Książka poświęcona jest postaciom demonicznym w twórczości pisarzy polskich XIX-XXI wieku. Jej bohaterami są najpopularniejsze i najbardziej charakterystyczne postaci z literatury dziecięcej, takie jak Baba Jaga, smok i krasnal, chociaż nie brak informacji o strzydze, topielcu czy dziwożonie. W pracy podjęto problematykę pochodzenia wymienionych istot, pokazano ich rolę w ludowej demonologii, a następnie przedstawiono ich różnorakie metamorfozy, zarówno w folklorze tradycyjnym, jak i w utworach dla dzieci. Zasadnicza teza monografii, zasugerowana w jej tytule, wyraźnie wskazuje kierunek opisanych przemian – od postaci przerażających, demonicznych, w których istnienie niejednokrotnie wierzono, w postaci fantastyczne, o dużym ładunku komizmu czy utylitaryzmu; od kulturowych znaków o wyraźnym wydźwięku moralistycznym po znaki semantycznie puste, pozbawione jakiejkolwiek głębi znaczeniowej służącej kształtowaniu charakteru czy choćby gustu estetycznego odbiorców. Przyczyna opisanych w rozprawie przekształceń i procesów (m.in. karnawalizacji, symplifikacji, hiperbolizacji, infantylizacji) silnie związana jest ze zmianami kulturowymi, zwłaszcza z zanikiem tradycyjnej kultury ludowej, stanowiącej główny punkt odniesienia dla charakteryzowanych w rozprawie postaci, jak i ze stopniowym zawłaszczaniem jej elementów przez twórców kultury popularnej, kierujących się pobudkami komercyjnymi. W pracy wskazano także pozytywne przykłady wykorzystania polskiego folkloru przez pisarzy, ale zdecydowanie znajdują się one w mniejszości. W finalnej części rozprawy, obok rozważań teoretycznych, zawarto próbę opisu przekształceń materiału ludowego na poziomie literatury dla młodzieży (na przykładzie fantasy), wskazując nieco odmienne tendencje w kreacji wizerunków demonów niż te widoczne w twórczości dla najmłodszych (obok symplifikacji wyraźnie widoczna skłonność do brutalizacji i erotyzacji bohaterów).
„Sztuka i polityka” to cykl publikacji, których celem jest próba uchwycenia i zaprezentowania dynamicznej relacji między różnymi gatunkami sztuki a szeroko rozumianą polityką jako zjawiskiem kulturowym. Uwikłanie sztuki i artystów w konteksty polityczno-społeczne ukazane zostało w aspektach instytucjonalnych oraz sztuki w działaniu społecznym – strukturze codzienności, kontekstach krytycznych, historycznych, podejmowanych działaniach na niwie historycznej.
Kompletność tej niezwykłej monografii polega z jednej strony na wykorzystaniu teorii, badań i statystyk z wielu krajów, badań międzynarodowych i źródeł oraz raportów i rekomendacji instytucji międzynarodowych, z drugiej zaś – na objęciu zakresem penetracji badawczej wszelkich aspektów samego procesu i problemu (nie)piśmienności oraz ich postrzegania i analizowania przez różne dyscypliny naukowe i przez sztukę, by […] szeroko i gruntownie ukazać pedagogiczne zasady i metody przezwyciężania tej wielkiej plagi współczesności. […] jest to książka naukowo oryginalna, wybitna i unikatowa, podnosząca problematykę o kluczowym znaczeniu społeczno-kulturowym i egzystencjalnym i ukazująca ją z wielu perspektyw poznawczych i kilku naraz poziomów: biograficznego, społecznego, narodowego, cywilizacyjnego i międzynarodowego.
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Zbigniewa Kwiecińskiego
Nie mieliśmy jeszcze w literaturze pedagogicznej tak szerokiego i interdyscyplinarnego studium porównawczego na temat analfabetyzmu funkcjonalnego. Autorka wykonała imponującą pracę badawczą, by – nadając jej właściwą pedagogowi argumentację – uczulić nas na procesy, konteksty, czynniki, które wymagają permanentnej troski władz państwowych (szczególnie resortów odpowiedzialnych za kulturę, edukację, naukę i rozwój społeczeństwa wiedzy) o jak najwyższy poziom kształcenia Polaków i wdrażania ich do ustawicznego samokształcenia.
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Bogusława Śliwerskiego
Książka łączy perspektywę edukacji zdrowotnej i promocji zdrowia z socjo-antropologicznymi rozważaniami na temat ciała w kulturze konsumpcji. Czytelnik znajdzie w niej odpowiedzi na wiele aktualnych pytań dotyczących systemu nauczania. Czy edukacja zdrowotna w obecnym kształcie wyposaża młodzież w umiejętności pozwalające bezpiecznie żyć i zrozumieć otoczenie? Czy umożliwia jej zaadaptowanie się do zmian społecznych i kreowanie własnej przyszłości? Czy szkoły promujące zdrowie dostarczają młodym ludziom wiedzy potrzebnej do funkcjonowania w społeczeństwie somatycznym? Czy program nauczania jest dostosowany do realiów społeczeństwa masowej konsumpcji, w którym wszystkie aspekty cielesności są przedmiotem nie tylko jednostkowej refleksji, ale podlegają też ocenie społecznej oraz stanowią przedmiot zainteresowania podmiotów rynkowych i mediów? Przeprowadzone przez autorkę badania są dowodem, że socjologiczna refleksja na temat ciała może znaleźć zastosowanie w promocji zdrowia, pokazują także kierunek, w jakim powinna zmierzać edukacja zdrowotna w kulturze konsumpcji.
Książka Metody komunikacji alternatywnych i wspomagających – wybrane zagadnienia, jest kontynuacją wprowadzenia do problematyki metod ułatwiających, a często umożliwiających kształtowanie się komunikacji pozawerbalnej. Ukazuje możliwości wsparcia osoby, u której nie została wykształcona komunikacja werbalna lub ten rodzaj komunikowania się został utracony (np. afazja). Wprowadza Czytelnika w obszar zagadnień dotyczących odkrywania, wspomagania lub poszukiwania porozumienia z osobami, które wsparte komunikacją pozawerbalną, umieją porozumiewać się bez słów! Publikacja jest uzupełnieniem wydanej wcześniej książki Alternatywne i wspomagające metody komunikacji (Impuls, Kraków, 2008, 2010) o nowe, wielofunkcyjne i wieloelementowe metody od gestu do komunikacji totalnej.
Książka Misje ludowe Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo na terenie Rzeczypospolitej od połowy XVII do początku XIX wieku jest poświęcona dziejom Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo. Przedstawia organizację misji ludowych i ich przebieg na terenie Rzeczypospolitej od połowy XVII do początku XIX wieku, koncentrując się na trzech płaszczyznach: przestrzeni geograficznej, finansowej i kaznodziejskiej.
Rozmowa, dialog, komunikowanie się przenikają całe nasze życie. Stanowią one ważny wymiar życia społecznego. Wysoka jakość komunikowania się jest jedną z najistotniejszych kompetencji życiowych współczesnego człowieka. Każdy komunikat składa się z warstwy werbalnej i niewerbalnej. A zatem napisana monografia posiada wartości poznawcze, ponieważ poszerza naszą wiedzę o międzyludzkiej komunikacji. Posiada wartości praktyczne, ponieważ pomaga w określeniu celów terapii logopedycznej oraz w opracowaniu indywidualnego programu wspomagania osiągnięć komunikacyjnych.
Z recenzji prof. dr. hab. Romana Ossowskiego
Przestępcy seksualni zwykle postrzegani są w dość jednolitych kategoriach – jako sprawcy, którzy w wynaturzonych czynach seksualnych realizują swoje potrzeby seksualne. W wielu wypadkach przestępstwa te określane są mianem crime of passion. Po tym pojęciem skrywa się fałszywa sugestia, że sprawcy ci nie do końca są odpowiedzialni za swoje działania, targani gwałtownymi namiętnościami, nie panują nad zachowaniem. W książce Przestępcy seksualni. Zabójcy, gwałciciele, pedofile i ich resocjalizacja został przedstawiony rzeczywisty, wielowymiarowy wizerunek sprawców przestępstw seksualnych ukazujący zróżnicowane czynniki ryzyka, okoliczności, a także tło motywacyjne dokonanych czynów. Prezentowane liczne przypadki sprawców wskazują na niejednolite motywy przestępstw seksualnych, począwszy od najbardziej oczywistych motywów seksualnych, przez motywy gniewne, odwetowe, a skończywszy na czerpaniu przyjemności z zadawania cierpienia torturowanej ofierze. Ważnym elementem tej publikacji jest wskazanie na możliwości terapeutyczne i resocjalizacyjne dedykowane tej kategorii sprawców. Ponieważ sprawcy prezentują różne typy osobowości i formy zaburzeń (odnoszących się także do ich preferencji seksualnych), odmienne muszą być także proponowane oddziaływania obejmujące specyficzne komponenty sytuacji życiowej i indywidualne możliwości sprawców. Książka ta może być zatem interesująca nie tylko dla pedagogów zajmujących się resocjalizacją czy penitencjarystyką, ale także dla psychologów, prawników karnistów czy terapeutów mających do czynienia ze złożonymi problemami dotyczącymi przestępczości seksualnej.
Reforma edukacji w Polsce nałożyła na szkołę wiele nowych obowiązków, także w tak ważnym aspekcie jak budowanie relacji z rodzicami. Autorka przedstawia wyniki swoich badań w zakresie znajomości praw i obowiązków w szkole rodziców i nauczycieli. Książka ukazuje, jak wygląda rzeczywista współpraca rodziny i szkoły w polskich szkołach, zastanawia się, czy reforma edukacji dokonała jakichkolwiek zmian, czy ustawy to po prostu puste frazesy niemające faktycznego wpływu na działalność i funkcjonowanie szkoły.
Bajki stanowią mądrość narodu. Ustalenie ich pierwotnego źródła jest zadaniem dość trudnym, lecz stanowi ciekawe zagadnienie do rozważań w kontekście badań kulturowych i językoznawczych. W niniejszej książce, będącej autorskim wyborem bajek litewskich, niemieckich, portugalskich oraz egzotycznych, hinduskich i gruzińskich, czytelnik znajdzie ich tłumaczenie oraz analizę, które pokazują, jak uniwersalną kategorią kulturowo-literacką jest bajka. Autor skupia się zatem na dwóch aspektach, od strony językowej ukazuje różne sposoby przekładu i możliwości interpretacji tekstu literackiego, ponadto przedstawia możliwe omówienia praźródeł bajek w ujęciu kulturoznawczym.
Opublikowanie pracy Pana Doktora Arkadiusza Wagnera przedstawiającego wybór ekslibrisów i superekslibrisów oraz cennych opraw książkowych znajdujących się w zbiorach biblioteki Polskiej w Paryżu powinno zadowolić osoby, które interesują się historią i sztuką związaną z Polską oraz innymi krajami europejskimi.
Seria pt. Dokumentacja Życia Literackiego Kręgu Londyńskich „Wiadomości” (1945–1981) upowszechnia bezcenne archiwalia redakcyjne najważniejszego literackiego tygodnika polskiej emigracji pojałtańskiej, znajdujące się w zbiorach Archiwum Emigracji Biblioteki Uniwersyteckiej UMK w Toruniu.
Tom 1 zawiera 68 listów wymienionych w latach 1945–1975 między Zygmuntem Hauptem a Mieczysławem Grydzewskim, Michałem Chmielowcem i Stefanią Kossowską. Są one cennym świadectwem blasków i cieni życia polskiego pisarza na emigracji.
„Publikacja ta ukazuje krytycznie politykę wydawniczą w sferze nauki, realizowaną w Polsce Ludowej do 1959 roku. Dokonane ustalenia wskazują na barbarzyński charakter działań cenzuralnych, na zniewolenie uczonych, zwłaszcza humanistów. Zamierzone w ramach rewolucji kulturalnej cele osiągane były u podstaw kultury – na jej szczytach przeważały represje i marksistowskie dogmaty. Monopol wydawniczy przyniósł wielkie szkody nie tylko nauce, ale i kulturze”.
Z recenzji prof. dra hab. Piotra Hübnera
W dotychczasowym piśmiennictwie na temat Drugiej Emigracji brak prac o ambicjach syntetyzujących dotyczących krytyki literackiej. Dominują studia poświęcone poszczególnym krytykom, ich zapatrywaniom, zainteresowaniom, sympatiom i antypatiom literackim. Dr Rafał Moczkodan jako pierwszy próbuje ogarnąć emigracyjne piśmiennictwo krytycznoliterackie szerzej, co nie znaczy, że bez pewnych ograniczeń. Stanąwszy w obliczu ogromu materiału, musiał zdecydować się na radykalną selekcję. Wybrał „Wiadomości”, jako najważniejszy tygodnik literacki emigracji, ramy czasowe zamknął w granicach 1946–56 i – choć ta końcowa cezura z punktu widzenia logiki rozwoju literatury emigracyjnej może budzić wątpliwości – takie ograniczenie materiału było z pewnością decyzją słuszną. Dzięki niemu Moczkodan mógł stworzyć syntezę pewnej całości – krytycznoliterackiego piśmiennictwa londyńskiego pierwszego powojennego okresu polskiej emigracji niepodległościowej. W tym rozumieniu praca ma charakter pionierski.
Z recenzji dra hab. Wacława Lewandowskiego, prof. UMK
Lektura monografii Rafała Moczkodana jest wielowątkowa. Historyczno-literacka, kiedy autor dokonuje rekonstrukcji stanowiska polskiej emigracji wobec pisarzy z kanonu lekturowego (Mickiewicz, Sienkiewicz, Prus, Żeromski i inni), kiedy odnotowuje reakcję pisma na twórczość powstającą na emigracji i w kraju, kiedy wreszcie punktuje „polonocentryczny” stosunek do literatury powstającej na Zachodzie; kulturologiczna (z zakresu kultury literackiej, rozumianej jako system produkcji, dystrybucji i reemisji znaczeń), kiedy badacz pokazuje funkcjonowanie pisma w systemie instytucji życia literackiego emigracji oraz w kontekście środowiskowych napięć, nacisków i samozwrotności polityki redakcyjnej pisma; historyczno-polityczna, kiedy oceny kultury (również literackiej) przekłada na system światopoglądowo-ideowy polskiej emigracji niepodległościowej po II wojnie światowej. To wszystko są ważne i konieczne problemy.
Z recenzji prof. dra hab. Mariana Kisiela
Proponowana publikacja obejmuje kilka wątków mieszczących się w kwestii społecznej o zasięgu globalnym. Na początku zostanie przedstawiony temat samej globalizacji. W jej ramach należy najpierw zdefiniować proces jej powstawania, uchwycić jego najważniejsze przyczyny oraz szanse i zagrożenia, jakie proces ten niesie dla jednostek i społeczności. Również kwestia ekologiczna to problem, który trzeba analizować i próbować rozwiązywać w skali całego świata. Rozważanie tego tematu będzie obejmować najpierw ukazanie współczesnego kryzysu ekologicznego w jego przejawach i przyczynach, następnie przedstawienie chrześcijańskiej doktryny ekologicznej, podstawowych kryteriów moralnych chrześcijańskiej ekologii, ekologii ludzkiej i dróg wyjścia z kryzysu ekologicznego. Z zagadnieniem ekologii powiązany jest model rozwoju. Nauczanie społeczne Kościoła głosi koncepcję integralnego rozwoju ludzkiego. Problematyka ta będzie najpierw obejmować kwestię rozwoju określanego jako podstawowe powołanie ludzkie, a następnie zasadnicze zagadnienie, jakim jest dla tego tematu rozwój integralny każdego człowieka. W dalszej kolejności zostaną ukazane problemy wynikające z rozwoju jednostronnego. Rozważania zamknie kwestia właściwego ukierunkowania rozwoju. Końcowa część książki prezentuje zagadnienia związane z pokojem na świecie i wojnami. Aksjologiczne podstawy pokoju obejmują zagadnienie prymatu pokoju przed wojną oraz wartości prawdy, sprawiedliwości, miłości i wolności będące fundamentem pokoju. Jako ostatnie zostały poruszone tematy dotyczące kwestii moralnych powinności na rzecz pokoju, sprawy pacyfizmu i problem służby wojskowej. Zagadnienie wojny zostanie ukazane w następujących etapach: zdefiniowanie różnych rodzajów wojny, warunki wojny sprawiedliwej, moralna kwalifikacja działań wojennych i wreszcie problem terroryzmu.
Lenistwo to przywara, o której, zdaje się, już wszystko powiedziano. Ma swoje odpowiedniki zarówno w językach klasycznych, jak i współczesnych. Jest tradycyjnym motywem w sztuce, poezji i literaturze, a chrześcijańskiej refleksji moralnej towarzyszy od wieków jako jeden z siedmiu grzechów głównych. O nieróbstwie traktują więc bajki, przysłowia i powieści, ale także wierszyki dla dzieci. Łatwo zatem ulec złudzeniu, że teoretyczny problem lenistwa również jest już dawno definitywnie rozwiązany.
A może to tylko pozór? Czy na pewno jesteśmy świadomi bogactwa wszystkich kontekstów lenistwa? Czy trafnie rozpoznajemy złożoność i różnorodność jego odmian? Czy mamy pewność, że potrafimy je bez trudu odróżnić od pokrewnych mu melancholii, nudy czy depresji? I wreszcie, pytanie szczególnie dręczące etyków i moralistów, nie tylko tych leniwych: czy nieróbstwo zawsze jest przywarą, czy też może być też wartościowane pozytywnie?
Zadanie gruntownego zbadania przedpola teoretycznego lenistwa dopiero się otwiera. Punktem wyjścia i niezwykle obiecującym tropem jest nieco zapoznana rodzima kategoria, wokół której zbudowana jest książka - gnuśność.
Udajmy się zatem w drogę. Stąd do gnuśności.
Camino de Santiago wpisało się w krajobraz współczesnej Europy, stając się ważną duchową arterią starego kontynentu. Widok tysięcy osób pielgrzymujących każdego roku do Composteli jest znakiem nie tylko nadziei i radości z tego, że została odzyskana ważna, chrześcijańska tradycja pątnicza sięgająca średniowiecza, lecz także skłania do refleksji naukowej, która z roku na rok staje się bardziej pogłębiona i popularna, również w Polsce. Camino przyciąga uwagę badaczy z rożnych dziedzin nauki, od teologii przez socjologię i geografię po historię, prowokując do stawiania pytań o sens i znaczenie Camino dla konfiguracji kulturowej europy wczoraj i dziś.
[…] Publikacja, którą składamy w życzliwe ręce czytelnika, już w swym tytule Camino Polaco. Teologia – sztuka – historia – teraźniejszość zdradza najważniejsze rysy nowego projektu. To zaproszenie do multidyscyplinarnych poszukiwań, które nie zamkną Camino w prostych skojarzeniach, sprowadzając wszystko do jednego z wymiarów. Stawiamy sobie za cel rzucenie światła na fenomen Camino ze strony historii, historii sztuki, teologii, antropologii, geografii, kulturoznawstwa, muzykologii i wszelkich innych dziedzin tak, aby pokazać całą jego dynamikę i licząc na komplementarność ujęć. Podobnie jak to bywa na samym Szlaku św. Jakuba, tak w przedstawianych o nim badaniach, następuje ciekawa interakcja, odsłaniająca często pomijane przy pierwszym spojrzeniu aspekty. Camino zaskakuje rozległością tematycznych powiązań, o czym świadczy tak wiele tytułów książek, które opisują rutę jakubową w kategoriach „skrzyżowania kultur”, „korzeni humanizmu europejskiego”, „drogi wiary i „wartości”. Dostarczają w ten sposób ważnych narzędzi do interpretacji fenomenu, który wymyka się prostym opisom, pozostawiając zawsze pewien niedosyt.
[…] W tomie, który inauguruje – jak mamy nadzieję – cykl publikacji dotyczących „Camino Polaco” odnaleźć można artykuły, które wierne metodologii właściwej dla swej dyscypliny, stawiają sobie za cel przedstawienie aktualnego stanu badań oraz w kilku przypadkach również ukazania nowych kierunków refleksji nad Camino. Można je podzielić na kilka grup tematycznych: studia historyczne nad kultem św. Jakuba, teraźniejszość szlaku jakubowego, troska o odzyskanie chrześcijańskiego profilu Camino, stan dróg jakubowych w Polsce oraz w Europie, a w końcu bardzo cenne świadectwa pielgrzymów.
(Ze Wstępu)
Figura Jezusa jest rozpowszechniona w kulturze współczesnej, najczęściej jednak twórcy pozbawiają ją treści sakralnych. Książka jest prezentacją prawdopodobnych źródeł zarówno tej tendencji, jak i zasadniczych typów wyobrażeń Chrystusa. Z tego powodu zaczyna się od opisania przemian w pojmowaniu moralności, jakie proponowali filozofowie w ostatniej ćwierci XVIII wieku. Wskutek procesu zwanego przez współczesnych nam postsekularystów „śmiercią Boga”, wzrosło zainteresowanie postacią Jezusa. Została ona zredukowana do struktury złożonej z niewielu cech, których fundamentem uczyniono doskonałą moralność. Zestaw owych cech nieomylnie kojarzono z Chrystusem, niemniej jednak ich ogólność pozwała na subiektywne, niesakralne interpretacje. Zerwanie związku z religijną, instytucjonalną egzegezą i pojmowanie Jezusa jako wcielenia doskonałej moralności stało się więc fundamentem Jego kulturowego wyobrażenia, jakie zaczęło funkcjonować około 1800 roku. Ukształtowało się ono w dwa wyraźne nurty. Pierwszy polegał na funkcjonalnym wykorzystaniu tej figury przez ruchy społeczne i polityczne, dla których sztuka była sferą kreślenia utopijnych wizji lub narzędziem propagandy. Drugi nurt obejmował niemal wyłącznie sferę sztuki i stanowił zapis zmian duchowości. Oba nurty opisać można za pomocą opozycyjnych cech, w sposób przypominający charakterystykę romantyzmu zaproponowaną przez francuskich literaturoznawców: jeden dotyczył bowiem wyobrażeń społecznych, był optymistyczny i ekstrawertyczny, natomiast kolejny był wyrazem indywidualizmu i intymizmu kształtowanego przez melancholię i rozpaczliwą beznadzieję wynikającą z „niemożności uwierzenia”. Emblematyczną postacią jednego był Jezus tryumfujący, drugiego zaś – martwy.
Książka jest poświęcona problematyce wykorzystania biblioterapii w młodzieżowej edukacji rówieśniczej z zakresu profilaktyki uzależnień i promocji zdrowia. Punktem wyjścia uczyniono tutaj charakterystykę zagrożeń wieku dorastania oraz główne założenia profilaktyki uzależnień i promocji zdrowia. Przedstawiono także teoretyczne założenia biblioterapii i zaproponowano jej wykorzystanie w działaniach profilaktycznych oraz scharakteryzowano toruński „Programu młodzieżowych liderów profilaktyki uzależnień i promocji zdrowia”. Podjęto również próbę usystematyzowania działań biblioterapeutycznych w programach profilaktycznych. Kluczowym elementem rozprawy są wyniki eksperymentu biblioterapeutycznego przeprowadzonego wśród nastolatków uczestniczących w programie liderskim w 2007 i 2008 roku.
Celem pracy jest polemika z Eliadowską tezą, że praktyka religijna, na której opierają się wyzwolenia przez zmysły („mantra, modlitwa, pielgrzymka”), stanowi „łatwiejszą” drogę do sacrum. O „jakości”, „głębokości” doświadczenia religijnego nie rozstrzyga jego nominalna przynależność klasyfikacyjna, ale jego praktyka. Jak mówią hermenuci, dopiero egzystencja rozstrzyga o esencji.
Tematem książki jest więc doświadczenie, jakie kryje się za wyzwoleniami przez zmysły. Autorka poszukuje przede wszystkim odpowiedzi na dwa pytania: 1) czym, w fenomenologicznym sensie pytania o znaczenie, są tybetańskie praktyki soteriologiczne, rozważane zarówno od strony człowieka wyzwalanego, podmiotu, jak i od strony wyzwalającego przedmiotu, którym jest rzecz święta; 2) jakie znaczenie w strukturze wyzwoleń przez zmysły maja te zachowania wyzwalającego, w których demonstruje on swoją „nieświadomość” i starannie unika tematyzowania rzeczy, która ma mu przynieść wyzwolenie (zagadnienie tzw. religijności tematycznej).
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
