Po upadku Dobrze Skonstruowanego Miasta były fizjonomista Cley wiedzie sielski żywot w wiosce Wenau. Porzuciwszy fizjonomikę jako krzywdzący zabobon, wykorzystuje swe umiejętności w pracy lekarza i akuszera. Sielanka nie trwa długo: przysłany przez żądnego zemsty Drachtona Nadolnego stalowy ptak wybucha nad wioską, rozsiewając substancję wywołującą w mieszkańcach zaraźliwą śpiączkę. Nie znajdując wśród tych, którzy jeszcze nie padli jej ofiarą, śmiałków gotowych mu towarzyszyć, Cley zabiera starą szkapę i zwariowanego psa Wooda i udaje się do miasta, by wymóc na Drachtonie cofnięcie zarazy.
Wybór guslarskich opowiadań THE BEST OF THE BEST nareszcie we właściwej dla tej prozy oprawie, w ekskluzywnym wydaniu w serii Klasyka SF. Bo co jak co, ale opowiadania guslarskiej do kanonu weszłu już dawno.
Ze względu na obszerność wyboru (ponad 800 stron) zestaw zostanie podzielony na 2 tomy, WIELKI GUSLAR WITA oraz WIELKI GUSLAR WITA OBCYCH. W pierwszym znajdą się opowiadania o niezwykłych przygodach mieszkańców Guslaru, a w drugim opowiadania o bliskich spotkaniach trzeciego stopnia z udziałem guslarczyków. W obu tomach opowiadania zostaną ułożone w porządku chronologicznym.
Opowiadania Kira Bułyczowa o Wielkim Guslarze towarzyszą polskiemu czytelnikowi od wielu, wielu lat i wciąż bawiąc skłaniają do zadumy nad człowiekiem. W Guslarze jak w zaczarowanym zwierciadle skupiają się śmiesznostki, wady, zalety, pragnienia i lęki naszej cywilizacji. Choć Bułyczow bezlitośnie obnaża i ośmiesza swoich bohaterów, kpi z nich bezustannie, to jednocześnie bardzo ich lubi, dzięki czemu wciąż każdy z nas może być dumny, że jest człowiekiem.
III tom cyklu powieści, którego bohaterem jest Alex Benedict
Jack McDevitt jest nazywany w USA następcą – i bardzo to zasłużone miano – Isaaca Asimova i Arthura C. Clarke’a. W swoich powieściach łączy bowiem znajomość nauki i futurologiczne wizje z przygodową fabułą. „Poszukiwacz” to trzeci tom luźno ze sobą powiązanych opowieści o Aleksie Benedikcie, galaktycznym handlarzu antykami i detektywie z konieczności.
Na rynku antyków pojawia się tajemniczy kubek, który prawdopodobnie pochodzi ze statku międzygwiezdnego sprzed dziewięciu tysięcy lat. Tropy prowadzą do Margaret i Adama Wescottów, którzy zginęli w lawinie, zanim zdążyli poinformować o pewnym obiecującym odkryciu, mogącym wiązać się z Margolianami, niezadowolonymi z ziemskiego systemu politycznego kolonistami, którzy kiedyś opuścili Ziemię i ślad po nich zaginął. Nikt nie wie, czy dotarli do miejsca przeznaczenia i założyli kolonię.
Akcja, pełna nagłych zwrotów i dramatycznych wydarzeń, toczy się w licznych miejscach znanego już czytelnikom uniwersum: od półświatka Andiquaru, przez stację kosmiczną w pobliżu czarnej dziury, po Ziemię, kolebkę całej ludzkości, i planety zamieszkałe przez Aszijurów, gdzie kryją się kolejne elementy historycznej układanki, jakie musi odnaleźć i złożyć Alex Benedict.
NAGRODA NEBULA
Akcja powieści toczy się w tym samym uniwersum, co wcześniejsza powieść ukraińskiego duetu, „Waran”. Jej bohaterem jest potomek wyklętej przez większość ludów zamieszkujących ów świat trasy heksów; trudno się zresztą dziwić niechęci do kanibali. Natura obdarza go niesamowitą pamięcią; wystarczy mu raz przeczytać książkę, by potrafił zacytować ją bez najmniejszego choćby błędu.
Przypadek sprawia, że poznaje pradawne zaklęcie – prośbę skierowaną do tytułowego Miedzianego Króla: w zamian za rzecz szczególnie dla proszącego ważną Król dać ma to, czego w danej chwili proszący szczególnie potrzebuje, przy czym to Król, a nie proszący, decydować ma, co stanie się przedmiotem zamiany. Chłopak korzysta z owej wiedzy w sposób bezwzględny. Dzięki niej z niewolnika wspina się na sam szczyt społecznej drabiny – dowodzona przez niego armia jest w stanie konkurować z największymi potęgami tego świata. Czy aby jednak na pewno dzięki temu osiąga sukces? Czy może osiągnąłby go i tak, bez pomocy mitycznego Króla?
Historia jego życia opisana została tak, że każda z owych wersji da się obronić. „Miedziany król” to powieść fantasy, jednakże nietypowa. Czuć w niej odległe – bardzo odległe, bo jednak styl Diaczenków zdecydowanie przeważa – echa prozy Gene Wolfe'a (cykl Nowego Słońca).
Paweł Laudański
Tytułowy Miedziany Król to mityczna istota, z którą można zawrzeć pakt, wypowiadając zaklęcie-prośbę. Poznanie tejże magicznej formuły staje się sposobem na życie dla Razwijara – bohatera najnowszej powieści Mariny i Siergieja Diaczenków – półheksa, niewolnika-kopisty w służbie pisarza, który postanowił wyruszyć do Mirtie, cudownego miasta Złotych. Półheks do miasta jednak nie dociera...
Próbując rozwikłać zagadkę swojego pochodzenia, Razwijar bierze udział w ryzykownej wyprawie po skórę bentonicznego smoka, zdobywa wpływy, podporządkowując sobie larwę Ogniewuchy, zaprzyjaźnia się z czworonogiem-chymajrydą i odwiedza wiele miejsc, znanych czytelnikowi z wcześniejszego „Warana”. Im więcej jednak dostaje, tym więcej traci, ponieważ, paradoksalnie, magia, która miała pomóc mu stać się wolnym, potężnym człowiekiem, zniewala go, czyniąc marionetką w rękach nieznanych mocy. Razwijar nie widzi, że tym, co naprawdę daje mu siłę i wiedzę są książki, które czytał, i które zostały w nim na zawsze dzięki fenomenalnej pamięci, a nie magiczna formuła, której ślepo zawierzył, składając swój los w ręce nieznanego Miedzianego Króla.
Diaczenkowie po raz kolejny pokazali doskonały warsztat pisarski, śmiało łącząc wątki fantasy z analizą psychologiczną budującego swoją tożsamość bohatera. Jakie decyzje Razwijar podejmie sam, a jakie powierzy Miedzianemu Królowi? Co poświęci w zamian za potrzebne elementy do układanki swojego życia?
Paleontolog Mitch Rafelson odkrywa w Alpach w spoczywające od dziesiątków tysięcy lat w jaskini ciała rodziny neandertalczyków. Biolog molekularna Kaye Lang uważa, że w DNA człowieka, niczym śpiący rycerze z legend, skrywają się pradawne choroby, które miliony lat czekają tylko na wezwanie, aby móc znowu zarażać i zabijać.
I w bardzo niedalekiej przyszłości budzą się demony, z naszego genomu wyłania wirus, którego nazwa przypomina imię indyjskiego boga śmierci, Śiwy. Ludzkości zagraża zagłada, gdyż wirus powoduje poronienia u wszystkich zarażonych kobiet. Władze podejmują radykalne środki, dochodzi do zamieszek, prześladowań kobiet. Nieliczni, w tym Lang i Rafelson, w zagrożeniu widzą nadzieję, w chorobie i przemocy dostrzegają bóle porodowe ludzkości, które poprzedzają ogromny skok ewolucyjny, przyjście na świat nowego człowieka. Prześladowani i potępiani, ścigają się z czasem, aby rozwiązać największą zagadkę w dziejach rodu ludzkiego i powstrzymać oszalały świat.
Arcydzieło naukowej fantastyki, według krytyków najlepsza książka SF w USA w roku 1999 (nagroda Nebula). Prawdziwy, przedstawiony z ogromnym rozmachem i wnikliwością obraz nauki i ludzi, postawionych przed obliczem być może największego zagrożenia w jej dziejach.
Wielki Guslar - małe, senne miasteczko na rosyjskiej prowincji, zamieszkane jest przez prostych ludzi, ale na całej kuli ziemskiej nie ma drugiej takiej miejscowości, gdzie tak często lądowaliby goście z innych planet i galaktyk, gdzie cuda i cudeńka zdarzają się codziennie, a wiekopomne wynalazki i odkrycia są dokonywane wręcz na zawołanie i z potrzeby chwili.
Warto przypomnieć sobie wspaniałych guslarczyków:
Korneliusz Udałow, rezolutny, ale raczej średnio inteligentny inżynier budowlany, mający dużego pecha w życiu i wiele szczęścia do napotykania na swojej drodze przybyszów z kosmosu
Ksenia Udałowa, żona Korneliusza, stale pilnująca, by jej ślubny nie poszedł w szkodę.
Lew Minc, genialny profesor, większość jego fantastycznych wynalazków, jak na przykład łososie wcinające mazut i olej silnikowy, ma zasięg tylko regionalny.
Michał Standal, kochliwy reporter gazety miejskiej, romantyczna dusza wciąż pcha go w różnorakie kłopoty.
Planeta Majipoor to olbrzymich rozmiarów świat, niezwykle przyjazny dla zamieszkujących go istot. Przed tysiącami lat przybyli nań ludzie, a za nimi inne rasy Galaktyki, by stworzyć na Majipoor konglomerat współpracujących ze sobą cywilizacji. Nie wszystko przebiegało pokojowo – ludzie, osiedlając się na Majipoor, musieli stoczyć krwawą wojnę z tubylczą rasą Metamorfów, dziwnych istot potrafiących zmieniać kształt swego ciała.
Zmiennokształtni zostali zepchnięci w leśne ostępy, gdzie żyją w ścisłych rezerwatach, na obrzeżach cywilizacji. Nigdy jednak nie pogodzili się z utratą ojczystej planety i wciąż knują plany odzyskania planety. Próba podmiany Lorda Valentine’a na tronie Majipooru nie powiodła się, ale podstępni Metamorfowie szukają innych metod wypędzenia najeźdźców.
Na dwóch kontynentach Majipooru mają miejsce dziwne zjawiska. Pojawiają się choroby roślin, wydawałoby się że ujarzmione przed wiekami, znikąd pojawiają się zmutowane zwierzęta – delikatna równowaga ekologiczna Majipooru zostaje zachwiana. Plagi, susze, epidemie wybuchają w coraz odleglejszych prowincjach – przeludnionej planecie grozi głód.
Nikt nie podejrzewa, że za tymi stoją zmianami Zmiennokształtni. Lord Valentine czuje, że czeka go ogromnie trudne zadanie – musi zapewnić swoim poddanym żywność, uspokoić zbuntowane prowincje, wyprowadzić świat z chaosu. W dodatku pojawiają się samozwańczy Koronalowie, a stary Pontifex, podtrzymywany przy życiu tylko dzięki technologii, chce zakończyć żywot. Niepoślednią rolę w planach Valentine’a będzie musiał odegrać Hissune. Ale czy młodzieniec podoła obowiązkom?
Pasjonująca trylogia Aldissa o świecie Helikonii, poruszającym się w systemie podwójnej gwiazdy, przez co Wielki Rok liczy na tej planecie liczy 1800 krótkich lat, a każda pora roku trwa przez stulecia.
Jesień przyszła na Helikonię bardzo szybko. Planeta oddala się od gorącego Freyra. Coraz bardziej widoczne są oznaki nadchodzącej zimy – pory roku należącej do rasy ancipitów. Ludzie popadają w przygnębienie, mnożą się ruchy religijne.
Są i tacy, którzy dążą do całkowitej eksterminacji fagorów, wszystko po to, żeby ludzie przetrwali Wielką Zimę.
Ale nieuchronności losu nie można się przeciwstawić. Ekologia planety sama włącza mechanizmy pozwalające rasie ludzkiej przetrwać – wirus helikoidalny, jesienią zwany tłustą śmiercią, zbiera krwawe żniwo. Kto przeżyje ten jest przygotowany na przyjście mrozów. Wirus zabija, ale i daje życie.
Zmiany widać także na krążącej na orbicie ziemskiej stacji „Avernus”.
Planeta Majipoor to świat olbrzymich rozmiarów, ale niezwykle przyjazny dla zamieszkujących go istot. Przed tysiącami lat przybyli nań ludzie, a za nimi inne rasy Galaktyki, by stworzyć na Majipoor cywilizację współpracujących ze sobą ras. Nie wszystko przebiegało pokojowo – ludzie, osiedlając się na Majipoor, musieli stoczyć krwawą wojnę z tubylczą rasą Metamorfów, dziwnych istot potrafiących zmieniać kształt swego ciała.
Rasy Majipooru stworzyły też znakomicie prosperujący podział władzy na urzędy Koronala i Pontifexa oraz instytucje religijne i wymiaru sprawiedliwości. Majipoor to jednocześnie kraina technologii i magii, jako że niektóre z zamieszkujących je ras posiadają umiejętności pozazmysłowe.
Młody Hissune, którego pamiętamy z tomu pierwszego jako przewodnika Lorda Valentine’a po Labiryncie, podejmuje nudną pracę w archiwach podziemnego miasta. Czas umila sobie nielegalnymi wyprawami do Rejestru Dusz, gdzie odczytuje zapisy mózgowe obywateli Majipooru, współczesnych i żyjących w zamierzchłych czasach.
Wraz z Hissune przenosimy się w kolejnych częściach w różne miejsca i w różne okresy historii wielkiej planety, wraz z nim poznając dzieje kolonizacji i powstania Potęg Majipooru.
Niezwykle barwna, przygodowa powieść, pełna zwrotów akcji i fantastycznych wydarzeń.
Szrama jest drugim tomem kultowego cyklu fantasy Tułacze, który przyniósł autorom wielką popularność w Rosji i na Ukrainie.
Sławny w swoim mieście gwardzista, kobieciarz i hulaka, porucznik Egert Soll zabija w sprowokowanym przez siebie pojedynku niewinnego studenta. Za ten czyn zostaje ukarany przez wędrownego maga, który piętnuje jego twarz niegroźną z pozoru raną. Szrama zabliźnia się szybko, równie szybko jednak okazuje się, że stała się dla młodego zabijaki przekleństwem: całkowicie zmienia jego psychikę i przydaje mu cechę, którą zawsze gardził - bezmierne tchórzostwo. Soll boi się dosłownie wszystkiego, zarówno strachów rzeczywistych, jak i tych wyimaginowanych. Wzgardzony przez rodzinę i dotychczasowych przyjaciół, ucieka potajemnie z miasta.
Gwardzista zmuszony jest opuścić pułk i rodzinne miasto. Tułając się po świecie, spotyka kobietę, którą skrzywdził, narzeczoną zabitego studenta. Czy zdoła okupić swą winę i pozyskać przychylność Torii? Magię można bowiem pokonać jedynie magią.
W zaskakującym i błyskotliwym finale Soll będzie musiał pokonać swój strach.
BYŁ SOBIE RAZ NA ZAWSZE KRÓL to jedna z najpiękniejszych i najzabawniejszych powieści fantasy, jakie kiedykolwiek napisano. Oryginalne, dowcipne, a przede wszystkim nowe spojrzenie na legendy arturiańskie.W księdze czwartej, Świeca na wietrze, obserwujemy daremne wysiłki postarzałego króla Artura, starającego się zapobiec konfliktowi z Lancelotem (nawet przez przymknięcie oczu na jego romans z królową) i wewnętrznemu rozłamowi wśród rycerzy Okrągłego Stołu. Jednak Mordred przeprowadza swój plan, dochodzi do bratobójczej waśni.
Przewodnik po współczesnej fantastyce amerykańskiej i brytyjskiej.
Źródło wiedzy o tym: co diabeł nosi w portfelu, ile jest dwa razy dwa, co będzie, gdy skończy się świat, co Jezus pisze na blogu, co czeka w kosmicznym grobowcu, jak groźne są mutazwierzaki, czy Obcy są receptą na kryzys, czy można zarazić się wiarą, ile kosztuje dziś dusza, czemu już nigdy nie powiesz „Oż, k...a!" i czy warto się żenić... z syreną.
Science-fiction, horror, komedia i space opera - te i inne historie w „Krokach w nieznane" 2008.
"Odźwierny" jest debiutem powieściowym Mariny i Sergieja Diaczenków i zarazem pierwszym tomem cyklu Tułacze, opowiadającego o ludziach błąkających się na pograniczu dwóch światów, realnego i nadprzyrodzonego. Wielki czarnoksiężnik traci wszystko: magiczną moc i miłość swego życia. Wystawiony zostaje na pokusy złowrogiej, diabolicznej potęgi, która pragnie przedostać się do ludzkiego świata. Za cenę odzyskania czarodziejskich zdolności miałby się stać tytułowym Odźwiernym, który otworzy wrota wymiarów i sprowadzi na świat niewyobrażalne zło. Czy wybierze drogę zemsty na tych, którzy go odrzucili i potępili? A może znajdzie w sobie dość sił, by oprzeć się demonicznej pokusie?...
Planeta Majipoor to świat olbrzymich rozmiarów, ale niezwykle przyjazny dla zamieszkujących je istot. Przed tysiącami lat przybyli nań ludzie, a za nimi inne rasy Galaktyki, by stworzyć na Majipoor cywilizację współpracujących ze sobą ras. Nie obyło się jednak bez rozlewu krwi – ludzie, osiedlając się na Majipoor, musieli stoczyć krwawą wojnę z tubylczą rasą Metamorfów, dziwnych istot potrafiących zmieniać kształt swego ciała.
Rasy Majipooru stworzyły też znakomicie prosperujący podział władzy na urzędy Koronala i Pontifexa oraz instytucje religijne i wymiaru sprawiedliwości. Majipoor to jednocześnie kraina technologii i magii, jako że niektóre z zamieszkujących je ras posiadają umiejętności pozazmysłowe.
Pierwszy tom monumentalnego cyklu. Powieść zdobyła nagrodę HUGO.
Planeta Tiamat należy do konfederacji skolonizowanych przez ludzkość światów, zwanej Hegemonią. Faktyczną władzę dzierży technokracja z planety Kharemough. Tiamat jest cywilizacyjnie zacofana, pokryta w większości oceanem, z osadnictwem rozlokowanym na licznych archipelagach. Na Tiamat występuje jednak wielkie bogactwo - woda życia, wyciąg z krwi merów - morskich zwierząt. Jej zażywanie pozwala przedłużać życie.
Ze względów astronomicznych Tiamat ma tylko dwie pory roku, trwające po około 150 lat - Lato i Zimę. Podczas Lata rządzą Letniacy, lud zabobonny, odrzucający technikę, a Zimą Zimacy, lud współpracujący z Hegemonią i bezlitośnie eksploatujący swoją planetę. W czasie lata Tiamat, z powodu bliskości czarnej dziury, jest niedostępna dla statków kosmicznych i dostawy wody życia dla galaktyki urywają się. Urzędnicy Kharemough opuszczają ten świat.
Nadchodzi czas zmiany warty. Ustępująca Królowa Zimy nie zamierza ustąpić i nie chce się pogodzić ze swoją rytualną śmiercią na zakończenie Zimy. Sprawia, że kilka kobiet Letniaków urodzi jej klony... Spisek ma doprowadzić do przedłużenia jej panowania. Nikt też nie przypuszcza, że Tiamat skrywa wiele tajemnic dawnego Imperium, tak pilnie poszukiwanych przez Kharemough.
Pasjonująca trylogia Aldissa o świecie Helikonii, poruszającym sie w systemie podwójnej gwiazdy, przez co Wielki Rok liczy na tej planecie liczy 1800 krótkich lat, a każda pora roku trwa przez stulecia.
Kiedy Helikonia zbliża się do wielkiego olbrzyma Freytra, cała planeta aż skwierczy od upałów, a przyroda tryska energią, kiedy nadchodzi zima, czyli zbliżenie się do zimnego słońca Bataliksa - życie prawie zamiera, wszystko skuwa lód.
Zima to żywioł inteligentnej rasy ancipitów - fagorów, która żyła na Helikonii krążącej wokół Bataliksy, zanim ten system dostał się we władanie Freyra i na planecie zaszły daleko idące mutacje. Lato to czas ludzi, którzy opanowują całą planetę i próbuja zniszczyć fagory.
A na orbicie Helikonii od tysięcy lat porusza się olbrzymia stacja badawcza z Ziemi - "Avernus", na której również powoli zachodzą zmiany.
To wyjątkowa, monumentalna epopeja o planecie niosącej na pokładzie swój fracht bogatego życia i żeglującej po burzliwym bezkresie kosmosu.
Wojtek Sedeńko
Brian W. Aldiss to jeden z najwybitniejszych pisarzy science fiction. Za swoją twórczość wielokrotnie nagradzany. Takie powieści jak Cieplarnia, Non stop, Mroczne lata świetlne, Siwobrody – weszły do kanonu dzieł SF. Ale najsłynniejszą jego książką, od lat niezmiennie cieszącą się największą popularnością wśród czytelników jest Trylogia Helikonii, stawiana w jednym szeregu z Diuną Herberta, Majipoorem Silverberga czy Hyperionem Simmonsa.
Helikonia to planeta należąca do układu z dwoma gwiazdami, które obiega po długiej, karkołomnej orbicie. Planetą raz rządzi sroga zima, innym razem upalne lato. Niby nic nadzwyczajnego, tylko że te pory roku trwają setki lat, przez wiele pokoleń. Pory roku determinują też życie na Helikonii. Zimą włada nią cywilizacja ancipitów, a latem humanoidów. Obie rasy są do siebie nastawione wrogo i dążą do wyniszczenia przeciwników.
Budowanie i upadek cywilizacji śledzą zaś ze stacji Avernus, umieszczonej na orbicie Helikonii, wysłannicy Ziemi.
Aldiss pisze science fiction w niewyobrażalnej, monumentalnej skali… wspaniały sukces.
New York Times
,,Był sobie raz na zawsze król"" to jedna z najpiękniejszych i najzabawniejszych baśni fantasy, jakie kiedykolwiek napisano. Oryginalne, dowcipne, a przede wszystkim nowe spojrzenie na legendy arturiańskie. Król Artur pod nieobecność Merlina, realizuje swój wielki plan założenia bractwa Rycerzy Okrągłego Stołu i z jego pomocą wprowadzenia pokoju w królestwie i na całym świecie. W zamku Camelot pojawiają się wspaniali rycerze, jednak wcale nie są tak bez skazy, jak by nam się wydawało. Kłótniom i swarom nie ma końca, a przodują w nich przede wszystkim synowie królowej Morgause oraz nieślubny syn Artura - Mordred. Na dworze pojawia się niezwyciężony sir Lancelot, a dzieje miłosnego trójkąta Artur - Ginewra - Lancelot przesądzą o losie wielu rycerskich żywotów. I losie bractwa.
Nagrodzona Nebulą powieść SF, jeden z kamieni milowych fantastyki naukowej.
Trwa kosmiczna wojna Sojuszu z Najeźdźcami – w ważnych strategicznie miejscach dochodzi do aktów sabotażu, którym towarzyszą transmisje w tajemniczym języku, Babel-17. Rydra Wong, piękna i słynna poetka i lingwistka otrzymuje od wojska zadanie: rozszyfrować ten język i odkryć, kto się nim posługuje oraz w jaki sposób jest on związany z terroryzmem. Rydra kompletuje więc załogę statku, złożoną z żywych i umarłych, i wyrusza w niebezpieczną podróż – od spelunek, w których walczą chirurgicznie zmodyfikowani zapaśnicy, przez Kostnicę, w której zmarli czekają na wskrzeszenie, Stocznię Wojenną i salony międzygwiezdnej arystokracji, po piracki statek-cień – a przede wszystkim w podróż przez niezwykły język, zmieniający ludzki umysł.
Powieść Delany’ego, pochodząca sprzed półwiecza z okładem, zaskakuje czytelnika świeżością pomysłów i wykonania. To nie jest ramotka, którą czytamy z szacunku dla jej pozycji w rankingu historycznym dzieł zasłużonych. To jak najbardziej współczesna książka, która po niewielkich korektach mogłaby powstać choćby wczoraj. To fantastyka ambitna, nie pospolite przesuwanie figurek bohaterów czy modeli rakiet po planszach, tylko pełnowymiarowa literatura o niepokojącym kształcie przyszłości. O tym, jak dziwne czynniki będą grały w niej kluczową rolę, jakim skomplikowanym czy przerażającym fenomenom przyjdzie stawić czoła i jak z tej roli wywiąże się człowiek. A wywiązać się musi, jeśli zechce przetrwać, bo innej możliwości mu nie pozostawiono.
Z Posłowia Marka Oramusa
Pewien młody człowiek wyrusza z wielkiego Miasta do skrytej pośród leśnych ostępów urzekającej swą niezwykłością osady Edgewood. Ma się tam odbyć jego ślub z tajemniczą Alice Drinkwater, w której się zakochał. Tam też ma się on przekonać, że prawdziwa natura rzeczywistości wykracza daleko poza jego wyobrażenia. Tak rozpoczyna się opowieść o rodzinie Drinkwaterów, której dana została wielka tajemnica o świecie, wiedza o tym, że sam w sobie jest on cudowną, magiczną i zdumiewającą Opowieścią.
Małe, duże jawi mi się jako coś tak cudownego, jak Shakespeare albo Lewis Carroll; to tak, jakby ta książka istniała od zawsze - tak samo, jak od zawsze istnieli Falstaff i Humpty Dumpty, zaś Shakespeare i Carroll znaleźli ich. Toteż nieodmiennie postrzegam tę powieść jako coś, co John Crowley znalazł, zabrał do domu i podarował nam.
HAROLD BLOOM
Tę książkę trudno opisać: wspaniałe szaleństwo albo zachwycający umiar, a może obie te rzeczy jednocześnie. Książka jedyna w swoim rodzaju. Ci, którzy wkroczą do jej świata, mogą być pewni, że opuszczą go odmienieni.
URSULA K. LE GUIN
Małe, duże to widoczny z dala kamień milowy na szlaku rozwoju współczesnej fantastyki. A termin „realizm magiczny” sprawia czasem wrażenie stworzonego specjalnie dla Johna Crowleya.
ANDRZEJ SAPKOWSKI
John Crowley (ur. 1942) należy do najwybitniejszych współczesnych prozaików amerykańskich. Jego twórczość łączy w sobie elementy realizmu magicznego, fantastyki, postmodernizmu. Jako powieściopisarz zadebiutował w roku 1975 utworem The Deep. Kolejne powieści - Beasts z roku 1976 oraz Późne lato z 1979 - ugruntowały jego pozycję w Stanach Zjednoczonych jako jednego z najbardziej cenionych oraz wpływowych twórców literatury współczesnej.
W 1981 roku pisarz opublikował powieść Małe, duże, która stała się sztandarowym dziełem nowej prozy amerykańskiej, przełamującym wszelkie podziały gatunkowe, z niespotykaną dotąd swobodą łączącym realizm magiczny, literaturę klasyczną, fantasy, a nawet literaturę dziecięcą. Utwór zyskał nie tylko ogromne uznanie krytyki (do arcydzieł dwudziestowiecznej prozy amerykańskiej zaliczył go sam Harlod Bloom, zaś wielu określiło go mianem północnoamerykańskiej odpowiedzi na Sto lat samotności Gabriela Garcii Marqueza) i uwielbienie czytelników, lecz również podziw takich twórców, jak Ursula K. Le Guin.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
