O dzieciach, wariatach i grafomanach to zbiór pełnych błyskotliwej ironii i humoru felietonów, pośród których każdy z Czytelników znajdzie coś dla siebie, wybór jest bowiem szeroki – od dzieci, sportu i przyjęć przez kłamstwa, reklamę i pojedynki aż po literaturę, sekrety i… cuda. Wszystko to zabarwione jest anegdotkami z życia najsłynniejszych postaci dwudziestolecia międzywojennego i napisane z nerwem satyrycznym, co sprawia, że każdy z tych tekstów czyta się z prawdziwą przyjemnością i zadziwieniem, że mimo upływu czasu felietony Słonimskiego nie straciły na swojej aktualności.
Antoni Słonimski w 1932 roku odbył podróż do ZSRR, której plonem stał się prezentowany tom. O jego odbiorze w Rosji tak pisał sam autor: Od czasu książki Moja podróż do Rosji jestem na czarnej liście u sowieckich urzędników. Proszą co pewien czas wszystkich literatów i karmią kawiorem – a ja za karę muszę siedzieć w domu.
W zbiorze felietonów pt. Mętne łby autor z zapałem tropi puste schematy, bezpodstawne uprzedzenia i absurdy życia codziennego. Piętnuje je za pomocą ciętego żartu i niesłabnącej ironii. Prowokuje i wciąga do gry Czytelnika, stawiając rzeczy pozornie znane w zupełnie nowym świetle i zadając dość kłopotliwe pytania. Felieton, który dał tytuł całemu zbiorowi, przynosi próbę sklasyfikowania pewnych typów osobowości, przejaskrawia, ośmiesza, a jednocześnie z całkowitą powagą wytyka ludzkie słabostki. Jednak czy można wierzyć autorowi, który wciąż puszcza do Czytelnika oczko i tajemniczo się uśmiecha? Warto się z nim zmierzyć.
Klemens Rudziński zginął od ciosu sztyletem w plecy. Samobójstwo nie wchodzi w grę; ponadto sama broń była nietypowa – nieporęczna, z niewygodną rękojeścią i dziwnie wyważona. Pokój, gdzie znaleziono ciało, był zamknięty na zamek i rygle w sposób uniemożliwiający nawet bardzo zmyślnemu przestępcy ucieczkę po dokonaniu zbrodni i zamknięcie go od zewnątrz. Okno także było solidnie zabezpieczone kratami, a żadna z szyb nie została wybita. Dodatkowo posesji strzegł groźny pies, którego nawet domownicy się bali. Dlaczego zmarły zamienił swój gabinet w istną fortecę? Milicja nie może znaleźć żadnego punktu zaczepienia w tej dziwnej sprawie.
Przez lasy Wyoming wędruje niewielka grupa ludzi, na czele której stoi Bill Horn. Wywędrował on na Zachód w poszukiwaniu złota. Udało mu się osiągnąć swój cel i wracał teraz w rodzinne strony, wioząc swój bezcenny skarb. Podczas wieczornego popasu spotykają samotnego trapera Slingerlanda, który ostrzega ich przed niebezpieczeństwem grożącym ze strony Indian. Sam wyrusza po pomoc do obozujących niedaleko żołnierzy, którzy ochraniają inżynierów, wytyczających szlak przyszłej kolei Wschód–Zachód. Niestety odsiecz przybywa za późno. Slingerland, towarzyszący mu mierniczy Warren Neale oraz jego przyjaciel, kowboj Larry King, w miejscu, gdzie obozowali podróżujący, znajdują jedynie spalone wozy i okrutnie okaleczone ciała. Cudem ocalała tylko nastoletnia Allie, ale masakra, której była świadkiem, zostawia głęboki ślad na jej psychice. Neale postanawia zaopiekować się dziewczyną i przywrócić jej radość życia. Nie wie jednak, jakie tajemnice skrywa Allie.
Milt Dale to człowiek lasu. Mieszka samotnie na malowniczym odludziu, rozmiłowany w otaczającej go naturze, gdzie towarzyszą mu oswojone zwierzęta leśne, wśród których prym wiedzie kuguar Tom. Z tego beztroskiego życia wyciąga go przyjęty dobrowolnie obowiązek przyjścia z pomocą zagrożonej dziewczynie. Oto na Dziki Zachód przybywa Helena Rayner z młodszą siostrą Bo, by objąć władzę na ranchu umierającego wuja. Majątku chce pozbawić ją nieuczciwy Beasley, który twierdzi, że farma należy się jemu i posunie się do wszelkich brudnych zagrywek, by osiągnąć swój cel. Dale nie zamierza na to pozwolić i rzuca się w wir przygody, nieprzewidywalnej i niebezpiecznej, ale rozjaśnianej chwilami pobytu w jego samotni. Wówczas uczy on Helenę i jej siostrę, jak należy odczuwać i naprawdę kochać przyrodę. Sam także dostanie od nich niezwykle ważną lekcję, ale minie wiele tygodni zanim ją w pełni zrozumie…
Tematem książki jest stosunek Józefa Mackiewicza do spuścizny romantycznej, ze szczególnym uwzględnieniem dorobku Adama Mickiewicza. Autor Buntu rojstów jawi się w niej jako swobodnie dialogujący z tradycją odbiorca dziewiętnastowiecznej literatury, która często stanowiła dlań punkt wyjścia do namysłu nad współczesnością. Mackiewicz doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że poezja wieszcza odcisnęła olbrzymie piętno na kilku pokoleniach Polaków żyjących w czasach zaborów, a nadto głęboka zapuściła korzenie w wiek dwudziesty, kładąc się swym rozległym cieniem na okresie międzywojennym. Ten, kto po odzyskaniu niepodległości pragnął lepiej pojąć motywacje i retorykę władz odrodzonego państwa, musiał skonfrontować się więc z zapleczem ideowym romantyzmu. Wyzwanie to podjął młody reportażysta Słowa, który dostrzegał niebezpieczeństwo nadmiernego uwikłania romantycznej mitologii w bieżącą politykę oraz świadomość polskiego narodu. Po 1945 roku romantyczne projekcje ponownie zawładnęły myśleniem niemałej części polskiej emigracji, dlatego liczne odniesienia do romantyzmu wydobywające na światło dzienne niepokojące analogie do ówczesnej teraźniejszości, odnajdziemy również w twórczości Mackiewicza powstałej na emigracji.Książka może posłużyć współczesnemu czytelnikowi za praktyczny przewodnik służący rozpoznaniu w utworach autora Drogi donikąd romantycznych kodów, które z różnych przyczyn uległy dzisiaj nieco pewnemu zatarciu. Czytanie Mackiewicza poprzez pryzmat literatury romantycznej poszerza spojrzenie na stylistyczne ukształtowanie jego dzieł oraz pozwala potraktować romantyczną aluzję jako ważny komponent artystycznego warsztatu pisarza, dając przy tym sposobność do głębszego wniknięcia w istotę poruszanych przez niego problemów.
Prof. Letyński zostaje brutalnie zamordowany w swoim gabinecie. Zmarły był człowiekiem majętnym, a z sejfu zniknęły pieniądze. Czy zginął podczas napadu rabunkowego? W toku śledztwa okazuje się, że profesor miał trudny charakter, był nieustępliwy, potrafił nawet posunąć się do rękoczynów. Jego śmierć była na rękę zarówno młodszej żonie, która chciała rozwodu, a jednocześnie wiedziała, że mąż nigdy się na to nie zgodzi, jak i synowi Władysławowi, który chciał żyć po swojemu, a nie według woli surowego ojca. Ponadto Letyński pracował nad ważnym wynalazkiem wagi państwowej. Może został zlikwidowany na zlecenie wrogiego wywiadu?
Na drodze między Nadarzynem a Warszawą dochodzi do bardzo pomysłowej kradzieży. Milicjant zatrzymuje do kontroli samochód należący do Zakładów Aparatury Precyzyjnej w Nadarzynie, którym właśnie przewożono ponad siedem milionów złotych na wypłaty dla pracowników. W trakcie kontroli okazuje się, że akumulator nie działa. Milicjant prosi kierowcę i strażnika, by popchnęli auto, a sam siada za kółko. Samochód odjeżdża z teczką pełną pieniędzy, a zaskoczeni pracownicy Zakładów są przekonani, że to jakiś dziwaczny żart stróża prawa. Niestety kradzież staje się faktem. Odnalezienia sprawców podejmuje się major Janusz Kaczanowski.
Burzliwej nocy w małej miejscowości Leśna dochodzi do tragedii. Ktoś wtargnął na posesję państwa Soleckich, zabił ich psa, a przed dalszymi czynami powstrzymała go interwencja gospodarza. Niestety skutkowała ona śmiercią intruza, ale prokuratura umorzyła sprawę, kwalifikując czyn jako samoobronę. Niedługo potem Jan Solecki zgłasza w pracy urlop i znika bez śladu, nie informując nawet żony, gdzie się udaje. Zrozpaczona kobieta angażuje prywatnych detektywów, wśród nich doktora Jerzego Kostrzewę, aby odnaleźli jej męża. Pracował w sklepie jubilerskim, często wyjeżdżał, a tuż przed feralną sprawą podczas burzy dostał list, który wprawił go w lęk i który natychmiast spalił. Jego wyjazd to ewidentna ucieczka, tylko przed kim?
Na nowo wybudowanym warszawskim osiedlu Za wiatrakami dochodzi do serii morderstw. Zabójca wybiera samotne starsze kobiety, które najpierw dusi, a następnie przenosi ciało do łazienki i układa w wannie. Z mieszkań nic nie ginie, więc motyw rabunkowy odpada, nie ma odcisków palców ani świadków, bo ludzie dopiero się wprowadzają i właściwie każda twarz jest obca. Milicja musi działać szybko, zanim pojawi się kolejna ofiara. Weten to mała warmińska wieś. Jednym z jej mieszkańców jest Adam Tupa, awanturnik i pijak, skonfliktowany nie tylko z sąsiadami, ale i z mieszkańcami okolicznych miejscowości. Największa wrogość panuje między nim a rodziną Seklaków krewnymi jego byłej żony. Podczas wesela, które odbywa się w ich domu, Tupa rozbija szyby w oknach; w pogoń za nim rusza jego były szwagier oraz pan młody. Po miesiącu na milicję zgłasza się brat Adama, twierdząc, że został on wtedy zamordowany.
Książka profesora Grzegorza Kulki jest bardzo dobrze udokumentowanym ujęciem kwestii instytucji zatargu honorowego w życiu korpusu oficerskiego armii II Rzeczypospolitej. Autor analizuje tę, dotąd słabo rozpoznaną, problematykę zarówno pod kątem prawnym, jak i w kontekście codziennego funkcjonowania kadry dowódczej międzywojennego Wojska Polskiego. Zebrany materiał rzuca szczególne światło na jej umysłowość, a także interakcje z cywilnym otoczeniem. Opracowanie autorstwa wrocławskiego historyka wnosi również wiele nowych informacji na temat biografii wielu oficerów służących w WP do 1939 r. Fragment recenzji prof. Piotra Cichorackiego
Niepodważalną zasługą prof. Małgorzaty Krakowiak jest przedstawienie kilku, co najmniej, twarzy Kazimierza Wyki: personalisty, katastrofisty, uważnego czytelnika, nauczyciela, a także człowieka mającego ambicje odnowy życia literackiego i przywrócenia mu właściwej rangi. […] zasługuje na uznanie barwne omówienie dorobku krakowskiego uczonego, jednego z ostatnich, „co tak poloneza wodził”, w większym stopniu myśliciela niż badacza (nb: Heidegger ubolewał, że w dzisiejszych czasach myśliciela zastąpił badacz), człowieka wybitnego, pełnego sprzeczności, wielkości i małości, uczonego, dla którego literatura była sprawą najwyższej rangi. Godne podkreślenia wydaje mi się także to, że książka prof. Małgorzaty Krakowiak – być może w sposób niezamierzony – pokazuje jak intensywne życie intelektualne toczyło się ongiś pośród uniwersyteckiej społeczności, jaką rolę odgrywał uniwersytet, jako wspólnota magistrorum et scholarum; wspólnota poszukująca prawdy.
Z recenzji dr. hab. Artura Żywiołka, prof. UJD
W ponad stuletniej historii polskiego sportu było wiele osób o niezwykłych życiorysach. Nie tylko odnoszących wspaniałe sportowe sukcesy, ale też wielkich patriotów, którzy ofiarę największą własne, młode życie oddali za umiłowanie ojczystego kraju. Powojenni herosi polskiego sportu takiej ofiary na ołtarzu Ojczyzny na szczęście składać nie musieli, ale każda z przybliżonych w tej książce postaci była postacią nietuzinkową, z fascynującymi życiorysami, często z wielkimi pozasportowymi osiągnięciami. Wśród owych niezwykłych ludzi sportu nie mogło zabraknąć też wybitnych trenerów, bez których polski sport nie mógłby osiągać wielu spektakularnych sukcesów.
Przygody Piotra Skórskiego, porucznika wojsk austro-węgierskich na Froncie Włoskim, doktora nauk filologicznych na Uniwersytecie Warszawskim, a w końcu specjalnego wysłannika obarczonego misją wyjaśnienia sowieckiej mistyfikacji są nawiązaniem do niezwykłych perypetii prawdziwych agentów wywiadu polskiego działających w Sowietach. Moralny kręgosłup bohatera powieści pozostawia wiele do życzenia, ale w narzuconych mu przez wydarzenia sytuacjach działa rozsądnie, na swoją korzyść, a czasem bezwzględnie. Nie jest to postać szlachetna ani romantyczna, ale raczej postać twardego bezwzględnego poszukiwacza przygód, którego doświadczenia wojenne i instynkt samozachowawczy sprawdzają się lepiej niż wykształcenie. Edukacja pomaga mu w omijaniu zasadzek, jakie zastawiają na niego przeciwnicy, ale nabyty na wojnie spryt i wrodzona umiejętność analizowania otaczającej go rzeczywistości oraz zdolność przewidywania są ważniejsze.
Piotr Zakrzewski (19532009) ps. Podziomek, Bazyl RylskiFelietonista, socjolog, nauczyciel, warszawiak. Debiutował 1 kwietnia 1984 roku w podziemnych Wiadomościach. Szerokim łukiem omijając politycznie poprawny salon, zachował niezależność poglądów, ocen i stylu. Wysoko ceniony przez czytelników i znawców, w 1989 roku został wyróżniony pierwszą Nagrodą Premiera Rządu RP na uchodźstwie dla felietonisty roku. Kroniki Podziomka 19842009 to sto felietonów, drukowanych w Wiadomościach, Głosie, Ładzie, Spotkaniach oraz Dzienniku Polskim i Tygodniu Polskim. Gdy przyjdzie zdać rachunek z win i zasług wobec Ojczyzny, co będę miał na swoją obronę? Plus minus 200 felietonów i może dziesięć udanych dowcipów? Rozsypane to wszystko dawno na wiatr i zapomnienie. Wiem ja, wiem, że nowe idzie i pociąg historii przystaje na peronie. Tylko ja tłoku nie lubię. Swój skromny bagaż szanują nadto, by go oknami do przedziału wpychać, łokci i kolan nie wysuwam. A ugniatać, formować, ustawiać się nie dam. Ja nie jestem Plastuś. Ja jestem z innej bajki.Wiadomości nr 322, 19 marca 1989
Jaka naprawdę była księżna Maria z Czartoryskich Wirtemberska? Co o niej wiemy? Erudytka z książęcym tytułem. Urocza, wzbudzająca zachwyt i miłość kobieta. Nieszczęśliwa, niespełniona matka. Kobieta wielu talentów i wielu możliwości. Pisarka, która odniosła ogromny sukces stając się autorką prawdziwego bestsellera. Spokojna, zdystansowana, zalotna i sentymentalna. Poniżana żona, która zaznała w małżeństwie przemocy. Królewska córka jak mówiono szeptem. Kobieta, która skrywała swą największą miłość głęboko w sercu. Recenzentka, w czasach, gdy zajmowali się tym tylko mężczyźni. Kreatorka działań kulturalnych, miłośniczka ogrodów. Kobieta, która działalność charytatywną rozpropagowała wśród innych. Patriotka, której los ojczyzny leżał do końca na sercu. Twórczyni salonu literackiego. Księżna, dama, dla bliskich po prostu Marynia.
W biały dzień na ulicy Wilczej, niedaleko Komendy Stołecznej MO, zostaje zamordowany Zygmunt Stojanowski. Nieznajomy mężczyzna zaczepił go, gdy wysiadał z samochodu i zadał mu śmiertelny cios w głowę. Przypadkowy świadek zdarzenia niewiele wniósł do sprawy, podobnie jak znajomi i rodzice ofiary. Stojanowski był spokojnym, pracowitym mężczyzną, często upartym i pedantycznym, co mogło powodować niechęć podwładnych, ale nie na tyle, aby ktoś posunął się do zbrodni. Jedynym tropem jest żona pochodząca z nizin społecznych, często się awanturująca, z licznymi romansami, której mąż nie chciał dać rozwodu. W momencie zbrodni nie było jej w Warszawie, trzy dni wcześniej wyjechała w Bieszczady. Tymczasem rodzice zmarłego zeznają, że synowa odwiedziła ich dzień przed śmiercią Zygmunta
Na brydżu u profesora Wojciechowskiego spotyka się śmietanka naukowo-towarzyska Warszawy. Podczas decydującego momentu rozgrywki pomiędzy doktorem Jasieńczakiem a mecenasem Poturyckim, temu pierwszemu zaczyna doradzać docent Lechnowicz, wytykając mu głupotę i nieumiejętność gry. Zdenerwowany lekarz się obraża, Poturycki rzuca kartami. Między adwokatem a docentem dochodzi do pyskówki, a rękoczyny powstrzymuje tylko interwencja gospodarzy. Wojciechowska rozlewa gościom drinki, sytuacja wydaje się być opanowana, gdy nagle Lechowicz łapie się za serce i pada na podłogę. Doktor Jasieńczak rusza na pomoc, ale śmierć następuje po kilku minutach wygląda na to, że serce nie wytrzymało emocji związanych z grą i niedawną awanturą. Niestety tak nagły zgon wymaga interwencji milicji, co wydaje się formalnością. Jednak sekcja zwłok ujawnia, że nie był to nieszczęśliwy wypadek Lechnowicz został otruty gigantyczną porcją cyjanku potasu.
Jedna z mieszkanek Zygmuntowa, spokojnej podwarszawskiej miejscowości, znajduje w swoim ogrodzie ciało mężczyzny. To sierżant Stefan Kalisiak z miejscowego posterunku milicji. Został brutalnie zamordowany ciosem w tył głowy, a jego służbową broń skradziono. Milicja podejrzewa, że to właśnie było motywem zbrodni, ale niestety nie udaje się trafić na ślad przestępców. Po upływie dziesięciu miesięcy dochodzi do napadu na pocztę na warszawskich Bielanach, podczas którego skradziono torbę z pieniędzmi i zabito konwojenta. Sprawcy użyli skradzionej broni Kalisiaka. Niestety znowu śledztwo stanęło w martwym punkcie. Mija kolejnych kilka miesięcy i akcja się powtarza skradziono pieniądze na wypłaty dla pracowników spółdzielni. Kasjerka i towarzyszący jej współpracownik zostali napadnięci na ulicy, młody mężczyzna niestety nie przeżył. I tym razem użyto broni sierżanta. Milicję zastanawia brutalność złodziei pomimo żadnych szans na rozpoznanie przez świadków, strzelają, by zabić. Czy uda się ich zatrzymać nim dojdzie do kolejnej zbrodni?
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
