Książka Kazimierza Turkiewicza pt. Społeczeństwo a instynkt rozwoju zawiera oryginalną, a jednocześnie przystępnie przedstawioną, koncepcję rozwoju społeczeństwa i organizacji, opartą na teorii systemów i teorii pola w aspekcie mechanizmu wyzwalanego przez instynkt rozwoju. Za najważniejsze dla rozwoju społeczeństwa pola sił uznaje pole przywódcze i pole ekonomiczne, podkreślając wagę utrzymania związanych z nimi sił w optymalnym zakresie ich wartości. W świetle tej teorii Autor dokonał przeglądu i analizy najważniejszych problemów, jakie pojawiają się we współczesnym zglobalizowanym świecie. Podejmuje tematy takie jak rozwiązywanie problemów społecznych, powstawanie dyktatur czy perspektywy rozwoju Unii Europejskiej. Książka zainteresuje badaczy procesów społecznych, polityków i dziennikarzy, a także osoby, które chciałaby dokonać analizy i zaprojektowania własnego rozwoju, rozwoju swojej firmy lub organizacji oraz społeczeństwa, w którym żyją.
Kazimierz Turkiewicz urodził się w roku 1942 w Tyszowcach. Jest inżynierem, doktorem nauk ekonomicznych, a od roku 1980 mieszka w Brisbane w Australii. Wykładał na Wydziale Mechaniczno-Technologicznym Politechniki Gdańskiej oraz na Wydziale Mechanicznym Akademii Morskiej w Gdyni. Był projektantem zakładów przemysłowych. W Australii, Indonezji i Papui Nowej Gwinei pracował jako inżynier konstrukcji stalowych. Ponadto był zagranicznym członkiem zespołu naukowego Rumuńskiej Akademii Nauk. Współpracował z Instytutem Matematyki Uniwersytetu w Liège (Belgia) oraz z Międzynarodowym Instytutem Zaawansowanych Badań Systemowych i Cybernetyki na Uniwersytecie Windsor w Ontario.
Julia, kobieta w średnim wieku, spotyka w podróży z Los Angeles Alexa, mężczyznę prawie dwadzieścia lat młodszego. Czy to początek wielkiej miłości, mimo dzielącej ich różnicy wieku i bagażu doświadczeń? A jakie losy spotkają księdza Ramona z Argentyny, jego córkę Annę, podróżnika Bogumiła, lekarkę Gośkę czy Amerykankę Peggy?Błędy to intensywna powieść o miłości, której bohaterom obok fascynacji i zrozumienia towarzyszą zdrada, rozłąka, przemoc, a nawet śmierć. Tu każdy chce być kochany i każdy popełnia błędy, szukając prawdziwego uczucia.Alicia Vanderos urodziła się w Warszawie w 1953 roku. Mieszkała w Szwajcarii, na Cyprze, we Włoszech i Monako, zanim osiedliła się na stałe w południowej Szwecji. Debiutowała w 2020 roku powieścią Róże jak motyle, zawierającą liczne wątki autobiograficzne.
Podaj mi swą dłoń, Czytelniku. Poprowadzę Cię w świat obłędu, mroku, pożądania i śmierci… Boisz się? Nie? To dobrze. Odwiedzę Cię w Twoich snach razem z aniołem śmierci…
Kajetan Zieliński jako doktorant Instytutu Filozofii Uniwersytetu Zielonogórskiego popełnia kolejne brutalne zbrodnie. Majówka, którą zgotował rodzinom ofiar i organom ścigania, będzie spędzać im sen z powiek w niejedną parną noc. Całość pierwszej części trylogii okraszona jest mrocznym klimatem oraz nutką fantazy i science-fiction. Czy aspirant Makary Szachraj zatrzyma śmiertelnie groźnego przestępcę, zanim okaleczy i zabije kolejne kobiety? Czy anioł śmierci, Morghulus, w którego przepoczwarzył się doktorant w swoim hipomaniakalnym rozhamowaniu, niczym samotny, wygłodniały wilk, da się złapać sforze policyjnych kundli?
Andrzej Jakubowski – urodzony 18 lipca 1985 roku. Z wykształcenia psycholog, pedagog, informatyk. Zawodowo: policyjny detektyw i psycholog. Miłośnik literatury, sztuki i muzyki, zwłaszcza rockowej, pagan i nordic folk, górskich wędrówek, tatuaży, pasjonat gotowania i nowoczesnych technologii. Swoje zainteresowania skupia wokół profilowania psychologicznego seryjnych morderców, prakseologii, psychopatologii. Z nie mniejszą uwagą koncentruje się na filozofii Wschodu i medytacji.
Bożena Helena Mazur-Nowak jest opolanką. Od 2004 roku mieszka w Wielkiej Brytanii. Opublikowała osiem tomików poezji, dwie powieści i kilka zbiorów opowiadań. Pierwsza część trylogii Domek nad strumykiem została wyróżniona w konkursie “Książka Przyjazna Dziecku”. Jej prace można znaleźć w ponad 100 międzynarodowych antologiach i czasopismach. Laureatka wielu konkursów poetyckich. Dumna posiadaczka dyplomów, nagród i wyróżnień, w tym Doctor Honoris Causa dla Kobiety Pokoju 2020 roku od Międzynarodowego Forum Kreatywności i Człowieczeństwa założonego w królestwie Maroka. Jest również tłumaczką języka angielskiego. Jej poezja została przetłumaczona na ponad 20 języków.
Teraz po latach nadal wspominam go z łopotem serca i motylami w brzuchu, już nie tak szalonymi jak kiedyś, ale jednak z motylami. To był przełomowy rok w moim nastoletnim życiu. Nauczyłam się na nowo walczyć o swoje i nie poddawać się negatywnym emocjom. Poznałam smak pierwszych pocałunków, delikatnych pieszczot i magię miłosnych listów. Wsparcie rodziców i przyjaciółki pomogło mi przejść prze burze i niepowodzenia. Za każdym razem w drodze do Warszawy przewija mi się przed oczami pamiętne lato 1974 roku.
Adam i Ewa, czyli Tutti kaput. Fantazja klerykalna w czterech aktach z Epilogiem to zaproszenie do udziału w scenicznej, otwartej i pozbawionej uprzedzeń dyskusji na trudny i kontrowersyjny temat, jakim jest kościelny celibat. Ten głęboko zakorzeniony w katolickiej tradycji klejnot przeżywa coraz wyraźniej pogłębiający się kryzys, czego dowodem jest między innymi wzrastająca liczba odejść duchownym z kapłaństwa. Już sam podtytuł Adama i Ewy zapowiada dyskusję “fantazyjną”, która – niepozbawiona zagadkowej wieloznaczności – jednych skłonić może do uśmiechu, innych do refleksji. a jeszcze innych – może nawet zbulwersować. Mijałby się jednak z prawdą ten, kto uznałby Adama i Ewę za prześmiewczy “atak” na Kościół czy też “obrazę” czyichkolwiek uczuć religijnych.
Książka napisana w postaci scenariusza.
Do ostatniego ziarenka ryżu to zebrane pod wspólnym tytułem luźne zapiski, które autorka prowadziłapodczas swojego trzyletniego pobytu w Japonii. Opisuje w nich swoje małżeństwo z rodowitymJapończykiem oraz to, co w ich relacji ludzi pochodzących z dwóch odmiennych światów, zaskoczyło izszokowało zarówno ją samą, jak i jej męża. Dużo miejsca poświęca również podtokijskiej prowincji, naktórej przyszło jej żyć: ludziom, swojej pracy i nieoczekiwanym problemom. Po przyjeździe do KrajuKwitnącej Wiśni bohaterka szybko orientuje się, że musi radzić sobie sama i że tylko na sobie możepolegać. W dzielnicy, w której prawie nikt nie zna języka angielskiego, musi podjąć wręcz nadludzkiwysiłek, żeby skomunikować się z resztą społeczności, której obyczaje i zachowania nieustannie jązaskakują i dziwią. W jej życiu zaczynają pojawiać się sytuacje, których się nie spodziewała, a takżeniczym zjawy z horroru osoby, których nigdy nie chciałaby spotkać. Bez pomocy, wsparcia, a czasemnawet zrozumienia ze strony najbliższego człowieka czyli męża, podejmuje walkę o przetrwanie wzupełnie obcej dla siebie kulturze, starając się przeżyć każdy dzień jak najlepiej i dokończyć go niczymrozpoczęty posiłek: do ostatniego łyka zielonej herbaty, do ostatniego ziarenka ryżu. Joanna Tanaka, ur.9 kwietnia 1981 r. w Głogowie. Po studiach zamieszkała w Australii. Tam zaprzyjaźniła się z pochodzącą zJaponii Ayą. Ta przyjaźń okazała się mieć kluczowy wpływ na jej przyszłe życie. Dzięki przyjaciółcepoznała swojego obecnego męża rodowitego Japończyka. W 2016 roku wyjechała do Japonii, gdzie wyszłaza mąż i zamieszkała na prowincji. W Kraju Kwitnącej Wiśni pracowała jako nauczycielka językaangielskiego oraz opiekunka do dzieci. Po trzech latach wróciła do Polski. Jest miłośniczką słodyczy orazdługich spacerów po lesie, na które zabiera ukochanego kundelka, który wabi się Kuma (w jęz. jap. Kumaznaczy niedźwiedź).Jej największe marzenie to dom na spokojnej i malowniczej podlaskiej wsi, z dala oddużego miasta.
Czy Werter musiał targnąć się na swoje życie? Czy istniał choć cień szansy, aby odwieść go od tego zamiaru? A gdyby tak… zapytać samego zainteresowanego? Taką oto przewrotną zabawę proponuje czytelnikowi w Wywiadzie z Werterem Jordan Mateusz Tomczyk. W literackim debiucie dokonuje własnej interpretacji postaci głównego bohatera powieści Johanna Wolfganga von Goethego. Autor porusza przy tym problematykę nieszczęśliwej miłości. Stara się również ukazać czytelnikowi, w jaki sposób postrzega świat osoba odtrącona, która na dodatek musi zmagać się z depresją oraz innymi zaburzeniami psychicznymi. Każdy, kto choć raz doświadczył w swoim życiu dramatu złamanego serca, znajdzie w tej książce coś dla siebie.
Jordan Mateusz Tomczyk – urodził się w 1990 roku w Gnieźnie. Po ukończeniu studiów w Wyższej Szkole Umiejętności Społecznych w Poznaniu (kierunek – prawo) opuścił rodzinną miejscowość, by zamieszkać na stałe w Toruniu. Na co dzień pracownik biurowy, a po godzinach również dziennikarz sportowy. W czasach licealnych grywał w zespołach rockowych jako basista. Fan serii gier Assassin’s Creed. W wolnych chwilach pisuje wiersze, opowiadania i jednocześnie pracuje nad kolejnymi książkami. Największy wpływ na jego twórczość literacką wywarli tacy autorzy jak Stephen King, Jo Nesbo i Dmitrij Głuchowski, natomiast jego niedoścignionym wzorem pozostaje Johann Wolfgang von Goethe.
Oblicza gry są kontynuacją książki Dwa oblicza. Opisuje dalsze perypetie bohaterki - Darii, która mimonieszczęścia, zawiści ludzkiej walczy z urzędami i sądami o sprawiedliwość. ""Gdy już sądzisz, że przeżyłeśnajwiększy horror, sytuacja się pogarsza"" - Max Payne Dorota Rośczak-Urbaniak urodziła się w 1968 roku wKaliszu. Uczyła się w szkole średniej rolniczej, potem zdobyła licencjat z rachunkowości i tytuł magistralogistyki. Szukając swojej drogi życiowej, pracowała na różnych stanowiskach. Potem urodziła trójkę dzieci izajęła się ich wychowywaniem. I właśnie wtedy odkryła pisanie, bo jak sama mówi lubi obserwować ludzi.
Ta ostatnia niedziela to powieść obyczajowa o różnicy pokoleń między wnuczkiem i dziadkiem, których życiowe drogi po latach ponownie się połączyły. Adresowana jest zarówno do młodszych, jak i starszych czytelników. Fabuła skupia się wokół losów młodego chłopaka poszukującego swojego miejsca w życiu. Nie brak w niej zabawnych dialogów, ciętej mowy, momentów wzruszających, jak i romantycznych czy tragicznych. O wszystkim dowiadujemy się z pierwszoosobowej narracji głównego bohatera, Adama Niedzieli.
Kto z nas nie mógł odnaleźć się po ukończeniu szkoły średniej?
Kto z nas nie szukał sensu życia?
Kto z nas nie był młody?
Marek Chmielewski urodził się w 1999 roku. Pochodzi z małej miejscowości, która leży na pograniczna Mazowsza i Mazur. Lubi podróże, dobrą literaturę oraz kinematografię. Inspirujący jest dla niego cytat: “Niektórzy bardzo wyraźnie słyszą w głębi swej duszy pewien głos, z którym starają się żyć w zgodzie” z Legends of the Fall (pol. Wichry namiętności) w reżyserii Edwarda Zwicka. W wolnych chwilach, z czystej pasji, pisze książki i scenariusze. Ta ostatnia niedziela to jego powieściowy debiut.
Morza księżycowe to opowieść o radości i niepokoju, emocjach wypływających z możliwości przybywania zdrugim człowiekiem oraz magii towarzyszącej każdej relacji. W tle poznajemy małomiasteczkowąmentalność, której nierzadko towarzyszy poczucie rezygnacji, jaką niesie niespełnienie w życiu. Dwojegłównych bohaterów wciąż unosi się na jego powierzchni, dopóki magiczna siła rządząca miastem nieskrzyżuje ich dróg. Katarzyna Podlejska urodzona w 1987 r. na Dolnym Śląsku, gdzie nadal mieszka. Zwykształcenia magister pielęgniarstwa. Na co dzień pracuje w zawodzie. Od dziecka zakochana w słowach.Twórczość literacka to jej pasja, podobnie jak gra na pianinie i historia widziana oczami mieszkańcówregionu, w którym żyje. Najważniejsza dla niej jest rodzina, której oddaje się całkowicie.
Niezwykła podróż Natalki to debiut literacki autorki. Fabuła opowiada o Natalii, 10-letniej dziewczynce, która przenosi się w różne zakątki świata dzięki magicznemu kryształowi. W każdym miejscu poznaje rówieśnika, który wprowadza ją w tajniki kultury swojego kraju. Czytelnik dowiaduje się wielu ciekawostek związanych z odwiedzanymi miejscami. Bohaterka trafia między inny mi do Meksyku, Turcji i nad Bajkał, dokąd dociera Koleją Transsyberyjską, a nawet ląduje w Himalajach, gdzie spotyka prawdziwego yeti!
Izabela Rutkowska - podróżniczka z duszą domatora. Przez wiele lat pilotowała wycieczki do różnych krajów świata, takich jak: Mongolia, Turcja, Sri Lanka, Jamajka, Namibia, Kazachstan, Rosja... Szczególnie w Petersburgu i nad Bajkałem zostawiła największy kawałek serca. Mieszkała m.in. w Peru, gdzie śladem Arkadego Fiedlera spłynęła barką po rzece Ukajali, w Turcji, gdzie studiowała i odkrywała ją autostopem, w Petersburgu, pracując jako wolontariusz, czy w Nowej Zelandii, gdzie skoczyła na spadochronie i udało jej się wygrać bilety na koncert zespołu AC/DC. Uwielbia dzielić się swoją pasją, opowiadając o podróżach podczas prelekcji czy pisząc o nich. O jej największych przygodach przeczytacie na blogu: www.podroznosci.com
Moja podróż do Kanady nie była zwykłą wycieczką. To było coś więcej niż przelotny romans na dzikiej plaży u podnóża Gór Skalistych. To prawdziwa miłość szczera, bezkształtna, bezinteresowna i czysta. Moja Kanada to podróż przez życie w stronę marzeń na wietrze przeciwności losu, którym to warto stawiać czoła. To opowieść o wierze w swoje możliwości, o upadkach i o lewitacji ducha marzyciela w krainie realnych wrażeń. To refleksje z podróży oczyma artysty, muzyka i poety z głęboką analizą człowieka jako wartości bezcennej.
W Wingórze, jakby ktoś rzucił na nią zły czar, zaczyna się szerzyć zło. Stela zastanawia się czy sytuacja ta nie ma przypadkiem związku z brakiem rzeki w jej mieście. Pod wpływem impulsu decyduje się na odbycie podróży „do wód” - jak nazywa małą ojczyznę swej matki. Przedsięwzięcie to przypomina baśniową wyprawę po „żywą wodę”. Po powrocie do domu udaje się bohaterce zdjąć czar ze swojego miasta, które budzi się z letargu. Co więcej, budzi się nad rzeką. Wszystko to dzięki kamykowi, który znalazła na nieistniejącej już mogile protoplasty rodu. To tylko baśniowo-symboliczna klamra, bo podczas podróży Stela, odwiedzając różne miejsca i ludzi, próbuje odtworzyć historię swojej rodziny, którą poznajemy na podstawie losów trzech kobiet: matki Steli - Honoraty, ciotki Balbiny i babci Katarzyny. Tworzą one – te losy - historię pisaną przeżyciami kobiet, widzianą ich oczami (realia obyczajowe XIX/XX wiecznej prowincji galicyjskiej, potem II Wojna Światowa, a po niej konflikt etniczny i piekło zwalczających się nawzajem oddziałów partyzanckich, przesiedlenie na zachód). Wszystko to okraszone rozważaniami (nie zawsze całkiem serio) narratorki na temat duszy, historii i życia w ogóle. Wszelkie nazwy własne są fikcyjne, a fakty historyczne pseudonimowane. „Najpierw były wody płodowe, z których wyszła na świat Honorata.
Nie! Najpierw do głębokiej studni wpadła Katarzyna z Honorką w brzuchu, a wody płodowe ochroniły dziecko. Ale jeszcze wcześniej były rwące wody Nasu, nad którymi urodziła się Katarzyna, potem głęboka studnia, a następnie wody płodowe, które wykołysały jej najmłodsze dziecko. Dopiero potem pojawiła się w jej świecie duża rzeka na zachodzie, która potrafiła nie zamarznąć czasem nawet w święto Jordanu. Rzeka, przed którą Honorata uciekła aż do Wingóry, by urodzić Stelę”.
Sonia Wander urodziła się i wychowała na Dolnym Śląsku, stąd bliskie są jej tematy przesiedleń i palimpsestowości poniemieckich ziem. Z wykształcenia humanistka, z zamiłowania wędrowniczka i antropolożka kultury, z usposobienia samotniczka i marzycielka. Uważa, że rzeka stanowi ważny element w życiu każdego człowieka. Najczęściej mieszka we Wrocławiu, bo lubi to miasto, być może dlatego, że nie brak mu rzeki.
Książka podróżnicza opowiadająca o projekcie podróżniczym pod tym samym tytułem. Opisuje ona historię podróży śladem polskiego badacza Jana Kubarego. Historia jego życia jest dość skomplikowana, gdyż los rzucał go po całym świecie. Jednak obszarem jego badań najczęściej były wyspy Pacyfiku, a w szczególności Mikronezji.Celem wyprawy była wyspa Pohnpei, na której Kubary mieszkał i miał plantację, oraz na której zmarł w niewyjaśniony dotąd sposób. Podczas poszukiwań autorka dotarła do materiałów wyjaśniających tę zagadkę, oraz tego dlaczego, gdy kilkanaście lat po jego śmierci otwarto jego trumnę, okazała się ona pusta. Katarzyna Piec udała się do Mikronezji szukać śladów obecności Polaka. Jej celem było także poznanie tego nieodkrytego jeszcze zakątka świata, zwłaszcza przez polskich podróżników.Opisując swoje przygody, dzieli się z czytelnikami wiedzą zdobytą na temat wyspy, subiektywnymi spostrzeżeniami i wnioskami tak, by czytelnicy również sami poznali wydawałoby się rajskie życie na końcu świata.Zabiera także do najciekawszego miejsca na wyspie do kamiennego miasta Nan Madol. Nikt dokładnie nie wie jak i dlaczego zostało zbudowane. Kubary prowadził tam swoje badania i wiele znalezionych eksponatów chciał wysłać statkiem do muzeum Godeffroy'a. Niestety rozpętał się sztorm i wszystkie eksponaty zatonęły. Oczywiście mieszkańcy wyspy wiązali to z klątwą Nan Madol, która miała dosięgać każdego, kto ośmielił się zakłócić spokój tego miejsca.Moja pierwsza wyprawa Mikronezyjska zakończyła się pełnym sukcesem. Zamknęłam historię Jana Kubarego. Książka ta jest efektem podróży, która zmieniła moje życie i która zapoczątkowała całkiem nowy rozdział w moim życiu. Dzielę się tam swoimi doświadczeniami, które może zainspirują innych i skłonią ich do znalezienia swojej drogi.Co to jest sakau? Jak się wspiąć na szczyt góry w klimacie tropikalnym i nie umrzeć? Jak ukraść psa z raju? Czy ugryzienie przez świętego węgorza to zaszczyt? Czy Kubary chciałby zostać odnaleziony i co się stanie, jeśli zostanie się na noc w tajemniczym mieście Nan Madol, o którym istnieniu gdzieś pośród dżungli, wie niewielu?Przygody, tajemnice, tropikalny klimat oraz opowieść o nieznanej wyspie i historii Polaka opisana lekko i przyjemnie.
Książka składa się z trzech niepowiązanych tekstów. Pierwszy, tytułowy, próbuje przenieść na obszar religiiidee minimalizmu wzięte z muzyki i sztuki. Drugi na podstawie fenomenów mistyki gór i mistyki sztukiwprowadza na scenę mistyki nowego aktora świeckiego. Trzeci to uwagi, czasami krytyczne, czasamientuzjastyczne, do wybranych aspektów myśli A. de Mello. Ryszard Popiołek, urodzony w 1958 r.,absolwent socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, przez 2 lata studiował też, jako drugi fakultet, filozofię.Lubi zajmować się rozważaniami dotyczącymi religii.
W tej książce prawdy teologiczne przełożone są na sytuacje, które znamy z codziennego życia. Posługującsię obrazami skłóconych stron monety, nieufnej mrówki, czy służącej w kościele kobiety, autorka tłumaczykwestie związane z dobrym życiem i duchowością. Jej przypowieści poruszają problematykę grzechów,rozpoznawania w życiu Boga oraz wieczności. To krótkie, przystępne historie, zaprezentowane w niezwykleprzystępny sposób. Są one trafnie spuentowane za pomocą komentarza autorki lub fragmentu z Biblii.Rozkładaj prawidłowo priorytety w zyciu, nie zapominaj, ze fundamenty sa najwazniejsze, one trzymajacały dom! Julia Golovchyn - z zawodu dziennikarz, teolog, pisarz oraz kaligraf. Wolontariuszka FundacjiCaritas i Międzynarodowego Stowarzyszenia Wsparcia Ukrainy. Mieszka i studiuje w Wiedniu. To piąta wdorobku książka autorki. Do tej pory opublikowała trzy części Przysłów w języku ukraińskim. W 2017 rokuwydała cztery tomy, a także wersję audio i wideo Przypowieści, w wersji dla osób niesłyszących iniewidomych. Latem 2018 roku o Przypowieściach usłyszał świat. Inspirowane Biblią opowiadania JuliiGolovchyn można usłyszeć w radiu oraz znaleźć je w Internecie. Zostały przetłumaczone na językniemiecki, angielski, francuski i polski, zwyciężając w wielu konkursach literackich.
To książka dla osób, którym w odchudzaniu nic już nie jest w stanie pomóc, a wszystkie diety wydają siębyć zbyt restrykcyjne aby je stosować. Jeśli nie masz zielonego pojęcia o tym, jak być zdrowym i szczupłymto Autor książki ""Wymarzona waga i wygląd"" proponuje dla Ciebie rozwiązanie. Jest ono jednocześnieproste i skuteczne. Sam borykał się z problemem nadwagi aż usłyszał o sposobie odżywiania, który nazwałniełączeniem. Jadł to, co lubił, smacznie, cztery razy dziennie, do syta i tracił kilogramy! Nie jest toabsolutnie żadna dieta, gdyż niczego się w niej nie zakazuje i niczego nie nakazuje. Opiera się na kilkuzasadach, które zostały szczegółowo opisane w książce. (Wydawca informuje, że treści zawarte w książceAdriana Motyczyńskiego Wymarzona waga i wygląd bez wysiłku i diet są wyrazem wyłącznie osobistychdoświadczeń i poglądów autora oraz nie stanowią one rekomendacji medycznych i dietetycznych.)
Lilia nie jest typową powieścią o czasach wojny. To opowieść o skromnym i prostym sercu kobiety, która u schyłku swego życia jest gotowa otworzyć je przed samą sobą.
Lili – główna bohaterka – dostrzega wiele radości w życiu na wsi, zachwycając się jej pięknem. Miłość rodziców, przyjaźń i ciężka praca zrobiły z niej silną kobietę. Była świadkiem okrucieństw wojny. Leżąc na łożu śmierci, przy jednym wspomnieniu zatrzymuje się na dłużej. Widzi je przed swoimi oczami i łza, która spływa po jej pomarszczonym policzku, otwieraj jej serce… Wraca do czasów szaleńczej miłość, oddanej przyjaźni i odwiecznej tęsknoty, która towarzyszyła jej przez całe życie.
Justyna Domańska-Anacka – ur. w 1988 r. w malowniczym miasteczku Gołdap w województwie warmińsko-mazurskim. Obecnie mieszka w Anglii. Wolny czas spędza czytając książki i chodząc po polskich górach. Powieść Lilia to debiut literacki autorki.
Ta książka traktuje o mnie, o Sylwii. Gdy miałam siedem lat, jeździłam tramwajem do dziadków, żeby nie być w domu z rodzicami; nie mogłam unieść tego, jak mnie traktowali, jak wykorzystywali mnie do wszystkiego, rządzili mną. Wiele lat później uciekałam przed mężem nad morze, bo nie mogłam unieść obowiązków, które mi narzucił, ciągłego mobilizowania, jego złośliwości, niezadowolenia i lenistwa. Opisałam tu moje kroki wychodzenia z bycia zależną, podległą mojemu mężowi. Poznasz również moje pragnienia i to, co już zdążyłam osiągnąć. Napisałam też o mojej pracy, o neurologopedii, o chorych dzieciach i dorosłych - cierpiących na autyzm, aspergera, alzheimera i nie tylko. I o tym, jak bardzo kocham swoja pracę. Dzielę się także swoją intymnością, moimi randkami, relacją z mężczyzną, bliskością z drugim człowiekiem. Ale i smutną samotnością... Przeczytaj, poznaj mnie, warto. Sylwia Kot - ur. w Gostyninie w 1969 r. Mieszka w Poznaniu. Dyplomowana neurologopedka, pedagog, terapeutka słuchu i promocji zdrowia. Ukończyła Wydział Nauk Edukacyjnych na kierunku pedagogika (Studia Podyplomowe Promocji Zdrowia i Psychoterapia) na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Ponadto skończyła studia podyplomowe w zakresie nauczania początkowego na UAM w Poznaniu, a także Wyższą Szkołę Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa w Poznaniu - kierunek logopedia, oraz kierunek neurologopedia na WSEI. Pracowała w szkole, w szpitalu GPSK w Poznaniu z niemowlakami, w CSDz z dziećmi z autyzmem, zespołem Aspergera, FASD, chorobami genetycznymi. Odbyła praktyki z pacjentami m.in. po udarach i z porażeniem mózgowym. Szczególną troską otacza dzieci z zaburzeniami w funkcjonowaniu w życiu codziennym. Jej słabość to jeżdżenie pociągiem i pisanie książek, bieganie, kawa z mlekiem, lody, pływanie i niskie góry. Rozczula się na widok babuni niosącej ciężką siatkę z zakupami, natychmiast spieszy z pomocą. Wierzy w człowieka. Jej sens życia to bycie wśród ludzi, pomoc im i nieustanne uczenie się.
Szmer wiatru to książka powstała na podstawie zapisów rozmów prowadzonych przy użyciu komputera pomiędzy ojcem i jego autystycznym, niemówiącym synem. Michał opowiada, czym według niego jest autyzm i w jaki sposób autyści różnią się od innych ludzi. Opisuje, jak on postrzega współczesny świat. W centrum jego zainteresowań pozostaje człowiek, którego złożonością bytu wydaje się być zafascynowany. Porusza przy tym tak ważne tematy, jak miłość, szczęście, prawda, zdolność myślenia, zaufanie, wiara w Boga. Opisuje przeżycia duchowe, jakich doświadczał w podróżach do Rzymu i do Ziemi Świętej, dyskutuje z ojcem na temat określonych fragmentów Biblii. Posługuje się przy tym często krótkimi opowiadaniami lub wierszami. W jego rozważaniach częste są odniesienia do Istoty Wyższej, którą utożsamia on z Osobą Jezusa, nazywając Go Panem Sumienia bądź Wielkim Łowcą Sumień. Kiedy według Michała Wielki Łowca Sumień stał się Panem Sumienia? odpowiedź na to i wiele innych pytań znajdzie Czytelnik na łamach tej książki. Michał Rutkowski, dwudziestokilkuletni, niemówiący autysta. Absolwent Zespołu Szkół Specjalnych przy ul. Tarchomińskiej w Warszawie. Od 10. roku życia porozumiewa się za pomocą komputera. Wraz ze swoim ojcem jest współautorem książki Trzy pustynie, wydanej w 2014 roku. Andrzej Rutkowski, ojciec Michała, lekarz.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
