Rozmowa z chorym to jedno z najtrudniejszych zadań, przed jakim stają lekarze, pielęgniarki i bliscy osób chorych. Współczesna pielęgniarka nie może być prawdziwą profesjonalistką bez zdolności właściwego przekazywania swojej wiedzy i bez dobrej umiejętności odpowiedniej interpretacji wiadomości przekazywanych jej przez pacjenta. Niewiele jest jednak publikacji, które całościowo ujmują komunikację w praktyce pielęgniarskiej. Nawiązanie kontaktu z osobą chorą nie jest łatwe, dlatego sprawnego komunikowania powinno się nauczać już w podczas studiów. Znajomość komunikacji werbalnej i niewerbalnej pozwala pielęgniarce lepiej zrozumieć pacjenta i jego potrzeby, pacjent zaś ma zagwarantowane poczucie bezpieczeństwa i nie odczuwa negatywnych emocji wynikających z poczucia niezrozumienia. W książce, stworzonej przez zespół złożony z lekarzy, pielęgniarek, psychologów, logopedów i filozofów, przystępnie przedstawiono sposoby komunikowania w pielęgniarstwie.

W podręczniku w kompleksowy sposób zostały przedstawione informacje z zakresu fizjoterapii pediatrycznej. Jest to pierwsza tego typu publikacja napisana przez polskich autorów. Poza postępowaniem fizjoterapeutycznym uwzględniono również aspekt kliniczny pozwalający zrozumieć istotę omawianych schorzeń i symptomatyczną dla każdego schorzenia fizjoterapię. Najważniejsze schorzenia wieku dziecięcego i młodzieńczego omówiono w działach obejmujących: neonatologię, neurologię, ortopedię, reumatologię, pulmonologię, kardiologię, onkologię oraz fizykoterapię i balneologię. Autorzy poświęcili również dużo uwagi problemom niepełnosprawności dzieci i młodzieży. Podręcznik spełnia wymogi programowe wydziałów fizjoterapii studiów licencjackich. Biorąc jednak pod uwagę zakres omawianych tematów, będzie również przydatny dla studentów fizjoterapii wyższych poziomów nauczania, ponadto może stanowić cenną pomoc w pracy zawodowej każdego fizjoterapeuty i lekarza rehabilitacji medycznej.

Książka zawiera aktualne informacje na temat: - ogólnych zasad i bezpieczeństwa wykonywania szczepień z uwzględnieniem aspektów prawnych - szczepień ochronnych obowiązkowych oraz zalecanych dla niemowląt, dzieci, młodzieży i dorosłych - roli, jaką odgrywają lekarze i pielęgniarki pracujący w podstawowej opiece zdrowotnej w realizacji programu szczepień ochronnych.  

Podręcznik stanowi wprowadzenie w problematykę z zakresu zdrowia publicznego. Autor przedstawia zagadnienia związane z nowoczesną koncepcją zdrowia publicznego i medycyny społecznej w świecie i w kraju, zagadnienia problematyki ochrony zdrowia, opieki zdrowotnej, uwarunkowania zdrowia związane ze stylem życia, czynnikami genetycznymi i in. Zagadnienia omówione w publikacji zgodne z zatwierdzonym przez Ministerstwo Edukacji programem z zakresu propedeutyki zdrowia publicznego. Publikacja adresowana do studentów kierunku zdrowie publiczne, pielęgniarstwo na poziomie licencjackim, magisterskim i w czasie studiów specjalizacyjnych. Może być również wykorzystana w czasie studiów podyplomowych.

Autorzy w przystępny sposób opisują przyczyny, objawy, rodzaje badań oraz leczenie stwardnienia guzowatego. Omawiają znaczenie poradnictwa genetycznego i rolę aktywnej współpracy chorego lub jego opiekuna z lekarzem. Przedstawiają sposób postępowania osób z otoczenia, gdy u chorego wystąpi napad padaczki. Podają również adresy i telefony kontaktowe do ośrodków, w których chorzy na stwardnienie guzowate lub ich opiekunowie mogą szukać pomocy, oraz praktyczne rady dotyczące poprawy jakości życia osób chorych, uprawiania przez nie sportu, możliwości edukacji i wyboru zawodu. Czytelników zainteresują z pewnością cenne informacje zamieszczone w postaci odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania. Słownik znajdujący się na końcu książki ułatwi zrozumienie terminów medycznych.

Rodzice dziecka z ADHD/ADD mają często uczucie, jakby mieszkali na polu bitwy. Walka toczy się nieustannie o uwagę dziecka, rozrzucone skarpetki, zachowanie przy stole, nieodrobione lekcje, zgubione zeszyty... Autorka poradnika – terapeutka rodzinna, konsultantka w zakresie organizacji i zarządzania czasem – udziela wskazówek, jak nadpobudliwe i rozpraszające się dziecko nauczyć porządku, systematycznej pracy i nauki. Poradnik przeznaczony jest przede wszystkim dla rodziców, ale będzie też przydatny dla nauczycieli, psychologów i pedagogów pracujących z dziećmi z ADHD/ADD.

Sposób, w jaki się odżywiamy, ma ogromny wpływ na nasz organizm. Dotyczy to także układu odpornościowego. Nieprawidłowo dobrane składniki odżywcze, nieodpowiedni sposób przyrządzania potraw lub zbyt bogata w tłuszcze dieta - powodują osłabienie naszej naturalnej odporności. Autorka podaje podstawowe zasady przygotowywania racjonalnych posiłków, uwzględniając potrzeby osób, które zmagają się z chorobami nowotworowymi. Główną część książki stanowią przepisy na potrawy, które wspomagają układ odpornościowy.

Publikacja zawiera aktualną wiedzę na temat skal klinimetrycznych służących do oceny wyników rehabilitacji neurologicznej. W rozdziałach 1 ? 3 zostały omówione podstawy podziału skal klinimetrycznych na różne rodzaje oraz skale uniwersalne dla wielu schorzeń neurologicznych. Rozdziały 4 ? 9 stanowią kompleksowe omówienie skal stosowanych w najbardziej rozpowszechnionych chorobach układu nerwowego. Przejrzysty i uporządkowany sposób prezentowania wiedzy ułatwia jej przyswojenie. Książka adresowana jest do lekarzy specjalistów oraz specjalizujących się: w neurologii i rehabilitacji neurologicznej, pediatrii, neurochirurgii oraz fizjoterapeutów, organizatorów i zarządzających zakładami opieki zdrowotnej, a także orzeczników ZUS. Będzie również przydatna dla studentów medycyny i fizjoterapii zainteresowanych tą tematyką.

Jest to pierwsza z cyklu publikacji obejmującego tematykę chirurgii jednego dnia. Książka została napisana pod patronatem Brytyjskiego Towarzystwa Chirurgii Jednego Dnia przez zespół specjalistów. W zwięzłej formie omówiono istotne aspekty związane z wykonywaniem cholecystektomii laparoskopowej w ramach chirurgii jednego dnia, m.in. czynniki, które w największym stopniu wpływają na rezultat terapeutyczny, satysfakcję pacjentów i analizę ekonomiczną wykonywania tej procedury. Przedstawiono wskazania i przeciwwskazania do tego zabiegu w trybie jednego dnia, kwalifikację chorych, wykorzystywane techniki chirurgiczne, zasady znieczulania oraz postępowanie przed- i pooperacyjne. Książka adresowana jest do specjalistów wykonujących lub zamierzających wykonywać cholecystektomię laparoskopową w trybie jednodniowym.

Współczesna fizjoterapia dysponuje bogatym arsenałem środków służących naprawianiu różnych defektów skóry oraz modelowaniu sylwetki – metody fizjoterapeutyczne są coraz częściej wykorzystywane w salonach kosmetycznych oraz ośrodkach SPA i odnowy biologicznej (zastosowanie technik laserowych jest tego najlepszym przykładem). Niniejsza książka jest unikatową na polskim rynku pozycją ze w względu na kompleksowe ujęcie problematyki. Omówiono w niej zarówno podstawy naukowe, jak i metodykę najważniejszych zabiegów fizjoterapeutycznych wykorzystywanych w kosmetologii i medycynie estetycznej. Publikacja jest przeznaczona dla fizjoterapeutów, kosmetyczek i kosmetologów oraz dermatologów i lekarzy innych specjalności zainteresowanych tą tematyką.

Oprócz wnikliwego omówienia klasycznych chorób skóry publikacja zawiera informacje o chorobach z pogranicza innych dziedzin medycyny, w których zmiany skórne stanowią istotną częścią składową lub mają znaczenie rozpoznawcze. Szeroko rozbudowano immunopatologie kolagenoz oraz chorób pęcherzowych. stanowiącą podstawy nowoczesnej diagnostyki. Przekazano najnowsze dane o mechanizmach patogenetycznych i leczeniu chorób układowych, autoimmunologicznych, wirusowych, nowotworowych i genetycznych.

Jest to pierwszy zintegrowany podręcznik z tej dziedziny na rynku wydawniczym. Stanowi źródło aktualnej wiedzy i niezbędnych umiejętności, przydatnych w nauce i praktyce w dziedzinie pielęgniarstwa anestezjologicznego i intensywnej terapii i opieki. Treść podręcznika jest zgodna z obowiązującymi, ujednoliconymi programami nauczania na poziomie licencjackim i magisterskim. Książka jest przeznaczona dla studentów pielęgniarstwa, położnictwa i innych kierunków nauki o zdrowiu, kształcących się w wyższych szkołach prywatnych i państwowych na studiach wszystkich typów, na studiach podyplomowych i dla osób przygotowujących się do egzaminu specjalizacyjnego.

Jest to nowoczesny, wszechstronny poradnik o zdrowiu i chorobie dziecka do 3 lat. Autorami są wybitni specjaliści z zakresu neonatologii, psychologii, psychiatrii, kardiologii itd. Oprócz zagadnień związanych z rozwojem dziecka, jego pielęgnowaniem, wychowaniem w zdrowiu i chorobie w książce znajdują się rady dotyczące np. organizacji domu po urodzeniu dziecka, szczegółowe dane na temat masy ciała, wzrostu, obwodu głowy, w zależności od wieku rozwojowego, a także wskazówki, co robić, gdy dziecko nie ma apetytu lub płacze w nocy, jak karmić piersią, a jak mieszankami. Jest to wspaniała, nowatorska i mądra książka, przyjazna rodzicom, rozwiązująca każdy problem - i ten malutki, i ten ogromny. Książka jest polecana przez Instytut Matki i Dziecka.

Doskonałe uzupełnienie "Atlasu anatomii. Fotograficznego studium ciała człowieka". Przydatne do powtórzenia przed egzaminem, zwięzłe ujęcie wiadomości o unerwieniu, mięśniach i naczyniach. Usystematyzowane informacje pomocne w poznawaniu zależności topograficznych Wskazówki kliniczne podkreślające znaczenie wiedzy anatomicznej w rozwiązywaniu problemów klinicznych.

Książka zawiera kompleksowy i profesjonalny obraz pielęgniarskiej opieki onkologicznej. Publikacja adresowana jest do studentów pielęgniarstwa i innych kierunków medycznych, a także do pielęgniarek pracujących na oddziałach onkologicznych oraz przygotowujących się do egzaminu specjalistycznego z zakresu pielęgniarstwa onkologicznego.

Fizjoterapia w onkologii jest przedmiotem licznych dyskusji i badań naukowych. Dotychczas unikano ćwiczeń ruchowych oraz fizykoterapii u pacjentów chorych na nowotwory. Obecnie podlega to weryfikacji. Fizjoterapia jest niezbędna i powinna być standardem postępowania, ponieważ zmniejsza ryzyko powikłań, przyspiesza powrót do zdrowia, zmniejsza koszty ekonomiczne i społeczne leczenia. Publikacja przedstawia czynnościowe następstwa leczenia chirurgicznego, radioterapii i leczenia systemowego nowotworów złośliwych, wskazania i przeciwwskazania do fizjoterapii w tych sytuacjach, cele, metody i specyfikę fizjoterapii po leczeniu nowotworów, najnowsze osiągnięcia w rehabilitacji osób leczonych z powodu chorób nowotworowych. Odbiorcami publikacji będą studenci i absolwenci szkół medycznych, lekarze specjaliści rehabilitacji medycznej, fizjoterapii, onkologii.

W książce przedstawiono podstawowe informacje dotyczące metod fizjoterapeutycznych stosowanych w postępowaniu przed- i pooperacyjnym oraz ich znaczenie w chirurgii. Szczegółowo omówiono metody fizjoterapii stosowane w zaburzeniach czynności układu oddechowego i krążenia oraz w przywracaniu sprawności psychofizycznej u osób leczonych chirurgicznie, a także w uśmierzaniu bólu pooperacyjnego. Uwzględniono odrębności fizjoterapii po operacjach torakochirurgicznych, kardiochirurgicznych, neurochirurgicznych, angiochirurgicznych i ginekologicznych. Bardzo pomocne w samodzielnej ocenie zdobytej wiedzy będą znajdujące się na końcu książki testy. Podręcznik jest adresowany do studentów kierunku fizjoterapia oraz fizjoterapeutów. Będzie również przydatny dla studentów medycyny, a także dla lekarzy specjalizujących się w rehabilitacji medycznej, chirurgii i onkologii.

W ciągu roku 1-2 mężczyźni i kobiety na 1000 doznaje zakrzepicy żył głębokich i/albo zatoru tętnicy płucnej. Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa stanowi więc poważny problem medyczny i społeczny. Autor w przejrzysty sposób omawia najważniejsze zagadnienia związanych z rozpoznawaniem, leczeniem , a oprócz tego profilaktyką żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej w różnych grupach chorych: m.in. dorosłych, dzieci, kobiet w ciąży. Opisuje cechy charakterystyczne choroby w współzależności od umiejscowienia, a też przyczyny, metody leczenia i profilaktykę. Książka zawiera także masowe porady dotyczące zwyczajnego życia z chorobą. Poradnik wykorzystywany jest dla osób z żylną chorobą zakrzepowo-zatorową, niemniej jednak ze względu na dużą wartość merytoryczną ma możliwość być praktyczny również dla studentów i lekarzy rodzinnych. Żylna choroba zakrzepowo zatorowa Rozpoznanie zakrzepicy żył głębokich i zatoru tętnicy płucnej Objawy zakrzepicy żył głębokich kończyn dolnych są bardzo mało charakterystyczne. Najczęściej występują ból i obrzęk, znacznie rzadziej zaczerwienienie okolicy, w której doszło do zakrzepicy. Zazwyczaj stwierdza się dodatni objaw Homansa (ból w podudziu w następstwie grzbietowego zgięcia stopy kończyny objętej zakrzepicą). Takie objawy mogą jednak towarzyszyć wielu innym chorobom, np. pękniętej torbieli Bakera, zapaleniu tkanki podskórnej, urazom mięśni czy obrzękowi limfatycznemu. Jednocześnie u części pacjentów zakrzepica żył głębokich nie wywołuje żadnych objawów, co może skutkować opóźnieniem we wdrożeniu właściwego leczenia, szybko postępującym powiększaniem się skrzepliny i zwiększonym ryzykiem zatoru tętnicy płucnej. Zatem do rozpoznania zakrzepicy żył głębokich nie wystarczy fizykalne zbadanie pacjenta przez lekarza. Rozpoznanie zakrzepicy żył głębokich musi opierać się na klinicznej ocenie prawdopodobieństwa wystąpienia tej patologii oraz na obiektywnych testach pozwalających ostatecznie potwierdzić lub wykluczyć zakrzepicę żył głębokich. W tabeli 4 podano tzw. skalę Wellsa, służącą do zakwalifikowania pacjenta do grupy małego, średniego lub dużego prawdopodobieństwa obecności zakrzepicy żył głębokich. Skala ta jest bardzo przydatna w praktyce klinicznej. U pacjenta, u którego podejrzewa się zakrzepicę, ale który jest zakwalifikowany do grupy małego prawdopodobieństwa wystąpienia zakrzepicy żył głębokich, oznacza się zawartość D-dimerów we krwi lub w osoczu. D-dimery są produktami rozpadu fibryny znajdującej się w skrzepie i zakrzepie, które powstają w następstwie trawienia fibryny przez aktywny enzym układu fibrynolizy – plazminę. Jeżeli zawartość D-dimerów mieści się w granicach normy, można z około 90% prawdopodobieństwem wykluczyć zakrzepicę żył głębokich. Jeżeli jednak stężenie D-dimerów jest zwiększone, trzeba wykonać badania obrazowe. U pacjentów zakwalifikowanych do grupy średniego i dużego prawdopodobieństwa zakrzepicy żył głębokich w skali Wellsa badania obrazowe wykonuje się bez poprzedzającego oznaczania D-dimerów. Najważniejszym obecnie badaniem obrazowym służącym potwierdzeniu lub wykluczeniu zakrzepicy żylnej jest badanie ultrasonograficzne (USG), najlepiej z wykorzystaniem techniki Dopplera, która umożliwia ocenę przepływu krwi przez naczynie. Badanie ultrasonograficzne jest badaniem nieinwazyjnym i może być wykonane w warunkach ambulatoryjnych. Co ważne, obecnie jest to badanie dość powszechnie dostępne. Badanie USG wyparło flebografię, która jest procedurą inwazyjną, pracochłonną i mało komfortową dla pacjenta. Do rozpoznania zakrzepicy żylnej o nietypowej lokalizacji także najczęściej wykorzystuje się badanie USG. Jednakże w pewnych sytuacjach, np. przy podejrzeniu zakrzepicy zatok żylnych mózgu lub żył jamy brzusznej, niepoddających się ocenie ultrasonograficznej, należy sięgnąć po inne metody obrazowania, jak np. tomografia komputerowa (CT – computed tomography) lub jądrowy rezonans magnetyczny (MRI – magnetic resonance imaging) z zastosowaniem środka cieniującego. Zasady rozpoznawania zatoru tętnicy płucnej są podobne do obowiązują- cych przy wykrywaniu zakrzepicy żył głębokich. Także tutaj obowiązuje wstępna ocena klinicznego prawdopodobieństwa wystąpienia zatoru tętnicy płucnej (tab. 5). Nie ma także różnic w interpretowaniu wyników oznaczeń stężenia D-dimerów. Ponieważ objawy kliniczne zatoru tętnicy płucnej (duszność, ból w klatce piersiowej, kaszel, krwioplucie, uczucie osłabienia, przyspieszona czynność serca) są niespecyficzne i mogą towarzyszyć wielu innym chorobom (np. zawał serca, zapalenie płuc, neuralgia między- żebrowa, infekcja wirusowa, rozwarstwienie aorty) o potwierdzeniu lub wykluczeniu rozpoznania zatoru tętnicy płucnej decydują wyniki badań obrazowych. Wśród nich najważniejszą rolę odgrywa CT. W celu optymalnej wizualizacji tętnic płucnych pacjentowi wstrzykuje się dożylnie środek cieniujący, a badanie określa się wówczas mianem angio-CT. Innym ważnym badaniem obrazowym wykorzystywanym w diagnostyce zatoru tętnicy płucnej jest echokardiografia (ECHO), której główną zaletą jest powszechna dostępność (większa niż angio-CT) i możliwość wykonania przy łóżku chorego. ECHO odgrywa szczególnie ważną rolę w rozpoznawaniu zatoru tętnicy płucnej wysokiego ryzyka (patrz niżej), ale nie może być traktowane jako alternatywa dla angio-CT. Znacznie rzadziej niż w przeszłości, w rozpoznawaniu zatoru tętnicy płucnej wykorzystuje się obecnie inne badania obrazowe, takie jak arteriografia płucna i scyntygrafia płuc. Warto natomiast zwrócić uwagę, że wykazanie obecności skrzepliny w żyłach głębokich kończyn dolnych w badaniu USG u pacjenta z podejrzeniem niemasywnego zatoru tętnicy płucnej (patrz niżej) zwalnia z konieczności przeprowadzenia testów diagnostycznych dotyczących krążenia płucnego i nakazuje włączenie leczenia przeciwkrzepliwego, które w przypadku niemasywnego zatoru tętnicy płucnej i zakrzepicy żył głębokich jest takie samo. U pacjenta z objawami zatoru tętnicy płucnej często zleca się inne badania, np. prześwietlenie klatki piersiowej promieniami rentgenowskimi (RTG) czy elektrokardiografię (EKG), ale ich wyniki nie mogą stanowić podstawy do potwierdzenia lub wykluczenia rozpoznania zatoru tętnicy płucnej. Należy podkreślić, że zarówno zakrzepica żył głębokich, jak i zator tętnicy płucnej mogą przebiegać bezobjawowo. Ocenia się, że u około 50% osób z udokumentowaną zakrzepicą żył głębokich występuje – najczęściej bezobjawowy – zator tętnicy płucnej. Z kolei bezobjawową zakrzepicę żył głębokich wykrywa się u 70% pacjentów z potwierdzonym zatorem tętnicy płucnej. Objawowy zator tętnicy płucnej jest najczęściej wynikiem oderwania fragmentu skrzepliny z żył głębokich kończyny dolnej w odcinku proksymalnym (od poziomu żyły podkolanowej wzwyż, czyli z żyły podkolanowej i/lub żył uda), znacznie rzadziej zaś w odcinku dystalnym (poniżej żyły podkolanowej, czyli z żył podudzia). Zator tętnicy płucnej dzieli się w zależności od prawdopodobieństwa wystąpienia wczesnego zgonu, który Europejskie Towarzystwo Kardiologiczne zdefiniowało jako zgon związany z ostrym zatorem tętnicy płucnej podczas hospitalizacji lub w ciągu 30 dni od przyjęcia. Pacjenci z ostrym zatorem tętnicy płucnej we wstrząsie lub z hipotonią są zaliczani do grupy wysokiego ryzyka wczesnego zgonu, chorzy zaś z zachowanym skurczowym ciśnieniem tętniczym tworzą grupę niewysokiego ryzyka. Pacjenci z grupy wysokiego ryzyka stanowią 5–10% osób z ostrym zatorem tętnicy płucnej, przy czym śmiertelność w tej grupie przekracza 15%. Grupa pacjentów niewysokiego ryzyka dzieli się na chorych obciążonych niskim lub umiarkowanym ryzykiem zgonu z powodu ostrego zatoru tętnicy płucnej. U pacjentów z grupy umiarkowanego ryzyka stwierdza się przynajmniej jeden z czynników wskazujących na dysfunkcję i/lub uszkodzenie prawej komory serca, prawidłowa zaś funkcja prawej komory serca pozwala zaliczyć pacjenta do grupy niskiego ryzyka. Wśród chorych z grupy umiarkowanego ryzyka zgonu śmiertelność waha się w granicach 3–15%, natomiast w grupie niskiego ryzyka wynosi ona poniżej 1%. Odpowiednie zakwalifikowanie zatoru tętnicy płucnej ma duże znaczenie w wyborze właściwego leczenia. Żylna choroba zakrzepowo zatorowa Spis Treści Krew i naczynia krwionośne Skrzep, zakrzep i zator Zakrzep żylny i tętniczy Anatomia żył kończyn dolnych Ostra zakrzepica żył głębokich i jej powikłania Epidemiologia żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej Przyczyny żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej Wrodzona i nabyta trombofilia Rozpoznanie zakrzepicy żył głębokich i zatoru tętnicy płucnej Zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej Metody farmakologiczne Metody mechaniczne Leczenie wstępne zakrzepicy żył głębokich Leczenie wstępne zatoru tętnicy płucnej Wtórna profilaktyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej Powikłania leczenia przeciwkrzepliwego Powikłania stosowania heparyn Powikłania stosowania antagonistów witaminy K Interakcje antagonistów witaminy K z żywnością i innymi lekami Powikłania stosowania nowych leków przeciwkrzepliwych Interwencje chirurgiczne w trakcie antykoagulacji Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa o nietypowym umiejscowieniu Zakrzepica żył głębokich kończyny górnej Zakrzepica zatok żylnych i żył mózgu Zakrzepica żył jamy brzusznej Okluzja żył siatkówki oka Odmienności żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej u kobiet w ciąży Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa u dzieci Podróż lotnicza jako czynnik ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej Zespół pozakrzepowy Zakrzepica żył powierzchownych

W obecnym, pełnym wydaniu zaprezentowano - tak realistycznie, jak to tylko możliwe, anatomię w ogólnym ujęciu z uwzględnieniem topografii oraz ułożenia warstwowego struktur anatomicznych. Obok doskonałych fotografii preparatów anatomicznych poszczególne obszary ciała zostały dodatkowo zilustrowane schematycznymi rysunkami i obrazami badań diagnostycznych. Przyczynia się to do lepszego zrozumienia szczegółów widocznych na zdjęciach.

Nowoczesny, polski podręcznik pediatrii, odpowiadający światowym trendom medycznym. Autorzy publikacji to wybitni specjaliści różnych dziedzin pediatrii wiodących ośrodków w kraju. Książka prezentuje osiągnięcia polskiej pediatrii z uwzględnieniem najnowszych badań diagnostycznych stosowanych na świecie. Pediatria to kompendium wiedzy o dziecku zdrowym i chorym.