, celu zaś pielgrzymki nie można osiągnąć bez wytrwałości i determinacji. Budowanie pomyślnej przyszłości Europy stanowi swoiste „Camino”, pielgrzymowanie okupione trudem, zawsze jednak z tą świadomością, że dla takiego celu warto było wyruszyć w drogę”.
Biskup Tarnowski Andrzej Jeż
Badania opisywane w niniejszej książce odróżnia od tych omówionych w literaturze ustawienie w centrum użytkownika, a nie instytucji. Dokonując oceny stopnia użyteczności „książkowych” stron na Facebooku, sprawdzono stopień zaspokojenia potrzeb informacyjnych oraz to, czy dana strona została zorganizowana przez właściciela tak, by użytkownik mógł z niej korzystać w sposób efektywny i zadowalający. Łącząc ze sobą różne metody badań (traingulacja), starano się zdobyć takie dane, które umożliwią spojrzenie na potrzeby użytkownika z różnych perspektyw.
Publikacja Miejsca czytelnicze na Facebooku zawiera szeroki przegląd metod prowadzenia badań w obszarze Internetu, zwracając uwagę na wieloaspektowy charakter Internetu jako narzędzia badawczego, źródła informacji oraz obiektu analizy. Skupia się także na metodach badania doświadczeń użytkownika (UX) oraz oceny użyteczności, wprowadzając czytelnika w obszar istotny dla tworzenia efektywnych interakcji w środowisku online. Przedstawiono w niej pięciokrokowy proces badawczy, który obejmuje: badania ankietowe; analizę netnograficzną; opracowanie obszarów i kryteriów oceny użyteczności (z podziałem na analizę treści i zaangażowania oraz przygotowanie strony); ocenę użyteczności stron oraz porównanie z wykorzystaniem metody jakościowo-heurystycznej wyników analizy stron czytelniczych i stron bibliotek oraz badania netnograficznego.
W drugiej połowie XIX wieku Obserwatorium Harvarda zaczęło zatrudniać kobiety na stanowiskach obliczeniowców, tzw. ludzkich komputerów. Ich zadaniem było interpretowanie obserwacji teleskopowych wykonywanych co noc przez męskich pracowników instytucji. Początkowo grupa ta składała się z żon, sióstr i córek astronomów, ale wkrótce jej szeregi zasiliły absolwentki nowych college’ów dla kobiet – Vassar, Wellesley oraz Smith. Kiedy fotografia zmieniła sposób uprawiania astronomii, kobiety przeniosły uwagę z obliczeń na badanie gwiazd utrwalanych każdej nocy na szklanych płytach fotograficznych.
„Szklany wszechświat”, składający się z pół miliona płyt przez dekady gromadzonych przez Uniwersytet Harvarda, umożliwił kobietom dokonanie niesamowitych odkryć, dzięki którym ich nazwiska zajęły honorowe miejsce w dziejach astronomii. Były to: Williamina Fleming, Antonia Maury, Henrietta Swan Leavitt, Annie Jump Cannon oraz Cecilia Payne.
Książka Szklany wszechświat, wzbogacona fragmentami listów, dzienników i pamiętników, to ukryta historia kobiet, których wkład w rozwój astronomii na zawsze zmienił sposób rozumienia gwiazd oraz naszego miejsca we Wszechświecie.
"Wszystkie, bez wyjątku, poznane przeze mnie rodziny przechowują pamięć swoich przodków, bliższych lub dalszych, przekonanie, że zawdzięczają im dobre życiowe wzory oraz chęć dochowania tym wzorom wierności. Starają się o to w bardzo różnych wariantach biograficznych, zwykle obfitujących w szczególne zdarzenia, niełatwe wybory, śmiałe decyzje. Tym pragnę zaciekawić czytelników, może skłonić do akceptacji, rzadziej pewnie do protestu, zachęcić do naśladowania tego, co budujące i użyteczne. [...].
Szacunek dla wiedzy, uznanie wykształcenia za element niezbędny dla życiowej aktywności, pozostaje jednym z podstawowych rysów inteligenckiej formacji, jakkolwiek nie są dzisiaj tak namiętnie deklarowane, jak robiły to pierwsze pokolenia tej warstwy społecznej. Stały się oczywistością i moi rozmówcy wymieniają studia uniwersyteckie jako naturalny etap edukacji, po którym dopiero wybierali dalszą drogę – w ich przypadku naukową".
Monografia Dwory arcybiskupów gnieźnieńskich do 1493 r. Struktura, urzędy, ludzie stanowi niespotykane dotychczas w historiografii polskiej ujęcie problematyki średniowiecznych dworów biskupich. Przedstawiono w niej zarówno strukturę dworów arcybiskupich w XIII–XV wieku, kompetencje i kwalifikacje urzędników, jak i skład osobowy poszczególnych dworów. W pracy starano się również ukazać urzędników dworskich oraz dworzan jako grupę społeczną, prezentując tym samym pochodzenie społeczne i geograficzne tych osób, ich wykształcenie, ewentualną wcześniejszą lub późniejszą karierę, liczebność poszczególnych dworów oraz ówczesną hierarchię urzędniczą. Ponadto podjęto próbę całościowego zestawienia biogramów osób związanych z dworami arcybiskupimi.
W ostatnim czasie na gruncie teorii politycznej możemy obserwować rosnące zainteresowanie pojęciem postliberalizmu. Termin ten pozostaje jednak dalece niejasny – niekiedy wyraża nadzieję na nadejście ponowoczesnego spadkobiercy projektu oświeceniowego, kiedy indziej zaś obawę przed populistycznym i autokratycznym reakcjonizmem. Można wręcz odnieść wrażenie, że stanowi on jedynie nazwę zastępczą dla teorii, która ma dopiero nadejść po rzekomo nieuchronnym zmierzchu pogrążonego w kryzysie liberalizmu.
Niniejsza praca przybliża polskiemu czytelnikowi bodaj najpełniejszy wyraz idei postliberalizmu, który można znaleźć w twórczości Johna Milbanka – angielskiego teologa oraz teoretyka polityki. Z jednej strony kontynuuje on tradycję teologii postliberalnej, wydobywając na pierwszy plan narracyjny oraz polityczny charakter chrześcijaństwa, z drugiej zaś przedstawia wielowymiarową krytykę liberalizmu i proponuje szeroki program reform instytucjonalnych, ustrojowych i gospodarczych. Tym samym sprawnie łączy abstrakcyjną teorię z rozwiązaniami praktycznymi, dostarczając spójnej i niebywale oryginalnej wizji społeczno-politycznej. Radykalność i bezkompromisowość owej wizji sprawiają jednak, że Milbank uchodzi za niezwykle kontrowersyjnego i polaryzującego autora, a kreślona przez niego przyszłość postliberalna nie jest wolna od ciemnych stron. W konsekwencji można mieć wątpliwości, czy rzeczywiście stanowi ona pożądaną alternatywę dla liberalizmu, czy też raczej wpisuje się w niebezpieczne trendy współczesnej polityki.
Piotr Niemcewicz
Ocalić od zapomnienia… / 11
Arkadiusz Wagner
Kolekcjonerstwo a rodzina. Rzecz o unikaniu konfliktu / 15
MOSIĘŻNICTWO
Paula Śwituszak
Powiedz mi, ile masz w sobie cynku, a powiem ci, czym jesteś / 29
Świecznik, XVI – początek XVII w.
Prace konserwatorskie: Paula Śwituszak, Alina Tomaszewska-Szewczyk / 32
Świecznik, 2. połowa XVII w.
Prace konserwatorskie: Paula Śwituszak, Alina Tomaszewska-Szewczyk / 34
Misa norymberska, koniec XVI – początek XVII w.
Prace konserwatorskie: Alina Tomaszewska-Szewczyk / 36
KONWISARSTWO
Paula Śwituszak
Stara cyna i człowiek / 41
Świecznik ołtarzowy, około 1700 r.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Paula Śwituszak, Alina Tomaszewska-Szewczyk / 44
Świecznik ołtarzowy, 1. ćwierć XVIII w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Paula Śwituszak, Alina Tomaszewska-Szewczyk / 46
Wazonik ołtarzowy, 1. połowa XVIII w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Paula Śwituszak, Alina Tomaszewska-Szewczyk / 48
Dzban samowarowy (Dröppelminna), 1. połowa XIX w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Agata Ogińska / 50
GALWANOSTEGIA
Agata Ogińska
Od stosu Volty do fabryki Minterów / 55
Świecznik ołtarzowy – neobarokowy, XIX w.
Prace konserwatorskie: Agata Ogińska / 58
Patera secesyjna na podstawie figuralnej, około 1900 r.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Agata Ogińska / 60
ZŁOTNICTWO
Aleksandra Gralińska-Grubecka
Nie wszystko złoto, co się świeci / 65
Okładzina relikwiarza ołtarzowego lub retabulum, około połowy XVIII w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Aleksandra Gralińska-Grubecka / 67
Świecznik domowy, około połowy XVIII w.
Prace konserwatorskie: Agata Ogińska / 70
KOWALSTWO I ŚLUSARSTWO
Andrzej Podgórski
W żarze i z precyzją / 75
Nadświetle bramy, około 1700 r.
Prace konserwatorskie: Karolina Witkowska / 78
Świecznik ścienny, 2. połowa XVII w.
Prace konserwatorskie: Andrzej Podgórski, Alina Tomaszewska-Szewczyk / 80
Świecznik domowy, tzw. stoczek, XVIII w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Andrzej Podgórski, Alina Tomaszewska-Szewczyk / 84
Zamek do szafy, koniec XVII – początek XVIII w.
Prace konserwatorskie: Andrzej Podgórski, Alina Tomaszewska-Szewczyk / 86
POZŁOTNICTWO
Adam Kaźmierczak
Szlachetne przyodzienie / 91
Krucyfiks ołtarzowy, około połowy XVIII w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Adam Kaźmierczak / 94
SNYCERSTWO
Adam Kaźmierczak
Dialog formy i drewna / 101
Aniołek polichromowany, 1. połowa XVIII w.
Prace konserwatorskie: Aleksandra Gralińska-Grubecka / 104
SZTUKATORSTWO
Aleksandra Gralińska-Grubecka
Pomiędzy rzemiosłem a twórczością artystyczną / 109
Konsola – fragment późnobarokowej dekoracji sztukatorskiej, 2–3. ćwierć XVIII w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Aleksandra Gralińska-Grubecka / 112
CERAMIKA
Anna Zaręba
W ogniu malowane / 119
Kafel piecowy malowany kobaltem, 1. połowa XVIII w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Anna Zaręba / 122
Talerz fajansowy (schotel), 2. połowa XVIII – początek XIX w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Anna Zaręba / 124
Talerz porcelanowy, lata 60. XVIII w.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Anna Zaręba / 126
KALIGRAFIA
Agata Ogińska
Sztuka pięknego pisania / 131
Płyta epitafijna Marianny Heleny von Bünau, 1732 r.
Prace konserwatorskie i restauratorskie: Hanna Rubnikowicz-Góźdź i Karolina Witkowska / 134
BIBLIOGRAFIA TEMATYCZNA / 139
SPIS POZOSTAŁYCH FOTOGRAFII / 144
Książka Jak wytwarzany jest slums? Studium przypadku mieszkańców Kibery i Korogocho w Nairobi powstała na podstawie pogłębionych badań terenowych w Kenii. To propozycja antropologicznego ujęcia tzw. slumsów łącząca teorię z etnograficzną praktyką. Autorka kwestionuje dominujące potoczne oraz naukowe dyskursy o slumsach. Z jednej strony wskazuje, że slumsy stanowią egzemplifikację szerszych globalnych zjawisk wytwarzających określone warunki ich powstania i funkcjonowania, z drugiej przez określone studia przypadków daje wgląd w postawy i sposoby działania konkretnych mieszkańców. Takie zestawienie perspektywy odgórnych dyskursów i struktury z oddolnymi praktykami i indywidualnymi doświadczeniami mieszkańców slumsów oddaje podział książki na dwie części – Genealogie: jak slums stał się slumsem? oraz Morfologie: praktykowanie struktur slumsu. Genealogie opowiadają o procesach wytwarzania slumsów jako przestrzeni i swego rodzaju „marki” oraz ich usankcjonowania przez praktyki językowe. Morfologie prezentują z kolei rozmaite strategie przyjmowane przez uczestników życia w slumsach w ich codzienności, od metod zarobkowania po lincze na złodziejach. W rezultacie książka ukazuje kompleksowość świata, w który mieszkańcy slumsów są uwikłani i który na różnych poziomach współtworzą.
W książce podjęto złożony i trudny temat, dotyczący problematyki konserwacji sarkofagów cynowych znajdujących się w grobach królewskich na Wawelu oraz w mauzoleach rodowych Promnitzów i Hochbergów.
Książka jest oparta na rozbudowanych badaniach, także tych zapoczątkowanych dyskursem naukowym ze specjalistami z innych dziedzin, własnych ustaleniach wynikających bezpośrednio z konserwacji blisko 40 sarkofagów (królewskich na Wawelu, książęcych z Pszczyny, Świebodzic i Oleśnicy czy biskupich z Janowa Podlaskiego i wielu innych) oraz empirycznej wiedzy konserwatorskiej. Omawia zagadnienia historyczne ratowania cennych obiektów funeralnych na podstawie kwerend przeprowadzonych w archiwach Zamku Królewskiego na Wawelu, Muzeum Piastów Śląskich w Brzegu, Wojewódzkich Konserwatorów Zabytków w Katowicach, Szczecinie, Gdańsku, we Wrocławiu i ich delegaturach w Słupsku, Legnicy i wielu innych. Autorka zapoznała się również osobiście ze stanem zachowania sarkofagów zgromadzonych w Szczecinie, Słupsku, Darłowie, Sierakowie, Brzegu, Legnicy, Pieskowej Skale czy Tworkowie.
Wybrane sarkofagi zostały poddane szczegółowej analizie, uwzględniającej zagadnienia ikonograficzne, historyczne w zakresie genezy, autorstwa, procesu twórczego oraz identyfikacji warsztatu konwisarskiego. Omówiono technologię i technikę ich wykonania oraz aspekt historyczny, zawierający informacje na temat zastosowania cyny w sztuce konwisarstwa na terenie Polski. W książce scharakteryzowano również przyczyny powstawania i rodzaje korozji cyny oraz zjawisko tzw. trądu cynowego. W pracy opisane i zilustrowane zostały używane przez A.T. Pracownię Konserwacji Zabytków w Tychach metody stabilizowania i prostowania trumien metalowych poprzez wykorzystanie trzech rodzajów konstrukcji wykonanych z wysokogatunkowej stali austenitycznej. Wprowadzenie wzmocnień połączonych specjalnie dobranymi śrubami, nitami lub spawami było dostosowane do indywidualnych potrzeb każdego z konserwowanych sarkofagów. Pozwoliło to na przywrócenie obiektom ich oryginalnych kształtów i wymiarów. Przedstawione tu rozporowe konstrukcje mobilne, wykonane dla sarkofagów króla Zygmunta III Wazy, jego żony Konstancji i ich syna królewicza Aleksandra Karola, zostały wysoko ocenione (majstersztyk!) przez specjalistów w dziedzinie konserwacji.
Przedstawiono także szczegółowe ustalenia dotyczące stanu wiedzy o pochówkach w dwóch kryptach rodowych Promnitzów i Hochbergów, a także omówiono zaktualizowany na skutek konserwacji sarkofagów (przeprowadzonej w latach 2015–2020) stan wiedzy o pogrzebach królów polskich i członków ich rodzin na Wawelu.
Przed stu laty wspólną częścią losu wielu młodych kobiet pochodzących z ubogich rodzin – głównie wiejskich – było podejmowanie pracy w charakterze służby domowej. Nadmiar rąk do pracy na wsi skłaniał je do opuszczenia rodzinnych domów i pójścia – jak wówczas mawiano – do „obowiązku”. Książka ukazuje wielostronny obraz codzienności polskich służących domowych. Na podstawie analizy różnego typu źródeł – akt sądowych, druków ulotnych, pamiętników, prasy, poradników oraz literatury pięknej – rozważono w niej cztery główne wiązki problemów badawczych: relacje pomiędzy służbą domową a pracodawcami, czas pracy i czas wolny od obowiązków, warunki życia i pracy służących, a także ich perspektywy i trajektorie życiowe. Ze względu na niewielką liczbę źródeł, które wprost dotyczą tej grupy społeczno-zawodowej, informacji na jej temat autor niejednokrotnie poszukuje na marginesach głównego toku rozważań zawartych w tekstach źródłowych, nie wahając się zgłębiać spraw z pozoru błahych. Ponadto stara się zachować równowagę pomiędzy dążeniem do uchwycenia życia służących niejako od wewnątrz (by nie powiedzieć – „od kuchni”), czyli z perspektywy ich przypuszczalnych dążeń, obaw i nadziei, a ukazaniem jego rozmaitych zewnętrznych uwarunkowań.
Niniejszy tom z cyklu „Za kulisami. Toruńskie spotkania wokół dramatu” to zapis wywiadów, wykładów i wytłumaczeń gości biorących udział w drugiej edycji festiwalu, która odbyła się w dniach 26–27 maja 2021 r., oraz osób zaproszonych do współtworzenia publikacji. Wydarzenie poświęcone dramatowi i teatrowi chińskojęzycznemu przygotował Zespół Badawczy „Performatyka i Studia nad Przekładem Dramatu” z Wydziału Humanistycznego UMK.
Barbara Bibik i Monika Krajewska
Podjęte w monografii rozpoznanie naukowe pozwoliło na wprowadzenie do polskiej literatury przedmiotu zagadnienia życzliwego przywództwa, które zbudowane jest na etycznym fundamencie, a swoimi korzeniami nawiązuje do pozytywnej teorii organizacji. Życzliwe przywództwo to oparty na wartościach styl przewodzenia, łączący różne podejścia do tworzenia organizacji wrażliwych na potrzeby wszystkich interesariuszy. Wrażliwość etyczna, głębia duchowa i zaangażowanie społeczne lidera mogą być kluczowymi czynnikami sukcesu we wprowadzeniu pozytywnych zmian i tworzeniu empatycznych organizacji XXI wieku.
Książka wskazuje, że jedną ze zmian, które może determinować życzliwe przywództwo, jest wzrost poziomu przejawianych zachowań obywatelskich, za które autorka uważa zindywidualizowane i dyskrecjonalne zachowania pracownika, wykraczające poza formalny zakres jego obowiązków, niepodlegające w sposób bezpośredni systemowi wynagradzania i oceny, prowadzące do lepszego funkcjonowania organizacji.
Performans cyfrowy – historycznomedialne przemiany to wielokierunkowa narracja o relacjach między sztukami performatywnymi a mediami. Opowiada o twórczych fascynacjach, negacjach i modyfikacjach środków scenicznych, które stale przebudowują zastane zasady komunikacji w sztuce oraz poza nią. Książka ukazuje zmaganie się twórców z przeciwstawnymi dążeniami, pragnieniem tworzenia i rozumienia medialnych zależności. Pokazuje też, jak różne grupy entuzjastów nowych środków scenicznych angażują odbiorców oraz skłaniają ich do zmian przyzwyczajeń. Pozycja ta stanowi nowatorską analizę obejmującą wiele aspektów kultury ostatnich dwustu lat. Omawia znaczenie, intencje i konsekwencje zaawansowanych technologicznie spektakli oraz to, jak dziś możemy ponownie mówić o dawnych praktykach twórców – innym językiem, bogatsi o współczesne doświadczenia kultury medialnej.
W książce Badania architektury informacji na przykładzie radia akademickiego. User Experience i User Interface autorka przedstawia badania własne nad AI w Radiu Uniwersytet UKW, obejmujące stronę WWW, software, hardware i społeczność sieciową. Autorka zastosowała własną interpretację metody jakościowo-heurystycznej AI, opierając się na 81 punktowanych kryteriach dotyczących potrzeb i kompetencji użytkowników. Książka została wzbogacona o przegląd obejmujący strony WWW innych akademickich stacji radiowych, takich jak: Radio Sfera, Radio Meteor, Radio Afera, Studenckie Radio Żak Politechniki Łódzkiej, Akademickie Radio LUZ, Akademickie Radio Kampus, UJOT.FM i Radio UWM FM, a także o propozycję projektu nowej wersji strony WWW Radia Uniwersytet. Książka może okazać się pomocna zarówno osobom chcącym rozpocząć działalność w branży UX/UI, dzięki wprowadzeniu do tej problematyki, jak i projektantom stron WWW oraz innym środowiskom informacyjnym.
Przekład i opracowanie – Adam Grzeliński i Katarzyna Kremplewska
Rozum w społeczeństwie George’a Santayany (1863–1952), należącego do najważniejszych amerykańskich filozofów XX wieku, to druga część cyklu The Life of Reason (1905–1906), jednego z dwóch – obok późniejszych Realms of Being (1927–1940) – monumentalnych dzieł myśliciela.
W kolejnych tomach The Life of Reason Santayana śledzi stopniowe wyłanianie się refleksyjności, a przez to wzrastanie rozumności i obiektywizację przedmiotów ludzkich dążeń – ideałów – w ustanawianiu świata codziennego doświadczenia, w racjonalnie funkcjonującej i opartej na zasadach prawa społeczności, sztuce w symboliczny sposób ukazującej istotne kwestie ludzkiego życia, religii, a także w postępie nauk.
Rozwój rozumności dotyczy nie tylko kolejnych faz Życia Rozumu, do których należy m.in. społeczne funkcjonowanie człowieka, ale też poszczególnych płaszczyzn współistnienia ludzi ze sobą. Takimi płaszczyznami są: miłość, rodzina, pierwsze instytucje społeczne decydujące o produkcji, rządzeniu oraz konfliktach, a wreszcie kolejne fazy rozwoju społeczeństw takie jak arystokracja czy demokracja, w których w coraz większym stopniu może dojść do realizacji ludzkiej wolności, czemu służy wykształcenie bezinteresownej więzi łączącej ludzi. Wyobrażonym zwieńczeniem tych dwóch faz rozwoju życia społecznego – społeczeństwa naturalnego i społeczeństwa wolnego – jest powstanie społeczeństwa idealnego, w którym przygodne związki ludzkie tracą na znaczeniu na rzecz życia jak najbliższego ideałom. Najbardziej doniosłymi obszarami wspólnej aktywności ludzi na tym etapie stają się wspomniane już religia, sztuka i nauka.
Różnorodność kulturowa jest czynnikiem silnie dzielącym członków grupy i tym samym oddziałującym znacząco na efekty pracy zespołów. Ujęty w badaniach obszar dotyczący profesjonalnej koszykówki, jak najbardziej plasuje się wśród dziedzin ludzkiej działalności podlegającej silnie procesom internacjonalizacji gospodarki, czego wyrazem jest rosnąca liczba cudzoziemców zatrudnianych w polskich klubach koszykówki. Dlatego badania nad zarządzaniem różnorodnością kulturową w tak zdefiniowanym obszarze są bardzo potrzebne z punktu widzenia społecznego, w świetle pozytywnej roli sportu we współczesnej cywilizacji, ale także stanowiącego ważne źródło korzyści ekonomicznych – tworzenia miejsc pracy itp. Na pewno wyniki podjętych badań mogą przyczynić się, poprzez usprawnienie zarządzania międzykulturowego, do eliminacji lub też złagodzenia czynników frustrujących zatrudnianych w klubach sportowych pracowników, tak aby nie pogorszyć ich satysfakcji z wykonywanej pracy, a tym samym do umacniania pozycji konkurencyjnej badanych organizacji sportowych.
Z recenzji dr. hab. inż. Waldemara Bojara, prof. PBŚ
Redakcja, wstęp i opracowanie – Marcin Lisiecki
Klasyka Polskiej Orientalistyki to seria wydawnicza, mająca przypomnieć i przybliżyć Czytelnikom sylwetki oraz dorobek naukowy wybitnych badaczy, którzy kształtowali zręby polskiej i światowej orientalistyki. W kolejnych tomach zamierzamy prezentować rozprawy naukowe, artykuły, tłumaczenia, szkice, egodokumenty i nieznane dotąd materiały archiwalne. Przedstawimy też historię przedwojennej i powojennej polskiej orientalistki oraz specyfikę podejmowanych przez badaczy tematów dotyczących kultur, religii, filozofii, sztuki, literatury, polityki i społeczeństw Azji.
Wojciech, Otto i Bruno – dwóch biskupów i cesarz; dwóch misjonarzy uwikłanych w politykę i polityk z ambicjami misyjnymi; dwóch moralnych rygorystów i pragmatyk władzy; dwóch wizjonerów męczeństwa i wizjoner polityczny. Ich zazębiające się ze sobą życiorysy stanowią typowy dla wczesnośredniowiecznych elit splot uwarunkowań wynikających ze zderzenia religijnej ortodoksji z brutalnością codziennego życia, wzniosłych ideałów z realiami politycznymi oraz strategicznego wizjonerstwa z pragmatyką doraźnych działań. Każdy z nich na swój sposób wpłynął na wczesną historię państwa piastowskiego. Ich wizyty, choć rozciągnięte na dwanaście lat (997–1009), były ogniwami jednego łańcucha wzajemnie powiązanych ze sobą wydarzeń silnie uwikłanych w wielką politykę, znacznie wykraczającą poza samą arenę środkowoeuropejską.
Wojciech, Otto i Bruno – dwóch biskupów i cesarz; dwóch misjonarzy uwikłanych w politykę i polityk z ambicjami misyjnymi; dwóch moralnych rygorystów i pragmatyk władzy; dwóch wizjonerów męczeństwa i wizjoner polityczny. Ich zazębiające się ze sobą życiorysy stanowią typowy dla wczesnośredniowiecznych elit splot uwarunkowań wynikających ze zderzenia religijnej ortodoksji z brutalnością codziennego życia, wzniosłych ideałów z realiami politycznymi oraz strategicznego wizjonerstwa z pragmatyką doraźnych działań. Każdy z nich na swój sposób wpłynął na wczesną historię państwa piastowskiego. Ich wizyty, choć rozciągnięte na dwanaście lat (997–1009), były ogniwami jednego łańcucha wzajemnie powiązanych ze sobą wydarzeń silnie uwikłanych w wielką politykę, znacznie wykraczającą poza samą arenę środkowoeuropejską.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
