Książka prezentuje wybrane nurty współczesnej filozofii społecznej i czołowych jej myślicieli. Autor m.in. omawia poglądy M. Horkheimera, K.R. Poppera, J. Habermasa, A. Giddensa, P. Wincha, wiele miejsca poświęcając na ukazanie dwóch modeli demokracji :demokracji proceduralnej oraz republikańskiej, argumentuje za przyjęciem tej ostatniej, w której respektuje się dobro wspólne, wbrew grupowym partykularyzmom, jakie przeważnie dominują w demokracji proceduralnej. Włodzimierz Kaczocha przedstawia rozbudowaną koncepcję dobra wspólnego oraz zasady polityki państwa, dotyczące realizacji wartości dobra. Nawiązuje przy tym do myśli J. Maritaina i Jana Pawła II.
Profesor filozofii Włodzimierz Kaczocha opublikował dziesięć monografii oraz trzysta artykułów i rozpraw, w których przedstawił, między innymi, zagadnienia filozofii rozwijane przez polskich myślicieli w okresie od połowy XIX do końca XX wieku, w szczególności zagadnienia filozofii kultury oraz filozofii społecznej, m.in.: Inspiracje marksistowskie w filozofii kultury w Polsce (do 1939 roku) [1984]; Kultura. Studia z historii myśli [1991, II wyd. 1999]; Demokracja. Studia z dziejów myśli [1993, II wyd. 1999]; Filozofia cywilizacji i kultury [1998]; Konta ston Hainteker ton Kafka kai Aristoteli, Eurace [2002]; Studia z filozofii XX wieku [2008]. W ostatnich latach zajmuje się współczesnymi zagadnieniami filozofii społecznej: Demokracja proceduralna oraz republikańska [2004]; Filozofia społeczna. Wybrane zagadnienia filozoficzno-teoretyczne oraz empiryczne [2015].
Psychology in Practice Among the measurable effects of the research project Adaptation of tools enabling the diagnosis of the quality of physical and social environment of development of children between the age of 6 and 36 months there are: initial identification of risk factors and favourable-development factors present in the physical and social space of small children in Poland, elaboration of a number of directions facilitating the complex diagnosis of the level of pro-developmental character of the environment, and preparation of a list of directions for people who are directly responsible for the organization and/or evaluation of the quality of physical and social space of the child’s development. The authors also describe the process of the Polish adaptation of the AHEMD questionnaire (Affordances in the Home Environment for Motor Development) and IT-HOME Inventory (Infant/Toddler Home Observation for Measurement of the Environment). The Authors of the book are researchers in the Institute of Psychology at Adam Mickiewicz University in Poznań (Poland). Angielskie, skrócone wydanie książki: Elżbieta Hornowska, Anna I. Brzezińska, Karolina Appelt, Katarzyna Kaliszewska-Czeremska Rola środowiska w rozwoju małego dziecka – metody badania Wydawnictwo Naukowe Scholar 2014
Autorka przedstawia powstanie i działalność Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Pielęgniarek i Położnych, największej organizacji związkowej zrzeszającej tę grupę zawodową. To herstory („jej historia”) tego niezwykłego związku, opowiedziana przez jego założycielki i aktywistki, poruszająca nie tylko różne aspekty działalności związkowej, lecz także utrudnienia, jakie napotykają kobiety chcące uczestniczyć w sferze publicznej. Z badań nad OZZPiP wyłania się obraz organizacji walczącej, starającej się negocjować wizerunek pielęgniarki i położnej przez zerwanie z tradycyjnie przypisywaną tym zawodom pokorą na rzecz podkreślania ich profesjonalizmu oraz niezwykłej wagi pracy opiekuńczej. Tłem rozważań jest reforma systemu ochrony zdrowia w Polsce oraz jej konsekwencje dla warunków pracy oraz możliwości świadczenia wysokiej jakości opieki przez pielęgniarki i położne.
Nowoczesność jest rozdarta, uwikłana w sprzeczności. Próbując wyrwać się z zamętu świata, odwołaliśmy się do autorytetu rozumu. Dziś świetnie już wiemy, że zamęt związany może być także z rozumem. Optymistyczne przesłanie Wieku Świateł załamało się. Symbolika Oświecenia to symbolika dobroczynnej iluminacji. Już rewolucja francuska stawia nam jednak przed oczami obraz parkosyzmów ludzkiego szaleństwa. A dzisiaj? Ze wszystkich stron wkrada się wieloznaczność i niepewność. Czy jesteśmy racjonalni? Żyjemy w gmatwaninie prawd ułomnych, mających krótki żywot. Mówimy o demokracji, z pewnością nie wypada nam już jednak mówić o rządach rozumu. Przed bezradnością bronimy się, uciekając do krainy mitów. W mętnych wodach popkultury rodzą się nowe mitologie. Walczymy z nimi orężem utopii. Obraz Miasta Słońca zastąpiła dziś utopia rozumu komunikacyjnego. Powstaje galimatias. Czy potrafimy się z nim zmierzyć?
Racjonalność terroru (obrona rewolucji przed jej wrogami, zagrożenie obleganej przez nieprzyjaciół ojczyzny) ma charakter pozorny. W istocie bowiem najważniejsza jest sama furia sponiewierania i zastraszenia, która niweczy wszelkie wymagania rozumu. Jakże inaczej mielibyśmy bowiem oceniać samą formułę obwinienia, którą przyjmowano, tworząc prawne podstawy machiny śmierci. Zgodnie z dekretem z 22 prairiala (10 czerwca) 1794 roku Trybunał Rewolucyjny mógł wydać tylko dwa wyroki – uniewinnienie lub śmierć. Na żadne niuanse nie ma miejsca. Rewolucyjny „wymiar sprawiedliwości” stanowi w istocie świadectwo manichejskiej obsesji, która sens działania odnajduje w pragnieniu oczyszczenia, dokonującego się poprzez śmierć, poprzez unicestwienie tego, co „nieczyste”.
Praca, którą z dużym zainteresowaniem przeczytałam, wpisuje się w rozważania nad sposobami rozwoju obszarów wiejskich i nowego [...] sposobu/modelu tego rozwoju, określanego takimi przymiotnikami jak: zrównoważony, wielofunkcyjny, neoendogenny. […] stara się odpowiedzieć na pytanie, na ile nowe instytucje – trójsektorowe partnerstwa terytorialne – są w stanie sprostać wymaganiom współrządzenia (governance), czy idąc dalej – na ile lokalne społeczności są do tego gotowe, czyli na ile chcą uczestniczyć w rządzeniu, a na ile chcą być tylko dobrze rządzone.
z recenzji prof. dr hab. Marii Halamskiej
Praca posiada bardzo solidne umocowanie teoretyczne oraz doskonałe umiejscowienie tematyki badań w ustawodawstwie polskim i unijnym. [...] Autorki pokusiły się na – w mojej opinii udane – połączenie metod ilościowych i jakościowych. Efektem jest bardzo frapujące, bogate w treść oraz mnogość inspiracji dla kolejnych badań studium kondycji LGD [...]
z recenzji dr. hab. Wojciecha Kniecia
Rozpoznanie znaczenia czynnika autorytetu gminnych władz samorządowych dla rozwoju wiejskich społeczności lokalnych może prowadzić do zmiany perspektywy w myśleniu o samorządzie. Oparte na autorytecie przywództwo jest niezbędne do ukierunkowanego i dynamicznego rozwoju społeczności lokalnej. Zrealizowane w podkarpackich gminach badania, będące empiryczną egzemplifikacją problematyki podjętej w tej pracy, ukazały m.in. znaczenie roli przedstawicieli władz samorządowych jako lokalnych liderów, których pożądaną, a nie zawsze w wystarczającym stopniu rozwiniętą cechą jest umiejętność sieciowej współpracy, tworzenia koalicji, mobilizowania wewnętrznych i zewnętrznych zasobów dla przyspieszenia procesów rozwojowych.
Agnieszka Trąbka – socjolożka, psycholożka i tłumaczka. W 2013 roku obroniła doktorat w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, obecnie pracuje na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II. Prowadziła badania w Polsce, w Niemczech oraz w Stanach Zjednoczonych w ramach stypendium na Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku. Jej zainteresowania naukowe obejmują socjologię i antropologię mobilności, migracje oraz przemiany tożsamościowe we współczesnym świecie.
Jak przeżywają migrację osoby, które w dzieciństwie zmieniały kraj zamieszkania w związku z pracą rodziców (tzw. Third Culture Kids)? Przed jakimi wyzwaniami stają młodzi migranci? Jak sobie z nimi radzą? Dlaczego wyjazd dla jednych jest przygodą życia, a dla innych traumą? Na podstawie wywiadów biograficznych Agnieszka Trąbka analizuje przebieg adaptacji, proces budowania tożsamości oraz wpływ doświadczenia migracji na wybory życiowe w dorosłości.
Agnieszka Trąbka w swojej pracy dociera do jądra i istoty przeobrażeń współczesności, wiążących się z intensyfikacją migracji na ogromną skalę. (…) Uderza jednak nie tylko oryginalność tematu, zasadniczo niepodejmowanego na gruncie polskim, lecz także fascynujący sposób pisania Autorki. Czytanie tej pracy to nie tylko odkrywanie socjologiczno-antropologicznej istoty Third Culture Kids, ich tożsamości, ale również doświadczanie swoistej przygody międzykulturowej, poprzez biograficzne odsłanianie drogi życia uczestników i uczestniczek badania.
z recenzji prof. Krystyny Slany
Największą zaletą antologii jest to, że może ona stanowić świetną metodologiczną podstawę i inspirację do kolejnych badań nad publicznością (nie tylko) filmową. Naukowiec, który będzie chciał podjąć się eksploracji fenomenu recepcji mediów, znajdzie tu całą gamę podpowiedzi dotyczących technik i metod badawczych. Od klasycznych metod socjologicznych prezentowanych przez Emilie Altenloh czy Susan Ohmer, przez propozycję badania rankingów filmowych przedstawioną przez Josepha Garncarza, pogłębione wywiady przeprowadzone i zinterpretowane przez Annette Kuhn, analizę takich fenomenów jak rozmowy w kinie (artykuł Janet Staiger), listy pisane do reżysera (tekst Petera Krämera) czy wypowiedzi homoseksualnych fanów Star Treka (opracowanie Henry’ego Jenkinsa), badania nad wpływem kina na przemysł turystyczny (artykuły Rodanthi Tzanelli oraz Martina Barkera i Ernesta Mathijsa) czy analizę sposobów funkcjonowania amerykańskich wypożyczalni wideo (tekst Daniela Herberta), aż do opisania kultury uczestnictwa na podstawie analizy vlogów znajdujących się na portalu YouTube (Jean Burgess, Joshua Green) – czytelnik otrzymuje cały wachlarz możliwości związanych z różnorodnymi sposobami badania odbioru przekazów audiowizualnych. dr hab. Arkadiusz Lewicki Autorzy: Emilie Altenloh, Thomas Austin, Martin Barker, Jean Burgess, John Fiske, Joseph Garncarz, David Gauntlett, Joshua Green, Daniel Herbert, Henry Jenkins, Jesko Jockenhövel, Konrad Klejsa, Peter Krämer, Annette Kuhn, Ernest Mathijs, Susan Ohmer, Philipp Pohlenz, Dieter Prokop, Fritz Reusswig, Magdalena Saryusz-Wolska, Julia Schwarzkopf, Lakshmi Srinivas, Janet Staiger, Birgit Stark, Rodanthi Tzanelli, Claudia Wegener Konrad Klejsa jest adiunktem w Katedrze Mediów i Kultury Audiowizualnej Uniwersytetu Łódzkiego oraz wykładowcą Szkoły Filmowej w Łodzi. W latach 2007–2009 pracował na Uniwersytecie w Tybindze; współredagował m.in. tomy o polsko-niemieckich relacjach filmowych (wydanie niemieckie 2011; wydanie polskie 2012); za monografię Filmowe oblicza kontestacji w 2009 roku otrzymał Nagrodę im. Bolesława Michałka. Był stypendystą Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej, tygodnika „Polityka” oraz Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Magdalena Saryusz-Wolska jest adiunktem w Katedrze Mediów i Kultury Audiowizualnej Uniwersytetu Łódzkiego, pracownikiem naukowym Centrum Badań Historycznych PAN w Berlinie. Studiowała socjologię, kulturoznawstwo i filmoznawstwo w Łodzi, Moguncji i Giessen (Niemcy). Redaktorka m.in. antologii Pamięć zbiorowa i kulturowa. Współczesna perspektywa niemiecka (2009) i autorka monografii Spotkania czasu z miejscem. Studia o pamięci i miastach (2011). Zajmuje się m.in. relacjami łączącymi film i pamięć zbiorową.
Kim jest Żyd? Czy słowo to wiąże się z religią judaistyczną czy Żydem może być również ateista? Czym jest ortodoksja żydowska, judaizm humanistyczny, kim są Żydzi mesjanistyczni? Tak wiele pytań, a tylko jeden naród. Z pozoru jeden… Żydzi to mozaika narodowości i tożsamości. W książce Tożsamość żydowska a polityka imigracyjna Izraela Autorka zwraca uwagę na wielość definicji żydostwa, różne jego koncepcje, rozróżnienia. Podkreśla, że nie można współcześnie jednoznacznie określić kto jest Żydem, a kto nim nie jest. Kwestia ta ma bezpośrednie konsekwencje dla polityki migracyjnej Izraela i nastręcza wielu formalnych trudności. A trzeba pamiętać, że współczesny Izrael jest krajem wielokulturowym, którego mieszkańcy to przybysze z blisko osiemdziesięciu krajów. Anna Dudzińska – pracownik Katedry Mediów, Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie. Absolwentka Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej WSIiZ oraz Stosunków Międzynarodowych Wyższej Szkoły Europejskiej.
Książka jest wprowadzeniem w problematykę pomiaru psychologicznego. W części pierwszej Autorka omawia istotę wnioskowania psychometrycznego, przedstawia podstawowe modele psychometryczne, prezentuje kryteria dobroci testów psychologicznych oraz zagadnienia związane z doborem pozycji do konkretnego testu.
Omawia również – i to należy szczególnie podkreślić – społeczny kontekst testowania psychologicznego, wraz z zagadnieniami stronniczości wyników testowych oraz sposobami jej szacowania. Cześć druga pracy to praktyczny przewodnik przeznaczony dla tych wszystkich osób, które – z różnych względów – są zainteresowane zbudowaniem własnego narzędzia pomiarowego.
Książka adresowana jest głównie do psychologów i studentów psychologii. Jednak ze względu na uniwersalność poruszanej problematyki, jak i nietechniczny sposób prezentacji podstawowych zagadnień może być również z powodzeniem wykorzystywana przez studentów i specjalistów z innych dziedzin, np. socjologii czy pedagogiki.
W ostatnim czasie duże zainteresowanie zaczął wzbudzać nastrój, czyli stan o tak małej intensywności, że czasem umyka naszej uwadze. Nie ma on bezpośredniego wpływu na zachowania człowieka, nie stanowi impulsu do działania, nie wybija się na plan pierwszy w naszej świadomości, ale decyduje o tym, jak postrzegamy nasze otoczenie. Nastrój zabarwia wszystkie nasze myśli i dlatego jest w nich cały czas obecny. Dość szczególne miejsce wśród różnych jego rodzajów zajmuje smutek. Właściwie zawsze w myśleniu potocznym był uznawany za uciążliwy i całkowicie niepotrzebny. Książka ujmuje smutek w kontekście najpopularniejszych modeli nastroju i pokazuje, że w wielu sytuacjach jest on o wiele bardziej użyteczny niż nastroje przyjemne. Zawsze pozostaje odczuciem uciążliwym, a czasem nawet bolesnym, ale może przynosić korzyści w postaci usprawnienia niektórych procesów poznawczych czy uodpornienia na błędy postrzegania i ewaluacji. Książka jest adresowana do studentów i badaczy zainteresowanych zależnościami między nastrojem i przetwarzaniem informacji oraz możliwościami, jakie dają w tej dziedzinie narzędzia psychofizjologiczne.
Zbiór szesnastu artykułów (…) stanowi interesującą całość z trzech powodów. Po pierwsze, umożliwia przyjrzenie się wielu zjawiskom zachodzącym współcześnie na wsi polskiej (nowe zasady produkcji żywności i ich konsekwencje społeczne oraz kulturowe, stosunek mieszkańców wsi wobec przyrody, znaczenie migracji zarobkowych czy też rozwój społeczeństwa obywatelskiego). Po drugie, daje wgląd w to, jakimi tematami zajmuje się obecnie polska socjologia wsi (jak wyżej). Po trzecie wreszcie, stawia pytania o kondycję samej dyscypliny, o stosowane w jej obrębie założenia i metody badawcze, a więc o kształt aktualnego paradygmatu badawczego.
(z recenzji I. Bukraby-Rylskiej)
Nie znika jednak z rzeczywistości społecznej specyficzny splot warunków, który bywa nazywany wymiarem wiejskim (rural). (…)
Rozwijając współpracę z przedstawicielami innych dyscyplin, socjologia wsi podejmuje więc nowe problemy badawcze i redefiniuje własny przedmiot badań. Ma to związek zarówno z zachodzącymi zmianami społecznymi, których następstwa obserwuje się także na wsi, jak i rozwojem socjologii i wyłanianiem się nowych obszarów zainteresowań. Na skutek zmian społecznych kurczy się świat społeczny, utożsamiany dotychczas z wsią i wiejskim sposobem życia. Świadczy o tym zanik wielu charakterystyk składających się na specyfikę przestrzeni wiejskiej, których występowanie umożliwiało odróżnianie wsi od miasta. Procesy społeczne, takie jak globalizacja, suburbanizacja, urban sprawl, dezagraryzacja prowadzą do kształtowania się nowych form społeczno-przestrzennych, łączących cechy obu struktur osadniczych, zamazując czytelne niegdyś granice i podziały.
(z Wprowadzenia Hanny Podedwornej)
Książka przedstawia formułowane w ramach nowego zarządzania publicznego sposoby zapewniania obywatelom najważniejszych usług publicznych. Upowszechniło ono pogląd, że proste usługi komunalne, ale także edukacja czy ochrona zdrowia to zadania, które najlepiej zrealizują podmioty prywatne (biznes i sektor pozarządowy) wyłonione przez administrację w konkurencyjnych procedurach. Jak opisywał Tony Judt, takie podejście wyzwoliło nas z przekonania, że państwo gwarantuje najlepsze rozwiązanie wszystkich problemów. Coraz częściej zaczynamy jednak dostrzegać luki i ułomności w prorynkowym nastawieniu do zarządzania publicznego. Przekonujemy się, że potrzebne jest pragmatyczne i poparte doświadczeniem spojrzenie na dylemat: ile państwa, ile rynku w sferze usług publicznych.
To praca ważna, tak dla badaczy usług publicznych, jak i tych, na których spoczywa powinność ich zapewnienia. Tym pierwszym oferuje ona użyteczną teoretyczną perspektywę analityczną. Z kolei dla tych drugich stanowić może zbiór nieocenionych wskazówek, kiedy przychodzi rozstrzygać o formie i zakresie świadczenia usług publicznych. To także pozycja, z którą koniecznie powinni się zapoznać studenci kierunków, na których wykłada się zagadnienia związane z usługami publicznymi.
z recenzji dr. hab. Stanisława Mazura, prof. Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie
Książka przedstawia najważniejsze wyniki uzyskane w ramach interdyscyplinarnego projektu badawczego „Nowe wzorce formowania rodziny w Polsce – kontekst społeczno-ekonomiczny, preferencje i wpływ na zadowolenie z życia” (FAMWELL). Celem projektu było pogłębienie wiedzy na temat przyczyn rozpowszechniania się nowych wzorców tworzenia i rozwoju rodzin w Polsce oraz ich konsekwencji dla dobrostanu psychicznego ludności. W kolejnych rozdziałach badamy, jak różnego rodzaju zasoby i ograniczenia, o charakterze ekonomicznym, instytucjonalno-prawnym czy społecznym, a także wyznawany system wartości wpływają na formowanie związków – w tym związków nieformalnych – i ich rozpad, na decyzje o urodzeniu pierwszego i kolejnego dziecka, a także na zjawisko bezdzietności. Praca prezentuje wartościowe rezultaty, które należy ocenić jako wzbogacające wiedzę w zakresie kształtowania się nowych wzorców formowania i rozwoju rodziny w Polsce z uwzględnieniem ich wpływu na zadowolenie z życia. Wszystko to gwarantuje, że publikacja znajdzie liczne grono nabywców wśród demografów, ekonomistów, socjologów, polityków społecznych, zainteresowanych procesami demograficznymi, ich społeczno-ekonomicznymi uwarunkowaniami i konsekwencjami oraz możliwościami aplikacyjnymi otrzymanych wyników. z recenzji dr hab. Jolanty Kurkiewicz, prof. UE w Krakowie
W Polsce proces starzenia się ludności postępuje bardzo szybko, co zmienia kształt „polskiej kultury starości”. Na potrzeby niniejszej książki termin ten definiujemy jako zestaw norm i praktyk społeczno-kulturowych – realizowanych zarówno przez osoby starsze, jak i osoby młode wobec osób starszych – szczególnie istotnych na dalszych etapach życia. W naszych badaniach skoncentrowaliśmy się na „młodych” emerytach, a więc takich, którzy formalnie przeszli na emeryturę w okresie ostatnich pięciu lat. Ich doświadczenie emerytury jest więc krótkie, można powiedzieć, że są w fazie przejściowej pomiędzy kolejnymi etapami życia – pomiędzy późną dorosłością a starością. Ale jest to okres kluczowy, jeżeli chcemy gruntownie poznać doświadczenie starzenia się i uchwycić bieg życia jednostki w całej jego złożoności. Przejście na emeryturę może być postrzegane jako znaczący moment w życiu człowieka. Ma on wpływ nie tylko na jednostkę przechodzącą na emeryturę, ale oddziaływa również na innych ludzi: członków rodziny, współpracowników, przyjaciół i znajomych. Jest więc kluczowy dla wielu wymiarów relacji społecznych. Pojawia się jednak pytanie, czy stanowi on punkt zwrotny w wymiarze tożsamościowym człowieka, czy w zasadniczy sposób odbija się na sposobie definiowania samego siebie i odnajdywania się w otaczającej rzeczywistości społecznej. Odpowiedź na to pytanie nie może być (i nie jest) odpowiedzią łatwą. Moment przechodzenia na emeryturę, jak i sam czas emerytury, nie jest bowiem doświadczeniem jednorodnym.
Kluczowe w tej książce są trzy pojęcia: tożsamość, religia i biografia. Opowieść o życiu jest świadectwem losów poszczególnej osoby i jednocześnie narracją o wspólnotach, do których przynależy. Daje wyraz nie tylko zmaganiom z określeniem siebie, lecz także wyraża „My”, w którym „Ja” jest zakorzenione. Z doświadczanym, nazywanym, nieodnajdywanym lub traconym sensem życia wiąże się właśnie tożsamość. W książce próbuję odpowiedzieć na pytanie o to, jak się kształtuje tożsamość osobista i zbiorowa, jak jest podtrzymywana i w jaki sposób podlega zmianom, a także – jaka jest rola religii w tych trzech procesach. O religii na tym pięknym półwyspie można powiedzieć, że – podobnie jak w innych miejscach poradzieckiego świata – przeżywa „renesans”, albo że obserwowana zmiana to zbiorowa konwersja z ateizmu. Czy rzeczywiście? Czym był ateizm w życiu moich rozmówców i jak widzą to teraz? Czym był Związek Radziecki? Jaki był i jaki jest obecnie status prawosławia, islamu i katolicyzmu? Odpowiedzi na te i inne pytania poszukiwałam w biograficznych narracjach, relacje zaś między doświadczeniem poszczególnych osób i grup, tożsamością, jej podtrzymywaniem i zmianą, a także rolą religii, są złożone i niejednoznaczne – jak w witrażach. Irena Borowik – prof. dr hab. w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie kieruje Pracownią Społecznych Badań nad Religią. Interesuje się socjologią religii: teoriami religii, empirycznymi badaniami religijności w Polsce i na świecie, przemianami w Środkowo-Wschodniej Europie oraz metodologią badań. Autorka wielu publikacji krajowych i zagranicznych, redaktorka kilkudziesięciu prac zbiorowych polsko i angielskojęzycznych, pomysłodawczyni i koordynatorka serii Socjologia Religii. Należy do licznych organizacji naukowych i jest członkinią komitetów redakcyjnych kilku czasopism. Od 1991 roku kieruje Zakładem Wydawniczym NOMOS.
Problem pracoholizmu pojawił się w Polsce stosunkowo niedawno. Przeglądając wpisy na forach internetowych i blogach można dostrzec, jak różne są znaczenia przypisywane pracoholizmowi. Dla jednych nadmierna praca jest źródłem satysfakcji, dla innych wynika z chęci sprostania oczekiwaniom (własnym i innych). Czasami taka dająca zadowolenie praca wypełnia całe życie, bo znaleźć w niej można wszystko, co do szczęścia potrzebne. Pracowanie może być akceptowanym sposobem ucieczki od własnych problemów. Praca ponad siły wynika niekiedy z obawy przed utratą pracy, a nieraz ze złej organizacji pracy. Pracoholizm to szkodliwy skutek nadmiernego obciążania się pracą. Dopiero wnikliwa analiza pozwala odróżnić pracoholizm od nadmiernego obciążania się pracą. Książka składa się z dwóch części. W pierwszej omówiono zjawisko nadmiernego obciążania się pracą, w drugiej przedstawiono różne narzędzia badania pracoholizmu oraz przebieg i wyniki badań nad własnym kwestionariuszem, w tym osobowościowe i temperamentalne czynniki wpływające na nadmierne obciążanie się pracą. W załączniku zawarto arkusz pytań własnego kwestionariusza KONOP wraz z normami opracowanymi dla grup zróżnicowanych ze względu na płeć, wykształcenie i wiek. Niezwykle sumiennie przeprowadzona analiza istniejących koncepcji wraz z omówieniem już istniejących badań znakomicie porządkuje wiedzę na temat pracoholizmu, stanowiąc równocześnie podstawę do skonstruowania przez Autorów własnego kwestionariusza. Opisany w książce sposób konstruowania narzędzia badawczego jest wzorcowy. Począwszy od studiów literaturowych, opracowanie własnego modelu analizowanego zjawiska, przeglądu istniejących narzędzi i do konstrukcji własnego kwestionariusza z podaniem parametrów psychometrycznych dla wyróżnionych skal. z recenzji dr hab. Marii Strykowskiej, prof UAM Autorami książki są pracownicy i doktoranci Instytutu Psychologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
W dwu ostatnich dekadach problematyka pamięci społecznej i różnorodnych form jej upamiętniania stała się jednym z najbardziej popularnych tematów dyskutowanych w publicystyce. Nie tylko zresztą w publicystyce, również w nauce obserwujemy bardzo wyraźny wzrost zainteresowań tą problematyką. Do grona nielicznych socjologów, którzy od czasów Halbwachsa i Czarnowskiego zajmowali się tymi zagadnieniami, dołączyli historycy, antropologowie, kulturoznawcy wprowadzając jednocześnie nowe terminy na określenie przedmiotu swych badań. Tak więc oprócz upowszechnionych przez Halbwachsa terminów „pamięć zbiorowa” i „pamięć społeczna” na oznaczenie badań nad fenomenami funkcjonowania przeszłości w teraźniejszości, pojawiły się nowe: „socjologia pamięci”, „antropologia pamięci” „miejsca pamięci” „historia drugiego stopnia”.
Wszystko to można by traktować jako symptomy rosnącego znaczenia problematyki przeszłości w życiu społecznym i politycznym. Problem okazuje się jednak bardziej skomplikowany, gdy przechodzimy do pytań bardziej szczegółowych, pytań o przyczyny takiego stanu rzeczy, gdy od ogólnych dywagacji na temat społeczeństwa przechodzimy do analizy społecznego zróżnicowania owego zainteresowania przeszłością. Okazuje się wówczas, że fenomen współczesnej fascynacji tym, co zdarzyło się kiedyś, jest czymś bardziej złożonym, niż podobne fascynacje ćwierć wieku temu. Jedną z przyczyn narastającego różnicowania się dyskursów przeszłościowych są zmiany sfery publicznej, w której są one prowadzone. Zasadnicza różnica między sytuacja sprzed dwudziestu pięciu – trzydziestu lat a sytuacją obecną polega na zmianie zasadniczych elementów konstytuujących sytuację komunikacyjną, w jakiej prowadzone były/są dyskusje o przeszłości, co w konsekwencji prowadzi tak do zmian mechanizmów rządzących przemianami samego dyskursu o przeszłości, jak i społecznych funkcji pamięci przeszłości.
W tomie znalazły się bardzo ważne teksty odnoszące się do pamięci zbiorowej społeczeństwa polskiego i sposobów jej przejawiania się w dyskursie publicznym.
W tomie publikują:
Kamilla Biskupska, Karolina Ciechorska-Kulesza, Joanna Gubała, Kaja Kaźmierska, Magdalena Lemańczyk, Mateusz Magierowski, Krzysztof Malicki, Jacek Nowak, Krystian Połomski, Krystyna Ewa Siellawa-Kolbowska, Andrzej Szpociński, Ludmiła Władyniak, Monika Żychlińska.
Seria wydawana wraz z Collegium Civitas oraz Instytutem Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk.
,,Książka jest próbą oceny zmian na polskiej wsi, dokonaną przez znawczynię tej problematyki. Dobrze został wybrany moment na takie podsumowanie - ponad 20 lat transformacji i prawie 10 lat przynależności do Unii. Pozwala to ukazać polską wieś w momencie, w którym już ujawniają się trwałe prawidłowości, a nie tylko perturbacje okresu przejściowego.""dr hab. Jerzy Bartkowski, prof. UW
Dobrze pomyślana, solidnie podbudowana intelektualnie i rzetelnie skonstruowana pokoleniowa refleksja nad kulturą tu i teraz, w której z pewnością rozpoznają się czytelnicy. prof. dr hab. Wojciech Józef Burszta Jesteśmy świadkami przejścia ponowoczesnego, które sprawia, że kulturę przestaje się utożsamiać ze zbiorowością ludzi żyjących w jej obrębie i dzielących jednakowy system normatywny, jest ona raczej kojarzona z mnogością i różnorodnością ich wyborów. Autorzy niniejszej publikacji ukazują rozmaite paradoksy z tym związane występujące w różnych obszarach świata/życia: religijności, seksualności, przemian męskości i kobiecości, konsumpcjonizmu, korporacjonizmu, jednostkowej tożsamości, kultury masowej i sztuki. Prezentują zarazem swoistą walkę między zjawiskami takimi jak fast-food i slow food, kultura „wysoka” i popularna, heteronorma i wielość norm, a także różne praktyki oporu w ramach tych starć. Ostatecznie jednak zostawiają Czytelnika z nadzieją, że warto postrzegać przejście ponowoczesne nie tyle przez pryzmat kryzysów, jak to się powszechnie czyni, ile widzieć w nim proces – by tak rzec – dezintegracji pozytywnej w makroskali. W tomie publikują: Zuzanna Grad, Izabela Handzlik, Anna Hebda, Anna Jawor, Marta Karczewska, Lidia Lechnio, Michał Jan Lutostański, Natalia Mojzych, Magdalena Skrętkowicz, Joanna Stępniewska, Aleksander Wasiak-Radoszewski, Piotr Zańko.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
