Książka Motywacja w edukacji matematycznej – perspektywa teorii samoukierunkowania wpisuje się w aktualną problematykę badawczą i wdrożeniową z zakresu działań ukierunkowanych na podnoszenie jakości edukacji ze szczególnym uwzględnieniem kształcenia umiejętności matematycznych. Już sama osoba Autorki wskazuje na to, że możemy spodziewać się w publikacji treści i analiz opartych na Jej różnorodnych, bogatych doświadczeniach związanych z edukacją matematyczną. Jednocześnie odnajdujemy tu pogłębioną analizę prowadzonych badań z innych perspektyw niż tylko perspektywa pedagogiczna. Takie zaprojektowanie badań i ich interpretacja pozwoliły na przygotowanie bardzo interesującej publikacji wskazującej na możliwości, a także trudności związane z procesem wprowadzania nowych rozwiązań w zakresie edukacji matematycznej, uwzględniającej istotę grup zróżnicowanych. Podejmowane w niej zagadnienia dotyczące motywacji do nauki ma-tematyki zostały osadzone w teorii samoukierunkowania, nawiązując tym samym do badań i analiz prowadzonych przez autorów w Polsce i za granicą. Na szczególną uwagę zasługuje bogaty przegląd publikacji obcojęzycznych, co przybliża odbiorcom najnowsze trendy i rozwiązania dotyczące projektowania procesu nauczania i uczenia się w ujęciu spersonalizowanym i aktywizującym osoby uczące się.
Z recenzji dr hab. Beaty Jakimczak, prof. UAM w Poznaniu
Książka Andrzeja Kapusty budzi podziw: po pierwsze – ze względu na erudycję, po drugie – za podkreślenie i ocenę fenomenu doświadczenia. Kategoria i fenomen „doświadczenia” mają swoją długą historię: od docenienia przez Ary-stotelesa, przez opisy w Biblii – w której Hiob stanowi wzorzec doświadczenia niezasłużonego cierpienia, a Abraham doświadczenia wiary i zaufania – aż po literackie i poetyckie refleksje, m.in. u Czesława Miłosza i Tadeusza Różewicza. Współcześni filozofowie, tacy jak Hans-Georg Gadamer, zauważają, że kategoria „doświadczenie” należy do tych, które najtrudniej poddają się charakterystyce. Autor wyraźnie pokazuje, że doświadczenie transformacji jest nam dostępne – zarówno w przeżywaniu, jak i w refleksji. Po trzecie – autor włącza w obszar badań filozoficznych doświadczenia analizowane w innych dziedzinach, takich jak psychologia czy psychiatria. W ten sposób wiedza uzyskana na ich gruncie staje się nie tylko inspiracją, lecz także przedmiotem analizy filozoficznej. Zbliża to współczesną myśl filozoficzną do klasycznego, starożytnego pojmowania filozofii jako wiedzy o świecie i człowieku – jeszcze przed jej podziałem na wąskie dyscypliny. Po czwarte – efektem tego podejścia jest wprowadzenie do polskiej filozofii nowych nazwisk, takich jak Edna Ullmann-Margalit czy Anne Laurie Paul, która doświadczeniu transformacyjnemu poświęciła całą książkę. Po piąte – w pracy obecne są pytania. Nie jest to jedynie interpretacja kulturowych tekstów, lecz także stawianie fundamentalnych pytań analizowanemu tematowi. To właśnie pytajność czyni z pracy Andrzeja Kapusty dzieło filozoficzne. Tytuł książki – Filozofia jako terapia – zachęca, by zarówno terapeuci, jak i ich podopieczni zanurzyli się w tej lekturze. Wymaga ona jednak „umiejętności pływania” – wysiłku rozumienia i interpretacji. Od potocznego uchwycenia poszczególnych fragmentów, przez analizę pojęć psychologicznych i terapeutycznych, aż po filozoficzne refleksje nad doświadczeniem transformacji, które konstruują nowy język zdolny do jego adekwatnego opisu. Aby w pełni docenić i zrozumieć tę książkę, potrzeba wysiłku – nie tylko w przyjęciu nowych interpretacji, lecz także w refleksji nad samym sobą. Jest to praca, która powinna – i, mam nadzieję, będzie – szeroko dyskutowana, a pytania, które stawia jej autor, sprowokują wiele kolejnych.
Z recenzji prof. dr hab. Zofii Rosińskiej
Futbol to zarówno sport, jak i komercyjna machina generująca astronomiczne dochody. Na całym świecie zarejestrowanych jest blisko 265 mln zawodników, z czego zdecydowana większość to amatorzy. Nieprofesjonalne wydanie piłki nożnej to powrót do korzeni tej dyscypliny – najważniejsze są pasja, integracja, radość z gry oraz poczucie wspólnoty. W tym procesie istotną rolę odgrywają media społecznościowe, ponieważ za ich pośrednictwem niejednokrotnie o niewielkiej wiejskiej drużynie może usłyszeć cały świat.
Lublin biografia gospodarcza miasta to wyjątkowa publikacja, która łączy na-ukową rzetelność z przystępną formą narracji, tworząc wciągającą opowieść o gospodarczym obliczu jednego z najważniejszych ośrodków wschodniej Polski. Autorzy podjęli ambitną próbę przedstawienia procesów ekonomicznych, jakie kształtowały miasto od czasów najdawniejszych po współczesność. Książka wyróżnia się nowatorskim podejściem: Lublin ukazany jest tu nie tylko jako przestrzeń geograficzna, lecz jako dynamiczny organizm społeczno-gospodarczy, reagujący na zmienne koniunktury, reformy i kryzysy. Autorzy sprawnie łączą analizę instytucji, inwestycji oraz kluczowych aktorów życia gospodarczego z opowieścią o codziennym funkcjonowaniu miasta jego rynkach, zakładach, fabrykach i usługach. Szczególne miejsce poświęcono ludziom, którzy nadawali kierunek przemianom lokalnym przedsiębiorcom, inwestorom i wizjonerom, dzięki którym Lublin niejednokrotnie przekraczał ograniczenia swojej peryferyjności. Ich inicjatywy, determinacja i kapitał odegrały kluczową rolę w budowie nowoczesnej tożsamości gospodarczej miasta. Na uwagę zasługuje bogactwo źródeł, na których oparto narrację zarówno archiwalnych, jak i współczesnych. Dzięki temu publikacja posiada solidne podstawy empiryczne, a jednocześnie zachowuje klarowność i przystępność charakterystyczną dla dobrego opracowania historyczno-gospodarczego. Liczne fotografie są znakomitym uzupełnieniem tekstu.Lublin biografia gospodarcza miasta to lektura obowiązkowa dla wszystkich zainteresowanych historią Lublina, ale również dla czytelników poszukujących pogłębionego spojrzenia na procesy rozwoju miejskiego w Polsce. Książka oferuje nie tylko wiedzę, ale i inspirację do dalszych badań, refleksji i działań na rzecz lokalnej tożsamości i przyszłości.
Monografia koncentruje się na programowaniu zrównoważonego rozwoju w dziewięciu gminach województwa lubelskiego, położonych w parkach krajobrazowych, analizując je na tle oceny poziomu zrównoważenia we wszystkich gminach wiejskich i miejsko-wiejskich regionu. Tematyka ta jest szczególnie istotna w kontekście nasilających się zmian środowiskowych i klimatycznych oraz wyzwań wynikających z dominującego od dekad konsumpcyjnego modelu rozwoju społeczno-gospodarczego.Praca zasługuje na wysoką ocenę, a jej ustalenia powinny zainteresować nie tylko przedstawicieli badanych gmin, ale również innych jednostek samo-rządowych na obszarach chronionych, co może przyczynić się do docenienia zalet takiego położenia oraz podkreślenia potrzeby ochrony struktur i procesów przyrodniczych oraz wartości kulturowych podczas planowania i realizacji działań rozwojowych. Metodę przedstawioną w monografii warto rozwijać i stosować w gminach innych regionów Polski, co pozwoli na sformułowanie jeszcze bardziej wiarygodnych i praktycznych wniosków.Fragment recenzji dr. hab. Mariusza Kistowskiego, prof. UG
Przeobrażenia zachodzące w ostatnich dekadach na rynku finansowym powodują konieczność poszukiwania skutecznych sposobów pozwalających na podniesienie poziomu rentowności z inwestycji. Nieruchomości od lat są bezpieczną przystanią dla wielu inwestorów, jak również istotnym aspektem w sferze zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, szczególnie w niepewnych czasach gospodarczo-społecznych. Zmieniające się uwarunkowania gospodarcze wpływają także na rynek nieruchomości i determinują dostęp społeczeństwa do tego obszaru. W dynamicznie zmieniającym się świecie, gdzie technologie i nowe oczekiwania konsumentów stale kształtują rynek, inwestorzy muszą być w nieustannej gotowości, aby dostosowywać się do ciągłych zmian. Zaprezentowane w książce studia literaturowe i analizy stanowią krok w kierunku poznawania złożonego problemu, jakim jest inwestowanie na współczesnym rynku nieruchomości. Problematyka ta to obecnie jedePrzeobrażenia zachodzące w ostatnich dekadach na rynku finansowym powodują konieczność poszukiwania skutecznych sposobów pozwalających na podniesienie poziomu rentowności z inwestycji. Nieruchomości od lat są bezpieczną przystanią dla wielu inwestorów, jak również istotnym aspektem w sferze zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, szczególnie w niepewnych czasach gospodarczo-społecznych. Zmieniające się uwarunkowania gospodarcze wpływają także na rynek nieruchomości i determinują dostęp społeczeństwa do tego obszaru. W dynamicznie zmieniającym się świecie, gdzie technologie i nowe oczekiwania konsumentów stale kształtują rynek, inwestorzy muszą być w nieustannej gotowości, aby dostosowywać się do ciągłych zmian. Zaprezentowane w książce studia literaturowe i analizy stanowią krok w kierunku poznawania złożonego problemu, jakim jest inwestowanie na współczesnym rynku nieruchomości. Problematyka ta to obecnie jeden z bardziej interesujących teoretycznie, a jednocześnie istotnych praktycznie obszarów badawczych. Opracowanie jest adresowane do pracowników naukowych, dydaktycznych i studentów kierunków ekonomicznych, słuchaczy studiów podyplomowych oraz praktyków gospodarczych. Zaletą publikacji jest wieloaspektowe, a jednocześnie syntetyczne ujęcie podjętych problemów. Autorzy i Redakcja wyrażają nadzieję, że książka będzie przyczynkiem do dyskusji nad problemami rozwoju rynku nieruchomości jako ważnego obszaru inwestycji alternatywnych w Polsce i na świecie.Dr inż. Anna Jańskan z bardziej interesujących teoretycznie, a jednocześnie istotnych praktycznie obszarów badawczych. Opracowanie jest adresowane do pracowników naukowych, dydaktycznych i studentów kierunków ekonomicznych, słuchaczy studiów podyplomowych oraz praktyków gospodarczych. Zaletą publikacji jest wieloaspektowe, a jednocześnie syntetyczne ujęcie podjętych problemów. Autorzy i Redakcja wyrażają nadzieję, że książka będzie przyczynkiem do dyskusji nad problemami rozwoju rynku nieruchomości jako ważnego obszaru inwestycji alternatywnych w Polsce i na świecie.Dr inż. Anna Jańska
Rosa Bailly (1890−1976) − francuska poetka, tłumaczka, sekretarz generalna stowarzyszenia Les Amis de la Pologne, w czasie obu wojen światowych zaangażowana w działalność na rzecz Polski i Polaków. W latach 1940−1942 organizowała pomoc dla przebywających we francuskiej strefie wolnej uchodźców cywilnych i polskich żołnierzy, którym nie udało się przedostać do Wielkiej Brytanii w 1940 roku. Właśnie o tym okresie swojej działalności pisała w pamiętnikach. Są one ciekawym uzupełnieniem opowieści o losach Polaków przebywających we Francji w czasie drugiej wojny światowej, ale również zamkniętym dziełem literackim, oddającym zainteresowania i specyfikę literackich prac autorki. Styl i język pamiętnika − poetycki, obrazowy, pełen przymiotników i barwnych opisów, skupiających się m.in. na otaczającej przyrodzie, widokach Tuluzy, niemal malarskich niekiedy, wyabstrahowanych z bieżących wydarzeń, a skupionych na kolorach, fakturach, wywoływanych emocjach − to kwintesencja literackiej działalności Rosy Bailly.
Książka Urszuli Kusio wychodzi poza granice naukowego, wąskiego getta terminologicznego i metodologicznego, zawiera fascynujący przewodnik po dziejach i krainach zapachów. [] Autorka opisuje i analizuje różnorodne sposoby nacechowania zapachami odmiennych kultur, w zależności od położenia geograficznego, cech środowiska naturalnego, poziomu rozwoju cywilizacyjnego. Jest to błyskotliwa, erudycyjna, oparta na wielkiej wiedzy antropologicznej analiza autorska. Z tekstu przebija pasja, niemal emanuje z niego atrakcyjny dla czytelnika aromat ciekawości poznawczej i osobistej fascynacji zapachami.[] Tekst monografii Urszuli Kusio należy do niezwykłego gatunku mistrzowskiej narracji twórcy świadomego swojej wiedzy, ugruntowanej na wieloletnich studiach i badaniach łączących podejście socjologiczne z antropologicznym i kognitywistycznym. Szczerze polecam tekst szerszej grupie odbiorców, nie tylko wąskiej grupie specjalistów. Z uwagi na uniwersalny i społecznie ważny oraz kulturowo atrakcyjny temat książka może trafić na rynku księgarskim na listę bestsellerów. Z recenzji prof. dr. hab. Tadeusza Palecznego
Monografia Agnieszki Lewickiej-Zelent to ważna i udana próba innego/nowego czy też niedostatecznie dotąd wykorzystywanego w pedagogice resocjalizacyjnej spojrzenia na osoby obarczone piętnem skazania/uwięzienia z perspektywy rozumiejącej i w pewnym stopniu pozytywnej. Kategoria poczucia krzywdy u osób skazanych nie należy do priorytetowych w ujmowaniu zjawiska niedostosowania społecznego i widzenia osób nieprzystosowanych/niedostosowanych. Tymczasem to właśnie doświadczanie krzywdy może stanowić mechanizm tworzenia się czy też autonomizowania się tożsamości dewiantywnej, nierzadko powiązanej z racjonalizowaniem zachowań pozanormatywnych, traktowanych jako uzasadnione w doświadczanych przez skazanych warunkach rozwoju. []Monografia stanowi wielowątkową, ale merytorycznie konsekwentnie realizowaną refleksję dotyczącą funkcjonowania osób skazanych, z dominującą kategorią przebaczenia (innym i sobie), traktowaną jako swoisty mechanizm resocjalizacji, której efektem może stać się rozwój/samorealizacja osób skazanych, zapoczątkowana przez przebaczenie, a następnie potencjalnie warunkująca proces wewnętrznej i trwałej przemiany skazanych. To specyficzne i wciąż zbyt słabo wykorzystywane, nie tylko w rodzimej pedagogice resocjalizacyjnej, ujęcie zagadnienia zrealizowane w autorskim projekcie badawczym (dodajmy organizacyjnie i realizacyjnie trudnym) stanowi podstawę oceny jego rezultatów jako ważnego i poważnego autorskiego wkładu w rodzimą (i nie tylko) pedagogikę i pedagogikę resocjalizacyjną, dając równocześnie możliwości implementowania założeń konstruowanej czy modyfikowanej autorsko teorii przebaczenia do praktyki resocjalizacyjnej, a ostatecznie w moim przekonaniu decydując w niebagatelnym stopniu o jej skuteczności czy efektywności. []Pod względem zawartości treściowych praca w moim przekonaniu stanowi istotny wkład w rozwój nauk o wychowaniu pedagogiki i pedagogiki resocjalizacyjnej, a zawarte w niej treści egzemplifikują realizację postawionych przez Autorkę celów. Z recenzji prof. dr hab. Ewy Wysockiej
Autor z dużym znawstwem naświetla główne problemy współczesnej edukacji muzycznej. To ciekawe opracowanie niesie ze sobą ważne przesłanie, a jednocześnie postulat o potrzebie dokonania fundamentalnych zmian w jej obszarze oraz dostosowania edukacji muzycznej do współczesnych przeobrażeń cywilizacyjnych, społecznych i kulturowych. Autor w szczególny sposób podkreśla konieczność uczynienia całej edukacji, a w szczególności muzycznej, artystycznej i kulturalnej bardziej autonomiczną, demokratyczną i podmiotową w stosunku do uczniów. Z recenzji dr hab. Beaty Bonny, prof. UKW W tej książce głos oddajemy obecnym i byłym uczniom szkolnictwa ogólnokształcącego, którzy opowiadają swoje historie, przybliżają osobiste doświadczenia, wyrażają własne opinie. Układa się to w wyjątkowo spójną opowieść o współczesnej szkole i miejscu, jakie zajmuje w niej edukacja muzyczna. [] W tym miejscu chcę gorąco podziękować wszystkim osobom, które przyczyniły się do powstania tej pracy. Przede wszystkim wyrazy wdzięczności kieruję do studentów animacji kultury Wydziału Pedagogiki i Psychologii UMCS, którzy bardzo mi pomogli w badaniach, nie tylko jako grupa badana, ale również jako badacze zagadnienia. Dziękuję także uczniom, którzy zechcieli wypełnić ankiety, podzielić się swoimi opiniami. To dzięki nim powstała ta - dla mnie fascynująca - opowieść o edukacji muzycznej. Ze słów Wstępu
Discussions about the condition of contemporary liberal democracy have become one of the key research problems of political science in recent years. Threats to the persistence of democratic regimes or even the process of backsliding of democracy itself are the focus of many analyses that take into account its various aspects, including social, economic, cultural, technological and political. The aim of the publication is to identify threats to liberal democracy characteristic of the Visegrad Group countries. The choice of this region is certainly particularly interesting. On the one hand, we are talking about countries geographically close to each other, with a seemingly similar recent history, but on the other hand, with different specifics of economic development, different economic potential and diverse societies. There is no doubt, however, that this is a region that requires comparative research, including in the field of political science. Prof. Arkadiusz Lewandowski, Kazimierz Wielki University in Bydgoszcz
Książka zawiera deskrypcję programu Wydanie drugie poprawione. Ponadto prezentuje porównanie rzeczonego cyklu z programami: Telewizyjne wiadomości literackie, Książki z górnej półki, Lubię czytać oraz Książki na cztery pory roku (Książki na lato, Książki na jesień, Książki na zimę i Książki na wiosnę). Wykazuje różnice i podobieństwa między nimi, opisuje strukturę oraz ich części składowe, a także przybliża schemat organizacji i przebiegu tych produkcji. Wreszcie zawiera próbę scharakteryzowania gatunku, jakim jest program telewizyjny o książkach. ISBN: 978-83-227-9874-4Objętość: 255 stronFormat: B5Rodzaj oprawy: twardaRok wydania: 2025
Basil Kerski - menedżer kultury, redaktor, wydawca, publicysta, eseista, politolog, kurator wystaw historycznych. Dyrektor Europejskiego Centrum Solidarności (ECS) w Gdańsku, redaktor naczelny dwujęzycznego Magazynu Polsko-Niemieckiego DIALOG, redaktor „Przeglądu Politycznego”. Obydwa pisma kontynuują tradycję „Kultury”.
Od 1994 r. współpracownik Instytutu Literackiego, popularyzator dzieła Jerzego Giedroycia. Publikował w „Kulturze” oraz „Zeszytach Historycznych”. Redaktor przygotowanej razem z Andrzejem St. Kowalczykiem antologii „Kultury” pod tytułem „Realiści z wyobraźnią. Antologia ‚Kultury’ 1976-2000“. Publikował wiele tekstów i książek o „Kulturze” paryskiej i jej kręgu. Razem z Andrzejem St. Kowalczykiem wydał tom rozmów z Bohdanem Osadczukiem pod tytułem „Wiek ukraińsko-polski” (trzy wydanie polskie, wydania niemieckie i ukraińskie). Redaktor niemieckich zbiorów esejów Jerzego Stempowskiego. Inicjator niemieckiego wydania „Szkiców Piórkiem” Andrzeja Bobkowskiego (tłumaczenie Martina Pollacka). Wydał jedną z pierwszych książek naukowych w języku niemieckim o polskiej emigracji („Die polnische Emigration und Europa 1945-1990. Eine Bilanz des politischen Denkens und der Literatur Polens im Exil”). Współinicjator i redaktor tomu encyklopedycznego o kulturze polskiej w Niemczech „Polnische Spuren in Deutschland. Ein Lesebuchlexikon”.
Tomik dwujęzyczny polsko-ukraiński.
Seria wybitni twórcy / ważne teksty
Choć pomału zapominamy o pandemii COVID-19, podświadomie spychając ją w niebyt, ten czas z nami pozostał i pozostanie jeszcze na długo. Nierzadko bowiem zdarzają się okresy w dziejach cywilizacji człowieka tak bardzo zmieniające dotychczasowy sposób bytowania i organizacji świata. To między innymi uświadamiają nam Autorki recenzowanej monografii. [] W książce badaczki skupiły się na sposobach ocalenia od zapomnienia trudnego czasu pandemii COVID-19 w przestrzeniach muzealnych, zarówno zagranicznych, jak i polskich. Osobną uwagą obdarzają język [].Przedstawiona monografia jest pozycją bez wątpienia ważną i niezwykle wartościową. Przez odwołania do zróżnicowanej dyscyplinowo i dziedzinowo literatury przedmiotu stanowi opracowanie inter- i transdyscyplinarne, ale z pewnością na wskroś humanistyczne. Autorki ocaliły pamięć o czasie trudnym, traumatycznym, pozostawiającym piętno. Pokazały, że człowiek tworzy kulturę nawet w najczarniejszych okresach swojej egzystencji, a obowiązkiem nas wszystkich jest ją pielęgnować, doceniać i przekazywać następnym pokoleniom jako świadectwo, ale i przestrogę, że zawsze może być gorzej. Książka, ze względu na uniwersalność tematu, ogólnokulturowy i społeczny walor, a także elegancję i komunikatywność wywodu, z pewnością zainteresuje badaczy i badaczki oraz studentów i studentki z kręgu nauk humanistycznych i społecznych, ale też wszystkich wrażliwych na otaczający świat i drugiego człowieka. Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Artura Rejtera
„Kolejny tom naukowej serii pt. Prasa Narodowej Demokracji 1893–1939. Tytuły prasowe, wydawcy i dziennikarze, motywy publicystyczne wnosi nowe ustalenia na temat komunikacji politycznej obozu narodowego. Wypełniają go artykuły hasłowe, zawierające dane osobowe, rzeczowe, tematyczne. Dostarczają cennych wiadomości na temat funkcji prasy obozu narodowego. Artykuły hasłowe są to swoiste mikromonografie poszczególnych, ułożonych alfabetycznie, zagadnień, związanych z czasopismami narodowymi i ich twórcami. W pewnym stopniu stanowią niezależne od siebie kompendia wiedzy o mechanizmach działania endeckiego systemu prasowego. W sposób niezwykle rzetelny autorka tomu ustaliła kryteria doboru periodyków, podkreślając znaczenie dzienników, tygodników i miesięczników w procesie upowszechniania i popularyzacji narodowego programu politycznego”.
Z recenzji prof. dr hab. Małgorzaty Dajnowicz
Praca Margaret Ohii-Nowak będzie czytelnika bezustannie zmuszać do wiwisekcji: jaka jest moja postawa wobec rasizmu, czy mam tu czyste sumienie, czy jednak istnieją we mnie pokłady ukrytej, obciążonej kulturowo, czasami/zwykle niechcianej, a jednak głęboko mentalnie tkwiącej postawy przyzwalającej na myślenie rasistowskie. Uważam, że książka Margaret Ohii-Nowak jest wyjątkowym osiągnięciem naukowym, o ogromnym potencjale przekazywanej wiedzy, ale także współczesnym głosem kobiety i Afropolki w sprawie rasizmu, nietolerancji i agresji językowej; jest nie tylko wywodem badaczki języka i kultury, całościowym ujęciem tych zagadnień, ale nade wszystko doniosłym apelem o tolerancję. Ostrzegam też, że podczas lektury czytelnik może poczuć się po prostu złapany na gorącym uczynku. Bo problem rasizmu językowego, nietolerancji, dyskryminacji oczywiście istnieje w świecie, którego jesteśmy częścią. Pokazują to badania Autorki. I nie wyłania się z tych badań korzystny, ale raczej wstydliwy dla białych Polaków wizerunek. Z recenzji prof. dr. hab. Jacka Warchali,Uniwersytet Śląski w Katowicach Monografia jest interdyscyplinarnym vademecum antyczarnego rasizmu. To pierwsze tego typu opracowanie, w którym opisane są najważniejsze kategorie, pojęcia i mechanizmy antyczarnego rasizmu w Polsce. Autorka odpowiada w nim na pytanie, jak rozumiana jest rasa i czarność w polszczyźnie i jak przebiegają procesy antyczarności, antyczarnego rasizmu i urasawiania osób czarnych pochodzenia afrykańskiego. Margaret Ohia-Nowak bada te procesy przez semantyczną, pragmatyczną i multimodalną analizę językowych i dyskursywnych mechanizmów urasawiania we współczesnej polskiej komunikacji publicznej i prywatnej.
„Ocenę merytoryczną książki pragnę zacząć od stwierdzenia, że dzięki opisanym w niej faktom, przywołaniu kluczowych dla jej celu i zakresu badań i teorii powstała monografia, która w kompleksowy, syntetyczny, merytorycznie i metodologicznie właściwy sposób porządkuje problematykę relacji między whistleblowingiem a mediami i uzupełnia dotychczasowe ustalenia o nowe, istotne i oryginalne. Jej zaletą jest nadanie opisywanym zagadnieniom szerokiej, interdyscyplinarnej perspektywy, która świadczy o wyśmienitej orientacji w problematyce i literaturze przedmiotu, dojrzałości naukowej oraz kompetencjach w zakresie prowadzenia badań naukowych i prezentowania ich wyników. Na pochwałę zasługuje wybór tematu, który dotąd nie doczekał się kompleksowych opracowań w polskim medioznawstwie, dzięki czemu publikacja ta ma charakter pionierski. Zjawisko whistleblowingu poddano w niej analizie z perspektywy sygnalisty i dziennikarza, opisano ich wzajemne relacje, motywacje, ryzyka i dylematy, kulisy przekazywania mediom informacji o nadużyciach oraz prac redakcyjnych nad przekazanymi materiałami, a także społeczne skutki publikacji medialnych. Nie pominięto badań nad społeczną oceną zjawiska i aspektami prawnymi związanymi z ochroną sygnalistów. Wykazano, że cele i motywacje sygnalistów są zbieżne z rolą mediów (w kwestii dążenia do prawdy, kontroli sfery publicznej, edukowania społeczeństwa), a teoretyczne rozważania zostały zilustrowane trafnie dobranymi przykładami z nieodległej i najnowszej historii”.
Z recenzji prof. dr hab. Katarzyny Pokornej-Ignatowicz
Budżet obywatelski pojawił się w Polsce w 2011 roku, szybko zdobywając uznanie władz gmin w kraju. W kolejnych latach inicjatywy polskich samorządów zaczęły przyciągać uwagę lokalnych włodarzy z zagranicy. Przykładem są Niemcy, gdzie znane już od końca lat 90. XX wieku budżety obywatelskie przeżywają renesans popularności.
Celem niniejszej książki jest ukazanie kluczowych uwarunkowań, które kształtowały procesy dyfuzji budżetu obywatelskiego w Polsce i w Niemczech, wpływając na zakres funkcji pełnionych przez ten instrument partycypacji publicznej.
Płynące z badań autora wnioski wpisują się w debatę nad przyszłością budżetu obywatelskiego jako narzędzia polityki lokalnej – zarówno w Polsce, jak i na świecie.
Autor
Monografia podejmuje niezwykle ważny, a przy tym bardzo interesujący i aktualny temat budżetów obywatelskich, wpisując się w obecną w literaturze lukę badawczą. Za szczególnie cenne należy uznać podbudowę teoretyczną oraz wysiłek włożony przez autora w zgromadzenie i przygotowanie do badań materiałów źródłowych. Zaowocowały one poprawnie zorganizowanym i przeprowadzonym badaniem oraz szeregiem cennych ustaleń wnoszących wkład w zrozumienie opisywanych w monografii narzędzi i mechanizmów partycypacji obywatelskiej.
Z recenzji dr. hab. Tomasza Skicy, prof. WSIiZ
Historia dla przyszłości – przyszłość nauki historii to przewodnie hasło tej książki. Z tego powodu zaproszonych do współpracy Autorów prosiliśmy o refleksję nad wybranymi osiągnięciami i nowymi tropami w badaniach naukowych, edukacji i organizacji wiedzy historycznej. Odnajdujemy tu teorie, modele, szkoły, nurty, orientacje i zwroty badawcze, wreszcie – metafory, kategorie, idee (ontologiczne, epistemologiczne, metodologiczne, aksjologiczne) – również te dopiero rozpoznawane lub antycypowane. Warto wspomnieć, że pewną inspiracją były dla nas dwie książki: Niebezpieczne idee we współczesnej nauce pod redakcją Johna Brockmana (Sopot–Warszawa 2008) oraz Idee, które zmieniły świat Jima Holta (Kraków 2020).
Redaktorzy
Czytelnika znającego oryginalny i nietuzinkowy dorobek naukowy prof. Jana Pomorskiego i jego wkład w rozwój badań historycznych z pewnością ucieszy, że grono przyjaciół i uczniów uhonorowało Jubilata tomem prac skoncentrowanych na zagadnieniach obejmujących tematy z zakresu teorii i metodologii historii, historii historiografii, historii filozoficznej, a wreszcie historii cyfrowej i wizualnej. Wątki te ujęte zostały w strukturze pięciu bloków tematycznych (Przyszłość, Naukowość, Metahistoryczność, Medialność, Przypadki) – z charakterystyką stanu i wyzwań stawianych współczesnej nauce historii, perspektyw rozwoju i towarzyszących jej oczekiwań społecznych. […] na panujące w nauce pluralizm metodologiczny, różnorodność procedur badawczych i podmiotowość historyka, prowadzące do sporów o status historiografii naukowej, nowe światło rzuca historia cyfrowa i wizualna, dylematy historii publicznej i zwrot cyfrowy w archiwistyce – fakt niebagatelny dla profesjonalizacji badań i rozumienia metody historycznej. Książka Nauka historii – nowe wymiary będzie stanowić ważną pozycję na rynku wydawniczym, po którą sięgną nie tylko znawcy: teoretycy historii, historycy nauki, metodolodzy historii i historycy historiografii, ale też studenci, którzy odnajdą w niej wiele cennych wskazówek i źródło inspiracji.
Z recenzji dr. hab. Pawła Sierżęgi, prof. UR
„Monografia dr hab. Magdaleny Sowy (...) to jedna z wciąż nielicznych publikacji książkowych na temat edukacji językowej dla celów zawodowych, tym bardziej wartościowa, iż koncentruje się nie na uczącym się (...), a na nauczycielu języka obcego zawodowego, co stanowi rzadkość w literaturze przedmiotu. (...) publikacja prezentuje wysoki poziom merytoryczny, uwzględnia najnowsze tendencje w tej dziedzinie, zawiera też praktyczne wskazówki i rozwiązania, a przy tym ustrukturyzowana i napisana jest bardzo klarownie. Jestem przekonana, że (...) okaże się znaczącym tomem, przeznaczonym dla bardzo szerokiego kręgu czytelników”.
prof. dr hab. Hanna Komorowska
z recenzji wydawniczej
„Nauczanie Języka obcego zawodowego (JOZ) w szkolnictwie branżowym to swoista terra incognita dla bardzo szerokiego spektrum zainteresowanych, począwszy od decydentów oświatowych, doradców zawodowych i metodycznych, przez nauczycieli języków obcych, aż po instytucje kształcące nauczycieli języków obcych. Odnotowany stan (nie)wiedzy o nauczaniu i nauczycielu JOZ w szkole branżowej to jeden z zasadniczych powodów powstania niniejszej publikacji. Według mojego rozeznania jest to pierwsze opracowanie poświęcone nauczycielowi i nauczaniu JOZ w szkolnictwie branżowym, które może – mam nadzieję – wypełnić chociaż w niewielkim stopniu lukę poznawczą oraz wydawniczą w kwestii dydaktyki języków obcych zawodowych w tym obszernym sektorze polskiej oświaty”.
ze Wstępu
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
