Katalog rękopisów średniowiecznych Biblioteki Uniwersyteckiej w Toruniu to pierwsze kompleksowe opracowanie najcenniejszych toruńskich zbiorów, należących do polskiego i europejskiego dziedzictwa kulturowego. Obejmuje opisy 72 rękopisów średniowiecznych, powstałych od przełomu XI i XII do końca XV wieku.
Prawie wszystkie opisywane rękopisy pochodzą z poniemieckich zbiorów zabezpieczonych, większość (66) z dawnej Państwowej i Uniwersyteckiej Biblioteki w Królewcu, dziedziczącej zbiory książnicy zamkowej księcia Albrechta Hohenzollerna, założonej w 1529 r. Wraz z nimi w toruńskiej bibliotece znalazły się także rękopisy krzyżackie, przejęte przez księcia Albrechta po sekularyzacji państwa zakonnego w Prusach.
Opracowanie ukazuje się 70 lat od chwili, kiedy zbiory te trafiły do Torunia (1946 r.), po trwających ponad pół wieku pracach nad zespołem. Łączy wyniki najnowszych badań nad kodeksami – zarówno nad tekstami, zawartymi w manuskryptach, jak i zdobieniami, oprawami oraz historią poszczególnych tomów. Zostało wzbogacone o liczne fotografie ukazujące detale opisywanych cymeliów: incipity i kolofony utworów, noty i znaki własnościowe, iluminacje, cenne oprawy. Pozwala poznać nie tylko bogactwo treściowe, ale także artyzm średniowiecznej książki; wprowadza w świat średniowiecznej kultury.
„[Katalog] cechują: wszechstronność, kompetencja, właściwie rozumiana interdyscyplinarność, szerokość spojrzenia i solidność warsztatowa. Należy stwierdzić, że odstąpienie od wydania tej książki (z jakichkolwiek względów) wyrządziłoby nauce polskiej poważną szkodę, albowiem wypełnia ona bolesną lukę w opracowaniu najstarszego zasobu bibliotek polskich (…)”.
Z recenzji dr. hab. Jacka Soszyńskiego, profesora UW
„Piękni ludzie” to emocjonalna opowieść o ludziach, których jedni nazywają bohaterami, a inni wyzywają od najemników i posądzają bez mała o wywoływanie wojen dla przyjemności. O tych, którzy wysłani na misję stabilizacyjną na miejscu zobaczyli, że trafili na wojenny front. O tych, którzy podjęli rzuconą rękawicę, walczyli, przetrwali i wrócili, po czym zrozumieli, że dla nich wojna nigdy się nie skończy, a świat nie jest już taki sam, jak był. To wzruszający i przerażający zarazem obraz duszy tych, którzy przeżyli gehennę wojny. Nie bohaterów, ale synów, mężów i ojców.
Prezentowana praca jest pierwszą, która dotyczy tylko Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego i obejmuje całe terytorium II RP. […] Autor podjął się opisania dziejów Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w okresie międzywojennym. Dopiero bowiem po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Kościół Ewangelicko-Augsburski rozwinął swoją działalność na pozostałą część kraju, przejmując pod swe zwierzchnictwo parafie na Śląsku Cieszyńskim, w Krakowie, na Kresach Wschodnich oraz tworząc nowe placówki w dawnym zaborze pruskim. Ten właśnie okres, tj. 20-lecie międzywojenne leży w sferze zainteresowań autora. Nie jest to temat zbyt wyczerpująco opracowany, jeśli chodzi o dzieje Kościoła. Nie doczekał się on żadnej osobnej monografii w języku polskim. […] Książka wypełnia także ważną lukę w polskiej historiografii, z której często nawet polscy ewangelicy nie do końca zdawali sobie sprawy.
Fragment recenzji prof. Grzegorza Jasińskiego
Seria Biblioteka Zarządcy Dokumentacji powstała jako forma wymiany myśli naukowej na bardzo aktualny problem, jakim jest współczesna biurowość.
W publikacjach niniejszej serii chcemy zmienić dotychczasową wąską optykę postrzegania biurowości jako głównego „producenta” dokumentacji, sięgającą XIX wieku, na nowoczesną, w której biurowość odgrywa inne bardzo ważne role: zarządcy informacją urzędową, wskaźnika sprawności i skuteczności podmiotu, narzędzia budowania jego wizerunku, także marketingowego.
Biblioteka Zarządcy Dokumentacjijest adresowana do wszystkich osób zainteresowanych kwestiami funkcjonowania współczesnej biurowości, a zwłaszcza do badaczy zgłębiających tajniki biurowości tradycyjnej i nowoczesnej, zainteresowanych kierunkami ich zmian pod wpływem nowoczesnych technologii oraz przemian społecznych.
Chcielibyśmy, aby po książki z naszej serii sięgali archiwiści zaangażowani na stanowiskach związanych z kształtowaniem narastającego zasobu, na których – z racji kontrolowania i uzgadniania instrukcji kancelaryjnych, wykazów akt i instrukcji dot. archiwów zakładowych i składnic akt – ważna i niezbędna jest wiedza o funkcjonowaniu współczesnej biurowości. Życzylibyśmy sobie, aby do naszych publikacji zaglądali archiwiści w instytucjach pełniących funkcję koordynatorów kancelaryjnych, czerpiąc z nich wiedzę użyteczną na co dzień.
Mamy nadzieję, że z naszych opracowań będą też korzystać urzędnicy w poszukiwaniu praktycznych porad, zwłaszcza ci spośród nich, którzy sprawują kontrolę nad czynnościami kancelaryjnymi lub są zobowiązani do przygotowania instrukcji kancelaryjnych, wykazów akt lub instrukcji o organizacji i funkcjonowaniu archiwów bieżących.
Chcielibyśmy, aby z poszczególnych tomów Biblioteki skorzystali także pracownicy firm komputerowych specjalizujących się w opracowaniu programów do elektronicznego zarządzania dokumentacją w instytucji i sięgali po informacje o podstawowych zadaniach biurowości (kancelarii) w instytucji, obiegu dokumentacji nie tylko elektronicznej oraz o zadaniach i roli archiwum zakładowego lub składnicy akt na etapie przechowywania dokumentów.
Pomysłodawca serii
Halina Robótka
Książka ma charakter interdyscyplinarny i przedstawia spór „wokół piękna” w sztuce ubiegłego wieku. Jest syntezą różnorodnych zjawisk artystycznych i postaw estetycznych kompozytorów, syntezą uwzględniającą kontekst ideowy i społeczny tworzonej w XX wieku muzyki. Zaproponowana konstrukcja historiograficzna opiera się na założeniu, że ową różnorodność zjawisk artystycznych i postaw estetycznych można interpretować w relacji do idei piękna, w XX wieku „skazanej na wygnanie” i zdominowanej przez rozmaite ideologie. Za początek owej historycznej konstrukcji autorka przyjmuje narastający u schyłku XIX wieku kult Wagnera i szeroką akceptację jego wizji sztuki. Przedstawia m.in. spory na temat modelu kultury muzycznej w latach międzywojennych, inspirowane przez koncepcję muzyki narodowej, współczesnej i postępowej. Uwzględnia także zagadnienia związane z życiem muzycznym naznaczonym w okresie powojennym cieniem „żelaznej kurtyny”, dzielącym świat sztuki na „zniewolony” oraz „wyzwolony”.
Józef Władysław Bychowiec (1778–1845) jest najważniejszym polskim tłumaczem dzieł filozoficznych Immanuela Kanta pierwszej połowy XIX wieku. W autoryzowanej notatce biograficznej przygotowanej dla Encyklopedii powszechnej Glücksberga (1838) Bychowiec wymienia właśnie przekłady pism Kanta jako swoje pierwsze osiągnięcia naukowe: „Roku 1796 udał się do Niemiec, gdzie zwiedził uniwersytety w Frankfurcie nad Odrą, w Getyndze i w Królewcu za życia Kanta. Tam zgłębiając filozofiją niemiecką, przełożył trzy dzieła Kanta, ogłoszone tamże drukiem w latach 1801 i 1802: Wyobrażenie do historii powszechnej we względzie kosmopolitycznym; Do pokoju wiecznego, tudzież Spór Filozofii z Teologiją, Prawoznawstwem i Medycyną.”
W zbiorach Biblioteki Uniwersyteckiej w Wilnie znajduje się rękopis nieznanego do tej pory fragmentu przekładu Der Streit der Facultäten wykonanego przez Bychowca – części pierwszej „sporu filozoficznego wydziału z teologicznym”. Tekst jest uszkodzony, brakuje w nim pierwszych stron, niegdyś zapewne kompletnego przekładu. Rękopis ma bowiem cechy czystopisu, jest niemal pozbawiony poprawek. W niektórych miejscach znajdują się uwagi tłumacza, w innych zaś adnotacje przygotowane dla komentarzy, które Bychowiec zamierzał dodać w ostatecznej redakcji. To nieoczekiwane odkrycie pozwala mieć nadzieję, że wszystkie informacje podane w notatce z Encyklopedii Glücksberga zostaną z czasem potwierdzone i dzięki systematycznym badaniom archiwistycznym.
Książka stanowi interdyscyplinarną refleksję nad problemem odmienności w kulturze. Składa się z pięciu części, w których oświetlone zostały różne oblicza odmienności oraz konteksty, w jakich się ona objawia: etniczny, historyczny, lingwistyczny, religijny, artystyczny oraz społeczny. Atutem książki jest szerokie spojrzenie na problem odmienności, co potwierdza nośność znaczeniową tej kategorii konceptualnej, a także otwiera nowe horyzonty analiz oraz refleksji.
Autorzy monografii wyrażają nadzieję, że analizy i refleksje zawarte w tomie staną się zaczynem do debaty o kształcie prospołecznego modelu aktywizacji i szansach jego upowszechnienia w naszym kraju, ale także do oceny dotychczas prowadzonych działań aktywizujących. Innymi słowy, autorzy podejmują wyzwanie przemyślenia na nowo (rethinking) polskiego modelu aktywizacji, z intencją nadania mu jednoznacznie prospołecznych rysów, przy uwzględnieniu zarówno obywatelskich uprawnień, których gwarantem powinno pozostawać państwo, jak i obywatelskich zobowiązań jednostek wobec społeczności, bez których społeczeństwo (na poziomie makro) i społeczności (na poziomie mezzo) pozostają jedynie niezintegrowanymi zbiorowościami terytorialnymi, niezdolnymi (z racji deficytu spójności społecznej) do działań inkluzyjnych. Ujmując to najkrócej, w podejściu prospołecznym chodzi o wzrost podmiotowości jednostek i zarazem spójności społecznej, a aktywność ekonomiczna osób słabszych jest jednym z przejawów (potwierdzeń) efektu empowerment, a nie celem interwencji publicznej. Przejawem, dodajmy, pożądanym, ale bynajmniej nie przesądzającym o celowości i „sukcesie” wsparcia aktywizującego, które jest tutaj orientowane na urzeczywistnienie aktywnego obywatelstwa społecznego, rozumianego jako stan możliwie pełnego uczestnictwa jednostek we wszystkich sferach życia społecznego.
„Naukowy dorobek Ryszarda Mączyńskiego od lat zwraca uwagę i inspiruje badaczy różnych specjalności. Autor ten bowiem – z wykształcenia historyk sztuki – traktuje pojęcie sztuki w sposób bardzo szeroki, włączając w krąg swoich zainteresowań badawczych nie tylko ściśle ze swoją specjalnością związaną architekturę, lecz także zagadnienia muzykologiczne czy teatrologiczne, a nawet filologiczne i teologiczne, podbudowując je znakomitym warsztatem historycznym. To właśnie doskonała znajomość źródeł (z archiwów krajowych i zagranicznych) oraz krytyczna ich interpretacja, zawsze z odpowiednim naukowym dystansem, pozwala zaliczyć Autora do najwybitniejszych znawców środowisk zakonnych w dawnej Rzeczypospolitej oraz w okresie zaborów w odniesieniu do różnych aspektów ich kulturotwórczej działalności. Powyższą opinię potwierdza tom "Muzyka i teatr. W kręgu kultury zakonnej Warszawy XVII-XIX wieku" – synteza o charakterze interdyscyplinarnym, z szerokim wykorzystaniem bogatych i różnorodnych dokumentów, niezwykle rzetelna, świadcząca o wszechstronności i erudycji Autora, o jego fachowym i dojrzałym warsztacie naukowym, napisana piękną, literacką polszczyzną, w sposób przystępny dla szerokiego grona czytelników, a przy tym absolutnie kompetentny i profesjonalny”.
Profesor Remigiusz Pośpiech
Doświadczamy obecnie jednej z największych rewolucji w naszej świadomości świata. Wszechświat, który jeszcze nie tak dawno ukazywał się jako ustabilizowany, statyczny, ograniczony i materialny, zostaje zastąpiony obrazem świata dynamicznego, w którym nie akcentuje się już ustalonego ładu, lecz proces stałych przemian i otwartość na nowe możliwości. Wyraźnie doświadczamy przesunięcia filozofii i nauki w stronę paradygmatu ewolucjonistycznego i holistycznego, w którym uwzględnia się w istnieniu rozwój i zmianę, jak też perspektywę całościową i pole informacji. Odkrycia nastręczają materialistom coraz więcej kłopotów i zaczynają potwierdzać oczekiwania ludzi wierzących lub przynajmniej tych, którzy zawsze mają nadzieję na „coś innego”. Świat okazuje się czymś więcej, niż się dotychczas wydawało, i to nie tylko w wymiarze odkrywanym przez naukę i jej narzędziami, ale również w wymiarze metafizycznym. Taka postawa zmusza nas do pozostawania w stałym zadziwieniu, czyli do tego, co Platon nazywał początkiem filozofii. Na tej drodze dochodzimy do fundamentalnej niewiedzy: nie wiemy, czym jest istnienie, i co to znaczy istnieć.
Zdzisław Ruszkowski (1907–1991), malarz i grafik. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1924–1929) u Wojciecha Weissa, Józefa Mehoffera, Stanisława Kamockiego oraz Władysława Jarockiego i w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych u Felicjana Szczęsnego-Kowarskiego i Leonarda Pękalskiego (1930–1933). W latach 1935–1940 mieszkał we Francji. W czasie II wojny światowej wstąpił do tworzącej się w Szkocji armii polskiej. Po wojnie pozostał w Anglii. W latach 50. i 60. przebywał w Wenecji, Hiszpanii i na Cyprze. Zainteresował się postimpresjonizmem, realizując jego własną wizję płynącą z jednostkowego postrzegania natury, zwaną „aureolizmem”. Portretował brytyjskiego rzeźbiarza Henry’ego Moore’a.Miał wiele wystaw, m.in. w Royal Scottish Academy of Art, Roland, Browse & Delbanco Gallery, Leicester Gallery, Tate Gallery oraz w polskich galeriach sztuki w Londynie, szczególnie w Jablonsky Gallery. Jako jeden z nielicznych polskich artystów w Wielkiej Brytanii doczekał się monografii w języku angielskim.
Marian Kratochwil (1906–1997), urodzony na Huculszczyźnie artysta malarz i grafik. Studiował filozofię i historię na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Na przełomie lat 1937/1938 rozpoczął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, których nie ukończył. Podczas pobytu w stolicy brał udział w wystawie w Zachęcie. Otrzymał brązowy medal za obraz Pożegnanie radości. Marian Kratochwil brał udział w kampanii wrześniowej, po czym przedostał się do Francji, gdzie w 1940 roku wstąpił do polskiej armii. Stamtąd wyjechał do Szkocji, gdzie został asystentem w Centrum Wyszkolenia Piechoty przy dywizji gen. Stanisława Maczka. Tam też prezentował swoje rysunki na Letniej Wystawie Polskich Artystów w Szkockiej Akademii Królewskiej w 1941 roku. W latach 1944–1945 uczył się w College of Art w Edynburgu. Po demobilizacji na stałe osiadł w Londynie. W 1948 roku poznał Kathleen Browne, angielską malarkę, swoją przyszłą żonę. Wspólnie założyli prywatną szkołę artystyczna, w której Kratochwil uczył nie tylko praktyki, ale również teorii. Kilkakrotnie razem wyjeżdżali do Hiszpanii, która na wiele lat stała się dla artysty miejscem inspiracji. Miał wiele wystaw w Londynie i Madrycie. Część zbiorów swojego malarstwa Kratochwil podarował polskim instytucjom muzealnym: Muzeum Narodowemu w Krakowie i Warszawie oraz Bibliotece Jagiellońskiej. Artysta jest pochowany na cmentarzu Kensington Cementary.
Stanisław Frenkiel (1918–2001), malarz, grafik, historyk i krytyk sztuki, wykładowca uniwersytecki. Od 1937 roku student krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Uczeń Władysława Jarockiego, Ksawerego Dunikowskiego, Kazimierza Sichulskiego i Eugeniusza Eibischa. W 1938 roku w Paryżu poznał m.in. malarstwo Léonarda Foujita i Georges’a Rouaulta, które w poważny sposób wpłynęło na wybór drogi twórczej przyszłego artysty. W czerwcu 1940 roku został aresztowany przez NKWD i skazany na trzy lata łagru. Przebywał na Syberii w Unżłagu – Unżenskim Isprawitielnym Łagierie, stacja Suchobezwodnoje, niedaleko miasta Gorki.Po amnestii, w wyniku umowy Majski–Sikorski, wraz z generałem Władysławem Andersem przedostał się na Środkowy i Bliski Wschód. W 1947 roku, po ukończeniu Akademii Sztuk Pięknych w Bejrucie, z żoną i synem wyjechał do Wielkiej Brytanii. Wraz ze Stefanem Knappem i innymi artystami polskimi założył w Londynie Związek Młodych Artystów w Wielkiej Brytanii. Od 1948 roku studiował w stolicy Anglii w Sir John Cass Institute of Art. Ukończył również studia w zakresie pedagogiki na uniwersytecie w Sheffield (1956–1958) i historię sztuki w Courtland Institute of Art (1957–1960) na Uniwersytecie Londyńskim. Od 1973 roku był zatrudniony jako docent w Education Institute w London University. Do 1983 roku pracował również na Uniwersytecie Londyńskim. Był członkiem wielu stowarzyszeń i organizacji artystycznych, w tym Royal Academy, Zrzeszenia Polskich Artystów Plastyków w Wielkiej Brytanii (APA), a także honorowym profesorem krakowskiej ASP.
Janusz Eichler (1923–2002), artysta malarz, grafik, przyjaciel Witolda Gombrowicza, żołnierz gen. Władysława Andersa. Po II wojnie światowej kształcił się artystycznie we Włoszech i Anglii, a następnie wyjechał do Argentyny, gdzie zmarł. Został pochowany na cmentarzu Chacarita w Buenos Aires. W Argentynie Janusz Eichler miał kilka wystaw indywidualnych, prezentowanych w znaczących muzeach i galeriach w Buenos Aires. Prace zostały docenione przez krytyczki i krytyków sztuki oraz publiczność. Malarstwo Eichlera wyraźnie zwraca się ku surrealizmowi, wykorzystując wszystkie jego charakterystyki.
Halina Korn (1902–1978), właściwie Halina Julia Korngold, polska malarka, rzeźbiarka i pisarka pochodzenia żydowskiego. Podczas II wojny światowej pracowała w Ministerstwie Opieki Społecznej przy Rządzie Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie oraz w Ambasadzie Polskiej w Londynie. Malować i rzeźbić zaczęła około 1941 roku (prace sygnowała nazwiskiem Korn). Swoje wystawy indywidualne miała m.in. w Londynie, Edynburgu, Nowym Jorku i Warszawie. W Anglii wystawiała z London Group, Royal Academy, Women’s International Art Club. Prace Haliny Korn znajdują się m.in. w Muzeach Narodowych w Warszawie i Poznaniu, Muzeum Uniwersyteckim w Toruniu, londyńskiej Ben Uri Gallery oraz w wielu kolekcjach prywatnych, w tym w The Anthony Petullo Collection of Self-Taught and Outsider Art. Autorka wspomnień Wakacje kończą się we wrześniu (Warszawa 1983). Pochowana na londyńskim cmentarzu Kensal Green. Jej mąż Marek Żuławski był znanym artystą malarzem.
Niniejsza publikacja – Kobiece dwudziestolecie 1918–1939 – mieści się we wciąż niedostatecznie obecnym, „praktycznym” nurcie studiów feministycznych i rekonstrukcji historii kobiet. Zbiór artkułów na tematy kobiece w głównej mierze jest przywracaniem znaczących postaci i działań kobiet, nie zaś teoretyzowaniem, któremu, przyznajmy to, czasami zdarza się żyć własnym życiem, w oderwaniu od jego zdeterminowanej historycznie i geograficznie praktyki. Na tle wciąż ewoluujących woman studies i dynamiki współczesnego życia politycznego wyspecjalizowane opracowania konkretnych problemów to szczególnie cenny wątek badań kobiecych. Znaczące prace autorstwa kobiet – dzieła plastyczne, literackie, prace o charakterze dokumentu i publicystyczne, kobiece działania społeczne i polityczne uwidaczniają się dzięki zawartym w tym tomie tekstom, jako fundamentalny wkład w dorobek kultury, a nie dodatek do „męskiego dzieła”.
Wydaje się, że na mapie kobiecego dwudziestolecia udało nam się zaledwie podkreślić najbardziej rzucające się w oczy punkty. Nie bez powodu też, jak się okazuje, literaturę kobiecą, a także przedsięwzięcia krytyki feministycznej określa się często za pomocą metafor przestrzennych. Kobiece dwudziestolecie to wciąż, jak i inne obszary kobiecych doświadczeń, terra incognita, terytorium oznaczone dużą liczbą białych plam, pustych miejsc. To inna mapa niż ta, w której w centralnym punkcie znajduje się kawiarnia „Ziemiańska” i kilku mężczyzn przy stoliku.
Ze Wstępu
Bielizna, będąc sekretną częścią garderoby, skrywana była przez wieki pod odzieżą wierzchnią tak starannie, że wydawała się wręcz nieobecna. Z czasem jednak coraz bardziej zyskiwała na znaczeniu, kształtując formę okryć wierzchnich. Wyłaniające się spod nich detale i ozdoby współtworzyły bowiem kreacje, coraz wyraźniej podkreślając ważną rolę bielizny, która w ciągu stuleci ulegała pewnym zmianom. Jej podstawową funkcją jednak była ochrona ciała przed zimnem, ale jednocześnie zabezpieczenie odzieży przed brudnym ciałem - przez długie lata bowiem zmiana koszuli była podstawowym sposobem na utrzymanie czystości. Jako że bielizna bezpośrednio dotykała intymnych części ciała, spowijała ją aura tajemniczości i długo była kulturowym tabu, budząc tym samym specyficzny rodzaj zainteresowania. Nawet niewielkie jej fragmenty, wyłaniające się niby przypadkiem spod ubiorów wierzchnich, potęgowały ciekawość. Wszystko to sprawiło jednak, że o bieliźnie nie wypadało mówić i pisać, co spowodowało, że obecnie istnieje niewielki zasób źródeł w tym zakresie. To z kolei mogło zadecydować o stosunkowo małym zainteresowaniu badaczy tą dziedziną, przeważnie usytuowaną na marginesie badań kostiumologicznych. Szersze studia poświęcone temu zagadnieniu podejmowano tylko na zachodzie Europy. Trochę więc sprowokowana tą sytuacją i faktem, że w Polsce dotąd nie powstała żadna monografia na ten temat, postanowiłam podjąć to naukowe wyzwanie.
Niniejsza publikacja zrodziła się z idei zaprezentowania cząstki zbiorów paryskiej Książnicy szerokim kręgom bibliofilów i naukowców, jak również wszelkim miłośnikom dawnej kultury i sztuki. Naturalnie, dzieła opisane w książce stanowią zaledwie drobny fragment kolekcji zabytkowych opraw i książkowych znaków własnościowych. Zamierzeniem pomysłodawców wydawnictwa było jednak wyselekcjonowanie dzieł najcenniejszych i najpiękniejszych, a zarazem charakterystycznych dla Biblioteki. Ufam, że nie tylko dadzą one czytelnikowi wyobrażenie specyfiki jej zbiorów, ale też pozwolą wyraźnie umiejscowić je na kulturalnej mapie Polski oraz stolicy Francji.
Książka Pieczęcie przy dokumentach Związku Pruskiego. Akt erekcyjny i dokumenty akcesyjne zawiera pierwszą próbę edycji zespołu pieczęci uwierzytelniających akty powołujące do życia tytułową konfederację. Obejmuje ona opisy typów 122 zachowanych oraz 18 pieczęci dziś nieistniejących, a przywieszonych niegdyś do dwóch kompletów dokumentów (toruńskiego i elbląskiego). Edycję poprzedza wstęp, w którym starano się wprowadzić Czytelnika w złożony świat dokumentów związkowych, prezentując różne aspekty jego ikono- oraz logosfery. Rozpoczyna się on od prezentacji stanu badań nad sfragistyką i dokumentami Związku, oraz prezentacji dziejów tej organizacji. Następnie przedstawione zostały skomplikowane losy obu zbiorów jej dokumentów oraz charakterystyka obecnego stanu ich zachowania. Istotną część pracy stanowią rozważania dotyczące rzadko podejmowanych w polskiej historiografii, ale też dość trudno uchwytnych źródłowo, zagadnień związanych z prawnymi aspektami funkcjonowania pieczęci oraz procedurami sigillacji dyplomów. Osobno omówione zostały strona wizualna oraz inskrypcje znajdujące się na samych sigillach, tak miejskich jak rycerskich i kapituły warmińskiej. W samej edycji opisy pieczęci uzupełnione zostały o obszerny komentarz wydawcy, zawierający m.in. informacje na temat długości funkcjonowania poszczególnych typów czy innych pieczęci używanych przez dysponenta a także materiał ilustracyjny, w którym po raz pierwszy zestawiono obok siebie zdjęcia odcisków przywieszonych do różnych egzemplarzy dokumentów związkowych wraz z odrysami. Oddając niniejszy tom w ręce Czytelników Autor wyraża nadzieję, że ukaże on interesujący świat utrwalony w kruchym wosku dawnych pieczęci, a być może, dla niektórych, stanie się inspiracją do podjęcia pogłębionych badań, pozwalających na lepsze zrozumienie tego universum.
Recent years have seen an increased interest in the sigillography of the Teutonic state in Prussia. Nonetheless, the most important postulate in terms of research studies is to promote modern editions of the sigillographic sources of the region. Without them we cannot embark on any comprehensive comparative studies or a thorough analysis of the visual aspects of the seal or last but not least begin any work on typology. This study is the first effort to edit the seals preserved with the foundation documents of the Prussian Confederation as a whole in a separate publication. This approach has made it possible to compare the seals preserved with all the surviving records and create an ideal catalogue of the seal impressions which were used to authenticate the different documents.
Książka opowiada o uwodzicielskiej sile dźwięków zorganizowanych w muzykę i o tym, że bardzo często człowiek poddaje się takiemu uwodzeniu, zarówno w sytuacjach publicznych, jak i w życiu codziennym, przy wykonywaniu domowych czynności. Istotne jest to, że poszukiwanie doznań estetycznych i emocjonalnych przy obcowaniu z muzyką nie jest motywowane jedynie wynikiem osobistego gustu. Nasze upodobania muzyczne są przedstawione w książce jako wynik oddziaływania mediów, uwarunkowań klasowych i kulturowych oraz kierowania się w wyborach estetycznych ciągłymi naciskami, wywieranymi ze strony autorytetów społecznych oraz środowisk, w których żyjemy.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
