Biografia jednego z najbardziej znanych świętych w przystępnej formie. Osoba Ojca Pio od dziesięcioleci wzbudza niesłabnące zainteresowanie. W 2018 roku będziemy obchodzić pięćdziesiątą rocznicę jego śmierci i setną otrzymania stygmatów - widocznych znaków męki Zbawiciela odciśniętych na jego ciele. Nosił je przez pół wieku, składając Bogu codziennie ofiarę ze swego życia. A było ono pełne wielu innych nadprzyrodzonych darów i niezwykłych wydarzeń, jak i codziennych epizodów oraz emocjonalnych spotkań i relacji. Niewielu naocznych świadków Ojca Pio żyje dzisiaj. Autor niniejszej książki, o. Alessandro da Ripabottoni, kapucyn z tej samej prowincji zakonnej, do której należał Ojciec Pio, zmarł w listopadzie 2002 roku. Zostawił po sobie wiele dzieł poświęconych Świętemu z Pietrelciny. Książka ta stanowi jednak opracowanie szczególne: syntetycznie, całościowo, przywołując liczne źródła, a przede wszystkim z ogromną miłością ukazuje koleje życia Stygmatyka i jego drogę do świętości. Czyta się ją jednym tchem dzięki malowniczemu stylowi autora i zdolności budowania narracji. Alessandro da Ripabottoni wiernie przedstawia najważniejsze fakty z życia Ojca Pio, kreśli jego sylwetkę, pozwala wniknąć do głębi jego duszy. Polskiemu czytelnikowi prezentujemy już drugie wydanie Szkicu biograficznego. Pierwsze cieszyło się dużą popularnością i rozeszło się w krótkim czasie. Wydanie drugie zostało poszerzone o umieszczone w nawiasach kwadratowych adnotacje redaktora, mające na celu wyjaśnienie mało zrozumiałych pojęć i wyrażeń. Niejednokrotnie poprawiono także tłumaczenie oraz usunięto dostrzeżone błędy. Ufam, że książka ta w świecie, który zapomina o Bogu, będzie mocnym głosem wskazującym na jednego z największych świadków Chrystusa i proroka naszych czasów. Ze wstępu do książkiMaciej Zinkiewicz OFMCap
Ojciec Agostino da San Marco in Lamis był długoletnim spowiednikiem i kierownikiem duchowym Ojca Pio, świadkiem jego mistycznych spotkań z Bogiem. Nikt nie poznał duszy Ojca Pio tak wnikliwie, jak właśnie on.Dziennik zawiera słowa wypowiedziane przez Ojca Pio podczas ekstaz i rzuca cenne światło na wiele wydarzeń z jego życia. Jest też świadectwem rozwijania się jego kultu.Swoje spotkania z drogim Piuccio ojciec Agostino relacjonuje lakonicznie, ale właśnie dzięki tej prostocie stylu surowego, bez upiększeń z kart dziennika przebija prawdziwe oblicze Ojca Pio: zwyczajnego człowieka i oddanego Bogu kapłana, którego Pan Bóg obdarzył nadprzyrodzonymi znakami.Zapiski ojca Agostina mają wartość dokumentalną. Są obok zbioru listów podstawowym źródłem poznania życia i duchowości Ojca Pio.Dziennik ojca Agostina da San Marco in Lamis składa się z czterech ręcznie zapisanych zeszytów. Przechowywany jest w archiwum klasztoru Braci Mniejszych Kapucynów w San Giovanni Rotondo i prawnie należy do prowincjała kapucyńskiej prowincji zakonnej w Foggii.Wspomniane zeszyty mają swoistą historię. Wraz z licznymi listami Ojca Pio oraz innymi ważnymi dokumentami były zazdrośnie strzeżone przez ojca Agostina. Przechowywał je w małej szkatułce, którą miał zawsze przy sobie. Odnaleziono je po jego śmierci, która nastąpiła w klasztorze w San Giovanni Rotondo 14 maja 1963 roku.Ojciec Agostino i Ojciec Pio poznali się w Serracaprioli pod koniec października 1907 roku. Ojciec Pio był wtedy studentem teologii. Ojciec Agostino wspomina go jako ułożonego, posłusznego, pilnego, choć nieco chorowitego. Pisze też, że nie dostrzegł w nim wówczas nic nadzwyczajnego czy nadprzyrodzonego. W następnym roku przenoszą się obaj do Montefusco. Relacja między nimi się nie zmienia: pierwszy jest wykładowcą w seminarium duchownym, a drugi klerykiem-studentem. Po kolejnym roku znajomości ojciec Agostino odwozi brata Pio do Pietrelciny, gdyż z powodu choroby lekarze zalecili mu pobyt w środowisku rodzinnym. Przybywa tam ponownie 14 sierpnia 1910 roku po wyświęceniu Ojca Pio na kapłana, by wygłosić kazanie na jego mszy prymicyjnej. Kolejny raz spotykają się w 1911 roku, tym razem w Venafro. Ojciec Agostino pracował tam jako lektor homiletyki, zaś Ojciec Pio choć był już kapłanem przyjechał się dokształcać. Właśnie wtedy ojciec Agostino po raz pierwszy zdał sobie sprawę z tego, że jego podopieczny, który zachorował na tajemniczą chorobę, doświadcza nadprzyrodzonych fenomenów mistycznych. Przez czterdzieści dni był świadkiem wielu ekstaz Ojca Pio oraz szatańskich udręk.
I Dokument z Malines jest próbą uporządkowania i przybliżenia najważniejszych pojęć związanych z ruchem, jakim jest Odnowa w Duchu Świętym. Czym jest chrzest w Duchu Świętym i jak ma się on do powszechnego sakramentalnego chrztu? Czy dzisiaj potrzebujemy jakieś formy inicjacji chrześcijańskiej? Jaką rolę mogą w niej pełnić dary Ducha Świętego? Czy chrześcijaninowi wystarczy sama znajomość prawd wiary, czy też potrzebuje doświadczenia jej skuteczności w życiu? Jakie znaczenie dla inicjacji chrześcijańskiej ma Odnowa w Duchu Świętym? - to tylko kilka pytań, na które starają się odpowiedzieć autorzy.
Książka zawiera także dyskusję z różnymi zarzutami, na jakie swego czasu była narażona katolicka Odnowa Charyzmatyczna. Jednocześnie ukazuje szereg wskazań duszpasterskich, które mogą stanowić cenną pomoc dla wszystkich grup modlitewnych Odnowy w Duchu Świętym.
I Dokument z Malines podejmuje wyzwanie opisania pod kątem teologicznym oraz duszpasterskim zjawiska Odnowy Charyzmatycznej w Kościele katolickim. W pracy tej, z inicjatywy kard. Leona J. Suenensa, wspomogli go liderzy Odnowy w Duchu Świętym z wielu krajów świata (m.in. Ralph Martin, Albert de Montleon, Heribert Muhlen, Kevin Ranaghan), a nad stroną teologiczną czuwali światowej sławy teologowie jak Ives Congar, Rene Laurentain oraz znany nam dziś skądinąd Joseph Ratzinger. Już same wymienione nazwiska stanowią najlepszą rekomendację tej książki.
„Młodzi ludzie w Polsce dobrze znają postać włoskiego świętego. Ma on wśród nich wielu zwolenników. Okazuje się, że polskie dzieci i młodzież doceniają świadectwo wiary Ojca Pio – o czym świadczy niniejsza publikacja. Zachwyt nad niezwykłym życiorysem Francesca Forgione i szacunek dla tej postaci są przekazywane z pokolenia na pokolenie podczas szkolnej katechezy oraz za sprawą szerzącego się kultu św. Ojca Pio w naszym kraju. Wszystko to sprzyja głębszemu poznawaniu jego biografii, duchowości i myśli. (…)
Oby inspirowała wielu na drodze świętości: ku rozpoznawaniu Boga w człowieku i zbliżaniu się do wzoru człowieka Bożego”.
fragment wstępu
Dorota Kumorek
W książce zostały zebrane wypowiedzi starszej młodzieży, które zostały uzupełnione mozaiką myśli i drobnych świadectw wybranych z wypowiedzi gimnazjalistów i licealistów. Na końcu znajdują się ułożone przez dzieci ze szkoły podstawowej westchnienia do Boga przez wstawiennictwo Ojca Pio.
Znakomita książka kaznodziei Domu Papieskiego. Zawiera medytacje na temat błogosławieństw ewangelicznych przeprowadzone dla Domu Papieskiego w obecności papieża Benedykta XVI, w Adwencie 2006 roku i w Wielkim Poście 2007 roku. Autor analizuje ewangeliczne teksty błogosławieństw na podstawie współczesnych badań egzegetycznych, jak również wydobywa ich duchowy sens w oparciu o teksty ojców Kościoła, świętych i myślicieli chrześcijańskich. Ukazuje błogosławieństwa ewangeliczne jako skuteczne drogowskazy do osiągnięcia szczęścia. Do błogosławieństw stosują się słowa, które św. Grzegorz Wielki mówi na temat Pisma Świętego w ogólności, tzn., że ono rośnie wraz z tymi, którzy je czytają, objawia ciągle nowe zastosowania i coraz bogatszą treść, w zależności od wyzwań i pytań z jakimi się je czyta. W takim duchu pragnę zastanawiać się nad błogosławieństwami starając się rozjaśniać życie błogosławieństwami i błogosławieństwa życiem.Wstęp, Raniero Cantalamessa OFMCap
Kiedyś w zakrystii, gdy całowałam go w rękę i nie bardzo wiedziałam, co powiedzieć, westchnęłam:
– Niech Ojciec sam powie, kim jest. Ja naprawdę Ojca nie rozumiem.
– Nie rozumiesz mnie? Jestem zakonnikiem, utrapieniem dusz i ogniem niszczącym – odpowiedział.
Dziennik napisany przez Cleonice Morcaldi to jedno z najcenniejszych źródeł poznania niezwykłej osoby św. Ojca Pio z Pietrelciny. Ich bezpośrednia znajomość rozpoczęła się od listu Cleonice do Ojca Pio z prośbą o pomoc w sprawdzianie z pedagogiki, potem przerodziła się w głęboką więź duchową. Choć nie należała do grona pierwszych córek duchowych, Ojciec Pio uważał ją jednak za swoją „pierworodną”, darzył szczególnymi względami, mówił, że jest jego odbiciem i że wybrał ją, by go zrozumiała. O ile uboższe byłoby nasze poznanie tajemnicy misji i duchowego ojcostwa św. Ojca Pio bez tych zapisków jego umiłowanej córki!
Barwna i żywo napisana opowieść, która naprawdę wciąga.
Warto popatrzeć na Ojca Pio „od kuchni”.
Ta książka wywoła wiele emocji.
Cleonice Morcaldi powierzyła się Ojcu Pio całkowicie i we wszystkim: w życiowych wyborach, relacjach z innymi, myślach, uczuciach, na drodze do Boga. On: doskonały nauczyciel, mistrz, ale także brat, przyjaciel, ojciec. Ona: doskonała uczennica, która chciała tylko tego, czego on chciał. Zawsze mu towarzyszyła i we wszystkim bez zastrzeżeń była posłuszna. Wiedział, że może na nią liczyć. Prowadził ją od maleńkości, poprzez studia, pracę pedagogiczną (była nauczycielką w szkole), w każdej codziennej aktywności.
Dbała o codzienne potrzeby Ojca Pio jak siostra. Troszczyła się o jego bieliznę i ubrania, opiekowała się nim, gdy źle się czuł. Zastępowała mu najbliższą rodzinę, której troski Ojciec Pio bardzo potrzebował, choćby ze względu na swoją kondycję zdrowotną.
Pięknie ilustrowana książka dla dzieci, przybliżająca postać pierwszego ogłoszonego przez Kościół "świętym" kapucyna, brata Feliksa z Cantalice. Brat Feliks przez wiele lat był kwestarzem w Rzymie. Dawało mu to okazję do licznych spotkań z ludźmi, którym pomagał, w sposób szczególny swoją modlitwą. Bardzo kochał dzieci, które nazywał "aniołeczkami". Do dziś w kapucyńskich klasztorach w dzień wspomnienia św. Feliksa z Cantalice, w maju, odprawia się specjalne nabożeństwa dla dzieci z obrzędem namaszczenia olejem św. Feliksa. Książka m.in ukazuje także genezę tego nabożeństwa.
Z książkami o modlitwie wiąże się pewien problem. Z jednej strony podpowiadają nam, jak dobrze się modlić. Z drugiej strony jednak wiele osób zadowala się samym zdobywaniem wiedzy o modlitwie, nie podejmując jej trudu albo praktykując ją bardzo powierzchownie.
Dlatego dobra książka o modlitwie nie tylko dostarczy kolejnej porcji ciekawych wiadomości i uraczy intelekt, ale jednocześnie dotknie naszej duszy i zapali do poszukiwania Boga z nową żarliwością. „Modlitwa, której pragnie twoja dusza” wydaje się być taką właśnie książką.
Ojciec Pio zapisał się głęboko w mojej pamięci - pamiętam ten dzień w 1948 roku, gdy wieczorem kwietniowego dnia, jako student Angelicum przyjechałem do San Giovanni Rotondo, żeby zobaczyć Ojca Pio i uczestniczyć w Jego Mszy Świętej i, jeśli to możliwe, żeby się u Niego wyspowiadać.
I właśnie wtedy było mi dane po raz pierwszy widzieć na własne oczy człowieka, którego sława świętości roznosiła się po świecie. I wtedy mogłem z Nim zamienić kilka słów, mogłem nazajutrz uczestniczyć we Mszy Świętej, która trwała długo i w czasie której widziało się na Jego twarzy, że On głęboko cierpi.
Jan Paweł II, 5 IV 2002 roku.
Są trzy Egipty:
Pierwszy ? turystyczny, ze słońcem i nadmorskimi kurortami, czarem raf koralowych, magią pustyni i cudami zabytków faraońskich od Aleksandrii po Abu Simbel.
Drugi ? oficjalny, muzułmański, z tysiącem minaretów w Kairze i czternastowiekową historią islamu przenikającego wszystkie dziedziny życia kraju nad Nilem.
I trzeci ? skrywany. Wystarczy jednak zboczyć nieco z głównych ulic, a wypełza zewsząd. Egipt zapuszczonych domów, przeludnionych zaułków pełnych dzieci, śmieci, biedy i frustracji. Ale w te rejony turysta dwutygodniowy raczej się nie zapuszcza.
Ludzie gniją tam, zamiast żyć. Często bez dostępu do wody i elektryczności, bez środków do życia i żadnych perspektyw. To ognisko głębokiego przywiązania do religii i wszechmocy tradycji w życiu społeczeństwa; źródło ekstremistycznych poglądów i kipiącego gniewu z wszędobylskim sloganem na murach: islam lekarstwem na wszystko! I więcej: w dzielnicach biedy sponad hałd śmieci wyglądają też krzyże?
Dwa pierwsze Egipty są dobrze znane z filmów, książek i autopsji. I dlatego nie o nich, lecz o tym ostatnim Egipcie, kamuflowanym ? bo biednym i często chrześcijańskim ? chciałbym opowiedzieć.
Ze wstępu autora
Kolejna pozycja z serii Dokumentów z Malines, przeznaczonych dla Odnowy w Duchu Świętym. Tym razem kard. Suenens pochyla się nad tematem walki duchowej chrześcijanina z siłami ciemności. W książce znajdziemy krótki zarys teologii dotyczący istnienia i oddziaływania Szatana na współczesny świat, jak również analizę i wskazania duszpasterskie odnoszące się do praktyki modlitwy o uwolnienie, spotykanej w kręgach Odnowy. Pomimo upływu lat praca ta pozostaje aktualna, a pewne jej sugestie (np. konieczność zrewidowania Rytuału Rzymskiego na temat egzorcyzmów) okazały się prorocze.
Książka przybliża symbolikę i duchowe znaczenie średniowiecznej ikony św. Klary z Asyżu, powstałej w niedługim czasie po śmierci Ksieni z San Damiano na prośbę jej pierwszej następczyni, Benedykty. Twórca dzieła, zwany Mistrzem od św. Klary, opierając się na powstałym w latach 1255-1257 życiorysie Świętej pióra Tomasza z Celano, obok postaci Klary przedstawia na ikonie osiem scen z jej życia. Autorzy nie tylko dokładnie opisują – powołując się na teksty źródłowe – treść i wymowę poszczególnych wydarzeń, ale zestawiają je w różnorakich kluczach, próbując wydobyć znaczenie łączących je związków.
III Dokument z Malines podejmuje kolejny ważny temat formacyjny dla grup modlitewnych Odnowy: wrażliwość na ludzką biedę i gotowość do zaradzania różnorakim jej przejawom. Chrześcijańska wspólnota nigdy nie jest celem sama w sobie, a najlepszym kryterium jej dojrzałości jest gotowość służenia innym ludziom. Stąd pewna wrażliwość społeczna, wyobraźnia miłosierdzia - jak byśmy powiedzieli za Janem Pawłem II - jest elementem formacji chrześcijańskiej, którego nie wolno tracić z oczu.
Droga światła to nabożeństwo związane z czasem wielkanocnym. Rozważając 14 stacji spotykamy Jezusa Zmartwychwstałego, zagłębiając się w tajemnicę Jego zwycięstwa nad śmiercią i misję, jaką zleca swoim uczniom po zmartwychwstaniu, zwieńczoną Zesłaniem Ducha Świętego.
Książka zawiera szereg pomysłów, jak korzystać z konkretnych dzieł filmowych przy ukazywaniu ważnych prawd ewangelicznych. Jednak odwołuje się nie tylko do filmów, które w oczywisty sposób kojarzą się z religijnym przekazem, ale i do takich, które na pierwszy rzut oka wydają się dalekie od ducha pobożności, zważywszy na brutalne czy erotyczne sceny. Jak mówi Autor: ""Każde dzieło filmowe stanowi ważki przekaz na temat sensu ludzkiego życia, gdyż zawiera się w nim jakiś kawałek prawdy, składający się na swoistą układankę - mozaikę rzeczywistości"". Proponowane tu medytacje filmowe nie roszczą sobie pretensji do moralizowania, ale są odnajdywaniem śladów Boga w codzienności. Są w swej istocie kerygmatyczne, bowiem przepowiadają Dobrą Nowinę i wzywają do nawrócenia. Obrazy, które stały się kanwą zawartych w książce rozważań, zapraszają czytelnika do zejścia w najgłębsze warstwy egzystencji.
Przejmujące świadectwo żony alkoholika, która zmaga się z własnym współuzależnieniem. W oparciu o formację w Odnowie w Duchu Świętym oraz program 12 Kroków opisuje ona proces, który przechodziła w drodze ku duchowej wolności.
Co to znaczy wierzyć w Chrystusa? Czy sama wiara może człowieka zbawić, czy też do zbawienia potrzebne są jeszcze dobre uczynki? Co trzeba zrobić, aby uznać się za człowieka wierzącego? W jaki sposób wiara zbawia?
To tylko kilka pytań, na które stara się odpowiedzieć Raniero Cantalamessa, kaznodzieja Domu Papieskiego. Z charakterystyczną swadą podejmuje temat specyfiki wiary chrześcijańskiej na tle różnych współczesnych trendów kulturowych. Sięga przy tym do Ewangelii, Dziejów i Listów Apostolskich, pism ojców Kościoła, teologów oraz do świadectw osób, które przeżyły szczególną łaskę przebudzenia wiary.
Książka stanowi zbiór konferencji wygłoszonych przez Autora dla Domu Papieskiego w grudniu 2005 roku. Może być wielką pomocą w refleksji nad tym, w co i dlaczego wierzą chrześcijanie. Natomiast dla wierzących może stać się impulsem do odnowienia i pogłębienia wiary w Chrystusa - wiary, która zwycięża świat.
Franciszkanie Odnowy - to wspólnota założona w 1987 roku w USA przez ośmiu kapucynów, którzy chcieli żyć w radykalny sposób, na wzór św. Franciszka z Asyżu. Poza modlitwą i pracą fizyczną, zajmują się pomocą bezdomnym i wyrzutkom społecznym, z których znany jest Bronx.
Mówiono, że oszukuje ludzi, zbija na nich majątek, nie słucha władz kościelnych. Szeptano, że jest opętany przez diabła lub przynajmniej chory psychicznie, co miałoby tłumaczyć nadzwyczajne fakty w jego życiu.
Szydziła z niego wroga religii prasa. Wyśmiewali go i oskarżali, często ograniczając się jedynie do prymitywnych oszczerstw, przedstawiciele Kościoła. Wiele z tych oskarżeń przetrwało, przybierając postać mitów, powtarzanych do dziś w mediach. Niektóre są wstydliwie pomijane w biografiach w obawie, by nie zostały źle zrozumiane.
W książce zebrano najbardziej kontrowersyjne fakty z życia świętego Ojca Pio nie po to, by szokować, ale by pokazać świętość, która rodzi się i zadziwia pomimo słabości, niedoskonałości i grzechu. Która jest na przekór utartym regułom i gotowym schematom.
Cieszący się bardzo dużą popularnością zbiór krótkich opowiadań i anegdot, których bohaterem, a czasem autorem, był Ojciec Pio. Wznowienie w nowej szacie graficznej.
Costantino Capobianco napisał książeczkę, której bohaterem jest Ojciec Pio. Na wielu stronach pozwala nam ona oddychać czystym i pełnym prostoty powietrzem na wzór "Kwiatków" świętego Franciszka. Fakt ten nie dziwi, jeśli weźmie się pod uwagę, że Ojciec Pio z Pietrelciny był wiernym wyznawcą i doskonałym naśladowcą Biedaczyny z Asyżu.
Autor, przygotowując to dziełko, mówił, że pracując nad redakcją czuł się "jak Rut, która pokornie zbiera kłosy na żyznym polu Ojca Pio".
Żyjąc w klasztorze świętej Anny w Foggi, odległej tylko o czterdzieści kilometrów od San Giovanni Rotondo, ojciec Costantino często udawał sie z wizytą do swego ukochanego ojca duchowego. Wkraczał w ten sposób bezpośrednio "na pole" Ojca Pio, w środowisko, które go otaczało, w atmosferę, którą oddychało się wokół niego. Dzięki temu mógł zebrać to wszystko, co później złożyło się na niniejszą książkę.
Ponadto, ojciec Costantino, jako kapłan zakonny z tej samej prowincji zakonnej, do której należał Ojciec Pio, był w ciągłym kontakcie z przełożonymi, ze współbraćmi i synami duchowymi czcigodnego Ojca. Z ich ust usłyszał większą część zdarzeń i wypowiedzi przytoczonych na stronach "Kwiatków".
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
