Trzeci tom monografii przedstawia czeski obóz katolicki w walce, najpierw w oparciu o własne siły, a później szukający zbliżenia z siłami antyradykalnymi w obozie husyckim. Obóz katolicki wraz ze swym aktywnie antyhusyckim jądrem miał swoją własną historię, na którą składały się nie same jedynie klęski, lecz także i powodzenia, ukoronowane koalicją z ugodową wobec kościoła i Zygmunta Luksemburskiego częścią stronnictwa kalisznickiego. Na historię tę składały się wyraźnie odrębne, lecz zarazem z konieczności także wspólne dzieje magnackiej domeny rožemberskiej i jej nieprzeciętnego pana Oldřicha, wyższej i średniej szlachty zachodnioczeskiej połączonej landfrydem pilzneńskim, grup szlachty z innych regionów kraju, powiązanej wspólną polityką, a także bliskiego zarówno Rzeszy, jak i Czechom miasta Cheb i wreszcie niezdobytych przez husytów zamków, z potężnym królewskim Karlšstejnem na czele.
Koedycja z Instytutem Historii Polskiej Akademii Nauk
Autor podjął tematykę genezy i kształtów rewolucji, która wybuchła w pozornie ustabilizowanym, najbardziej rozwiniętym kraju środkowej Europy. Analizuje przyczyny i mechanizmy wydarzeń prowadzących do przekształceń społeczeństwa późnego średniowiecza w postaci znane już w czasach nowożytnych. Czytelnik zaznajamia się też z zagadnieniami dotyczącymi powstawania świadomości narodowej (w czasach przedkapitalistycznych) i poznaje mentalność ludzi żyjących w ówczesnej epoce: ich sposób rozumowania, widzenie otaczającej rzeczywistości.
Niniejszy tom jest kontynuacją pierwszego tomu "Rewolucji Husyckiej". Głównymi zbiorowymi bohaterami tej książki nadal będą radykalne wspólnoty husyckie, stanowiące siłę napędową rewolucji. Na czołowych miejscach znajdą się znane nam bractwa wraz z ich wojskami: taboryci i husyci wschodnioczescy, dawniej zwani orebitami, a po śmierci Jana Zizki, twórcy ich potęgi, nazywający siebie Sierotkami. Relacja nasza obejmie wydarzenia między 1424 r. (śmierć Jana Zizki, którego nieprzeciętna indywidualność wpłynęła na późniejszy kształt stosunków w obozie husyckim) a około połową lat trzydziestych XV w., czyli latami zmierzchu rewolucji husyckiej
Niniejsze studium poświęcone jest podróży delegacji husyckiej na sobór bazylejski, trwającej około dwudziestu zimowych dni schyłku 1432 i początku 1433 r. Bliższa wszakże jego obserwacja może przekonać, że mamy do czynienia z sytuacją wpisującą się w rewolucję husycką, wprawdzie wolną od rozlewu krwi i od przemocy, lecz eksponującą ideową tożsamość tej wspólnoty na obcych, katolickich ziemiach niemieckich oraz u celu podróży, w mieście obrad wielkiego zgromadzenia Kościoła rzymskiego.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
