Książka Czas żupanów, czas czechmanów to efekt ponad 30-letnich prac autorki związanych m.in. z poznawaniem zagadnień kultury funeralnej czasów nowożytnych – badań archeologicznych prowadzonych w kościołach na terenie Polski, analiz materiału zabytkowego i jego konserwacji oraz rekonstrukcji. Konfrontacja źródeł archeologicznych, pozyskanych przede wszystkim z krypt i grobów pod posadzką kościołów, z dostępną ikonografią oraz wcześniejszą literaturą pozwoliła na szczegółowy opis nieznanych dotychczas detali odzieży męskiej z terenów Rzeczypospolitej, a także weryfikację ich datowania. W wyniku żmudnych prac konserwatorskich i rekonstrukcyjnych wyodrębniono nowe, unikatowe elementy stroju – czechmany, zwane też żupanami. Bogato ilustrowana publikacja znacząco poszerza dotychczasową wiedzę o męskim ubiorze szlacheckim okresu sarmatyzmu, określanym jako tzw. strój polski.
W książce przedstawiono stan aktualny i perspektywy rozwoju energetyki odnawialnej w województwie zachodniopomorskim. Województwo może w 100% pokryć potrzeby energetyczne z energii odnawialnej i dodatkowo być eksporterem tej energii.
„Z miłości” - to na rozprawie rozwodowej najczęściej padająca odpowiedź na zadane przez sąd pytanie o to, dlaczego domagające się rozwodu strony wstąpiły w związek małżeński. Z kolei podczas konsultacji prawnych poprzedzających sprawę rozwodową bardzo często można usłyszeć zaprzeczające temu stwierdzeniu pytanie, które brzmi: „Po co ja brałem / brałam ten ślub?”. Trywializując nieco, można powiedzieć, że niniejsza publikacja stawia dalej idące pytanie: „Po co w ogóle jest małżeństwo (przynajmniej w obowiązującej obecnie formie prawnej)?”. Praca nie stanowi próby ataku na rodzinę czy instytucję małżeństwa, poddaje natomiast analizie możliwość ich reformy i funkcjonowania w postaci niezetatyzowanej, tzn. takiej, jaka nie byłaby sankcjonowana przez państwo ani nie cieszyła się przywilejami przysługującymi z tego powodu (w porównaniu ze związkami niemającymi statusu małżeństwa), innymi słowy – byłaby sprywatyzowana.
Aktualny kontekst głoszenia Ewangelii wymaga coraz to nowych środków, aby wybrzmiała ona w pełni. Rozwój technologiczny współczesnego świata zmienia oblicze komunikacji. Porozumiewanie staje się prostsze, informacje dostępne są na wyciągnięcie ręki, a formowane w tym procesie społeczeństwo zaczyna być nazywane społeczeństwem informacyjnym.
Nowe środki i możliwości technologiczne dały nowe szanse na rozprzestrzenianie się prawd objawionych. W nowej kulturze Kościół może sprawniej proklamować naukę o zbawieniu i wyjaśniać swoje stanowisko wobec współczesnych kwestii teologicznych. Daje ona także sposobność do prowadzenia dialogu ze światem. Nowe technologie to też wspaniałe narzędzie ewangelizacji, ofiarowania Chrystusa innym narodom i możliwości poznania go osobiście. Jak zauważył św. Jan Paweł II, szczególnie młodzież szybko przystosowuje się do kultury komputerów i ich języka, dlatego też to jej zadaniem jest wykorzystywanie nowych narzędzi w coraz szerszym i bardziej intensywnym dialogu między ludźmi.
Monografia naukowa Świat z perspektywy sztuki, sztuka w perspektywie świata #Rysunek to czwarty tom serii wydawniczej Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Zarówno poprzednie tomy, jak i ten obecny mają na celu stworzenie dogodnej przestrzeni dla twórczej wymiany poglądów, opinii i prezentacji wiedzy na temat szeroko rozumianej kultury, sztuki i edukacji przez przedstawicieli środowisk naukowych, artystycznych i edukacyjnych. To, co wyróżnia ten tom, to wątek przewodni, którym stała się problematyka szeroko rozumianego rysunku. Na ten temat wypowiedzieli się przedstawiciele odmiennych dyscyplin naukowych i dziedzin sztuki, a także autorzy, którzy swobodnie poruszali się na ich pograniczach. Poza tym głos zabrali badacze z różnych pokoleń – tacy, którzy w artykułach dzielili się swoimi wieloletnimi doświadczeniami artystycznymi, naukowymi lub edukacyjnymi, jak również młodzi naukowcy, artyści i nauczyciele, którzy dopiero poszukują swoich ścieżek artystycznych i badawczych.
Prezentowane w tomie rozdziały oscylują wokół trzech zasadniczych obszarów tematycznych, tworzących zarazem trzy części monografii. Pierwsza część – Rysunek w perspektywie praktyki artystycznej – dotyczy twórczości rysunkowej wybranych artystów. Druga – Rysunek w perspektywie sztuki i biografii twórczej – zawiera refleksje artystów, teoretyków sztuki oraz pedagogów na temat miejsca rysunku jako doświadczenia artystycznego i biograficznego. Trzecia zaś część – Rysunek w perspektywie edukacji – to głos teoretyków i praktyków edukacji artystycznej.
Monografia naukowa Świat w perspektywie sztuki, sztuka w perspektywie świata #Środowisko to piąty tom serii wydawniczej Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Opracowanie zawiera teksty dotyczące szeroko rozumianej kultury, sztuki oraz edukacji artystycznej i wychodzi naprzeciw potrzebie tworzenia przestrzeni dla prezentacji poglądów i wymiany doświadczeń środowiska naukowo-artystycznego. Prezentowane teksty odzwierciedlają różnorodność tego środowiska, które tworzą artyści, teoretycy sztuki, edukatorzy, nauczyciele. Znajduje to odbicie w wielości podejmowanych wątków rozważanych z odmiennych punktów widzenia i perspektyw. Należy podkreślić integrujący wymiar tej publikacji, oferującej gronu praktyków i teoretyków zainteresowanych sztuką i edukacją artystyczną możliwość podzielenia się nowoczesnymi koncepcjami, interesującymi ideami, analizami, wynikami badań, znaczącym dorobkiem artystyczno-naukowym, innowacyjnymi metodami pracy. Warto w tym kontekście zauważyć, że tematem przewodnim tego tomu jest środowisko. Stąd refleksja nad szeroko rozumianym otoczeniem: artystycznym, społecznym, kulturowym, medialnym, przyrodniczym, pojmowanym jako wyzwanie, ale i inspiracja dla współczesnej sztuki i edukacji artystycznej.
Tematem przewodnim szóstego tomu serii wydawniczej Świat w perspektywie sztuki, sztuka w perspektywie świata #Interdyscyplinarność Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu jest interdyscyplinarność.
Zebrane w tomie teksty prezentują różnego rodzaju podejścia do interdyscyplinarnego charakteru sztuki. Dotyczą one zarówno twórczej partycypacji, jak i refleksji teoretycznej oraz relacji z innymi dyscyplinami nauki. Zakres tematyczny obejmuje szerokie spektrum rozważań i analiz – od naukowych opracowań współczesnych koncepcji i idei, poprzez przedstawianie wyników badań i ich metod, do analizy współczesnych tendencji w sztuce i twórczości wybranych artystów. Autorami prezentowanych opracowań są reprezentanci różnych środowisk: artyści, teoretycy sztuki, edukatorzy, nauczyciele. W swoich tekstach odnoszą się do sztuki, kultury i sztuki popularnej, mediów, muzyki. To, co połączyło ich wszystkich, to autentyczna potrzeba, by zabrać głos w sprawach, które pozostają dla nich niezwykle istotne. Chodzi o sztukę, kulturę i edukację artystyczną.
Religio Medici. Religia lekarza (1642) to najbardziej znane dzieło angielskiego lekarza, filozofującego erudyty i pisarza, sir Thomasa Browne'a, Stanowi ono osobiste wyznanie żywionych przezeń przekonań religijnych, które należy odczytywać w kontekście literackim, teologicznym i filozoficznym.
"Osią Religii lekarza jest egzystencjalny motyw autentyzmu własnych przeżyć religijnych, który decyduje o wyjątkowości dzieła Browne’a; jego twórczość pozostaje bowiem świadectwem czasów – czasów nie tylko politycznego i wojennego zamętu, ale też intelektualnego przesilenia – które sprawiały, że we własnym wnętrzu poszukiwano stałego punktu oparcia. Browne odwołuje się do tradycji hermetycznej, ale zna osiągnięcia najnowszej filozofii, a program nowej filozofii Bacona uznaje za swój własny. Zrywa z kalwińskim fideizmem, lecz wskazuje przy tym na redukcjonizm pełnej racjonalizacji przekonań religijnych. Przekonanie o rozgrywającej się w ludzkim wnętrzu „bitwie pod Lepanto” stawia pod znakiem zapytania inne projekty antropologiczne filozofii brytyjskiej tamtych czasów. Kładły one nacisk czy to na rozumność ludzkiej natury (jak u Locke’a czy lorda Herberta), czy to na możliwość osiągnięcia stałej wewnętrznej dyspozycji emocjonalnej pozwalającej na bezstronną ocenę moralną (w tradycji zmysłu moralnego u Shaftesbury’ego, Francisa Hutchesona czy Adama Smitha), czy też wreszcie na konieczność podporządkowania rozumu i emocji wierze w dogmaty religii objawionej (jak u George’a Berkeleya). Wszystkie takie próby Bowne’owi wydawałyby się skażone jednostronnością. Owo natężone wsłuchiwanie się w głos sumienia uwypukla przy tym motyw bardzo rzadko obecny w ówczesnej brytyjskiej filozofii. Później jeszcze o niepowtarzalności ludzkiej egzystencji napomknie Locke w swych rozważaniach na temat tożsamości osobowej, ale z czasem opisy podmiotowości przyjmą inną, nie tak indywidualistyczną postać: Shaftesbury określi warunki emocjonalnej wewnętrznej harmonii, która jest podstawą poprawnego funkcjonowania zmysłu wewnętrznego (potem nazwanego przez Francisa Hutchesona zmysłem moralnym), Berkeley zaś uzna indywidualną ludzką podmiotowość wprost za coś oczywistego i nie będzie jej głębiej badał, tradycyjnie nadając jej charakter substancjalny. Jednakże te analizy będą już pozbawione egzystencjalnego niepokoju, który tak wyraźnie odczuwał Browne."
Ze Słowa od tłumaczy
Przekład: Justyna Czekajewska (Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu) i Adam Grzeliński (Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu). Przekład fragmentów poetyckich: Marcin T. Zdrenka (Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu).
Wojciech Piasek, Piotr Oliński
Bariery – możliwości – wyzwania. Wprowadzenie do lektury / 9
Wojciech Piasek
Przyroda jako bariera, możliwość oraz wyzwanie a interpretacja humanistyczna interakcji człowieka z przyrodą w historii / 11
Rafał Kleśta-Nawrocki
Bariery i wyzwania współczesnego postrzegania przyrody. Ponowne oczarowywanie świata / 23
Filip Rogalski
Kiedy w ciele etnografa ujawnia się pewien staruszek – idiosynkrazje cielesne i ontologia animistyczno-perspektywistyczna wśród Arabela z Amazonii peruwiańskiej / 49
Rafał Beszterda
Negocjowanie tradycji na Jawie. Podbieranie miodu pszczołom olbrzymim / 79
Radosław Piętka
Człowiek-roślina u Wergiliusza / 107
Aleksandra Arndt
W trosce o italską przyrodę. Refleksje preekologiczne na kartach literatury rzymskiej przełomu er / 125
Piotr Kołodziejczak
Czy stopień urbanizacji był wyznacznikiem „europejskości”? Miasta i natura w De Europa Eneasza Sylwiusza Piccolominiego / 141
Piotr Pranke
Dlaczego wyspy? Handel i władza – wpływ wymiany o charakterze interregionalnym na funkcjonowanie mikroregionów osadniczych Wielkopolski w dobie kształtowania się władztwa wczesnopiastowskiego – wybrane przykłady / 169
Wacław Kulczykowski
Długie kanały wodne w państwie krzyżackim jako przykład przekształcania naturalnych warunków hydrologicznych / 195
Piotr Oliński
Triumf żywiołu. Siła sztormów na Bałtyku u schyłku średniowiecza / 217
Michał Słomski
Małe miasto, dwa jeziora i jeden historyk. Bariery, wyzwania i możliwości badań środowiskowych na przykładzie Dolska w XVII wieku / 229
Adam Kucharski
Wyzwania, interakcje i bariery przyrodnicze. Podróżnicy wobec środowiska naturalnego w XVII–XVIII wieku. Uwagi ogólne na gruncie polskim / 249
Mateusz Maleszka
Rola klimatu w wykształceniu się „zaawansowanych typów rasowych” według niemieckich antropologów z przełomu XIX i XX wieku / 271
Aleksander Smoliński
Elementy roślinne stosowane w europejskiej i polskiej symbolice wojskowej. Część 2 / 287
Jadwiga Lechicka interesuje autora jako historyczka. Temu zainteresowaniu daje on pierwszeństwo i z takiego punktu wychodzi w swych rozważaniach. Bohaterkę książki przedstawia jako człowieka pojedynczego – jednostkę podejmującą wybory życiowe, mającą indywidualne pragnienia i oczekiwania wobec siebie. Wykorzystuje do tego ślady – biografemy, które pokazują ją jako podmiot prywatny z niepowtarzalnym jednostkowym doświadczeniem, bohaterkę swojego życia. Biografemy to informacje etnograficzne, które identyfikują prywatne doświadczenie, ale nie dają w nie wglądu. W związku z tym autor jednocześnie odwołuje się do biografemów i do stworzonego przez współczesne Lechickiej kobiety nowego wzorca kobiecości – „kobiety nowej i nowoczesnej”, sformułowanego po I wojnie światowej przez środowisko, z którym Lechicka była związana – homo academica.
Równolegle z zainteresowaniem Lechicką jako człowiekiem pojedynczym autor zajmuje się kulturowym porządkiem i relacją płci w międzywojennej i powojennej historiografii polskiej. Przygląda się temu z perspektywy doświadczeń Jadwigi Lechickiej, jej stosunku do siebie samej oraz jej działań związanych z edukacją, pracą zawodową i rodziną. Diagnozując przypadek Lechickiej, dokonuje kontekstualizacji jej biografemów w zgodne zestawienie – za sprawą pojęcia uwrażliwiającego porządku i relacji płci – z biografemami innych kobiet oraz dotyczącymi ich danymi statystycznymi.
Sztuka polska, która powstawała poza granicami Polski – szczególnie po wybuchu drugiej wojny światowej – jako niezwykle istotne zjawisko w dziejach polskiej kultury artystycznej, pomimo poważnego rozpoznania i wielu badań naukowych, systematycznie i konsekwentnie od 1989 roku prowadzonych w środowiskach uniwersyteckich przez historyka sztuki prof. zw. dr. hab. Jana Wiktora Sienkiewicza, nadal czeka na swój naukowy korpus.
Oddane do rąk czytelników opracowanie jest kolejnym uzupełnieniem „mapy tropów” w polskiej historii sztuki XX i XXI wieku. Ważnym tym bardziej, że szczególnie w ostatnich latach (w pierwszej i w drugiej dekadzie XXI wieku) wraz ze śmiercią wybitnych osobowości polskiego życia artystycznego na emigracji – zarówno w krajach europejskich, jak i pozaeuropejskich – wiele dzieł z zakresu sztuki plastycznej oraz archiwaliów uległo częściowemu lub całkowitemu rozproszeniu. Tylko nieliczne, zabezpieczone przez spadkobierców zbiory archiwalne i artystyczne dotyczące sztuki polskiej powstałej na emigracji po 1939 roku trafiły do Polski.
Apokalipsa św. Jana nie jest, wbrew jej potocznemu, popkulturowemu rozumieniu, katalogiem spektakularnych katastrof albo jedynie pobudzającą wyobraźnię twórców charakterystyką antychrysta. Opisuje zakorzenienie historii życia wierzących w Zmartwychwstałym i pamięć o perspektywie eschatycznej. Kościół przedstawiony w Ap, będąc w świecie, przeżywa kryzysy, problemy i zagrożenia (por. Ap 1,9; 2,6.9.10.13.15.20.22; 6,9-11; 7,14; 11,7; 12,11; 13,11; 17,6 18,24). Z tego powodu potrzebuje formatora, który poprzez pewne narzędzia zaproponuje system naprawy bądź umocnienia gmin chrześcijańskich. Patrząc na obraz Kościoła zawarty w ostatniej księdze Pisma Świętego i porównując go z obrazem dzisiejszego Kościoła, dotkniętego przez różne trudne sytuacje, należy postawić pytanie o to, w czym wspólnota przedstawiona w Ap może szukać swojego ratunku, aby później podobne narzędzia móc wykorzystać wobec współczesnego Kościoła. Wydaje się, że jednym z takich sposobów jest użycie przez formatora bardzo konkretnych i radykalnych wypowiedzi imperatywnych kierowanych do wspólnoty. Dlatego analiza tekstów biblijnych będzie pokazywała, jaką rolę odgrywają imperatywy w konkretnej sytuacji Kościoła, jakie mają znaczenie, w jakiej kondycji są ich adresaci, kogo można uważać za formatora oraz jaki będzie efekt zastosowania się bądź niezastosowania do tych wezwań.
Powroty określają naszą egzystencję. Uprawianie filozofii jest zawsze stawianiem siebie samego pod znakiem zapytania, co oznacza, że myślenie nigdy się nie kończy. Problemy w niniejszej książce są rezultatem powrotów do spraw i pytań, o których już się kiedyś mówiło, lecz po latach dostrzega się, że całość należy poddać ponownej interpretacji, ponieważ zmieniliśmy się i świat wokół nas. Oczywiście nie jest to książka o wszystkich problemach współczesnego człowieka, może nawet nie o tych najważniejszych, lecz o tych, które dotyczą każdego z nas.
Problemy z tożsamością, idea nowego człowieka, zagubienie w istnieniu, kryzys rozumności, pytania o Boga, wolność i demokrację, choroby kultury i niejasności wokół osoby. Nie jest to łatwy czas, aby mówić o naszych sprawach i zachęcać do myślenia. Coraz częściej kultura przyzwyczaja nas, że nie warto dostrzegać problemów, snuć nad nimi rozważań i poszukiwać dróg rozwiązania. Zamiast tego troszczy się o kształtowanie emocji i utrzymuje człowieka w stanie niezdolności do myślenia. Dążenie do unifikacji świata i jego redukcji do jednego wymiaru (również naukowego) nie sprzyja myśleniu. Praktycznie wygląda to tak, że coraz mniej jest ludzi, którzy wiedzą, że nie wiedzą, znakomicie potwierdzając efekt Dunninga- Krugera, który polega na tym że osoby o małej wiedzy zawsze przeceniają swe umiejętności. Stan świadomości dotyczący własnej niewiedzy, który w przeszłości był czymś naturalnym i ludzie zdawali sobie z tego sprawę, współcześnie jest stanem wyjątkowym.
Myślenie traci w ten sposób autorytet, zwyciężają spryt i udawanie i każdy czuje się ekspertem we wszystkich dziedzinach. Nie uczy się formułowania pytań i nie przyznaje się do tego, że w wielu sprawach ciągle jeszcze nic nie wiem. W uświadomieniu sobie wątpliwości i konieczności poszukiwań tkwi przygotowanie do myślenia. Książka ta jest takim przygotowaniem i zachętą dla każdego, aby dostrzegł i starał się przemyśleć kilka naszych ludzkich spraw.
Starałem się używać jak najprostszego języka, aby być rozumianym nie tylko w salach wykładowych i wśród specjalistów, lecz również przez wszystkich, dla których nasze sprawy nie są jeszcze obojętne.
Marek Szulakiewicz
Zarządzanie talentami to koncepcja obejmująca działania wpisujące się w obszar polityki personalnej związanej z tworzeniem specjalnych programów rozwojowych dla pracowników o największym potencjale rozwojowym. Przedsiębiorstwa chemiczne, podobnie jak wiele innych, muszą rozwijać swoje kompetencje w zakresie pozyskiwania, rozwijania oraz zatrzymywania utalentowanych pracowników, dzięki którym będą mogły stale osiągać po- stępy i konkurować w skali globalnej. W odpowiedzi na tę potrzebę w niniejszym opracowaniu skoncentrowano się na zagadnieniu zarządzania talentami w firmach chemicznych w kontekście rozwoju Przemysłu 4.0.
Głównym celem pracy jest ocena poziomu zarządzania talentami w polskich przedsiębiorstwach przemysłu chemicznego oraz identyfikacja relacji występujących pomiędzy poszczególnymi komponentami tego procesu.
W niniejszym opracowaniu chcieliśmy ukazać skomplikowany świat relacji między kategorią empowerment a polityką społeczną, koncentrując się na aspektach teoretycznych (terminologicznych, koncepcyjnych itd.), głównie z obszaru socjologii i polityki społecznej, odnosząc je do niektórych wymiarów praktyki społecznej w Polsce, przede wszystkim dotyczących systemu pomocy społecznej i rynku pracy. Niezmiernie ważny jest także aspekt badawczy w postaci analizy wyników badań terenowych, dotyczących uwarunkowań i specyfiki aktywności kobiet w Polsce […].
Przedmiotem drugiej części książki jest koncepcja women’s empowerment, głównym celem zaś ukazanie przydatności tej koncepcji w analizach aktywności młodych kobiet w Polsce i próba określenia wskaźników women’s empowerment, które mogą okazać się niezbędne w dalszych analizach zjawiska. W szczególności zaś:
1. Ukazanie wyborów jako kluczowej kategorii analizy pozwalającej na opisanie dynamiki i złożoności czynników wpływających na mniejszą aktywność kobiet.
2. Opisanie wpływu otoczenia na decyzje, wartości za nimi stojące, cele i zadania stereotypowo przypisane mężczyznom i kobietom (w postrzeganiu kobiet).
3. Ukazanie spektrum możliwych zmiennych, które w postrzeganiu kobiet wpływają na możliwość podejmowania przez nie autonomicznych decyzji (subiektywnie postrzegana struktura możliwości).
4. Ukazanie dynamiki relacji zachodzących między czynnikami z poziomu podmiotowości a czynnikami z poziomu struktury możliwości podczas dokonywania przez kobiety ważnych wyborów życiowych.
5. Eksploracja postrzeganego przez kobiety zakresu posiadanej przez nie kontroli (władzy) nad własnym życiem i podejmowanymi decyzjami. Poziom empowerment młodych kobiet w Polsce:
– w wymiarze podmiotowości – zasoby, wskaźniki podmiotowości,
– w wymiarze struktury możliwości – instytucje: wskaźniki struktury możliwości.
Ze Wstępu
Jak opowieści wpływają na życie społeczności? Jak kształtują naszą tożsamość i kulturę? Badana legenda pojawia się w czasie powstania Chmielnickiego wielokrotnie, choć jej poszczególne wersje mogły nieco się różnić: gdy po rozpoczęciu powstania Kozacy pod wodzą Bohdana Chmielnickiego ruszyli na Warszawę, po drodze oblegali i plądrowali napotkane miasta, takie jak Drohobycz. Nie zawsze jednak im się to udawało – Lwów, Lublin, klasztor w Sokalu czy kapliczka w Krasnobrodzie zostały cudownie ocalone dzięki nadprzyrodzonej interwencji. Praca, w której za punkt wyjścia przyjęto interpretację zjawiska powtarzających się i podobnych objawień, poświęcona jest analizie przekazów o cudownych ocaleniach miast – na ile można im wierzyć? jak się rozwijały? komu i czemu służyły? Szukano w nich pocieszenia, budowano za ich pomocą ideologię władzy i kształtowano lokalne tożsamości. Dzięki wykorzystaniu narzędzi z pogranicza antropologii i historii można zauważyć, jak opowieści poprzez ucieleśnienie ich w rytuałach religijnych wpływały na pamięć zbiorową i formowały ogląd rzeczywistości. Książka jest próbą odpowiedzi na pytanie o genezę ogólnopolskiego kultu maryjnego i dynamikę staropolskich relacji społecznych.
Z języka greckiego przełożył, wstępem i komentarzem opatrzył Marian Szarmach
Przekazujemy w ręce czytelnika wybór wykładów konferencji Maksymosa z Tyru przełożonych, wstępem i komentarzem opatrzonych przez Pana profesora Mariana Szarmacha.
Maksymos z Tyru w Libanie (II wiek) żył za panowania kilku cesarzy, bo Antonina Piusa, Marka Aureliusza, Kommodusa i zapewne Septimiusza Sewera. Z pochodzącego z X wieku bizantyńskiego leksykonu zwanego Księgą Suda wiemy, że Maksymos występował również publicznie w Rzymie za czasów Kommodusa (180–192). Zachowało się po nim 41 wykładów konferencji na różne tematy dotyczące głównie filozofii popularnej. Są one mniej więcej tej samej długości i ich przeczytanie nie przekracza 20 minut. Nie wiadomo, czy starożytni znali jeszcze inne jego pisma. Są one jednak za krótkie, by mógł rozwinąć w nich szerzej takie zagadnienia, jak istota bóstwa czy modlitwy. Ale już Cyceron zauważył, że „wielką niedorzecznością jest powierzyć mówcy zagadnienia, nad którymi trudziły się już wielce największe głowy filozofów”.
Maksymos traktuje Homera jak Biblię, cytując go przy każdej okazji, przy czym się spodziewał, że jego słuchacze znali go tak samo jak on. Jego sympatie platońskie są wyraźne, jest jednak raczej neoplatonikiem, który korzysta zapewne z różnych powstałych wówczas na użytek szkolny kompendiów. Sięga też po argumenty stoickie, a nawet cynickie, co pozwala określić go platonizującym eklektykiem. Nigdy nie wspomina Rzymu i Rzymian.
Budzi zapewne zastanowienie, że myśli Maksymosa często są bliskie chrześcijaństwu. Acz przywołany już tu Pliniusz Młodszy w liście do cesarza Trajana7 pisze, że religia ta zyskuje stale nowych wyznawców, to nie miała ona chyba wpływu na Maksymosa, a pytanie o boga domagającego się czystości serca „powtarzało w owym czasie wiele ust i to nie tylko nad brzegami Jordanu”, jak pisze A. Świderkówna.
Monografia jest dziełem studentów – członków Studenckiego Koła Naukowego Res Anatomiae Animalium, działającego przy Katedrze Nauk Podstawowych i Przedklinicznych Instytutu Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Ta niezwykle pracowita i ambitna grupa młodych ludzi prezentuje w niej wyniki swoich badań. Aleksander Butkiewicz i Paulina Kaźmierczak dokonali porównania budowy anatomicznej żołądka i jelit u wybranych gatunków z podrzędów Ruminantia i Cameliformes. Szymon Graczyk przeanalizował zaopatrywanie rdzenia kręgowego w krew tętniczą u świni domowej (Sus scrofa domestica), a Arkadiusz Grzeczka strukturę splotu ramiennego (plexus brachialis) oraz unerwienie kończyny piersiowej rysia euroazjatyckiego (Lynx lynx). Katarzyna Hylińska skupiła się na wybranych anomaliach rozwojowych zębów u psów i kotów, natomiast Patrycja Jankowska na morfometrii porównawczej nerek u wybranych parzystokopytnych (Artiodactyla).
Książka Aleksandry Derry jest oryginalnym zbiorem tekstów, które rozwijają polską filozofię nauki z perspektywy feministycznej. […] Autorka punktuje dotychczasową filozofię nauki, która jest ślepa na perspektywę poznawczą kobiet, a także innych grup marginalizowanych, np. ludzi biednych czy niebiałych oraz na krzywdy, do których nauka się przyczynia, będąc uwikłana w relacje władzy, działając z perspektywy i w interesie grup uprzywilejowanych.
Jednocześnie Autorka ujawnia swoje usytuowanie poznawcze, nie ukrywając się za stylistyką pozornej obiektywności, jej podejście jest też nowoczesnym feminizmem intersekcjonalnym (płeć nie jest jedynym czynnikiem dyskryminującym), zmienia założenia tradycyjnego feminizmu (binarne pojęcie płci, antropocentryzm) i podkreśla wagę problemów klimatycznych.
Prezentowane teksty dają nie tylko trafny i bardzo interesujący obraz rozwoju myśli feministycznej w ogóle oraz najnowszych jej trendów i recepcji feminizmu w Polsce. Zbiór ten znakomicie ilustruje również rozwój intelektualny autorki, która jest jedną z najbardziej aktywnych polskich filozofek-feministek.
Redakcja/Edited by Małgorzata Geron
Tłumaczenie/Translation by Krzysztof Z.Cieszkowski
The Faculty of Fine Arts of the Stefan Batory University in Wilno (1919–1939/45).Education, creativity and artistic tradition
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
