Kisielewski to niewątpliwie jedna z najciekawszych i najbardziej barwnych osobowości w kalejdoskopie polskich intelektualistów XX wieku. Na jego wyjątkowo bogaty dorobek składają się ponad dwa tysiące felietonów, kilka setek artykułów i innych tekstów, dziesiątki książek, kompozycji, ponadto licząca pół wieku szeroka i bogata działalność.
Książka stanowi próbę systematyzacji intelektualnych poglądów Kisielewskiego, ich uporządkowania i wyjaśnienia, w oparciu o analizę całości dorobku: felietonistyki, artykułów i rozpraw teoretycznych, krytyki, a także publicznej działalności społecznej i politycznej. Powyższe zostały skonfrontowane z praktyką artystyczną Kisielewskiego: prozatorską i muzyczną, wielkie znaczenie ma również analiza kontekstu politycznego, społecznego, ideowego. Książka relacjonuje tym samym całokształt zapatrywań Kisielewskiego na sprawy kultury i sztuki, jako w miarę spójną, choć ewoluującą filozofię sztuki. Jako główną oś, pomagającą uszeregować tak złożone panoptikum zagadnień i problemów omawianych tu różnych sfer działalności Kisielewskiego, przyjęto prządek chronologiczno-problemowy oraz kategorie klerkizmu i autonomii sztuki, będące heterogeniczne względem innych płaszczyzn, idei i koncepcji, a przez to umożliwiające uchronienie wywodu przed niebezpieczeństwem uproszczenia.
Książka wykazuje, iż artystyczne, kulturalne, a także polityczne koncepcje i postulaty Kisielewskiego były uzasadnione, przemyślane i głębokie, opierały się o trwałe, spójne i zdefiniowane w latach trzydziestych XX wieku podstawy światopoglądowe i ideowe, wielki temperament, szeroką i permanentną edukację, wybitnych mistrzów (Irzykowski, Tatarkiewicz, Kołaczkowski) oraz szczególne wydarzenia trzech okresów w dziejach Polski. Poszczególne tezy książki wskazują m.in. na proeuropejską, frankofilską orientację Kisielewskiego, relatywną stałość poglądów, imperatyw liberalizmu we wszystkich płaszczyznach wypowiedzi i działalności, ewolucję i dychotomię postawy klerkowskiej, nadrzędność kategorii muzycznych w zapatrywaniu na sprawy sztuki oraz kluczową rolę doświadczeń lat trzydziestych oraz wojny w kształtowaniu podstaw ideowych i światopoglądu autora.
Kisielewski powszechnie postrzegany jest przede wszystkim jako Kisiel: felietonista, kpiarz, Stańczyk, tymczasem u podstaw niniejszej książki leży teza stanowiąca o wielkiej powadze autora ? humanisty, człowieka kultury, patrioty.
ARS VETUS ET NOVA. Tom XXIX
W tomie przedstawione zostały teoretyczno-artystyczne koncepcje sztuki sakralnej zawarte w pismach pisarzy kościelnych epoki nowożytnej: Roberta Bellarmina, Cezarego Baroniusza, Rudolfa Hospiniana, Fryderyka Boromeusza i innych.
"(?) wpisanym w tekst tej książki ?odbiorcą idealnym? jest nie tyle filmoznawca czy kinofil, ile człowiek reprezentujący znacznie szerszą kategorię odbiorców: ktoś, kto zastanawia się nad specyfiką i osobliwością polskiego imaginarium, nad łączącymi nas Polaków wyobrażeniami zbiorowymi posiadającymi religijną naturę. Oczywiście jednak także człowiek zainteresowany kinem znajdzie tu sporo okazji do przemyśleń. Cała pierwsza część książki jest przecież podporządkowana szukaniu odpowiedzi na pytanie, jak odnajdywać w filmach fabularnych ukrytą w nich problematykę religijną, a część druga stanowi olśniewająco odkrywczy przykład użycia zaproponowanej metody do analizy konkretnych dzieł ekranowych. (?) Takie ujęcie nikogo nie osądza ani o niczym nie przesądza; pokazuje, jak czytać filmy, żeby mówiły nam więcej o nas samych. W ujęciu autorki tej książki tradycja polskiego kina okazuje się skarbnicą, z której przyjdzie nam nieraz jeszcze korzystać na wiele nowych, nieprzeczuwanych na razie sposobów" - Tadeusz Lubelski
Autorzy z niezwykłym rozmachem rysują dla pojęcia melancholii tło na gruncie medycyny, nauk przyrodniczych oraz filozofii antyku i średniowiecza. Posługując się przykładami zaczerpniętymi z literatury, astrologii i tradycji ikonograficznej, kreślą imponujący erudycją portret patrona melancholii, Saturna.
Francuski antropolog Marc Augé jest znaczącą postacią współczesnej humanistyki. Jego esej o zapomnieniu nie pretenduje do próby wyjaśnienia, czym jest pamięć ludzka, i nie sięga do rozległych rozważań na ten temat w literaturze przedmiotu. Jest raczej wyprawą etnologa na obszar jego własnego doświadczenia, szczególnie bogatego w różnorodne przeżycia świata. To relacja francuskiego człowieka miasta, który jako badacz poznaje wieś afrykańską, lecz mimo przeżytej fascynacji nie zostaje tam, lecz wraca do wielkiej europejskiej metropolii. Przemyślenia wynikłe z tego powrotu i to, co dostrzegł po latach przeżytych w Afryce, rozszerzają się na cały ponowoczesny rozwinięty świat i pozwalają świeżym okiem dostrzegać dokonujące się zmiany i klasyfikować wyłaniające się formy.
Zebrane w niniejszym zbiorze szkice i studia w ogólnej liczbie ośmiu dotyczą kilku ważnych, niekiedy nawet szczególnie ważnych czy węzłowych problemów historii Polski, poczynając od wieków XVI-XVIII, aż po problemy historii najnowszej - sprawy Państwa Podziemnego, traktowane często jako swoiste tabu niektóre kwestie patologiczne, jakie przynosiła ze sobą okupacja niemiecka czy sowiecka, problemy tzw. prac przyszłościowych Państwa Podziemnego, jak i ciągle aktualny problem sporów wokół decyzji o powstaniu warszawskim. Niektóre moje teksty, publikowane za granicą (a obecnie po raz pierwszy dostępne w rozszerzonej wersji w języku polskim), bądź ogłaszane w czasopismach i pracach zbiorowych, nieraz są dziś trudne do uzyskania lub giną w szumie informacyjnym, jakim nieuniknienie w dobie Internetu i istnienia setek czasopism historycznych w skali europejskiej staje się praca historyka, zwłaszcza początkującego. Stąd myśl zebrania tych kilku tekstów, ogłaszanych głównie w latach dziewięćdziesiątych, celem ułatwienia do nich dostępu badaczom, a także, z uwagi na syntetyczny charakter tych studiów, szerszemu gronu miłośników narodowej historii.
Stanisław Salmonowicz
Jednym z centralnych motywów pisarstwa Josepha Conrada jest konfrontacja wiedzy dyskursywnej z doświadczeniem kontekstu kulturowego. Stawiając swych bohaterów w sytuacji transgresji, pisarz pokazuje, że to, co obce, inne, nigdy nie może zostać w pełni oswojone, zinterpretowane. Conrad ostrzega, że nie wolno nam łudzić się, że istnieje spójny kulturowo świat, który można ogarnąć za pomocą uniwersalnego modelu poznawczego. Wsparta na nauce wiedza przestaje być uniwersalna, kiedy zostaje przeniesiona w obcy kulturowo kontekst lub kiedy jej dyskursy pojawiają się nieoczekiwanie w nowych konfiguracjach.
Książka ta wynika w z konfrontacji dzisiejszego literaturoznawstwa ze współczesnym życiem publicznym. Wydawałoby się, że nauka o literaturze niewiele może mieć wspólnego z ideologią tolerancji czy fanatyzmu, będąc raczej dziedziną neutralnej retoryki figur. Jednak od czasów poststrukturalizmu praxis stała się nieodłącznym elementem wiedzy literaturoznawczej w takich kierunkach, jak przeżywający renesans dialogizm Bachtinowski, feminizm, teoria queer, pragmatyzm, badania kulturowe i antropologiczne czy nawet kognitywizm. Już wcześniej zaś bywała praxis - jako domena postaw - wyznacznikiem sposobu myślenia o przedmiocie i wyboru metod badań. Co więcej, jeśli pisarze tacy jak Salman Rushdie, John M. Coetzee czy Orhan Pamuk są orędownikami wolności słowa i tolerancji zarazem (wcześniej w Polsce rzecznikiem tych wartości był np. Czesław Miłosz), to i literaturoznawcy nie mogą uciec od samego tematu tolerancji i implikowanego przez nie zagadnienia praw człowieka.
Książka ta stawia tezę, że od religii uciec nie sposób. Teza ta może drażnić dogmatycznym nieprzejednaniem, zwłaszcza tych, którzy zwykli uważać filozofię za myśl bezpiecznie świecką, stanowiącą enklawę logosu wolnego od „fideistycznych" założeń. W istocie jednak autorka idzie jeszcze dalej: wprost neguje istnienie świeckości. U podstaw każdego, najbardziej nawet zsekularyzowanego myślenia dostrzega ukryty wybór natury teologicznej; odkrywa niejawny schemat, który nazywa kryptoteologią. Proponuje nową spojrzenie na filozofię współczesną, które ujawnia, że ma ona licznych dii absconditi, „bogów ukrytych", zwartych ze sobą w nieustannej walce. Walka ta jest z pozoru niewidoczna, ponieważ - zgodnie ze znanym obrazem Waltera Benjamina z Tez o filozofii historii - toczy się pod stołem. Celem tej książki jest zajrzeć „pod stół" i odsłonić walczące tam kryptoteologie jako rzeczywiste sprawczynie filozoficznych gier późnej nowoczesności.
Ten nowoczesny podręcznik komunikacyjny do nauki mówienia prezentuje bogaty repertuar zachowań językowych. Ciekawie opracowane ćwiczenia pomagają w ich praktycznym opanowaniu oraz w utrwaleniu nowych wyrażeń i pojęć, wprowadzanych na średnim poziomie zaawansowania.
Podręcznik cechuje także przejrzysty układ:
- każda lekcja omawia konkretne zagadnienia tematyczne;
- podano przykłady użycia 50 funkcji językowych wyrażających uczucia i emocje;
- omówiono użycie zwrotów zrytualizowanych;
- wprowadzono rozróżnienie na język oficjalny i potoczny;
- kształcenie rozumienia ze słuchu oparto na nagraniach autentycznych tekstów prasowych.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
