Ta zręcznie napisana powieść, zarówno jako powieść drogi, jak i wręcz baśniowa fantasy pokazuje genialny talent autorki. Każdy powinien tę książkę przeczytać.
Victoria Glendinning, Literary Review
Historie opisane w reportażach literackich i opowieściach są prawdziwe. Napisało je samo życie i wszystko, co niesie ze sobą: przypadek, los, przeznaczenie.
Bohaterowie tej książki uwikłani są w mechanizmy dzisiejszej rzeczywistości. Ma ona ogromny wpływ na owe dary losu. Dla jednych jest szczodra, zaś innych niszczy bezlitośnie. Co robić, by być sobą i nie dać się zniszczyć przez innych?
Erich Fromm (1900-80) – amerykański socjolog, psycholog i filozof pochodzenia niemieckiego, twórca psychoanalizy humanistycznej, intelektualista uznawany za jednego z najwybitniejszych humanistów XX wieku, autor kilkudziesięciu książek, w tym tak ważnych jak „Ucieczka od wolności”, „Zapomniany język”, „Mieć i być”, „Patologia normalności” i właśnie „Zdrowe społeczeństwo”. Jak pisze sam autor „Zdrowe społeczeństwo” to w znacznej mierze kontynuacja „Ucieczki od wolności”, tyle że w tej pracy zamiast tylko krytycznej analizy pojawiają się sugestie dotyczące funkcjonowania zdrowego społeczeństwa. Trzeba bowiem pamiętać, że Fromm to także społecznik, jego myśl wywarła ogromny wpływ na ruch kontr-kultury, jego myśl w znacznej mierze zmieniła mieszczański stary świat. Trzeba – rozpatrując twórczość Fromma – zwłaszcza zaś książki „Zdrowe społeczeństwo”, że Erich Fromm stoi na stanowisku tzw. humanizmu normatywnego, co oznacza, że opiera się na założeniu, że „istnieją poprawne i błędne , satysfakcjonujące i niesatysfakcjonujące rozwiązania problemu ludzkiego istnienia. Zdrowie psychiczne zostaje osiągnięte wtedy, gdy człowiek dojrzeje w pełni, zgodnie z cechami charakterystycznymi i prawami natury ludzkiej. Choroba psychiczna to niepowodzenie tego rozwoju”.
Bram Stoker, a właściwie Abraham Stoker (1847-1912) to w gruncie rzeczy jeden z najważniejszych angielskich twórców literatury grozy. Jego najsłynniejszą opowieścią jest Dracula napisana w 1897 roku. To już obecnie absolutna klasyka tego typu literatury, a na podstawie powieści ukazało się mnóstwo kolejnych ,,drakulopodobnych"" opwieści i stworzono kilkanaście filmów. Młody prawnik Jonathan Harker wyrusza w podróż do Transylwanii, by sfinalizować zakup posiadłości w Londynie przez hrabiego Drakulę. Choć na początku swego pobytu jest pod wrażeniem uprzejmości Drakuli, wkrótce odkrywa jego dziwne właściwości i zdaje sobie sprawę z tego, że został uwięziony w jego zamku. Spotyka trzy upiorne kobiety - również wampiry - i dowiaduje się, że po wyjeździe Drakuli do Anglii zostanie im przeznaczony jako ofiara. Postanawia uciec z zamku i udaje mu się to. Przeżyty stres wywołuje u niego gorączkę mózgu, chory Jonathan trafia do szpitala, gdzie przechodzi długą rekonwalescencję.
Kolejna, osiemnasta i chyba już ostatnia część kultowego cyklu Nekroskop autorstwa mistrza horroru Briana Lumleya (oprócz cyklu Nekroskop także ,,Demogorgon"", cykl Psychomech, cykl Tytus Crow i wiele innych). Harry Keogh czyli Nekroskop potrafi korzystać z Kontinuum Möbiusa - wymiaru istniejącego równolegle do przestrzeni i czasu, a zarazem swego rodzaju bramy do dowolnego miejsca w multiwersum. Ale Harry nie jest jedynym człowiekiem obdarzonym tą umiejętnością; istnieją jeszcze dwie istoty obdarzone podobną mocą. Jedną z nich jest sam August Ferdinand Möbius, zmarły dawno temu niemiecki astronom i matematyk, odkrywca słynnej wstęgi noszącej jego imię, która doprowadziła go do odkrycia Kontinuum, a drugą jest syn Harry''ego, który nie tylko odziedziczył po ojcu talent matematyczny, lecz także jego metafizyczną umiejętność rozmawiania ze zmarłymi w ich grobach. Można sobie wyobrazić konsternację Harry''ego, gdy wracając do domu z Las Vegas, dostrzegł mknącą przez bezmiar Kontinnum bezwładną ludzką postać. Któż to mógł być? I jak się tam dostał? Jeśli nie znalazł się tam dobrowolnie, jakiż nikczemnik wysłał swą ofiarę w tę podróż po kraniec istnienia? Harry był pewien, że nie było to dziełem Möbiusa ani też jego syna. Kim więc jest ów niegodziwiec? Oto zagadka, którą jedynie Nekroskop jest w stanie rozwiązać, ale może to przypłacić życiem.
Klasyczny traktat chiński SUN TZU - ""Sztuka wojny"" w nowym przekładzie i opracowaniu Roberta Stillera. Uzupełniony dodatkowymi traktatami Wu Qi - ""Sztuka wojenna"", Sima Qian - ""Z żywota mistrza Sun Zi"" oraz Tan Daoji - ""Trzydzieści sześć podstępów"". A do tego jeszcze rozważania tłumacza o chińskiej pisowni i wymowie a także wnikliwy esej o chińskim mistrzu i jego traktacie oraz o implikacjach i odniesieniach do współczesności. Niewątpliwie jedyne na polskim rynku tak niezwykłe opracowanie.
Pierwsza powieść Williama S. Burroughsa (1914-97) jest w zasadzie najbardziej autobiograficznym z jego utworów. Autor - uznawany za jednego z najwybitniejszych amerykańskich pisarzy, a choćby J.G. Ballard nie miał co do tego najmniejszej wątpliwości - słynny z niezwykłej struktury swoich utworów, mieszania wątków, wizji, rzeczywistości, poszczególnych myśli, z łamania klasycznej struktury narracji powieściowej, w wypadku ""Ćpuna"" nie ekperymentuje jeszcze tak bardzo. Jest to faktycznie niezwykły zapis uzależnienia od opiatów oraz o wychodzeniu/wracania z/do nałogu. Żeby nie było jednak niejasności - Burroughs, o którym mówiono, że próbował chyba wszystkich możliwych narkotyków i to w takich ilościach, że wykończyłoby to ""pluton wojska"" nie napisał wcale hymnu pochwalnego na cześć narkotyków. Jak pisze Bartek Chaciński: ""Trudno napisać podręcznik szkolny odstraszający od narkotyków bardziej niż ""Ćpun"" - autobiografia Burroughsa z heroinowego okresu. ""Opiaty nie są dobrym kopem'"" - czytamy w niej. - ""W opiatach istotne dla narkomana jest to, że powodują uzależnienie. Nikt nie wie, czym są opiaty, póki nie zazna głodu"".
Danny Skinner, inspektor kontroli w edynburskim urzędzie miasta, główny bohater najnowszej powieści Welsha wiedzie szczęśliwe i hulaszcze życie. Dwie rzeczy nie dają mu jednak spokoju. Po pierwsze Danny chce koniecznie odszukać swego ojca, a jego matka Beverly, prowadząca niegdyś punk rockowy styl życia, nie chce mu zdradzić tajemnicy. W jej rozwikłaniu może pomóc Alan De Fretais, restaurator, hedonista, którego książka Sekrety sypialni mistrzów kuchni bije wszelkie rekordy popularności. Drugi problem Danny`ego to Brian Kibby, niepijący, nieśmiały acz ambitny nowy urzędnik. Antypatia przeradza się w nienawiść, która doprowadzi młodych ludzi do sytuacji ekstremalnych. A wszystko dzieje się oczywiści w dobrze znanych z poprzednich powieści Welsha ulicach, zaułkach i knajpach Edynburga. Irvine Welsh w najlepszej formie od czasów Trainspotting! W Sekretach sypialni… udowadnia, że jest nie tylko skandalistą, ale po prostu świetnym, już dojrzałym pisarzem.
Mity greckie Roberta Gravesa (1895-1985) angielskiego pisarza (autora bestsellerowych powieści historycznych, między innymi Ja Kladiusz i Klaudiusz i Messalina), poety, historyka, kulturoznawcy – to do dzisiaj najlepsze, najpełniejsze i najciekawiej opracowane kompendium wiedzy o wierzeniach i kulturze starożytnych Greków. Od powstania świata z Chaosu i narodzin olimpijskich bogów przez prace Herkulesa aż do Wojny Trojańskiej i powrotu Odyseusza. Graves oprowadza po tym świecie z literacką biegłością i niezwykłą, erudycyjną wiedzą. Przedstawia różne, często nawet sprzeczne, wersje i interpretacje mitów tworząc z nich jednak jednolitą całość. W rezultacie proponuje nam świetnie literacko napisaną encyklopedię wiedzy o kulturze greckiej, niezbędną zarówno dla specjalistów jak i dla każdego poszukiwacza wiedzy o bogach, herosach, nadzwyczajnych wydarzeniach, które inspirowały Homera, Sofoklesa, Eurypidesa i wiedzy o tym co w zasadniczym stopniu ukształtowało europejską kulturę.
Piętnasty i prawdopodobnie ostatni tom cyklu Nekroskop to zbiór opowiadań o Harrym Keoghu, Nekroskopie. Uzupełniony opowieściami o innych bohaterach (Tytusie Crow, Davidzie Hero i Eldinie Wędrowcu) książek Briana Lumleya.
„Samotny tłum” Davida Riesmana to jedna z najważniejszych książek XX-wiecznej socjologii. W zasadzie nie ma na świecie żadnego podręcznika socjologii, w którym nie padłoby nazwisko Riesmana i stworzonego przezeń pojęcia „samotnego tłumu”Cóż znaczy samo pojęcie – rozróżniając społeczeńtwa na sterowane tradycją, wewnątrz-sterowne i zewnątrz-sterowne zauważa Riesman, iż w niewielkich wspólnotach, także w dawnych społeczeństwach istniały różnego rodzaju więzi społeczne, natomiast w społeczeństwach współczesnych więzi zanikają, ulegają degradacji bądź instrumentalizacji, a często są przedmiotem manipulacji. I jak pisze w „Socjologii” prof. Piotr Sztompka w efekcie naturalne wspólnoty zanikają. Ludzie ulegają wykorzenieniu, atomizacji, roztapiają się w anonimowej masie pracowników, urzędników, elektoratu, konsumentów czy publiczności. Więzi wspólnego zamieszkania, podobieństwa etnicznego, religijnego bądź klasowego zostają zerwane.
W to miejsce (...) pojawia się „samotny tłum” łatwo podatny na hasła demagogów, poszukujący silnych, ojcowskich autorytetów, ulegający pokusie autokratycznych czy nawet totalitarnych rządów „prawa i porządku”, gorliwie przyłączający się do różnych ruchów społecznych w poszukiwaniu zastępczych więzi i alternatywnych wspólnot, rekompensujący frustrację i osamotnienie w działaniach destrukcyjnych i antyspołecznych. Czy tych słów o „samotnym tłumie” nie można odnieść do naszego społeczeństwa? Czy coś się zmieniło? Wszystko wskazuje na to, że nie, że książka Riesmana pozostaje ciągle aktualna.
Blisko tysiąc lat po tym, jak pierwsi ludzie zasiedlili Darkover, na planecie nastała epoka swego rodzaju feudalizmu, a zarazem czas, kiedy ziemscy rozbitkowie i ich potomkowie odkrywają moc matrycy, niezwykłego materiału wzmacniającego zdolności parapsychiczne, które mogą potem wykorzystać - niestety - w zdradzieckich wojnach.
Czy te nowe technologie będą służyć dobru, czy wyłącznie zniewoleniu jednostek? Czy Darkover stanie się planetą cierpienia?
Bret Easton Ellis - autor "American Psycho" jest także uznanym scenarzystą i właśnie to hollywoodzkie doświadczenie stało się kanwą jego najnowszej powieści - "Cesarskich sypialni". Mamy tu więc głównego bohatera, wiecznie pijanego, uzależnionego także od dragów i sexu scenarzystę, mamy świat przyjęć w świecie filmu, mamy chętne i gotowe na wszystko aktoreczki poszukujące jakiejkolwiek szansy by dostać się i oczywiście wygrać casting. Mamy brutalnych i bogatych, całkowicie bezwzględnych producentów. Mamy wreszcie zbrodnie i to popełniane z równym okrucieństwem jak w "American Psycho".... A może to tylko scenariusz, hollywoodzki sen? Najnowsza powieść Ellisa, pisana jak zwykle z punktu widzenia głównego bohatera, ocieka ekstremalnym seksem, brutalną przemocą i w niczym nieskrępowanym hedonimzmem, a wszystko to opisane w minimalistycznym stylu, jakby całkowicie wyprutym z emocji, w stylu jakże charakterystycznym także dla "American Psycho".
Harry Keogh czyli Nekroskop potrafi korzystać z Kontinuum Möbiusa - wymiaru istniejącego równolegle do przestrzeni i czasu, a zarazem swego rodzaju bramy do dowolnego miejsca w multiwersum. Ale Harry nie jest jedynym człowiekiem obdarzonym tą umiejętnością; istnieją jeszcze dwie istoty obdarzone podobną mocą. Jedną z nich jest sam August Ferdinand Möbius, zmarły dawno temu niemiecki astronom i matematyk, odkrywca słynnej wstęgi noszącej jego imię, która doprowadziła go do odkrycia Kontinuum, a drugą jest syn Harry'ego, który nie tylko odziedziczył po ojcu talent matematyczny, lecz także jego metafizyczną umiejętność rozmawiania ze zmarłymi w ich grobach. Można sobie wyobrazić konsternację Harry'ego, gdy wracając do domu z Las Vegas, dostrzegł mknącą przez bezmiar Kontinnum bezwładną ludzką postać. Któż to mógł być? I jak się tam dostał? Jeśli nie znalazł się tam dobrowolnie, jakiż nikczemnik wysłał swą ofiarę w tę podróż po kraniec istnienia? Harry był pewien, że nie było to dziełem Möbiusa ani też jego syna. Kim więc jest ów niegodziwiec? Oto zagadka, którą jedynie Nekroskop jest w stanie rozwiązać, ale może to przypłacić życiem
Cornwell skupia się głównie - co oczywiste - na problemie niedostatecznego przeciwdziałania Watykanu wobec Holocaustu. Autor nieco przesadnie twierdzi, iż papieskie milczenie przypieczętowało los Żydów. Ale poza tematyką Zagłady Żydów zajmuje się także współpracą papieża z innymi faszystowskimi przywódcami, a także papieskim niezwykle autorytarnym sprawowaniem pontyfikatu oraz stosunkiem papieża do komunizmu. Ta książka niewątpliwie wiele kontrowersji. Dla wielu była szokująca, choć jednak prawdziwa. Ale przyznajmy Papież Hitlera doczekał się także wielu ocen niezwykle krytycznych.. Warto wyrobić sobie własne zdanie! Doskonała i poważna praca o wielkiej historycznej wartości. New York Post John Cornwell skrupulatny katolicki historyk i dziennikarz uzyskał dostęp do niedostępnych do tej pory watykańskich dokumentów. Znalazł jednak wyszukane i niespodziewane argumenty tłumaczące takie, a nie inne zachowania Piusa XII
PASJE Zygmunta Freuda to krytyczna, a jednak pełna uznania i szacunku analiza sposobu myślenia Freuda, analiza przeprowadzona z punktu widzenia psychoanalizy. Można wręcz stwierdzić PASJE Zygmunta Freuda to psychoanalityczna teoria osobowości twórcy psychoanalizy. Jak pisze M. Chałubiński Frommowska recepcja twórczości Freuda ma nader specyficzny charakter. Nie znam żadnego innego myśliciela, w którego twórczości Freud byłby obecny w tak wielkim stopniu, jak w pracach Fromma i który zarazem we wszystkich ważniejszych kwestiach (...) dochodził do wniosków tak diametralnie od niego odmiennych.
Jedna z najważniejszych książek Ericha Fromma (1900-80) amerykańskiego psychologa i filozofa pochodzenia niemieckiego, uznawanego za jednego z najwybitniejszych humanistów XX wieku, twórcy psychoanalizy humanistycznej. Jak pisze M. Chałubiński Fromm cele swojej humanistyki nazywa „leczeniem duszy” wpisując tym samym własną twórczość tradycje uprawiania filozofii społecznej. Od poglądów wyznawanych przez większość naukowców odróżnia Fromma nie tylko pojmowanie celów humanistyki, ale także przekonanie o istnieniu wyższych instancji poznawczych niż nauka. Czyż przecież mit, baśń, sen mogą być analizowane wyłącznie w kategoriach naukowych, behawioralnych? Nie mogą odpowiada Fromm, ale pozostaje przy tym naukowcem, którego tez nie sposób ignorować...
William S. Burroughs (1914-97) uważany jest za jednego z najwybitniejszych i najbardziej kontrowersyjnych amerykańskich pisarzy. A Nagi lunch to jegonajsłynniejsza powieść.. Napisana w latach 1954-58 w Tangerze jest zapisem świadomości autora, zapisem rozlicznych psychodelicznych, narkotycznych wyobrażeń, a zarazem kamieniem milowym w literaturze i prawdopodobnie najbardziej szokującą powieścią w języku angielskim. Jest emocjonującą podróżą w najmroczniejsze zakamarki ludzkiej psychiki. Opowiedziana dowcipnie i z poczuciem humoru przez Billa Lee, wychowanka Ivy League i narkomana, jest historią jego ucieczki z Nowego Jorku do przesiąkniętego seksem i narkotykami ustronia w Tangerze, gdzie dwuznaczne Dobro i kuszące Zło rywalizują o ludzką duszę. New York Times określił Nagi Lunch jako „nie powieść lecz rzecz wysnutą z sennego koszmaru… nieustępliwe spojrzenie w głąb mrocznej strony naszej natury”. Newsweek określił książkę jako arcydzieło, choć „całkowicie szalone i anarchiczne”. New York Herald Tribune szybko pojął chaotyczną, niespokojną pomysłowość książki: „To co się liczy, jak w każdej sztuce abstrakcyjnej, to uzyskany efekt, a efekt jaki osiąga Borroghs jest szokujący… jego talent to coś więcej niż rzecz zasługująca na sławę; to może okazać się ważne”. Dzieło Borroughsa do dziś nie przestaje w równej mierze podniecać i budzić odrazę czytelników, ale nikt już nie kwestionuje jego miejsca w kanonie literatury dwudziestego wieku. Paul Bowles nazwał go „największym amerykańskim humorystą”, a J.G. Ballard, który we własnych powieściach często przywołuje wpływ Borroughsa, nazwał go całkiem po prostu „najważniejszym pisarzem, jaki się pojawił po Drugiej Wojnie Światowej”. Twórczość Burroughsa a szczególnie Nagi lunch stał się źródłem inspiracji dla całej gamy artystów tej klasy co David Byrne, Dawid Bowie czy Lou Reed. Nagi Lunch to bankiet, którego nigdy nie zapomnicie. J.G. Ballard Książka wyjątkowej urody … Borroughs to jedyny amerykański pisarz, który zapewne jest obdarzony geniuszem. Norman Mailer Książka na czasie i zarazem ponadczasowa … Jej siła oddziaływania jest niesłabnąca. Błyskotliwość – oczywista. The Times
Na początku lat 50. Erich Fromm zajął się intensywnie zagadnieniem, czy człowiek żyjący we współczesnym społeczeństwie przemysłowym jest jeszcze zdrowy psychicznie. Ztego względu wykorzystywał różne zaproszenia na wykłady iodczyty do wypowiadania się na ten temat. Szczególnie jego nowy socjopsychologiczny punkt wyjścia [social psychoanalytic approach] wrozważaniach umożliwił mu przekształcenie metody psychoanalitycznej wrozległą krytykę patologii ,,normalnego"", przystosowanego społecznie człowieka. Tym samym mógł poddać gruntownej analizie rozpowszechnione usilne dążenia [passionate strivings], które dominują wzachowaniach wspołeczeństwie iprzez to kształtują obraz normalności. Fromm odpowiedział na nowo wwyczerpujący sposób na pytanie, co naprawdę sprzyja zdrowiu psychicznemu [mental health], aco wywołuje uczłowieka chorobę. Zamiarem Fromma jest powiązanie usilnych dążeń kształtujących zachowania zwarunkami gospodarczymi ispołecznymi [economic and social necessities], tak że cechy charakteru niezmiernie powszechne wspołeczeństwie mogą być pojmowane jako wynik procesu dostosowania się do danej sytuacji społeczno-ekonomicznej. Metoda ta doprowadziła Fromma wlatach 30 do odkrycia autorytarnego charakteru społecznego [authoritarian social character], pod koniec lat 40 do odkrycia charakteru marketingowego [marketing character], ana początku lat 60 do odkrycia nekrofilnego charakteru społecznego [necrophilic social character]. Z przedmowy Rainera Funka
„Rewolucja nadziei” to książka, która jest odpowiedzią autora na tzw. kontrkulturową rewolucję 1968 roku. Ale nie jest to także obecnie książka anachroniczna. Zmieniły się bowiem realia społeczne, zmieniły się technika, nauka, produkcja, ludzkie społeczności ale pozostający przed nami dylemat, który sam Fromm określał następująco: Stoimy na rozdrożu: jedna z dróg prowadzi do całkowicie zmechanizowanego społeczeństwa, w którym człowiek jest bezbronnym trybikiem wielkiej maszyny i równie dobrze może doprowadzić do zagłady (...); druga zaś z dróg prowadzi do odrodzenia humanizmu i nadzie – do społeczeństwa, które stawia technikę w służbie dobru człowieka. Gdybyśmy w dzisiejszych czasach pod pierwszą z dróg podpisali rynki finansowe itd, a pod drugą alterglobalistyczne ruchy oburzonych (ale przecież nie tylko) mamy uwspółcześniony Frommowski problem tak jakby nic się nie zmieniło. Czytając w taki sposób tę książkę zrozumiemy nie tylko jak przenikliwym myślicielem i jak dalekowzrocznym był Fromm, ale przede wszystkim możemy sprawdzić przed czym nas ostrzega (a co ciągle jest groźne) i jakie widzi drogi wyjścia. Rozważa także autor samo pojęcie nadzie- zastanawia się nad jej definicją, nad jej rodzajami, nad tym w czy różni się, a w czym jest podobną z wiarą religijną. Rozważa także problem istnienia człowieka w zdehumanizowanym świecie, ale i tu – Fromm zawsze jednak był optymistą – widzi dla ludzkości... Nadzieję
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
