W Zerwanej genealogii Magdalena Grabowska proponuje nowe spojrzenie na polskie komunistyczne organizacje kobiece. W tej odważnej, a zarazem dogłębnej analizie Autorka sytuuje ich (zupełnie niedocenione) dokonania w historii feminizmu, będące efektem działań podejmowanych nie tylko w skali krajowej, lecz także międzynarodowej. Szuka również przyczyn marginalizacji organizacji kobiecych z czasów PRL-u we współczesnym polskim feministycznym archiwum oraz spuścizny komunizmu i socjalizmu w światowym ruchu na rzecz równych praw. W pracy wykorzystuje najnowszą literaturę przedmiotu z zakresu gender studies, historii kobiet i historii feminizmu, źródła prasowe oraz wyniki imponujących badań własnych, na które złożyły się zarówno wywiady pogłębione z byłymi działaczkami, jak również archiwalne zapisy posiedzeń organizacji kobiecych i dokumenty ONZ.
z recenzji dr hab. Agnieszki Kościańskiej
Dr Magdalena Grabowska – socjolożka, absolwentka wydziału Women’s & Gender Studies na Rutgers University, adiunkt w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN. W latach 2010–2014 stypendystka European Commission, Marie Curie International Reintegration Fellow na Uniwersytecie Warszawskim. Współzałożycielka Fundacji na rzecz Równości i Emancypacji STER. Bada głównie historię ruchów kobiecych i emancypacyjnych w Europie Wschodniej z perspektywy postkolonialnych i transnarodowych ruchów feministycznych. Zajmuje się również prowadzeniem studiów zaangażowanych, w tym poświęconych przemocy wobec kobiet, prawom reprodukcyjnym oraz równości kobiet w polityce. Autorka wielu publikacji naukowych zamieszczanych w różnych czasopismach i pracach zbiorowych.
Wyniki badań przedstawione w monografii pokazują – ogólnie rzecz ujmując – że pismo ręczne nie może stanowić metody diagnozy osobowości, poziomu lęku czy temperamentu, choć pozwala na wskazanie cech patologii w porównaniu z normą. Praca powinna zatem rozstrzygnąć wiele toczących się sporów w nauce. Jej niewątpliwą zaletą jest pokazanie wielu zmiennych aspektów funkcjonowania człowieka w normie i patologii, w kontekście poszukiwania specyfiki pisma ręcznego. Podkreślić także należy wykorzystanie przez Autorkę najnowocześniejszych technik komputerowych do analizy cech pisma ręcznego.
z recenzji dr hab. Anety R. Borkowskiej
Na szczególne uznanie zasługuje zaproponowana przez Autorkę koncepcja modelu tzw. związku sieciowego psychiki i pisma, która stanowi „grafologiczne novum”; tym samym Autorka ma szansę na wniesienie znacznego wkładu w rozwój polskich, interdyscyplinarnych badań pismoznawczych, opisywanych z epistemologicznej perspektywy psychologii klinicznej. (…)
W efekcie Czytelnik otrzymał bardzo sprawne kompendium wiedzy o badaniach pisma, widzianych przez pryzmat współczesnych badań psychologicznych.
z recenzji prof. dr. hab. Andrzeja Szostaka
Barbara Gawda – dr hab., prof. nadzwyczajny w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Zainteresowania naukowe koncentruje wokół problematyki reprezentacji emocji, języka afektywnego, ekspresji i psychopatologii emocji, psychopatologii osobowości, suicydologii oraz ekspertyzy dokumentów. Jest autorką 129 publikacji naukowych.
Fundacja na Rzecz Rozwoju Polskiego Rolnictwa (FDPA) przedkłada Czytelnikom jubileuszową, dziesiątą edycję polsko-angielskiego raportu wydawanego od 2000 roku w ramach serii raportów o stanie wsi. Jubileusz raportu zbiega się z jubileuszem 30-lecia Fundacji na rzecz Rozwoju Polskiego Rolnictwa (FDPA). W bieżącym roku obchodzimy również stulecie odzyskania przez Polskę niepodległości w 1918 r.
Dzięki swojemu interdyscyplinarnemu wymiarowi Polska wieś 2018. Raport o stanie wsi ukazuje przemiany społeczno-gospodarcze, polityczne, demograficzne, a także przyrodnicze, które dokonują się na obszarach wiejskich. Redaktorzy naukowi tegorocznej edycji raportu, prof. Jerzy Wilkin i dr Iwona Nurzyńska, wraz z zespołem uznanych ekspertów w swoich dziedzinach kontynuują przyjęte wcześniej założenia metodologiczne, dzięki czemu Czytelnik od 18 lat może śledzić, porównywać i oceniać zmiany, jakich doświadcza polska wieś i rolnictwo.
Raport o stanie wsi jest przede wszystkim diagnozą, czyli opisem oraz wyjaśnieniem najważniejszych procesów, struktur i problemów występujących na obszarach wiejskich w Polsce. W tegorocznym raporcie, ze względu na szczególny kontekst jubileuszowo-historyczny, zamieszczamy specjalny rozdział prezentujący w bardzo syntetyczny sposób ewolucję wsi i rolnictwa w Polsce w latach 1918–2018. Wątki historyczne występują też w innych rozdziałach raportu, zwłaszcza tych poświęconych zagadnieniom społeczności wiejskich i organizacjom pozarządowym na wsi. Wiele uwagi poświęcamy również wyjaśnieniu i zaprezentowaniu przebiegu i efektów integracji europejskiej w odniesieniu do rolnictwa i obszarów wiejskich. Z dzisiejszej perspektywy oceniamy, że okres po wejściu Polski do UE w 2004 r. to niewątpliwie najkorzystniejsze dla rolników i mieszkańców wsi lata w całej historii polskiej wsi i rolnictwa.
Książka stanowi istotne novum na polskim i nie tylko polskim rynku wydawniczym. (…) Choć, jak zaznaczają redaktorki we wstępie, autorom nie została narzucona ścisła struktura rozdziałów, monografia prezentuje bardzo spójną koncepcję ujęcia problematyki. W efekcie można uznać, że w każdym przypadku czytelnik otrzymuje całościową prezentację polityki zagranicznej danego kraju. Za istotne uważam też, że we wszystkich rozdziałach znalazł się podrozdział dotyczący kontaktów Polski z omawianym państwem regionu.
prof. dr hab. Marek Dziekan
Autorzy sprawnie przedstawiają główne kierunki, cele i lokalne uwarunkowania polityki zagranicznej muzułmańskich państw Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej (…). I nie jest to żadne wprowadzenie, lecz kompendium wiedzy. Autorzy poszczególnych rozdziałów znają od podszewki omawiane państwa (…).
dr hab. Katarzyna Górak-Sosnowska, prof. SGH
Marta Woźniak-Bobińska, dr, adiunkt w Katedrze Bliskiego Wschodu i Północnej Afryki na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politologicznych Uniwersytetu Łódzkiego. Do jej zainteresowań badawczych należą: zagadnienia mniejszości religijnych i etnicznych na Bliskim Wschodzie, stosunki muzułmańsko-chrześcijańskie, polityka państw bliskowschodnich, kultura arabska, kwestie społeczne – problemy globalizacji, migracji, diaspor i tożsamości. Autorka monografii Współcześni Asyryjczycy i Aramejczycy. Bliskowschodni chrześcijanie w poszukiwaniu tożsamości narodowej (2014), ponad siedemdziesięciu artykułów, redaktorka dziewięciu prac zbiorowych.
Anna M. Solarz, dr, pracuje w Zakładzie Studiów Pozaeuropejskich Instytutu Stosunków Międzynarodowych na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego. Jej zainteresowania badawcze koncentrują się na kulturowo- religijnych aspektach stosunków międzynarodowych oraz na regionie Bliskiego Wschodu. W 2017 roku przebywała jako visiting scholar w Mershon Center for International Security.
János Kornai: Zrewidowany paradygmat systemowy. Wyjaśnienia i dodatkowe elementy w świetle doświadczeń państw postsocjalistycznych – część druga
Noralv Veggeland: Conflicting administrative traditions – a political-economic perspective
Marcin Kocór: Skills shortages and mismatches on the Polish labour market and public policy recommendations
Andrzej Kozina: Negotiations within Firm-Idea
Marcin Kautsch: Nadzór właścicielski powiatów nad podmiotami leczniczymi
Anna Doś: Developing sustainable healthcare governance mechanisms to manage public-private partnerships
Olga Nosova: The effects of industrial policy on regional development in Ukraine
Wywiad
O przydatności ekonomii, celach polityki publicznej i znaczeniu filozofii ekonomii. Wywiad z Danielem M. Hausmanem
Monografia Tomasza Bajkowskiego ma wiele istotnych walorów. Przede wszystkim jej problematyka badawcza wpisuje się w szeroki obszar interdyscyplinarnego zainteresowania współczesną rodziną, wzbogacając nauki społeczne o nowe aspekty wiedzy o tej podstawowej grupie społecznej, ze szczególnym uwzględnieniem rodziny pochodzenia i jej roli w kształtowaniu tożsamości indywidualnej, rodzinnej i społecznej. Znaczącym walorem pracy jest też przyjęcie określonego modelu teoretycznego i jego operacjonalizacja metodologiczna, ujęcie systemowe pozwalające na prowadzenie analiz wielowymiarowych zależności i wskazanie złożoności systemu rodzinnego.
Z pewnością prezentowana książka wzbudzi zainteresowanie nie tylko w środowisku akademickim, lecz także wśród pedagogów praktyków. Może być wykorzystana w procesie kształcenia studentów i doktorantów na wielu kierunkach studiów i specjalnościach, gdzie rodzina jest przedmiotem analiz z perspektywy różnych dyscyplin naukowych.
z recenzji prof. dr hab. Ewy Syrek
Tomasz Bajkowski – adiunkt w Zakładzie Diagnoz Środowisk Wychowawczych w Katedrze Edukacji Międzykulturowej na Wydziale Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu w Białymstoku. Jego zainteresowania naukowe skupione są wokół psychopedagogicznej diagnozy różnych środowisk wychowawczych, systemowej diagnozy i terapii rodziny, procesów kształtowania się tożsamości młodzieży, kulturowych i społecznych aspektów kategorii kobiecości i męskości, komunikacji międzykulturowej oraz procesów psychoterapeutycznych. Jest autorem ponad 50 publikacji naukowych, m.in.: Kobiecość i męskość w percepcji młodzieży akademickiej (Warszawa 2010); Młodzież – Kultura – Tożsamość (Białystok 2012; współred. K. Sawicki); Kompetencje do komunikacji międzykulturowej w aspekcie wielokulturowości regionu i procesów migracyjnych (Warszawa 2013; współred. J. Nikitorowicz et al.). Był zespołów badawczych i eksperckich w projektach ministerialnych oraz finansowanych ze środków UE. Od ponad 20 lat realizuje się również jako diagnosta i psychoterapeuta w Prywatnej Poradni Pedagogiczno-Psychologicznej „Pociecha” w Białymstoku.
"Podmiot ucieleśniony. Psychologiczna analiza reprezentacji ciała i tożsamości cielesnej" to pierwsza na polskim rynku wydawniczym monografia, która w sposób całościowy podejmuje zagadnienie doświadczania własnego ciała. Autorka prowadzi czytelnika przez najważniejsze etapy procesu ucieleśnienia, począwszy od poziomu neuronalnych obrazów ciała, przez jego umysłowe reprezentacje aż do najwyższego poziomu poczuć tożsamościowych. W ciekawie zaplanowanych eksperymentach, głównie z zastosowaniem spektakularnej procedury Iluzji Gumowej Ręki, wykazuje, że indukcja inkorporacji obcego obiektu jest zabiegiem zarówno stosunkowo prostym, jak i znaczącym emocjonalnie.
Osoby zafascynowane zagadnieniami ciała i cielesności z pewnością niejeden raz przeżyją przy lekturze tej książki chwile konsternacji. Niewykluczone, że zaskoczy je – wyróżniona obok schematu ciała i jego obrazu – dodatkowa umysłowa reprezentacja – poczucie ciała, tworząca wraz z pozostałymi nierozerwalną triadę.
Książka adresowana jest nie tylko do psychologów klinicznych, pasjonujących się zagadnieniami cielesności. Polecana jest również wszystkim psychoterapeutom, socjologom, filozofom i neurokognitywistom, których intryguje fenomen umysłu ucieleśnionego.
Monografia jest dobrze napisana, wysoce profesjonalna w treści, oszczędna w formie. Zawiera nowatorskie badania ujawniające szereg nieintuicyjnych właściwości ja cielesnego.
prof. dr hab. Piotr K. Oleś – z recenzji
Beata Mirucka – psycholog, doktor nauk humanistycznych. Kieruje Zakładem Psychologii Ogólnej i Klinicznej na Wydziale Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu w Białymstoku. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się głównie wokół zagadnień psychologii klinicznej, psychologii osobowości i psychoterapii. Współautorka książki Ja cielesne – od normy do zaburzeń oraz wielu artykułów z dziedziny psychologii cielesności. Certyfikowana psychoterapeutka i aplikantka-superwizorka Sekcji Naukowej Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Założycielka i dyrektor Instytutu Psychoterapii Rodzin i Par Inverso w Białymstoku.
Nowatorska analiza tekstów kultury popularnej (powieści, opowiadań, filmów, komiksów itd.), które przedstawiają świat po zagładzie niszczącej cywilizację. Po przebadaniu ponad pół tysiąca dzieł autor pokazuje, co mówią nam one o nowoczesnym społeczeństwie. W popularnych utworach dostrzega wyparte strachy i lęki, figury obcego, formy dominacji i represji, do których świadomie nikt nie chciałby się przyznać.
Książka Lecha Nijakowskiego (…) to wielkie osiągnięcie intelektualne, najpewniej pierwsza tego typu praca w krajowej humanistyce, która nie ma także wielu precedensów w literaturze światowej. Jej ukazanie się będzie gratką zarówno dla specjalistów z kręgów akademickich, jak i fanów gatunku postapo, a tzw. zwykły czytelnik dowie się z niej, że wyobraźnia socjologiczna jest – jak pisał Charles Wright Mills – „najbardziej potrzebną cechą umysłu”.
prof. dr hab. Wojciech J. Burszta
Autor stara się w swych rozważaniach przede wszystkim przyjmować pozycję socjologa – (…) głównym przedmiotem jego zainteresowań są społeczne wyobrażenia związane z tekstami postapokaliptycznymi, ulokowanymi w przestrzeni kultury popularnej. Trzeba przyznać, że autor konsekwentnie analizuje te wątki, wydobywając ich kluczowe schematy znaczeniowe.
prof. dr hab. Eugeniusz Wilk
Lech M. Nijakowski, dr hab., kierownik Zakładu Socjologii Ogólnej w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, stały doradca Komisji Mniejszości Narodowych i Etnicznych Sejmu RP (od 2001 roku), członek redakcji „Przeglądu Humanistycznego”, „Studiów Socjologiczno-Politycznych” oraz „Zdania”. Autor, współautor lub redaktor naukowy ponad 20 książek i kilkudziesięciu artykułów. Stypendysta Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej (2004–2005), laureat m.in. Nagrody im. Stanisława Ossowskiego oraz Nagrody Naukowej Wydziału I Nauk Humanistycznych i Społecznych Polskiej Akademii Nauk im. Ludwika Krzywickiego. Ostatnio opublikował m.in.: Pornografia. Historia, znaczenie, gatunki (Iskry, 2010), Rozkosz zemsty. Socjologia historyczna mobilizacji ludobójczej (Scholar, 2013).
Chociaż na rynku wydawniczym istnieje wiele prac poświęconych problematyce twórczości, książka ta stanowi pozycję wyróżniającą się. Otrzymaliśmy w niej sporą dawkę wiedzy o tym, czym są kompetencje osobowościowe i twórcze człowieka pracującego oraz kiedy i w czym mogą mu one być pomocne. Praca warta jest publikacji, gdyż wnosi nowy wkład w rozumienie analizowanych zagadnień.
prof. dr hab. Augustyn Bańka, Uniwersytet SWPS – z recenzji
Zaprezentowane badania dokumentują podejmowany przez psychologów trud weryfikacji opracowanych już narzędzi pomiaru i trwałe dążenie do ich doskonalenia. Przeprowadzone analizy mają wysoki walor zarówno poznawczy, jak i aplikacyjny. Stanowią także sygnał dla pracowników, że psychologowie dysponują narzędziami, które mogą pomóc osobom nastawionym na osobistą i zawodową karierę.
dr hab. Grażyna Mendecka, prof. GWSH – z recenzji
Barbara Mróz, prof. nadzw. dr hab. w dziedzinie psychologii, jest zatrudniona w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Opolskiego. Studia psychologiczne ukończyła na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, tam też się doktoryzowała. Przez 21 lat pracowała w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Wrocławskiego. Mieszka we Wrocławiu. Jest autorką sześciu książek, w tym publikacji 20 lat później – osobowość i hierarchia wartości wybitnych aktorów polskich. Badania podłużne, która w 2016 r. zdobyła Nagrodę Teofrasta w kategorii najpopularniejsza naukowa książka psychologiczna.
Agata Chudzicka-Czupała, prof. nadzw. dr hab., pracuje na Uniwersytecie Humanistycznospołecznym SWPS Wydział Zamiejscowy w Katowicach. Specjalizuje się w psychologii pracy i organizacji oraz w psychologii społecznej. Współpracuje z psychologami z różnych krajów, analizując również kulturowe uwarunkowania zachowania się pracowników. Autorka kilkudziesięciu publikacji, w tym kilku książek. Zajmuje się diagnozą, doradztwem oraz edukacją dla biznesu w zakresie poprawy jakości relacji międzyludzkich. Propaguje zespołowe, twórcze, aktywne podejście do rozwiązywania konfliktów w miejscu pracy i do zapobiegania mobbingowi.
Małgorzata Kuśpit, doktor psychologii, adiunkt w Instytucie Psychologii Wydziału Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, gdzie obecnie pełni funkcję prodziekana ds. studenckich. Specjalizuje się w problematyce osobowościowych i emocjonalnych aspektów funkcjonowania jednostek zdolnych i uzdolnionych artystycznie, psychologii twórczości, różnic indywidualnych, konfliktów oraz agresji i radzenia sobie ze stresem w kontekście edukacyjnym, arteterapii, aktywizujących metod w pracy z grupą. Autorka publikacji naukowych i popularnonaukowych poświęconych tej problematyce. Prowadzi szkolenia dla nauczycieli i menedżerów.
Stosowaną psychologię rehabilitacji wyróżnia autorskie ujęcie problematyki. Decydują o tym trzy cechy książki.
Po pierwsze, przedstawiona w niej wiedza psychologiczna, odnosząca się do osób niepełnosprawnych i ich rehabilitacji, skonfrontowana została z doświadczeniami praktycznymi autora książki. Wyniki tej konfrontacji spowodowały, że niektóre z powszechnie przyjmowanych zasad działania psychologów w obszarze rehabilitacji osób z zaburzeniami psychicznymi, urazami mózgu, przewlekłymi chorobami somatycznymi, widocznymi uszkodzeniami ciała są przez Stanisława Kowalika kontestowane.
Po drugie, w książce przedstawiono wiele propozycji innego odczytania problemów doświadczanych przez osoby niepełnosprawne i pomocy psychologicznej w ich rozwiązywaniu. Przy czym autorowi nie chodziło o negowanie już istniejących praktyk rehabilitacyjnych, instytucjonalnie uznawanych za poprawne. Bardziej zależało mu na ukazaniu alternatywnych form pracy z osobami niepełnosprawnymi.
Po trzecie, wiele z omówionych w książce propozycji pracy psychologa rehabilitacji nawiązuje do tradycji, gdy tworzony był ten dział psychologii stosowanej. Można ją określić jako okres zrównoważonego regulowania praktyki rehabilitacyjnej przez wiedzę naukową i ideały humanistyczne. Natomiast w obserwowanej obecnie sytuacji stopniowej dehumanizacji rehabilitacji, warto ciągle przypominać o tych ideałach, szczególnie gdy pracujemy z osobami niepełnosprawnymi.
Stanisław Kowalik (ur. 1947) – profesor dr hab., pracuje w Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu i na SWPS Uniwersytecie Humanistycznospołecznym (II Wydział Psychologii we Wrocławiu). Ukończył studia psychologiczne i socjologiczne na Wydziale Nauk Społecznych UAM w Poznaniu, a następnie pracował w różnych instytucjach i organizacjach zajmujących się rehabilitacją osób niepełnosprawnych. Jednocześnie prowadził badania naukowe i zajęcia dydaktyczne w Instytucie Psychologii UAM w Poznaniu, Instytucie Pedagogiki UMK w Toruniu, Instytucie Psychologii UKW w Bydgoszczy. Poza psychologią rehabilitacji zajmował się stosowaną psychologią społeczną. Opublikował około 250 artykułów oraz 6 książek, w tym: Uśpione społeczeństwo. Szkice z psychologii globalizacji (2015), Mentalne wspomaganie niepełnosprawnych sportowców (2013, współautor Ryszard Botwina) oraz Psychologia rehabilitacji (2007).
W numerze
János Kornai: Zrewidowany paradygmat systemowy. Wyjaśnienia i dodatkowe elementy
w świetle doświadczeń państw postsocjalistycznych – część pierwsza
Maciej D. Kryszczuk, Michał Wenzel: Związki zawodowe w świetle przemian cywilizacyjnych: możliwości, wyzwania i zagrożenia
Andrzej Bukowski, Seweryn Rudnicki: Kulturowe bariery rozwoju innowacyjności w Polsce
Marek W. Kozak: Zarządzanie wielkimi imprezami sportowymi: główni interesariusze
Ambroży Mituś: Wybrane zagadnienia z zakresu kontroli zarządczej w jednostkach samorządu terytorialnego
Peter Mihalyi: Ownership changes in the Hungarian healthcare sector, 1990–2017
Recenzje
Stanisław Mazur: Jacek Raciborski (red.), Państwo w praktyce: style działania
Prezentowana książka jest zbiorem interdyscyplinarnych studiów dotyczących wybranych aspektów społecznych, politycznych, gospodarczych, kulturowych i demograficznych krajów hiszpańsko- oraz portugalskojęzycznych o kolonialnej przeszłości. Zakres geograficzny podejmowanej tematyki obejmuje tereny Ameryki Południowej i Centralnej, ale też Gwinei Równikowej, która doświadczyła hiszpańskiego kolonializmu i jest jedynym państwem w Afryce, gdzie hiszpański ma status języka urzędowego. Autorzy, reprezentujący różne dyscypliny w ramach nauk społecznych i humanistycznych, omawiają m.in. takie zagadnienia, jak: granice i pogranicza Ameryki Łacińskiej, rasa i etniczność w procesach narodotwórczych w tzw. Ameryce Hiszpańskiej, ruchy społeczne ludów rdzennych na przykładzie mobilizacji Mapuczów w Chile, hiszpańska migracja do Ameryki Łacińskiej, mit demokracji rasowej i polityka rasowa w Brazylii, a także relacje tego państwa z Afryką oraz zabiegi państwo- i narodotwórcze w Gwinei Równikowej, które symbolicznie lokują się między hiszpańskością a afrykańskością.
Gdybym miał wskazać Ślązaka łączącego przeogromną miłość do ojczystej ziemi z gruntowną wiedzą o niej, udokumentowaną już wieloma książkami, wybór padłby na krajana z Tarnowskich Gór (ściślej mówiąc, z Rybnej – dziś należącej do mojego rodzinnego miasta) – Jana Cofałkę. A jeśli do tych walorów uczuciowo-intelektualnych trzeba byłoby dołączyć perfekcyjną wiedzę o sporcie, jakże typową dla ludzi mojego pokolenia pochodzących z Górnego Śląska, postać Autora niniejszej publikacji objawia się w kategoriach merytorycznego ideału.
Polecam dlatego gorąco tę książkę nie tylko miłośnikom sportu, ale wszystkim, którym leżą na sercu sprawy Śląska. Zobaczą je Państwo w niezwykle ciekawej perspektywie. Starsi czytelnicy będą z rozczuleniem wracać do wspomnień z dzieciństwa, młodsi – przez pryzmat sportu – zobaczą ziemię śląską na szerokim tle historyczno-społecznym.
Jan Miodek
Co sprawia, że pracownicy szkodzą organizacji? Jakie motywy nimi kierują? Czy zachowania szkodliwe są wynikiem oddziaływań czynników środowiska pracy, czy też względnie trwałych dyspozycji psychicznych? Autor książki od dawna poszukuje odpowiedzi na te i podobne pytania. Swoje przemyślenia, obserwacje, a także wyniki badań zawarł w niniejszej monografii.
Książka podejmuje zagadnienie zachowań kontrproduktywnych w pracy. Chociaż na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat w światowej literaturze psychologicznej obserwuje się wzmożone zainteresowanie tą problematyką, w Polsce rzadko jest ona podejmowana. Powołując się na klasyczne ujęcia tematu, jak również na wyniki najnowszych badań, dr Łukasz Baka przedstawia sposoby konceptualizacji problemu, modele teoretyczne, typologie, metody pomiaru, a także organizacyjne i osobowościowe wyznaczniki zachowań kontrproduktywnych. Następnie prezentuje serię sześciu własnych badań w różnych grupach zawodowych, których wspólnym celem było poznanie mechanizmów rozwoju tego typu zachowań.
Książka adresowana jest zarówno do pracowników naukowych i studentów specjalizujących się w psychologii pracy i organizacji, jak i do praktyków na co dzień zajmujących się zarządzaniem personelem – menedżerów, liderów grup, specjalistów działów kadr.
Łukasz Baka jest psychologiem i pedagogiem społecznym. Pracuje jako adiunkt w Katedrze Psychologii Społecznej Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej oraz w Zakładzie Ergonomii CIOP-PIB w Warszawie. Interesuje się problematyką stresu w pracy oraz jego zdrowotnymi i organizacyjnymi następstwami (m.in. wypaleniem zawodowym i zachowaniami kontrproduktywnymi), jak również pozytywną psychologią pracy (m.in. rozwojem zasobów osobistych, satysfakcją z pracy, zaangażowaniem w pracę i zachowaniami obywatelskimi). Opublikował kilkadziesiąt artykułów na ten temat, a także trzy monografie. Członek Polskiego Stowarzyszenia Psychologii Organizacji, Polskiego Stowarzyszenia Psychologii Społecznej oraz European Academy of Occupational Health Psychology i Stress and Anxiety Research Society.
Z recenzji dr hab. Marioli Łaguny, prof. KUL: Przedstawiona do recenzji monografia ujmuje wieloaspektowo zjawisko zachowań kontrproduktywnych, prezentując zarówno jego charakterystyki i typologie, jak i wskazując na różnorodne uwarunkowania związane z osobą pracownika oraz z kontekstem organizacyjnym, w którym ona funkcjonuje. Tym jednak, co stanowi o szczególnej wartości monografii jest analiza mechanizmów regulujących występowanie różnych form zachowań kontrproduktywnych, próba wyjaśnienia złożonych relacji między różnymi czynnikami, które sprzyjają tego typu zachowaniom. Autor dokonał bardzo szerokiej analizy literatury, zarówno światowej, jak i polskiej, prezentując aktualny stan badań w tym zakresie, zwracając przy tym uwagę na szczególnie cenne wyniki metaanaliz dotychczasowych badań. Omówił także wyniki interesującego, rozbudowanego programu własnych badań empirycznych, które testowały te złożone mechanizmy postulowane w literaturze, dając wgląd w złożone zjawisko działań na szkodę organizacji. Książkę czyta się z przyjemnością, wnosi ona nowy wkład w zrozumienie tego zagadnienia, przy tym napisana jest w sposób bardzo klarowny, ładnym językiem.
Z recenzji prof. dr hab. Augustyna Bańki: Recenzowana rozprawa jest obszernym studium naukowym na temat zachowań pracowników, których celem jest intencjonalne szkodzenie organizacji i pracodawcy. Proces ten nazywamy zachowaniami kontrproduktywnymi bądź dewiacyjnymi, ale wciąż mało o nim wiemy. Autor monografii podjął piękne ryzyko poznawcze, zarówno ze względu na ambicje teoretycznego uzasadnienia badań nad owym procesem jak i na trud empirycznego udokumentowania sformułowanych hipotez badawczych weryfikowanych w cyklu sześciu studiów empirycznych.
Książek poświęconych psychologii aktorów jest niewiele, i to nawet w skali literatury światowej. Z tego względu z dużym uznaniem oceniam tę propozycję edytorską, pomyślaną jako praca zbiorowa z tego interesującego zakresu. Kompozycja całości książki, zawierającej trzy części, jest dobrze zaprojektowana. (…) Bardzo ciekawa kolekcja oryginalnych wypowiedzi aktorów stanowi doskonałe wsparcie i ilustrację badań psychologicznych. Rekomenduję tę książkę do druku i bardzo pozytywnie oceniam jej zawartość.
prof. dr hab. Czesław S. Nosal, Uniwersytet SWPS – z recenzji
Aktorzy: To nie są błazny (…), lecz ludzie, których na to powołano, by biorąc na się maskę i udanie, mówili prawdy wiecznej przykazanie. Na co stać kogo, tajemnic tych sięga; wieczna w tym siła, groza i potęga. Przedstawione przez Wyspiańskiego standardy sztuki aktorskiej dowodzą, że jest to sztuka zarówno ważna, jak i potrzebna – w perspektywie jednostkowej i społecznej. Z uznaniem należy się odnieść do podjętego przez autorki projektu, analiz, badań i opisu. (…) Książka jest adresowana do profesjonalistów: psychologów, teatrologów, kulturoznawców, a także do szerszego grona czytelników, szczególnie tych, którzy cenią żywe słowo i kulturę narodową.
dr hab. Stanisława Tucholska, prof. Akademii Ignatianum w Krakowie – z recenzji
Barbara Mróz, prof. nadzw. dr hab. w dziedzinie psychologii, jest zatrudniona w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Opolskiego. Przez 21 lat pracowała w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Wrocławskiego. Mieszka we Wrocławiu. Jest autorką pięciu książek, w tym publikacji 20 lat później – osobowość i hierarchia wartości wybitnych aktorów polskich. Badania podłużne, która zdobyła w 2016 r. Nagrodę Teofrasta w kategorii najpopularniejsza naukowa książka psychologiczna.
Jolanta Kociuba, dr hab. w dziedzinie nauk społecznych, zatrudniona w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Jest autorką książek: Tożsamość aktora (1996), Analityczne ujęcie danych jakościowych. Badanie poczucia tożsamości aktorów (2013), Idea Ja i koncepcja tożsamości. Zmiana znaczenia w nauce i kulturze (2014). Zajmuje się badaniami nad problemem poznania społecznego, nad współczesną tożsamością kulturową i indywidualną oraz jej przemianami w warunkach zmiany społecznej.
Barbara Osterloff, prof. Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, dr nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa, historyk teatru i krytyk teatralny. Wieloletnia redaktorka miesięcznika Teatr. Opracowała i wydała monografię naukową Aleksander Zelwerowicz (2011), uhonorowaną Nagrodą Warszawskiej Premiery Literackiej (2013). W latach 2008–2012 i 2012–2016 pełniła funkcję prorektora ds. dydaktyki. Wykłada również historię dramatu na Wydziale Scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
Będzie mowa o Polakach, także o Polkach, o naszym szczęściu i nieszczęściu, o bardziej lub mniej udanym życiu w III Rzeczypospolitej. I tym głównie ta publikacja różni się od kilku wydanych ostatnio w Polsce prac o szczęściu, przede wszystkim amerykańskich autorów. Nie chcę przez to powiedzieć, że jest w niej więcej prawdy o nas, ale jest w niej niewątpliwie więcej o nas i bardziej o nas. Prawdy o społeczeństwie amerykańskim często nie są prawdami uniwersalnymi. (…) Większość dowiedzionych na świecie mnóstwem badań prawidłowości nas także obejmuje, ale istotne jest, czy my sami o tym wiemy i – co ważniejsze – czy to na sobie sprawdziliśmy. Niniejsza książka jest takim sprawdzianem i zarazem poszukiwaniem tych aspektów, w których pozostajemy jednak odmienni. Nie żeby się tą odmiennością chwalić czy martwić. Po prostu, dobrze byłoby wiedzieć, jacy jesteśmy naprawdę.
(ze Wstępu)
Książka Janusza Czapińskiego ma charakter unikalny, stanowi:
• wnikliwe odzwierciedlenie typu badań prowadzonych w zakresie bujnie rozwijającej się psychologii pozytywnej;
• kompendium wiedzy uzyskanej w toku mało znanych współczesnych badań nad szczęściem – wiedzy o korelatach i uwarunkowaniach poczucia szczęścia, a także o uczestniczących w tych badaniach ludziach (różnych narodowości i kultur);
• potężny stymulator pytań o naturę człowieka;
• układ odniesienia dla dalszych empirycznych poszukiwań zróżnicowania przyczyn i przejawów dobrego życia.
z recenzji prof. Marii Jarymowicz
Studia nad fenomenem miejskości w wymiarze społecznym, ekonomicznym i przestrzennym nieuchronnie prowadzą do pytań i postulatów, na które odpowiedzi należy szukać w dziedzinie polityki miejskiej. Stąd dwa zasadnicze wymiary proponowanego w książce ujęcia tematu: kwestia miejska i polityka rozwiązywania problemów. Te dwa wymiary wchodzą ze sobą w nieustanną interakcję. Proces analitycznego badania polityki miejskiej wpływa na jej polityczne rozumienie i zakres praktycznej interwencji w obszary uznane za problemowe. Z drugiej strony działania władz miejskich, interesy gospodarcze sektora prywatnego, wspólnotowa aktywność mieszkańców, zorganizowana lub spontaniczna społeczna kontestacja kierunków prowadzonej polityki tworzą nowe tematy badawcze dla analityków rozwoju miast. Polityka miejska „staje się” wraz z każdą próbą jej opisania, usystematyzowania, zinterpretowania.
Iwona Sagan – dr hab., profesor Uniwersytetu Gdańskiego, kieruje tam Katedrą Geografii Ekonomicznej. Specjalizuje się w badaniach miejskich, którym poświęcone są jej liczne publikacje krajowe i zagraniczne. W książce "Miasto scena konfliktów i współpracy" (2000) wprowadziła koncepcję reżimu miejskiego do badań miast socjalistycznych i postsocjalistycznych. Kieruje Centrum Doskonałości RECOURSE – Research and Education Centre for Urban Socio-Economic Development. Jest członkiem ciał doradczych oraz organów opiniodawczo-konsultacyjnych samorządów miejskich i regionalnych.
W prezentowanej książce Autorka przedstawia nowe ustalenia z zakresu teorii organizacji, zarządzania publicznego i współpracy. Dokonuje identyfikacji uwarunkowań i motywów wpływających na kształtowanie skutecznej współpracy międzyorganizacyjnej w systemie zarządzania bezpieczeństwem publicznym. Posługując się nowoczesną metodologią, polegającą m.in. na zintegrowaniu różnych koncepcji współpracy międzyorganizacyjnej w ramach ujęcia organizacyjno-społecznego, Katarzyna Sienkiewicz-Małyjurek wypracowuje też własny model współpracy w ramach zarządzania bezpieczeństwem publicznym. Udowadnia również, że skuteczność owego modelu zależy od wielu czynników, a przebieg działań w badanym systemie opiera się nie tylko na wytycznych pochodzących z regulacji prawnych oraz z regulaminów i procedur, lecz wynika również z uwarunkowań społecznych, organizacyjnych i sytuacyjnych.
Spośród wielu publikacji dotyczących szeroko pojętego problemu współpracy rzadko pojawiają się takie, które omawiają określone systemy zarządzania, czyli obszary, gdzie można wykorzystywać dany model współpracy. Na uznanie zasługuje więc praca Katarzyny Sienkiewicz-Małyjurek - jednocześnie niezwykle ważna i potrzebna.
z recenzji dr hab. Ewy Bogacz-Wojtanowskiej
W numerze [Contents]
Artykuły [Articles]
Adriana Rosocha, Robert Balas: Warunkowanie ewaluatywne: czy można mieć niespójne postawy? Próba częściowej replikacji badań Rydella i współpracowników [Evaluative conditioning: Can we have inconsistent attitudes? An attempt of partial replication of Rydell et al.], doi 10.7366/1896180020174201, s. 256–267;
Maciej Kościelniak, Przemysław Kubaszewski, Jarosław Piotrowski, Magdalena Żemojtel-Piotrowska: Zmiana w wyglądzie zewnętrznym polityka a jego wizerunek [The effect of changes in the facial appearance on politician image], doi 10.7366/1896180020174202, s. 268–279;
Dagmara Gawron: Jawna i ukryta konfrontacja z upiększoną wersją własnej twarzy a ocena własnego wyglądu i nastrój [Explicit and implicit confrontation with beautified face images and its impact on appearance and mood], doi 10.7366/1896180020174203, s. 280–292;
Joanna Sokołowska, Patrycja Śleboda: Zależność odwrotna: znaczenie afektu i wiedzy eksperckiej [The inverse relation: Affect vs. expertise], doi 10.7366/1896180020174204, s. 293–303;
Magdalena Szubielska, Kamila Dziopa: Media a rozwój pojęciowy: badanie nazywania zwierzęcych bohaterów filmów animowanych przez dzieci [Mass media and conceptual development: A study of naming animal cartoon characters by children], doi 10.7366/1896180020174205, s. 304–318.
Metody [Methods]
Karolina Świst: Skala opinii uczniów (Student Opinion Scale): analiza właściwości psychometrycznych [The analysis of psychometric properties of Student Opinion Scale], doi 10.7366/1896180020174206, s. 319–346.
Dlaczego tak jest, że jeden system ulega zniszczeniu, a inny ma zdolność do przetrwania?
Czy możliwa jest polityka odporności i elastyczności w obliczu gwałtownych zmian i fali szoków?
Czy destrukcja może być twórcza?
Agnieszka Rothert odpowiada na te pytania w sposób prowokacyjny i niekonwencjonalny. Wszechświat, rafy koralowe, ulice miast, ludzki mózg i ciało – wszędzie tam widoczne są wspólne cechy i prawidłowości. Formują ślady, które można wykorzystać do tworzenia drogowskazów politycznych. Tu i teraz – po to, żeby lepiej radzić sobie w przyszłości.
Autorka wykorzystuje idee z różnych dziedzin nauki. Przywołuje takie pojęcia, jak złożoność, odporność, ewolucja, adaptacja, zakłócenie, twórcza destrukcja, katastrofa. Zostały one zaadoptowane, zmiksowane i zwizualizowane w celu pokazania, że
WSZYSTKO JEST ZE SOBĄ POŁĄCZONE i KONIEC JEST POCZĄTKIEM.
Agnieszka Rothert – doktor habilitowana, profesor UW, politolożka, kierowniczka Zakładu Instytucji Europejskich, Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego. Autorką licznych artykułów oraz kilku książek na temat zastosowania teorii złożoności, analizy sieciowej w naukach politycznych, zarządzania transnarodowego, innowacji i kreatywnego myślenia, m.in. Emergencja rządzenia sieciowego (2008), Dezagregacja polityki (2010), Power of Imagination. Education, Innovations and Democracy (2016).
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
