Założenia programowe czasopisma ,,Studia Socjologiczno-Polityczne. Seria Nowa”
Tytuł naszego czasopisma bezpośrednio nawiązuje do ,,Studiów Socjologiczno – Politycznych” założonych w 1957 roku przez Juliana Hochfelda i wydawanych do roku 1968. Był to w tamtych czasach bardzo znaczący periodyk na łamach którego zadebiutowało wielu socjologów, którzy później stali się emblematycznymi postaciami polskiej socjologii. Wśród nich byli: Zygmunt Bauman, Maria Hirszowicz, Włodzimierz Wesołowski, Jerzy Wiatr. W 2013 roku Rada Naukowa Instytutu Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego zdecydowała o reaktywowaniu czasopisma pod tytułem: ,,Studia Socjologiczno – Polityczne. Seria Nowa” i powołała na stanowisko redaktora naczelnego prof. Jacka Raciborskiego. Pierwszym przewodniczącym Rady Redakcyjnej został prof. Zygmunt Bauman. Po jego śmierci w 2016 roku Rada wybrała na tę funkcję prof. Jerzego Wiatra – również członka zespołu redakcyjnego ‘’starych” Studiów.
Nasze czasopismo jest otwarte na bardzo różne nurty teorii społecznej. Nie oznacza to opowiadania się za jakąś wizją socjologii niezaangażowanej, wolnej od wartościowania. Przeciwnie, ,,Studia Socjologiczno-Polityczne. Seria Nowa” chcą wpisywać się w program socjologii i politologii zaangażowanej, odwołujący się do idei wolności, równości, solidarności i sprawiedliwości, i łączący diagnozy rzeczywistości społecznej z projektami zmian.
Program czasopisma naukowego najlepiej jest wyrazić przez wskazanie preferowanych w czasopiśmie tematów. W centrum naszego zainteresowania znajduje się zjawisko władzy politycznej, które było i jest fundamentalnym, wręcz założycielskim, tematem nauk społecznych. Władza polityczna spaja różnego rodzaju wspólnoty. Nadal najważniejszą z nich jest państwo. Tymczasem teoria państwa zdaje się być zaniedbanym polem w obrębie polskich nauk społecznych. Chcemy ten stan zmieniać i wykraczać przy tym poza dotychczasowe granice dyscypliny, w kierunku nowej ekonomii instytucjonalnej i w kierunku zarządzania publicznego. Inne wielkie tematy żywo nas interesujące to: demokracja, kondycja obywatelstwa i społeczeństwa obywatelskiego. Kwestie państwa, demokracji, obywatelstwa, społeczeństwa obywatelskiego rozpatrywać chcemy zarówno w porządku normatywnym jak i deskryptywnym. Otwiera to nasze pismo na prężne w Polsce środowisko filozofów politycznych. Jest też na naszych łamach miejsce dla artykułów analizujących sferę polityki za pomocą modeli formalnych.
Prymat w naszym czasopiśmie ma problematyka funkcjonowania polskiego systemu politycznego, ale zabiegamy też o studia komparatystyczne oraz o teoretyczne analizy procesów globalnych. Właśnie efektem tych starań był monotematyczny anglojęzyczny numer poświęcony nowemu autorytaryzmowi (2/07/2017) .
,,Studia Socjologiczno – Polityczne. Seria Nowa” są dość tradycyjnym czasopismem. Artykuły są pisane według typowych dla nauk społecznych schematów. Ale od czasu do czasu chętnie publikujemy esej polityczny – pisany z pasją i zaangażowaniem, niekoniecznie przez autorów o akademickim statusie. Językiem czasopisma jest język polski, ale oprócz angielskojęzycznych abstraktów, towarzyszących wszystkim tekstom, publikujemy w języku angielskim te artykuły dla których była to ich postać pierwotna. ,,Studia Socjologiczno-Polityczne. Nowa Seria” wydawane są jako półrocznik, wydawcą jest Uniwersytet Warszawski, a obecnym partnerem wydawniczym Wydawnictwo Akademickie Sedno (wcześniej WUW) . Czasopismo stosuje rozwinięte procedury recenzyjne i przestrzega standardów COPE (patrz: Dla Autorów). Za podstawową wersję czasopisma uznajemy wersję papierową. Jednocześnie z wydaniem papierowym periodyk trafia do wybranych cyfrowych baz czasopism.
Redaktor Naczelny – prof. dr hab. Jacek Raciborski
Opowiadania "Sarajewskie Marlboro" ukazały się w 1994 roku, w trzecim roku oblężenia Sarajewa. Książka od razu otrzymała najważniejszą nagrodę literacką dla prozy (im. Ksavera Šandora Gjalskiego) i wkrótce została przełożona na kilka języków, a Jergović stawał się coraz bardziej znany w Europie. Mieszkał już wówczas w Zagrzebiu, debiutował jednak w Bośni kilka lat wcześniej (1988) tomikiem poezji "Opservatorija Varšava" i przed "Marlboro" wydał jeszcze parę zbiorów poezji. Tytułowy wiersz tego tomu, "Obserwatorium Warszawa", opowiada o pogodnym zmierzchu ostatniego dnia sierpnia 1939 roku i profesorze astronomii, który cieszy się z warunków odpowiednich do badań. Wiersz ma podtytuł Nie czekając na barbarzyńców. Myślę, że tak jak profesor astronomii Jergović nie czekał na barbarzyńców, ale się ich spodziewał. Tym czekaniem-nieczekaniem i jakąś zapowiedzią kończy się pierwsze opowiadanie (jedyne w części pierwszej) "Sarajewskiego Marlboro". Mówi ono o wycieczce (i taki ma tytuł) z matką i kończy się tym, co zobaczył, kiedy nocą wracali do miasta: „niebo czerwone jak płonący dach nad światłami Sarajewa”.
Druga część, Rekonstrukcja wydarzeń, to 27 krótkich opowiadań z oblężonego, ostrzeliwanego i rażonego ogniem miasta. Ale pisarza interesuje tu nie sama wojna, tylko życie ludzi i ich losy w tej wojnie. Każde opowiadanie pokazuje jeden konkret, jeden szczegół, w którym zawiera się los człowieka. Tym, co u Jergovicia i w tych opowiadaniach, i w następnych książkach jest najistotniejsze, to relacja z codzienności, wyczucie osobności Sarajewa, wrażliwość, a przede wszystkim zrozumienie wielonarodowego miasta, o czym autor mówi przekonująco, ale bez deklaracji i ideologii. W opowiadaniu List, który do przyjaciela Bośniaka pisze czarnoskóry absolwent sarajewskiej uczelni, to on mówi o praktycznej, codziennej stronie tej wielokulturowości, której nie znalazł nigdzie indziej. Jest w tej książce także humor, niekiedy ironia, ale przede wszystkim głęboki smutek człowieka świadomego nieodwracalności wojennego spustoszenia, które jednych wygnało z kraju, innych zmieniło, zmusiło do samotności, w różny sposób okaleczyło albo pozbawiło życia.
Ostatnia część, "Who will be the fitness", zawierająca – tak jak część pierwsza – tylko jedno opowiadanie zatytułowane "Biblioteka", mówi o domowych bibliotekach, o książkach, z którymi się dojrzewało, które się pamięta, do których się wraca, i tych, po które nie sięgnie się nigdy, o nieoddanych właścicielom, niepodarowanych, o wszystkich domowych bibliotekach, które strawił ogień – albo ten, na którym ludzie gotowali jedzenie i który dawał im ciepło, albo największy, symboliczny, który strawił sarajewską bibliotekę. Ostatnie zdanie pierwszej prozatorskiej książki Jergovicia brzmi tak: „Jako płomień wszystkich płomieni i ogień wszystkich ogni, jako ostateczny mityczny proch i popiół zapamiętany będzie los sarajewskiej biblioteki uniwersyteckiej, sławnej Vjećnicy, której książki płonęły cały dzień i noc. Poprzedziły to huk i eksplozja, dokładnie rok temu. Może tego samego dnia i miesiąca, kiedy to czytasz. Pogłaskaj delikatnie swoje książki, cudzoziemcze, i pomyśl, że są prochem”.
Ogień zaczął i ogień kończy tę książkę.
Wątkiem przewodnim bieżącego numeru „Studiów Socjologiczno-Politycznych. Seria nowa” 2(11)/2019 są trzy opracowania powstałe na podstawie analiz danych zebranych na przełomie 2017 i 2018 roku w ramach Europejskich Badań Wartości (European Values Study). W ostatniej, piątej edycji EVS wzięły udział 42 kraje. Kwestionariusz badań EVS został przygotowany we współpracy z World Values Survey (WVS) i w około 70% jest z nim zgodny. Trzy teksty publikowane w bieżącym numerze „SSP-SN” pokazują różne sposoby wykorzystania zebranych materiałów.
Sławomir Mandes skupia się na diachronicznym wymiarze danych i podejmuje problem przemian religijności Polaków, stawiając tezę, że podlegają one procesowi prywatyzacji religii i przeczą założeniom teorii Casanovy na temat roli religii publicznej w Polsce. Jerzy Bartkowski zainteresowany jest przede wszystkim możliwościami analiz porównawczych oferowanych przez dane EVS i koncentruje się na rzadko badanej grupie zwolenników rządów wojskowych, wydobywając społeczne uwarunkowania wyboru takiej odpowiedzi. Tekst Agnieszki Karlińskiej i Mai Sawickiej zawiera wyniki analizy wywiadów przeprowadzonej rzadko wykorzystywanymi w socjologii metodami lingwistyki korpusowej.
Ponadto w numerze znajdują się jeszcze artykuły Wojciecha Trojana, który podejmuje temat rozwoju pluralizmu prawnego („prawa żywego”) w krajach ze znaczącą obecnością muzułmańskich kobiet-uchodźców, oraz Damiana Winczewskiego, który analizuje i interpretuje teorię totalitaryzmu z perspektywy interesów, w jakich była stosowana do analizy rzeczywistości społeczno-politycznej w XX wieku.
W dziale z „Warsztatu socjologów” grupa studentów socjologii Uniwersytetu Warszawskiego przedstawia wyniki badań ilościowo-jakościowych pokazujące mechanizmy dziedziczenia postaw politycznych na podstawie podlaskiej gminy Kobylin-Borzymy.
"Moja Jugosławia" ukazuje proces kształtowania się tożsamości młodego pokolenia tuż przed końcem istnienia Jugosławii i przez pierwszych kilkanaście lat po powstaniu na jej gruzach państw narodowych. Przedstawicielem tej generacji jest główny bohater, Vladan Borojević, syn Słowenki i Serba, oficera Jugosłowiańskiej Armii Ludowej. Służbowy wyjazd do Belgradu ojca wraz z rodziną i początek wojny w 1991 roku kończą szczęśliwe dzieciństwo chłopca w Puli. Ojciec znika z jego życia. Po siedemnastu latach Vladan przypadkowo trafia na jego ślad w internecie (generał Borojević ukrywa się jako zbrodniarz wojenny) i wyrusza do krajów byłej Jugosławii w poszukiwaniu ojca. Jest to zarazem wędrówka w poszukiwaniu przyczyn poczucia obcości, braku zakorzenienia i odebranej mu niegdyś tożsamości. Vladan zaczyna rozumieć, że rozpad jego rodziny ściśle łączy się z dezintegracją świata, który bezpowrotnie przeminął, i że głęboka dystrofia relacji rodzinnych i społecznych jest konsekwencją wojny.
Książka, będąc także przewodnikiem po jugosłowiańskim krajobrazie pamięci, z cennymi obserwacjami zjawisk społecznych, etnicznych i obyczajowych, prezentuje krytyczne, choć niepozbawione humoru spojrzenie jej autora na stereotypy związane z mieszkańcami Bałkanów.
Goran Vojnović (1980), słoweński pisarz, reżyser, scenarzysta, dziennikarz i felietonista. Mieszka i pracuje w Lublanie. Absolwent reżyserii lublańskiej Akademii Teatralnej, Radiowej, Filmowej i Telewizyjnej.
Czasopismo "Studia Socjologiczno-Polityczne". "Seria Nowa" bezpośrednio nawiązuje do Studiów Socjologiczno-Politycznych założonych w 1957 roku przez Juliana Hochfelda i wydawanych do roku 1968. Jest to tradycyjny półrocznik naukowy otwarty na różne nurty teorii społecznej, wpisujący się w program socjologii i politologii zaangażowanej, odwołujący się do idei wolności, równości, solidarności i sprawiedliwości i łączący diagnozy rzeczywistości społecznej z projektami zmian. W centrum zainteresowania czasopisma znajduje się zjawisko władzy politycznej, która spaja różnego rodzaju wspólnoty, w tym najważniejszą z nich - państwo. Inne wielkie tematy żywo interesujące redakcję to demokracja, kondycja obywatelstwa i społeczeństwa obywatelskiego. Kwestie państwa, demokracji, obywatelstwa, społeczeństwa obywatelskiego rozpatrywane są zarówno w porządku normatywnym, jak i deskryptywnym.
Prymat w czasopiśmie ma problematyka funkcjonowania polskiego systemu politycznego, ale redakcja zabiega też o studia komparatystyczne oraz o teoretyczne analizy procesów globalnych, jak również o równowagę artykułów o charakterze teoretycznym i artykułów referujących badania empiryczne.
Bieżący numer „Studiów Socjologiczno-Politycznych. Seria nowa” 2(09)/2018 otwiera dyskusja redakcyjna na temat współczesnych źródeł antysemityzmu w społeczeństwie polskim. W dyskusji udział wzięli Stanisław Krajewski, Ireneusz Krzemiński, Henryk Szlajfer, Jacek Żakowski, a moderował ją Jacek Raciborski.
Redaktorami numeru są dr hab. Jarosław Kilias oraz dr hab. Lech M. Nijakowski.
Bartłomiej Nowotarski w artykule „Fałszywa (fake) demokracja: próba modelowego ujęcia” przedstawia teoretyczny model dla analizy współczesnego zjawiska odchodzenia od państwa liberalnego na rzecz nowej formy państwa autorytarnego.
Tematem przewodnim numeru są zagadnienia wojny i sił zbrojnych. Autorzy zamieszczonych w nim studiów przedstawiają mozaikę tekstów poruszających problemy z pogranicza socjologicznych, historycznych i politologicznych aspektów wojny i wojska: (1) przebieg debaty nad zasadnością przeprowadzania interwencji humanitarnych w obliczu zagrożenia masowymi zbrodniami czy ludobójstwem (C.A. Kozera i B. Popławski), (2) historyczną analizę ruchów społecznych w kontekście bezpieczeństwa narodowego (P. Pieńkowski), (3) relacje między poborem powszechnym a narodzinami nowoczesnej armii narodowej (J. Kilias) oraz (4) etiologię wojen w ujęciu Herodota z Halikarnasu.
Tom zawiera także recenzję książki Dariusza Libionki – popularnonaukowe przedstawienie badań dotyczących Zagłady Żydów na okupowanych ziemiach polskich (tereny Generalnej Guberni).
Nowy numer „Studiów Socjologiczno-Politycznych. Seria nowa” jest pierwszym w historii czasopisma, w którym wszystkie teksty publikowane są w języku angielskim. Jego redaktorem jest prof. Jerzy J. Wiatr. Tematem numeru są zagadnienia współczesnego autorytaryzmu, w tym tendencje do kumulowania władzy w rękach rządzącej oligarchii przy pogwałceniu zasad państwa prawnego poprzez ograniczanie roli niezależnego sądownictwa. W numerze znajdują się artykuły autorstwa Adama Przeworskiego (New York University), Iltera Turana (profesor emeritus Istanbul Bilgi University i prezydent IPSA 2016–2018), Petera Anyang Nyong’o (kenijski senator i były minister), jeden z ostatnich tekstów Zygmunta Baumana, a także nowe prace Jerzego Wiatra, Janusza Reykowskiego oraz Jerzego Jaskierni.
Jedna z dwóch prac zbiorowych, jakie powstały w ramach projektu badawczego ,,Komunikowanie publiczne w Polsce - ujęcie inter- i multidyscyplinarne"". W projekcie, w latach 2013-2017, wzięło udział ponad pięćdziesięciu badaczy dyskursu: socjologów, lingwistów, kulturoznawców, medioznawców, politologów, historyków, pedagogów i filozofów. Wielu z nich uczestniczyło wcześniej w spotkaniach z cyklu Warsztaty Analizy Dyskursu, zainicjowanego w 2009 roku.Celem publikacji jest zaakcentowanie historyczności dyskursu publicznego (cezurę stanowią lata 1945-2015), zarówno na poziomie ciągłości, jak i na poziomie jego przemian, a nade wszystko - skierowanie uwagi na kondycję i kulturę komunikowania się jako kluczowego elementu demokracji. Intencją autorów jest zaprezentowanie najważniejszych tendencji, prowadzących do okresowego nadawania i odbierania ważności określonym kwestiom, mediom, uczestnikom publicznych debat, gatunkom wypowiedzi i sposobom wypowiadania się w ramach wybranych obszarów problemowych.Analizy tekstów publicznych (wg kryterium jawności i powszechnej dostępności) przedstawione w tomie powstały z zastosowaniem różnych metod badawczych. Autorzy stosują w swoich badaniach różne podejścia: od analizy korpusowej po analizę retoryczną, od narracyjnej analizy struktur dyskursywnych po analizę mediatyzacji pamięci historycznej.Dobór problematyki odzwierciedla wielowątkowość komunikowania publicznego i to, że sama sfera publiczna obejmuje różne dziedziny: stricte polityczną (oficjalne przemówienia przywódców politycznych, dokumenty prawne), obszar pośredni (teksty tworzone przez elity symboliczne, np. opisy koncepcji artystycznych, publicystyka tworzona przez intelektualistów itd.) oraz teksty ,,masowe"" (np. artykuły prasowe dotyczące obchodów świąt czy rocznic, mody czy ekologii).W jednej publikacji nie można pokazać pełnego spektrum polskiego dyskursu publicznego w okresie po II wojnie światowej. Zabrakło tak oczywistych zagadnień jak kwestie gospodarcze, wychowanie i edukacja, samorządność na poziomie lokalnym, ochrona zdrowia czy starzenie się społeczeństwa.Książka przeznaczona jest dla wszystkich interesujących się debatą publiczną w Polsce, jej historycznymi odsłonami oraz poszukiwaniem narzędzi dla jej poznawania i analizy.
Samoocena i test. Moje doświadczenia to bardzo osobisty zbiór refleksji i rozważań, będący próbą połączenia sfery własnych doświadczeń życiowych z płaszczyzną zawodową jednego z najbardziej znanych i cenionych polskich metodologów pedagogiki, teoretyków diagnozy i pomiaru dydaktycznego. Dzieło ma charakter swoistego résumé osobistych i zawodowych osiągnięć profesora Bolesława Niemierki, który większość swojej aktywności badawczej i dydaktycznej poświęcił zagadnieniom oceny szkolnej i problematyce konstrukcji testów. W tej pracy autor w szczególny sposób podjął temat związków między uczeniem się, osiągnięciami szkolnymi a samooceną ucznia przeprowadzając osobistą ocenę (samoocenę) przebiegu własnego życia i ujawniając własne poglądy na liczne kontrowersje od lat trapiące pedagogikę jako naukę. Przez lata oceniając innych, teraz próbuje dokonać oceny samego siebie. Czyni to z pewnego dystansu, jaki stwarza spojrzenie w przeszłość. Przypomina to scenę z jednego z filmów Krzysztofa Kieślowskiego, w którym reżyser-amator, wciąż filmując i podpatrując innych, w ostatnich sekwencjach odwraca kamerę i zaczyna filmować siebie. Szukając, zapewne, w ten sposób jakiejś prawdy o sobie samym. A być może to właśnie samoocena - poczucie własnej wartości (self-esteem), czyli rodzaj postawy wobec siebie lub opinii na swój temat - stanowi swego rodzaju klucz, który otwiera drzwi do wielu edukacyjnych problemów? Wskazuje na to druga część tytułu – Moje doświadczenia.
Adresatami dzieła są pedagodzy, psychologowie, nauczyciele, studenci. Autor wspomina w pracy o kilkuset swoich współpracownikach i osobach, z jakimi był i jest nadal silnie związany. Można przypuszczać, że po książkę chętnie sięgną rzesze Jego uczniów, studentów i wychowanków.
Prof. dr hab. Bolesław Niemierko bada przebieg i wyniki uczenia się młodzieży. Interesują go prawidłowości psychologiczne i pedagogiczne tego procesu oraz metody sprawdzania i oceniania osiągnięć uczniów. Jest pionierem zastosowań testów do tego celu i ostrym krytykiem nadużyć, do jakich w związku z nimi dochodzi w autorytarnych systemach kształcenia. Obecnie pracuje w Zakładzie Wspomagania Rozwoju sopockiego Wydziału Zamiejscowego Uniwersytetu SWPS. Interesuje się także fotografią, tenisem stołowym, pływaniem i kulturą iberyjską.
Książka amerykańskiego historyka ukazała się w 1979 roku i w następnym roku przyniosła autorowi prestiżową nagrodę U.S. National Book Award. Stała się bestsellerem dziennika „New York Times”. Odwołując się do teorii psychoanalitycznych i analizy historycznej, Lasch wyraża zatroskanie stanem społeczeństwa amerykańskiego (polityki, gospodarki i kultury) i ogólniej, cywilizacji zachodniej: „Przyszłość jawi się jako niespokojna i niepewna [a] społeczeństwo burżuazyjne wszędzie zużywa nagromadzony zasób twórczych koncepcji – współczesny świat staje w obliczu przyszłości pozbawionej nadziei”. Lasch dostrzega powszechny sprzeciw wobec polityki postrzeganej jako organizowany spektakl, zauważa pierwsze próby samoorganizacji obywateli w lokalnych wspólnotach w celu obrony swoich praw wobec organów państwa i korporacji. Dotychczasowy kult liberalizmu utożsamianego z indywidualizmem doprowadził do powstania osobowości narcystycznej oznaczającej niepohamowaną pogoń za szczęściem, chorobliwe skupienie na własnym „ja”. Narcyz żyje dniem codziennym a jednocześnie odczuwa stałe niezaspokojenie pragnień. Lasch uważa, że współczesny człowiek, zdany na ekspertów, stracił zdolność do odwoływania się do własnego doświadczenia, do samodzielnego określania własnych potrzeb, co powoduje niemożność ich zaspokojenia. Wyparcie się przeszłości prowadzi do rozpaczy, kryzys kulturowy wynika z deprecjacji przeszłości – diagnozy i analizy Lascha odnoszą się do określonego w historii czasu z życia społeczeństwa amerykańskiego, niemniej zaskakują przenikliwością i aktualnością. W czasie kiedy książka powstała, problemy w niej opisane były dla polskiego czytelnika abstrakcją, obecnie jej lektura może być ważną inspiracją w refleksji nad stanem spraw w Polsce AD 2015.
Książka Telefonem w klienta. Wstęp do telemarketingu jest praktycznym przewodnikiem po jednostkach organizacyjnych obsługi telefonicznej (call center). Telefon, jako narzędzie wspomagania biznesu, stał się najbardziej powszechnym urządzeniem do kontaktu z klientami. Wiedza o efektywnej pracy z nim jest coraz większa, jednak nadal niepełna. Ta publikacja pomoże zrozumieć czytelnikowi, dlaczego tak wiele czynników ma wpływ na skuteczne tworzenie sprawnie działających struktur telemarketingowych.
Niedźwiedź jako symbol Rosji jest zachodnim osiemnastowiecznym wynalazkiem. Zawarło się w nim barbarzyństwo, agresja, okrucieństwo, lenistwo. Wizerunek Rosji-niedźwiedzia określał i określa granice „świata cywilizowanego”, sprzyja kształtowaniu świadomości „europejskiej”. Budząc strach, pomaga uzasadnić określoną politykę zagraniczną wobec ZSRS i Rosji.
Celem książki jest zbadanie semiotyki wizerunku rosyjskiego niedźwiedzia w Rosji i kulturach europejskich oraz etapów jego rozwoju. Autorzy spróbowali prześledzić wpływ niedźwiedziej metafory na postrzeganie Rosji w świecie, a także sposób, w jaki wykorzystuje się go do legitymizacji lub delegitymizacji rosyjskiej władzy oraz w polityce rosyjskiego nacjonalizmu.
Staranne wydanie na papierze kredowym i w twardej oprawie zawiera niemal 300 kolorowych ilustracji przedstawiających wizerunek rosyjskiego niedźwiedzia od czasów najdawniejszych aż po współczesne.
Książka Miejsce i rola ludzi młodych w regionie w sposób kompleksowy przedstawia diagnozę sytuacji bytowej, społecznej i zawodowej ludzi młodych żyjących w różnych regionach Polski. Diagnoza ta jest wynikiem przeprowadzonych badań empirycznych oraz analiz wtórnych danych źródłowych. Szczególnie istotne jest przedstawienie zarówno potencjału ludzi młodych, jak i ich oczekiwań, szans i ograniczeń w kształtowaniu rzeczywistości społeczno-ekonomicznej regionów, w których mieszkają. Autorzy przedstawiają również analizę związków zachowań ludzi młodych z sytuacją społeczno-ekonomiczną regionów oraz ocenę czynników sprzyjających i ograniczających aktywizowanie się młodych mieszkańców w procesie rozwoju regionów i kształtowania społeczeństwa wiedzy.
Zarządzanie przedsiębiorstwem społecznym w procesie konwergencji ? książka skierowana jest do osób praktycznie zainteresowanych zakładaniem lub wspieraniem przedsiębiorstw ekonomii społecznej (PES) w lokalnych środowiskach: do władz i instytucji samorządowych, lokalnych organizacji pozarządowych, liderów społeczności lokalnej, a także do przedsiębiorców i menedżerów zainteresowanych takim ?robieniem biznesu?, by jednocześnie rozwiązywać problemy społeczne.
Równocześnie praca wykracza poza ścisłą tematykę ekonomii społecznej, przedstawiając kontekst instytucjonalny, kompleksową infrastrukturę i otoczenie PES, w tym współzależności między nimi. Temu celowi służy obszerny opis pojęcia i rodzajów konwergencji w Unii Europejskiej, rozumianej przede wszystkim (chociaż nie tyko) jako polityka regionalna, ze szczególnym uwzględnieniem polityki spójności oraz polityki integracji społecznej i przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu.
prof. dr hab. Włodzimierz Szpringer
Szkoła Główna Handlowa
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
