W książce autorka zajmuje się zagadnieniami siły woli, samoregulacji i kontroli działania, które stanowią obecnie jedne z najważniejszych tematów współczesnej psychologii. Dokonywane w tej dziedzinie ustalenia nie tylko mają doniosłe znaczenie teoretyczne, ale także niosą ze sobą istotne implikacje praktyczne. Podejmowana przez autorkę problematyka obejmuje poszukiwanie odpowiedzi na pytanie o czynniki odpowiedzialne za skuteczność w dążeniu do celu, radzenie sobie z własnymi słabościami czy – na poziomie bardziej ogólnym – określenie psychologicznego mechanizmu, który pozwala człowiekowi aktywnie wpływać zarówno na kształt osobowości, jak i bieg własnego życia.   Problematyka motywacji, mimo (a może wskutek) dużej różnorodności teorii i ogromnego dorobku empirycznego, jest w psychologii dziedziną zaniedbaną. Brakuje udanych syntez, rewolucyjnych pomysłów. W takiej sytuacji na wagę złota jest każda próba uporządkowania materiału, pokazania nowych znaczeń i nowych możliwości. Co zatem powiedzieć o próbie tak udanej, jak proponowana przez Romanę Kadzikowską-Wrzosek? Pewnie tylko to, że jest bezcenna. Z recenzji wydawniczej prof. Wiesława Łukaszewskiego Książka przedstawia zagadnienia związane z uwarunkowaniami efektywności ludzkich działań. Autorka koncentruje się na osobowościowych i (w mniejszym stopniu) sytuacyjnych determinantach wytrwałości i skuteczności funkcjonowania. Romana Kadzikowska-Wrzosek doskonale zna literaturę przedmiotu, umiejętnie i w sposób syntetyczny przedstawia aktualny stan badań, nie unikając jednak sięgania po prace starsze, dziś już klasyczne. Na szczególną uwagę zasługują rozdziały trzeci i czwarty, które stanowią bardzo dobrze zaprojektowane i przedstawione przeglądy omawianych w nich zagadnień. Z recenzji wydawniczej prof. Dariusza Dolińskiego ROMANA KADZIKOWSKA-WRZOSEK jest adiunktem w Zakładzie Psychologii Ogólnej Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej Wydziału Zamiejscowego w Sopocie. Jej zainteresowania naukowe obejmują psychologię osobowości oraz psychologię emocji i motywacji. Autorka prowadzi badania dotyczące istotnych według podejścia społeczno-poznawczego funkcji osobowości: planowania działań oraz kierowania ich przebiegiem. Napisała wiele artykułów naukowych, a także prac popularyzujących wiedzę psychologiczną, poświęconych takim zagadnieniom, jak proces samoregulacji, kontrola działania, wytrwałość, skuteczność działania oraz dobrostan psychofizyczny.  

Mekka, zaułek w starej medynie. W szczelinie między domami zostają odnalezione zwłoki nagiej, młodej kobiety. Z obawy przed skandalem żadna miejscowa rodzina nie identyfikuje zmarłej. Komisarz Nasir al-Kahtani musi ustalić tożsamość zabitej i odnaleźć jej mordercę. Odkrywa, że w ostatnim czasie w okolicy zniknęły dwie młode kobiety: Azza i Aisza. Która z nich została zamordowana? Raja Alem, snując swoją kryminalną intrygę, wprowadza nas w samo serce miasta, do którego wstęp mają tylko wyznawcy islamu. Jej książka to spacer po współczesnej Mekce, jej zaułkach, wzgórzach i meczetach, kronika wstrząsających losów jej mieszkańców, a także podroż w przeszłość, do miasta nietuzinkowych postaci i nieistniejących już dzisiaj budowli. Arabski tytuł książki ""Tauk al-hamam"" nawiązuje do tytułu słynnego średniowiecznego traktatu o miłości Ibn Hazma ""Naszyjnik gołębicy"". Alem pisze: ""Mekka jest niczym kołnierz gołębia mieniący się barwami"".

Inspektor John Luther jest cenionym detektywem wydziału zabójstw - jednym z najlepszych w brytyjskiej policji. Obsesyjnie dąży do celu, kieruje się intuicją i chętnie nagina reguły, by dopaść podejrzanego. Ludzie z najbliższego otoczenia go uwielbiają i są wobec niego lojalni, ale wielu widzi w nim szaleńca i uważa, że jest zbyt udręczony, wściekły i autodestrukcyjny, żeby być dobrym gliną. W ""Odcinku Zero"" Luther prowadzi śledztwo w sprawie Lambertów, małżeństwa brutalnie zamordowanego we własnym domu. Co gorsza, Sara Lambert była w dziewiątym miesiącu ciąży, a jej dziecko zniknęło. Luther ściga więc mordercę i kidnapera. Odcinek zero przedstawia Luthera w całej jego niejednoznacznej chwale. Widzimy tu wyraźnie, że te same cechy, które czynią go wielkim detektywem, są też zwiastunami jego destrukcji. ""Luther jest dla powieści kryminalnej tym, czym jego imiennik był dla religii. Zagadka, którą próbuje rozwiązać, to morderstwo popełnione na jego duszy w niedoskonałym świecie. W niełasce, ale walczący o ocalenie, najpotężniejszego wroga ma w samym sobie. Porywająca, pełna napięcia powieść w wykonaniu nowego mistrza gatunku..."" Guillermo del Toro

Czy ufasz swojemu lekarzowi? Mroczny norweski kryminał medyczny. Norweska wyspa w gminie Hitra, początek posępnej, śnieżnej zimy. Na kilka tygodni przed Bożym Narodzeniem młody lekarz Mads Helmer odkrywa podczas wieczornej śnieżycy rozbity samochód swojego szefa Aldusa Caroliussena. W ciągu następnych dni Helmer dowiaduje się wielu ciekawych informacji, które stawiają zmarłego – lekarza rodzinnego cieszącego się dużym autorytetem wśród miejscowych – w dwuznacznym świetle. Kim naprawdę był Caroliussen? Jak zginął? Poszlaki każą Helmerowi podejrzewać, że śmierć kolegi nie była przypadkiem. Wraz z córką zmarłego, Line Schönfelt, młody lekarz dostaje się do piwnicy Caroliussena, gdzie znajduje ogromne archiwum. W archiwum przez długie lata gromadzone były medyczne i pozamedyczne dane na temat pacjentów, nieraz boleśnie obnażające ich poczynania oraz fakty z życia. Lekarz, który wiedział za dużo to wartka powieść, wykraczająca poza ramy gatunku prozy lekarskiej. Łączy w sobie wątki sensacyjne i obyczajowe, przy czym nic nie jest tu takie, jakie się wydaje – w książce mnożą się nie tylko zagadki, ale też ich ciekawe rozwiązania, wplecione w misterną i zaskakującą intrygę.

Poczucie tożsamości jest bardzo ważne dla każdego z nas, ale właściwie skąd wiemy, kim jesteśmy? W jaki sposób kształtuje się tożsamość i czemu służy? Czy poczucie własnej tożsamości można budować na podstawie wspomnień? Kiedy zamiast słowa Ja pojawia się słowo My? Dlaczego odczuwamy przynależność do tej, a nie innej grupy ludzi i jakie są tego konsekwencje? Te oraz inne pytania towarzyszyły kolejnej serii spotkań z cyklu Bliżej Psychologii, podczas których ujawniła się cała złożoność tej problematyki. Zapisom rozmów zawartym w tym tomie tradycyjnie już towarzyszą znakomite eseje autorstwa zaproszonych gości, które stanowią źródło nie tylko wiedzy, ale też inspiracji do własnych poszukiwań i refleksji. Niektórzy zapewne skoncentrują się na tym, co nas od siebie różni, być może jednak warto przyjrzeć się także podobieństwom. To one przecież zbliżają nas do siebie.

Kolejna książka w znakomitej serii Mistrzowie Psychologii, tym razem autorstwa cenionego polskiego psychologa, profesora Wiesława Łukaszewskiego. Czy ludzie myślą o śmierci? Czy zwykły człowiek boi się jej? Dlaczego niektórzy decydują się na samobójstwo? Czym jest teoria opanowania trwogi? "Uspokajam: nie napisałem książki o śmierci. Nie jest to książka ani o śmierci, ani o umieraniu. To książka o tym, że ludzie ? chcąc lub nie chcąc ? niekiedy myślą o śmierci. Trudno byłoby temu zaprzeczyć. Ludzie przejmują się śmiercią, nie jest im ona obojętna. Więcej, myśli o śmierci prawie zawsze i prawie u wszystkich wzbudzają przykre skojarzenia i przykre emocje. To jest książka o tym, co dzieje się z ludźmi (w ludziach), którym myśli o śmierci przyszły do głowy. O tym, jak radzą sobie z przykrymi emocjami, i o tym, co daje im ukojenie. Także o tym, co wzmaga niepokoje dotyczące śmierci, co myśli o śmierci czyni bardziej dostępnymi, a niekiedy wręcz natrętnymi". "Kontakt ze śmiercią prawie zawsze budzi Ja. Nawet Ja najbardziej otorbione, najbardziej harde i nieczułe. Śmierć nieodmiennie ma ton osobisty. Nieważne, czy chodzi o zabitego drozda, czy o kota zmasakrowanego przez samochód, czy wreszcie o człowieka, który zasłabł na ulicy i nikt nie zdołał go uratować. Nie musi to być nasz drozd lub kot, nie musi to być bliski nam człowiek. Być może ten osobisty ton pojawia się zawsze wtedy, gdy stykamy się z czymś nieuchronnym, nieodwracalnym, niezależnym od naszych pragnień i naszych działań. A śmierć w największym stopniu spełnia to wszystko. Musi się zda rzyć, choć nie zawsze musi się zdarzyć w tym właśnie momencie. Wręcza nam bilet w jedną stronę. Nie wiemy, dokąd. Wiemy tylko, że tam, a nie tutaj. W jej obliczu najbardziej uniwersalna strategia ?walcz lub uciekaj? staje się całkowicie bezużyteczna. Jak napisał Vladimir Nabokov, śmierć ? to samotność. I dla tych, którzy umierają, i dla tych, którzy pozostają z poczuciem straty". Fragmenty Wstępu

Najlepsza książka arabska 2008 roku, przetłumaczono ją już na ponad 20 języków. Dziewczyny z Rijadu wywołały ogromną sensację w świecie arabskim. W powieści przedstawione zostało życie młodych saudyjskich singielek ze stolicy Arabii Saudyjskiej – Rijadu. Bohaterki pokazują nam świat sekretów, niedomówień, marzeń i intryg, świat, którego istnienia mało kto się domyślał. Poprzez opowieść snutą na łamach forum internetowego poznajemy losy czterech młodych kobiet: Gamry, Michelle, Sadim i Lamis. Każda z nich ma inną historię, każda na swój sposób musi stawić czoła konserwatywnemu społeczeństwu, sile tradycji i zakazom, zarówno w kwestiach codziennych jak i tych fundamentalnych.

Czytając Miramar, oddajemy się w ręce wybitnego pisarza - jedynego, który poznał do głębi złożone problemy swojego kraju i jego skomplikowaną duszę. John Fowles Dzieła Mahfuza przepełnione są mnóstwem ciekawych niuansów i niesamowicie liryczne. Nagroda Nobla doceniła uniwersalną wartość jego powieści. - Los Ageles Times Wciągający portret życia w Egipcie końca lat sześćdziesiątych. Akcja powieści toczy się w pensjonacie Miramar w Aleksandrii. Poprzez historie jego mieszkańców, a także pracującej w nim pięknej Zahry, poznajemy dylematy, z jakimi mierzą się Egipcjanie. Powieść ma budowę paraboli i jest rodzajem pełnej niepokoju, głębszej refleksji nad tym, w którą stronę powinien podążać kraj targany przez wiele sprzecznych sił. Uosobieniem Egiptu jest Zahra – dziewczyna uczciwa i pracowita, ale niewykształcona. W którą stronę zwróci się Zahra? Jaka przyszłość ją czeka? Czy dokona najlepszych możliwych wyborów, czy też zmarnuje swoje szanse? „Powieść Miramar ukazała się tuż przed klęską w wojnie 6-dniowej, w 1967 roku. Autor postawił w niej w stan oskarżenia Arabski Związek Socjalistyczny, skorumpowanie i zdemoralizowanie członków ekipy rządzącej, panoszące się zło. Tę powieść uznano później, za prorocze ostrzeżenie przed katastrofą. Pisarz znajdował się wtedy w głębokiej depresji, którą jeszcze pogłębiła klęska 5 czerwca.”

Najważniejsze odkrycia psychologii spisane i wyjaśnione w jednej małej książeczce. Czy uważasz, że piękni ludzie są również mądrzy? Czy własne porażki tłumaczysz sytuacją, a sukcesy zdolnościami? Czy często używasz sformułowania „wiedziałem, że tak będzie”? Czy Twoja pamięć jest tendencyjna? Czy uważasz, że po serii nieszczęść musi pojawić się w końcu szczęśliwy los? Ludzie zazwyczaj podobnie odpowiadają na wszystkie te pytania. Dlatego właśnie psychologowie w wyniku wieloletnich badań mogli sformułować pewne prawa psychologiczne, które pokazują jak zazwyczaj postępujemy oraz błędy jakie zazwyczaj popełniamy. Psychologowie odkryli również, że znajomość u siebie samego przynajmniej niektórych praw psychologicznych, a także powszechnie popełnianych błędów, ułatwia życie: pozwala dokończyć zadania mimo zmęczenia, ułatwia akceptację choroby i leczenie (przedłuża życie), zwiększa wytrwałość dążeń w obliczu porażki, słowem sprzyja samoregulacji. Nie chodzi tu jednak o stałą obecność w myślach własnych ułomności ani o natychmiastową zmianę siebie! Przeciwnie idzie o zrozumienie swych (nawet błędnych) zachowań i ich akceptację. Prawidłowościom psychologicznym ulegamy wszyscy, wszyscy popełniamy błędy. Jednak sam fakt lepszego poznania siebie wpływa pozytywnie na wiele obszarów naszego życia. Recenzowana książka wpisuje się w nurt poszukiwań sposobów pomocy ludziom w odnajdowaniu w sobie dróg autoterapii. Każdy chciałby poprawić sobie życie, umieć zaradzić złym emocjom, posiadać dar wykorzystania własnych myśli i swojego JA dla pozbycia się złych emocji. Aby tak mogło się stać niekoniecznie trzeba udać się do psychoterapeuty. Można pójść drogą poznania doświadczeń psychologów, którzy w wielu przeprowadzonych badaniach odkrywają zbiór uniwersalnych prawd (prawidłowości), którym ludzie ulegają. Z recenzji prof. Terasy Słaby

Niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego, czym tak naprawdę jest niepłodność i jak wiele przynosi parze, która bezskutecznie stara się o własne dziecko biologiczne. Na niepłodność nikt sobie nie zasłużył, zaskakuje ona i dotyka ludzi z różnych grup społecznych, niezależnie od wykształcenia, dochodów, miejsca zamieszkania, rasy i kultury.  

""Grzech"" to przejmująca opowieść o życiu w Egipcie przed rewolucją lat pięćdziesiątych XX wieku. Punktem wyjścia staje się tragiczne wydarzenie - pewna kobieta porzuca swoje nowo narodzone dziecko. Jego ciało znajdują miejscowi chłopi. Rodzi się w nich pragnienie ukarania winnego. Podejrzenie pada na zamieszkujących okolicę imigrantów. Poszukiwania winnych popełnionego grzechu ujawniają zaskakujące prawdy o ludzkiej naturze. Odkrywają także prawa rządzące całą zbiorowością oraz jej obyczaje i tematy tabu.Na podstawie książki nakręcono film Al Haram w reżyserii Henry'ego Barakata z udziałem znanych arabskich aktorów, między innymi Abdallaha Gheitha. Film był nominowany do nagrody na Festiwalu Filmowym w Cannes w 1965 roku, a w 1984 magazyn ""Al-Funun"" uznał go za najlepszy film w historii egipskiej kinematografii.

,,La-bas en Polonie..."" Jabłonny Sad, rok 1821. Dwór należący do wiarusa kampanii napoleońskiej i jego egzotycznej, kreolskiej żony Paulette. Córki-bliźniaczki tak podobne do siebie, że niemalże brane za jedną istotę: Anna Konstancja i Józefina Maria. Anna Konstancja w Józefinie Marii, czy może na odwrót... Czarnoskóra służąca przywieziona z utraconego przez Francję San Domingo. Bardzo wierna. Tylko komu? Drewniane krucyfiksy na ścianach wiejskiego kościółka i czarny kogut tronujący w kurniku. Syn oraz Przyjaciel. Lata biegnące do przodu. Powstanie listopadowe - by ,,Polska zmartwychwstała"". Martwy indyk na staropolską kolację, martwy kogut na ołtarzu voodoo... Siostry, które zostały rywalkami i dwa światy, które nie miały prawa się zjednoczyć. Jednak to zrobiły. W sekretny sposób. ,,Tam w Polsce...""

W 2008 roku książka została uznana za jedną z 10 najlepszych książek naukowych - Top Best of 2008 - Amazon.com ,,Oto książka, w której znajdziesz najlepsze naukowe wyjaśnienie istoty człowieczeństwa"" - Steven PinkerJeden z najwybitniejszych przedstawicieli neuronauki próbuje wyjaśnić istotę człowieczeństwa, analizując biologiczną, psychologiczną i w dużej mierze społeczną naturę naszego gatunku w społecznym kontekście naszego życia. Co takiego wydarzyło się w toku ewolucji, co uczyniło człowieka istotą tak wyjątkową? Michael Gazzaniga w przystępny sposób analizuje szeroki zakres badań naukowych, aby wskazać decydującą zmianę, dzięki której staliśmy się myślącymi, czującymi istotami ludzkimi, różnymi od naszych przodków.Neuronauka od pięćdziesięciu lat próbuje zgłębić naturę naszego ,,ja"", koncentrując się na systemach mózgowych leżących u podstaw języka, pamięci, emocji i percepcji. Dotąd jednak nie brała pod uwagę oczywistego faktu, że my, ludzie przez większość czasu myślimy o procesach społecznych, porównując się z innymi i próbując oszacować ich intencje. W książce Istota człowieczeństwa Gazzaniga rozważa kilka powiązanych ze sobą zagadnień, między innymi źródła wyjątkowości ludzkiego mózgu, doniosłą rolę języka i sztuki w definiowaniu ludzkiej kondycji, naturę świadomości, a nawet sztuczną inteligencję.

W tej trzymającej w napięciu mini powieści Mahfuz przedstawia losy bywalców pewnej kairskiej kawiarni. Wśród starszych klientów, pamiętających jeszcze Egipt sprzed rewolucji w 1952 roku, są także trzej młodzi, zaangażowani politycznie studenci. Pewnego dnia zostają aresztowani, a narrator powoli odkrywa przed czytelnikiem przerażające historie, które stały się ich udziałem... Szokująca powieść, w której Mahfuz opisuje, jak naprawdę wyglądała egipska demokracja. Książka, której nie da się zapomnieć.,,Karnak, krótki utwór, który trudno nazwać powieścią, ukończył autor w grudniu 1971 roku, ukazał się on jednak dopiero w 1974 roku, już potem, jak prezydent Sadat oficjalnie potępił okrucieństwa reżimu naserowskiego. Jest to próba rozliczenia się autora z okresem naserowskim oparta na faktach, czyli nie jest to całkowicie fikcja literacka [...] Karnak, oparty na faktach jest udokumentowaniem okrucieństw aparatu bezpieczeństwa reżimu naserowskiego. Dla Nadżiba Mahfuza zawsze najciekawsze są losy jednostki, konkretnych osób. Jego bohaterowie, to żywi ludzie, jakich można było i można teraz spotkać na ulicach Kairu.""Jolanta Kozłowska, Wstęp

Ze zrozumieniem i olbrzymim szacunkiem dla prawdy, Seal odsłania głęboko poruszającą, inspirującą historię Joan Root. Opisuje spędzoną w Kenii wczesną młodość Joan - nieśmiałej, młodej kobiety obdarzonej niezwykłą umiejętnością rozumienia zwierząt - następnie szalony początek znajomości z Alanem Rootem, ich małżeństwo oraz dwadzieścia lat nieustających wspólnych przygód i namiętnej miłości. Opowiada również o nowatorskich filmach przyrodniczych, jakie wówczas powstawały zarówno w Afryce, jak i na świecie. Seal opisuje także historię dramatycznego rozpadu małżeństwa oraz partnerstwa zawodowego Joan i Alana, a wreszcie walkę Joan o to, by określić siebie na nowo - tym razem jako obrończynię delikatnego ekosystemu brzegu jeziora Naivasha, zaangażowaną w batalię, która doprowadzi do jej śmierci. ,,Dziki kwiat"" to także historia samej Kenii - jednej z ostatnich skarbnic rzadkich gatunków roślin i zwierząt na kontynencie afrykańskim, kraju okaleczanego przez dziesięciolecia kolonizacji i politykę, w której przyroda podporządkowana była brutalnym interesom świata biznesu. Joan Root marzyła o świetlanej przyszłości dla Kenii i przez całe życie z heroizmem i odwagą walczyła, by to marzenie urzeczywistnić. Jej życie zostało przerwane zbyt wcześnie, lecz spuścizna po niej pozostała.

?Jedenasta powieść, osiemnasta książka? jest portretem starzejącego się intelektualisty, Bjorna Hansena, który żyjąc w poczuciu przypadkowości, niedopasowania i nudy, decyduje się podjąć radykalne środki, żeby temu zaradzić. Zostawia żonę i małe dziecko, by razem z kochanką przeprowadzić się z Oslo do Kongsberg, na prowincję, gdzie zamierza rozpocząć nowe życie. Ale to, co go spotyka, nie spełnia jego oczekiwań. Hansen coraz bardziej odsuwa się od społeczeństwa, poświęcając się stopniowo myśli o ekscentrycznym eksperymencie. Pod wpływem niejasnego impulsu, korzystając z pomocy miejscowego lekarza, doktora Schiotza, symuluje wypadek samochodowy na Litwie. Całkiem zdrowy siada na wózku inwalidzkim, zdecydowany spędzić w ten sposób resztę życia, prowadząc niebezpieczną grę z samym sobą i ze społeczeństwem, które okłamuje. Co kieruje eksperymentatorem? Co kieruje lekarzem, utajonym narkomanem, gdy postanawia on pomóc w tej mistyfikacji? Solstad kolejny raz podejmuje tematykę gry społecznej i jej granic, możliwości poznania samego siebie i odkrycia prawdziwej natury człowieka, która wciąż stanowi najbardziej niezrozumiałą i fascynującą zagadkę. Dag Solstad jest jednym z najbardziej cenionych współczesnych pisarzy norweskich, a przy tym niezwykle barwną postacią na literackiej scenie Skandynawii. Urodził się w 1941 w Sandefjord. Zadebiutował w wieku 24 lat, wydając zbiór nowel ?Spiraller? (?Spirale?). Uznanie zyskał już kilka lat później powieścią ?Patynozielone!?, pisaną pod wyraźnym wpływem Gombrowicza (do czego zresztą przyznawał się otwarcie w wywiadach). W jego twórczości można wyróżnić kilka etapów (tematyka egzystencjalna, społeczno-polityczna, krótkotrwała fascynacja ideologią komunistyczną), za najlepsze w dorobku uznaje się jednak utwory powstałe w nurcie egzystencjalno-psychologicznym (?Patynozielone!?, ?Noc profesora Andersena? czy ?Jedenasta powieść, osiemnasta książka?). W swoich książkach Solstad porusza trudne kwestie i często balansuje na krawędzi prowokacji. Jego styl, sprawozdawczy, zbudowany z powtórzeń oraz z połączenia stylu wysokiego z niskim, jest swoistą marką pisarza i dopełnieniem jego powieści jako część kompozycji. Solstad inspirował się różnymi gatunkami, m.in. teatrem absurdu, groteską w stylu Gombrowicza, Ibsenem, literaturą irlandzką i francuską. Udało mu się osiągnąć nie tylko uznanie krytyków (laureat wielu prestiżowych nagród), ale i dużą popularność. Nagroda Norweskich Krytyków 1992 Nominacja do The Independent Foreign Prize 2009

Zjawisko placebo od lat fascynuje i zadziwia, stawiając badaczy przed koniecznością odpowiedzi na kłopotliwe pytanie: dlaczego działa coś, co działać nie powinno? Jak wytłumaczyć efektywność placebo w warunkach, w których konwencjonalna medycyna jest bezradna? Czy to prawda, że placebo bywa tylko niewiele mniej skuteczne niż osławiony prozac? I czy istnieją osobowościowe wyznaczniki podatności na to zjawisko? Ta książka adresowana jest do lekarzy, farmaceutów, psychologów i psychoterapeutów – ale nie tylko. Przedstawia bowiem wyczerpująco zastosowania placebo zarówno w medycynie i w badaniach psychologicznych, jak i w sporcie, w którym – jak się okazuje – zjawisko to może odgrywać ważną rolę. Autorka nie unika przy tym tematów trudnych i niejednoznacznych, takich jak etyczne aspekty stosowania placebo. „Współczesna nauka odnotowuje działanie placebo w coraz to nowszych obszarach. Próbuje też wyjaśnić mechanizmy, dzięki którym placebo działa. Po okresie, w którym była właściwie bezsilna, jeśli chodzi o wyjaśnienie omawianego tu zjawiska, i ograniczała się do tego, by w mądrze brzmiące słowa ubierać ludową mądrość wiara czyni cuda, przyszedł wreszcie okres mniej wstydliwy. Nauka, zwłaszcza w ostatnich dekadach, zidentyfikowała bowiem mechanizmy, dzięki którym placebo działa, i choć nadal wiele jest niejasności i kontrowersji, placebo przestało być zjawiskiem całkowicie tajemniczym”. (Fragment książki) „Istnieje pewna grupa zjawisk psychologicznych – fascynujących i tajemniczych zarazem. Zjawisk, których zrozumienie może mieć nie tylko duże znaczenie praktyczne, ale także wywrzeć ogromny wpływ na wyjaśnienie mechanizmów regulacji zachowania człowieka. Należą do nich między innymi kontrola nad umieraniem, zdrowotne konsekwencje wykształcenia czy skuteczność placebo. Dane empiryczne na ten temat nie pozostawiają żądnych wątpliwości – zjawiska te zachodzą często i bywają bardzo efektywne. Materiał dowodowy jest bogaty, materiał anegdotyczny – jeszcze bardziej. Tymczasem samo rozumienie mechanizmu tych zjawisk pozostaje daleko w tyle”. (Z recenzji profesora Wiesława Łukaszewskiego) PLACEBO - HISTORIA SŁOWA HISTORIA KORZENI ZJAWISKA Placebo Domine in regione vivorum - brzmi dziewiąty werset Psalmu 116, śpiewanego od XIV wieku w czasie wieczornego nabożeństwa za umarłych w świątyniach chrześcijańskich. Termin „placebo" w swym pierwotnym znaczeniu to „spodobam się". W znaczeniu zbliżonym do obecnego pojawia się stosunkowo późno. W literaturze pisanej spotykamy go dopiero w roku 1785 w Mother's New Dictionary, gdzie oznacza banalną metodę leczenia lub medykament, które miały raczej przekonać pacjenta, że jest leczony, niż rzeczywiście go leczyć. Od końca XVIII wieku zaczęto sporadycznie wykorzystywać placebo w eksperymentach, stosując je w warunkach kontrolnych. Skuteczność medykamentu opierano zatem na porównaniu funkcjonowania tych osób badanych, którym podawano placebo. Już wtedy dbano o to, by osoby badane nie zdawały sobie sprawy, jaki środek {placebo czy lek) dostają. Z dzisiejszej perspektywy można powiedzieć, że realizowano badania oparte na paradygmacie pojedynczej ślepej próby. Wprowadzenie takiej procedury badań świadczy o tym, że już wówczas zauważono, iż pacjenci przyjmujący placebo reagują inaczej niż ci, którzy nie są poddawani żadnemu oddziaływaniu (Brody, 1985). W latach 1810-1860 definiowano już placebo jako środek, który może pomóc pacjentowi, gdy wzbudzi się w nim nadzieję, że ma on leczniczą moc (Shapiro, 1968). Mimo że od tego czasu placebo coraz częściej wykorzystuje się w badaniach z zakresu medycyny, a sam termin regularnie pojawia się w słownikach i w innych opracowaniach medycznych, do 1945 roku nie doczekało się żadnego kompleksowego opracowania. Co więcej, termin ten nie pojawił się w tytule żadnej pracy z zakresu medycyny, psychologii czy innej dziedziny wiedzy (Pepper, 1945). Rok zakończenia II wojny światowej to jednak czas, od którego można liczyć wzrost zainteresowania tematyką placebo. Może o tym świadczyć konsekwentnie rosnąca liczba prac badawczych poświęconych temu zagadnieniu, a także coraz większa częstość pojawiania się terminu „placebo" w tytułach artykułów i książek (por. Hor-vath, 1988). Przyczyny tego przełomu mają związek przede wszystkim z ogromnym postępem metodologii badań medycznych. Po II wojnie światowej zastosowanie placebo do celów porównawczych staje się powoli standardem badań skoncentrowanych na szacowaniu skuteczności terapii i medykamentów. Zdaniem Shapiro (1968) przełomowy jest tu rok 1953. Po rym czasie trudno już spotkać badania skuteczności leków, w których nie ma warunków placebo. Dodatkowy powód wzrostu zainteresowania placebo wiąże się z wynikami wspomnianych badań, które ujawniły, że samo placebo rzeczywiście może poprawiać funkcjonowanie pacjentów (przynajmniej niektórych). Wzbudziło to zainteresowanie mechanizmami psychicznymi i psycho-fizjologicznymi, które mogłyby tkwić u podłoża tego fenomenu (Brody, 1980). Sama wiedza o tym, że wiara w cudowną moc określonych oddziaływań medycznych czy paramedycznych może mieć działanie uzdrawiające, jest jednak zdecydowanie starsza niż współczesna nauka. W starożytnym Egipcie wierzono w leczniczą moc wielu amuletów. W średniowiecznej Italii w celach terapeutycznych tańczono tarantelę. Do dziś w wielu miejscach całego świata powszechna jest wiara w cudowną moc wody z różnych źródeł, choć skład chemiczny tej wody nie różni się niczym od wody ze źródeł sąsiednich, którym cudownych właściwości się nie przypisuje. Ludzie religijni, modląc się o zdrowie, wierzą, że Bóg wysłuchuje ich modlitw. Gdy udaje im się wyzdrowieć, przypisują ten fakt Bogu i temu, że z pełną ufnością zwrócili się do niego o pomoc. Agnostycy i ateiści dopatrują się jednak w ewentualnej skuteczności takich modlitw tylko zjawiska placebo - obudzenia się wiary i nadziei, które pozwoliły zwalczyć chorobę. Współczesna nauka odnotowuje działanie placebo w coraz to nowszych obszarach. Próbuje też wyjaśnić mechanizmy, dzięki którym placebo działa. Po okresie, w którym nauka była właściwie bezsilna, jeśli chodzi o wyjaśnienie omawianego tu zjawiska, i ograniczała się do tego, by w mądrze brzmiące słowa ubierać ludową mądrość „wiara czyni cuda", przyszedł wreszcie okres mniej wstydliwy. Nauka, zwłaszcza w ostatnich dekadach, zidentyfikowała bowiem mechanizmy, dzięki którym placebo działa (przedstawiam je w dalszych rozdziałach tej książki), i choć nadal wiele jest niejasności i kontrowersji, placebo przestało być zjawiskiem całkowicie tajemniczym. - fragment ksiażi Placebo  Placebo Spis treści: Wprowadzenie 1. Placebo - historia stówa i historia korzeni zjawiska 2. Placebo - czym jest, czym nie jest 3. Zastosowania placebo 3.1. Placebo jako podstawa szacowania skuteczności terapii . 3.2. Placebo jako lek 3.3. Placebo jako element eksperymentów psychologicznych 3.4. Placebo w sporcie 3.5. Placebo w innych obszarach życia 4. Dlaczego placebo działa? 4.1. Warunkowanie 4.2. Pozytywne oczekiwania 4.3. Neuropsychologiczne podejście do zjawiska placebo 4.4. Regresja do średniej a efekt placebo 5. Parametry placebo a jego skuteczność 6. Czy lekarstwo powinno pasować do choroby? 7. Placebo i noebo 8. Osobowościowe aspekty podatności na placebo 9. Etyczne aspekty placebo Zakończenie Bibliografia Indeks nazwisk Indeks rzeczowy

Deborah Tannen, ekspert w dziedzinie komunikacji interpersonalnej i autorka bestsellerów poświęconych tej problematyce, powraca z nową książką. Tym razem, po przełomowych publikacjach dotyczących relacji między kobietami i mężczyznami oraz córkami i matkami, przygląda się bliżej jednej z najbardziej fascynujących i silnych więzi ? tej, która łączy ze sobą siostry. Więzi między siostrami nie da się porównać do żadnej innej relacji z drugim człowiekiem. Charakteryzuje ją stałe wahanie między bliskością (dla wielu kobiet siostra jest w pewnym sensie częścią ich samych) a rywalizacją (często wzmaganą przez konieczność walki o uwagę rodziców). To z siostrą dzielimy się najintymniejszymi sekretami, ufamy jej jak nikomu innemu, a z drugiej strony to jej krytyka potrafi nas najboleśniej zranić. W swojej najnowszej książce Deborah Tannen w sposób mądry i dowcipny przedstawia anegdoty i spostrzeżenia dotyczące relacji między siostrami, uzyskane w wywiadach z ponad stu ankietowanymi kobietami, uzupełniając je dodatkowo o własne doświadczenia. Dzięki temu Czytelniczka może lepiej zrozumieć więzi łączące ją z siostrą, a także dowiedzieć się, co można zrobić, aby uczynić je jeszcze trwalszymi, oraz jak rozwiązywać problemy i konflikty. W 2009 książka zdobyła prestiżową nagrodę Books for a Better Life Awards (w kategorii: Relacje międzyludzkie).

Autorka uświadamia nam, jak ważną rolę odgrywa każdy z nas, będąc aktorem na globalnej scenie, i zachęca, abyśmy podejmowali celowe działania dla dobra innych aktorów. [...] W świecie, którego mieszkańcy żyją w coraz większym tłoku, popychani ku sobie przez mechanizmy globalizacji, trudno wyobrazić sobie coś lepszego niż epidemia dobroci. Robert Cialdini, Arizona State University Oblicza globalizacji to książka niezwykle pojemna. Zarówno świetnie napisany podręcznik dla studentów, jak i fascynująca lektura dla wszystkich entuzjastów i przeciwników globalizacji, nade wszystko jednak może się przydać tym, którzy nie mają jeszcze swojego zdania w tej kwestii. Dariusz Doliński, Szkoła Wyższa Psychologii Społecznej Procesy globalizacji są tak zaawansowane, że chcąc nie chcąc, musimy w nich uczestniczyć. Jedni z nas zachwycają się tym, inni wydają się przerażeni. Na co dzień rzadko analizujemy zjawisko globalizacji, częściej odwołujemy się do sloganów, uproszczonych obrazów czy stereotypów. Tymczasem do tego, by żyć w obliczu globalizacji, potrzebna jest wiedza. Znajdziemy ją w tej książce. Wiesław Łukaszewski, Szkoła Wyższa Psychologii Społecznej Globalizacja dotyczy żywych ludzi, których problemy profesor Wosińska, doświadczony psycholog, rozumie doskonale. I właśnie wrażliwość na ludzki aspekt globalizacji to wielka, choć nie jedyna zaleta książki polskiej uczonej pracującej w amerykańskim uniwersytecie (cóż, kolejny aspekt globalizacji). Edwin Bendyk, ?Polityka?

Pal Andersen, 55-letni profesor literatury i zdeklarowany ateista, spędza samotnie Wigilię w swoim mieszkaniu w Oslo. Uważa się za człowieka, który wie, kim jest, i zna swoje miejsce w świecie. Ale tej nocy jego przekonania zostają wystawione na próbę. Obserwując przez okno budynek naprzeciwko, Andersen staje się przypadkowym świadkiem morderstwa ? na jego oczach młoda, nieznana mu kobieta zostaje uduszona przez obcego mężczyznę. Profesor w pierwszym odruchu sięga po telefon, żeby zadzwonić na policję. Z powodów, które nie do końca sobie uświadamia, czuje jednak, że nie może tego zrobić, i odkłada słuchawkę. Zamiast zgłosić zajście, zaczyna potajemnie obserwować mordercę. Z czasem coraz bardziej uzależnia się od obserwacji i obserwowanego. Dręczą go wyrzuty sumienia, nie jest w stanie logicznie wyjaśnić swego postępowania, ale zarazem nie umie dokonać innego wyboru. Jest już za późno na zmianę. Dwuznaczna fascynacja mordercą przybiera na sile. Gdy zbieg okoliczności pozwala obu mężczyznom, świadkowi i sprawcy, spotkać się w restauracji, ambiwalentna relacja wkracza na nowy etap. Profesor Andersen musi jakoś z tego wybrnąć... Dag Solstad jest jednym z najbardziej cenionych współczesnych pisarzy norweskich, a przy tym niezwykle barwną postacią na literackiej scenie Skandynawii. Urodził się w 1941 roku w Sandefjord. Zadebiutował jako dwudziestoczterolatek, wydając zbiór nowel Spiraller (Spirale). Uznanie zyskał już kilka lat później powieścią ?Patynozielone!?, pisaną pod wyraźnym wpływem Gombrowicza (do czego zresztą przyznawał się otwarcie w wywiadach).