Nie tylko w teologii katolickiej, ale także protestanckiej […] teologia fundamentalna jest pierwszą dyscypliną warunkującą teologię systematyczną, ponieważ jej celem jest uzasadnianie wiarygodności chrześcijaństwa i wiary chrześcijańskiej. Z naukowego punktu widzenia zatem metodologia teologii fundamentalnej powinna być czymś najważniejszym, a jej reflektowanie zadaniem koniecznym. Staraliśmy się je podjąć.
Z Przedmowy
Książka zredagowana przez ks. J. Masteja i ks. K. Kauchę w swej zasadniczej treści koncentruje się na metodologii teologii fundamentalnej wypracowanej i stosowanej w szkole lubelskiej. Zajmujący się metodologią teologicznofundamentalną przedstawiciele tej szkoły, ks. M. Rusecki, ks. J. Mastej i ks. K. Kaucha, konfrontują swoje poglądy z innymi autorami, jednak główny nurt prowadzonych w niej rozważań skupia się na prezentacji stanowiska lubelskiego. W mijające właśnie stulecie teologicznofundamentalnej szkoły lubelskiej praca stanowi ważny wkład w ukazanie dorobku tej szkoły, który zasługuje na uznanie w wymiarze nie tylko krajowym, ale także międzynarodowym. Jej publikacja będzie ponadto ważną pomocą dla uprawiających teologię fundamentalną. Stanie się z pewnością lekturą obowiązkową dla wszystkich adeptów tej dyscypliny teologicznej.
Z recenzji ks. prof. dr. hab. Tadeusza Doli
Każda dyscyplina naukowa permanentnie dąży do udoskonalania swej metodologii. Teologia fundamentalna od lat siedemdziesiątych XX wieku wypracowuje nowe spojrzenie na zagadnienie wiarygodności objawienia chrześcijańskiego. Praca pt. Metodologia teologii fundamentalnej będzie istotnym głosem w debacie akademickiej na ten temat.
Z recenzji ks. dr. hab. Marka Żmudzińskiego, prof. UWM
Książka prezentuje rezultaty badań biograficznych Autorki nad rozwojem osobowym człowieka. Teoretyczną ich bazę stanowiły założenia psychologii personalistycznej i egzystencjalnej, ze szczególnym uwzględnieniem Teorii Dezintegracji Pozytywnej Kazimierza Dąbrowskiego. Zastosowanie analizy hermeneutycznej do opracowania zebranego materiału pozwoliło na skonstruowanie siedmiu modeli przedstawiających indywidualną strukturę procesu rozwojowego badanych osób. Wnioski sformułowane na podstawie tych modeli dotyczą najistotniejszych przemian w zakresie znaczeń, jakie badani przypisywali zdarzeniom, innym ludziom i najważniejszym wartościom w swoim życiu. Książka adresowana jest przede wszystkim do psychologów, pedagogów i psychoterapeutów zainteresowanych badaniem i praktycznym wspieraniem rozwoju osobowego człowieka na różnych jego etapach.
Przedmiotem prezentowanej monografii jest analiza doświadczeń rodziców oczekujących narodzin dziecka w sytuacji ciąży wysokiego ryzyka, tj. ciąży, w której występują różne czynniki fizjologiczne i/lub psychiczne zagrażające jej i przyczyniające się do powstawania nieprawidłowości w czasie jej trwania. Co piąta rodzina oczekująca dziecka przeżywa komplikacje w czasie trwania ciąży. Sfera doznań rodziców dotyczy treści i nasilenia konfliktów emocjonalnych, stresu związanego z zagrożeniem ciąży, postawy wobec oczekiwanego dziecka, wobec macierzyństwa i wobec samego siebie. Doświadczenie zagrożenia życia dziecka rodzice ujawniają w postaci negatywnych emocji, struktury potrzeb i obniżonych możliwości przystosowawczych. Książka może być wykorzystywana w praktyce psychologa na oddziale ginekologii i położnictwa, w psychoprofilaktyce i terapii życia rodzinnego, w zajęciach szkół rodzenia i w poradniach rodzinnych.
Obecność w rodzinie dziecka z niepełnosprawnością umysłową wpływa na jej strukturę, funkcjonowanie i rozwój. Przedmiotem zainteresowania autorki książki stały się relacje między rodzeństwem pełnosprawnym i niepełnosprawnym. Celem pracy jest poznanie związków między psychospołecznym funkcjonowaniem pełnosprawnej młodzieży mającej rodzeństwo z niepełnosprawnością umysłową a obrazem rodzeństwa z niepełnosprawnością i postawami wobec niego. Psychospołeczne funkcjonowanie młodzieży i poziom ewentualnych trudności odnosi się do czterech sfer życia pełnosprawnej młodzieży: osobowościowej, rodzinnej, społecznej i zawodowej. Cel praktyczny odnosi się do zastosowania wniosków z wyników badań w praktyce rehabilitacyjnej, podczas terapii rodzin wychowujących dzieci z niepełnosprawnością umysłową.
Analiza socjologiczna państwa i partii politycznych została potraktowana w szerszym zakresie, niż czyniono to w różnych zarysach socjologii ogólnej, uwzględniono przy tym aktualne problemy demokratycznego systemu sprawowania władzy państwowej i samorządu terytorialnego. Socjologia. Wielkie struktury społeczne, razem z opublikowaną wcześniej książką Małe struktury społeczne stanowi względnie pełny wykład socjologii ogólnej, tj. usystematyzowanej wiedzy o wszystkich rodzajach zjawisk społecznych.
Artykuły zamieszczone w niniejszym tomie są zróżnicowane – zarówno w deklaracjach jawnych, jak i ukrytych – i rozpościerają się od aprobaty neopozytywistycznych reguł uprawiania nauki aż do akceptacji koncepcji personologicznych, które – przynajmniej w sferze teorii, bo praktyka metod wywodzących się z tego nurtu bardzo się zobiektywizowała – pozostawiają badaczowi sporą swobodę w budowaniu teorii, i to w szerokim zakresie. Konstatując ten spór, można tylko wyrazić nadzieję, że za sprawą tego tomu nie zaniknie i będzie miał charakter heurystyczny, jako że z pewnością mieści się w procesualnym określeniu twórczości jako „poszukiwaniu różnorodności i różnorodności poszukiwań”.
Czy możliwe jest zbadanie złożonego fenomenu ludzkich relacji w całym jego bogactwie? Jak dotrzeć do nieświadomych przeżyć uruchamianych w kontaktach społecznych? W jaki sposób wnikliwie eksplorować transformacje psychiczne dokonujące się w wyniku psychoterapii czy treningu interpersonalnego?
Publikowany zbiór artykułów psychologów z różnych ośrodków uniwersyteckich w Polsce, na temat zastosowań testu rysunku, stanowi próbę odpowiedzi na te intrygujące pytania. Ukazuje również proces rozwoju metody, nowe jej zastosowania i interpretacje. Staje się mocnym argumentem w dyskusji nad zagadnieniem wartości metod jakościowych.
Rodzina jest najważniejszą wspólnotą życia, podstawowym środowiskiem wychowawczym, miejscem urzeczywistniania się człowieka jako osoby, fundamentem społecznego rozwoju. W świecie zmian, jednych dobrych, innych niepokojących, jeszcze innych pomniejszających znaczenie rodziny, problematyka związana z tą „pierwszą i podstawową szkołą miłości społecznej" wydaje się nabierać stale nowego znaczenia i co z tym związane - konieczności ponownego odczytywania.
Prezentowane opracowanie w sposób wielowymiarowy podejmuje szereg zagadnień związanych z rodziną i jej funkcjonowaniem w kontekście zmieniającej się przestrzeni życia społecznego. Publikacja powstała dzięki zaangażowaniu przedstawicieli różnych dyscyplin naukowych zajmujących się rodziną i przeobrażeniami dokonującymi się w wielu jej obszarach, którzy zechcieli podzielić się swoją wiedzą i doświadczeniem.
Książka skierowana jest do wszystkich zainteresowanych współczesną pedagogiką, nauczycieli, którzy jako pierwsi podejmują współpracę z rodziną, katechetów, działaczy oświatowych i samorządowych, studentów pedagogiki, prowadzących szkolenia w ośrodkach doskonalenia kadr pedagogicznych, a także, a może przede wszystkim rodziców, chcących jak najpełniej zaangażować się w proces wychowania dzieci.
Okres ciąży i narodzin dziecka są jednym z najpiękniejszych, a zarazem najtrudniejszych okresów w życiu człowieka. Choć okres ten w porównaniu z całością życia jest krótki i trwa zaledwie około 9 miesięcy, na matkę i dziecko w tym czasie „czyha” niejedno zagrożenie. Z jednej strony dzięki postępowi w medycynie i technice opieka nad kobietą ciężarną i dzieckiem przyczyniła się do zmniejszenia matczynej i noworodkowej umieralności. Z drugiej zaś strony możliwości medycyny są nadal ograniczone. Aktualnie nie do końca rozwiązanym problemem są różne postacie patologii ciąży. Ich wykrywanie, jak również próby ich leczenia budzą w niektórych przypadkach nie tylko dylematy medyczne, lecz także moralne, które domagają się rozpatrzenia na polu etyki. Jak bowiem należy postąpić, gdy ma się do czynienia z konfliktem życia matki i dziecka nienarodzonego? Niniejsze opracowanie próbuje odpowiedzieć na to pytanie, podając pewne wskazówki etyczne, które w obliczu trudnej decyzji co do dalszego postępowania mogą okazać się pomocne nie tylko dla ginekologów i położników, lecz także dla duszpasterzy, pracowników służby zdrowia, rodziców, prawników, psychologów czy teologów.
Niniejsza publikacja, dotycząca indywidualizacji penitencjarnej, zwraca uwagę na bardzo ważne zagadnienie teoretyczne i praktyczne, jakim jest dostosowanie środków i metod oddziaływania penitencjarnego do indywidualnych warunków, właściwości i potrzeb skazanego, tak, aby zapewnić efektywność procesu wykonywania kary pozbawienia wolności. Na gruncie obowiązującej kodyfikacji prawa karnego wykonawczego problematyka ta nie była dotąd przedstawiana w ujęciu monograficznym. Przedstawione analizy uwzględniają, oprócz najnowszych rozwiązań prawnych prawa krajowego, obowiązujące w tym zakresie standardy międzynarodowe przewidziane w Europejskich Regułach Więziennych i Regułach Minimum Postępowania z Więźniami oraz aktualne ustalenia w zakresie psychologii i pedagogiki, w tym zwłaszcza psychologii penitencjarnej i pedagogiki resocjalizacyjnej. Z uwagi na zakres omawianej problematyki i jej interdyscyplinarne ujęcie książka może zainteresować teoretyków i praktyków z dziedziny prawa, psychologii i pedagogiki.
Bezdomność - zjawisko społeczne o charakterze globalnym, a zarazem dramat przeżywany przez pojedynczego człowieka i całe rodziny dotknięte tą sytuacją - najczęściej jest rozpatrywana w kategoriach socjologicznych. Autorka podjęła nowatorską na gruncie psychologii próbę badania bezdomności jako sytuacji trudnej człowieka. Trafnie dobrała metody psychometryczne. Znakomicie opisała sposób funkcjonowania bezdomnych mężczyzn, uwzględniając zmienne osobowościowe i społeczne. Praca dostarcza danych do konstrukcji programów wieloaspektowego wsparcia społecznego osób bezdomnych. Adresowana jest przede wszystkim do psychologów społecznych, terapeutów i innych pracowników ośrodków dla bezdomnych i dla osób zaliczanych do grup ryzyka wystąpienia bezdomności. Odbiorcami jej mogą być studenci psychologii, pedagogiki, socjologii, politologii i nauk o rodzinie.
Paul of Pyskowice (t ca. 1470) — a Cracovian scholar of the first half of the 15* century and a student of Benedict Hesse — was a significant figure for the history of Polish culture and who fitted into the intellectual climate of mediaeval Europe. Until recently, he was only known as the author of theological works, whereas his philosophical heritage remained unidentified. His commentary on the Categories presented here is then a first recognised Paul of Pyskowice's philosophical work. It is preserved in sole copy - cod. BJ 1900 - that was mostly written by his own hand. Paul composed his commentary in 1423-1424, and was further supplementing it for ca. 20 years. Given these facts, this manuscript is not only a transmission of historically and philosophically important works of this scholar, but also constitutes a rare testimony of many years' academic work of a professor on his manuscript.
The commentary itself is one of the most extensive works on this subject. The volume of this work results, among others, from the fact that Paul gave it the form of lectiones, that is the joint literary interpretation of the quoted authoritative text (expositio) and the extensive questions (quaestiones). Moreover, it also results from its substance, since it presents various opinions on the undertoken issues, and there are at least two interpretational perspectives present, i.e. the realistic and logical. But, there is no doubt that for Paul the categories are most of all terms. So, in his logical interpetation Paul follows John Buridan, while in supplementing the logical interpretation by the realistic threads he corresponds with works e.g. by Marsilius of Inghen, Nicholas of Amsterdam and Benedict Hesse. The main direct sources for Paul of Pyskowice, surely was Benedict Hesse's commentary. Also some passages were inspired by Anonymous Cracovian Quaestiones super "Praedicamenta" preserved in ms. BJ 1941, Thomas of Erfurt's Expositio "Praedicamentorum", John Dorp's of Leiden Expositio "Summularum logicalium" Johannis Buridani, and of Thomas of Strasburg's Commentaria in I-IV "Sententiarum".
Książka Sztuka Jana Wałacha na tle działalności i piśmiennictwa Jerzego Warchałowskiego łączy biografię mało znanego, śląskiego artysty z aktywnością jego mecenasa - gorliwego propagatora sztuki stosowanej. W przypadku obu postaci silnie zaznaczył się charakter ich odmiennej działalności. Jan Wałach (1884-1979) tworzył w różnych technikach plastycznych: malarstwo olejne, drzeworyt, rysunek, akwarela itd., z kolei Jerzy Warchałowski (1874-1939) w konsekwentny sposób budował program sztuki użytkowej, pozostawiając po sobie m.in. duży zbiór piśmienniczy. J. Warchałowski działał w centrach artystycznych kraju (Kraków, Warszawa), J. Wałach przeciwnie - po powrocie ze studiów cały czas przebywał na prowincji (Istebna). Mecenas odwiedzał go przy okazji wypoczynkowych pobytów w prywatnej willi Koliba w Wiśle. Dzięki zachowanej korespondencji w ich wzajemnej relacji można zauważyć dużą zależność artysty od mecenasa, w kierunku zaś odwrotnym - bezinteresowną pomoc. Wspólne losy obu postaci poprzedza analiza głównych zagadnień w piśmiennictwie J. Warchałowskiego.
W roku 1987 Polska Akademia Nauk zgłosiła kandydaturę Romana Brandstaettera do literackiej Nagrody Nobla za całokształt twórczości, szczególnie zaś za Jezusa z Nazarethu. Niestety, w tymże samym roku pisarz zmarł. Czym sobie zasłużył na wyniesienie do panteonu twórców światowej literatury? Jakie znaczenie ma opus magnum Brandstaettera dla kultury europejskiej i światowej? Na czym polega wyjątkowa wartość artystyczna i duchowa tej „powieści”? Jaki wreszcie obraz Jezusa wyłania się w toku narracji i co on ma wspólnego ze św. Franciszkiem, Rembrandtem i ikonami? Czy w „gąszczu” gatunków literackich jest jeszcze miejsce na formę bardziej pojemną, niż wszystkie dotychczas znane? Na ile wciąż żywy jest potencjał kulturotwórczy Biblii i kanonu kultury chrześcijańskiej? Na te i inne pytania próbuje odpowiedzieć niniejsza książka. Czy skutecznie? Najlepiej przekonać się czytając. Zachętą niech będzie fakt, że rozprawa doktorska, stanowiąca podstawę tej publikacji, została nagrodzona przez Narodowe Centrum Kultury pierwszym wyróżnieniem (zdobyła drugie miejsce) w konkursie na najlepszy doktorat z problematyki kultury w roku 2006. Potem trzeba poddać się urokowi lektury Brandstaettera...
W nowej perspektywie ewolucjonizmu chrześcijańskiego immanentny Bóg jest na różne sposoby obecny w świecie stworzeń. Współukierunkowuje proces ewolucji ku Bożym ideałom, wartościom i celom.
Publikacja zawiera nowy przekład i nowe opracowanie anonimowego, przypisywanego Longinusowi, traktatu O wzniosłości, najtrudniejszego, jak się powszechnie przyjmuje, do tłumaczenia starożytnego tekstu, w którym głębi dociekań i refleksji na temat sztuki słowa towarzyszy artystyczna forma ich wyrażenia, a którego rola, jaką odegrał w kształtowaniu nowożytnej wrażliwości estetycznej Europy, może być porównywalna tylko z Poetyką Arystotelesa. Towarzyszący pracy przekładowej i interpretacyjnej ogromny wysiłek intelektualny i wielkie zaangażowanie tłumacza, zaowocowały adekwatnym do obecnego stanuwiedzy, wiernym pod względem treści i formy oryginałowi, jasnym i godnym oczekiwania odbiorców przekładem.
Rola, jaką dzięki wyjątkowym walorom metodyczno-dydaktycznym odegrała Sztuka retoryczna Hermogenesa w kształtowaniu kultury mówionego i pisanego słowa najpierw w okresie II Sofistyki, a następnie w Cesarstwie Bizantyjskim oraz w okresie Odrodzenia i Klasycyzmu europejskiego, i odkryta obecnie na nowo nieprzemijająca aktualność jej retorycznej problematyki w zakresie inwencji i stylu oraz wysoki poziom naukowego opracowania tego dzieła w polskiej szacie przez Henryka Podbielskiego, znakomitego polskiego hellenisty, pozwala zaliczyć tę książkę do najcenniejszych pozycji obecnie wydawanych w Polsce.
Z recenzji prof. dra hab. Roberta R. Chodkowskiego
Książka stanie się z pewnością wielkim wydarzeniem wydawniczym. Jej Autor, najlepszy u nas znawca retoryki greckiej, znany szerokim kręgom humanistów m.in. jako znakomity tłumacz i komentator Poetyki i Retoryki Arystotelesa, przedstawia Czytelnikom swoje nowe dzieło, radykalnie rozszerzające nasz obraz antycznej sztuki słowa: naukowe opracowanie i pierwszy w Polsce (a drugi na świecie, po Francji) całościowy przekład pięciu traktatów retorycznych, funkcjonujących przez ponad tysiąc lat w Cesarstwie Bizantyjskim (V-XV wiek) jako Sztuka retoryczna Hermogenesa z Tarsu. [...] Pragnę podkreślić nieczęsto spotykaną właściwość, cechującą twórczość Profesora Podbielskiego. Łączy on najwyższej próby klasę naukową z umiejętnością jasnego, zrozumiałego nie tylko dla wąskiego grona specjalistów, przedstawienia najbardziej nawet zawiłych i skomplikowanych problemów.
Z recenzji prof. dra hab. Jerzego Danielewicza
Czy człowiek dążąc do szczęścia gotów jest na całkowitą metamorfozę (jak twierdzi postmodernista R. Rorty), czy raczej zgodnie z przekonaniem Arystotelesa – przede wszystkim pragnie pozostać sobą, zachować „ciągłość osobowo-historyczną”, a jeżeli być szczęśliwym, to tylko jako ten sam? Na rozdrożu tak określonych dróg pojawia się pytanie o samowychowanie. Decyzja pozostaje w gestii zainteresowanego swoim szczęściem i zależy przede wszystkim od odpowiedzi na pytanie: „kim jestem”? Książka Prawda u podstaw samowychowania jest propozycją spojrzenia na siebie i swój rozwój w perspektywie klasycznej metafizyki i personalizmu etycznego, w celu podjęcia odpowiedzialności za swoje życie i szczęście.
Książka dotyczy zastosowania modelowania komputerowego do badań krajobrazowych. W pierwszej części przedstawiono podstawowe założenia metodologiczne modelowania komputerowego. Autorzy wprowadzają Czytelnika w problematykę modelowania, prezentując trzy modele: (1) Model bilansowy ekosystemu lądowego; (2) Model sukcesji systemu leśnego, który umożliwia symulacje składu gatunkowego, liczby i biomasy drzew na przestrzeni wielu lat w różnych scenariuszach zmian klimatycznych i gospodarczych; (3) Model krajobrazowy oparty na teorii automatów komórkowych, zastosowany do symulacji dynamiki krajobrazów dużych regionów. Druga część książki opisuje technikę konstruowania modeli. Są to uproszczone przykłady szkoleniowe, pokazujące "od kuchni" proces modelowania i pomagające Czytelnikowi tworzyć własne modele krajobrazowe.
W naszych czasach komputer utracił już aurę czegoś szczególnie naukowego, dostępnego do użytku jedynie dla wybranych, czegoś w rodzaju reaktora atomowego czy też rakiety kosmicznej. Komputer stał się narzędziem dostępnym dla uczonych wszelakich specjalności; nie tylko zresztą uczonych – czyż bowiem nazwa „Home Computer” nie mówi sama za siebie? W naszej książce będziemy mówić o zastosowaniu komputerów tylko w jednej dziedzinie nauki – w biologii, a dokładniej: w ekologii, hydrobiologii i bioenergetyce ekologicznej. Takie ograniczenie jest konieczne z uwagi zarówno na ograniczoną kompetencję autorów, jak i na pamiętny aforyzm Kuźmy Prutkowa: „Nie można objąć nieobjętego”. Cóż więc skłoniło autorów do zabrania się do tego zadania? Chcieliśmy, przede wszystkim, zachęcić kolegów biologów do bliższego kontaktu z komputerem. Kontaktu znacznie bliższego niż dziecinne zabawy grami komputerowymi lub rzeczywiście wielka wygoda w użyciu komputera jako maszyny do pisania lub elektronicznej kartoteki (bazy danych), błyskawicznie wyszukującej potrzebną informację. Chodzi o to, że nauki biologiczne, na przykład ekologia, przed pojawieniem się komputerów miały na celu konstatację naukowych faktów, ich wyjaśnianie i uogólnianie. Wyniki prezentowane były w postaci długich tekstów, a wynikających z nich wniosków nie można było często ani potwierdzić, ani sfalsyfikować. Komputer pozwolił uzyskane dane przekształcić w programy matematyczne, czyli modele badanych obiektów (zjawisk, procesów), a następnie przeprowadzić na tych modelach eksperymenty.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
