Czy ludzie chorzy psychicznie są mniej wartościowi? Kto ma decydować czym jest poprawa zdrowia psychicznego? Dlaczego chorujący kiedyś, muszą być zazwyczaj dwa razy bardziej zdrowi, aby za zdrowych zostać uznanymi? Arnhild Lauveng, autorka bestsellerowej ksiązki "Byłam po drugiej stronie lustra", w kolejnej swojej książce poszukuje odpowiedzi na powyższe pytania opierając się na własnych doświadczeniach, zarówno z okresu, gdy była pacjentką, jak i z perspektywy psychologa.
Autorkę interesuje, jak mówimy i jak odnosimy się do osób dotkniętych chorobami psychicznymi, pokazuje nam także, jak ważne jest patrzenie na pacjentów, jak na ludzi, a nie traktowanie ich tylko jako przypadków klinicznych.
"...ładunek żywiołowej energii, zdrowy rozsądek i radość pisania....a wszystko tak fascynujące, że człowiek z trudem jest w stanie odłożyć książkę na bok, chociaż wie, że skończy się dobrze – ona sama ją przecież napisała".
Liv Riiser, Vart Land
"Książka robi wrażenie dzięki typowemu dla Lauveng szczególnemu połączeniu głębokiej refleksji z wisielczym humorem (...) Arnhild Lauveng we wspaniały sposób opowiada o problemach psychiatrii, zarówno jako fachowiec, jak i jako człowiek".
Hanne Andrea Kraugerud, Dagens Naringsliv
Autorka zabiera nas w świat głosów i halucynacji, szczurów i wilków pokazując, w jaki sposób symptomy wyrażają własną logikę i znaczenie.
Opis jej walki o wyzdrowienie, wspomaganej przez służbę zdrowia oraz przez matkę i siostrę, które nigdy nie straciły nadziei, to mocna lektura. Książka o zwycięstwie, w które wierzyli tylko nieliczni.Jest to książka o nadziei. O tym, że nawet wtedy, gdy nie ma już żadnego wyjścia, kiedy jesteś pod ścianą, warto wierzyć zarówno w siebie samego, jak i w dary ślepego losu. Arnhild Lauveng pokazuje, że czasem (bynajmniej nie zawsze) niemożliwe staje się możliwe. To wiadomość szczególnie cenna dla bliskiego otoczenia ludzi chorych.
prof. Wiesław Łukaszewski, SWPS
Doświadczenia Arnhild Lauveng pozwalają zrozumieć i nadać sens przeżyciom towarzyszącym chorobie, co czyni lekturę książki pasjonującą i wiarygodną. Autorka z subiektywnej perspektywy ogląda zachowania otoczenia, z pozycji eksperta podpowiada, co dodawało jej sił, a co osłabiało w „walce ze schizofrenią”.
dr Andrzej Cechnicki, Krajowy Koordynator Programu „Schizofrenia – Otwórzcie Drzwi”
„…wulkan tryskający energią, zdrowym rozsądkiem oraz radością pisania (…) tak wciągająca książka, że nie daje się jej odłożyć, mimo świadomości, że skończy się dobrze – autorka sama przecież napisała tę opowieść”.
Liv Riiser, Vart Land
„Książka robi niesamowite wrażenie dzięki szczególnemu połączeniu mądrej retrospekcji z wisielczym humorem (…) Arnhild Lauveng doskonale opisuje w niej problemy psychiatrii, zarówno z punktu widzenia specjalisty, jak i zwykłego człowieka”.
Hanne Andrea Kraugerud, Dagens Naringsliv
Książka stała się bestsellerem i została przełożona na dziewięć języków: fiński, islandzki, rosyjski, szwedzki, duński, hiszpański, holenderski, niemiecki i polski.
Przewrotna, słodko-gorzka „Pieśń harfy” to najcieplejsza – i najzabawniejsza – jak dotąd powieść Leviego Henriksena.
Dowcipna, ciepła i niezwykle zajmująca opowieść o miłości i Bogu, przyjaźni, zdradzie i utraconej nadziejach. Cierpiący z powodu kaca producent muzyczny Jim Gystad odwiedza kościół w Vinger i słyszy anielski śpiew. Głosy dobiegające z ławki za Jimem praktycznie unoszą go do wieczności i uwalniają od przygnębiającej rzeczywistości. Po raz pierwszy od lat jego egzystencja nie wydaje mu się całkowicie pozbawiona sensu.
Głosy, które słyszy, należą do Śpiewającego Rodzeństwa Thorsen. Przed wieloma laty trio składające się z dwóch braci i siostry koncertowało po Stanach Zjednoczonych i sprzedało setki tysięcy płyt z singlami zatytuowanymi „To krzyż, który mam dźwigać” czy „Trzydzieści srebrników na Biblii naszego Ojca”. Każde z rodzeństwa odnalazło po drodze miłość swojego życia. I każde ją utraciło.
Od tej pory Jim myśli tylko o jednym: postanawia namówić Śpiewające Rodzeństwo Thorsen do powrotu na scenę. Czeka na niego wiele poważnych przeszkód, z czego najtrudniejszą okaże się przywrócenie miłości z powrotem do ich życia.
„Od początku do końca przyprawia czytelnika o ciarki na plecach... wspaniała powieść.”
Geir Vestad, Hamar Arbeiderblad
„Początek książki Leviego Henriksena jest najbardziej fascynującym fragmentem tego autora, jaki czytałem od czasu jego pierwszych zbiorów opowiadań. Mitologizuje on najbardziej obskurne rejony Kongsvinger, czyniąc z nich tak tajemniczo kuszące miejsca, jak naturalistyczni amerykańscy pisarze, na których się wzorował, opisywali swoje miejsca pochodzenia.... Pieśń harfy jest historią tożsamości. Jednoczy środowiska, które Henriksen dobrze zna. Rodzinne tereny Kongsvinger, silną chrześcijańską subkulturę, amerykańskiego rocka i norweską branżę muzyczną – i o nich wszystkich dobrze się wypowiada”.
Ole Jacob Hoel, Adresseavisen
„Siła i charakter tej powieści to portrety życia i ludzi, misterne opisy nieodwzajemnionych uczuć i utraconej radości życia. Henriksen to mistrz w portretowaniu rozczarowanych życiem ludzi i ich nieudolnych, mozolnych prób odnalezienia czegoś stałego, na czym można by się oprzeć”.
Torstein Hvattum, Aftenposten
„Z ręką na sercu: to najlepsza powieść Leviego Henriksena... Norweski brudny realizm w swojej najlepszej odsłonie.”
Anne Schäffer, Tara
„Mocna pieśń dobiegająca z domu modlitwy... o zakłamaniu, rodzinnych konfliktach i dawnej miłości. Zakończenie zaskoczyło mnie, ale gdy zamknąłem książkę, pomyślałem: jest tak, jak być powinno."
Brynjulf Jung Tjonn, VG
„Pieśń harfy jest najlepszym dziełem Leviego Henriksena. To najstarsza historia jaką znamy, historia stworzenia... To dla mnie oaza tej literackiej jesieni, kawał dobrej literatury, wobec której nie można przejść obojętnie.”
Anita Krok, Glamdalen
„Kiedy rozczarowany życiem producent muzyczny spotyka troje artystów po osiemdziesiątce, rezultatem może być wielka sztuka i wielkie problemy… Hojnie dzieli się wiedzą o biznesie muzycznym, historii rocka i subkulturach religijnych. Kombinacja, która zwykle działa bez pudła – i w tym przypadku okazuje się strzałem w dziesiątkę.”
Pal Andreassen, Moss Avis
„Jeśli interesujecie się muzyką, czytanie Leviego Henriksena da wam o tyle więcej radości... Spędziłem błogie chwile, czytając tę książkę. Ma wyjątkowo piękne brzmienie.”
Helge Ottesen, Varden
"Zagadka hien cmentarnych" Tom 4 serii CLUE - Kryminałów dla dzieci autorstwa bestsellerowego autora norweskich kryminałów dla dorosłych W nocy nad Zatoką Okrętów dzieją się dziwne rzeczy. Cecilia, Leo i Une odkrywają, że ktoś przekopał stare groby na miejscowym cmentarzu. Okazuje się, że kamienny kościół skrywa jeszcze inne tajemnice. Krążą plotki, że nawiedza go zmarły pastor, a ponad 60 lat temu szwedzki organista zabrał do grobu tajemnicę niemieckiego złota. W Zagadce hien cmentarnych znajdziecie również odpowiedź na pytanie, co naprawdę wydarzyło się w letni wieczór, gdy zniknęła matka Cecilie. CLUE to seria minipowieści kryminalnych dla młodych czytelników. CLUE to angielskie słowo oznaczające wskazówkę lub trop prowadzący do rozwiązania zagadki. CLUE to również pierwsze litery imion czworga bohaterów serii: Cecilii, Leo, Une i psa Egona. Cecilia Gaathe mieszka w pensjonacie 'Perła' razem ze swoim ojcem, Alanem W. Gaathe, który jest jego właścicielem i dyrektorem. Matka Cecilii, Iselin, w niewyjaśnionych okolicznościach utopiła się zeszłego lata w wodach Zatoki Okrętów. Leo Bast właśnie wprowadził się nad Zatokę Okrętów. Mieszka razem ze swoją matką Rebekką, która niedawno objęła stanowisko kierownika pensjonatu. Rodzice Leo są rozwiedzeni. Ojciec jest dziennikarzem i mieszka na stałe w Dubaju. Une Flaker od urodzenia mieszka w starym domu pilota morskiego we wschodniej części Zatoki Okrętów razem z rodzicami i dwoma braćmi. Ojciec jest rybakiem, a matka nauczycielką w szkole w mieście. Egon jest psem Une. Swoje imię zawdzięcza temu, że jest uparty, robi, co chce i ma rozbuchane ego. Sięga Une do kolan, ma brązową kręconą sierść, długi ogon i mokry pysk. Jest mieszańcem, ale niektórzy twierdzą, że w jego żyłach płynie krew psa policyjnego. Akcja wszystkich części toczy się nad Zatoką Okrętów i w Pensjonacie 'Perła'. Pensjonat zbudował prapradziadek Cecilii ponad sto lat temu. Wówczas goście przypływali parowcem do nabrzeża głębokowodnego lub przyjeżdżali pociągiem do miasta, a dalszą drogę pokonywali bryczką. Podczas drugiej wojny światowej posiadłość przejęli Niemcy. W budynku kwaterowali nazistowscy oficerowie. Później pensjonat wielokrotnie zmieniał właścicieli aż do czasu, gdy rodzice Cecilii odkupili go, wyremontowali i zaczęli wynajmować pokoje gościom. Każda z części serii CLUE ma podbudowę filozoficzną. Aby móc rozwiązać zagadki kryminalne, Cecilia, Une i Leo muszą nauczyć się myśleć w taki sam sposób jak najwybitniejsi filozofowie świata. Jørn Lier Horst (ur. 27.02.1970) to norweski pisarz i dramaturg; do września 2013 pracował jako szef wydziału śledczego Okręgu Policji Vestfold, obecnie jest pełnoetatowym pisarzem. Studiował kryminologię, filozofię i psychologię. Jest autorem przedstawień dla Teater Ibsen; od dwóch lat ukazują się również jego powieści kryminalne w tzw. serii CLUE, przeznaczone dla młodszych czytelników. Horst zadebiutował w 2004 powieścią 'Nøkkelvitnet' (Świadek koronny). Stworzył cykl powieści kryminalnych, w których głównym bohaterem jest William Wisting, policjant pracujący w Larviku. Powieść Jørn Lier Horst 'PSY GOŃCZE' to najbardziej utytułowana i nagrodzona książka Horsta z serii o Williamie Wistingu. Otrzymała Nagroda Martina Becka 2014 (Nagroda Szwedzkiej Akademii Kryminału), Nagroda Szklanego Klucza 2013 (Najlepszy skandynawski kryminał) i Nagroda Rivertona 2012 (Najlepszy norweski kryminał). W Polsce ukazału się jeszcze "Jaskinioweic" i "Poza sezonem"
Pakiet kryminalny Horst: Jaskiniowiec / Psy gończe / Poza sezonem Bestsellerowa norweska seria o Williamie Wistingu podbiła już ponad 20 krajów. Nagroda Martina Becka 2014 (Nagroda Szwedzkiej Akademii Kryminału) Nagroda Szklanego Klucza 2012 (Najlepszy skandynawski kryminał) Nagroda Rivertona 2012 (Najlepszy norweski kryminał) "To nowy Nesbø. Jørn Lier Horst udowadnia, że jest jednym z najlepszych norweskich pisarzy powieści" 'Klasyczny kryminał policyjny – dzieło pisarza, który zna się na rzeczy… Wszystkim miłośnikom powieści kryminalnych polecam twórczość Jørna Liera Horsta. Zacznijcie koniecznie od Poza sezonem.' Torbjørn Ekelund, Dagbladet 'Jeden z najbardziej błyskotliwych i subtelnych współczesnych autorów kryminałów.' The Sunday Times Jørn Lier Horst (1970) to norweski pisarz i dramaturg. Przez wiele lat pracował jako szef wydziału śledczego Okręgu Policji Vestfold, obecnie jest pełnoetatowym pisarzem. Studiował kryminologię, filozofię i psychologię. Jest autorem przedstawień dla Teater Ibsen. Oprócz serii o Williamie Wistingu pisze również powieści kryminalne dla młodszych czytelników, które ukazują się w tak zwanej serii CLUE
CLUE to seria minipowieści kryminalnych dla młodych czytelników. CLUE to angielskie słowo oznaczające wskazówkę lub trop prowadzący d rozwiązania zagadki. CLUE to również pierwsze litery imion czworga bohaterów serii: Cecilii, Leo, Une i psa Egona.
Cecilia Gaathe mieszka w pensjonacie Perła nad idylliczną zatoką Skutebukta. Razem ze swoimi przyjaciółmi, Leo, Une i psem Egonem, odkrywa, że w szacownym pensjonacie, którego właścicielem i zarządcą jest jej ojciec, zatrzymało się kilku podejrzanych typów. Czy mają oni jakiś związek z mężczyzną, którego ciało woda wyrzuciła na pobliską plażę?
CLUE to seria minipowieści kryminalnych dla młodych czytelników.
Cecilia Gaathe mieszka w pensjonacie 'Perła' razem ze swoim ojcem, Alanem W. Gaathe, który jest jego właścicielem i dyrektorem. Matka Cecilii, Iselin, w niewyjaśnionych okolicznościach utopiła się zeszłego lata w wodach Zatoki Okrętów.
Leo Bast właśnie wprowadził się nad Zatokę Okrętów. Mieszka razem ze swoją matką Rebekką, która niedawno objęła stanowisko kierownika pensjonatu. Rodzice Leo są rozwiedzeni. Ojciec jest dziennikarzem i mieszka na stałe w Dubaju.
Une Flaker od urodzenia mieszka w starym domu pilota morskiego we wschodniej części Zatoki Okrętów razem z rodzicami i dwoma braćmi. Ojciec jest rybakiem, a matka nauczycielką w szkole w mieście.
Egon jest psem Une. Swoje imię zawdzięcza temu, że jest uparty, robi, co chce i ma rozbuchane ego. Sięga Une do kolan, ma brązową kręconą sierść, długi ogon i mokry pysk. Jest mieszańcem, ale niektórzy twierdzą, że w jego żyłach płynie krew psa policyjnego.
Akcja wszystkich części toczy się nad Zatoką Okrętów i w Pensjonacie 'Perła'. Pensjonat zbudował prapradziadek Cecilii ponad sto lat temu. Wówczas goście przypływali parowcem do nabrzeża głębokowodnego lub przyjeżdżali pociągiem do miasta, a dalszą drogę pokonywali bryczką. Podczas drugiej wojny światowej posiadłość przejęli Niemcy. W budynku kwaterowali nazistowscy oficerowie. Później pensjonat wielokrotnie zmieniał właścicieli aż do czasu, gdy rodzice Cecilii odkupili go, wyremontowali i zaczęli wynajmować pokoje gościom.
Każda z części serii CLUE ma podbudowę filozoficzną. Aby móc rozwiązać zagadki kryminalne, Cecilia, Une i Leo muszą nauczyć się myśleć w taki sam sposób jak najwybitniejsi filozofowie świata.
Jørn Lier Horst (ur. 27.02.1970) to norweski pisarz i dramaturg; do września 2013 pracował jako szef wydziału śledczego Okręgu Policji Vestfold, obecnie jest pełnoetatowym pisarzem. Studiował kryminologię, filozofię i psychologię. Jest autorem przedstawień dla Teater Ibsen; od dwóch lat ukazują się również jego powieści kryminalne w tzw. serii CLUE, przeznaczone dla młodszych czytelników.
Horst zadebiutował w 2004 powieścią 'Nøkkelvitnet' (Świadek koronny). Stworzył cykl powieści kryminalnych, w których głównym bohaterem jest William Wisting, policjant pracujący w Larviku.
Powieść 'PSY GOŃCZE' to najbardziej utytułowana i nagrodzona książka Horsta z serii o Williamie Wistingu. Otrzymała Nagroda Martina Becka 2014 (Nagroda Szwedzkiej Akademii Kryminału), Nagroda Szklanego Klucza 2013 (Najlepszy skandynawski kryminał) i Nagroda Rivertona 2012 (Najlepszy norweski kryminał). W Polsce ukazału się jeszcze "Jaskinioweic" i "Poza sezonem"
Wybitny psycholog poznawczy Paul Bloom twierdzi, że zdolność do odróżniania dobra i zła jest w człowieku głęboko zakodowana.
Przez wieki, od Johna Locke’a po Zygmunta Freuda, filozofowie i psychologowie uważali, że pod względem moralnym człowiek przychodzi na świat jako tabula rasa, niezapisana tablica. Wielu z nas zakłada, że dzieci są z natury egoistyczne, a rolą społeczeństwa – zwłaszcza rodziców – jest przekształcenie tych małych socjopatów w istoty cywilizowane.
Tymczasem Paul Bloom przekonuje, że poczucie moralności towarzyszy nam już od najwcześniejszego dzieciństwa. Powołując się na przełomowe badania prowadzone na Uniwersytecie Yale, wykazuje, że niemowlęta, zanim jeszcze zaczną mówić czy chodzić, oceniają postępowanie innych jako dobre lub złe, odczuwają empatię, okazują współczucie, pocieszają strapionych, a także mają elementarne poczucie sprawiedliwości.
W swych rozważaniach nad moralnością dzieci i dorosłych autor odrzuca modny dziś pogląd, że odpowiedzialnością za wybory moralne możemy obciążyć instynktowne odczucia czy nieświadome uprzedzenia. Według Blooma rozumowi zawdzięczamy nie tylko wspaniałe odkrycia naukowe; w obszarze moralności postęp również odbywa się dzięki wykorzystaniu rozsądku i myślenia (zrozumieliśmy na przykład, że niewolnictwo jest niesprawiedliwe). Współczucie, wyobraźnia i niebywała zdolność do racjonalnego myślenia pozwalają nam wykroczyć poza prymitywne poczucie moralności, z którym przychodzimy na świat, i stać się czymś więcej niż małymi dziećmi.
Ta porywająca, błyskotliwa i wnikliwa książka oferuje zupełnie nowe spojrzenie na naszą moralność.
Paul Bloom ma talent do ożywiania abstrakcyjnych idei, do swobodnego przechodzenia od Darwina, Herodota i Adama Smitha do Hannibala Lectera, Louisa C.K. i 'narzeczonej księcia'. Ta porywająca, błyskotliwa i wnikliwa książka oferuje zupełnie nowe spojrzenie na naszą moralność.
'Bloom to przykład wybitnego naukowca, który potrafi łączyć sprzeczne wyniki badań, ogromną erudycję i prawdziwie ludzkie podejście, tworząc pełen niuansów i chwilami zaskakujący portret natury ludzkiej, który budzi przerażenie i zachwyt.'
JONATHAN HAIDT, autor książki Prawy umysł.
'Badania psychologiczne Paula Blooma są niezmiennie olśniewające. Dlatego właśnie sięgamy po jego książki. Później nie możemy się z nimi rozstać, gdyż urzeka nas mądry i swobodny styl opisu tych badań.'
JIM HOLT, autor książki Krótka historia niczego
'Odkrycie, jak bogate jest poznawcze i moralne życie małych dzieci, to fascynujące osiągnięcie psychologii XXI wieku. Paul Bloom wnikliwie, a zarazem przystępnie i elegancko wyjaśnia, w jaki sposób przyczynia się ono do lepszego rozumienia natury ludzkiej.'
STEVEN PINKER, autor książki Piękny styl
'To niezwykle ważna książka. Panuje dziś przekonanie, że moralność jest wytworem sztucznym, gdyż odziedziczony po ewolucyjnych przodkach instynkt jest czysto egoistyczny. Poza tym wmawia się nam, że społeczeństwo ludzkie powstało na fundamentach irracjonalnych impulsów, a rozum i nasze wybory nie mają żadnego znaczenia. Tymczasem Bloom, znakomity psycholog eksperymentalny i znawca filozofii, rozprawia się z obydwoma tymi błędami.'
MARTHA C. NUSSBAUM, autorka książki Political Emotions
“Cudownie zrozumiała i zabawna… Jeżeli chcesz lepiej niż dotychczas rozumieć siebie, swoje dzieci i psychopatę przy sąsiednim biurku – przeczytaj tę książkę.'
SAM HARRIS, autor książki Free Will
'Książka Paula Blooma to fascynująca podróż w głąb naszego poczucia dobra i zła. Błyskotliwie napisana i elegancka, pokazuje, jak wiele możemy się nauczyć, przyglądając się reakcjom dzieci. Ta lektura na zawsze zmieni nasz sposób patrzenia na niemowlęta.'
CARL ZIMMER, autor książki The Tangled Bank
'To nadzwyczaj głęboka wizja rozwoju moralności. Począwszy od niemowlęctwa, ukazuje subtelne przenikanie się wpływów środowiska i genów w kształtowaniu tego, kim jesteśmy. Obowiązkowa lektura dla entuzjastów nauk społecznych i dla rodziców.'
DAN ARIELY, autor książki Potęga irracjonalności
Paul Bloom jest profesorem psychologii na Uniwersytecie Yale. Jest autorem i redaktorem sześciu książek, w tym entuzjastycznie przyjętej How Pleasure Works. Otrzymał wiele nagród za działalność badawczą i dydaktyczną. Publikuje artykuły naukowe i popularnonanukowe, między innymi na łamach The New York Times Magazine, Nature, The New Yorker, The Atlantic, Science, Slate, The Best American Science Writing. Mieszka z żoną i dwoma synami w New Haven, w stanie Connecticut.
Akcja powieści rozgrywa się podczas drugiej wojny światowej w starej dzielnicy Kairu zwanej Chan al-Chalili, do której przeprowadza się rodzina głównego bohatera, czterdziestoletniego egipskiego intelektualisty Ahmada Akifa. Egipcjanie uważają, że skoro Chan al-Chalili jest świętą dzielnicą, Niemcy nie odważą się jej bombardować. Rzeczywiście bomb spada tam mniej. Co jednak istotne, przeprowadzka jest dla rodziny niemal jak podróż za granicę. Wszystkie te zaułki są bowiem zamkniętymi rewirami, pilnie chroniącymi swoją odrębność. Ahmad powoli wnika w dzielnicę i odkrywa skrywane przez nią tajemnice. Poznaje nowych przyjaciół i miłość swojego życia, piękną Nawal. Los w końcu zaczyna mu sprzyjać. Niestety wszystkie pieczołowicie ułożone marzenia i plany Ahmeda rujnuje przyjazd ukochanego młodszego brata Ruszdiego. Na głębszym poziomie Mahfuz dotyka fundamentalnych zagadnień współczesności i zadaje sobie pytanie, czy podobnie jak niemieckie bomby, które codziennie zagrażają Chan al-Chalili, postępowi musi zawsze towarzyszyć niszczenie przeszłości. Miłośnicy książek Hamida z zaułka Midakk oraz Trylogii Kairskiej z pewnością pokochają ten ujmujący i z niezwykłym wyczuciem zarysowany obraz rodziny, która znalazła się na rozdrożu starego i nowego świata. Dzielnica Chan al-Chalili od wieków była bardzo ważnym bazarem na Bliskim Wschodzie. Obecnie jest to w zasadzie w całości dzielnica handlowa. Mieści się tu wiele sklepów, kawiarni, restauracji i kramów z żywnością i przyprawami. Kawiarnie są zazwyczaj maleńkie, urządzone tradycyjnie, serwujące kawę po arabsku i fajkę wodną. Do Chan al-Chalili przylega meczet Al-Husajna, uniwersytet i meczet Al-Azhar. Na terenie Chan al-Chalili znajduje się również zaułek Midakk upamiętniony w innej powieści Nadżiba Mahfuza. Ten historyczny rejon Kairu należał do najukochańszych miejsc Nadżiba Mahfuza, gdzie lokował nie tylko akcje swych powieści, ale również, gdzie sam często bywał.
Najpopularniejsza książka egipskiego noblisty Nadżiba Mahfuza. Hamida z Zaułka Midakk to pierwsza powieść Mahfuza przełożona na język obcy (angielski w 1964 roku), a także pierwsza, która ukazuje się po polsku. Jej akcja, podobnie jak innych utworów tego autora, toczy się pośród wąskich uliczek Kairu, gdzie w starych domach mieszczą się warsztaty rękodzielnicze i małe sklepiki, a pięknie rzeźbione okiennice kryją przed światem życie rodzinne mieszkańców, z jegospecyficzną obyczajowością, radościami i smutkami, nierzadko tragediami. Taką tragiczną bohaterką jest Hamida zaułkowa piękność, dziewczyna naiwna i prosta, ale odważnie i bez skrupułów walcząca o swoje szczęście. Pragnąc wydostać się w szeroki świat, gdzie mają się urzeczywistnić jej marzenia, nie waha się wystąpić przeciw obowiązującym normom, lekceważąc przy tym opinię bliskich i depcząc ich uczucia. Ale świat zawiódł nadzieje Hamidy. Nawet sprytnie obmyślana zemsta nie dosięgnie sprawcy jej nieszczęścia. Książka ukazała się dotychczas w 24 językach. Hamida, główna bohaterka Zukak al-Midakk, to jedna z najbardziej interesujących postaci kobiecych w twórczości Nadżiba Mahfuza. Jest nieślubnym dzieckiem, jej przybrana matka, uboga swatka, wynajmuje mieszkanie w domu bogatej wdowy w Zaułku. Hamida jest piękna i harda. Nienawidzi Zaułka, jego nędzy i panującej wokół beznadziei, marzy o nowoczesnych dzielnicach Kairu, o tym, żeby odrzucić galabiję, ubierać się modnie i żyć jak nowoczesna dziewczyna. Z Przedmowy Jolanty Kozłowskiej Nadżib Mahfuz ur. 11 grudnia 1911 w Kairze, zm. 30 sierpnia 2006, wybitny prozaik egipski, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1988. Po studiach w dziedzinie historii sztuki i filozofii pracował jako dziennikarz. Debiutował w 1938 roku zbiorem opowiadań Hams al-gunun (Szept szaleństwa). W ciągu ponad sześćdziesięciu lat napisał 33 powieści, 13 opowiadań, 30 scenariuszy filmowych, kilka dramatów, a także liczne artykuły prasowe. Jego twórczość literacką można podzielić na kilka okresów: historyczny, społeczno-obyczajowy i filozoficzny. Ostatnim wydanym przez Mahfuza dziełem był zbiór opowiadań Ahlam fatrat an-naqaha (Marzenia okresu rekonwalescencji), wydany w 2004 roku. Wielu znawców i badaczy literatury arabskiej określa go mianem egipskiego Balzaca. Wielką rolę w powieściach Mahfuza odgrywa Kair, którego topografia i atmosfera są po mistrzowsku zilustrowane w poszczególnych dziełach. W Polsce ukazało się kilka jego książek, między innymi dwa tomy trylogii kairskiej oraz nakładem Smaku Słowa w kwietniu 2015 roku Chan al-Chalili, Dzieci naszej dzielnicy, ""Pensjonat Miramar"" czy Karnak.
Kolejna książka w znakomitej serii Mistrzowie Psychologii, tym razem autorstwa cenionego polskiego psychologa, profesora Wiesława Łukaszewskiego.
Czy ludzie myślą o śmierci? Czy zwykły człowiek boi się jej? Dlaczego niektórzy decydują się na samobójstwo? Czym jest teoria opanowania trwogi?
"Uspokajam: nie napisałem książki o śmierci. Nie jest to książka ani o śmierci, ani o umieraniu. To książka o tym, że ludzie ? chcąc lub nie chcąc ? niekiedy myślą o śmierci. Trudno byłoby temu zaprzeczyć. Ludzie przejmują się śmiercią, nie jest im ona obojętna. Więcej, myśli o śmierci prawie zawsze i prawie u wszystkich wzbudzają przykre skojarzenia i przykre emocje.
To jest książka o tym, co dzieje się z ludźmi (w ludziach), którym myśli o śmierci przyszły do głowy. O tym, jak radzą sobie z przykrymi emocjami, i o tym, co daje im ukojenie. Także o tym, co wzmaga niepokoje dotyczące śmierci, co myśli o śmierci czyni bardziej dostępnymi, a niekiedy wręcz natrętnymi".
"Kontakt ze śmiercią prawie zawsze budzi Ja. Nawet Ja najbardziej otorbione, najbardziej harde i nieczułe. Śmierć nieodmiennie ma ton osobisty. Nieważne, czy chodzi o zabitego drozda, czy o kota zmasakrowanego przez samochód, czy wreszcie o człowieka, który zasłabł na ulicy i nikt nie zdołał go uratować. Nie musi to być nasz drozd lub kot, nie musi to być bliski nam człowiek.
Być może ten osobisty ton pojawia sie zawsze wtedy, gdy stykamy się z czymś nieuchronnym, nieodwracalnym, niezależnym od naszych pragnień i naszych działań. A śmierć w największym stopniu spełnia to wszystko. Musi się zda rzyć, choć nie zawsze musi się zdarzyć w tym właśnie momencie. Wręcza nam bilet w jedną stronę. Nie wiemy, dokąd. Wiemy tylko, że tam, a nie tutaj. W jej obliczu najbardziej uniwersalna strategia ?walcz lub uciekaj? staje się całkowicie bezużyteczna. Jak napisał Vladimir Nabokov, śmierć ? to samotność. I dla tych, którzy umierają, i dla tych, którzy pozostają z poczuciem straty".
Fragmenty Wstępu
Co tak naprawdę dzieje się w naszych umysłach, kiedy się uczymy, myślimy albo spostrzegamy? Dlaczego pewne obiekty budzą w nas pozytywne emocje, inne zaś sprawiają, że wolimy trzymać się od nich z daleka? Czy towarzyszące temu procesy wartościowania poddają się naszej świadomej kontroli? Te oraz inne pytania przyświecały przedstawionym w tej książce badaniom, poświęconym – najogólniej mówiąc – roli afektu w kształtowaniu procesów myślenia, pamięci i spostrzegania. Wyniki tych badań, niekiedy zaskakujące, posłużyły do eksperymentalnej weryfikacji modelu afektywnej regulacji procesów poznawczych. Książka ta dotyczy nieuświadomionych afektywnych mechanizmów samoregulacyjnych. Jej główna teza głosi, że to nieuświadomiony afekt, będący pochodną nastawień motywacyjnych, steruje uwagą, a w konsekwencji – poznaniem i jego efektami. Zdaniem Autorek nieuświadomiony afekt pełni także funkcję przełącznika procesów automatycznych na kontrolowane – innymi słowy, to afekt decyduje o tym, co zostanie skierowane do uświadomionej obróbki poznawczej. Tezy te są oryginalne, lecz zarazem dobrze uzasadnione teoretycznie. Z recenzji Małgorzaty Kossowskiej Połączenie perspektywy psychologii różnic indywidualnych z perspektywą analizy procesów utajonych przyniosło wyniki bardzo interesujące od strony teoretycznej. Wyniki te zapewne sprowokują szerszą dyskusję dotyczącą podejmowanych zagadnień. Z recenzji Tomasza Maruszewskiego Książka Aliny Kolańczyk stanowi podsumowanie prowadzonych od ponad trzydziestu lat badań Autorki i jej zespołu nad wyjaśnianiem motywacyjnej roli nieuświadamianego afektu w przebiegu procesów poznawczych. Wraz z nią pojawia się nowa jakość: wyrafinowany model funkcjonowania afektu w regulacji zachowań celowych, model poparty licznymi eksperymentami, przeprowadzonymi zgodnie ze światowymi standardami w tej dziedzinie nauki. Z recenzji Hanny Brycz Alina Kolańczyk Obecnie kieruje Zakładem Psychologii Emocji i Motywacji na Wydziale Zamiejscowym Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Sopocie. Jej zainteresowania badawcze dotyczą roli procesów afektywnych w nieświadomej aktywności umysłu, zwłaszcza w myśleniu twórczym i obronnym, a także stanów uwagi i samokontroli. Autorka modelu uwagi ekstensywnej. Napisała kilka monografii, wiele artykułów i rozdziałów w książkach, między innymi: Czuję, myślę, jestem. Świadomość i procesy psychiczne w ujęciu poznawczym i Serce w rozumie. Afektywne podstawy orientacji w otoczeniu (redaktor publikacji i autorka rozdziałów).
Dwie znakomite książki wybitnej norweskiej pisarki Herbjorg Wassmo - "Księga Diny" i "Stulecie" spotkały się ze znakomitym odbiorem polskiej krytyki i czytelników. Oto kilka wyjątków z recenzji:
Właśnie dla takich powieści nauczyłam się czytać. Dla tej niesamowitej przyjemności poznawania świetnie skonstruowanych historii, oczekiwania co przyniesie kolejna strona, poczucia dziwnego smutku, gdy książka się kończy.
Beata Kęczkowska „Wysokie Obcasy Extra”
Rewelacyjna książka, zwłaszcza dla mężczyzn, którzy uważają, że dar życia jest największym cudem. Być może po lekturze spojrzą na ten cud oczami kobiet.
Juliusz Kurkiewicz ”Gazeta Wyborcza”
Kobiety ratują świat i istniejący w nim porządek. Taki wniosek płynie z bardzo dobrej powieści Herbjorg Wassmo. To histria czterech kobiet – rozpoczynająca się 150 lat temu i doprowadzona do współczesności.
Leszek Bugajski ”Newsweek”
Herbjorg Wassmo – wybitna norweska pisarka urodzona w 1942 roku w Vesteralen. Zadebiutowała w 1976 zbiorem wierszy Skrzydlaty zespół, zasłynęła jednak jako autorka znakomitych powieści, w tym dwóch trylogii poświęconych dwóm bohaterkom: Torze i Dinie. Wielokrotnie nagradzana, otrzymała między innymi prestiżową nagrodę literacką Rady Nordyckiej, Nagrodę Krytyków, Nagrodę Księgarzy oraz Nagrodę im. Amalie Skram. Najbardziej znanym jej dziełem jest Księga Diny, która została zekranizowana w roku 2002.
„Tavris i Aronson połączyli swoje imponujące umiejętności, aby stworzyć wspaniały wzorzec przenikliwości społecznej i naukowego zaangażowania. Nie popełnij błędu, musisz przeczytać tę książkę” – Robert B. Cialdini, autor książki Wywieranie wpływu na ludzi Dlaczego ludzie uchylają się od odpowiedzialności, kiedy wszystko się wali? Skąd bierze się parada osób publicznych, które nie potrafią przyznać się do błędu? Jaka jest przyczyna niekończących się kłótni małżeńskich dotyczących tego, kto ma rację? Dlaczego widzimy obłudę u innych, ale nie u siebie? Czy wszyscy jesteśmy kłamcami? A może naprawdę wierzymy w historie, które opowiadamy? W tej niezwykle wnikliwej i zajmującej książce znani psychologowie społeczni, Carol Tavris i Elliot Aronson, przyglądają się mechanizmom i obwodom mózgowym odpowiedzialnym za samousprawiedliwianie. Kiedy popełniamy błąd, musimy złagodzić dysonans poznawczy, który zagraża naszemu poczuciu własnej wartości. Dlatego tworzymy fikcje, które uwalniają nas od odpowiedzialności, przywracają nam przekonanie o własnej inteligencji, moralności i słuszności – przekonanie, które często każe nam brnąć coraz głębiej w działania głupie, niemoralne i błędne. Odwołując się do wieloletnich badań, autorzy książki Wszyscy błądzą (ale nie ja) przedstawiają fascynujące wyjaśnienie zjawiska samooszukiwania – jego mechanizmów, szkodliwych skutków i sposobów, w jakie możemy się od niego uwolnić. Przewróć stronę, ale wiedz, że już nigdy nie uchylisz się od odpowiedzialności równie łatwo, jak dotąd. Carol Tavris – psycholog społeczny, wykładowca i autorka wielu książek, między innymi Anger i The Mismeasure of Women. Publikuje również artykuły psychologiczne w "Los Angeles Times", "New York Times", "Scientific American". Jest członkiem American Psychological Association oraz Association for Psychological Science, a także rady redakcyjnej Psychological Science in the Public Interest. Mieszka w Los Angeles. Elliot Aronson – jeden z najwybitniejszych psychologów społecznych na świecie, a przy tym jedyny, który zdobył wszystkie trzy najbardziej prestiżowe nagrody American Psychological Association - jako pisarz, wykładowca i badacz. Napisał między innymi bestsellerowe książki Człowiek istota społeczna i The Jigsaw Classroom. Jest także członkiem American Academy of Arts and Science. Mieszka w Santa Cruz w Kalifornii.
Tym razem śmierć składa wizytę sąsiadowi Wistinga. Zaledwie trzy domy dalej od mieszkania policjanta Williama Wistinga zostają odnalezione zwłoki mężczyzny, który przez cztery miesiące siedział martwy przed migającym ekranem telewizora. Nic nie wskazuje na to, aby jego śmierć była wynikiem przestępstwa. Viggo Hansen był człowiekiem, na którego za życia nikt nie zwracał uwagi, więc jego śmierć również nie wzbudza sensacji i nie trafia na czołówki gazet.A jednak z jakiegoś powodu ta sprawa budzi ciekawość córki Wistinga, która jest dziennikarką. Line postanawia napisać artykuł: portret zupełnie nieznanej osoby. Kiedy Line rozpoczyna swoje dziennikarskie śledztwo, policja otrzymuje zgłoszenie o odnalezieniu kolejnych zwłok, tym razem na miejscu wycinki lasu.Wygląda na to, że ciało musiało tam leżeć przez długi czas. Na zwłokach mężczyzny zostaje ujawniony niezwykły ślad. Wkrótce policja organizuje zakrojoną na szeroką skalę obławę - jedną z największych w historii Norwegii. Jedyne, co mogłoby popsuć szyki śledczym to nadgorliwi dziennikarze...Tym razem śmierć składa wizytę sąsiadowi Wistinga. ""To nowy Nesbo! Jorn Lier Horst udowadnia, że jest jednym z najlepszych norweskich pisarzy powieści kryminalnych."" Dagbladet""Ekscytująca mieszanka dziennikarstwa i policyjnego śledztwa."" VG""Świetna opowieść o samotności i seryjnym zabójcy."" Ostlands-Posten""""Jaskiniowiec"" to świetnie napisany thriller, wywołujący dreszcz emocji od pierwszej do ostatniej strony. Nie sposób się od niego oderwać."" Tvedestrandsposten""Kolejne zwycięstwo wyjątkowo zdolnego pisarza z Larviku."" Tonsberg Blad""Genialna książka - od początku do końca."" Varden""Książka, od której się nie oderwiesz."" Moss Avis""Horst stał się mistrzem w budowaniu i podtrzymywaniu napięcia - aż do ostatniej strony."" Aftenposten""Hulemannen"" (Jaskiniowiec) to dziewiąta powieść z serii o Wiliamie Wistingu. Horst zadebiutował w 2004 powieścią ""Nokkelvitnet"" (Świadek koronny). Stworzył cykl powieści kryminalnych, w których głównym bohaterem jest William Wisting, policjant pracujący w Larviku.Książki o komisarzu Williamie Wistingu zostały przetłumaczone dotychczas na 17 języków.Za powieść ""Vinterstengt"" (""Po sezonie"" - w przygotowaniu Smak Słowa 2015 r.) otrzymał Nagrodę Norweskich Księgarzy. Jego powieść ""Jakthundene"" (""Psy gończe"" - w przygotowaniu Smak Słowa 2015 r.) została uhonorowana Nagrodą Rivertona i Szklanym Kluczem (szw. Glasnyckeln) - nagroda literacka, przyznawana corocznie pisarzom z krajów nordyckich za najlepszą powieść kryminalnąJorn Lier Horst (ur. 27.02.1970) to norweski pisarz i dramaturg; do września 2013 pracował jako szef wydziału śledczego Okręgu Policji Vestfold, obecnie jest pełnoetatowym pisarzem. Studiował kryminologię, filozofię i psychologię. Jest autorem przedstawień dla Teater Ibsen; od dwóch lat ukazują się również jego powieści kryminalne w tzw. serii CLUE, przeznaczone dla młodszych czytelników, a w 2013 ukazały się trzy pierwsze książki dla dzieci z serii ""Biuro Detektywistyczne Nr 2"".Horst pracuje nad dziesiątą powieścią kryminalną z serii o Wistingu, która ma się ukazać w przyszłym roku. Czytelnicy - mieszkańcy Larviku często podsuwają mu pomysły na to, gdzie mogłyby zostać odnalezione zwłoki, oddają mu nawet do dyspozycji swoje domki letniskowe. Jak dotąd Horst nie skorzystał z propozycji. Akcja powieści toczy się zwykle w Larviku lub Stavern. William Wisting mieszka w Larviku na Herman Wildenveys gate 7, chociaż nie ma takiego adresu. Numery domów rozpoczynają się od 9. W dziesiątej książce wątek kryminalny będzie związany z piwnicą jednej z drewnianych willi przy Pumpeparken w Larviku. Właściciele willi jeszcze nie wiedzą, że w ich domu będzie rozgrywała się akcja powieści.
New York Times okrzyknął ją w 2013 roku mianem bestsellera, Sunday Time nazwał ją w 2012 roku najbardziej prowokacyjną, a według The Guardian i Prospect Magazin jest najlepszą z książek psychologicznych 2012 roku. Zastanawiasz się, co wzbudziło aż tak wielkie zainteresowanie?
Autorem „Prawego umysłu” jest Jonathan Haidt, sławny psycholog społeczny. Analizując genezę podziałów wśród ludzi, stawia najbardziej kluczowe i fundamentalne pytania oraz dąży do tego, by usprawnić wzajemnie zrozumienie. Zgodnie z jego wiedzą i doświadczeniem, podłożem wszystkich ludzkich postaw i zachowań są tzw. intuicje moralne. Intuicjami moralnymi nazywa natychmiastowe odczucia, czyli pierwsze wrażenia, myśli i doznania, jakie mamy w odniesieniu do innych ludzi oraz ich zachowań. Intuicje są bardzo silnymi odczuciami. Wydają nam się tak bardzo oczywiste, że wszystkim tym, którzy są odmiennego zdania, wmawiamy, że nie mają racji. Intuicje ponadto – według spostrzeżeń Haidta – w różnych kulturach są różne. Taka rozbieżność jest widoczna np. między członkami lewicy i prawicy politycznej, czym autor dość obszernie zajmuje się w niniejszej publikacji. Nie mniej ciekawą zagwozdką jest fakt, że moralność konserwatystów jest znacznie klarowniejsza niż liberałów, co niejednokrotnie potwierdziły ich działania.
Jonathan Haidt wychodzi z założenia, że ludzie są istotami grupowymi. Silna i nieprzejednana potrzeba łączenia się w grupy przysparza nam nie tylko wiele radości, ale nastręcza też problemów. To właśnie przez nią dochodzi do konfliktów na tle religijnym czy politycznym, to przez nią rodzą się podziały. Konkluzja z ostatniego, genialnego wręcz rozdziału tej książki skłania do refleksji, że aby osiągnąć sukces i stworzyć sprawne społeczeństwo, potrzebujemy wszystkich tych przekonań. Siła, albowiem, leży w różnorodności.
Śledząc doniesienia medialne na temat bezdzietności, można odnieść wrażenie, że istnieją tylko dwa niezależne od siebie i wzajemnie się wykluczające sposoby jej doświadczania. Jeden z nich polega na bezdzietności z wyboru, utożsamianej z postawą wykluczającą posiadanie dzieci, traktowanych jako zbędny balast i przeszkoda w korzystaniu z przyjemności życia. Drugi - na desperackiej walce o dziecko, którego mimo usiłowań nie można mieć. Tym samym bezdzietność jest utożsamiana albo ze strategią życiową DINK (double income no kids), albo ze stosowaniem procedury pozaustrojowej po tym, jak inne metody leczenia okazały się nieskuteczne. Jednakże obie te sytuacje ilustrują skrajności w doświadczaniu braku potomstwa – stanowią dwa krańce kontinuum bezdzietności. Książka dr Barbary Dolińskiej pt. „Bezdzietność. Perspektywa społeczno-kulturowa” jest pracą wyjątkową. Przedstawia ona bowiem problem bezdzietności nie tylko w sposób całościowy, rzetelny, ale również, o co wcale nie jest łatwo, bardzo interesujący. Prof. Alicja Kuczyńska Barbara Dolińska jest adiunktem w Zakładzie Psychologii Klinicznej i Zdrowia na Uniwersytecie Wrocławskim. Jest doktorem nauk medycznych z dziedziny medycyny i psychologii klinicznej. Jej zainteresowania naukowe obejmują psychopatologię, konsekwencje przeżywania kataklizmów i katastrof w wymiarze społecznym i personalnym, pozafarmakologiczne wyznaczniki skuteczności leczenia oraz psychologię prokreacji, ze szczególnym uwzględnieniem bezdzietności i jej percepcji społecznej. Autorka książki „Placebo. Dlaczego działa coś, co nie działa?” (2011).
Nagroda Księgarzy Norweskich przyznawana za najlepszą książkę dekady (1990)
Dzika, namiętna i mroczna opowieść o niepokornej kobiecie łamiącej wszelkie zakazy.
Księga Diny jest kontynuacją najlepszych rozdziałów w norweskiej tradycji literackiej. To książka pod każdym względem niezwykła – pełna napięcia i zabawna, przejmująca w opisach dramatycznego losu bohaterki. Dina nazywana przez autorkę amazonką i wojowniczką, wilczycą i olbrzymką, pozostaje przede wszystkim głęboko zranionym dzieckiem, którego uczucia uległy dewiacji w wyniku strasznych przeżyć.
Herbjorg Wassmo – wybitna norweska pisarka urodzona w 1942 roku w Vesteralen. Zadebiutowała w 1976 roku zbiorem wierszy Skrzydlaty zespół, zasłynęła jednak jako powieściopisarka. Jest autorką wielu znakomitych powieści, w tym dwóch trylogii poświęconych dwóm bohaterkom: Torze i Dinie. Wielokrotnie nagradzana, między innymi otrzymała prestiżową Nagrodę Literacką Rady Nordyckiej, Nagrodę Krytyków, Nagrodę Księgarzy oraz nagrodę im. Amalie Skram. Jej najpopularniejszą książką jest „Księga Diny”, która została zekranizowana w roku 2002. W swej nanjnowszej książce autorka opisuje historię swej rodziny aż do momentu, w którym staje się jedną z najwybitniejszych współczesnych pisarek. Herbjorg Wassmo napisała również wiele noweli i sztuk teatralnych. Jej książki zostały przetłumaczone na 26 języków, między innymi angielski, niemiecki, francuski, hiszpański, włoski, rosyjski, japoński i hebrajski.
Nagroda Księgarzy Norweskich przyznawana za najlepszą książkę dekady (1990)
Dzika, namiętna i mroczna opowieść o niepokornej kobiecie łamiącej wszelkie zakazy.
Księga Diny jest kontynuacją najlepszych rozdziałów w norweskiej tradycji literackiej. To książka pod każdym względem niezwykła – pełna napięcia i zabawna, przejmująca w opisach dramatycznego losu bohaterki. Dina nazywana przez autorkę amazonką i wojowniczką, wilczycą i olbrzymką, pozostaje przede wszystkim głęboko zranionym dzieckiem, którego uczucia uległy dewiacji w wyniku strasznych przeżyć.
Herbjorg Wassmo – wybitna norweska pisarka urodzona w 1942 roku w Vesteralen. Zadebiutowała w 1976 roku zbiorem wierszy Skrzydlaty zespół, zasłynęła jednak jako powieściopisarka. Jest autorką wielu znakomitych powieści, w tym dwóch trylogii poświęconych dwóm bohaterkom: Torze i Dinie. Wielokrotnie nagradzana, między innymi otrzymała prestiżową Nagrodę Literacką Rady Nordyckiej, Nagrodę Krytyków, Nagrodę Księgarzy oraz nagrodę im. Amalie Skram. Jej najpopularniejszą książką jest „Księga Diny”, która została zekranizowana w roku 2002. W swej nanjnowszej książce autorka opisuje historię swej rodziny aż do momentu, w którym staje się jedną z najwybitniejszych współczesnych pisarek. Herbjorg Wassmo napisała również wiele noweli i sztuk teatralnych. Jej książki zostały przetłumaczone na 26 języków, między innymi angielski, niemiecki, francuski, hiszpański, włoski, rosyjski, japoński i hebrajski.
Najpopularniejsza książka egipskiego noblisty Nadżiba Mahfuza.
Hamida z Zaułka Midakk to pierwsza powieść Mahfuza przełożona na język obcy (angielski w 1964 roku), a także pierwsza, która ukazuje się po polsku. Jej akcja, podobnie jak innych utworów tego autora, toczy się pośród wąskich uliczek Kairu, gdzie w starych domach mieszczą się warsztaty rękodzielnicze i małe sklepiki, a pięknie rzeźbione okiennice kryją przed światem życie rodzinne mieszkańców, z jego specyficzną obyczajowością, radościami i smutkami, nierzadko tragediami.
Taką tragiczną bohaterką jest Hamida – zaułkowa piękność, dziewczyna naiwna i prosta, ale odważnie i bez skrupułów walcząca o swoje szczęście. Pragnąc wydostać się w szeroki świat, gdzie mają się urzeczywistnić jej marzenia, nie waha się wystąpić przeciw obowiązującym normom, lekceważąc przy tym opinię bliskich i depcząc ich uczucia. Ale świat zawiódł nadzieje Hamidy. Nawet sprytnie obmyślana zemsta nie dosięgnie sprawcy jej nieszczęścia.
Książka ukazała się dotychczas w 24 językach.
„Hamida, główna bohaterka Zukak al-Midakk, to jedna z najbardziej interesujących postaci kobiecych w twórczości Nadżiba Mahfuza. Jest nieślubnym dzieckiem, jej przybrana matka, uboga swatka, wynajmuje mieszkanie w domu bogatej wdowy w Zaułku. Hamida jest piękna i harda. Nienawidzi Zaułka, jego nędzy i panującej wokół beznadziei, marzy o nowoczesnych dzielnicach Kairu, o tym, żeby odrzucić galabiję, ubierać się modnie i żyć jak nowoczesna dziewczyna”.
Z Przedmowy Jolanty Kozłowskiej
Nadżib Mahfuz – ur. 11 grudnia 1911 w Kairze, zm. 30 sierpnia 2006, wybitny prozaik egipski, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1988.
Po studiach w dziedzinie historii sztuki i filozofii pracował jako dziennikarz. Debiutował w 1938 roku zbiorem opowiadań Hams al-gunun (Szept szaleństwa).
W ciągu ponad sześćdziesięciu lat napisał 33 powieści, 13 opowiadań, 30 scenariuszy filmowych, kilka dramatów, a także liczne artykuły prasowe. Jego twórczość literacką można podzielić na kilka okresów: historyczny, społeczno-obyczajowy i filozoficzny. Ostatnim wydanym przez Mahfuza dziełem był zbiór opowiadań Ahlam fatrat an-naqaha (Marzenia okresu rekonwalescencji), wydany w 2004 roku. Wielu znawców i badaczy literatury arabskiej określa go mianem egipskiego Balzaca.
Wielką rolę w powieściach Mahfuza odgrywa Kair, którego topografia i atmosfera są po mistrzowsku zilustrowane w poszczególnych dziełach. W Polsce ukazało się kilka jego książek, między innymi dwa tomy trylogii (polski tytuł: Opowieści starego Kairu).
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
