Żadne artystyczne przedstawienie męki Jezusa nie zdołało dotąd wywrzeć tak fascynującego wrażenia, jakie wywiera to ukazane na Całunie Turyńskim o. Raniero Cantalamessa
"Wystawiony obecnie na widok publiczny Całun zgromadził miliony wiernych ze wszystkich części świata, pragnących ujrzeć ikonę ukrzyżowanego Chrystusa" - pisze Carlo Maria Martini. Ale czym w istocie jest ów olśniewający znak od Boga? Na to pytanie Martini usiłuje odpowiedzieć w tej niewielkiej książce "Bóg ukryty. Medytacja o Całunie".
Punktem wyjścia do jego rozważań jest tajemniczy werset z Księgi Izajasza: "Prawdziwie Tyś Bogiem ukrytym, Boże Izraela, Zbawco!" (45,15). Autor odczytuje te słowa w szerszym kontekście. Ważnym również dla nas. Tu i teraz.
Istotne rozważania, które pogłębią nasze widzenie Całunu.
Carlo Maria Martini SJ (15 II 1927 - 31 VIII 2012) - włoski jezuita, arcybiskup Mediolanu (1979-2002), kardynał. Przez wiele lat był związany z Papieskim Instytutem Biblijnym jako wykładowca, dziekan i rektor; rektor Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego (1978), profesor Wydziału Teologicznego w Chieri; głosił rekolekcje wielkopostne w Watykanie (1978). Wielokrotnie brał czynny udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów; Przewodniczący Rady Konferencji Episkopatów Europy (1986-1993). Był twórcą tzw. Katedry Niewierzących i Szkoły Słowa, odwiedzał ubogich i więźniów. Jako jedyny katolik był członkiem ekumenicznego komitetu naukowego przygotowującego greckie wydanie Nowego Testamentu. Doktor honoris causa Papieskiego Uniwersytetu Salezjańskiego w Rzymie (1989), w 2000 r. został uhonorowany Nagrodą Księcia Asturii w dziedzinie nauk społecznych oraz mianowany członkiem honorowym Papieskiej Akademii Nauk
Od czasów Oświecenia teologia i sztuka podążają odrębnymi drogami, w poczuciu wzajemnej obcości i izolacji. Artyści w swej autonomii rzadko inspirują się religią, o wiele częściej szukają motywów swej twórczości w sferze profanum niż w przestrzeni sacrum. Natomiast teologowie są nieufni wobec sztuki, w której trudno doszukać się wątków nawiązujących wprost do Objawienia. Raczej bywa ono przez nią skrywane, czasem kwestionowane. Reakcją teologów jest więc wcale nierzadko wysuwana wątpliwość: czy sztukę współczesną można jeszcze uznać za locus theologicus? W efekcie sugeruje się podział na sztukę religijną czy, ściślej, chrześcijańską, odnoszącą się w swych motywach do prawd wiary i sztukę świecką, milczącą o Bogu.
Minione dziesięciolecia obfitują w studia badające wątki teologiczne, czy też, szerzej, religijne w obrębie szeroko rozumianej sztuki. Doprowadziły one do trzech ważnych konkluzji. Po pierwsze, pozwoliły uświadomić teologom nie tylko zależność Biblii od formy literackiej, ale pokazały, że od powstania czterech Ewangelii poprzez autobiografie świętych czy też ich żywoty istnieje bardzo ważny rodzaj teologii narracyjnej rozwijanej obok teologii konceptualnej. Po drugie, pozwoliły przyjąć, że sztuka rozumiana szerzej może przyjąć formę teologii alternatywnej, pozawerbalnej. Po trzecie, i to chyba najważniejsze, studia te odsłoniły teologii sztukę pozornie wolną od wątków chrześcijańskich jako obfitującą w treści metafizyczne, stanowiące niezwykle interesujący materiał do analizy. Innymi słowy - zamazały granicę pomiędzy tzw. sztuką religijną i niereligijną.
Niewątpliwie w tych nielicznych publikacjach sztuka odzyskała na nowo rangę miejsca teologicznego. W moim przekonaniu nie wyjaśniono wyraźnie kwestii: Jakie funkcje pełni sztuka w poznaniu teologicznym? To pytanie stanowi problem mojej monografii. Chciałem pokazać, że sztuka może być sprzymierzeńcem teologa na każdym etapie jego poszukiwań, nawet taka sztuka, która wydaje się stać w opozycji do Objawienia i wiary.
Autor podejmuje trudny temat rozprawiania o świętości i ideałach człowieka. Na początku porusza problemy związane z terminologią dotyczącą tematu, nauczanie Kościoła, miejsca we współczesnej teologii oraz współczesnych dylematów związanych z rozumieniem ideału człowieka w świecie zglobalizowanym. Przypomina krótko trudności wskazane przez Rudolfa Otto w jego dziele pt. Świętość. Następnie omawia problematykę w ujęciu biblijnym Starego i Nowego Testamentu, w starożytnych religiach (Egipt, Iran, Grecja, Rzym i manicheizm) oraz w nurtach filozoficznych (Pitagoras, Platon, Arystoteles, Epikur i Lukrecjusz, cynicy i stoicy, Filon Aleksandryjski, medio- i neoplatonicy). Na takiej bazie analizuje najstarsze pisma chrześcijańskie powstałe w języku greckim: tzw. teksty Ojców Apostolskich, Klemensa Aleksandryjskiego oraz Orygenesa, aby pokazać, w czym upatrują oni wielkość człowieka i jakie lansują ideały i modele życia.
Książka podejmuje temat ludzkiego ciała i płci na poziomie refleksji teologicznej. Nie chodzi przy tym o refleksję etyczną na temat relacji między mężczyzną i kobietą, ale raczej to, jak tematyka ciała i płci pojawia się w teologii dogmatycznej. Książka uzasadnia tezę, że w objawieniu biblijnym płeć jest podstawowym alfabetem, za pomocą którego Bóg mówi o sobie samym. Różnica płci wskazuje na tajemnicę Trójjedynego Boga; równocześnie to wertykalne znaczenie płci napełnia określoną treścią to, czym jest bycie mężczyzną i kobietą. Unieważnienie i relatywizacja różnicy płci w dzisiejszej kulturze stwarza więc poważny problem dla procesu orzekania o Bogu. W tym znaczeniu, prezentowana książka jest traktatem z pogranicza antropologii teologicznej, teologii fundamentalnej, chrystologii, trynitologii, sakramentologii i mariologii.
Teologia łaski ? charytologia ? nie cieszy się specjalnym uznaniem w ramach współczesnych poszukiwań teologicznych. Taka sytuacja jest spowodowana przede wszystkim dokonującym się w tej dziedzinie teologii przejściem od tradycyjnych ujęć o charakterze neoscholastycznym, które wciąż dominują w wykładzie teologii łaski, do ujęć nowszych, które najczęściej nie dopracowały się jeszcze całościowego i spójnego ujęcia. Dominują więc w teologii łaski formułowane przez wielu teologów postulaty, które tylko w niewielkim stopniu bywają realizowane w praktyce. Ponadto, teologia łaski zawsze znajduje się pod naciskiem pelagianizmu, który bliski jest tradycji zachodniej, zawsze podatnej na ten "wirus", jak celnie zauważył św. Augustyn. Wobec tych faktów każda praca, która stara się ująć zagadnienie łaski w sposób całościowy, systematyczny, a zwłaszcza odpowiadający na nowe postulaty teologiczne zasługuje na dużą uwagę i pilną lekturę. Praca ks. C. Smuniewskiego spełnia takie kryteria w najwyższym stopniu.
Wspólnota łaski ? jest więc całościowym i systematycznym wykładem teologii łaski. Zakorzeniając się w tradycji Kościoła zachodniego, która łasce poświęciła wiele miejsca, i dokonując jej syntetycznego przedstawienia, praca stanowi nowoczesny wykład charytologii, odpowiadający na zasadniczy postulat, który sformułowano w ostatnich dziesięcioleciach w tej materii, a mianowicie na potrzebę głębszego związania go z tajemnica Trójcy Przenajświętszej. Jest to postulat, który sformułował wprost w XIX wieku, M. J. Scheeben, dając w Tajemnicach chrześcijaństwa, w Dogmatyce, a zwłaszcza we Wspaniałościach łaski Bożej (jest zbyt mało znane polskie tłumaczenie tego opracowania Scheebena), próbę udzielenia na ten postulat systematycznej i integralnej odpowiedzi. Nic więc dziwnego, że wszyscy współcześni autorzy, podejmując to zagadnienie ? także ks. C. Smuniewski ? widzą w nich swego mistrza, usiłując wyrazić "kosmos łaski", jak trafnie stwierdził sam Scheeben. To jest rzeczywiście dobry mistrz, od którego jeszcze wiele można się nauczyć w wielu kwestiach teologicznych.
fragment recenzji - ks. Janusz Królikowski
W Azji Mniejszej
...poznasz tajemnicę garncarza
...poczujesz wir mistycznego tańca
...dotkniesz misterium w starożytnych kamieniach
...wsłuchasz się w głos niemego świadka przemijającej chwały
...odczytasz skromne świadectwo cichej wierności Bogu
23 refleksje czyniące z Twojej pielgrzymki niezapomnianą podróż przez życie i historię
Opowieść Pielgrzyma. Autobiografia, to historia własnego życia, którą św. Ignacy Loyola podyktował ojcu Ludwikowi Gonsalvesowi da Camara, przynaglany przez towarzyszy i synów duchowych. Pozwala ona nam spojrzeć w głębię jego osobowości, dojrzeć i wczuć się w tajemnicę jego świętości.
Wychowałem się w wierze katolickiej - co tydzień chodziłem do kościoła i przyjmowałem sakramenty. Tak naprawdę nic mnie to wszystko nie obchodziło. Sting Zdumienie i zachwyt rzadko nam dziś towarzyszą. Natomiast w dzieciństwie - motylek, tęcza, miękka skóra mamy, pierwsza łza - wszystko czego doświadczaliśmy zdumiewało i zachwycało. Jest to tzw. efekt "wow", którego znaczenie w naszym życiu podkreśla o.William O`Malley. Efekt ten powinien prowadzić do refleksji nad kondycją człowieka, przeżywaniem wiary oraz rozumieniem Boga i nas samych. Autor przedstawia wiele przykładów z historii, nauki i literatury skłaniających do okrzyku: "wow! Nigdy nie myślałem o tym w ten sposób." Przede wszystkim odwołuje się do wiary katolickiej, by pokazać, że można w niej odkryć coś nowego i dynamicznego.
Rzeka nadaje kształt wszystkiemu, co napotka na swej drodze... Zawsze się porusza...
Rzeka to coś więcej niż miejsce. To sposób życia...
Przekonał się o tym Gabriel Clarke, główny bohater, którego całe życie nierozerwalnie związane było z rzeką. Ta sama rzeka była przyczyną dręczących go w nocy koszmarów po stracie ojca, przyniosła wyzwolenie od bólu oraz Właśnie ona nadała jego życiu zupełnie nowy bieg.
Rzeka to opowieść o zmaganiu się ze stratą bliskiej osoby i poczuciu samotności. Jednocześnie, to historia przemiany, jakiej można doświadczyć dając się prowadzić tajemniczej sile, która w zaskakujący sposób splata ze sobą ludzkie losy i prowadzi ich ku miejscu przeznaczenia...
Literaturę można traktować jako zabawę słowem. Jednakże Krzysztof Dorosz dostrzega w niej bogate źródło ludzkich doświadczeń, wyznawanych ideałów, czy odniesień religijnych. Jego zdaniem z wielu utworów można zaczerpnąć mądrość, która nas poruszy... a może nawet pomoże w wewnętrznej przemianie.
Autor prezentuje zbiór dwunastu esejów, które zawierają przemyślenia nad twórczością wybranych autorów polskiej literatury współczesnej. W sposób szczególny zwraca uwagę na wątki dotyczące wiary, wartości i sensu życia, prezentowanych postaw i postrzegania rzeczywistości. Mimo, że utwory powstawały na przełomie wielu lat ich układ jest związany z zawartą w tytule metafizyką wyzwolenia.
Trzeba ocaleć jako człowiek!
A zatem istotny jest wysiłek wewnętrzny, dzięki któremu przeciwstawiamy się sile zła.
Wyzwolenie ma swoje źródło i oparcie w przyjętym świecie wartości, na którym spoczywa ludzka religijność.
Czy Anioł może być... psem?
Anioł jest posłańcem Bożym. A pies? Pies jest tylko psem. A co, jeśli Bóg wykorzystuje psa, aby zatroszczyć się o człowieka?
Życie nie zawsze jest usłane różami, dlatego kochający Ojciec dał człowiekowi przyjaciół, wyjątkowych nauczycieli, cichych towarzyszy, aby nas wspierali. Nieraz cztery łapy i zimny nos może być czymś najlepszym, co nam się w życiu przytrafiło.
Anielskie ogony to zbiór poruszających historii ludzi i... psów.
JOAN WESTER ANDERSON jest autorką bestselerów, znaną przede wszystkim ze swoich książek o aniołach, o których mówi nieprzerwanie od prawie 20 lat.
Nowa powieść autora ""Kiedy płaczą świerszcze"" i ""Gdzie rzeka kończy swój bieg"".Tyler Steel w wyniku odniesionych obrażeń przeszedł na wcześniejszą emeryturę. Mieszka z synem, Brodiem, i zajmuje się hodowlą bydła. Jego żona przebywa na odwyku w zamkniętym ośrodku. Uzależniona od narkotyków i hazardu Andie wpędziła męża w poważne tarapaty. I teraz nie chce rozwodu. Ale, gdy Tyler pewnej nocy wpada na nieoznakowany samochód, i spotyka przerażoną Samantę i jej córkę Hope, wie, że problemy z którymi on się boryka, nie są jeszcze najstraszniejszymi. Wychowany w etosie Rangera Tyler stanie wkrótce przed poważnymi wyborami życiowymi i będzie musiał zmierzyć się z najważniejszymi pytaniami dotyczącymi odpowiedzialności za miłość, istotę zła i moc przebaczenia. Powieść Charlesa Martina to współczesna wersja westernu, w którym wiara, nadzieja i miłość wygrywają, a tytułowy piorun i deszcz są zapowiedzią słońca na bezchmurnym niebie.
Czy błędy popełniają dzieci, podczas gdy my, rodzice, jesteśmy nieomylni?
Tak naprawdę wszyscy wiemy, że to nieprawda.
Dostrzeżenie własnego błędu, przyznanie się do niego i gotowość do zmiany postępowania będą wyrazem naszej miłości i odpowiedzialności wobec dziecka, któremu daliśmy życie, a które teraz chcemy uczynić szczęśliwym.
Błędy mamy i taty to książka dla rodziców dzieci w wieku do 10 lat. Poradnik omawia błędy popełniane w codziennym życiu, uczy budowania prawidłowej relacji z dzieckiem, by zapewnić mu emocjonalną stabilność i budować wiarę we własne siły.
Homilie Orygenesa do Pięcioksięgu należą do najważniejszych dzieł egzegetycznych starożytności. Powstały między rokiem 245 a 250 w Cezarei Palestyńskiej, gdzie Orygenes głosił je wiernym, a uczniowie stenografowali. Zachowały się jednak tylko w łacińskim przekładzie Rufina z Akwilei. Orygenes koncentruje się w nich na wybranych zagadnieniach i postaciach, stosując do ich objaśnienia metodę alegorezy, która mu daje nieograniczone możliwości interpretacji tekstu. Zakłada bowiem, że sens Pisma Świętego jest nieskończony i zawsze pod jego jedną warstwą kryje się inna, głębsza. W ten sposób Księga Kapłańska, która zawiera przepisy dotyczące judaizmu i w sensie dosłownym do chrześcijaństwa się nie odnosi, w interpretacji Orygenesa staje się księgą o Jezusie Chrystusie.
Czym jest przyjaźń? Kiedy możemy kogoś nazwać swoim przyjacielem? Dla każdego odpowiedź na te pytania może oznaczać zupełnie coś innego.Autor próbuje opisać warunki, w których przyjaźń się rodzi, rozwija i wzrasta. Mówi także o przyjaźni między mężczyzną a kobietą. Wielu wydaje się ona zwykłą iluzją, jednak dla chrześcijan jest wyzwaniem możliwym do realizacji, zwłaszcza w ramach przyjaźni duchowej. Na przestrzeni wieków duchowa przyjaźń często wzbudzała podejrzenia, nie brakuje jednak znaków, że to prawdziwy dar wspólnej drogi ku świętości. Wzorem takiej przyjaźni jest sam Jezus. Do przyjaźni nie zobowiązują nas przykazania, jeśli jednak zostaniemy przez Boga obdarzeni przyjaźnią z drugim człowiekiem, podlega ona ocenie moralnej. Co z tym darem zrobimy? Czy nie zmarnujemy go jak wiele innych Bożych darów?
W jakim wieku, dlaczego i w jakich okolicznościach młodzi rozpoczynają współżycie seksualne?
Jakie problemy wynikają z przedwczesnej inicjacji seksualnej?
Jaka jest wiedza młodzieży na temat płciowości i skąd najczęściej tę wiedzę czerpie?
Jak młodzi przeżywają swoją seksualność i jak wpływa to na ich rozumienie małżeństwa i rodzicielstwa?
Niniejsza publikacja odpowiada na te i wiele innych pytań dotyczących postaw młodego pokolenia. Autorka określa istotę seksualności, specyfikę jej wartościowania oraz znaczenie inicjacji seksualnej dla rozwoju człowieka. W części badawczej przedstawia charakterystykę młodzieńczej miłości i młodzieżowych związków partnerskich, specyfikę przedinicjacyjnej aktywności płciowej, a także konsekwencje przedwczesnego podejmowania współżycia. Jednocześnie wskazuje na wpływ środków masowego przekazu, zwłaszcza czasopism i materiałów pornograficznych, na kształtowanie życia seksualnego nastolatków. Badania uzupełniono opisem poziomu wiedzy młodych na temat płciowości oraz roli rodziny i szkoły w jej przekazywaniu. W rezultacie otrzymujemy szeroki obraz postaw młodzieży przełomu XX i XXI wieku wobec seksualności.
Wyjątkowość książki Marty Komorowskiej-Pudło polega na tym, że nie tylko opisuje przekonania i zachowania młodzieży, lecz także pokazuje, jak kształtują one nastawienie do małżeństwa i rodzicielstwa.
Kongres Europejskiej Ekipy Katechetycznej, który miał miejsce w Krakowie w 2010 roku, podjął refleksję nad zagadnieniem narracyjnego wymiaru katechezy. Specjaliści z zakresu katechezy i edukacji religijnej, którzy przybyli z większości krajów Europy, zajęli się różnymi aspektami narracji, a owocem ich wytężonych prac jest publikacja "Narracyjny wymiar edukacji chrześcijańskiej".
Książka (…) może być przydatna zarówno dla czytelnika o zainteresowaniach ściśle naukowych, jak i dla praktyków: katechetów, księży, wychowawców, nauczycieli. Jej niewątpliwą zaletą jest udostępnienie czytelnikom, którzy nie mogli uczestniczyć w obradach Europejskiego Kongresu Katechetycznego, jego podstawowych publikacji oraz wskazanie pozycji bibliograficznych, które umożliwią pogłębienie podejmowanego zagadnienia.
Z recenzji wydawniczej dr hab. Elżbiety Osewskiej, prof. UKSW
W nauczaniu papieskim, zwłaszcza od czasów pontyfikatu Leona XIII, uznaje się kult Najświętszego Serca Jezusa za szczególnie uprzywilejowaną formę pobożności dla wszystkich wiernych. Znakomicie ujął to Ojciec Święty Pius XII w encyklice "Haurietis aquas", cytując Leona XIII: "Kult Najświętszego Serca Jezusa jest najskuteczniejszą szkołą tej miłości, na której powinno się wspierać Królestwo Boże w duszach poszczególnych ludzi, w rodzinach i w narodach".
"Notes ucznia" zawiera najważniejsze informacje dotyczące treści katechez m.in. w postaci myśli, cytatów oraz schematów ułatwiających ich zapamiętanie.
Integralną częścią Notesu jest podręcznik przygotowany w formie multimedialnej na płycie CD. Teksty wzbogacone są o elementy interaktywne (nagrania, krótkie filmy itp.). Podręcznik może być wykorzystany podczas lekcji przy użyciu rzutnika lub tablicy interaktywnej.
Podręcznik wypełnia wszystkie wytyczne "Programu nauczania religii rzymskokatolickiej w przedszkolach i szkołach" Komisji Wychowania Katolickiego Konferencji Episkopatu Polski z roku 2010, numery programów AZ-4-01/10 oraz AZ-6-01/10
Zgodnie w wytycznymi "Programu..." treści skoncentrowane są wokół obecności we współczesnym świecie chrześcijanina żyjącego wiarą. Ideą przewodnią jest życie w zapoczątkowanym przez Chrystusa królestwie Bożym.
Materiał podzielony został na sześć rozdziałów (grup tematycznych). Przyporządkowane im treści mają udzielać katechizowanym religijnego wsparcia w odnajdywaniu swojego miejsca w świecie, w którym żyją i który tworzą.
Numer dopuszczenia podręcznika: AZ-42-01/10-KR-6/13
Data dopuszczenia: 6.05.2013 r.
Nr Imprimatur - dopuszczenia do druku: 673/2013
Nowa wersja podręcznika cenionego przez wielu wykładowców katechetyki, nauczycieli religii i uczniów.
Założenia programowe klasy 3 gimnazjum skupiają się na zagadnieniu różnych wspólnot (rozdz. 1), Ośmiu Błogosławieństw (rozdz. 2), powołania do miłości (rozdz. 3), działania Ducha Świętego i sakramentu bierzmowania (rozdz. 4), religii świata (rozdz. 5), wiary w Biblii, powołania do życia kapłańskiego i zakonnego, grzechów przeciw Duchowi Świętemu, treści modlitwy "Ojcze nasz" (rozdz. 6). Ostatnie trzy rozdziały w podręczniku dotyczą tematyki Kościoła i ekumenizmu (rozdz. 7), wydarzeń z jego historii od Oświecenia do XIX w. (rozdz. 8) oraz tematyki roku liturgicznego (rodz. 9).
Nowe tematy dotyczą m.in. postaci biblijnych Starego Testamentu, angelologii, Wniebowstąpienia, a także misji ad gentes, nauki społecznej Kościoła, teologii dogmatów i Soboru Watykańskiego I (zagadnienie nieomylności Magisterium Kościoła, rozum a wiara) oraz historii Kościoła w Polsce za czasów zaborów.
W porównaniu z poprzednią wersją podręcznika ucznia gimnazjaliści znajdą w nim więcej informacji na temat religii świata, a także biografie świętych oraz wielkich ludzi Kościoła.
Teksty zostały uproszczone i skrócone; przygotowane zostały także nowe rysunki.
Zadania o różnym stopniu trudności pozwolą katechecie dostosować wymagania do poziomu klasy.
Podręcznik zgodny z programem nauczania "Pójść za Jezusem Chrystusem" nr AZ-3-01/10 autorstwa Komisji Wychowania Katolickiego KEP z dnia 9.06.2010 r.
Numer dopuszczenia podręcznika: AZ-33-01/10-KR-4/13 Data dopuszczenia: 11.04.2013 r.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
