Monografia koncentruje się na programowaniu zrównoważonego rozwoju w dziewięciu gminach województwa lubelskiego, położonych w parkach krajobrazowych, analizując je na tle oceny poziomu zrównoważenia we wszystkich gminach wiejskich i miejsko-wiejskich regionu. Tematyka ta jest szczególnie istotna w kontekście nasilających się zmian środowiskowych i klimatycznych oraz wyzwań wynikających z dominującego od dekad konsumpcyjnego modelu rozwoju społeczno-gospodarczego.Praca zasługuje na wysoką ocenę, a jej ustalenia powinny zainteresować nie tylko przedstawicieli badanych gmin, ale również innych jednostek samo-rządowych na obszarach chronionych, co może przyczynić się do docenienia zalet takiego położenia oraz podkreślenia potrzeby ochrony struktur i procesów przyrodniczych oraz wartości kulturowych podczas planowania i realizacji działań rozwojowych. Metodę przedstawioną w monografii warto rozwijać i stosować w gminach innych regionów Polski, co pozwoli na sformułowanie jeszcze bardziej wiarygodnych i praktycznych wniosków.Fragment recenzji dr. hab. Mariusza Kistowskiego, prof. UG
Przeobrażenia zachodzące w ostatnich dekadach na rynku finansowym powodują konieczność poszukiwania skutecznych sposobów pozwalających na podniesienie poziomu rentowności z inwestycji. Nieruchomości od lat są bezpieczną przystanią dla wielu inwestorów, jak również istotnym aspektem w sferze zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, szczególnie w niepewnych czasach gospodarczo-społecznych. Zmieniające się uwarunkowania gospodarcze wpływają także na rynek nieruchomości i determinują dostęp społeczeństwa do tego obszaru. W dynamicznie zmieniającym się świecie, gdzie technologie i nowe oczekiwania konsumentów stale kształtują rynek, inwestorzy muszą być w nieustannej gotowości, aby dostosowywać się do ciągłych zmian. Zaprezentowane w książce studia literaturowe i analizy stanowią krok w kierunku poznawania złożonego problemu, jakim jest inwestowanie na współczesnym rynku nieruchomości. Problematyka ta to obecnie jedePrzeobrażenia zachodzące w ostatnich dekadach na rynku finansowym powodują konieczność poszukiwania skutecznych sposobów pozwalających na podniesienie poziomu rentowności z inwestycji. Nieruchomości od lat są bezpieczną przystanią dla wielu inwestorów, jak również istotnym aspektem w sferze zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, szczególnie w niepewnych czasach gospodarczo-społecznych. Zmieniające się uwarunkowania gospodarcze wpływają także na rynek nieruchomości i determinują dostęp społeczeństwa do tego obszaru. W dynamicznie zmieniającym się świecie, gdzie technologie i nowe oczekiwania konsumentów stale kształtują rynek, inwestorzy muszą być w nieustannej gotowości, aby dostosowywać się do ciągłych zmian. Zaprezentowane w książce studia literaturowe i analizy stanowią krok w kierunku poznawania złożonego problemu, jakim jest inwestowanie na współczesnym rynku nieruchomości. Problematyka ta to obecnie jeden z bardziej interesujących teoretycznie, a jednocześnie istotnych praktycznie obszarów badawczych. Opracowanie jest adresowane do pracowników naukowych, dydaktycznych i studentów kierunków ekonomicznych, słuchaczy studiów podyplomowych oraz praktyków gospodarczych. Zaletą publikacji jest wieloaspektowe, a jednocześnie syntetyczne ujęcie podjętych problemów. Autorzy i Redakcja wyrażają nadzieję, że książka będzie przyczynkiem do dyskusji nad problemami rozwoju rynku nieruchomości jako ważnego obszaru inwestycji alternatywnych w Polsce i na świecie.Dr inż. Anna Jańskan z bardziej interesujących teoretycznie, a jednocześnie istotnych praktycznie obszarów badawczych. Opracowanie jest adresowane do pracowników naukowych, dydaktycznych i studentów kierunków ekonomicznych, słuchaczy studiów podyplomowych oraz praktyków gospodarczych. Zaletą publikacji jest wieloaspektowe, a jednocześnie syntetyczne ujęcie podjętych problemów. Autorzy i Redakcja wyrażają nadzieję, że książka będzie przyczynkiem do dyskusji nad problemami rozwoju rynku nieruchomości jako ważnego obszaru inwestycji alternatywnych w Polsce i na świecie.Dr inż. Anna Jańska
Rosa Bailly (1890−1976) − francuska poetka, tłumaczka, sekretarz generalna stowarzyszenia Les Amis de la Pologne, w czasie obu wojen światowych zaangażowana w działalność na rzecz Polski i Polaków. W latach 1940−1942 organizowała pomoc dla przebywających we francuskiej strefie wolnej uchodźców cywilnych i polskich żołnierzy, którym nie udało się przedostać do Wielkiej Brytanii w 1940 roku. Właśnie o tym okresie swojej działalności pisała w pamiętnikach. Są one ciekawym uzupełnieniem opowieści o losach Polaków przebywających we Francji w czasie drugiej wojny światowej, ale również zamkniętym dziełem literackim, oddającym zainteresowania i specyfikę literackich prac autorki. Styl i język pamiętnika − poetycki, obrazowy, pełen przymiotników i barwnych opisów, skupiających się m.in. na otaczającej przyrodzie, widokach Tuluzy, niemal malarskich niekiedy, wyabstrahowanych z bieżących wydarzeń, a skupionych na kolorach, fakturach, wywoływanych emocjach − to kwintesencja literackiej działalności Rosy Bailly.
Książka Urszuli Kusio wychodzi poza granice naukowego, wąskiego getta terminologicznego i metodologicznego, zawiera fascynujący przewodnik po dziejach i krainach zapachów. [] Autorka opisuje i analizuje różnorodne sposoby nacechowania zapachami odmiennych kultur, w zależności od położenia geograficznego, cech środowiska naturalnego, poziomu rozwoju cywilizacyjnego. Jest to błyskotliwa, erudycyjna, oparta na wielkiej wiedzy antropologicznej analiza autorska. Z tekstu przebija pasja, niemal emanuje z niego atrakcyjny dla czytelnika aromat ciekawości poznawczej i osobistej fascynacji zapachami.[] Tekst monografii Urszuli Kusio należy do niezwykłego gatunku mistrzowskiej narracji twórcy świadomego swojej wiedzy, ugruntowanej na wieloletnich studiach i badaniach łączących podejście socjologiczne z antropologicznym i kognitywistycznym. Szczerze polecam tekst szerszej grupie odbiorców, nie tylko wąskiej grupie specjalistów. Z uwagi na uniwersalny i społecznie ważny oraz kulturowo atrakcyjny temat książka może trafić na rynku księgarskim na listę bestsellerów. Z recenzji prof. dr. hab. Tadeusza Palecznego
Monografia Agnieszki Lewickiej-Zelent to ważna i udana próba innego/nowego czy też niedostatecznie dotąd wykorzystywanego w pedagogice resocjalizacyjnej spojrzenia na osoby obarczone piętnem skazania/uwięzienia z perspektywy rozumiejącej i w pewnym stopniu pozytywnej. Kategoria poczucia krzywdy u osób skazanych nie należy do priorytetowych w ujmowaniu zjawiska niedostosowania społecznego i widzenia osób nieprzystosowanych/niedostosowanych. Tymczasem to właśnie doświadczanie krzywdy może stanowić mechanizm tworzenia się czy też autonomizowania się tożsamości dewiantywnej, nierzadko powiązanej z racjonalizowaniem zachowań pozanormatywnych, traktowanych jako uzasadnione w doświadczanych przez skazanych warunkach rozwoju. []Monografia stanowi wielowątkową, ale merytorycznie konsekwentnie realizowaną refleksję dotyczącą funkcjonowania osób skazanych, z dominującą kategorią przebaczenia (innym i sobie), traktowaną jako swoisty mechanizm resocjalizacji, której efektem może stać się rozwój/samorealizacja osób skazanych, zapoczątkowana przez przebaczenie, a następnie potencjalnie warunkująca proces wewnętrznej i trwałej przemiany skazanych. To specyficzne i wciąż zbyt słabo wykorzystywane, nie tylko w rodzimej pedagogice resocjalizacyjnej, ujęcie zagadnienia zrealizowane w autorskim projekcie badawczym (dodajmy organizacyjnie i realizacyjnie trudnym) stanowi podstawę oceny jego rezultatów jako ważnego i poważnego autorskiego wkładu w rodzimą (i nie tylko) pedagogikę i pedagogikę resocjalizacyjną, dając równocześnie możliwości implementowania założeń konstruowanej czy modyfikowanej autorsko teorii przebaczenia do praktyki resocjalizacyjnej, a ostatecznie w moim przekonaniu decydując w niebagatelnym stopniu o jej skuteczności czy efektywności. []Pod względem zawartości treściowych praca w moim przekonaniu stanowi istotny wkład w rozwój nauk o wychowaniu pedagogiki i pedagogiki resocjalizacyjnej, a zawarte w niej treści egzemplifikują realizację postawionych przez Autorkę celów. Z recenzji prof. dr hab. Ewy Wysockiej
Autor z dużym znawstwem naświetla główne problemy współczesnej edukacji muzycznej. To ciekawe opracowanie niesie ze sobą ważne przesłanie, a jednocześnie postulat o potrzebie dokonania fundamentalnych zmian w jej obszarze oraz dostosowania edukacji muzycznej do współczesnych przeobrażeń cywilizacyjnych, społecznych i kulturowych. Autor w szczególny sposób podkreśla konieczność uczynienia całej edukacji, a w szczególności muzycznej, artystycznej i kulturalnej bardziej autonomiczną, demokratyczną i podmiotową w stosunku do uczniów. Z recenzji dr hab. Beaty Bonny, prof. UKW W tej książce głos oddajemy obecnym i byłym uczniom szkolnictwa ogólnokształcącego, którzy opowiadają swoje historie, przybliżają osobiste doświadczenia, wyrażają własne opinie. Układa się to w wyjątkowo spójną opowieść o współczesnej szkole i miejscu, jakie zajmuje w niej edukacja muzyczna. [] W tym miejscu chcę gorąco podziękować wszystkim osobom, które przyczyniły się do powstania tej pracy. Przede wszystkim wyrazy wdzięczności kieruję do studentów animacji kultury Wydziału Pedagogiki i Psychologii UMCS, którzy bardzo mi pomogli w badaniach, nie tylko jako grupa badana, ale również jako badacze zagadnienia. Dziękuję także uczniom, którzy zechcieli wypełnić ankiety, podzielić się swoimi opiniami. To dzięki nim powstała ta - dla mnie fascynująca - opowieść o edukacji muzycznej. Ze słów Wstępu
Discussions about the condition of contemporary liberal democracy have become one of the key research problems of political science in recent years. Threats to the persistence of democratic regimes or even the process of backsliding of democracy itself are the focus of many analyses that take into account its various aspects, including social, economic, cultural, technological and political. The aim of the publication is to identify threats to liberal democracy characteristic of the Visegrad Group countries. The choice of this region is certainly particularly interesting. On the one hand, we are talking about countries geographically close to each other, with a seemingly similar recent history, but on the other hand, with different specifics of economic development, different economic potential and diverse societies. There is no doubt, however, that this is a region that requires comparative research, including in the field of political science. Prof. Arkadiusz Lewandowski, Kazimierz Wielki University in Bydgoszcz
Książka zawiera deskrypcję programu Wydanie drugie poprawione. Ponadto prezentuje porównanie rzeczonego cyklu z programami: Telewizyjne wiadomości literackie, Książki z górnej półki, Lubię czytać oraz Książki na cztery pory roku (Książki na lato, Książki na jesień, Książki na zimę i Książki na wiosnę). Wykazuje różnice i podobieństwa między nimi, opisuje strukturę oraz ich części składowe, a także przybliża schemat organizacji i przebiegu tych produkcji. Wreszcie zawiera próbę scharakteryzowania gatunku, jakim jest program telewizyjny o książkach. ISBN: 978-83-227-9874-4Objętość: 255 stronFormat: B5Rodzaj oprawy: twardaRok wydania: 2025
Basil Kerski - menedżer kultury, redaktor, wydawca, publicysta, eseista, politolog, kurator wystaw historycznych. Dyrektor Europejskiego Centrum Solidarności (ECS) w Gdańsku, redaktor naczelny dwujęzycznego Magazynu Polsko-Niemieckiego DIALOG, redaktor „Przeglądu Politycznego”. Obydwa pisma kontynuują tradycję „Kultury”.
Od 1994 r. współpracownik Instytutu Literackiego, popularyzator dzieła Jerzego Giedroycia. Publikował w „Kulturze” oraz „Zeszytach Historycznych”. Redaktor przygotowanej razem z Andrzejem St. Kowalczykiem antologii „Kultury” pod tytułem „Realiści z wyobraźnią. Antologia ‚Kultury’ 1976-2000“. Publikował wiele tekstów i książek o „Kulturze” paryskiej i jej kręgu. Razem z Andrzejem St. Kowalczykiem wydał tom rozmów z Bohdanem Osadczukiem pod tytułem „Wiek ukraińsko-polski” (trzy wydanie polskie, wydania niemieckie i ukraińskie). Redaktor niemieckich zbiorów esejów Jerzego Stempowskiego. Inicjator niemieckiego wydania „Szkiców Piórkiem” Andrzeja Bobkowskiego (tłumaczenie Martina Pollacka). Wydał jedną z pierwszych książek naukowych w języku niemieckim o polskiej emigracji („Die polnische Emigration und Europa 1945-1990. Eine Bilanz des politischen Denkens und der Literatur Polens im Exil”). Współinicjator i redaktor tomu encyklopedycznego o kulturze polskiej w Niemczech „Polnische Spuren in Deutschland. Ein Lesebuchlexikon”.
Tomik dwujęzyczny polsko-ukraiński.
Seria wybitni twórcy / ważne teksty
Choć pomału zapominamy o pandemii COVID-19, podświadomie spychając ją w niebyt, ten czas z nami pozostał i pozostanie jeszcze na długo. Nierzadko bowiem zdarzają się okresy w dziejach cywilizacji człowieka tak bardzo zmieniające dotychczasowy sposób bytowania i organizacji świata. To między innymi uświadamiają nam Autorki recenzowanej monografii. [] W książce badaczki skupiły się na sposobach ocalenia od zapomnienia trudnego czasu pandemii COVID-19 w przestrzeniach muzealnych, zarówno zagranicznych, jak i polskich. Osobną uwagą obdarzają język [].Przedstawiona monografia jest pozycją bez wątpienia ważną i niezwykle wartościową. Przez odwołania do zróżnicowanej dyscyplinowo i dziedzinowo literatury przedmiotu stanowi opracowanie inter- i transdyscyplinarne, ale z pewnością na wskroś humanistyczne. Autorki ocaliły pamięć o czasie trudnym, traumatycznym, pozostawiającym piętno. Pokazały, że człowiek tworzy kulturę nawet w najczarniejszych okresach swojej egzystencji, a obowiązkiem nas wszystkich jest ją pielęgnować, doceniać i przekazywać następnym pokoleniom jako świadectwo, ale i przestrogę, że zawsze może być gorzej. Książka, ze względu na uniwersalność tematu, ogólnokulturowy i społeczny walor, a także elegancję i komunikatywność wywodu, z pewnością zainteresuje badaczy i badaczki oraz studentów i studentki z kręgu nauk humanistycznych i społecznych, ale też wszystkich wrażliwych na otaczający świat i drugiego człowieka. Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Artura Rejtera
„Kolejny tom naukowej serii pt. Prasa Narodowej Demokracji 1893–1939. Tytuły prasowe, wydawcy i dziennikarze, motywy publicystyczne wnosi nowe ustalenia na temat komunikacji politycznej obozu narodowego. Wypełniają go artykuły hasłowe, zawierające dane osobowe, rzeczowe, tematyczne. Dostarczają cennych wiadomości na temat funkcji prasy obozu narodowego. Artykuły hasłowe są to swoiste mikromonografie poszczególnych, ułożonych alfabetycznie, zagadnień, związanych z czasopismami narodowymi i ich twórcami. W pewnym stopniu stanowią niezależne od siebie kompendia wiedzy o mechanizmach działania endeckiego systemu prasowego. W sposób niezwykle rzetelny autorka tomu ustaliła kryteria doboru periodyków, podkreślając znaczenie dzienników, tygodników i miesięczników w procesie upowszechniania i popularyzacji narodowego programu politycznego”.
Z recenzji prof. dr hab. Małgorzaty Dajnowicz
Praca Margaret Ohii-Nowak będzie czytelnika bezustannie zmuszać do wiwisekcji: jaka jest moja postawa wobec rasizmu, czy mam tu czyste sumienie, czy jednak istnieją we mnie pokłady ukrytej, obciążonej kulturowo, czasami/zwykle niechcianej, a jednak głęboko mentalnie tkwiącej postawy przyzwalającej na myślenie rasistowskie. Uważam, że książka Margaret Ohii-Nowak jest wyjątkowym osiągnięciem naukowym, o ogromnym potencjale przekazywanej wiedzy, ale także współczesnym głosem kobiety i Afropolki w sprawie rasizmu, nietolerancji i agresji językowej; jest nie tylko wywodem badaczki języka i kultury, całościowym ujęciem tych zagadnień, ale nade wszystko doniosłym apelem o tolerancję. Ostrzegam też, że podczas lektury czytelnik może poczuć się po prostu złapany na gorącym uczynku. Bo problem rasizmu językowego, nietolerancji, dyskryminacji oczywiście istnieje w świecie, którego jesteśmy częścią. Pokazują to badania Autorki. I nie wyłania się z tych badań korzystny, ale raczej wstydliwy dla białych Polaków wizerunek. Z recenzji prof. dr. hab. Jacka Warchali,Uniwersytet Śląski w Katowicach Monografia jest interdyscyplinarnym vademecum antyczarnego rasizmu. To pierwsze tego typu opracowanie, w którym opisane są najważniejsze kategorie, pojęcia i mechanizmy antyczarnego rasizmu w Polsce. Autorka odpowiada w nim na pytanie, jak rozumiana jest rasa i czarność w polszczyźnie i jak przebiegają procesy antyczarności, antyczarnego rasizmu i urasawiania osób czarnych pochodzenia afrykańskiego. Margaret Ohia-Nowak bada te procesy przez semantyczną, pragmatyczną i multimodalną analizę językowych i dyskursywnych mechanizmów urasawiania we współczesnej polskiej komunikacji publicznej i prywatnej.
„Ocenę merytoryczną książki pragnę zacząć od stwierdzenia, że dzięki opisanym w niej faktom, przywołaniu kluczowych dla jej celu i zakresu badań i teorii powstała monografia, która w kompleksowy, syntetyczny, merytorycznie i metodologicznie właściwy sposób porządkuje problematykę relacji między whistleblowingiem a mediami i uzupełnia dotychczasowe ustalenia o nowe, istotne i oryginalne. Jej zaletą jest nadanie opisywanym zagadnieniom szerokiej, interdyscyplinarnej perspektywy, która świadczy o wyśmienitej orientacji w problematyce i literaturze przedmiotu, dojrzałości naukowej oraz kompetencjach w zakresie prowadzenia badań naukowych i prezentowania ich wyników. Na pochwałę zasługuje wybór tematu, który dotąd nie doczekał się kompleksowych opracowań w polskim medioznawstwie, dzięki czemu publikacja ta ma charakter pionierski. Zjawisko whistleblowingu poddano w niej analizie z perspektywy sygnalisty i dziennikarza, opisano ich wzajemne relacje, motywacje, ryzyka i dylematy, kulisy przekazywania mediom informacji o nadużyciach oraz prac redakcyjnych nad przekazanymi materiałami, a także społeczne skutki publikacji medialnych. Nie pominięto badań nad społeczną oceną zjawiska i aspektami prawnymi związanymi z ochroną sygnalistów. Wykazano, że cele i motywacje sygnalistów są zbieżne z rolą mediów (w kwestii dążenia do prawdy, kontroli sfery publicznej, edukowania społeczeństwa), a teoretyczne rozważania zostały zilustrowane trafnie dobranymi przykładami z nieodległej i najnowszej historii”.
Z recenzji prof. dr hab. Katarzyny Pokornej-Ignatowicz
Budżet obywatelski pojawił się w Polsce w 2011 roku, szybko zdobywając uznanie władz gmin w kraju. W kolejnych latach inicjatywy polskich samorządów zaczęły przyciągać uwagę lokalnych włodarzy z zagranicy. Przykładem są Niemcy, gdzie znane już od końca lat 90. XX wieku budżety obywatelskie przeżywają renesans popularności.
Celem niniejszej książki jest ukazanie kluczowych uwarunkowań, które kształtowały procesy dyfuzji budżetu obywatelskiego w Polsce i w Niemczech, wpływając na zakres funkcji pełnionych przez ten instrument partycypacji publicznej.
Płynące z badań autora wnioski wpisują się w debatę nad przyszłością budżetu obywatelskiego jako narzędzia polityki lokalnej – zarówno w Polsce, jak i na świecie.
Autor
Monografia podejmuje niezwykle ważny, a przy tym bardzo interesujący i aktualny temat budżetów obywatelskich, wpisując się w obecną w literaturze lukę badawczą. Za szczególnie cenne należy uznać podbudowę teoretyczną oraz wysiłek włożony przez autora w zgromadzenie i przygotowanie do badań materiałów źródłowych. Zaowocowały one poprawnie zorganizowanym i przeprowadzonym badaniem oraz szeregiem cennych ustaleń wnoszących wkład w zrozumienie opisywanych w monografii narzędzi i mechanizmów partycypacji obywatelskiej.
Z recenzji dr. hab. Tomasza Skicy, prof. WSIiZ
Historia dla przyszłości – przyszłość nauki historii to przewodnie hasło tej książki. Z tego powodu zaproszonych do współpracy Autorów prosiliśmy o refleksję nad wybranymi osiągnięciami i nowymi tropami w badaniach naukowych, edukacji i organizacji wiedzy historycznej. Odnajdujemy tu teorie, modele, szkoły, nurty, orientacje i zwroty badawcze, wreszcie – metafory, kategorie, idee (ontologiczne, epistemologiczne, metodologiczne, aksjologiczne) – również te dopiero rozpoznawane lub antycypowane. Warto wspomnieć, że pewną inspiracją były dla nas dwie książki: Niebezpieczne idee we współczesnej nauce pod redakcją Johna Brockmana (Sopot–Warszawa 2008) oraz Idee, które zmieniły świat Jima Holta (Kraków 2020).
Redaktorzy
Czytelnika znającego oryginalny i nietuzinkowy dorobek naukowy prof. Jana Pomorskiego i jego wkład w rozwój badań historycznych z pewnością ucieszy, że grono przyjaciół i uczniów uhonorowało Jubilata tomem prac skoncentrowanych na zagadnieniach obejmujących tematy z zakresu teorii i metodologii historii, historii historiografii, historii filozoficznej, a wreszcie historii cyfrowej i wizualnej. Wątki te ujęte zostały w strukturze pięciu bloków tematycznych (Przyszłość, Naukowość, Metahistoryczność, Medialność, Przypadki) – z charakterystyką stanu i wyzwań stawianych współczesnej nauce historii, perspektyw rozwoju i towarzyszących jej oczekiwań społecznych. […] na panujące w nauce pluralizm metodologiczny, różnorodność procedur badawczych i podmiotowość historyka, prowadzące do sporów o status historiografii naukowej, nowe światło rzuca historia cyfrowa i wizualna, dylematy historii publicznej i zwrot cyfrowy w archiwistyce – fakt niebagatelny dla profesjonalizacji badań i rozumienia metody historycznej. Książka Nauka historii – nowe wymiary będzie stanowić ważną pozycję na rynku wydawniczym, po którą sięgną nie tylko znawcy: teoretycy historii, historycy nauki, metodolodzy historii i historycy historiografii, ale też studenci, którzy odnajdą w niej wiele cennych wskazówek i źródło inspiracji.
Z recenzji dr. hab. Pawła Sierżęgi, prof. UR
„Monografia dr hab. Magdaleny Sowy (...) to jedna z wciąż nielicznych publikacji książkowych na temat edukacji językowej dla celów zawodowych, tym bardziej wartościowa, iż koncentruje się nie na uczącym się (...), a na nauczycielu języka obcego zawodowego, co stanowi rzadkość w literaturze przedmiotu. (...) publikacja prezentuje wysoki poziom merytoryczny, uwzględnia najnowsze tendencje w tej dziedzinie, zawiera też praktyczne wskazówki i rozwiązania, a przy tym ustrukturyzowana i napisana jest bardzo klarownie. Jestem przekonana, że (...) okaże się znaczącym tomem, przeznaczonym dla bardzo szerokiego kręgu czytelników”.
prof. dr hab. Hanna Komorowska
z recenzji wydawniczej
„Nauczanie Języka obcego zawodowego (JOZ) w szkolnictwie branżowym to swoista terra incognita dla bardzo szerokiego spektrum zainteresowanych, począwszy od decydentów oświatowych, doradców zawodowych i metodycznych, przez nauczycieli języków obcych, aż po instytucje kształcące nauczycieli języków obcych. Odnotowany stan (nie)wiedzy o nauczaniu i nauczycielu JOZ w szkole branżowej to jeden z zasadniczych powodów powstania niniejszej publikacji. Według mojego rozeznania jest to pierwsze opracowanie poświęcone nauczycielowi i nauczaniu JOZ w szkolnictwie branżowym, które może – mam nadzieję – wypełnić chociaż w niewielkim stopniu lukę poznawczą oraz wydawniczą w kwestii dydaktyki języków obcych zawodowych w tym obszernym sektorze polskiej oświaty”.
ze Wstępu
Recenzowane opracowanie autorstwa dr inż. Jolanty Jóźwik porusza zagadnienie nowych miast w Polsce i kryteriów miejskości stosowanych w procedurze administracyjnej związanej z nadawaniem jednostkom osadniczym statusu miasta. W tak zarysowanej problematyce praca wpisuje się w szerszy dyskurs akademicki, dotyczący istoty miasta, aspektów miejskości czy procesów urbanizacji. […] Dysertację należy uznać za opracowanie ambitne i bardzo wartościowe pod kątem naukowym. Co więcej, część analityczno-opisowa pracy charakteryzuje się wysokim poziomem merytorycznym, a zgromadzony materiał faktograficzny posiada olbrzymią wartość poznawczą. […] Recenzowana praca jest dziełem oryginalnym, niezwykle wartościowym i zawiera szereg nowych ustaleń o charakterze poznawczym. Mocną stroną pracy jest bogaty materiał faktograficzny. Z tego względu może ona stanowić wartościowy materiał porównawczy dla innych badań nad przedmiotową problematyką.
Z recenzji dr. hab. Roberta Szmytkie, prof. UWr
Agresja niszczy jednostki, relacje międzyludzkie i tkankę życia społecznego. Przeciwdziałanie zachowaniom agresywnym i ich skutkom jest bardzo trudne i często mało efektywne, zwłaszcza na poziomie makrospołecznym. Agresja dotykająca dzieci i młodzież jako sprawców, ofiary i świadków to jeden z najpoważniejszych problemów pedagogicznych, dlatego racjonalnym działaniem jest koncentracja na zapobieganiu jej powstawaniu i przejawom. Na rynku wydawniczym funkcjonują różne programy wychowawcze i publikacje na ten temat, jednak zwykle o dość wąskim zakresie. Książka Doroty Pankowskiej Zapobieganie agresji w szkole. Profilaktyka pozytywna w ujęciu edukacyjnej analizy transakcyjnej jest inna. Wykorzystując teoretyczne ramy analizy transakcyjnej, a więc psychologicznej teorii osobowości i komunikacji, pomaga zrozumieć mechanizmy powstawania i realizacji agresji, a jednocześnie ukazuje możliwości oddziaływania zapobiegające pojawianiu się zachowań agresywnych - zarówno doraźne (np. odpowiedni sposób komunikowania się), jak i długofalowe. Te ostatnie stanowią istotę profilaktyki pozytywnej rozumianej jako kształtowanie i rozwijanie: kompetencji osobistych, służących pozytywnej adaptacji, wzmacnianiu poczucia własnej wartości, postawy szacunku i życzliwości wobec innych, odporności psychicznej oraz dojrzałości moralnej. Książka zatem jest skierowana przede wszystkim do pedagogów/pedagożek - zarówno naukowo zainteresowanych problematyką agresji, jak i do praktyków, którzy znajdą w niej inspiracje do tworzenia własnych programów wychowawczych oraz do postępowania w codziennej pracy z dziećmi i młodzieżą.
„Niewątpliwie książka Mariji Czepil i Ewy Sarzyńskiej-Mazurek – dwóch profesorek z Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej z Lublina – podejmuje ważny problem przyszłości studentów ukraińskich w czasie stanu wojennego. Wśród szybko narastającej literatury z zakresu nauk społecznych, poświęconej problemowi agresji rosyjskiej na Ukrainę i jej skutkom, recenzowana pozycja wyróżnia się perspektywą pedagogiczną. Autorki w centrum swojego wywodu umieściły nadzieje i plany młodych ludzi – studentek i studentów z Ukrainy Zachodniej, z następujących instytucji kształcenia wyższego: Uniwersytetu Narodowego im. Iwana Franki we Lwowie, Przykarpackiego Uniwersytetu Narodowego im. Wasyla Stefanyka w Iwano-Frankiwsku, Tarnopolskiego Narodowego Uniwersytetu Pedagogicznego im. Wołodymyra Hnatiuka w Tarnopolu, Państwowego Uniwersytetu Pedagogicznego im. Iwana Franki w Drohobyczu, Akademii Humanistyczno-Pedagogicznej w Chmielnickim, Narodowego Uniwersytetu Medycznego im. I.J. Horbaczewskiego w Tarnopolu. (…) Należy podkreślić, że współpraca autorek książki reprezentujących dwa obszary kulturowe – polski i ukraiński – w sposób znaczący przyczyniła się do ukazania wielokontekstowego i złożonego obrazu ukraińskiej młodzieży w sytuacji wojny. Można nawet po-wiedzieć, że pozwoliła ona na przedstawienie problemu z perspektywy insidera i outsidera, tworząc unikatowy raport z badań”.
Z recenzji prof. dr hab. Agnieszki Gromkowskiej-Melosi
Przed edukacją stoją ogromne wyzwania. Ken Robinson twierdził, że trzeba ją wymyślić na nowo. Od wielu lat wiele środowisk próbuje to robić. Stawiane są coraz to nowsze pytania, na które brakuje jasnych, jednoznacznych odpowiedzi. Spora część tych refleksji dotyczy edukacji muzycznej, w przypadku której mówi się o kryzysie tożsamości [...].
Na nowo wymagają zdefiniowania założenia edukacyjne, cele, jakie stawiamy szkole. Wiele z nich, ukształtowanych w XX wieku i wcześniej, to – być może – piękne ideały, ale nieadekwatne do współczesnych realiów, niemożliwe do spełnienia marzenia – to nasze tytułowe utopie. W książce próbujemy zmierzyć się z tymi problemami, opisać współczesność w warstwie myśli i założeń oraz codziennych praktyk szkolnych. Poszukujemy sensu i tożsamości dla edukacji muzycznej. Do dyskusji zaprosiliśmy wybitnych znawców zagadnienia, osoby uznane, które od lat zajmują się tą tematyką, a także młode, które dopiero przystępują do zmagań z tymi problemami. Ich głos jest nie mniej ważny i cenny. Być może to właśnie ci ludzie potrafią lepiej zrozumieć obecne niepokoje, potrzeby młodych generacji i wejść w horyzont przyszłych wyzwań.
Ze wstępu
Przedstawiona publikacja stanowi wyraz ciągłej aktualności problematyki edukacji muzycznej, namysłu nad jej fundamentami i metodami, nad projektowaniem i realizacją praktyk edukacyjnych oraz – co explicite zawarte jest w jej tytule – świadectwo niezmiennego od lat stanu poszukiwania rozwiązań z jednej strony zgodnych z naturą muzyki, z drugiej − uwzględniających dynamicznie zmieniającą się rzeczywistość kultury, w tym kultury muzycznej.
Publikacja ukazuje przestrzeń edukacji muzycznej z wielu punktów widzenia, zarówno z pozycji wykładowców akademickich, jak i praktyków realizujących różne jej formy. Takie szerokie założenie uznać można za istotny walor opracowania, gdyż nie zamyka się ono w standardowym często dla tego typu książek układzie, a ma znamiona otwartości na ujęcia mogące przynieść spojrzenia i propozycje zgoła nieoczywiste.
Z recenzji dr. hab. Rafała Ciesielskiego, prof. UJ
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
