Gdańsk, Sopot i Gdynia to miasta rewolucji - politycznych, artystycznych, feministycznych i muzycznych. To z Trójmiasta wywodzi się idea słynnych DKF-ów, czyli dyskusyjnych klubów filmowych. To tu zaczął się polski big-beat, yass i rockowa nowa fala.
Stocznia dziś to nie tylko nieruchome dźwigi i pamięć o robotniczych wystąpieniach, ale też działający w tej przestrzeni artyści.
Trójmiasto to również wybitni pisarze (Günter Grass, Stefan Chwin, Paweł Huelle, Izabela Filipiak), słynni muzycy (Tymon Tymański, Leszek Możdżer, Mikołaj Trzaska) i politycy (Lech Wałęsa, Lech Kaczyński, Donald Tusk).
W "Przewodniku Krytyki Politycznej" o Trójmieście opowiadają ich mieszkańcy - uczestnicy i obserwatorzy trójmiejskich rewolucji. Nasza książka to alternatywa dla kolorowych przewodników. To opowieść, której nie da się przeczytać nigdzie indziej.
Kiedy Islandia ogłosiła bankructwo, na rynku pojawiła się powieść Steinara Bragiego Kobiety. Nakład
rozszedł się na pniu, choć nie była to książka ku pokrzepieniu serc. Wręcz przeciwnie ? Bragi wkurzył
wszystkich. Obraził uczucia narodowe i obnażył brak równości w rzekomo egalitarnym społeczeństwie.
Pokazał przemoc, na jaką narażone są Islandki. Czytelnicy trzęśli się z wściekłości, ale nie mogli się
oderwać od książki.
Kobiety to nie tylko głęboka krytyka społeczeństwa w stanie kryzysu, to przede wszystkim świetnie
napisany thriller polityczny.
Czy cenzura jest dopuszczalna? Niektóre słowa ranią, dlaczego więc ich nie zakazać? Przecież ?pedał? boli
tak samo jak cios w splot słoneczny. A co z pornografią? Poniża kobiety, więc może należy wyjąć ją spod
prawa? Takie pytania postawiła sobie wybitna amerykańska filozofka Judith Butler. Walczące słowa to
erudycyjny esej czerpiący z psychoanalizy, prawoznawstwa, socjologii i nauki o kulturze. Butler analizuje
konkretne regulacje prawne, wyroki amerykańskiego Sądu Najwyższego, przykłady z międzynarodowej
polityki, kultury popularnej i literatury. Po drodze trafia nawet na hip-hop.
Straszna bajka o miłości w czasach kapitalizmu.
Kinga Dunin
Marek Polak stoi na szczycie wieżowca, jest człowiekiem, któremu się udało. Przed oczami staje mu dwadzieścia lat polskich przemian ściśniętych w jedną biografię, jego biografię – od mszy za ojczyznę do wojskowych interwencji w ciepłych krajach. Po bardzo dobrze przyjętym debiucie New romantic Michał Zygmunt powraca w wielkim stylu. Lata walk ulicznych to brawurowo opowiedziana historia seksualnego pociągu, jaki poczuliśmy do pieniędzy.
Powodzie, susze, głód i nędza miliardów ludzi. Czy to scenariusz kolejnego hollywoodzkiego filmu
katastroficznego? Niestety nie. Takie mogą być skutki zmiany klimatu, jeśli nie zmniejszymy emisji gazów
cieplarnianych w atmosferze.
Walka z globalnym ociepleniem ściśle łączy się z gospodarką. Nicholas Stern, wybitny teoretyk ekonomii
rozwoju, wylicza ogromne koszty naszych ekologicznych zaniechań. Dowodzi, że model gospodarczy oparty
na eksploatacji zasobów i przerzucaniu kosztów zewnętrznych na kraje Południa już się wyczerpał.
Konieczny jest więc nowy globalny ład.
Stern nie ma wątpliwości, że tylko interwencja polityczna pozwoli nam wyjść z kryzysu środowiska
i kapitalizmu. Globalny ład to fachowa i przystępna opowieść o wielkim projekcie, który mierzy się
z najważniejszymi dziś dla nas pytaniami.
Paliw kopalnych jest prawdopodobnie zbyt mało, by w przyszłym stuleciu utrzymać wzrost gospodarczy,
ale na pewno więcej niż trzeba, by usmażyć planetę.
fragment książki
Co łączy rzeź w Darfurze z huraganem Katrina? Każda klęska żywiołowa jest też katastrofą społeczną. Powódź czy tsunami zrywają nie tylko mosty, ale i ludzkie więzi. Burzą domy i strukturę społeczną. Przynoszą chaos i napędzają przemoc ? grabieże, wypędzenia, a nawet ludobójstwa.
Wojny klimatyczne Haralda Welzera to błyskotliwa diagnoza znanych, lecz nierozumianych konfliktów, w Jugosławii, Ruandzie czy Darfurze. Czystki etniczne, dyskryminacja rasowa i plemienne potyczki to konsekwencje walki o przestrzeń, ziemię, wodę i inne zasoby naturalne. Są one częścią historii Zachodu i jego modernizacji ? raczej normą niż patologią epoki nowoczesnej.
Konfliktom sprzyja globalne ocieplenie, efekt rozwoju przemysłowego najbogatszych państw. Kiedyś Południe, obiekt wyzysku i kolonizacji, umożliwiło dobrobyt Północy. Dziś ponosi największe koszty zmiany klimatu ? dawna niesprawiedliwość powraca w nowej formie. Jeśli natychmiast nie podejmiemy działań, wojny klimatyczne ogarną cały świat.
W kwestii, o której w książce Welzera mowa, pytanie ?komu bije dzwon?? jest pozbawione sensu. W książce tej idzie bowiem o to, czytelnika przekonać, że w zrozumieniu, iż dzwon alarmowy bije ludzkości, a nie któremuś z obozów warownych, na jakie się dziś rozpada, tkwi jedyna szansa ratunku tejże ludzkości przed losem lemingów.
Zygmunt Bauman
Narkotyki to w Polsce temat zakłamany, który obrósł mitami, stereotypami, myśleniem magicznym - czasem śmiesznym, częściej groźnym. Politycy, ideolodzy i rodzice próbują bowiem zaklinać rzeczywistość, przynosząc zwykle więcej szkód niż pożytku sobie, swym dzieciom, okazjonalnym użytkownikom, a zwłaszcza uzależnionym.
Jan Smoleński pyta znanych artystów o ich doświadczenia, o zagrożenia, o prywatne dramaty i publiczne opinie. Aktorka Renata Dancewicz, filmowcy: Grzegorz Lipiec i Magdalena Łazarkiewicz, muzycy: Łona, Krzysztof Jaryczewski, Pablopavo, Maciej Maleńczuk - odczarowują problem narkotyków. Piętnują hipokryzję populistycznych zwolenników ścigania i zamykania w więzieniu za gram marihuany. Pokazują, że największe
szkody przynosi karna represja i ?panika moralna? w mediach, a nie tabletka ?dopalacza? czy skręt z haszyszu. Potępienie i więzienie zamiast empatii i terapii - oto, co spotyka uzależnionych i co spycha ich na społeczny margines.
Odczarowanie ? zbiór wywiadów Jana Smoleńskiego to nie tylko opowieści o ?grzaniu po bramach? i narkotycznych uniesieniach aktorek i gwiazd rocka czy hip-hopu to przede wszystkim ostra krytyka obecnego prawa, szkodliwych stereotypów i społecznych przesądów.
Czy naprawdę jesteśmy krajem katolickim? Dlaczego polscy liberałowie to zwykli konserwatyści? Czy Unia Europejska pomaga gejom? Czy feministki żyją w gettach? I czy kobiety istnieją realnie?
Agnieszka Graff stawia te pytania minionemu Dwudziestoleciu ? epoce liberalnej demokracji i wolnego rynku. Pytania niewygodne, bo skoro jest rynek i demokracja, to musi być także wolność i równość. Tymczasem już dziesięć lat temu Autorka pisała, że Polska to ?świat bez kobiet?, w którym życie publiczne zdominował męski
konserwatyzm.
Czy od tamtego czasu coś się zmieniło? Jesteśmy już w Unii Europejskiej, parytety wyborcze to przedmiot poważnej debaty a nie szowinistycznych satyr, a Kongres Kobiet, wielkie skupisko grup i środowisk różnych orientacji, przyjął za swoje mnóstwo feministycznych postulatów. Czy jest zatem dobrze? Nie. Biskup to wciąż największy autorytet w sprawach ciąży, liderzy partii błyszczą seksistowskim dowcipem a kobiety traktuję się tym podlej, im gorzej opłacany zawód wykonują.
Magma to nie tylko opowieść o Polsce nierówności i wykluczenia ? płciowego, klasowego i religijnego. To diagnoza polskiego (i nie tylko) ruchu feministycznego, jego sukcesów, klęsk i perspektyw. To wreszcie manifest polityczny ? wezwanie do wspólnej walki, ramię w ramię z pielęgniarkami, górnikami czy studentkami gender studies. Walki na wielu frontach: w parlamencie, na wiecu, na Manifie, w dyskursie publicznym i w popkulturze.
Żałoba jest kroniką wydarzeń, jakie miały miejsce w Polsce przez pierwszych dziesięć dni po tragicznym wypadku samolotu pod Smoleńskiem. W katastrofie zginęła niemal setka reprezentantów państwa polskiego, z prezydentem Lechem Kaczyńskim na czele.
Żałoba pisana jest ze środowiskowej perspektywy, choć prezentuje także inne głosy: polityków, dziennikarzy, ludzi kultury. Zawiera teksty, wywiady, wspomnienia o zmarłych i komentarze, które wzbudziły wyjątkowe zainteresowanie czytelników witryny ?Krytyki Politycznej?.
Szanuję ludzi, nie szanuję symbolu. Szanuję każdą ofiarę Katynia, wtedy i teraz, każdego człowieka, który tam zginął. Nie szanuję Katynia jako symbolu polityki historycznej, polityki śmierci. [?] Żal mi załogi samolotu, żal mi BOR-owców? żal mi wszystkich na pokładzie tego samolotu, którzy nie wyznawali doktryny polityki historycznej, a jednak na jej ołtarzu zostali złożeni. Ich żal mi najbardziej.
Cezary Michalski
To, co widzę wokół, obnaża dojmujący brak alternatywnych, świeckich, ludzkich rytuałów zbiorowych. Pozwoliłyby one przeżyć wspólną traumę katastrofy w kojącej bliskości innych, w pełnej współodczuwania ludzkiej wspólnocie i nie popadać przy tym w neurotyczny teatr katolickiego nacjonalizmu.
Olga Tokarczuk
Wśród autorów: Zygmunt Bauman, Agata Bielik-Robson, Ryszard Bugaj, Kinga Dunin, Izabella Cywińska, Maciej Gdula, Manuela Gretkowska, Joanna Kluzik-Rostkowska, Ivana Krastev, Henryka Krzywonos, Bronisław Łagowski, Magdalena Łazarkiewicz, Andrzej Mencwel, Cezary Michalski, David Ost, Tomasz Piątek, Janusz Rudnicki, Sławomir Sierakowski, Małgorzata Szumowska, Magdalena Środa, Andrzej Walicki.
Najnowsza powieść Jasia Kapeli, autora m.in. powieści Stosunek seksualny nie istnieje.
Jestem jedynym opowiadaczem tej historii. Jej jedynym bohaterem i uczestnikiem. Gdyby nie ja, zginęłaby ona w zalewie nikomu niepotrzebnych informacji. Zresztą i tak zginie. Mało kto ją przeczyta. Dzieci w Afryce nigdy jej nie przeczytają. A mogłyby się z niej dowiedzieć wielu interesujących rzeczy.
fragment książki
Ostrzeżenie: w niniejszej publikacji autor pragnie zareklamować nihilizm i pragnienie śmierci.
Janusz Hrystus mieszka na strzeżonym osiedlu i chciałby uratować cały świat, ale na razie ma problem z wychodzeniem z domu. Więc ogląda filmy i kłóci się z dziewczyną starannie obmyślając plan ostatecznego rozwiązania swojej historii.
Giorgio Agamben nie jest już w Polsce filozofem nieznanym. Brakowało jednak dotąd przekrojowego wprowadzenia do bogatej i wielowątkowej twórczości autora Profanacji. Agamben. Przewodnik Krytyki Politycznej przedstawia filozofa polityki, ale także teoretyka języka, sztuki i teologii. Prezentujemy eseje Agambena oraz teksty czołowych współczesnych filozofów zagranicznych (Ernesto Laclau, Antonio Negri i in.) i polskich autorów (Agata Bielik-Robson, Paweł Mościcki i in.). Aby ułatwić czytelnikowi zrozumienie twórczości Agambena, każdy dział uzupełniają konteksty - omówienia prac, które zainspirowały lub wciąż inspirują filozofa.
Zemsta Boga Gilles?a Kepela to książka kluczowa dla zrozumienia współczesności. Bez porównania bardziej interesująca - a przede wszystkim uczciwsza, a w konsekwencji prawdziwsza - od Zderzenia cywilizacji Huntingtona czy Końca historii Fukuyamy.
Cezary Michalski, fragment wstępu
Tam, gdzie większość z nas zauważa jedynie osobliwe i odosobnione iskry, Kepel widzi tlący się żar. W tym, co większość z nas zbywa jako kilka lokalnych odstępstw od globalnego trendu, Kepel dostrzega płodny w konsekwencje zwrot historii. Wzywa nas, byśmy potraktowali religijny fundamentalizm serio [?]. Ta książka naprawdę otwiera oczy. Zmienia nasz sposób myślenia o kierunku, w którym zmierza świat, oczywiście o ile ciągle wierzymy, że w jakimś kierunku zmierza.
Zygmunt Bauman
Jak uniknąć klimatycznej katastrofy? Czy wystarczy do tego „zielona” transformacja kapitalizmu i zmiana naszych codziennych zachowań na bardziej ekologiczne? A może czekają nas głębokie przemiany stylu życia, sposobów produkcji i konsumpcji?
Choć ekologia na dobre weszła już do publicznej debaty, wciąż nie mamy jasności, jak skutecznie przeciwdziałać globalnemu ociepleniu. Jedno jest pewne: decyzje, które teraz podejmiemy, wpłyną na kształt naszego świata. I właśnie dlatego są one w najgłębszym sensie polityczne.
Ekologia. Przewodnik Krytyki Politycznej przedstawia problem zmian klimatycznych od strony teoretycznej i praktycznej. Naukowcy, działacze społeczni i ekolodzy opowiadają o nowych źródłach energii, nowoczesnych technologiach oraz gospodarczych i społecznych kosztach, jakie wiążą się z globalnym ociepleniem. Przystępnie wyjaśniają pojęcia i terminy, bez których trudno dziś rozmawiać o ekologicznych wyzwaniach.
Działając wraz z innymi, postawieni przed wspólnym wyzwaniem, mamy szansę po raz pierwszy w historii zbudować globalną solidarność. Stawka politycznego działania „zwierzęcia politycznego” nigdy bodaj nie była jeszcze tak wysoka. Jeśli więc w polityce, jak mówi Hannah Arendt, chodzi o świat, to jesteśmy być może najszczęśliwszym pokoleniem w dziejach ludzkości.
fragment książki
Brawurowa eseistyczna prezentacja chrześcijańskiej nauki o zbawieniu, w której tkwi wzorzec prawdziwej lewicowej emancypacji. Efekt udanej filozoficznej dywersji na tyły przeciwnika. Polski Kościół i związani z nim konserwatywni intelektualiści rzadko interesują się dawną i współczesną myślą chrześcijańską. Warto sięgnąć po zainspirowaną nią współczesną refleksję lewicową.
Znana definicja głosi, że „człowiek to zwierzę polityczne”. Czy to połączenie jest faktycznie tak oczywiste, jak nam się wydaje? Francuski socjolog Bruno Latour sięga po argumenty z dziedziny filozofii, socjologii wiedzy i antropologii porównawczej, z rozmysłem buduje paradoksy i kwestionuje nasze schematy myślowe. W efekcie roztacza przed czytelnikami wizję „nowej Konstytucji” - nowego, zrewolucjonizowanego kolektywu politycznego, w którym rozróżnienie na ludzi i nie-ludzi będzie mniej ważne niż zachowanie ciągłości debaty politycznej i powszechna odpowiedzialność za nasz wspólny świat. Nie-ludzka polityka to pierwsza książka Brunona Latoura publikowana w języku polskim.
Bruno Latour (1947) francuski filozof i antropolog, wykładał w szkołach inżynierskich - najpierw w CNAM, następnie w Ecole des Mines. W 1982 r. wszedł w skład ekipy Centrum Socjologii Innowacji. Od września 2006 r. jest profesorem nauk politycznych w Centrum Socjologii Organizacji (CSO). W czerwcu 2007 r. został wicedyrektorem prestiżowych Sciences Po do spraw polityki naukowej. Opublikował m.in. La vie de laboratorie (Życie laboratorium, wspólnie ze Steve’m Woolgarem, 1988), Les Microbes: Guerre et paix (Wojna i pokój mikrobów, 1984) oraz La science en action (Nauka w działaniu, 1989).
Polityka literatury to zbiór najważniejszych tekstów napisanych w środowisku ?Krytyki Politycznej? na temat najnowszej polskiej literatury i krytyki literackiej, jej wymiaru społecznego i przekazu politycznego. Ambicją twórców książki jest stworzenie spójnej perspektyw poznawczej, dzięki której patrząc przez literaturę lepiej widać społeczeństwo - jego kondycję, przemiany, potrzeby i problemy. Publikacja zbiera teksty, które w ostatnich latach wywołały gorące dyskusje na temat literatury zaangażowanej, powinności artysty i krytyka literackiego.
Uwikłani w płeć to najważniejsza praca w historii intelektualnej ruchu feministycznego. Książka, która w latach 90. XX wieku zapoczątkowała teorię queer, przekształcając całą scenę filozoficznych i feministycznych dyskusji dotyczących kwestii różnicy seksualnej. Judith Butler polemizuje z najważniejszymi twórcami z dziedziny teorii feminizmu, psychoanalizy i poststrukturalizmu: Simone de Beauvoir, Julią Kristevą, Zygmuntem Freudem, Claudem Levi-Straussem, Jacquesem Lacanem, Jacquesem Derridą i Michelem Foucaultem. Klasyka w swej dziedzinie i lektura obowiązkowa nie tylko na Gender Studies. Pierwsza książka Judith Butler po polsku!
Pierwsza krew to opowieść o budzącej się seksualności nastolatków. Adam, Krzyś i Jasia muszą samotnie zmagać się z tajemnicami swych dojrzewających ciał, które stawiają ich na bolesnej granicy między dzieciństwem a dorosłością. Inicjacja seksualna Adama, pierwsza menstruacja Jasi czy nieposkromiona żądza władzy i dyscypliny u Krzysia przydarzają się im niemal mimowolnie i wplątują w sieć skomplikowanych zależności rodzinnych, społecznych i psychologicznych.
Moja powieść pt. Pierwsza krew była chyba jedną z pierwszych w literaturze, nie tylko polskiej, poruszającą sprawy dojrzewania młodzieży. Pytano mnie potem często, jaki wpływ wywarł na mnie Freud oraz Jung czy Adler. Odpowiedź jest prosta???żadnego. Przykro jest może przyznać się do ciemnoty, ale nie czytałam wówczas Freuda, który jeszcze w 1930 roku nie był modny, a nigdy potem nie przeczytałam nic Junga czy Adlera. Zapewne jednak, jak to bywa, problemy owe unosiły się w powietrzu.
Irena Krzywicka
Już sam tytuł brzmi bulwersująco, jeśli wziąć pod uwagę, że odnosi się do pierwszej miesiączki Jasi, jednej z bohaterek powieści. Ale nie tylko. Pierwsza krew to symbol inicjacji. Przelewają ją także chłopcy, Adam i Krzyś, na drodze do dorosłości. Krzywicka obala mit naiwnej i szczęśliwej młodości. Pokazuje, że młodość jest pełna niepewności, lęku, bólu, cierpienia. Ci z nas, którzy kiedykolwiek byli młodzi, zapewne to pamiętają. Krzywicka (?) obala mit szczęśliwej rodziny patriarchalnej, w której wszyscy niby mieli swoje miejsce, a tak naprawdę całą przestrzeń wypełniał ojciec: odległy, nieobecny, autorytarny. Matka była tylko jego cieniem, lekceważonym nawet przez niego. A dzieci miały być grzeczne i dobrze się uczyć. Ich potrzeby, myśli, pragnienia, uczucia w najmniejszym stopniu nie interesowały rodziców.
Hanna Samson
Wypływająca krew, budzi strach, wstręt, a nawet przerażenie. Takie przerażenie czuje Jasia, ale ta pierwsza krew, choć początkowo ją paraliżuje, jest dla niej wstępem do dorosłego życia.
Urszula Chowaniec
O AUTORCE
Irena Krzywicka (1899-1994)???pisarka, publicystka i tłumaczka. Na polskiej scenie literackiej pojawiła się w 1930 roku jako odważna, feminizująca autorka Pierwszej krwi. Jej kolejne powieści dotyczyły przemocy fizycznej i psychologicznej (Ucieczka z ciemności, 1939), emancypacji zawodowej, społecznej i emocjonalnej kobiet (Kobieta szuka siebie, 1935). Współpracowniczka Tadeusza Boya-Żeleńskiego, wraz z nim zakładała w 1931 roku pierwszą w Polsce Poradnię Świadomego Macierzyństwa. Odważnie propagowała potrzebę edukacji seksualnej, świadomego macierzyństwa i antykoncepcji. Podejmowała drażliwe tematy homoseksualizmu i aborcji. W latach 60. wyemigrowała i zamieszkała we Francji. W 1992 roku wydała głośne wspomnienia Wyznania gorszycielki, przypominające jej sławę międzywojennej skandalistki.
O KSIĄŻCE
Najnowszą powieść autor Pątników z Macierzyzny ubrał w gatunek staropolskiej sylwy, która rozgrywa się... w przyszłości. W zaświatach odbywa się Ostatni Zlot Aniołów, na który zaproszony zostaje główny bohater powieści – stukiludziesięcioletni Marian Pankowski. Obserwuje tam m.in. „pokaz mód metafizycznych” czy turniej na „fraszkę ero-skatologiczną” całkiem po ludzku zachowujących się Aniołów...
Pierwsza polska powieść postsekularna.
FRAGMENT POWIEŚCI
– Aaaaj! Aaaaj! – strasznie zapiszczy Aniołka, bo koniec jej aksamitnego spływu z niebios na grzeszny padół... Urwał się, kurwa, jeden z kabli, na których Aniołka Józia harmonijnie się huśtała, w szafirowym, grudniowym eterze. Teraz ukośnie se dynda i przez łzy rozpaczy widzi ubawione gęby mieszczan i mieszczek. A do tego popłoch wyrwanych ze snu pastuszków! Spieprzają, aż się piętami po dupie kopią!
O AUTORZE
Marian Pankowski (1919 r. w Sanoku) - od 1938 r. studiował filologię polską na UJ, uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939, w latach 1942–1945 był więźniem obozów koncentracyjnych w Oświęcimiu, Gross-Rosen i Bergen-Belsen. Od 1945 roku mieszka w Brukseli. Poeta, prozaik, dramaturg, historyk literatury, tłumacz. Wydał m.in. Smagłą swobodę (1955), Matuga idzie (1959), Kozaka i inne opowieści (1965), Rudolfa (1980, 1984, 2005, 2007), Pątników z Macierzyzny (1987, 2007), Putto (1994), Z Auszwicu do Belsen (2000), W stronę miłości (2001), Bal wdów i wdowców (2006). Był dwukrotnie nominowany do Nagrody Literackiej Nike (2001, 2002). Jest jednym z najlepszych, a zarazem najmniej znanych w Polsce, pisarzy mieszkających i tworzących poza granicami kraju.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
