Szwecja, rok 1940.
Georg krótko po ślubie zostaje powołany do wojska, żeby bronić granicy z Finlandią. Trafia do jednostki, gdzie musi zmierzyć się z sięgającą minus czterdziestu stopni temperaturą i sadystycznym dowódcą. Wydarzenia w obozie doprowadzają do buntu i rozlewu krwi, a Georg zostaje internowany na podstawie fałszywego oskarżenia.
Pozostawiona samotnie w Malmö Kerstin, żona Georga, zaprzyjaźnia się z tajemniczą Violą. Pomimo dzielących ich różnic, zaprzyjaźniają się i wkrótce zawiązuje się między nimi namiętny romans. Viola czasem znika bez słowa. Jej drugie życie okazuje się dużo bardziej złożone i stanowi zagrożenie dla wszystkich.
Gdy Georg wraca do domu, dręczą go wspomnienia z wojny. Próbuje odnaleźć się w swoim dotychczasowym życiu, ale nie jest mu łatwo. Marzy o zemście, a Kerstin nie potrafi pogodzić się z przykrym finałem jej związku z Violą. Wkrótce również odkrywa, że ktoś ją śledzi. Ktoś, kto wie o jej zakazanej miłości i kto grozi, że wyjawi prawdę. Żeby uratować małżeństwo i żyć dalej, Kerstin i Georg muszą rozliczyć się ze swoją przeszłością.
Znakomita opowieść o drugiej wojny światowej – o przyjaźni, miłości, buncie i zdradzie – a także o tym, jak wojna potrafi zmienić neutralny kraj.
Marie Bennett urodziła się w 1969 roku w Malmö, 1969. Studiowała historię sztuki na uniwersytecie w Lund i Dziennikarstwa w City University w Anglii. Mieszkała w Paryżu, w Kalifornii i Madrycie, a w końcu osiadła w Londynie, gdzie znalazła na pracę w mediach i gdzie mieszka ze swoją rodziną od osiemnastu lat. Hotel Angleterre to jej pierwsza powieść, której napisanie zajęło jej cztery lata. Pracuje obecnie nad drugą powieścią, której akcja dzieje się w innym, równie ekscytującym okresie historycznym.
Trudno uwierzyć, że ta historia zaczęła się tak niedawno, w latach dwudziestych XX wieku. Nie ma już takich miejsc i nie ma już takich ludzi.
To mocna proza – powieść o pionierach przybyłych do Palestyny na początku wieku. Baruch, wnuk Mirkina, który przez całe dzieciństwo i młodość żył w cieniu wspaniałego dziadka, opowiada o mężczyznach w pocie czoła harujących w zupełnie innych warunkach, uczących się tej ziemi od nowa, z nadludzkim wysiłkiem osuszających i przekształcających bagno w ziemię uprawną i miejsce do życia. To epos o rolnikach i postaciach niezwykłych – każdy z nich to ekscentryk, owiany legendą jeszcze za życia.
Nie sposób zapomnieć osnutych legendą zdarzeń: przyjścia na świat i uroczystości obrzezania Abrahama, pierwszego dziecka urodzonego na Ziemi Obiecanej, historii o zdziczeniu perskiego kota imieniem Bułhakow, makabrycznej opowieści o krwiożerczej hienie, o założeniu cmentarza, który „wzbudza zawiść we wszystkich oprócz tych, którzy byli na nim pogrzebani”.
Trzydziestoletni dziś Baruch jest zamożnym człowiekiem, właścicielem ziemi, na której znajduje się cmentarz. To on relacjonuje dzieje swojego dziadka, który wraz z dwoma przyjaciółmi przybył z Rosji do Palestyny, by budować nową społeczność. Mirkin poślubił piękną i odważną pionierkę, Fejge Lewin, ale do końca życia prześladowało go jednak obsesyjne wspomnienie kobiety, którą pozostawił w Rosji.
Meir Shalev (ur. 1948) – izraelski pisarz, publicysta, satyryk. Syn jerozolimskiego poety Icchaka Shaleva. Urodził się w Izraelu, w rolniczej osadzie Nahalal, gdzie spędził młodość. Studiował psychologię na Uniwersytecie Hebrajskim, później pracował jako redaktor programów radiowych i telewizyjnych. Uczestniczył w wojnie sześciodniowej. Od tego czasu działa aktywnie na rzecz wycofania się Izraela z terenów okupowanych.
Mając 34 lata, ukończył swoją pierwszą książkę, Chaim i potwór jerozolimski (1982). Znany jest głównie z utworów dla dzieci i młodzieży oraz jako komentator i felietonista weekendowego wydania dziennika „Jedi’ot Acharonot”. W Polsce ukazały się trzy jego powieści: Rosyjski romans, Chłopiec i gołąb oraz autobiograficzna Moja babcia z Rosji i jej odkurzacz z Ameryki. Jego utwory przetłumaczono na ponad 20 języków.
Shantaram to zdumiewająca historia młodego Australijczyka, który porzucony przez żonę znalazł pocieszenie w heroinie. Z czasem zaczął napadać na banki (ubrany zawsze w garnitur okradał tylko ubezpieczone firmy, przez co media zwały go rabusiem-dżentelmenem). Schwytany, skazany na dwadzieścia lat, w biały dzień uciekł z więzienia i przedostał się do Indii. Ukrywał się w slumsach, gdzie leczył biedaków, był żołnierzem bombajskiej mafii, walczył z Armią Czerwoną w Afganistanie. „Jakby tego było mało, jest jeszcze Karla – femme fatale, jakich mało w literaturze, i zagadka w tle – pisze polecający książkę Marcin Meller. I dodaje: – Shantaram to przypadek ciężkiego uzależnienia: jeżeli przeczytasz kilka pierwszych stron, jesteś stracony dla bliskich i pracy na nadchodzący czas. Nigdy w życiu nie kupiłem tak wielu egzemplarzy książki na prezenty dla przyjaciół. Wszyscy są wdzięczni”. Shantaram znaczy „boży pokój”. To imię nadali bohaterowi książki jego hinduscy przyjaciele, zamykając w nim całą autobiograficzną historię opowiedzianą w tej książce: historię odnalezienia prawdy o sobie w Indiach. Ta droga do „bożego pokoju” wiodła przez tak dramatyczne wydarzenia. Ciemne interesy, handel narkotykami, fałszerstwa, przemyt, handel bronią, gangsterskie porachunki – a zarazem romantyczna miłość, głębokie przyjaźnie, poszukiwanie mentora, poznawanie filozofii Wschodu. To właśnie Shantaram. Gregory David Roberts – jeden z najpopularniejszych współczesnych pisarzy australijskich, urodził się w 1952 roku w Melbourne (jako Gregory John Peter Smith), w 1978 został skazany na dwadzieścia lat za napady z bronią w ręku. Dwa lata później w biały dzień brawurowo uciekł z więzienia o zaostrzonym rygorze w Pentridge Prison i stał się jednym z najbardziej poszukiwanych przestępców Australii. Przez blisko dziesięć lat ukrywał się w Bombaju. Początkowo mieszkał w slumsach, gdzie pracował jako lekarz ubogich. W tym samym czasie nawiązał pierwsze kontakty mafią. Wskutek intrygi trafił do ciężkiego bombajskiego więzienia Arthur Road. Wykupiony przez zaprzyjaźnionego z nim szefa mafii, stał się jego oddanym żołnierzem. W 1990 roku we Frankfurcie został złapany za przemyt heroiny i niezwłocznie przekazany do Australii, gdzie kazano go na sześć lat więzienia. Po kolejnej udanej ucieczce zgłosił się dobrowolnie do więzienia, by „odsiedzieć swoje i wrócić do rodziny”. To właśnie podczas odbywania kary zaczął pisać Shantaram. W najbliższym czasie nakładem wydawnictwa Marginesy ukaże się kolejna książka Robertsa Cień wiatru.
W końcu! Sarah Britton – nazywana „królową zdrowych blogów” – przedstawia sto przepysznych roślinnych przepisów.
Książka twórczyni kultowego bloga My New Roots, z potrawami kuchni roślinnej – w tym także wegańskiej, często bezglutenowej. Proste, ale i nieco bardziej skomplikowane przepisy podane w przystępny sposób, ilustrowane są pięknymi zdjęciami. Jej kuchnia podporządkowana jest zmianom pór roku. Tym blogiem inspiruje się m.in. twórczyni świetnie przyjętej książki Jadłonomia czy prowadząca bloga Whiteplate, a także inne popularne polskie blogerki kulinarne. Dla wielu My New Roots to biblia kulinarna.
My New Roots to przykład na to, w jaki sposób dobre i świadome jedzenie może wpływać na jakość życia. Widać, że Sarah szanuje swoje ciało i chce dla niego jak najlepiej. Prowadzi bloga po to, żeby inspirować czytelników do podejmowania lepszych decyzji żywieniowych w codziennym życiu. Odżywa się wszystkim, co zdrowe, nigdy nie liczy kalorii, a jej przepisy wyglądają i smakują fantastycznie.
My New Roots to książka skierowana do wszystkich, zarówno tych zainteresowanych zdrowym odżywianiem, jak i tych, którzy po prostu lubią zjeść coś pysznego.
Sarah Britton, z wykształcenia jest specjalistką od dietetyki holistycznej i terapeutycznej. Poza tym jest fotografką i pisarką. Za My New Roots w 2014 roku otrzymała nagrodę dla najlepszego bloga o jedzeniu. Prowadzi seminaria i warsztaty żywieniowe w Ameryce Północnej i Europie, brała udział w licznych projektach kulinarnych, w tym w Noma’s Test Kitchen. Mieszka w Kopenhadze z mężem i synem.
Służbowa kolacja z koleżanką z redakcji „Czasopisma”, Júlią, miała być dla błyskotliwego dziennikarza z redakcji muzycznej szansą na oderwanie się od czarnych myśli po pogrzebie przyjaciela, a tymczasem wszystko – potrawy, obsługa, towarzystwo, a przede wszystkim niefortunnie wybrany lokal, sprzysięgły się, by ten nostalgiczny wieczór stał się dla bohatera prawdziwym koszmarem. Miquel Gensana to wielki nieudacznik. Z żadną kobietą mu nie wyszło (ostatnia była skrzypaczką), dzieci nie spłodził – na nim kończy się ród – chciał być artystą, ale nie starczyło talentu. Nie zapobiegł bankructwu firmy i stracił dom rodzinny, w którym teraz jest modna restauracja. Do tej właśnie restauracji zaprosiła go koleżanka na wieczór wspomnieniowy. Jak święty Piotr trzykrotnie się zaparł, że to był kiedyś jego dom, ale wspomnienia nasuwały się same.
Miquel staje przed trybunałem pamięci, by wystawić rachunek dwustuletniej rodzinnej historii i rozliczyć powojenną Hiszpanię, a przy okazji samego siebie, z doznanych krzywd, popełnionych błędów i niespełnionej miłości. A do tego większa niż w innych powieściach Cabré obecność muzyki pozwala wyciszyć traumę z czasów partyzantki miejskiej i przeboleć utratę wielkiego domu, którego pomieszczeń nie potrafią zliczyć nawet sami mieszkańcy.
Jaume Cabré urodził się w Barcelonie w 1947 roku. Od lat uznaje się go za najwybitniejszego pisarza katalońskiego. Jest autorem wielu powieści, zbiorów opowiadań, esejów literackich oraz scenariuszy filmowych i telewizyjnych. Należy do Instytutu Studiów Katalońskich, a jego utwory, wysoko oceniane przez czytelników i krytyków, były wielokrotnie nagradzane, filmowane i tłumaczone. Ukazały się w ponad 25 krajach. Nakładem Wydawnictwa Marginesy ukazały się jego powieści: Wyznaję (2013), Głosy Pamano (2014) i Jaśnie pan (2015).
Tak sam autor pisze o swoich opowiadaniach: Niech czytelnik wejdzie ze mną tam, gdzie sam chciałem być choć przez chwilę. Do neogotyckiego zameczku Zygmunta Krasińskiego w Opinogórze, do pokoiku pięknej kierowniczki poczty w zapadłej wsi na Wileńszczyźnie, do olsztyńskiego teatru, gdzie wielki Thomas Mann wygłosił odczyt, którego nigdy nie wygłosił. A także na podwórko mojego dzieciństwa przy ulicy Sienkiewicza w Olsztynku na Mazurach oraz do wielu innych domów, ludzkich wnętrz i charakterów.
Każde z tych opowiadań ma swoje źródło w przeżyciach, fascynacjach, natrętnych myślach, zasłyszanych historiach. Moi bohaterowie są postaciami autentycznymi – to znaczy istnieją, istnieli lub mogli istnieć naprawdę. Czas też jest prawdziwy, bo przecież „czasu opowieści” nie dotyczą trywialne prawa przemijania. Wytworny koneser sztuki zamknięty w sycylijskiej samotni, chora kobieta nawiązująca romans z rozpaczy, spiker radiowy przekraczający granicę między rozumem a wyobraźnią oraz inni ludzie z tych kartek – wszyscy stanowią przykład i próbę naszego własnego ścierania się z losem. Cieszyłbym się, gdyby ukłuli, a jeśli nie, to chociaż pogłaskali. O tym są te opowiadania. I jeszcze o tym, o czym mówi się od wieków i będzie się mówić do końca – że świat nieustannie olśniewa, ponosi, przeraża, a ludzie zaskakują.
Najbardziej kontrowersyjna książka Jürgena Thorwalda.
Zanim ginekologia stała się tym, co znamy dziś, trwał horror.
Lekarze, czy jak ich nazywano 'rzeźnicy', prześcigali się, kto szybciej wytnie macicę, odbierze poród kleszczami czy usunie torbiel. Z biegiem czasu okazało się, że wzbudzające zachwyt operacje chirurgiczne i sprawne posługiwanie się skalpelem bardziej służyły sławie ginekologów niż zdrowiu pacjentek, które zbyt często kończyły na cmentarzu. Gdy pojawiali się lekarze chcący ulżyć pacjentkom, stawali się tematem kpin, tracili prawo wykonywania zawodu, a nawet trafiali przed sąd. Innych chciano wieszać. Konserwatyści wołali, że kobieta ma rodzić w bólu, bo tak napisano w Biblii. I że badanie lekarskie powinno być przyzwoite. Prekursorom nowoczesnej diagnostyki nie było łatwo.
Jürgen Thorwald opisuje tych, dzięki którym udało się zmniejszyć śmiertelność rodzących, a także tych, dzięki którym badanie lekarskie nie kończyło się powikłaniami i stanem zapalnym, oraz tych, dzięki którym mamy dziś całą gamę środków antykoncepcyjnych.
Thorwald znów serwuje fascynującą opowieść o historii medycyny. Z niezwykłą precyzją opisuje rozwój metod i narzędzi chirurgicznych niezbędnych do leczenia najbardziej intymnej części ciała kobiety. Autor niejednokrotnie przełamuje wstydliwe tabu i odkrywa pilnie strzeżone tajemnice.
Jürgen Thorwald (1915–2006) – niemiecki pisarz, dziennikarz i historyk, szczególnie znany z książek opisujących historię medycyny sądowej i II wojny światowej. Autor takich bestsellerów jak Stulecie chirurgów, Triumf chirurgów, Dawna medycyna, jej tajemnice i potęga, Stulecie detektywów, Godzina detektywów, Pacjenci czy Męska plaga.
Kolejna po 'Seksbombach PRL-u' bogato ilustrowana opowieść Krzysztofa Tomasika o kinie, seksie i PRL-u snuta poprzez biografie gwiazd polskiego filmu. Tym razem bohaterki – Ewa Krzyżewska, Halina Kowalska, Anna Chodakowska, Marzena Trybała, Ewa Sałacka i Maria Probosz – reprezentują typ dużo odważniejszy seksualnie, bardziej demoniczny. Po części jest to związane z latami, na które przypadają ich największe sukcesy – w latach 70. i 80. możliwe było bowiem silniejsze akcentowanie seksualności w filmach.
Z opowieści wyłonią się różne modele symbolu seksu, ponieważ każda z opisywanych aktorek reprezentowała inny typ erotyzmu, począwszy od najbardziej tajemniczej femme fatale (Ewa Krzyżewska), przez atrakcyjną zalotną blondynkę, specjalistkę od komedii (Halina Kowalska), gwiazdę teatru Hanuszkiewicza i Grzegorzewskiego, która w filmie grała kobiety demoniczne i prostytutki (Anna Chodakowska), często obsadzaną w rolach kostiumowych aktorkę o kształtach klasycznej seksbomby (Marzena Trybała), aż do ekscentrycznej Ewy Sałackiej oraz Marii Probosz, odtwarzającej w latach 80. role współczesnych dziewczyn zatracających się w miłości, seksie i nałogach, która w życiu prywatnym powtórzyła tę drogę.
Barwna jak malarstwo Fridy – fascynująca jak jej niezwykłe, naznaczone bólem i pełne pasji życie – biografia artystki, której legenda rośnie z roku na rok. Frida – niezwykle kreatywna, pewna siebie i swoich niekonwencjonalnych wyborów, trudna, kochająca i oddana sztuce bez reszty. Trudno uwierzyć, że tę piękną i dramatyczną historię napisało… życie.
Z jaką łatwością spada się ze szczytów władzy na dno piekła zniesławienia! Jak szybko pełnia życia może stać się igraszką śmierci!Podczas gdy burboński dwór bez króla w Barcelonie roku 1799 przygotowuje się do uroczystego powitania nie tylko nowego roku, ale i nowego wieku, ciąg niefortunnych wydarzeń splecie ze sobą losy młodziutkiego poety i romantyka z losami wszechwładnego sędziego Massó, prezesa Sądu Królewskiego w Barcelonie, człowieka ogarniętego obsesją władzy, zafascynowanego astronomią, a także, na nieszczęście dla siebie, urodą młodych kobiet.Jaśnie pan wiernie odtwarza klimat epoki i powołuje do życia wiele postaci, wplątanych w sieć namiętności i intryg, korupcji politycznej i walki o władzę.Jaume Cabr (ur. 1947) pozycję jednego z największych współczesnych pisarzy europejskich osiągnął dzięki takim tytułom jak Głosy Pamano (2004) czy Wyznaję (2012) ta druga powieść stała się prawdziwym wydarzeniem literackim w ostatnim czasie. Cabr ma w dorobku scenariusze filmowe i telewizyjne.Jaśnie pan to przełomowa powieść w karierze literackiej katalońskiego pisarza, pierwsza przyjęta z entuzjazmem przez czytelników i z uznaniem przez krytykę. Dzięki niej Jaume Cabr (1947) otrzymał Hiszpańską Nagrodę Literacką oraz szereg nagród katalońskich, jak Premi Joan Crexells, Crtica Serra d'Or, nagrodę czytelników pisma El Temps i nagrodę Prudenci Bertrana, przyznawaną przez czytelników i krytyków.
Janusz Majewski - reżyser, pisarz ceniony przez czytelników i gremia jurorskie - tym razem zabiera nas w podróż. PODRÓŻ ŻYCIA. Nie dla oszałamiających widoków za oknami ekskluzywnego Glacier Expressu. Malownicza Szwajcaria jest zaledwie tłem, pretekstem do spotkania przyjaciół. Karola, w którego mistrzowskich ripostach rozpoznać można samego Autora (elementy autobiograficzne świetnie łączą się z fikcją literacką), i Maxa, który po wydarzeniach `68 roku wyemigrował z Polski, ale nigdy nie przestał żyć jej sprawami. To podróż do wspomnień z dzieciństwa, do zaczarowanego Lwowa i Kresów - utraconej Atlantydy. Do lat młodości spędzonej w Krakowie. Do pierwszych (drugich, trzecich...) miłości, do absurdów życia (nie tylko w PRL-u). Bo to właśnie ŻYCIE jest głównym bohaterem książki. Życie, które przyjdzie pożegnać. Z ŻALEM czy ULGĄ? - zastanawiają się dwaj STARSI PANOWIE, przypominający chwilami bohaterów słynnego kabaretu, to filozofów z Nalewek, to greckich stoików, to znów lwowskie baciary. Rozmowa o Życiu? I już? Nie! Zbrodnia?! Oczywiście, nawet dwie! Miłość? Też niejedna. Namiętności - i to nie tylko we wspomnieniach. Ile może się wydarzyć, gdy o 9.15 do Glacier Expressu wsiądzie dwóch prawdziwych miłośników życia?
Tina, zafascynowana fotografią spokojna nauczycielka, która pracuje w Sort, robi zdjęcie starej szkoły w Torenie tuż przed jej wyburzeniem. Jedno proste kliknięcie i gotowe. Strona po stronie czytelnik odkrywa konsekwencje tego pozornie trywialnego gestu, a przed jego wzrokiem rozciąga się szeroka panorama wspomnień i przekłamań o wydarzeniach, których bohaterami są falangiści i partyzanci, dranie i ludzie przyzwoici, a także ci zwyczajni, żyjący w trudnych, okrutnych czasach. W Pirenejach, w Pallars, regionie potraktowanym przez wojsko generała Franco z niespotykanym bestialstwem, ściera się moralna podłość frankizmu z bohaterstwem i tchórzostwem indywidualnym i grupowym tuż po zakończeniu hiszpańskiej wojny domowej. Na początku XXI wieku fakty jeszcze ciągle dopominają się o wirtuoza, który po tylu latach zdecyduje się poruszyć strunę Historii. Na szczęście jest Jaume Cabré.Jaume Cabré (Barcelona, 1947) jest autorem wielu powieści (w tym bestsellera Wyznaję), zbiorów opowiadań, scenariuszy filmowych i telewizyjnych oraz esejów literackich, a także dramatu. Stale współpracuje z dziennikiem ""Avui"", jest członkiem Institut d'Estudis Catalans (Katalońskiej Akademii Nauk). Jego utwory, wysoko oceniane przez czytelników i krytyków, były wielokrotnie nagradzane i tłumaczone na szereg języków.
Fascynująca, ujęta w formę powieści historia powstania legendarnej książki dla dzieci Mały Książę, najsłynniejszej książki Antoine'a de Sait-Exuperyego. Ostatnie miesiące życia pisarza-pilota, spędzone wśród francuskiej emigracji w Nowym Jorku, z dwoma kobietami: pełną temperamentu żoną intrygantką (legendarną Różą) i utalentowaną kochanką - młodziutką kanadyjską projektantką mody, które wspólnie założyły krawieckie Studio Saint-Ex, by... przedstawić światu Małego Księcia.
W środku nocy i w samo południe, w głębi zimowego lasu i nad brzegiem strumyka, w skalnych grotach i pod strzechami – wszędzie i o każdej porze spotkać można tajemnicze istoty o wielkiej mocy, nierozerwalnie związane z naturą. Wrogie i przyjazne, groźne i pomocne, piękne i przerażające – wszystkie zrodziły się w wyobraźni naszych słowiańskich przodków. A może… istnieją naprawdę? Dołącz do mieszkańców zatopionej wśród puszczy wioski i dowiedz się, jak przechytrzyć wodnika, schować się przed lichem i umknąć południcy. Kto wie, może kiedyś staniesz z nimi oko w oko?
Cykl pięknie ilustrowanych opowiadań przywołujących do życia wierzenia naszych przodków oraz ich wyobrażenia o tym, jakie siły rządziły dawną codziennością.
Międzynarodowy bestseller idealny dla miłośników Yuvala Noaha Harariego. Książka roku „Financial Timesa”, „Observera” i „The Economist”.
Od pierwszej miarki zboża po współczesne finansowe innowacje – i przekręty.
Czym właściwie jest pieniądz? Przedmiotem, ideą, a może technologią, która od tysięcy lat oddziałuje na rozwój człowieka i kształt społeczeństw?
David McWilliams zabiera nas w niesamowitą i pełną humoru podróż przez historię ludzkości, gdzie katalizatorem zmian okazuje się właśnie pieniądz. To, co uważamy za oczywistość, McWilliams ukazuje w zupełnie nowym świetle – od przełomowego momentu, którym było porzucenie koczowniczego trybu życia, przez pierwsze kredyty i instytucje finansowe, aż po rozwój kryptowalut. Przedstawiając historię rozwoju ekonomii, przy okazji przystępnie tłumaczy genezę i istotę zjawisk gospodarczych, z którymi mamy do czynienia do dziś.
Dziękibłyskotliwemu połączeniu historii, ekonomii i antropologii, Pieniądz to fascynująca lektura dla wszystkich zainteresowanych mechanizmami przemian społecznych oraz dla tych, którzy poszukują nieoczywistej, zaskakującej analizy.
Pieniądze (podobno) szczęścia nie dają, dały nam za to tę fascynującą historię! Jak pieniądz dołożył swoje – nomen omen – trzy grosze do punktów zwrotnych w historii ludzkości i stał się jedynym uniwersalnym językiem świata, a ludzie ze wszystkich sił próbują zrozumieć alchemię pieniądza. Money makes the world go round – i ta książka to udowadnia!
Wojciech Kowalik, dziennikarz ekonomiczny Tok FM
To opowieść o najdziwniejszym wynalazku ludzkości. Wynalazku, który potrafi jednocześnie wywoływać wojny i wznosić majestatyczne katedry. McWilliams prowadzi nas od Babilonu po kryptowaluty, od Tyberiusza po Johna Lawa. Wciąga, prowokuje i zadaje trudne pytania. Jako ktoś, kto sam zajmuje się opowiadaniem o historii, uwielbiam, gdy książka łączy rzetelne fakty z dobrze napisaną opowieścią. Ta naprawdę pomaga zrozumieć świat, w którym żyjemy.
Rafał Sadowski, Podcast Historyczny
Kiedy Matisse umrze - powiedział Picasso - Chagall pozostanie jedynym malarzem, który rozumie, czym naprawdę jest kolor. Marc Chagall, malarz wspomnień i snów, poeta koloru, był uwikłany w najtragiczniejsze wydarzenia XX wieku: dwie wojny światowe, rewolucję, czystki i wysiedlenia. W epoce, kiedy wielu wybitnych artystów uciekało od rzeczywistości w abstrakcję, on przetwarzał swoje bolesne doświadczenia w bezpośrednie, a zarazem symboliczne obrazy przemawiające do każdego człowieka. Urodził się na terytorium obecnej Białorusi w 1887 roku jako najstarsze z dziewięciorga dzieci żydowskiego handlarza śledziami. Uciekł jednak od biedy i represji do Paryża, gdzie tworzył u boku Modiglianiego i Lgera, a dalsza tułaczka prowadziła przez Berlin i Stany Zjednoczone aż na południe Francji. Nigdy nie przestał przenosić na płótno swoich marzeń, tęsknot i wspomnień: malował sztetl z czasów dzieciństwa, drewniane chaty i synagogi, rabinów, skrzypków i pasterzy kóz cały zaginiony świat wschodnioeuropejskich Żydów. U niewielu malarzy życie i sztuka splatały się tak nierozerwalnie. Jednak relacje, które były siłą napędową twórczości Chagalla, często stanowiły zagrożenie dla bliskich mu osób. Jego matka, dziewczyna Tea, pierwsza żona Bella, córka Ida i późniejsza towarzyszka życia Virginia w taki czy inny sposób zostały złożone w ofierze. Dopiero w osobie drugiej żony, Vavy, równie przebiegłej i twardej jak on sam, znalazł godną siebie przeciwniczkę. W oparciu o nieznane materiały archiwalne Jackie Wullschlger przybliża postać wielkiego artysty, ale przede wszystkim człowieka ambitnego, czarującego, podejrzliwego, zabawnego, pełnego sprzeczności, obsesyjnie zdeterminowanego, by tworzyć sztukę o wyjątkowym pięknie i emocjonalnej głębi.
Pierwsza kompletna i niezwykle zniuansowana biografia tragicznie zmarłej poetki Sylvia Plath, jedna z najważniejszych poetek XX wieku, autorka Szklanego klosza, Dzienników i opowiadań, wytyczyła szlak, którym do dziś podążają pisarki na całym świecie. Heather Clark odmawia jednak odczytywania tekstów Plath przez pryzmat jej choroby i tragicznej śmierci. Na podstawie nieznanych dotąd materiałów stworzyła wielowymiarowy obraz poetki. Przedstawia wczesne relacje, które ją ukształtowały, lata spędzone w Cambridge oraz obrosły mitami związek z Tedem Hughesem – człowiekiem, z którym dokonała rewolucji w poezji – i pokazuje jej pasję do sztuki oraz determinację, aby połączyć trzy role: matki, żony i poetki. Wnikliwe portrety otaczających ją ludzi pozwalają zrozumieć znaczenie tych relacji w ostatnich dniach życia Plath. Dzięki Czerwonej komecie lepiej niż kiedykolwiek wcześniej można zrozumieć pełną temperamentu kobietę i wizjonerską artystkę. Biografia znalazła się na liście dziesięciu najlepszych książek roku według „New York Times Book Review”, „Guardiana”, „The Daily Telegraph” i „Timesa”, została finalistką National Book Critics Circle Award for Biography oraz Nagrody Pulitzera w kategorii biografia i autobiografia oraz zdobyła Truman Capote Award for Literary Criticism i Slightly Foxed Best First Biography Prize. Heather Clark stoi wobec życia Sylvii Plath jak wobec zobowiązania, które wypełnia tą biografią. Ma głębokie zrozumienie dla osobowości i losów poetki, odtwarza je w swojej książce niemal jak w powieści, ze wszystkimi postaciami drugo- i trzecioplanowymi. Przechodzi z jasności w ciemność – tak jak to było w przypadku Sylvii, kiedy nadzwyczajnie zdolna i inteligentna kobieta nagle wypadała z biegu swojego życia w mrok depresji. Młodość, sztuka, miłość, uznanie – to jasne strony historii Sylvii. Ciemnymi były choroba, bolesne odcięcie od nurtu życia i zamknięcie w tym doznaniu, w jego samotności. Jak u komety, która ma dwa warkocze – jasny i ciemny – skierowane w przeciwnych kierunkach. To niezwykłe życie i niezwykła poetka. I wspaniała biografia. Bożena Keff Książka ta pokazuje złożoną i bogatą topografię życia Plath nie tylko jako wizjonerskiej poetki, lecz także kobiety osadzonej w konkretnej rzeczywistości. Korzystając z szerokiego wachlarza dokumentów archiwalnych, Clark buduje świeży obraz Plath, pozbawiony patosu i stereotypów. To historia bólu i ciężaru egzystencji, ale też nieposkromionego talentu i radości tworzenia. Michał Choiński Jest to z pewnością biografia totalna. Ali Smith Heather Clark ocala Sylvię Plath przed kultem jej wyznawców. Czerwona kometa to znakomita, obiektywna biografia, w której nie interpretuje się każdego wydarzenia w życiu poetki jako kroku w stronę samobójstwa. Lyndall Gordon, „Daily Telegraph” Wreszcie otrzymaliśmy biografię Plath wolną od banału. „Times Literary Supplement” Czerwona kometa wnosi olbrzymi wkład nie tylko w badania nad Sylvią Plath, ale także w rozwój samego gatunku biografii, poetykę, historię kultury oraz historię i teorię feministyczną. To wybitna książka. Mary V. Dearborn, autorka książki Ernest Hemingway. A Biography
Czego pragniesz, kiedy nikt nie patrzy? Kiedy gasną światła? Kiedy jesteś anonimowa?Gillian Anderson - aktorka i aktywistka - oddaje głos kobietom z całego świata, publikując ich anonimowe fantazje seksualne. Intymne, prowokujące, czasem zaskakujące lub wstydliwe, innym razem pełne czułości, zabawne, mroczne, odważne - ale zawsze autentyczne.Pragnę otwiera przestrzeń do rozmowy o tym, o czym tak rzadko mówimy głośno: o seksie i jego miejscu w naszym życiu. Bo kiedy kobiety mówią o seksie, mówią też o kobiecości i macierzyństwie, przyjemności i bólu, samotności i bliskości, wolności i ciężarze oczekiwań, uległości i władzy. Znajdziemy tu fantazje o osobach, które są - z różnych powodów - poza naszym zasięgiem, o wielu partnerach, o nieokiełznanej namiętności, o poznawaniu własnych granic lub ich przekraczaniu. Są tu kobiety, które nigdy nie uprawiały seksu, i takie, które nie są w stanie zliczyć swoich partnerów.Oddając im głos (i dzieląc się także własną anonimową fantazją!), Anderson tworzy książkę nie tylko o seksualności, ale też o wolności. O pragnieniu bycia sobą - bez wstydu, bez lęku, bez filtrów.Wspaniała i cudownie wywrotowa książka o wolności. Bo nie ma nielegalnych pragnień. Fantazje kobiet zbyt długo kontrolowano przez pojęcia takie jak wstyd, wina i grzech. Pragnę to lawina nieokiełznanej namiętności. Przywraca kobiecym fantazjom właściwe miejsce i zachwyca siłą.Maria Peszek
Prezentowane egzemplarze mogą posiadać pewne uszkodzenia, takie jak porysowane lub nieco uszkodzone okładki, zagięcia, zżółknięcia, zbite narożniki itp.
Odważna i bezkompromisowa powieść, na podstawie której powstał film z Aną de Armas w roli głównej. Historia narodzin i upadku błyskotliwej kariery. Kobiety, z której kultura Hollywood zrobiła produkt. Joyce Carol Oates przedstawia dramatyczne losy Normy Jeane Baker – dziecka, kobiety, nieszczęśliwej celebrytki i idealizowanej blondynki – którą świat poznał jako Marilyn Monroe. Jej życie było naznaczone dramatami, smutkiem i żalem. Oraz ogromną tęsknotą za szczerym uczuciem. Lgnęła do mężczyzn, szukała miłości na siłę, wchodziła w trudne i szkodliwe związki. Wszystko dalekie było od bajki rodem ze srebrnego ekranu. Była bóstwem dla tłumów, a tak naprawdę nieustannie brakowało jej akceptacji, piękna i miłości. Intymnym i bogatym głosem Joyce Carol Oates opowiada o kultowej amerykańskiej artystce – skonfliktowanej wewnętrzne i zdeterminowanej – która w pewnej chwili się zagubiła. Monumentalna epopeja i hołd dla bogini, a także kulisy powstania jednej z największych amerykańskich gwiazd XX wieku. Joyce Carol Oates (ur. 1938) – amerykańska pisarka, eseistka, poetka, autorka horrorów, thrillerów i książek dla dzieci. Profesorka na Wydziale Nauk Humanistycznych Uniwersytetu Princeton, gdzie zajmuje się nauką kreatywnego pisania. Laureatka wielu nagród, m.in. National Medal of Humanities, National Book Critics Circle Ivan Sandrof Lifetime Achievement Award, National Book Award oraz PEN / Malamud Award for Excellence in Short Fiction. Była kilkakrotnie nominowana do nagrody Pulitzera – w tym za Blondynkę. Od wielu lat jest również uznawana za jedną z głównych kandydatek do Literackiej Nagrody Nobla. Nieprawdopodobnie żywe i mocne przedstawienie istoty ludzkiej, którą przytłoczyło własne życie. „The Nation” Fascynujący obraz piekielnych bitew, które Monroe toczyła sama ze sobą. „Playboy” Posępnie wciągający portret Hollywood tak przerażająco halucynacyjny jak Dzień szarańczy Nathaniela Westa. „Wall Street Journal” Oates stworzyła chyba najważniejszą powieść w swojej karierze. „Newsday”
Bestseller "New York Timesa". Debiut, który trzeba przeczytać - teraz wzbogacony o dwa dodatkowe rozdziały!Elizabeth Zott jest chemiczką i kobietą daleką od przeciętności.Byłaby zresztą gotowa jako pierwsza spierać się, czy coś takiegojak "przeciętna kobieta" w ogóle istnieje. Ale jest połowa lat 50. ijej koledzy z całkowicie męskoosobowego zespołu naukowcówprezentują bardzo nienaukowe podejście do kwestiirównouprawnienia płci. Wszyscy z wyjątkiem jednego: to CalvinEvans, słynący z pamiętliwości samotny geniusz, który zakochujew umyśle Elizabeth. Co skutkuje autentyczną chemią.Tyle że, podobnie jak w przypadku nauki, życie bywanieprzewidywalne. Dlatego parę lat później Elizabeth jest nie tylkosamotną matką, ale i gwiazdą telewizyjnego programukulinarnego. Jej niezwykłe podejście do gotowania staje sięzaczątkiem rewolucji. W miarę jednak jak rosną zastępy jejsympatyków, rośnie też grupa niezadowolonych. Okazuje siębowiem, że Elizabeth nie uczy kobiet po prostu gotować - robiznacznie więcej. Ośmiela je do zmiany status quo.Lekcje chemii są oryginalne i dynamiczne, a do tego zabawne dorozpuku, przenikliwie trafne i pełne krwistych postacidrugoplanowych.Paragraf 22 wczesnego feminizmu.Stephen KingLekcje chemii to opowieść dla wszystkich inteligentnych dziewczyn, które ani myślą udawać głupsze, niż są, mimo żespołeczeństwo właśnie tego od nich wymaga. Choć Zott stanowi wytwór przełomu lat 50. i 60., to jest ikoną feminizmu na nasze czasy.Rachel Yoder, autorka powieści Nocna sukaTej powieści nie sposób się oprzeć. Daje mnóstwo satysfakcji ijest pełna ognia. Oraz przypomina, że zmiany wymagają czasu, atakże bezwzględnie wysokiej temperatury."The New York Times Book Review"Elizabeth Zott jest kobietą niezwykłą, zdecydowaną przeżyć swojeżycie na własnych warunkach. Historia wciągająca i dającamnóstwo satysfakcji, zrywna, zwrotna i pełna zapału.Maggie Shipstead, autorka powieści Wielki krągBonnie Garmus to copywriterka i dyrektorka kreatywna z bogatymdoświadczeniem pracy na polach techniki, medycyny i edukacji.Jest pływaczką na otwartych akwenach, wioślarką i matką dwóchmocno niewiarygodnych córek. Urodzona w Kalifornii, doniedawna z Seattle, mieszka obecnie w Londynie ze swoimmężem oraz psem imieniem Dziewięćdziesiąt Dziewięć.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
