Michał Roch Kaczmarczyk (ur. 1978) ukończył studia socjologiczne i prawnicze na Uniwersytecie Gdańskim. Był stypendystą DAAD, Max-Weber-Kolleg oraz Fundacji Kościuszkowskiej. Za książkę Wstęp do socjologicznej teorii własności otrzymał w 2007 r. nagrodę PAN im. Ludwika Krzywickiego. Przetłumaczył na język polski między innymi Systemy społeczne Niklasa Luhmanna oraz prace Talcotta Parsonsa i Hansa Joasa.
Do najbardziej spektakularnych i najgoręcej dyskutowanych form udziału obywateli w życiu społecznym i politycznym należy dziś nieposłuszeństwo obywatelskie. Skłania ono do fundamentalnych pytań o to, jakie funkcje pełni prawo i w jakich sytuacjach obowiązek jego przestrzegania może być zawieszony. Autor przybliża czytelnikom najważniejsze dylematy, z jakimi borykali się słynni rzecznicy nieposłuszeństwa obywatelskiego w różnych kulturach i epokach, na przykład Henry David Thoreau, Mahatma Gandhi czy Martin Luther King. Książka może pomóc w interpretacji współczesnych ruchów społecznych odwołujących się do nieposłuszeństwa obywatelskiego w imię racji politycznych i ideologicznych. Zasługuje na zainteresowanie socjologów, prawników, polityków i osób zajmujących się rozwiązywaniem konfliktów społecznych.
Obiektem zainteresowań autora jest poziom mikro – rola i funkcjonowanie mafii rosyjskiej w środowisku drobnej i średniej przedsiębiorczości. W tym względzie jest to praca oryginalna i niezwykle potrzebna do zrozumienia przekształceń, jakie dokonały się w Rosji po upadku komunizmu. Autor prowadził swoje badania terenowe w mieście Perm położonym na zamożnym Uralu. Perm jest miastem przemysłowym, gdzie przejście do gospodarki rynkowej dokonało się stosunkowo szybko. Jest to miasto o wysokim poziomie przestępczości, w tym przestępczości zorganizowanej. Następnym warunkiem pojawienia się w Permie zjawiska podobnego do mafii sycylijskiej jest dobrze rozwinięta podkultura świata przestępczego. Podkultura ta obejmowała specyficzny dla tego środowiska język, normy zachowania, sposób ubierania się, rytuały inicjacji, hierarchię i ścisłą, bezwzględnie egzekwowaną dyscyplinę. Varese analizuje stosunki między mafijnymi grupami, a także konkurencję ze strony innych grup na rynku usług ochroniarskich, przede wszystkim Czeczenów i Kozaków, a także relacjami między mafią a przedstawicielami aparatu państwa. Książka dobrze ilustruje skalę przemocy jako narzędzia ekonomicznego w rosyjskiej gospodarce. Odnosi się wrażenie, że rynek „ochrony” jest podzielony na segmenty: mafia specjalizuje się w dostarczaniu „ochrony” małym i średnim firmom, gdy duży biznes oraz przedsiębiorstwa prowadzone przez osoby rekrutujące się z kręgów władzy chronione są przez firmy działające na styku oficjalnych instytucji państwa i sektora prywatnego. Pokazuje to w sposób wyrazisty specyfikę państwa rosyjskiego, którego instytucje opanowane są przez wąską, uprzywilejowaną grupę „swoich”, pasożytującą na większości społeczeństwa. Uderza zwłaszcza powszechność odczucia wśród drobnych przedsiębiorców, że zagrożenie ze strony zorganizowanej przestępczości sensu stricte jest mniejsze niż ze strony różnych instytucji państwowych. Książkę Varese cechuje rzetelność metodologiczna oraz wiedza teoretyczna. Zawiera ogromnie dużo mało znanych informacji na temat życia społeczeństwa rosyjskiego z perspektywy, o której wiemy niewiele.
Zainteresowania Kaufmanna są wyraźnie sprecyzowane: można je nazwać mikrosocjologią, socjologią jednostki, a także socjologią diady, czyli pary, i tego, co dzieje się między ludźmi – zwłaszcza między dwojgiem ludzi. Kaufmann prowadzi badania procesów indywidualizacji, podmiotowości, tożsamości jednostki i jej przekształceń, a także zajmuje się parami, śledzi, jak zmieniają się łączące je więzi i emocje w kontekście zwykłych, banalnych, codziennych doświadczeń, związanych z codziennym funkcjonowaniem. Uwzględnia też w pewnym zakresie oddziaływanie wydarzeń niecodziennych, niezwykłych, przerywających bieg codzienności.
Obszar badań Kaufmanna mieści się na pograniczach kilku różnych dyscyplin. Odwołuje się on bowiem w swoich pracach do ustaleń antropologii, historii społecznej, historii kultury, psychologii, filozofii. Tym samym nawiązuje do najlepszych tradycji socjologii francuskiej, nigdy nie zamykającej się w wąskich, wyspecjalizowanych ramach, lecz otwartej na inne dziedziny badań i refleksji. Choć jego zainteresowania są w znacznej mierze bardzo bliskie psychologii, sam określa się mianem „socjologa o duszy antropologa”.
Tę „antropologiczną duszę” widać szczególnie dobrze w badaniach życia codziennego, stanowiących kolejny charakterystyczny rys socjologii Kaufmanna; można go wręcz nazwać socjologiem codzienności. Bada nawyki, przyzwyczajenia, obyczaje, zawsze uwzględnia wymiar historyczny, zawsze prowadzi analizy w długiej perspektywie czasu. Zainteresowania problematyką życia codziennego znajdują wyraz w badaniach kuchni, obyczajów kulinarnych i rodzinnych posiłków, w refleksji nad rozwiązywaniem problemu brudnej bielizny i nad drobnymi przykrościami w życiu małżeńskim, w analizach reakcji na obnażanie piersi przez kobiety na plaży, marzeń samotnych kobiet o księciu z bajki, reakcji i refleksji powstałych pierwszego poranka po wspólnie spędzonej nocy, nowego świata emocji i miłości w epoce Internetu i podobnych zjawisk.
Ze Wstępu Elżbiety Tarkowskiej
Kiedy przed szesnastoma laty opatrywałem pytajnikiem tytuł antologii Po kinie?..., tytułowe "po" brzmiało inaczej niż w niniejszej książce. [...] Było sygnałem audiowizualności na rozdrożu - owego stanu zawieszenia pomiędzy analogowością a cyfrowością, "starym" kinem a nowymi, elektronicznymi (i na ogół już cyfrowymi), mediami.
Fragment Z przedmowy
Robert Spaemann jest jednym z najwybitniejszych współczesnych filozofów niemieckich i najlepiej piszący. Jego prace tłumaczone są na wiele języków. Autor znaczną część swojej pracy teoretycznej poświęca analizie dróg myślowych, które doprowadziły do dzisiejszego kryzysu kultury zachodniej. Jego teksty pełne są znakomitych, ciętych i dających do myślenia sformułowań.
Książka jest niejako syntezą myślowego dorobku Autora i obejmuje trzy grupy tekstów, zebrane pod tytułami: „Filozofia”, „Filozofowie”, „Kultura”. Tytuł tomu nawiązuje krytycznie do tezy Davida Hume’a, że nie możemy ani na krok wyjść poza nas samych. Spaemann uważa to zdanie za klucz do nowożytnego światopoglądu i sądzi, że dzisiaj filozofia musi być teorią nowoczesności — „europejskiego emancypacyjnego projektu o wyjątkowym rozmachu, projektem, który tymczasem porwał całą ludzkość w orbitę swej dynamiki i zaczyna w nieodwracalny sposób przekształcać oblicze naszej planety”
Ralf Konersmann należy do najaktywniejszych humanistów średniego pokolenia w Niemczech. Oficyna Naukowa wydała ostatnio jego Filozofię kultury. Wprowadzenie, w której w oryginalny i systematyczny sposób wykłada swoją koncepcję pojęcia kultury jako poszukiwania ?dróg okrężnych? i pojęcie faktu kulturowego, uzgadniając je zarazem z praktyką badawczą dzisiejszych nauk o kulturze.
Krytyka kultury integralnie wiąże się z wcześniej wydana książką. I szerzej rozwija ramowo określoną tam spozycję Autora. Obydwie książki będą więc łącznie funkcjonowały jako jedyny bodaj podręcznik do nauczania filozofii kultury ? dziedziny, która znajduje się w programach wszystkich niemal kierunków humanistycznych na naszych uczelniach.
Konersmann dynamicznie i kreatywnie opisuje tu proces wypierania nowożytnej krytyki świata przez nowoczesną krytykę wiedzy o świecie. Daje też przenikliwą diagnozą kultury, która rozpaczliwie szuka swego początku. Przygotowuje czytelnika do dokonania moralnego oglądu i namysłu nad kulturą, który znajdziemy w ostatnim rozdziale.
Krytyka kultury Konersmanna ma szansę twórczo wpłynąć na naszą rodzimą debatę wokół polskiej współczesności. Jest ważna zarówno teoretycznie: przybliża nas do zrozumienia współczesnej krytyki kultury, jak i praktycznie: uczytelnia poznawczo współczesny świat. Krytykę kultury, w której żyjemy, traktuje Konersmann jako poznawczą czynność nabywania samowiedzy ? jako odtwarzanie głównych tworzących kulturę mechanizmów aksjologicznych i poznawczych. To książka niezbędna dla pogłębienia samoświadomości różnych dziedzin współczesnej humanistyki. Wejdzie z pewnością do kanonu lektur w dydaktyce akademickiej.
Nasza epoka naznaczona jest wyraźnie spuścizną XX wieku, który był stuleciem manipulacji i kłamstwa. Piętnem tym odcisnęła się przede wszystkim wojenna funkcja kłamstwa. W czasie dwu wielkich wojen światowych kłamstwo było orężem podstawowym.
Wśród uczestników porządku prawnego panuje zgodność co do tego, że godność człowieka jako najwyższe tabu znajduje się poza wszelką wątpliwością. (...)
powszechnie uznaje się ją za "wartość najwyższą" (...)
Pewności co do nienaruszalności "godności" nie odpowiada pewność co do aksjomatu wyjściowegoprzechodzi szybko w niepewność co do jego zakresu. (...)
Wśród uczestników porządku prawnego panuje zgodność co do tego, że godność człowieka jako najwyższe tabu znajduje się poza wszelką wątpliwością. (...)
powszechnie uznaje się ją za "wartość najwyższą" (...)
Pewności co do nienaruszalności "godności" nie odpowiada pewność co do aksjomatu wyjściowegoprzechodzi szybko w niepewność co do jego zakresu. (...)
Powszechne uznanie autorytetu Jana Pawła II jest w naszym kraju ? Ojczyźnie papieża-Polaka - odwrotnie proporcjonalne do znajomości jego pism. A jest to spuścizna niezwykle obszerna i wielowątkowa. W takim ogromie poruszanie się jest niezwykle trudne. Czytelnik potrzebuje wsparcia. Proponowany wybór jest zwięzłym zbiorczym wydaniem pomniejszych prac, które jednak zawierają główne wątki myśli filozoficznej Karola Wojtyły. Lektura zwartych w tym tomie tekstów daje okazję do zapoznania się z fascynującym światem Jego myśli również tym, którzy specjalistycznym przygotowaniem filozoficznym nie dysponują. Antologia nie zatrzymuje się na kwestiach stricte filozoficznych (metafizycznych, teoriopoznawczych, etycznych), ale rozciąga się na problematykę kultury, dramatu człowieka w dobie obecnych przemian politycznych i ekonomicznych, relacji pomiędzy rozumem a wiarą. Proponowany zestaw tekstów pozwala czytelnikowi poznać szerokie spectrum zainteresowań Karola Wojtyły i jego zaangażowań w sprawę człowieka, pogłębić własne rozumienie człowieka i jego spraw; może też pomóc w obcowaniu z tekstami dłuższymi i bardziej intelektualnie wymagającymi. Autorzy wyboru skoncentrowali się na ?wypowiedziach poszukujących? Jana Pawła II, które dotykają podstawowych zagadnień życia, kultury, świata. Wybór powinien więc zainteresować tych wszystkich, którzy w papieskim myśleniu chcą szukać odpowiedzi na tzw. fundamentalne pytania - także ludzi pióra i mikrofonu, którzy interpretując współczesne wydarzenia, znajdą w pracach Jana Pawła II intelektualne wsparcie i teoretyczną pomoc.
"[...] Kulturę można pojmować jako sumę danych pozytywnych [...] wciąż jeszcze wierzymy, [...] że możemy ą kształtować według własnego widzi-mi-się.
Kultura tak rozumiana, wyznacza [...] stosunek między jednostką i światem społecznym"
(Humanizacja świata, ss.4, 10-11).
Nasz czas nie chce zrezygnować z nadziei na to, że kiedyś będziemy mogli grać w otwarte karty, że na Ziemi zapanuje otwartość, szczerość, braterstwo. ( Przedmowa)
Głównym wątkiem książki Raymonda Boudona są niezamierzone skutki działań ludzkich, efekt odwrócenia, a więc sytuacje, w których działania indywidualnych aktorów, kierujących się racjonalnymi motywami i przesłankami, prowadzą do skutków przez nich nie zamierzonych, nieprzewidzianych, nie planowanych, niekiedy wręcz przeciwstawnych i niepożądanych.
Warto dbać o to, aby wybitni i uznani w świecie uczeni, wyraźnie przyznający się do polskości, byli stale obecni w dyskursie publicznym, zarówno w Polsce, jak i poza nią.Proponowana publikacja jest z jednej strony "klasyczna", a więc obejmuje ważne prace jednego z najwybitniejszych socjologów i etnologów polskich i światowych przełomu XIX i XX wieku, a z drugiej strony nawiązuje do najnowszych tendencji w "socjologii socjologii", w których twórczość wybitnych uczonych analizowana jest w kontekście ich życia, kręgów kulturowych, w których powstawały ich dzieła, ich własnej biografii. Autorzy wyboru w przekonywający sposób przypominają krótko znaczenie Gumplowicza dla socjologii w ogóle, a także jego znaczenie dla kultury polskiej na przełomie XIX i XX wieku, zamieścili w tomie przede wszystkim mniej znane czytelnikowi polskiemu utwory Gumplowicza.
Andrzej Przyłębski, znawca filozofii niemieckiej, profesor w Instytucie Filozofii UAM w Pozna-niu, niniejszą książką przybliża hermeneutyczne ujęcie moralności. Filozofia hermeneutyczna jest nie tylko sposobem uprawiania filozofii, ale też zespołem przeświadczeń czy poglądów, ukonstytuowanych w toku rozwoju tego kierunku filozoficznego w XX wieku. Autor pokazuje tu, jak wygląda etyka uprawiana z perspektywy hermeneutycznej. Hermeneutyka wysunęła na pierwszy plan filozofię praktyczną. Może się ona okazać cenną wskazówką w sytuacji oczywistego kryzysu etyki. Oznakami tego kryzysu są „powstające jak grzyby po deszczu rozmaite etyki zawodowe, usiłujące regulować coś, co ongiś regulowało zwykłe poczucie przyzwoitości, zakorzenione w świadomości etycznej każdego niemal człowieka.
Osią dzieła Reinharta Kosellecka jest historia pojęć; jej paradygmat ów ?myślący historyk? ? jak go kiedyś nazwał Hans Georg Gdamer ? wzorcowo rozwinął i uczynił podstawą wielkie-go leksykonu Podstawowe pojęcia w historii, którego był współwydawcą. Dzieje pojęć w ujęciu Kosellecka stanowią specyficzną opozycje wobec abstrakcyjnej historii idei. Zorien-towane są na rzeczywisty zwyczaj językowy w sferze życia społecznego, politycznego i w dziedzinie prawa. Ten zbiór 25 błyskotliwie napisanych rozpraw stanowi niejako testament Autora. Historię naszego nowoczesnego świata opowiada on tu poprzez dzieje pojęć takich jak ?państwo?, ?rewolucja?, ?oświecenie?, ?emancypacja?, ?kryzys?, ?patriotyzm?, ?wy-kształcenie??utopia? ? wraz z przemianami znaczeń tych pojęć w nowoczesnym dyskursie i ze zmianami języka politycznego. Kluczem do zrozumienia metody, którą posługuje się Autor, jest tłumaczenie semantycznej zmienności podstawowych kategorii języka społeczno-politycznego w kontekście ich historycznego rozwoju. Ukazuje on, dlaczego jakieś pojęcie znalazło się w słowniku nauk społecznych, jak było i jak nadal jest używane. Analizy czysto językowe pozwalają też często ukazać bezsens wielu używanych w języku naukowym i politycznym zdań, a także całych koncepcji. Przedmiotem refleksji jest tu język żywy, współczesny. Czytana przez polityków, historyków idei, filozofów społecznych, kulturoznawców, socjologów i szersze grono czytelników może przynieść wielki pożytek polskiemu życiu publicznemu.
Encyklopedia socjologii jest pomyślana jako kompendium ważniejszych zagadnień podejmowanych współcześnie przez socjologię, ze szczególnym uwypukleniem problemów żywych w polskim środowisku socjologicznym. Dzieło to jest adresowane do profesjonalnych socjologów, przedstawicieli innych nauk społecznych, nauczycieli, profesjonalnych i nieprofesjonalnych organizatorów życia społecznego, publicystów i ? co nie mniej ważne ? do rzeszy słuchaczy uniwersyteckich studiów socjologicznych, a także wszystkich innych czytelników zainteresowanych socjologią nie ze względów profesjonalnych, lecz powodowanych bezinteresowną ciekawością poznawczą.
Hasła Encyklopedii socjologii koncentrują się wokół kilku głównych działów tematycznych: wielkie teorie społeczeństwa i kultury; epistemologiczne i metodologiczne zagadnienia socjologii; teoretyczne kategorie analizy socjologicznej; doktryny społeczno-gospodarcze, prądy ideologiczne i ruchy społeczne; dzieje socjologii; główni twórcy i teoretycy; zagadnienia, którymi socjologia zajmuje się wespół z innymi naukami; wreszcie zastosowania socjologii w praktyce społecznej.
Encyklopedia socjologii jest pomyślana jako kompendium ważniejszych zagadnień podejmowanych współcześnie przez socjologię, ze szczególnym uwypukleniem problemów żywych w polskim środowisku socjologicznym. Dzieło to jest adresowane do profesjonalnych socjologów, przedstawicieli innych nauk społecznych, nauczycieli, profesjonalnych i nieprofesjonalnych organizatorów życia społecznego, publicystów i – co nie mniej ważne – do rzeszy słuchaczy uniwersyteckich studiów socjologicznych, a także wszystkich innych czytelników zainteresowanych socjologią nie ze względów profesjonalnych, lecz powodowanych bezinteresowną ciekawością poznawczą.
Hasła Encyklopedii socjologii koncentrują się wokół kilku głównych działów tematycznych: wielkie teorie społeczeństwa i kultury; epistemologiczne i metodologiczne zagadnienia socjologii; teoretyczne kategorie analizy socjologicznej; doktryny społeczno-gospodarcze, prądy ideologiczne i ruchy społeczne; dzieje socjologii; główni twórcy i teoretycy; zagadnienia, którymi socjologia zajmuje się wespół z innymi naukami; wreszcie zastosowania socjologii w praktyce społecznej.
Doris Bachmann-Medick, doktor filozofii, specjalistka z zakresie literaturoznawstwa i nauk o kulturze. Pracuje jako Permanent Senior Research Fellow w International Graduate Centre for the Study of Culture (GCSC) przy Uniwersytecie w Gießen.
Książka Doris Bachmann-Medick jest przejrzystym przeglądem porządkującym dzisiejsze pole badań nad kulturą.
Przemiany w obszernym polu kulturoznawstwa i, szerzej, humanistyki od drugiej połowy ubiegłego wieku mają charakter nie tylko kolejnych „zwrotów” - od lingwistycznego „megazwrotu” począwszy – to przewrót lub wręcz rewolucja. Każdy kolejny zwrot akcentuje te aspekty i wymiary praktyk kulturowych, które były dotąd stłumione i marginalizowane, każdy też oferuje nowy zestaw metafor i narzędzi badawczych.
Autorka skupia uwagę na trendach rozwojowych oraz na dyskusjach wokół pojęcia kultury - popkultury, mediów i komunikacji, globalizacji. Stosuje nowe, kompleksowe metody badawcze w odniesieniu do antropologii historycznej, historii ruchów feministycznych, zmian pokoleniowych i płciowości, wreszcie tego, co nazywamy New Historicism. Książką tą Autorka inicjuje dyskurs teoretyczny (w tym metodologiczny) na wyższym poziomie abstrakcji.
Stéphane Hessel - dyplomata, pisarz, bojownik francuskiego Ruchu Oporu.
Urodził się w 1917 roku w Berlinie w rodzinie żydowskiej – jego ojcem był Franz Hessel, pisarz i tłumacz, matką Helena Grund. Od 1925 roku mieszkał we Francji, później został jej obywatelem, w 1939 roku rozpoczął studia w École Normale Supérieure. Zmobilizowany, wziął udział w „dziwnej wojnie". Nie godząc się na kolaborację, w 1941 roku dotarł do Londynu, by przyłączyć się do Wolnej Francji generała de Gaulle'a. Wysłany z misją do Francji, został aresztowany i zesłany do Buchenwaldu i Dory. Torturowany przez Gestapo, dwukrotnie ucieka, by w końcu trafić do amerykańskich sojuszników.
Po wojnie Stéphane Hessel został ambasadorem Francji przy Organizacji Narodów Zjednoczonych, jest współautorem Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Niewielka książka Czas oburzenia! to wezwanie do buntu przeciwko złu dzisiejszego świata: niesprawiedliwości, zagrożeniu dla pokoju, władzy pieniądza. Wywołała ogromny rezonans – w samej Francji sprzedano jej półtora miliona egzemplarzy.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
