W setną rocznicę urodzin Williama S. Burroughsa (1914-97) mnożą się na świecie wystawy, konferencje, festiwale i krytyczne opracowania poświęcone jego twórczości. Nowe pokolenie odkrywa go już nie tylko jako dżentelmena – ćpuna i najbardziej radykalnego pisarza z kręgu beat generation, ale przede wszystkim jako artystę totalnego, wizjonera, którego przesłanie w nowym wieku jest bardziej aktualne, niż kiedykolwiek wcześniej. Burroughs uznawany jest za jednego z najwybitniejszych, a zarazem i najbardziej kontrowersyjnych amerykańskich pisarzy. Był wzorem dla wielu wybitnych twórców, jak Allen Ginsberg, Jack Kerouac, Ken Kesey, już nie mówiąc o muzykach takich jak Lou Reed, David Bowie, Iggy Pop czy David Byrne.
W zasadzie jak twierdzi J.G.Ballard Burroughs to najważniejszy pisarz jaki pojawił się po Drugiej Wojnie Światowej. Oczywiście ta twórczość jednych zachwyca, innych odstręcza czy wręcz przeraża.
The most ferociously political and prophetic book of the Cut-Up Trilogy, Nova Express fires the reader into a textual outer space to show us our burning planet and to reveal the operations of the Nova Mob in all their ugliness. As with The Soft Machine and The Ticket That Exploded, William Burroughs deploys his cut-up methods to make a visionary demand that we take back the world that has been stolen from us.
Edited and introduced by renowned Burroughs scholar Oliver Harris, this new edition reveals how Nova Express was cut from an extraordinary wealth of typescripts to create startling new forms of poetic possibility.
The third book of Burroughs' linguistically prophetic 'cut-up' trilogy - following The Soft Machine and The Ticket That Exploded - Nova Express is a hilarious and Swiftian parody of bureaucracy and the frailty of the human animal.
An opium addict is lost in the jungle; young men wage war against an empire of mutants; a handsome young pirate faces his execution; and the world's population is infected with a radioactive epidemic. These stories are woven together in a single tale of mayhem and chaos. In the first novel of the trilogy continued in The Place of Dead Roads and The Western Lands, William Burroughs sharply satirizes modern society in a poetic and shocking story of sex, drugs, disease and adventure.
This surreal fable, set in America's Old West, features a cast of notorious characters: The Crying Gun, who breaks into tears at the sight of his opponent; The Priest, who goes into gunfights giving his adversaries the last rites; and The Nihilistic Kid himself, Kim Carson, a homosexual gunslinger who, with a succession of beautiful sidekicks, sets out to challenge the morality of small-town America and fight for intergalactic freedom.
Fantastical and humorous, The Place of Dead Roads continues William Burroughs' exploration of society's controlling forces - the State, the Church, women, literature, drugs - with a style that is utterly unique in twentieth-century literature.
A controversial reworking of well-trodden American myth by the author of 'Naked Lunch'. This surreal fable, set in America's Old West, features a cast of notorious characters: The Crying Gun, who breaks into tears at the sight of his opponent; The Priest, who goes into gunfights giving his adversaries the last rites; and The Nihilistic Kid himself, Kim Carson, who, with a succession of beautiful sidekicks, sets out to challenge the morality of small-town America. Fantastical and humorous, 'The Place of Dead Roads' continues William Burroughs' exploration of society's controlling forces - the State, the Church, women, literature, drugs - with a style that is utterly unique in twentieth-century literature.
Pierwsza powieść Williama S. Burroughsa (1914-97) jest w zasadzie najbardziej autobiograficznym z jego utworów. Autor – uznawany za jednego z najwybitniejszych amerykańskich pisarzy, a choćby J.G. Ballard nie miał co do tego najmniejszej wątpliwości – słynny z niezwykłej struktury swoich utworów, mieszania wątków, wizji, rzeczywistości, poszczególnych myśli, z łamania klasycznej struktury narracji powieściowej, w wypadku „Ćpuna” nie ekperymentuje jeszcze tak bardzo. Jest to faktycznie niezwykły zapis uzależnienia od opiatów oraz o wychodzeniu/wracania z/do nałogu. Żeby nie było jednak niejasności – Burroughs, o którym mówiono, że próbował chyba wszystkich możliwych narkotyków i to w takich ilościach, że wykończyłoby to „pluton wojska” nie napisał wcale hymnu pochwalnego na cześć narkotyków. Jak pisze Bartek Chaciński: „Trudno napisać podręcznik szkolny odstraszający od narkotyków bardziej niż “Ćpun” – autobiografia Burroughsa z heroinowego okresu. “Opiaty nie są ‘dobrym kopem’” – czytamy w niej. – “W opiatach istotne dla narkomana jest to, że powodują uzależnienie. Nikt nie wie, czym są opiaty, póki nie zazna głodu”.
Ze wstępu J.G. Ballarda: Nagi lunch to uczta, której nigdy nie zapomnicie. Ta niezwykła powieść jest komediową apokalipsą, jazdą kolejką górską przez piekło, podróżą na najdziwniejszą z planet zamieszkaną przez najdziwniejszą z ras ludzi. O arcydziełach literackich mówi się, że każde ich zdanie nosi piętno geniuszu; jest to szczególnie prawdziwe w odniesieniu do Nagiego lunchu. Od pierwszych słów zdajemy sobie sprawę, że znaleźliśmy się w wyjątkowym świecie komicznym, paranoidalnym, wizjonerskim, delirycznym. Przed naszymi oczyma rozgrywają się dziwaczne, koszmarne sceny, pojawiają się obrazy egzotycznego, dekadenckiego miasta. Dopiero później rozumiemy, że to my jesteśmy jego mieszkańcami i że wszystko dzieje się na jawie. Na pierwszy rzut oka główne tematy Nagiego lunchu, ściśle ze sobą związane, to narkotyki i homoseksualizm, opisywany przez Burroughsa z wyjątkową otwartością. Stacje metra o wschodzie słońca, tanie hotele, drętwe oczekiwanie na kolejną dawkę heroiny i melancholijne, skazane na niepowodzenie próby znalezienia szczęścia w seksie stanowią elementy pejzażu, w którym toczyło się życie Burroughsa w latach pięćdziesiątych dwudziestego wieku, gdy mieszkał w Nowym Jorku, Meksyku i Tangerze. Pisarz uważa narkotyki za najwyższą formę towaru i traktuje uzależnienie jako część spisku potężnych sił rządzących światem koncernów medialnych, zbiurokratyzowanych organizacji politycznych i handlowych, korporacji medycznych nastawionych na zysk. Ich celem jest doprowadzenie nas do całkowitego uzależnienia, przekształcenie w narkomanów, czemu towarzyszą kuszące miraże grzesznego seksu. Burroughs demaskuje spisek, zapraszając nas na lunch. Głównym daniem jest powieść, którą uważam za najważniejsze, najoryginalniejsze dzieło literatury amerykańskiej po drugiej wojnie światowej. Nagi lunch jest z jednej strony dawką narkotyku, dreszczem odczuwanym w mózgu, a z drugiej strony ponurą, odartą z sentymentalizmu prawdą o nas samych, o naszych złudzeniach i oszustwach. Przyprawę stanowi niezwykle pikantny humor. Spotkacie tu wiele komicznych postaci, wśród nich osławionego doktora Benwaya, najbardziej zdeprawowanego i czarującego lekarza w literaturze dwudziestego wieku. Większość współczesnych powieści ma mdły smak, lecz Nagi lunch dostarczy wam prawdziwej uczty.
Delikatny mechanizm (The Soft Machine) to zdecydowanie „jazda bez trzymanki”. Opublikowana w 1961 roku w ślad za słynnym Nagim lunchem i Ćpunem zyskała sławę sztandarowego, eksperymentalnego dzieła autora i rozpoczęła cykl „Nova Trilogy”, który wytycza drogi ucieczki z Uniwersum Strachu Śmierci i Monopolu. Korzystając z kolażowej techniki cut-up'u Burroughs miesza tu uliczny slang, deliryczne halucynacje, perwersyjne fantazje, język mass mediów, pulpową prozę i teksty artystyczne. Przenosi nas w czas narodzin gatunku ludzkiego i do świątyń Imperium Majów, prowadzi poprzez duszne południowoamerykańskie dżungle i półświatek ćpunów. To właśnie przeniesienie w inną przestrzeń, a nie rozwijanie linearnej opowieści jest zamysłem autora. Czy można tu w ogóle mówić o akcji, intrydze? Ale czy w świecie opiatów, w świecie Burroughsa można mówić o linearnym życiu. Też nie, wszak rodził się i umierał wciąż na nowo. I zawsze fascynował. Pozostał legendą dla wszystkich nie tylko amerykańskich awangardowych artystów. Coś w tym chyba jednak musi być. Choć jak sam pisał - Wszystko jest iluzją - jednak dodawał, ale jedne iluzje działają a inne nie.
O twórczości Burroughsa pisze w przedmowie "Pył słów, pył obrazów" Rafał Księżyk autor monografii "23 cięcia dla Williama S. Burroughsa"
Pierwsza powieść Williama S. Burroughsa (1914-97) jest w zasadzie najbardziej autobiograficznym z jego utworów. Autor - uznawany za jednego z najwybitniejszych amerykańskich pisarzy, a choćby J.G. Ballard nie miał co do tego najmniejszej wątpliwości - słynny z niezwykłej struktury swoich utworów, mieszania wątków, wizji, rzeczywistości, poszczególnych myśli, z łamania klasycznej struktury narracji powieściowej, w wypadku ""Ćpuna"" nie ekperymentuje jeszcze tak bardzo. Jest to faktycznie niezwykły zapis uzależnienia od opiatów oraz o wychodzeniu/wracania z/do nałogu. Żeby nie było jednak niejasności - Burroughs, o którym mówiono, że próbował chyba wszystkich możliwych narkotyków i to w takich ilościach, że wykończyłoby to ""pluton wojska"" nie napisał wcale hymnu pochwalnego na cześć narkotyków. Jak pisze Bartek Chaciński: ""Trudno napisać podręcznik szkolny odstraszający od narkotyków bardziej niż ""Ćpun"" - autobiografia Burroughsa z heroinowego okresu. ""Opiaty nie są dobrym kopem'"" - czytamy w niej. - ""W opiatach istotne dla narkomana jest to, że powodują uzależnienie. Nikt nie wie, czym są opiaty, póki nie zazna głodu"".
William S. Burroughs (1914-97) uważany jest za jednego z najwybitniejszych i najbardziej kontrowersyjnych amerykańskich pisarzy. A Nagi lunch to jegonajsłynniejsza powieść.. Napisana w latach 1954-58 w Tangerze jest zapisem świadomości autora, zapisem rozlicznych psychodelicznych, narkotycznych wyobrażeń, a zarazem kamieniem milowym w literaturze i prawdopodobnie najbardziej szokującą powieścią w języku angielskim. Jest emocjonującą podróżą w najmroczniejsze zakamarki ludzkiej psychiki. Opowiedziana dowcipnie i z poczuciem humoru przez Billa Lee, wychowanka Ivy League i narkomana, jest historią jego ucieczki z Nowego Jorku do przesiąkniętego seksem i narkotykami ustronia w Tangerze, gdzie dwuznaczne Dobro i kuszące Zło rywalizują o ludzką duszę. New York Times określił Nagi Lunch jako „nie powieść lecz rzecz wysnutą z sennego koszmaru… nieustępliwe spojrzenie w głąb mrocznej strony naszej natury”. Newsweek określił książkę jako arcydzieło, choć „całkowicie szalone i anarchiczne”. New York Herald Tribune szybko pojął chaotyczną, niespokojną pomysłowość książki: „To co się liczy, jak w każdej sztuce abstrakcyjnej, to uzyskany efekt, a efekt jaki osiąga Borroghs jest szokujący… jego talent to coś więcej niż rzecz zasługująca na sławę; to może okazać się ważne”. Dzieło Borroughsa do dziś nie przestaje w równej mierze podniecać i budzić odrazę czytelników, ale nikt już nie kwestionuje jego miejsca w kanonie literatury dwudziestego wieku. Paul Bowles nazwał go „największym amerykańskim humorystą”, a J.G. Ballard, który we własnych powieściach często przywołuje wpływ Borroughsa, nazwał go całkiem po prostu „najważniejszym pisarzem, jaki się pojawił po Drugiej Wojnie Światowej”. Twórczość Burroughsa a szczególnie Nagi lunch stał się źródłem inspiracji dla całej gamy artystów tej klasy co David Byrne, Dawid Bowie czy Lou Reed. Nagi Lunch to bankiet, którego nigdy nie zapomnicie. J.G. Ballard Książka wyjątkowej urody … Borroughs to jedyny amerykański pisarz, który zapewne jest obdarzony geniuszem. Norman Mailer Książka na czasie i zarazem ponadczasowa … Jej siła oddziaływania jest niesłabnąca. Błyskotliwość – oczywista. The Times
In this funny, nightmarish masterpiece of imaginative excess, grotesque characters engage in acts of violent one-upmanship, boundless riches mangle a corner of Africa into a Bacchanalian utopia, and technology, flesh and violence fuse with and undo each other. A fragmentary, freewheeling novel, it sees wild boys engage in vigorous, ritualistic sex and drug taking, as well as pranksterish guerrilla warfare and open combat with a confused and outmatched army. The Wild Boys shows why Burroughs is a writer unlike any other, able to make captivating the explicit and horrific.
William S. Burroughs (1914-97) uważany jest za jednego z najwybitniejszych i najbardziej kontrowersyjnych amerykańskich pisarzy. A Nagi lunch to jegonajsłynniejsza powieść.. Napisana w latach 1954-58 w Tangerze jest zapisem świadomości autora, zapisem rozlicznych psychodelicznych, narkotycznych wyobrażeń, a zarazem kamieniem milowym w literaturze i prawdopodobnie najbardziej szokującą powieścią w języku angielskim. Jest emocjonującą podróżą w najmroczniejsze zakamarki ludzkiej psychiki. Opowiedziana dowcipnie i z poczuciem humoru przez Billa Lee, wychowanka Ivy League i narkomana, jest historią jego ucieczki z Nowego Jorku do przesiąkniętego seksem i narkotykami ustronia w Tangerze, gdzie dwuznaczne Dobro i kuszące Zło rywalizują o ludzką duszę. New York Times określił Nagi Lunch jako „nie powieść lecz rzecz wysnutą z sennego koszmaru… nieustępliwe spojrzenie w głąb mrocznej strony naszej natury”. Newsweek określił książkę jako arcydzieło, choć „całkowicie szalone i anarchiczne”. New York Herald Tribune szybko pojął chaotyczną, niespokojną pomysłowość książki: „To co się liczy, jak w każdej sztuce abstrakcyjnej, to uzyskany efekt, a efekt jaki osiąga Borroghs jest szokujący… jego talent to coś więcej niż rzecz zasługująca na sławę; to może okazać się ważne”.Dzieło Borroughsa do dziś nie przestaje w równej mierze podniecać i budzić odrazę czytelników, ale nikt już nie kwestionuje jego miejsca w kanonie literatury dwudziestego wieku. Paul Bowles nazwał go „największym amerykańskim humorystą”, a J.G. Ballard, który we własnych powieściach często przywołuje wpływ Borroughsa, nazwał go całkiem po prostu „najważniejszym pisarzem, jaki się pojawił po Drugiej Wojnie Światowej”. Twórczość Burroughsa a szczególnie Nagi lunch stał się źródłem inspiracji dla całej gamy artystów tej klasy co David Byrne, Dawid Bowie czy Lou Reed.Jazda do piekła … Nagi Lunch to bankiet, którego nigdy nie zapomnicie.J.G. Ballard Książka wyjątkowej urody … Borroughs to jedyny amerykański pisarz, który zapewne jest obdarzony geniuszem.Norman MailerKsiążka na czasie i zarazem ponadczasowa … Jej siła oddziaływania jest niesłabnąca. Błyskotliwość – oczywista.The TimesNiniejsza edycja jest pełnym wydaniem ksiązki Burroughsa wraz z oryginalnymi wstępamii dodatkami autora oraz z tekstami Burroughsa dodanymi przez redaktorów.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
