W numerze
János Kornai: Zrewidowany paradygmat systemowy. Wyjaśnienia i dodatkowe elementy
w świetle doświadczeń państw postsocjalistycznych – część pierwsza
Maciej D. Kryszczuk, Michał Wenzel: Związki zawodowe w świetle przemian cywilizacyjnych: możliwości, wyzwania i zagrożenia
Andrzej Bukowski, Seweryn Rudnicki: Kulturowe bariery rozwoju innowacyjności w Polsce
Marek W. Kozak: Zarządzanie wielkimi imprezami sportowymi: główni interesariusze
Ambroży Mituś: Wybrane zagadnienia z zakresu kontroli zarządczej w jednostkach samorządu terytorialnego
Peter Mihalyi: Ownership changes in the Hungarian healthcare sector, 1990–2017
Recenzje
Stanisław Mazur: Jacek Raciborski (red.), Państwo w praktyce: style działania
Prezentowana książka jest zbiorem interdyscyplinarnych studiów dotyczących wybranych aspektów społecznych, politycznych, gospodarczych, kulturowych i demograficznych krajów hiszpańsko- oraz portugalskojęzycznych o kolonialnej przeszłości. Zakres geograficzny podejmowanej tematyki obejmuje tereny Ameryki Południowej i Centralnej, ale też Gwinei Równikowej, która doświadczyła hiszpańskiego kolonializmu i jest jedynym państwem w Afryce, gdzie hiszpański ma status języka urzędowego. Autorzy, reprezentujący różne dyscypliny w ramach nauk społecznych i humanistycznych, omawiają m.in. takie zagadnienia, jak: granice i pogranicza Ameryki Łacińskiej, rasa i etniczność w procesach narodotwórczych w tzw. Ameryce Hiszpańskiej, ruchy społeczne ludów rdzennych na przykładzie mobilizacji Mapuczów w Chile, hiszpańska migracja do Ameryki Łacińskiej, mit demokracji rasowej i polityka rasowa w Brazylii, a także relacje tego państwa z Afryką oraz zabiegi państwo- i narodotwórcze w Gwinei Równikowej, które symbolicznie lokują się między hiszpańskością a afrykańskością.
Gdybym miał wskazać Ślązaka łączącego przeogromną miłość do ojczystej ziemi z gruntowną wiedzą o niej, udokumentowaną już wieloma książkami, wybór padłby na krajana z Tarnowskich Gór (ściślej mówiąc, z Rybnej – dziś należącej do mojego rodzinnego miasta) – Jana Cofałkę. A jeśli do tych walorów uczuciowo-intelektualnych trzeba byłoby dołączyć perfekcyjną wiedzę o sporcie, jakże typową dla ludzi mojego pokolenia pochodzących z Górnego Śląska, postać Autora niniejszej publikacji objawia się w kategoriach merytorycznego ideału.
Polecam dlatego gorąco tę książkę nie tylko miłośnikom sportu, ale wszystkim, którym leżą na sercu sprawy Śląska. Zobaczą je Państwo w niezwykle ciekawej perspektywie. Starsi czytelnicy będą z rozczuleniem wracać do wspomnień z dzieciństwa, młodsi – przez pryzmat sportu – zobaczą ziemię śląską na szerokim tle historyczno-społecznym.
Jan Miodek
Co sprawia, że pracownicy szkodzą organizacji? Jakie motywy nimi kierują? Czy zachowania szkodliwe są wynikiem oddziaływań czynników środowiska pracy, czy też względnie trwałych dyspozycji psychicznych? Autor książki od dawna poszukuje odpowiedzi na te i podobne pytania. Swoje przemyślenia, obserwacje, a także wyniki badań zawarł w niniejszej monografii.
Książka podejmuje zagadnienie zachowań kontrproduktywnych w pracy. Chociaż na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat w światowej literaturze psychologicznej obserwuje się wzmożone zainteresowanie tą problematyką, w Polsce rzadko jest ona podejmowana. Powołując się na klasyczne ujęcia tematu, jak również na wyniki najnowszych badań, dr Łukasz Baka przedstawia sposoby konceptualizacji problemu, modele teoretyczne, typologie, metody pomiaru, a także organizacyjne i osobowościowe wyznaczniki zachowań kontrproduktywnych. Następnie prezentuje serię sześciu własnych badań w różnych grupach zawodowych, których wspólnym celem było poznanie mechanizmów rozwoju tego typu zachowań.
Książka adresowana jest zarówno do pracowników naukowych i studentów specjalizujących się w psychologii pracy i organizacji, jak i do praktyków na co dzień zajmujących się zarządzaniem personelem – menedżerów, liderów grup, specjalistów działów kadr.
Łukasz Baka jest psychologiem i pedagogiem społecznym. Pracuje jako adiunkt w Katedrze Psychologii Społecznej Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej oraz w Zakładzie Ergonomii CIOP-PIB w Warszawie. Interesuje się problematyką stresu w pracy oraz jego zdrowotnymi i organizacyjnymi następstwami (m.in. wypaleniem zawodowym i zachowaniami kontrproduktywnymi), jak również pozytywną psychologią pracy (m.in. rozwojem zasobów osobistych, satysfakcją z pracy, zaangażowaniem w pracę i zachowaniami obywatelskimi). Opublikował kilkadziesiąt artykułów na ten temat, a także trzy monografie. Członek Polskiego Stowarzyszenia Psychologii Organizacji, Polskiego Stowarzyszenia Psychologii Społecznej oraz European Academy of Occupational Health Psychology i Stress and Anxiety Research Society.
Z recenzji dr hab. Marioli Łaguny, prof. KUL: Przedstawiona do recenzji monografia ujmuje wieloaspektowo zjawisko zachowań kontrproduktywnych, prezentując zarówno jego charakterystyki i typologie, jak i wskazując na różnorodne uwarunkowania związane z osobą pracownika oraz z kontekstem organizacyjnym, w którym ona funkcjonuje. Tym jednak, co stanowi o szczególnej wartości monografii jest analiza mechanizmów regulujących występowanie różnych form zachowań kontrproduktywnych, próba wyjaśnienia złożonych relacji między różnymi czynnikami, które sprzyjają tego typu zachowaniom. Autor dokonał bardzo szerokiej analizy literatury, zarówno światowej, jak i polskiej, prezentując aktualny stan badań w tym zakresie, zwracając przy tym uwagę na szczególnie cenne wyniki metaanaliz dotychczasowych badań. Omówił także wyniki interesującego, rozbudowanego programu własnych badań empirycznych, które testowały te złożone mechanizmy postulowane w literaturze, dając wgląd w złożone zjawisko działań na szkodę organizacji. Książkę czyta się z przyjemnością, wnosi ona nowy wkład w zrozumienie tego zagadnienia, przy tym napisana jest w sposób bardzo klarowny, ładnym językiem.
Z recenzji prof. dr hab. Augustyna Bańki: Recenzowana rozprawa jest obszernym studium naukowym na temat zachowań pracowników, których celem jest intencjonalne szkodzenie organizacji i pracodawcy. Proces ten nazywamy zachowaniami kontrproduktywnymi bądź dewiacyjnymi, ale wciąż mało o nim wiemy. Autor monografii podjął piękne ryzyko poznawcze, zarówno ze względu na ambicje teoretycznego uzasadnienia badań nad owym procesem jak i na trud empirycznego udokumentowania sformułowanych hipotez badawczych weryfikowanych w cyklu sześciu studiów empirycznych.
Książek poświęconych psychologii aktorów jest niewiele, i to nawet w skali literatury światowej. Z tego względu z dużym uznaniem oceniam tę propozycję edytorską, pomyślaną jako praca zbiorowa z tego interesującego zakresu. Kompozycja całości książki, zawierającej trzy części, jest dobrze zaprojektowana. (…) Bardzo ciekawa kolekcja oryginalnych wypowiedzi aktorów stanowi doskonałe wsparcie i ilustrację badań psychologicznych. Rekomenduję tę książkę do druku i bardzo pozytywnie oceniam jej zawartość.
prof. dr hab. Czesław S. Nosal, Uniwersytet SWPS – z recenzji
Aktorzy: To nie są błazny (…), lecz ludzie, których na to powołano, by biorąc na się maskę i udanie, mówili prawdy wiecznej przykazanie. Na co stać kogo, tajemnic tych sięga; wieczna w tym siła, groza i potęga. Przedstawione przez Wyspiańskiego standardy sztuki aktorskiej dowodzą, że jest to sztuka zarówno ważna, jak i potrzebna – w perspektywie jednostkowej i społecznej. Z uznaniem należy się odnieść do podjętego przez autorki projektu, analiz, badań i opisu. (…) Książka jest adresowana do profesjonalistów: psychologów, teatrologów, kulturoznawców, a także do szerszego grona czytelników, szczególnie tych, którzy cenią żywe słowo i kulturę narodową.
dr hab. Stanisława Tucholska, prof. Akademii Ignatianum w Krakowie – z recenzji
Barbara Mróz, prof. nadzw. dr hab. w dziedzinie psychologii, jest zatrudniona w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Opolskiego. Przez 21 lat pracowała w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Wrocławskiego. Mieszka we Wrocławiu. Jest autorką pięciu książek, w tym publikacji 20 lat później – osobowość i hierarchia wartości wybitnych aktorów polskich. Badania podłużne, która zdobyła w 2016 r. Nagrodę Teofrasta w kategorii najpopularniejsza naukowa książka psychologiczna.
Jolanta Kociuba, dr hab. w dziedzinie nauk społecznych, zatrudniona w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Jest autorką książek: Tożsamość aktora (1996), Analityczne ujęcie danych jakościowych. Badanie poczucia tożsamości aktorów (2013), Idea Ja i koncepcja tożsamości. Zmiana znaczenia w nauce i kulturze (2014). Zajmuje się badaniami nad problemem poznania społecznego, nad współczesną tożsamością kulturową i indywidualną oraz jej przemianami w warunkach zmiany społecznej.
Barbara Osterloff, prof. Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, dr nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa, historyk teatru i krytyk teatralny. Wieloletnia redaktorka miesięcznika Teatr. Opracowała i wydała monografię naukową Aleksander Zelwerowicz (2011), uhonorowaną Nagrodą Warszawskiej Premiery Literackiej (2013). W latach 2008–2012 i 2012–2016 pełniła funkcję prorektora ds. dydaktyki. Wykłada również historię dramatu na Wydziale Scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
Będzie mowa o Polakach, także o Polkach, o naszym szczęściu i nieszczęściu, o bardziej lub mniej udanym życiu w III Rzeczypospolitej. I tym głównie ta publikacja różni się od kilku wydanych ostatnio w Polsce prac o szczęściu, przede wszystkim amerykańskich autorów. Nie chcę przez to powiedzieć, że jest w niej więcej prawdy o nas, ale jest w niej niewątpliwie więcej o nas i bardziej o nas. Prawdy o społeczeństwie amerykańskim często nie są prawdami uniwersalnymi. (…) Większość dowiedzionych na świecie mnóstwem badań prawidłowości nas także obejmuje, ale istotne jest, czy my sami o tym wiemy i – co ważniejsze – czy to na sobie sprawdziliśmy. Niniejsza książka jest takim sprawdzianem i zarazem poszukiwaniem tych aspektów, w których pozostajemy jednak odmienni. Nie żeby się tą odmiennością chwalić czy martwić. Po prostu, dobrze byłoby wiedzieć, jacy jesteśmy naprawdę.
(ze Wstępu)
Książka Janusza Czapińskiego ma charakter unikalny, stanowi:
• wnikliwe odzwierciedlenie typu badań prowadzonych w zakresie bujnie rozwijającej się psychologii pozytywnej;
• kompendium wiedzy uzyskanej w toku mało znanych współczesnych badań nad szczęściem – wiedzy o korelatach i uwarunkowaniach poczucia szczęścia, a także o uczestniczących w tych badaniach ludziach (różnych narodowości i kultur);
• potężny stymulator pytań o naturę człowieka;
• układ odniesienia dla dalszych empirycznych poszukiwań zróżnicowania przyczyn i przejawów dobrego życia.
z recenzji prof. Marii Jarymowicz
Studia nad fenomenem miejskości w wymiarze społecznym, ekonomicznym i przestrzennym nieuchronnie prowadzą do pytań i postulatów, na które odpowiedzi należy szukać w dziedzinie polityki miejskiej. Stąd dwa zasadnicze wymiary proponowanego w książce ujęcia tematu: kwestia miejska i polityka rozwiązywania problemów. Te dwa wymiary wchodzą ze sobą w nieustanną interakcję. Proces analitycznego badania polityki miejskiej wpływa na jej polityczne rozumienie i zakres praktycznej interwencji w obszary uznane za problemowe. Z drugiej strony działania władz miejskich, interesy gospodarcze sektora prywatnego, wspólnotowa aktywność mieszkańców, zorganizowana lub spontaniczna społeczna kontestacja kierunków prowadzonej polityki tworzą nowe tematy badawcze dla analityków rozwoju miast. Polityka miejska „staje się” wraz z każdą próbą jej opisania, usystematyzowania, zinterpretowania.
Iwona Sagan – dr hab., profesor Uniwersytetu Gdańskiego, kieruje tam Katedrą Geografii Ekonomicznej. Specjalizuje się w badaniach miejskich, którym poświęcone są jej liczne publikacje krajowe i zagraniczne. W książce "Miasto scena konfliktów i współpracy" (2000) wprowadziła koncepcję reżimu miejskiego do badań miast socjalistycznych i postsocjalistycznych. Kieruje Centrum Doskonałości RECOURSE – Research and Education Centre for Urban Socio-Economic Development. Jest członkiem ciał doradczych oraz organów opiniodawczo-konsultacyjnych samorządów miejskich i regionalnych.
W prezentowanej książce Autorka przedstawia nowe ustalenia z zakresu teorii organizacji, zarządzania publicznego i współpracy. Dokonuje identyfikacji uwarunkowań i motywów wpływających na kształtowanie skutecznej współpracy międzyorganizacyjnej w systemie zarządzania bezpieczeństwem publicznym. Posługując się nowoczesną metodologią, polegającą m.in. na zintegrowaniu różnych koncepcji współpracy międzyorganizacyjnej w ramach ujęcia organizacyjno-społecznego, Katarzyna Sienkiewicz-Małyjurek wypracowuje też własny model współpracy w ramach zarządzania bezpieczeństwem publicznym. Udowadnia również, że skuteczność owego modelu zależy od wielu czynników, a przebieg działań w badanym systemie opiera się nie tylko na wytycznych pochodzących z regulacji prawnych oraz z regulaminów i procedur, lecz wynika również z uwarunkowań społecznych, organizacyjnych i sytuacyjnych.
Spośród wielu publikacji dotyczących szeroko pojętego problemu współpracy rzadko pojawiają się takie, które omawiają określone systemy zarządzania, czyli obszary, gdzie można wykorzystywać dany model współpracy. Na uznanie zasługuje więc praca Katarzyny Sienkiewicz-Małyjurek - jednocześnie niezwykle ważna i potrzebna.
z recenzji dr hab. Ewy Bogacz-Wojtanowskiej
W numerze [Contents]
Artykuły [Articles]
Adriana Rosocha, Robert Balas: Warunkowanie ewaluatywne: czy można mieć niespójne postawy? Próba częściowej replikacji badań Rydella i współpracowników [Evaluative conditioning: Can we have inconsistent attitudes? An attempt of partial replication of Rydell et al.], doi 10.7366/1896180020174201, s. 256–267;
Maciej Kościelniak, Przemysław Kubaszewski, Jarosław Piotrowski, Magdalena Żemojtel-Piotrowska: Zmiana w wyglądzie zewnętrznym polityka a jego wizerunek [The effect of changes in the facial appearance on politician image], doi 10.7366/1896180020174202, s. 268–279;
Dagmara Gawron: Jawna i ukryta konfrontacja z upiększoną wersją własnej twarzy a ocena własnego wyglądu i nastrój [Explicit and implicit confrontation with beautified face images and its impact on appearance and mood], doi 10.7366/1896180020174203, s. 280–292;
Joanna Sokołowska, Patrycja Śleboda: Zależność odwrotna: znaczenie afektu i wiedzy eksperckiej [The inverse relation: Affect vs. expertise], doi 10.7366/1896180020174204, s. 293–303;
Magdalena Szubielska, Kamila Dziopa: Media a rozwój pojęciowy: badanie nazywania zwierzęcych bohaterów filmów animowanych przez dzieci [Mass media and conceptual development: A study of naming animal cartoon characters by children], doi 10.7366/1896180020174205, s. 304–318.
Metody [Methods]
Karolina Świst: Skala opinii uczniów (Student Opinion Scale): analiza właściwości psychometrycznych [The analysis of psychometric properties of Student Opinion Scale], doi 10.7366/1896180020174206, s. 319–346.
Dlaczego tak jest, że jeden system ulega zniszczeniu, a inny ma zdolność do przetrwania?
Czy możliwa jest polityka odporności i elastyczności w obliczu gwałtownych zmian i fali szoków?
Czy destrukcja może być twórcza?
Agnieszka Rothert odpowiada na te pytania w sposób prowokacyjny i niekonwencjonalny. Wszechświat, rafy koralowe, ulice miast, ludzki mózg i ciało – wszędzie tam widoczne są wspólne cechy i prawidłowości. Formują ślady, które można wykorzystać do tworzenia drogowskazów politycznych. Tu i teraz – po to, żeby lepiej radzić sobie w przyszłości.
Autorka wykorzystuje idee z różnych dziedzin nauki. Przywołuje takie pojęcia, jak złożoność, odporność, ewolucja, adaptacja, zakłócenie, twórcza destrukcja, katastrofa. Zostały one zaadoptowane, zmiksowane i zwizualizowane w celu pokazania, że
WSZYSTKO JEST ZE SOBĄ POŁĄCZONE i KONIEC JEST POCZĄTKIEM.
Agnieszka Rothert – doktor habilitowana, profesor UW, politolożka, kierowniczka Zakładu Instytucji Europejskich, Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego. Autorką licznych artykułów oraz kilku książek na temat zastosowania teorii złożoności, analizy sieciowej w naukach politycznych, zarządzania transnarodowego, innowacji i kreatywnego myślenia, m.in. Emergencja rządzenia sieciowego (2008), Dezagregacja polityki (2010), Power of Imagination. Education, Innovations and Democracy (2016).
W numerze [Contents]
Jan Lichtarski, Dominika Bąk-Grabowska: Zarządzanie publiczne – rozważania o granicach [Public management – Deliberations concerning boundaries], doi 10.15678/ZP.2017.40.2.01, s. 7–16;
Józef Szabłowski: Innowacje w szkolnictwie wyższym jako podstawa modernizacji sektora [Innovation in higher education as the basis for the modernization of the sector], doi 10.15678/ZP.2017.40.2.02, s. 17–32;
Ewa Glińska: Angażowanie interesariuszy w proces brandingu miasta – teoria versus praktyka [Stakeholders’ involvement in the process of city branding – Theory versus practice], doi 10.15678/ZP.2017.40.2.03, s. 33–49;
Beata Irma Buchelt, Joanna Anna Jończyk: Powiązania kultury organizacyjnej i zarządzania zasobami ludzkimi w szpitalach publicznych [The relationship between human resource management and organizational culture in public hospitals], doi 10.15678/ZP.2017.40.2.04, s. 50–64;
Wojciech Kowalik: Partycypacja w zarządzaniu organizacjami publicznymi na przykładzie gminnych instytucji kultury [Participatory management in public institutions – The case of communal cultural organizations], doi 10.15678/ZP.2017.40.2.05, s. 65–79.
Artykuły [Articles]
Janusz Reykowski: Przemoc a realizacja celów grupowych: perspektywa makropsychologiczna [Violence as the recurring means of reaction in group conflicts: Societal perspective], doi 10.7366/1896180020174101, s. 112–129;
Paulina Szostek: Zazdrość romantyczna: kluczowe koncepcje teoretyczne i narzędzia pomiaru [Romantic jealousy: Main theoretical conceptions and measurement instruments], doi 10.7366/1896180020174102, s. 130–141;
Robert Balas, Joanna Sweklej: Rola procesów asocjacyjnych i formułowania sądów w nabywaniu i ekspresji postaw [The role of associative and propositional processes in attitude acquisition and expression], doi 10.7366/1896180020174103, s. 142–155;
Andrzej Falkowski, Maria Sidoruk-Błach: Siła cech negatywnych w kształtowaniu się podobieństwa: implikacje dla budowania wizerunku marki miasta [The strength of negative features in shaping similarity: Implications for creating the brand image of a city], doi 10.7366/1896180020174104, s. 156–165;
Aleksandra Pilarska, Anna Suchańska: Problem adaptacyjnej wartości empatii w kontekście jej związków z poziomem organizacji osobowości [The adaptive value of empathy in the context of its relation to the personality organization level], doi 10.7366/1896180020174105, s. 166–174;
Nina Ogińska-Bulik, Magdalena Kobylarczyk: Rola zasobów osobistych i społecznych w kształtowaniu poczucia jakości życia u nastolatków – wychowanków domów dziecka [The role of personal and social resources in the development of a sense of the quality of life in adolescents-children’s homes], doi 10.7366/1896180020174106, s. 175–184.
Metody [Methods]
Alan Mandal, Marcin Moroń: Skala typów przywiązania do miejsca według typologii Davida M. Hummona (1992): ustrukturyzowana jakościowa metoda badania przywiązania do miejsca zamieszkania [Type of Place Attachment Scale based on Hummon’s (1992) typology: A structured qualitative method of place attachment measurement], doi 10.7366/1896180020174107, s. 185–204;
Gabriela Czarnek, Piotr Dragon, Paulina Szwed, Bogdan Wojciszke: Kwestionariusz przekonań politycznych: własności psychometryczne [Political Beliefs Questionnaire: Psychometric properties], doi 10.7366/1896180020174108, s. 205–222;
Anita Zbieg, Aleksandra Słowińska, Błażej Żak: Siła relacji interpersonalnej: wstępna weryfikacja koncepcji i metody pomiarowej [Strength of interpersonal relations: Introductory verification of the concept and measurement method], doi 10.7366/1896180020174109, s. 223–239.
Czy polska diaspora na Islandii przetrwa i stanie się trwałym elementem krajobrazu społecznego wyspy, czy będzie zjawiskiem efemerycznym? Jaki jest profil organizacji polonijnych na Islandii? Jak globalizacja, transnarodowość współczesnych migracji i rozwój technik telekomunikacyjnych wpływają na charakter i formy działania nowych diaspor? Jak Polacy poradzili sobie w czasie kryzysu ekonomicznego na wyspie? Islandia nie chce należeć do Unii Europejskiej, mimo negatywnych doświadczeń związanych z kryzysem 2008 r. Jakie są tego powody? Dlaczego wyspiarze do początków XX w. realizowali agrarny model rozwoju, kompletnie nieprzystający do warunków przyrodniczych, który doprowadził do ubóstwa i wielokrotnie do klęsk głodu, a dopiero w XX w. zdecydowali się oprzeć model gospodarczy na rybołówstwie? Czy pomysłem na rozwój w XXI w. jest turystyka, która ma zastąpić marzenia z początku XXI w. o byciu centrum finansowym Europy?
Na te i wiele innych pytań autorka odpowiada w sposób zajmujący, kompetentny i komparatystyczny, porównując sytuację polskiej diaspory na Islandii z sytuacją Polonii w innych krajach, prezentując islandzki proces narodowotwórczy w odniesieniu do procesów narodowotwórczych innych „małych i młodych” narodów europejskich. Książka jest wielowymiarowym opisem polskiej społeczności na Islandii, czerpiącym z kilkuletnich badań empirycznych, i fascynującą opowieścią o oryginalności i odrębności tego wyspiarskiego kraju.
Małgorzata Budyta-Budzyńska – socjolog i politolog, ekspert w dziedzinie polityki narodowościowej w Europie Środkowej i Wschodniej, zajmuje się problematyką migracji. W latach 1992–2008 pracownik naukowy Instytutu Studiów Politycznych PAN, od 2008 r. pracownik naukowy i nauczyciel akademicki w Collegium Civitas, kierownik kilku projektów badawczych dotyczących mniejszości narodowych i polskiej diaspory na Islandii. Autorka artykułów i książek na tematy narodowościowe i migracyjne, m.in.: Mniejszości narodowe – bogactwo czy problem? (2003), Socjologia narodu i konfliktów etnicznych (2010), Integracja czy asymilacja? Polscy imigranci na Islandii (2011).
Będzie mowa o Polakach, także o Polkach, o naszym szczęściu i nieszczęściu, o bardziej lub mniej udanym życiu w III Rzeczypospolitej. I tym głównie ta publikacja różni się od kilku wydanych ostatnio w Polsce prac o szczęściu, przede wszystkim amerykańskich autorów. Nie chcę przez to powiedzieć, że jest w niej więcej prawdy o nas, ale jest w niej niewątpliwie więcej o nas i bardziej o nas. Prawdy o społeczeństwie amerykańskim często nie są prawdami uniwersalnymi. (…) Większość dowiedzionych na świecie mnóstwem badań prawidłowości nas także obejmuje, ale istotne jest, czy my sami o tym wiemy i – co ważniejsze – czy to na sobie sprawdziliśmy. Niniejsza książka jest takim sprawdzianem i zarazem poszukiwaniem tych aspektów, w których pozostajemy jednak odmienni. Nie żeby się tą odmiennością chwalić czy martwić. Po prostu, dobrze byłoby wiedzieć, jacy jesteśmy naprawdę.
ze Wstępu
Książka Janusza Czapińskiego ma charakter unikalny, stanowi:
• wnikliwe odzwierciedlenie typu badań prowadzonych w zakresie bujnie rozwijającej się psychologii pozytywnej;
• kompendium wiedzy uzyskanej w toku mało znanych współczesnych badań nad szczęściem – wiedzy o korelatach i uwarunkowaniach poczucia szczęścia, a także o uczestniczących w tych badaniach ludziach (różnych narodowości i kultur);
• potężny stymulator pytań o naturę człowieka;
• układ odniesienia dla dalszych empirycznych poszukiwań zróżnicowania przyczyn i przejawów dobrego życia.
z recenzji prof. Marii Jarymowicz
Janusz Czapiński – psycholog społeczny, emerytowany profesor Uniwersytetu Warszawskiego i prorektor ds. nauki Wyższej Szkoły Finansów i Zarządzania w Warszawie. Od 2000 r. kieruje cyklicznie przeprowadzanymi badaniami warunków i jakości życia Polaków (Diagnoza społeczna), autor dziesiątków artykułów, w 2005 r. pod jego redakcją ukazała się Psychologia pozytywna. Nauka o szczęściu, zdrowiu, sile i cnotach człowieka.
Praca należy do tego rodzaju przedsięwzięć badawczych, które w wy-raźny sposób łączą refleksję teoretyczną z analizami empirycznymi. (…) Tak więc wypada pozytywnie ocenić zamierzenie Autorki. Studium empirycznie zorientowanego socjologa przynieść bowiem może argumenty, pozwalające na weryfikację niektórych tez i często nie ugruntowanych przekonań, dotyczących formuły i funkcji dobroczynności w zaawansowanej nowoczesności.
z recenzji prof. Zbigniewa Bokszańskiego
Katarzyna Górniak swą książkę poświęciła kategorii dobroczynności, która stanowi odpowiedź na mechanizm wykluczenia społecznego. Podjęto w niej rozważania nad działaniami praktykowanymi przez organizacje społeczne na rzecz osób doświadczających wykluczenia społecznego i nad tym, jak te organizacje przystosowują się do współczesnych wyzwań, jaką ofertę pomocy i wsparcia przygotowują. Stawiane jest pytanie o kształt współczesnej dobroczynności realizowanej w Polsce i wyrażanej poprzez działania organizacji pozarządowych. Inne pytania, to: jakie zmiany zachodzą we wzorach ich działalności, jaki rodzaj systemu tworzą, jak organizacje społeczne reagują na problematykę wykluczenia, jak ją traktują, jak definiują osoby, do których kierują swoje działania.
Całość dociekań Autorki koncentruje się zatem wokół problemu, który skrótowo można ująć: dobroczynność w kontekście wykluczenia.
Katarzyna Górniak – socjolożka, jest adiunktem na Wydziale Administracji i Nauk Społecznych Politechniki Warszawskiej. Zajmuje się badaniem ubóstwa, wykluczenia społecznego i nierówności społecznych, ze szczególnym uwzględnieniem wymiaru kulturowego oraz analiz dyskursu wokół tych zjawisk. Autorka licznych opracowań i publikacji dotyczących tych obszarów tematycznych.
Monografia podejmuje pierwszą w literaturze polskiej próbę kompleksowego oraz interdyscyplinarnego ujęcia problematyki intencjonalnych, dowolnych działań człowieka, których regulacją zajmuje się specyficzny system współcześnie zwany funkcjami wykonawczymi. Jak wyjaśniono w książce, wywierają one integrujący i organizujący wpływ na procesy poznawcze, które ostatecznie nadają zachowaniu celowy, zorganizowany i kontrolowany charakter. Nadrzędna i regulacyjna rola funkcji wykonawczych w systemie poznawczym wynika z ich szczególnego usytuowania między umysłem, czyli szeroko pojętym myśleniem i wiedzą, a działaniem, czyli zespołem realizowanych czynności. Książka przeznaczona jest dla przedstawicieli neuropsychologii, psychologii klinicznej, psychologii poznawczej, medycyny, w tym lekarzy dostrzegających behawioralny aspekt patologii mózgowej, oraz rehabilitantów starających się przywrócić pacjentom umiejętność samodzielnego radzenia, czy wreszcie studentów psychologii, medycyny i neurobiologii. Publikacja adresowana jest również do osób zainteresowanych mózgowymi mechanizmami aktywności sprawczej człowieka w życiu codziennym.
Wojna jest formą bioewolucyjnego dostosowania. Mobilizowała ludzi do współdziałania w konkurencji o ograniczone zasoby. Wytworzyła też państwo, które służy przełamywaniu barier rozwojowych. Anarchia międzynarodowa ma więc bioewolucyjne podstawy. Takież podstawy ma ludzki instynkt moralny. W nim zakorzenione mogą być preferencje dla ludzkich praw oraz demokracji. Ich międzynarodowe konsekwencje ukazuje teoria demokratycznego pokoju. Z kolei gwałtowność oraz nierównomierność starzenia się społeczeństw destabilizować może liberalny porządek międzynarodowy. Oto przykłady systemowego oddziaływania czynnika biologicznego na stosunki międzynarodowe.
Ale wpływa on również na jednostki – politycznych liderów, których decyzyjną sprawność w momentach krytycznych zaburzać mogą podeszły wiek, choroby czy środki psychoaktywne. Mimo oczywistego wpływu na stosunki międzynarodowe, czynnik biologiczny jest jednak pomijany w literaturze przedmiotu. Rozproszone po różnych dziedzinach wiedzy wyniki badań na ten temat zostały tu zebrane, usystematyzowane oraz krytycznie ocenione. Jest to pierwsza publikacja tego typu. publikacja na polskim rynku wydawnictw naukowych.
Jerzy Ciechański – absolwent Wydziału Prawa i Administracji UW. Doktorat z nauk politycznych uzyskał w Northern Illinois University. Wykładowca akademicki na uczelniach w Polsce i USA; obecnie w Instytucie Stosunków Międzynarodowych UW. Uczestniczył w negocjacjach akcesyjnych Polski do Unii Europejskiej. Był przewodniczącym Rady Zarządzającej Europejskiej Fundacji Poprawy Warunków Życia i Pracy UE, Komitetu Spójności Społecznej Rady Europy oraz wiceprzewodniczącym Komitetu Ochrony Socjalnej Rady UE. Autor wielu publikacji nt. roli ONZ w utrzymaniu pokoju i bezpieczeństwa międzynarodowego, społecznych praw człowieka oraz polityki społecznej i zatrudnienia w UE.
Jaka będzie przyszłość człowieka i społeczeństw? Na jakich fundamentach zostanie zbudowana? Wokół tych ogólnych pytań toczy się rozmowa znanej psychoanalityczki z jednym z najważniejszych myślicieli końca XX wieku. Zastanawiają się wspólnie nad: kulturowym dziedzictwem, w tym rewolucyjnym, różnorodnością poglądów i zwyczajów, przestrzenią wolności, a także homorodzicielstwem, prawami zwierząt, antysemityzmem, karą śmierci. Z tego wyjątkowego dialogu dwojga francuskich intelektualistów wyłania się obraz współczesności, która przepracowuje swoje problemy – niegdysiejsze zbrodnie, krzywdy czy lęki przed nieprzewidywalnym jutrem.
Jacques Derrida (1930–2004) – francuski filozof, twórca koncepcji dekonstrukcji. Urodził się i wychował w Algierii, studiował w Paryżu, gdzie rozpoczął karierę akademicką. Wykładał na całym świecie, szczególną sławę zdobył w USA. Jego idee miały ogromny wpływ na współczesne nauki humanistyczne i sztukę, a nawet na popkulturę. W Polsce znana jest głównie jego wczesna twórczość, m.in. O gramatologii (1967, wyd. pol. 1999) czy Marginesy wiedzy (1972, wyd. pol. 2002), ale także Widma Marksa (1993, wyd. pol. 2016). Autor kilkudziesięciu książek, w większości nieprzetłumaczonych na język polski.
Elisabeth Roudinesco (ur. 1944) – francuska psychoanalityczka i historyczka idei. Uczennica Gilles’a Deleuze’a, Michela de Certeau, Michela Foucaulta. Autorka cenionego na świecie Dictionnaire de la psychanalyse (z Michelem Plonem, 1997) i wielu innych dzieł, spośród których po polsku ukazały się: Jacques Lacan. Jego życie i myśl (1993, wyd. pol. 2005), Nasza mroczna strona. Z dziejów perwersji (2007, wyd. pol. 2009) oraz Po co psychoanaliza? (1999, wyd. pol. 2014).
W numerze:
Robert H. Wade: Polityka przemysłowa versus pułapka średniego dochodu – przykłady ukierunkowanego przeciwdziałania
Piotr Kopyciński: Neoweberyzm (neo-Weberian state) jako sposób zarządzania w polityce innowacyjnej
Bartosz Bartosiewicz: Wyznaczanie miejskich obszarów funkcjonalnych o znaczeniu ponadlokalnym na potrzeby planistyczne – przykład województwa łódzkiego
Wiesław Wańkowicz, Halina Lipińska, Agnieszka Kępkowicz: Gospodarowanie przestrzenią. Poszukiwanie modelu decyzyjnego
Michał Możdżeń: Cykl polityk publicznych w państwie neoweberowskim
Piotr Weryński: Emergentne poziomy i przestrzenie w badaniach aktywnego obywatelstwa. Analiza morfogenetyczna
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
