Książka jest poświęcona pracowni artysty, jednej z fascynujących przestrzeni kultury drugiej połowy XIX i początku XX wieku, która łączyła w sobie zjawiska z zakresu sztuki i życia artystycznego. Analizowane są w niej liczne atelier polskich malarzy i rzeźbiarzy oraz sposoby przedstawiania przestrzeni tworzenia w polskiej sztuce. Poza najbardziej znanymi twórcami jak Józef Brandt, Jan Matejko czy Jacek Malczewski, pojawiają się ci mniej oczywiści i zapomniani. Czerpiąc z obszarów malarstwa, fotografii, publicystyki i literatury pięknej, autorka pokazuje złożoność funkcji i znaczeń pracowni, zarówno wobec samych twórców, jak i publiczności artystycznej.
Czy dalekie wojaże, kuracje u wód i niedzielne pikniki mogą być wyznacznikiem pozycji społecznej? Autor opisał najpopularniejsze sposoby spędzania czasu wolnego poza miastem przedstawicieli warszawskich elit, klasy średniej i proletariatu. Gruntownej analizie poddał uzasadnienia i oceny wyjazdów warszawiaków. Ich obyczaje i poglądy skonfrontowano z postawami mieszkańców Londynu i Sankt Petersburga. Interpretacja zjawisk z przełomu XIX i XX w. została dokonana na podstawie współczesnych koncepcji socjologicznych. Książka jest bogato ilustrowana.
Autorka położyła nacisk na przedstawienie koncepcji Stanisława Witkiewicza i ukazanie jej na tle prądów ogólnoeuropejskich. Całość obrazu podtatrzańskiego ośrodka kulturalnego dopełniają dzieje lokalnej prasy. Zakopane zyskało niezwykłą wprost pozycję nie tylko w polskiej kulturze, ale także w naszej zbiorowej świadomości. Po dziś dzień wszystko, co zakopiańskie budzi ciepłe uczucia u dużej części Polaków. Przyczyniła się do tego z pewnością złota era w dziejach Zakopanego, którą stara się przedstawić właśnie niniejsza praca, a także mit, który się wówczas narodził, wielokrotnie na kartach książki przywoływany.
Potrzebą niniejszej publikacji pierwszej wagi jest odtworzenie jak najprawdziwszej wersji zdarzeń, których autor, dziennikarz, wieloletni korespondent „Le Monde”, Le Figaro”, „Quest–France” był świadkiem, a niekiedy aktywnym uczestnikiem. To świadectwo jest niezbędne, ponieważ to, co dla autora jest żywym wspomnieniem wczorajszych wydarzeń, dla dzisiejszej młodzieży jest historią równie odległą jak Konstytucja 3 Maja czy odsiecz wiedeńska Sobieskiego. Autor zamierza tego dokonać na podstawie swoich niemal codziennych artykułów, w których opisywał dzień po dniu ewolucję Polski i tej części świata. Istotnym elementem tej książki będą więc cytaty bądź przedruki tekstów autora, pisanych w krytycznych momentach - częstokroć będą komentowane lub uzupełniane przez autora czymś, czego nie mógł napisać w tamtym czasie.
Niniejszy tom jest kontynuacją pierwszego tomu "Rewolucji Husyckiej". Głównymi zbiorowymi bohaterami tej książki nadal będą radykalne wspólnoty husyckie, stanowiące siłę napędową rewolucji. Na czołowych miejscach znajdą się znane nam bractwa wraz z ich wojskami: taboryci i husyci wschodnioczescy, dawniej zwani orebitami, a po śmierci Jana Zizki, twórcy ich potęgi, nazywający siebie Sierotkami. Relacja nasza obejmie wydarzenia między 1424 r. (śmierć Jana Zizki, którego nieprzeciętna indywidualność wpłynęła na późniejszy kształt stosunków w obozie husyckim) a około połową lat trzydziestych XV w., czyli latami zmierzchu rewolucji husyckiej
Informacja od profesora R. ekonomisty. Przed kilkoma dniami w KC odbyła się narada gospodarcza w sprawie planu pięcioletniego. Mówiono między innymi o planowanej produkcji alkoholu. Obecnie daje to państwu około stu miliardów złotych dochodu. W ciągu następnych pięciu lat dochód ten ma wzrosnąć do dwustu miliardów. W toku dyskusji profesor R. ośmielił się zauważyć, że nie wie, czy mamy się cieszyć z tego rodzaju wzrostu dochodu narodowego. W tym czasie na salę obrad wniesiono kawę, przekąski i koniaki. Premier Jaroszewicz, wzniósłszy kieliszek z koniakiem odpowiedzi żartobliwie: "Nie możemy im wszystkiego odbierać, niech mają przynajmniej wódkę i papierosy!" Po czym, w atmosferze pochlebczych śmieszków, wzniesiono toast za pomyślność Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. (Marian Brandys)
To rzetelne i nowoczesne studium z pogranicza kilku popularnych obecnie, ale traktowanych na ogół odrębnie, kierunków zainteresowań: wątki feministyczne przeplatają się tu z problematyką eugeniczną, socjologią mniejszości imigracyjnych oraz kwestiami z zakresu tradycyjnej myśli społecznej.
Prof. Dr. Hab. Daniel Grinberg
Materiały zabrane w niniejszym tomie są efektem poszukiwań odpowiedzi na pytania zadane przez organizatorów w ramach realizacji projektu „Społeczeństwo Drugiej Rzeczypospolitej”.
Pierwsze pytanie –w jaki sposób zorganizowany był proces pracy w Polsce okresu międzywojennego i jaki wpływ na model życia społecznego miały instytucjonalne ramy pracy? Drugie – w jakim stopniu jej efekty pozwalały zaspokoić potrzeby i ambicje konsumpcyjne społeczeństwa, określały jego standard życia i model konsumpcji? Oczywiste, że jedna, najdłuższa nawet konferencja nie jest w stanie dać spójnej i udokumentowanej odpowiedzi na tak złożone pytania. Wydaje się jednak, że zaprezentowane w niniejszym tomie teksty zawierają szereg informacji, ustaleń i interpretacji poszerzających naszą wiedzę w tym zakresie.
Warszawa epoki stanisławowskiej przyciągała wielu żebraków i włóczęgów. Walka z ubóstwem stanowiła wówczas jedno z działań zmierzających do poprawy warunków higienicznych i zdrowotnych miasta. Autorka omawia przyczyny żebractwa i ocenienia skuteczność ówczesnej opieki społecznej, przedstawia skalę ubóstwa i charakteryzuje zbiorowości warszawskich żebraków, a także prezentuje metody i środki walki z żebractwem za rządów kolejnych instytucji centralnych w latach 1764-1795, z uwzględnieniem roli Kościoła w tychże procesach.
Książka stanowi próbę ukazania kultu świętych w tradycji prawosławnej przez pryzmat funkcjonowania w niej ikon i relikwii. Skonstruowana jest wokół kategorii cielesności i różnych sposobów jej rozumienia: ascezy świętych, odrzucenia przez nich zmysłowości i czci dla ciał zmarłych. Autorka opisuje ikonografię świętych jako rozpiętą pomiędzy wydarzeniami z ich narodzin i śmierci, a także odnoszącą się do pośmiertnych dziejów relikwii świętych, ukazując w ten sposób problemy związane z relacjami pomiędzy kultem ikon a relikwii. 64 il. kolorowe
W tomie tym autorka analizuje niezwykłe źródło. Johannes Storch, lekarz żyjący w XVIII-wiecznych Niemczech, przez 20 lat prowadził dziennik swojej praktyki lekarskiej, zajmujący w druku osiem woluminów. Odnotowywał słowa pacjentek i przedsięwzięte terapie, a także zastanawiał się nad przyczynami chorób i działaniem przepisanych leków. Autorka szuka w nim przede wszystkim zapisu sposobu, w jaki pacjentki Storcha doświadczały własnej cielesności. Pokazuje, jak odmienne od obecnego było wyobrażenie o własnym ciele i jego odczuwanie przez XVIII-wieczne kobiety.
Kolejny tom serii zawierającej opracowania powstałe w ramach programu badawczego „Społeczeństwo Drugiej Rzeczypospolitej 1918–1939”, tym razem poświęcony szeroko ujętym stosunkom między państwem a społeczeństwem. Poruszane tematy dotyczą m.in. problematyki prawnej (zagadnienia konstytucyjne), administracji państwowej i samorządu, roli społecznej wojska, wielu aspektów polityki gospodarczej i społecznej władz, działalności państwa w dziedzinie stosunków społecznych (problematyka kobiet oraz relacji pracodawca–pracownik). Są też teksty poruszające zagadnienia społeczno-naukowe i intelektualne (stosunki państwa ze środowiskami akademickimi i prowadzona „polityka historyczna”), a także kwestie narodowościowe (żydowska i białoruska).
W tomie zebrano artykuły historyków, teologów, historyków sztuki, badaczy literatury oraz życia religijnego. Autorzy podejmują kwestie funkcjonowania w literaturze i sztuce wątków, symboli i obrazów zaczerpniętych z najwcześniejszych apokalips, niezmiennie fascynujących czytelników i widzów oraz przygotowujących ich na wielki finał dziejów. Wszystkie artykuły składają się na różnorodną panoramę zjawisk zachodzących w kulturze europejskiej od jej zarania do okresu nowożytnego.
W 1931 roku, w chwili upadku monarchii liberalnej, Hiszpania była państwem katolickim. W 1953 roku w chwili zawarcia konkordatu przez gen. Franco była ponownie w pełni ukształtowanym państwem wyznaniowym, ale już o charakterze autorytarnym. Jednak w ciągu 22 lat oddzielających te daty Hiszpania przeszła przez próbę modernizacji kraju poprzez jego sekularyzację, a w czasie wojny domowej przez eksperyment stworzenia społeczeństwa ateistycznego, który pociągnął za sobą bodaj najbardziej krwawe prześladowania katolików w XX wieku. Te gwałtownie zmieniające się relacji między wspólnotą polityczną a religijną na Półwyspie Iberyjskim stara się pokazać książka „Między ołtarzem a tronem”.
Jest to także pierwszy w polskiej literaturze kompleksowy opis prześladowań religijnych podczas wojny domowej w Hiszpanii, które przyniosły Kościołowi katolickiemu już ponad 1000 świętych i błogosławionych, więcej niż jakikolwiek inny konflikt zbrojny w dziejach.
Autor stara się także odpowiedzieć na pytanie, czy prześladowania te były efektem wcześniejszego demokratycznego projektu modernizacji przez sekularyzację. Projektu, który w innych formach powracał później w innych częściach świata i powraca także we współczesnej nam Europie.
Niniejsze studium poświęcone jest podróży delegacji husyckiej na sobór bazylejski, trwającej około dwudziestu zimowych dni schyłku 1432 i początku 1433 r. Bliższa wszakże jego obserwacja może przekonać, że mamy do czynienia z sytuacją wpisującą się w rewolucję husycką, wprawdzie wolną od rozlewu krwi i od przemocy, lecz eksponującą ideową tożsamość tej wspólnoty na obcych, katolickich ziemiach niemieckich oraz u celu podróży, w mieście obrad wielkiego zgromadzenia Kościoła rzymskiego.
Artykuły zawarte w tym tomie pokazują dość szerokie spektrum obyczajowości religijnej mieszkańców Drugiej Rzeczypospolitej w zmieniającym się pod wpływem postępu cywilizacyjnego świecie. Autorzy poszczególnych tekstów patrzą na świat z różnych perspektyw światopoglądowych, stąd w niniejszym tomie studiów mamy dużą różnorodność postaw, co wydaje się być zaletą tego opracowania.
Książka stanowi próbę ukazania postaw wyznawców prawosławia i unii do problemów związanych z końcem życia ludzkiego w świetle testamentów z XVI?XVIII wieku z terenów Wielkiego Księstwa Litewskiego i ruskich ziem Korony. Odpowiedzi na pytania o funkcjonowanie prawa spadkowego, stosunek testatorów do zagadnień funeralnych, aktywności religijnej, własnej rodziny i majątku ukazały, jak harmonijnie wpisywali się oni w panoramę kulturową państwa polsko-litewskiego.
Ta praca to zbiór większych i mniejszych tekstów, powstałych w ostatnich latach aktywności naukowej autora, których głównym bohaterem jest Polska w XX wieku. Szkice dotyczą dziejów Kościoła katolickiego w Polsce, obozu narodowego, stosunków polsko-żydowskich oraz sylwetek wybitnych postaci ostatniego stulecia, w tym ofiar tragedii smoleńskiej z 10 IV 2010 r. Tytuł książki ? nie przez przypadek ? nawiązuje do pracy Romana Dmowskiego wydanej w końcu lat dwudziestych ubiegłego stulecia: Kościół, naród, państwo.
Książka opowiada o tym, jak w epoce pary, maszyn i sięgających nieba fabryk, w największej polskiej metropolii – Warszawie – która straciła swój stołeczny status, a zyskała kapitalistyczne oblicze, kiełkować zaczęła nowa branża: biznes reklamowy. Na podstawie wydanych przed ponad stoma laty najstarszych polskich podręczników do reklamy i ówczesnej prasy autorka spróbowała odpowiedzieć na pytanie: czym była skuteczna reklama, kto ją tworzył i dlaczego w ciągu półwiecza 1864–1914 budziła one tyle emocji.
Dzienniki, tygodniki, miesięczniki oraz wydawnictwa mniej lub bardziej nieregularne, rozmaitych politycznych denominacji i powstające w trzech przynajmniej językach: jidysz, hebrajskim i polskim (choć można by dorzucić dwa kolejne: niemiecki i rosyjski) - wszystkie razem składają się na panoramę żydowskiej prasy na ziemiach polskich. W czasach największego i żywiołowego rozwoju społeczności żydowskiej w Polsce, na przełomie XIX i XX stulecia i później w II Rzeczypospolitej, tytułów tych były setki, po Zagładzie zostało ich niewiele, dzisiaj istnieje zaledwie kilka. Zwłaszcza te starsze, przedwojenne, redagowane w innych językach niż polskie, zalegają w bibliotecznych magazynach. Zbyt rzadko przyciągają wykwalifikowanych badaczy i nazbyt często odstraszają tych czytelników, którzy, z braku odpowiedniego przygotowania, nie potrafią rozeznać się w ich gąszczu. Wypada ufać, że zredagowana przez Joannę Nalewajko-Kulikov pionierska antologia studiów nad prasą żydowską, które składają się na zarys "żydowsko-polskiego" prasoznawstwa, zachęci do wysiłku kolejnych adeptów judaistyki i historii Żydów polskich, a i zwykłym czytelnikom ułatwi lekturę tak niegdyś żywych i różnorodnych gazet.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
