Piotra Bonerskiego poznajemy tuż po tym, jak zostaje wdowcem. Jest zmęczony emocjami towarzyszącymi mu w ciągu ostatnich dni oraz przeżyciami minionych lat. Wyraźną ulgę przynosi mu decyzja o posegregowaniu rzeczy Ewy. Odczuwa niezwykle kojący spokój Ten stan psychicznego odprężenia pojawił się pierwszy raz, gdy do drzwi domu zapukali policjanci z wieścią o śmiertelnym wypadku jego żony. Przestraszył się wówczas samego siebie. Żadnego żalu, przygnębienia, tylko początkowe niedowierzanie, które następnie zmieniło się w uczucie wyzwolenia. Wróciło to utracone przed laty wrażenie, że może swobodnie oddychać pełną piersią. Z radością zauważył, że towarzyszący mu od dawna strach nagle zniknął. Wspomnienie tych kilku pierwszych wspaniałych i szczęśliwych lat, jakie przeżył z Ewą, mieszało się z gorzką refleksją, że większość małżeńskiego życia byli jednak nie tyle ze sobą, co obok siebie. Wyjął z szuflady granatowe pudełeczko, a z niego delikatny złoty pierścionek z niewielką cyrkonią. Od wielu już lat Bonerski nie rozstawał się z nim, traktując go jak relikwię. Ten drobiazg spoczywał w szufladzie przez wszystkie te długie lata, przez które on i Ewa byli małżeństwem. Nosił go na łańcuszku, zanim się ożenił, zdjął na krótko przed ślubem. Teraz mógł go znów nosić. Co więcej mógł odszukać kobietę, dla której był on przeznaczony
Maja Chmiel przenosi swoich czytelników do magicznego świata mówiących ludzkim głosem zwierząt, zabawek i bajkowych stworków. Opowieści z pewnością rozbawią najmłodszych i pobudzą ich wyobraźnię. Każde z opowiadań ukazuje inny, niezwykle trudny problem – wykluczenia z grupy rówieśniczej z powodu niepełnosprawności lub nieuleczalnej choroby. Bohaterami opowieści są zwierzęta mające nietypowy kolor, ludziki niemogące sprostać codziennym czynnościom oraz niepełnosprawne i chore dzieci. Wszyscy oni mają jednak kochających rodziców, którzy starają się im wytłumaczyć, że nie są gorsi od swoich kolegów i koleżanek oraz próbują dostrzec zalety ich „inności”. Książka Mai Chmiel nie jest przeznaczona wyłącznie dla dzieci. Ich odbiorcami powinni być również rodzice, bo to do nich autorka kieruje słowa po każdej bajce. Daje wskazówki, w jaki sposób mówić pociechom o niepełnosprawności, tolerancji, jak rozmawiać z nimi, żeby zrozumiały to, co niekiedy tak trudno pojąć nawet dorosłemu człowiekowi.
Inna legenda. Spis artefaktów to piąty tomik Adama Kadmona. Zawartość poetycka tomu została ujęta w dwie części. W pierwszej znajdziemy głównie utwory osadzone w konkretnych ramach historycznych stąd obecność starożytnych plemion, królów polskich czy odwołania do początków religii oraz kultury słowiańskiej, w tym historii pierwszych grodów. W drugiej znacznie obszerniejszej części, mimo wciąż obecnych odniesień do historii, autor skupia się na współczesności. Tu pokusił się o wiersze o bardziej osobistym charakterze. Dzieli się swymi refleksjami filozoficznymi m. in. na temat przemijania, religii, miłości, przyjaźni, a to za sprawą otaczającej przyrody oraz zastanej przestrzeni obyczajowo - kulturowej.
Fabuła książeczki przenosi czytelników do niezwykłego kraju, w którym żyje młoda kobieta o imieniu Anna. Anna jest kochającą mamą, która pragnie wieść szczęśliwe życie. Niestety rodacy, a nawet własny mąż, pochodzący z wpływowej rodziny, nie potrafią jej zaakceptować i docenić.Na całe szczęście los sprawi, że Anna będzie mogła odmienić swój los, jeżeli zdoła odpowiedzieć na zagadkę przygotowaną przez samą królową. Zadanie nie będzie łatwe, ale ostatecznie miłość do córki oraz zamiłowanie do pięknych róż sprawi, że historia zakończy się szczęśliwie.Należy podkreślić, że bajka staje się tłem do baletu, które inspiruje czytelnika. Ilustracje figur pozwolą wczuć się w rolę początkującego choreografa, zachęcając do przygotowania własnego przedstawienia.Opowiedzieć tańcem, to prawdziwa sztuka.Popróbuj swoich sił!W środku, znajdziesz przepis na to, jak wczuć się w rolę prawdziwego tancerza.Przeczytaj opowiadanie, poskładaj figury i pokaż publiczności co potrafisz!
Życie i funkcjonowanie w społeczeństwie to niekiedy bardzo trudna rola, z którą każdy z nas musi się zmierzyć. Los przynosi nam różne sytuacje i nie zawsze otrzymujemy to, czego oczekujemy. Radość, powodzenie, sukces… Troska, samotność, smutek… Ludzka egzystencja przypomina czasem słodko-gorzką przeplatankę. Pocieszenie może przynieść nam obcowanie z naturą – krople deszczu posiadają oczyszczającą moc, a gorące promienie słońca dają poczucie wolności. Mimo niepowodzeń warto dostrzec niezwykłość ludzkiego istnienia. Znaleźć w sobie pewność, dzięki której będziemy mogli śmiało iść przez życie i dostrzegać obłudę osób o „dobrym sercu” – z nimi przyszłość na pewno się rozliczy. I zachowajmy w sobie radosne chwile, bo odchodząc w daleką stronę, będziemy musieli zostawić wszystko, co ma dla nas jakąkolwiek wartość. Jedynie wspomnienia pozostają pomimo przemijającego czasu. „Wichrowe opowieści” Barbary i Magdaleny Wrzesińskich to codzienne historie, zapisane w gawędziarski sposób wiersze o ludzkiej egzystencji.
Jaka powinna być poezja? Skomplikowana, przesycona zawiłymi metaforami, czy może prosta, ale trafiająca do każdego czytelnika? Dotycząca spraw ważnych, trudnych, czy skupiająca się na codzienności? Refleksyjna? Długo pozostająca w pamięci?Istnieją wiersze, które w prostych słowach opowiadają o rzeczach wielkich. Garść umiejętnie dobranych słów, które chwytają za serce. Proste frazy, które stanowią podstawę rozważań filozoficznych. Dwa zdania, które są w stanie odmienić życie czytelnika. Zmotywować do działania, wzruszyć, skłonić do zastanowienia się nad sobą. Wersy powtarzane jak mantra w gorsze dni. Słowa czytane codziennie przed snem lub na dobry początek dnia. Tomik wierszy, który towarzyszy codziennym sprawom. Inny Aleksandry Starosteckiej to zbiór krótkich wierszy, które swą prostotą chwycą za serce każdego. Pozwalają zatrzymać się w codziennym biegu i pomyśleć o sobie, swoim życiu. Stanowią połączenie filozofii codzienności z pięknem krajobrazu Bieszczad, które są wielką miłością poetki.
Diana jest uczennicą trzeciej klasy gimnazjum. Trudny okres, niby jeszcze człowiek nie jest dorosły lecz już nie dziecko. Moment przejścia okazał się być dla niej zgubny. Dziewczyna ma problemy z emocjami. Boi się otworzyć na ludzi. Jest typem szarej myszki, która nawet jedynej zaufanej przyjaciółce Jowicie nie jest w stanie zdradzić wszystkich swoich uczuć. Kiedy nowo poznany chłopak ośmieszył ją w Internecie, próbuje znaleźć powód, bo przecież w ogóle jej nie znał. Szuka winy w sobie. Postanawia zmianę. I tutaj zaczyna się historia. Z pozoru niewinna przemiana zmienia się w zagrażającą życiu chorobę. Diana wraz z traconymi kilogramami traci chęć życia. Czeka ją niełatwa droga. Upadki, wspinaczka. Życie Diany potoczyło się w sposób, w jaki się nie spodziewała...
Spokojna praca w sklepie spożywczym, weekendy za miastem u babci, miłość do ukochanych zwierzaków oraz imprezy w towarzystwie znajomych... Tak mogłoby w dalszym ciągu wyglądać poukładane życie dwudziestopięcioletniej Luizy, gdyby nie spotkanie z dawno niewidzianym Konradem. Znajomy składa jej interesującą propozycję. Ciekawość sprawia, że Luiza przychodzi do tajemniczej agencji, w której pracuje Konrad. Wbrew zdrowemu rozsądkowi bohaterka wchodzi w świat mafii i przestępców, zostając tajną agentką. Z pomocą przydzielonego jej partnera szybko poznaje specyfikę swojej pracy, a niebezpieczny klimat kolejnych misji ma w sobie coś strasznie pociągającego. W dziewczynie narasta problem braku akceptacji samej siebie, swojej inności... Na swojej drodze spotyka przystojnego Ivana, angażującego się w nieprzewidywalną znajomość z agentką, tylko czy wystarczy mu determinacji, by poznać prawdziwą Luizę. Pod wpływem rudowłosego Ivana, bohaterka mierzy się z własnymi demonami, znacznie potężniejszymi niż zmaterializowani przestępcy, z którymi ma do czynienia w pracy. Czy Luiza będzie w stanie się przed nim otworzyć, zaufać i w efekcie się zmienić? Kiedy wszystko zmierza w dobrym kierunku, okazuje się, że oboje mają przed sobą tajemnicę...
Życie jakie jest - każdy widzi. Nie dziwi więc, że co wrażliwsze osoby, starają się zbudować w sobie wewnętrzny świat równoległy, do którego wpuszczają tylko te emocje, które są im niezbędne dla utrzymania równowagi.Taka jest też tytułowa Renezja, Bezpańska Poetka o kilku niebach w zapatrzonych oczach, często stojąca jedną nogą w rzeczywistości, a drugą zakreślająca/rozszerzająca granice wyobraźni.Poezja Renaty Grześkowiak jest o dobru - w ludziach, naturze, faunie i florze. Autorka gani, by zaakcentować co niewłaściwe i głaszcze by osuszyć łzy i zażegnać smutek. Sprawiedliwie i bez zniekształceń ocenia otoczenie. Śmieje się też zazwyczaj z siebie, gdyż na podstawie własnych potknięć wskazuje na przywary dotykające ogól ludzkości. Jednak motywem łączącym wszystkie wiersze w jej tomiku jest miłość i wręcz namacalna empatia.Tomik poezji zdobią repliki obrazów uznanego artysty, Marka Haładudy.
Historia, to nasze wspólne dziedzictwo tworzone przez i dla ludzi. Nie zawsze jest ona łatwa do przekazania dzieciom. Trudne tematy związane z burzliwą przeszłością Europy i świata, z jej kształtowaniem się i rozwojem, to kompleksowe zadanie dla pedagogów. W powieści ""Rene"", autorka proponuje podejście do tej tematyki wspólnego dziedzictwa historycznego przez zabawę w detektywów. Opowieść rozgrywa się w Miejskiej Szkole Artystycznej, gdzie króluje taniec, muzyka i sztuki plastyczne. Nic w natychmiastowym połączeniu z historią pisaną przez duże H. A jednak... Dziwne zdarzenia paranormalne, manifestujący się duch, który śpiewa nieznane piosenki, to przyczyna do podjęcia śledztwa przez grupę młodych tancerzy. Przy użyciu metod współczesnej technologii, archiwum biblioteki miejskiej i ich niezwykłej determinacji, amatorscy badacze odkrywają źródło problemu i fakty, o których właśnie zaczynają się uczyć w szkole. Zamiast wkuwania na pamięć dat i suchych opisów, przeżywają autentyzm historii w swojej zwykłej codzienności. Lekcja poznania i inteligentne czerpanie z doświadczeń przeszłości, to cel wszystkich przekazów historycznych. Nagrodą dla najwytrwalszych i najsprytniejszych jest imienny zapis na kartach historii.
Bohaterka książki w przełomowym momencie swojego życia wspomina wydarzenia sprzed trzydziestu kilku lat, z okresu jej studiów w ZSRR. Pokazuje codzienne obowiązki i rozrywki koleżanek z roku oraz studentów przybyłych z różnych państw i kontynentów. Wydarzenia przeplatane są opisami ciekawych miejsc, które studenci mieli możliwość zwiedzić. Poruszona wspomnieniami kobieta nawiązuje kontakt z człowiekiem, który wtedy był dla niej kimś ważnym. Wirtualne spotkanie dwojga zupełnie różnych postaci uświadomi czytelnikowi, jak bardzo w ciągu ćwierćwiecza przeobraził się świat i zmienili ludzie.
Pasjonująca powieść obyczajowa. Główni bohaterowie to młodzi ludzie, którzy po ukończeniu szkół średnich stają przed dylematem - co dalej?. Jak większość osób w tym wieku pragną samodzielności, snują plany na przyszłość i marzą o bardzo dalekich oraz bliskich podróżach. Akcja książki toczy się w malowniczym Tomaszowie Mazowieckim i jego okolicach. To tutaj poznamy Jolkę i Malwinę oraz Karola, Wiktora i Przemka. Dość wyraźnie zarysuje się również postać babci Wiktora, koleżanka Jolki-Baśka i znajomy Baśki Józek. Podążając za bohaterami, spotkamy także ludzi z innego kontynentu. Książka o miłości i niepewności, szczęściu, strachu, i poczuciu bezpieczeństwa.
Życie dwóch rodzin, żyjących na Wileńszczyźnie od pokoleń, zostaje zakłócone przez wielką politykę. Lata okupacji, a po wojnie zmiana granic Polski i repatriacje, oddziałują bezpośrednio na ich losy. Zdarzenia śmieszne przeplatają się z dramatycznymi, ludzie wpadają w wiry historii, zakochanym nie sprzyja czas, rodziny się rozdzielają, o narodowości decyduje wola urzędnika Opowiadania obejmują okres drugiej wojny światowej i czasy powojenne, do początku lat siedemdziesiątych. Starsi czytelnicy wrócą pamięcią do własnych przeżyć, młodsi poznają fragment naszej historii, widzianej oczami zwykłych ludzi. Ta historia dalej się toczy...
Zakon Achawy to świat Achawów, Eowitów, Aniołów, Magów, Druidów. Jest to świat pełen okrucieństwa jak i piękna, w którym realizm miesza się z magią. W którym Achawii toczą nieustanne boje i potyczki w obronie Arystokracji królestw jak i zwykłych jej mieszkańców przed hordami demonów, wiecznie knujących wampirów, nekromantów, czy to bestii różnego rodzaju. Ich sprzymierzeńcami są Eowici Magowie niegdyś będący wampirami jak i Rusałki, pradawne boginie od wieków kooperujące z zakonem. Czy królestwa upadną przed Demonami? A może przejmą władanie nad nimi Wampiry wraz z Nekromantami? Książka porusza niezwykle ważne w rzeczywistym świecie wartości, takie jak przyjaźń, pomoc drugiemu człowiekowi, pokonywanie życiowych przeszkód, realizacja własnych planów i dążenie do szczęścia u boku ukochanej osoby. Te znane współczesnemu człowiekowi sytuacje przeniósł autor w zupełnie inny wymiar fantastyczny.
Każda kobieta marzy o bogatym mężu, życiu w luksusowej willi, zagranicznych wczasach i kupowaniu najdroższych ubrań od znanych projektantów. Podobne marzenia posiada główna bohaterka powieści „Orchidea”, która do pewnego feralnego dnia prowadziła normalne życie. Niestety… a może na szczęście urodziny koleżanki, organizowane w luksusowym hotelu „Palace Fiori” doprowadzą do pewnego zwrotu w jej obecnym życiu. Bez wątpienia, od tej chwili życie głównej bohaterki nabierze tempa i kobieta do tej pory już trochę znudzona codziennością, będzie mogła posmakować innego świata. Nowego, bogatszego… nie znaczy jednak, że lepszego. Piękny luksusowy hotel kryje w sobie pewną upiorną tajemnicę, która nie może wyjść na jaw. Główna bohaterka zaczyna wieźć podwójne życie…
W książce poruszany jest motyw ewolucji, rozwoju emocjonalnego, postrzegania świata, egzystencji młodego człowieka. Kształtowania poglądów i zapatrywania na rzeczywistość. A to na przykładzie spaceru po parku dwudziestoparolatka, który pobudził umysł głównego bohatera. Niezależnie od relacji międzyludzkich, problemu uczucia, jest jeszcze świadomość własnej egzystencji w brutalnym świecie. Fabuła książki jest konsekwentna i precyzyjnie wyznacza kierunek na konkretne aspekty. Otrzymujemy makabryczne wnioski i opisy dramatycznych scen.Czytelnicy, lubiący mocną literaturę nie zawiodą się, natomiast pozostali dla których bezpośrednia i wulgarna czasem szata językowa jest problemem, mogą nie zgadzać się z poglądami prezentowanymi przez autora. Całość utworu jest wystarczająco wyważona, klarowna i dogłębnie wyjaśnia poglądy opisywane w treści utworu.Reasumując, jest to utwór, który w niekonwencjonalny sposób prezentuje wieczne prawdy i relacje międzyludzkie. Jest olbrzymią metaforą okrutnego życia widzianą oczami młodego mężczyzny z życzeniami na własną przyszłość.Oryginalna i nietypowa książka dla wszystkich, których interesują rozważania na temat prawd o życiu i błyskotliwe poglądy.Książka zaskakująca i bardzo błyskotliwa, dająca do myślenia, ale może okazać się trudna w odbiorze.
„Na wpółświadomy. Powtarzając za sobą samym” to tomik wierszy autorstwa Maksymilana Brona, w którym każdy czytelnik odnajdzie utwory skłaniające do głębszych przemyśleń. Poruszają one bowiem tematykę egzystencjalną. Część z nich dotyczy jednego z najpiękniejszych uczuć, bez którego człowiek nie nigdy nie będzie szczęśliwy – miłości. Wsparcie, wzajemne zaufanie, poczucie bliskości drugiej osoby sprawiają, że rodzi się w nas więcej odwagi do życia. Kilka liryków to typowe wyznania miłosne. Ale autor nie zapomina o innych właściwościach ludzi – podsianiu masek, pod którymi kryją się inne oblicza, czy nieustannym dążeniu do osiągnięcia sukcesu. Wszechobecny konsumpcjonizm przysłania podstawowe, a jednocześnie niezwykle ważne wartości, takie jak przyjaźń, szczerość, życzliwość. A podmiot liryczny jednego z wierszy wyznaje, że to co najbardziej boli, to samotność w pięknym ubraniu. Warto zatem zagłębić się w lekturze i uświadomić sobie, że to indywidualność jest najważniejsza, a nie kopiowanie zachowań czy poglądów.
Michasia ma siedem lat, blond włoski i duże niebieskie oczka. Wygląda niewinnie, niczym aniołek. Nie ma ani brata, ani siostry. Jest jedynaczką. Rozpieszczoną jedynaczką. Zawsze musi być tak, jak chce dziewczynka. Zwłaszcza w domu. Rodzice ustępują jej na każdym kroku. Dziadkowie również. Wszystko zmienia się, gdy do domu przybywa nowy lokator Książka wciągająca i moralnie rozwijająca.
Zaskakujące science fiction z elementami satyry polityczno-społecznej. Wnikając w pełną zaskakujących zwrotów akcji treść, natkniemy się na szalonego naukowca. Człowieka owładniętego chorą wizją uzdrowienia ludzkości. Narrator opowieściDżon jest przeciętnym obywatelem. Jego życie zmieni się jednak po wysłuchaniu doktora Taraza - naukowca, który na forum ONZ przedstawi plan uzdrowienia ludzkości. Dla większości osób zagmatwane wystąpienie nie miało znaczenia. Dżon, który uważa, że rasa ludzka pogrąża się w degrengoladzie, ulega jednak patologicznej fascynacji. Niespodziewana śmierć Taraza motywuje go do napisania i zaprezentowania światu biografii naukowca.
Siedzą na ławkach w parku, pod mostem, w pustostanach... Są zaniedbani, brudni, cuchnący... Bezdomni. Ludzie, którzy z jakiegoś powodu stracili dobytek i znaleźli się na ulicy. Mijajmy ich niemal codziennie. Przechodzimy obok, starając się ich nie zauważać. Dlaczego stracili wszystko? Co takiego wydarzyło się w ich życiu, że nie potrafili się pozbierać? Ewelina Rubinstein w niniejszym reportażu udowadnia, że bezdomni nie są bezimiennymi twarzami, które w codziennym pędzie mijamy na ulicy czy w parku. Pokazują, że to ludzie podobni do nas i jak każdy z nas mają swoje troski, radości, wspomnienia i marzenia. Każdy z nich w głębi duszy tęskni za normalnością, rodziną i własnym kątem. Bo bezdomność - wbrew pozorom - nie jest wyborem. Jest jednym ze sposób na życie, ale często wynikającym z braku motywacji, poczucia samotności i odosobnienia. ,,Niczyj"" to niezwykle przejmujący reportaż, pomagający w zrozumieniu przyczyn bezdomności, a tym samym ludzi, którzy z różnych powodów żyją na marginesie społeczeństwa.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
