Czy możliwe jest zbadanie złożonego fenomenu ludzkich relacji w całym jego bogactwie? Jak dotrzeć do nieświadomych przeżyć uruchamianych w kontaktach społecznych? W jaki sposób wnikliwie eksplorować transformacje psychiczne dokonujące się w wyniku psychoterapii czy treningu interpersonalnego?
Publikowany zbiór artykułów psychologów z różnych ośrodków uniwersyteckich w Polsce, na temat zastosowań testu rysunku, stanowi próbę odpowiedzi na te intrygujące pytania. Ukazuje również proces rozwoju metody, nowe jej zastosowania i interpretacje. Staje się mocnym argumentem w dyskusji nad zagadnieniem wartości metod jakościowych.
Rodzina jest najważniejszą wspólnotą życia, podstawowym środowiskiem wychowawczym, miejscem urzeczywistniania się człowieka jako osoby, fundamentem społecznego rozwoju. W świecie zmian, jednych dobrych, innych niepokojących, jeszcze innych pomniejszających znaczenie rodziny, problematyka związana z tą „pierwszą i podstawową szkołą miłości społecznej" wydaje się nabierać stale nowego znaczenia i co z tym związane - konieczności ponownego odczytywania.
Prezentowane opracowanie w sposób wielowymiarowy podejmuje szereg zagadnień związanych z rodziną i jej funkcjonowaniem w kontekście zmieniającej się przestrzeni życia społecznego. Publikacja powstała dzięki zaangażowaniu przedstawicieli różnych dyscyplin naukowych zajmujących się rodziną i przeobrażeniami dokonującymi się w wielu jej obszarach, którzy zechcieli podzielić się swoją wiedzą i doświadczeniem.
Książka skierowana jest do wszystkich zainteresowanych współczesną pedagogiką, nauczycieli, którzy jako pierwsi podejmują współpracę z rodziną, katechetów, działaczy oświatowych i samorządowych, studentów pedagogiki, prowadzących szkolenia w ośrodkach doskonalenia kadr pedagogicznych, a także, a może przede wszystkim rodziców, chcących jak najpełniej zaangażować się w proces wychowania dzieci.
Okres ciąży i narodzin dziecka są jednym z najpiękniejszych, a zarazem najtrudniejszych okresów w życiu człowieka. Choć okres ten w porównaniu z całością życia jest krótki i trwa zaledwie około 9 miesięcy, na matkę i dziecko w tym czasie „czyha” niejedno zagrożenie. Z jednej strony dzięki postępowi w medycynie i technice opieka nad kobietą ciężarną i dzieckiem przyczyniła się do zmniejszenia matczynej i noworodkowej umieralności. Z drugiej zaś strony możliwości medycyny są nadal ograniczone. Aktualnie nie do końca rozwiązanym problemem są różne postacie patologii ciąży. Ich wykrywanie, jak również próby ich leczenia budzą w niektórych przypadkach nie tylko dylematy medyczne, lecz także moralne, które domagają się rozpatrzenia na polu etyki. Jak bowiem należy postąpić, gdy ma się do czynienia z konfliktem życia matki i dziecka nienarodzonego? Niniejsze opracowanie próbuje odpowiedzieć na to pytanie, podając pewne wskazówki etyczne, które w obliczu trudnej decyzji co do dalszego postępowania mogą okazać się pomocne nie tylko dla ginekologów i położników, lecz także dla duszpasterzy, pracowników służby zdrowia, rodziców, prawników, psychologów czy teologów.
Niniejsza publikacja, dotycząca indywidualizacji penitencjarnej, zwraca uwagę na bardzo ważne zagadnienie teoretyczne i praktyczne, jakim jest dostosowanie środków i metod oddziaływania penitencjarnego do indywidualnych warunków, właściwości i potrzeb skazanego, tak, aby zapewnić efektywność procesu wykonywania kary pozbawienia wolności. Na gruncie obowiązującej kodyfikacji prawa karnego wykonawczego problematyka ta nie była dotąd przedstawiana w ujęciu monograficznym. Przedstawione analizy uwzględniają, oprócz najnowszych rozwiązań prawnych prawa krajowego, obowiązujące w tym zakresie standardy międzynarodowe przewidziane w Europejskich Regułach Więziennych i Regułach Minimum Postępowania z Więźniami oraz aktualne ustalenia w zakresie psychologii i pedagogiki, w tym zwłaszcza psychologii penitencjarnej i pedagogiki resocjalizacyjnej. Z uwagi na zakres omawianej problematyki i jej interdyscyplinarne ujęcie książka może zainteresować teoretyków i praktyków z dziedziny prawa, psychologii i pedagogiki.
Bezdomność - zjawisko społeczne o charakterze globalnym, a zarazem dramat przeżywany przez pojedynczego człowieka i całe rodziny dotknięte tą sytuacją - najczęściej jest rozpatrywana w kategoriach socjologicznych. Autorka podjęła nowatorską na gruncie psychologii próbę badania bezdomności jako sytuacji trudnej człowieka. Trafnie dobrała metody psychometryczne. Znakomicie opisała sposób funkcjonowania bezdomnych mężczyzn, uwzględniając zmienne osobowościowe i społeczne. Praca dostarcza danych do konstrukcji programów wieloaspektowego wsparcia społecznego osób bezdomnych. Adresowana jest przede wszystkim do psychologów społecznych, terapeutów i innych pracowników ośrodków dla bezdomnych i dla osób zaliczanych do grup ryzyka wystąpienia bezdomności. Odbiorcami jej mogą być studenci psychologii, pedagogiki, socjologii, politologii i nauk o rodzinie.
Paul of Pyskowice (t ca. 1470) — a Cracovian scholar of the first half of the 15* century and a student of Benedict Hesse — was a significant figure for the history of Polish culture and who fitted into the intellectual climate of mediaeval Europe. Until recently, he was only known as the author of theological works, whereas his philosophical heritage remained unidentified. His commentary on the Categories presented here is then a first recognised Paul of Pyskowice's philosophical work. It is preserved in sole copy - cod. BJ 1900 - that was mostly written by his own hand. Paul composed his commentary in 1423-1424, and was further supplementing it for ca. 20 years. Given these facts, this manuscript is not only a transmission of historically and philosophically important works of this scholar, but also constitutes a rare testimony of many years' academic work of a professor on his manuscript.
The commentary itself is one of the most extensive works on this subject. The volume of this work results, among others, from the fact that Paul gave it the form of lectiones, that is the joint literary interpretation of the quoted authoritative text (expositio) and the extensive questions (quaestiones). Moreover, it also results from its substance, since it presents various opinions on the undertoken issues, and there are at least two interpretational perspectives present, i.e. the realistic and logical. But, there is no doubt that for Paul the categories are most of all terms. So, in his logical interpetation Paul follows John Buridan, while in supplementing the logical interpretation by the realistic threads he corresponds with works e.g. by Marsilius of Inghen, Nicholas of Amsterdam and Benedict Hesse. The main direct sources for Paul of Pyskowice, surely was Benedict Hesse's commentary. Also some passages were inspired by Anonymous Cracovian Quaestiones super "Praedicamenta" preserved in ms. BJ 1941, Thomas of Erfurt's Expositio "Praedicamentorum", John Dorp's of Leiden Expositio "Summularum logicalium" Johannis Buridani, and of Thomas of Strasburg's Commentaria in I-IV "Sententiarum".
Książka Sztuka Jana Wałacha na tle działalności i piśmiennictwa Jerzego Warchałowskiego łączy biografię mało znanego, śląskiego artysty z aktywnością jego mecenasa - gorliwego propagatora sztuki stosowanej. W przypadku obu postaci silnie zaznaczył się charakter ich odmiennej działalności. Jan Wałach (1884-1979) tworzył w różnych technikach plastycznych: malarstwo olejne, drzeworyt, rysunek, akwarela itd., z kolei Jerzy Warchałowski (1874-1939) w konsekwentny sposób budował program sztuki użytkowej, pozostawiając po sobie m.in. duży zbiór piśmienniczy. J. Warchałowski działał w centrach artystycznych kraju (Kraków, Warszawa), J. Wałach przeciwnie - po powrocie ze studiów cały czas przebywał na prowincji (Istebna). Mecenas odwiedzał go przy okazji wypoczynkowych pobytów w prywatnej willi Koliba w Wiśle. Dzięki zachowanej korespondencji w ich wzajemnej relacji można zauważyć dużą zależność artysty od mecenasa, w kierunku zaś odwrotnym - bezinteresowną pomoc. Wspólne losy obu postaci poprzedza analiza głównych zagadnień w piśmiennictwie J. Warchałowskiego.
W roku 1987 Polska Akademia Nauk zgłosiła kandydaturę Romana Brandstaettera do literackiej Nagrody Nobla za całokształt twórczości, szczególnie zaś za Jezusa z Nazarethu. Niestety, w tymże samym roku pisarz zmarł. Czym sobie zasłużył na wyniesienie do panteonu twórców światowej literatury? Jakie znaczenie ma opus magnum Brandstaettera dla kultury europejskiej i światowej? Na czym polega wyjątkowa wartość artystyczna i duchowa tej „powieści”? Jaki wreszcie obraz Jezusa wyłania się w toku narracji i co on ma wspólnego ze św. Franciszkiem, Rembrandtem i ikonami? Czy w „gąszczu” gatunków literackich jest jeszcze miejsce na formę bardziej pojemną, niż wszystkie dotychczas znane? Na ile wciąż żywy jest potencjał kulturotwórczy Biblii i kanonu kultury chrześcijańskiej? Na te i inne pytania próbuje odpowiedzieć niniejsza książka. Czy skutecznie? Najlepiej przekonać się czytając. Zachętą niech będzie fakt, że rozprawa doktorska, stanowiąca podstawę tej publikacji, została nagrodzona przez Narodowe Centrum Kultury pierwszym wyróżnieniem (zdobyła drugie miejsce) w konkursie na najlepszy doktorat z problematyki kultury w roku 2006. Potem trzeba poddać się urokowi lektury Brandstaettera...
W nowej perspektywie ewolucjonizmu chrześcijańskiego immanentny Bóg jest na różne sposoby obecny w świecie stworzeń. Współukierunkowuje proces ewolucji ku Bożym ideałom, wartościom i celom.
Publikacja zawiera nowy przekład i nowe opracowanie anonimowego, przypisywanego Longinusowi, traktatu O wzniosłości, najtrudniejszego, jak się powszechnie przyjmuje, do tłumaczenia starożytnego tekstu, w którym głębi dociekań i refleksji na temat sztuki słowa towarzyszy artystyczna forma ich wyrażenia, a którego rola, jaką odegrał w kształtowaniu nowożytnej wrażliwości estetycznej Europy, może być porównywalna tylko z Poetyką Arystotelesa. Towarzyszący pracy przekładowej i interpretacyjnej ogromny wysiłek intelektualny i wielkie zaangażowanie tłumacza, zaowocowały adekwatnym do obecnego stanuwiedzy, wiernym pod względem treści i formy oryginałowi, jasnym i godnym oczekiwania odbiorców przekładem.
Rola, jaką dzięki wyjątkowym walorom metodyczno-dydaktycznym odegrała Sztuka retoryczna Hermogenesa w kształtowaniu kultury mówionego i pisanego słowa najpierw w okresie II Sofistyki, a następnie w Cesarstwie Bizantyjskim oraz w okresie Odrodzenia i Klasycyzmu europejskiego, i odkryta obecnie na nowo nieprzemijająca aktualność jej retorycznej problematyki w zakresie inwencji i stylu oraz wysoki poziom naukowego opracowania tego dzieła w polskiej szacie przez Henryka Podbielskiego, znakomitego polskiego hellenisty, pozwala zaliczyć tę książkę do najcenniejszych pozycji obecnie wydawanych w Polsce.
Z recenzji prof. dra hab. Roberta R. Chodkowskiego
Książka stanie się z pewnością wielkim wydarzeniem wydawniczym. Jej Autor, najlepszy u nas znawca retoryki greckiej, znany szerokim kręgom humanistów m.in. jako znakomity tłumacz i komentator Poetyki i Retoryki Arystotelesa, przedstawia Czytelnikom swoje nowe dzieło, radykalnie rozszerzające nasz obraz antycznej sztuki słowa: naukowe opracowanie i pierwszy w Polsce (a drugi na świecie, po Francji) całościowy przekład pięciu traktatów retorycznych, funkcjonujących przez ponad tysiąc lat w Cesarstwie Bizantyjskim (V-XV wiek) jako Sztuka retoryczna Hermogenesa z Tarsu. [...] Pragnę podkreślić nieczęsto spotykaną właściwość, cechującą twórczość Profesora Podbielskiego. Łączy on najwyższej próby klasę naukową z umiejętnością jasnego, zrozumiałego nie tylko dla wąskiego grona specjalistów, przedstawienia najbardziej nawet zawiłych i skomplikowanych problemów.
Z recenzji prof. dra hab. Jerzego Danielewicza
Czy człowiek dążąc do szczęścia gotów jest na całkowitą metamorfozę (jak twierdzi postmodernista R. Rorty), czy raczej zgodnie z przekonaniem Arystotelesa – przede wszystkim pragnie pozostać sobą, zachować „ciągłość osobowo-historyczną”, a jeżeli być szczęśliwym, to tylko jako ten sam? Na rozdrożu tak określonych dróg pojawia się pytanie o samowychowanie. Decyzja pozostaje w gestii zainteresowanego swoim szczęściem i zależy przede wszystkim od odpowiedzi na pytanie: „kim jestem”? Książka Prawda u podstaw samowychowania jest propozycją spojrzenia na siebie i swój rozwój w perspektywie klasycznej metafizyki i personalizmu etycznego, w celu podjęcia odpowiedzialności za swoje życie i szczęście.
Książka dotyczy zastosowania modelowania komputerowego do badań krajobrazowych. W pierwszej części przedstawiono podstawowe założenia metodologiczne modelowania komputerowego. Autorzy wprowadzają Czytelnika w problematykę modelowania, prezentując trzy modele: (1) Model bilansowy ekosystemu lądowego; (2) Model sukcesji systemu leśnego, który umożliwia symulacje składu gatunkowego, liczby i biomasy drzew na przestrzeni wielu lat w różnych scenariuszach zmian klimatycznych i gospodarczych; (3) Model krajobrazowy oparty na teorii automatów komórkowych, zastosowany do symulacji dynamiki krajobrazów dużych regionów. Druga część książki opisuje technikę konstruowania modeli. Są to uproszczone przykłady szkoleniowe, pokazujące "od kuchni" proces modelowania i pomagające Czytelnikowi tworzyć własne modele krajobrazowe.
W naszych czasach komputer utracił już aurę czegoś szczególnie naukowego, dostępnego do użytku jedynie dla wybranych, czegoś w rodzaju reaktora atomowego czy też rakiety kosmicznej. Komputer stał się narzędziem dostępnym dla uczonych wszelakich specjalności; nie tylko zresztą uczonych – czyż bowiem nazwa „Home Computer” nie mówi sama za siebie? W naszej książce będziemy mówić o zastosowaniu komputerów tylko w jednej dziedzinie nauki – w biologii, a dokładniej: w ekologii, hydrobiologii i bioenergetyce ekologicznej. Takie ograniczenie jest konieczne z uwagi zarówno na ograniczoną kompetencję autorów, jak i na pamiętny aforyzm Kuźmy Prutkowa: „Nie można objąć nieobjętego”. Cóż więc skłoniło autorów do zabrania się do tego zadania? Chcieliśmy, przede wszystkim, zachęcić kolegów biologów do bliższego kontaktu z komputerem. Kontaktu znacznie bliższego niż dziecinne zabawy grami komputerowymi lub rzeczywiście wielka wygoda w użyciu komputera jako maszyny do pisania lub elektronicznej kartoteki (bazy danych), błyskawicznie wyszukującej potrzebną informację. Chodzi o to, że nauki biologiczne, na przykład ekologia, przed pojawieniem się komputerów miały na celu konstatację naukowych faktów, ich wyjaśnianie i uogólnianie. Wyniki prezentowane były w postaci długich tekstów, a wynikających z nich wniosków nie można było często ani potwierdzić, ani sfalsyfikować. Komputer pozwolił uzyskane dane przekształcić w programy matematyczne, czyli modele badanych obiektów (zjawisk, procesów), a następnie przeprowadzić na tych modelach eksperymenty.
Dzieje związku religii z nauką sięgają początków filozofii. Już wówczas deklarowana była potrzeba oddzielania nauki od religii, choć w praktyce postulat ten nie zawsze był realizowany. Powstanie chrześcijaństwa i jego ekspansja na terenie kultury europejskiej, a następnie rozwój matematycznego przyrodoznawstwa zaostrzył dyskusje dotyczące możliwości (potrzeby) obecności religii (chrześcijaństwa) w nauce. Mimo że ich głównym polem pozostają nauki przyrodnicze, są one podejmowane również na terenie humanistyki. Pojawiają się także w pedagogice, gdzie dotykają przede wszystkim zagadnień światopoglądowej i ideologicznej autonomii tej dyscypliny wiedzy.
Prezentowana publikacja dotyczy problemu obecności chrześcijaństwa w pedagogice. Nie analizuje go jednak w aspekcie teoretycznym, lecz metodologicznym. Wskazane w niej zostały elementarne problemy metodologiczne, jakie generuje uprawianie pedagogiki chrześcijańskiej, niejasności dotyczące jej: definiowania, typologizacji, języka, sposobów uzasadniania twierdzeń oraz struktury. Ambicją autora książki nie było ich rozwiązanie, lub wygenerowanie koncepcji pedagogiki chrześcijańskiej, lecz zestawienie uwag służących zrozumieniu metodologicznej specyfiki tej subdyscypliny pedagogicznej.
„Miłość a życie społeczne" - czy ma coś wspólnego z realiami współczesnego świata? W powszechnym przekonaniu związek pomiędzy miłością a życiem społecznym nie jest oczywisty. Aczkolwiek miłość w swojej wielkości jest zdolna, mimo ograniczeń realiów życia, przebudować wszelką ludzką rzeczywistość w wymiarze osobowym, rodzinnym, w relacjach międzyludzkich, pomiędzy grupami społecznymi czy narodami. Intuicyjnie wyczuwamy bogactwo możliwości tkwiących w miłości. Podejmując problem związków pomiędzy miłością a życiem społecznym, chciałem zwrócić uwagę na ich znaczenie. Szczególnie w dobie powszechnej inflacji słowa „miłość", przy jednoczesnej skali narastania problemów społecznych, chociażby generowanych w cyberprzestrzeni. Współczesny człowiek zauroczony dążeniem do użyteczności, zysku, władzy, które - jak się wydaje - ustalają standardy życia społecznego, nigdy nie porzucił duchowych marzeń o miłości poszukiwanej w transcendencji, a ukazywanej w religii i kulturze. Generowana z transcendencji miłość i wynikające z niej wsparcie duchowe ma wpływ na praktycznie doświadczany świat i to, co jest prezentowane w tej pracy, na życie społeczne.
(fragment książki)
Prezentowana publikacja to zbiór studiów i szkiców o Cyprianie Norwidzie i jego twórczości, zogniskowanych na wybranych aspektach stylu artystycznego oraz systemu wartości poety. Jest to dialogowanie z artystą o wymagającej postawie egzystencjalnej i ideowej, z twórcą, który w sposób „całkowity" poświęcił się sztuce. Twórczość Norwida zarówno w przestrzeni słowa, jak też plastyki stanowi interesujący sposób połączenia literatury i rysunku w dziele jednego artysty, który scala panoramę i detal, konkret i parabolę, doczesność i jej transcendentalizm. Są to ważne elementy światopoglądu poety. Zasadnicze pytanie „Jaki Norwid?" pojawiające się w tej książce, a często stawiane we współczesnych badaniach norwidystów, obrazuje zmienność modelu odbioru i sposobu odczytywania twórczości autora Vade-mecum wraz z jej historyczno-kulturową złożonością. To wręcz nieuniknione dla poety, który świadomie wybiegał ku horyzontom myśli i estetyki przyszłych sobie lat. Dla współczesności „artysta-sztukmistrz" był kimś, kto ją wyznaczył i określił „przed jej czasem".
Wraz z przemianami ustrojowymi zapoczątkowanymi obradami Okrągłego Stołu i wyborami parlamentarnymi w 1989 r. zaistniała potrzeba dokumentowania i opisywania powojennych dziejów Polski, wydarzeń historycznych, procesów społecznych, gospodarczych i kulturalnych. Wśród badaczy pojawiła się całkiem niemała grupa zajmująca się dziejami Kościoła katolickiego na ziemiach polskich po 1945 r. [...]. W nurt tychże badań wpisuje się opracowanie s. Moniki Kupczewskiej poświęcone dziejom Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego w latach 1945-1989. Wieloletnie zmagania się z przebadaniem zasobów licznych archiwów państwowych i kościelnych, w tym zakonnych, przebadanie publikacji, które ukazały się drukiem, usystematyzowanie i rozwiązanie problemów badawczych zaowocowały ostatecznie obszerną rozprawą naukową [...]. Dzięki przyjętej metodzie historyczno-porównawczej, tworzeniu uogólnień i ustalaniu związków przyczynowo-skutkowych Autorka przygotowała dysertację o profilu syntetycznym i niezwykle bogatą w treści poznawcze. Niekwestionowanym „bogactwem" dysertacji, oprócz walorów naukowych, historycznych i poznawczych jest znaczna ilość zamieszczonych w przypisach biogramów sióstr sercanek [...].
Z recenzji ks. prof. dr. hab. Józefa Mareckiego Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Przez wiele lat, spacerując ulicami Lublina nie dostrzegałam, że z fasad kamienic patrzą na mnie kudłate maszkarony, rubaszne fauny, długowłose dziewczyny i zadumani starcy. Codziennie mijałam elewacje i balkony oplecione omdlewającymi słonecznikami, winoroślą i wstęgami oraz witraże mieniące się kolorami słońca. Jednak z czasem, te delikatne, pełne elegancji motywy powstałe w duchu modnej na początku XX wieku Art Nouveau zafascynowały mnie do tego stopnia, że stały się tematem mojej rozprawy doktorskiej. W książce, powstałej na bazie pracy naukowej, postanowiłam opisać historię stylu secesyjnego w Lublinie, jego twórców, lokalizacje najciekawszych prac i źródła, z których czerpano wzory elementów dekoracyjnych Art Nouveau. Jestem przekonana, że ten fragment historii miasta zasługuje na uwiecznienie i bliższe poznanie, a miłośników stylu, mam nadzieję, zachęcę do spaceru w czasie, śladami secesji.
Hanna Bieniaszkiewicz
W publikacji poruszane jest zagadnienie współczesnych logik modalnych. Z jednej strony, publikowane teksty ukazują różnorodność tematyki filozoficznej podejmowanej w obrębie logiki modalnej, z drugiej strony, wyraźnie wskazują, że istnieje jedna wspólna baza dla różnych konstrukcji formalnych. Marcin Tkaczyk w swoim tekście zajmuje się zagadnieniem oczekiwań filozoficznych, jakie można wiązać ze zdaniowymi logikami modalnymi. Autor próbuje odpowiedzieć na pytanie, co propozycjonalne logiki modalne mówią na temat pojęć modalnych. Złożoność pojęć konieczności, możliwości oraz podobnych odsłania tekst Marka Lechniaka, w którym dyskutowana jest kwestia sposobu rozróżniania pojęć modalnych. Autor w szczególności skupia się na pewnej próbie klasyfikacji modalności, którą zaproponował J. Perzanowski. W drugim z tekstów Marek Lechniak przedstawia podstawowe systemy logik epistemicznych, posługujących się pojęciami wiedzy i przekonań, dyskutuje założenia filozoficzne prezentowanych systemów. Autor analizuje również systemy logiki wiedzy wspólnej oraz zagadnienia związane z różnymi formami dynamiki wiedzy i przekonań. Tekst Anny Kozaneckiej-Dymek skupia się na wskazaniu związków, jakie zachodzą pomiędzy logikami tensalnymi (temporalnymi) a normalnymi logikami modalnymi. Autorka prezentuje genezę tych logik oraz dokładnie charakteryzuje różne rachunki formalne. W tekście poruszane jest również zagadnienie możliwości zastosowań pewnych logik tensalnych, w szczególności do analizy języka nauk przyrodniczych oraz nauk prawnych.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
