"Jesteś Bogiem" słyszałem Sai Babę, wypowiadającego to zdanie do ludzi pytających Go o jego boskość. Po takim stwierdzeniu pytający będzie najprawdopodobniej wyglądał na oszołomionego i niedowierzającego. Może też po prostu zachować kamienny wyraz twarzy, jakby takie stwierdzenie było akceptowane, jednak miało niewiele wspólnego z rzeczywistością. Jest to jednak najbardziej podstawowa prawda duchowa, mówiąca o ludzkiej tożsamości - prawda, którą Sai Baba stara się stopniowo wdrażać. Nasiona tej prawdy zostały zasiane dawno temu w Upaniszadach - hinduskiej filozofii - i przez wieki były pielęgnowane przez wielu wspaniałych nauczycieli pojawiających się na świecie, włączając w to Jezusa, który powiedział: "Jestem w Ojcu, a wy jesteście we Mnie, tak jak Ja jestem w was". Rozdział 1 Sai Baba i Ty 9 Rozdział 2 Metafizyka i boskie uzdrawianie 19 Rozdział 3 Ponadnaturalna moc 59 Rozdział 4 Formy Sai 83 Rozdział 5 Wykorzystywanie innych form 95 Rozdział 6 Przemiana i ratowanie ludzi ;. 111 Rozdział 7 Nauka Sai i droga Sai 127 Rozdział 8 Medytacja 151 Rozdział 9 Sai Baba i Chrystus 159 Rozdział 10 Sai Baba i islam 175 Rozdział 11 Baba i buddyzm 187 Rozdział 14 Poprzez inne lampy 199 Rozdział 13 Baba i teozofia 215 Rozdział 14 Boskie misterium 233 Rozdział 15 Spojrzeć na jego twarz 247 Dodatek A Esencja Wedanty 259 Dodatek B Fundamenty teozofii 263 Dodatek C Zarys Wieczystej Filozofii 265

Jedno jest pewne - anioły pojawiają się w naszym życiu. Pomagają nam w dramatycznych momentach. Ukazują się wtedy pod rozmaitymi postaciami, czasami zdumiewającymi. Każdy, kto kiedykolwiek doświadczył spotkania z aniołami, podaje własny ich opis. Z pewnością zjawiały się i na naszej drodze. Tylko, czy zawsze umieliśmy je dostrzec? Fragment książki Wybrani przez anioły Rozdział pierwszy NAZNACZENI PRZEZ ANIOŁY Całym swoim sercem składam Ci dzięki, O Panie; będę śpiewał na twą chwałą w obecności aniołów. Psalm 138 Wszystko, co kiedykolwiek powiedziałam, napisałam, zebrałam, zaśpiewałam czy zrobiłam w sprawie aniołów, ma swój początek w pewnym wydarzeniu z mojego życia. Kiedy miałam pięć lat, po raz pierwszy ujrzałam mojego Anioła Stróża, który mnie naznaczył i zmienił moje życie na zawsze. To jedno -wydarzenie zmieniło moje życie bardziej niż cokolwiek innego. Może z wyjątkiem dnia gdy jako dorosła osoba uwierzyłam, że Jezus jest rzeczywiście prawdziwym panem wszechświata i moim. Bardzo mocno wierzyłam, że gdybym wtedy nie spotkała swojego anioła, mogłabym nigdy nie dorosnąć. Prawdopodobnie poddałabym się strachowi, który wypełniał moje dzieciństwo. Nigdy nie przeżyłabym zbawczej obecności aniołów w moim dzisiejszym życiu. Twierdzi się, że podstawowe cechy osobowości kształtują się do trzeciego lub czwartego roku życia. Wiem, iż zanim osiągnęłam pięć lat, byłam dzieckiem bardzo bojaź-liwym. Bałam się ciemności, telewizora, telefonu, jedzenia i rozstania z rodzicami choć na chwilę. Przerażał mnie nawet odgłos odkurzacza, więc matka zanim rozpoczynała odkurzanie, wysyłała mnie do mieszkającej w pobliżu babci. Byłam samotną jedynaczką otoczoną przez dwoje kochających rodziców, którzy przypuszczali, że z czasem z tego wyrosnę. Ale nie wyrosłam. Z trudem aklimatyzowałam się w przedszkolu, gdyż lęk przed rozstaniem z rodzicami panicznie mnie przerażał. Dokładnie pamiętam mój pierwszy dzień. Byłam tak podekscytowana, że rozbolał mnie brzuch. Mama odprowadziła mnie do przedszkola, które mieściło się dwa bloki dalej. Weszła do sali, aby przedstawić mnie mojej nowej nauczycielce. Gdy pożegnawszy mnie pocałunkiem i uśmiechem wyszła, wpadłam w panikę. Nigdy przedtem nie byłam w przedszkolu, więc siadłam na swoim miejscu i płakałam. Moja nauczycielka — starsza i miła kobieta — w końcu odwróciła moją uwagę, ale i tak większość tego poranka musiałam spędzić z powodu bólu brzucha w łazience. Prawie miesiąc potrzebowałam na to, aby bez strachu i płaczu zostać cały dzień, w przedszkolu. Przerażenie, którego tam doświadczałam, było niczym w porównaniu z porą pójścia spać. Wiedziałam, że gdy tylko zamknę oczy, natychmiast otoczą mnie potwory i włamywacze czekający tylko na to, abym zasnęła. Tak więc kiedy nie mogłam znieść już dłużej tego strachu, zbiegałam na dół z płaczem. Mama zanosiła mnie z powrotem do łóżka i siadała przy mnie na chwilę. Kiedy opuszczała mnie wreszcie, wszystko zaczynało się od nowa. Mój strach narastał w miarę napływania radiowych doniesień o śmierci i torturach podczas wojny w Korei. Wszystkie te okropności stawały się dla mnie nocnymi zjawami. Chorobliwe i neurotyczne dziecko? Z pewnością nim byłam. Najbardziej przerażała mnie myśl o śmierci. Zupełnie nie wiem, dlaczego wtedy zajmowało mnie to bardziej od lalek i ukochanej kolejki. Tak było. Przeszłam przez okres, w którym śmierć stała się moją obsesją. Większość dzie- ci w wieku pięciu lat zadaje pytania: „Dlaczego niebo jest niebieskie"?, zaś ja pytałam: „Dlaczego ludzie umierają?". Mama nie pozwoliła mi zobaczyć w kinie czy też przeczytać historię o Bambim. Wiedziała, że bardzo się tym przejmę. Pod koniec pierwszego roku pobytu w przedszkolu zginęła tragicznie w wypadku samochodowym moja nauczycielka. Mój świat zaczął się rozpadać. Znajome światełko bezpieczeństwa zgasło. Mama wyjaśniła mi, że nauczycielka „zasnęła na zawsze", a nową panią polubię równie mocno. Wkrótce do mojej listy przerażających rzeczy dołączyła „autofobia". Jazda samochodem stała się dla mnie ogromnym przedsięwzięciem. Gdy ojciec wyjeżdżał rano samochodem do pracy, mama starała się odwrócić moją uwagę. Umarł mój żółw. Któregoś dnia znalazłam jego miękki i sflaczały korpus w wodzie. Mama wyjaśniła, że zasnął i pochowaliśmy go w ogródku na tyłach domu. Zawsze gdy wujek Mikę coś, sadził, nie odstępowałam go na krok, wiedząc co znajduje się pod ziemią i jaki los czeka Pana Żółwia. Wtedy właśnie umarła moja babcia. Nie znałam nigdy żadnej innej babci ani dziadka, zaś ona była dla mnie uosobieniem mądrości. Oczywiście rodzice nie odważyli się zabrać mnie na pogrzeb ani na mszę, czy później na grób. W latach pięćdziesiątych bardzo rzadko zabierano mnie na cmentarz. Mama powiedziała mi, że babcia zasnęła na zawsze tak jak moja pani i mój żółw i już nigdy nie wróci ze szpitala. Kiedy myślałam o moim żółwiu, wpadałam w panikę. Myślałam także o mojej ukochanej nauczycielce zmieniającej się w pokarm dla robaków tylko dlatego, że którejś nocy popełniła błąd i zasnęła. I, z nieomylną logiką dziecka, wiedziałam, że teraz moja kolej, tak jak w makabrycznej dziecięcej piosence — The Worms Crawl In. [...]  Wybrani przez anioły Spis treści:   Przedmowa Podziękowanie Rozdział pierwszy NAZNACZENI PRZEZ ANIOŁY Rozdział drugi KIM SĄ ANIOŁY? Rozdział trzeci, CZYM ZAJMUJĄ SIĘ ANIOŁY? Rozdział czwarty DLACZEGO ANIOŁY TAK CZĘSTO POJAWIAJĄ SIĘ W NASZYM ŻYCIU? Rozdział piąty ANIOŁ W POCIĄGU Rozdział szósty ANIOŁ UZDRAWIAJĄCY Rozdział siódmy ANIOŁ, KTÓRY OCALIŁ MOJE MAŁŻEŃSTWO Rozdział ósmy DROGA Z ANIOŁAMI Rozdział dziewiąty BURZOWA POGODA Rozdział dziesiąty ANIOŁ Z PĘDZLEM Rozdział jedenasty ANIOŁY NA URWISKU Rozdział dwunasty OBCOWANIE Z NASZYMI ANIOŁAMI Rozdział trzynasty SKĄD MOŻEMY WIEDZIEĆ, ŻE ZOSTALIŚMY NAZNACZENI PRZEZ ANIOŁA? Rozdział czternasty CZYM JEST SIEĆ NA RZECZ OBSERWACJI ANIOŁÓW?

Istota duchowego życia „ Ścieżka medytacji i duchowości nie jest wycofaniem się ze świata opartego na frustracji czy strachu, ale umiejętnym procesem uczenia się istnienia zarówno w świecie, a jednak prowadzić życie duchowe. I nie musisz wyrzekać się świata.” Każdy z nas chciałby lepiej poznać ścieżkę duchowości. Ten niewielki zbiór nauk Swami Ramy jest dla poważnego poszukiwacza nieocenionym źródłem porad i praktycznej wiedzy. Nie jesteś osamotniony w swoich wysiłkach, które mają cię doprowadzić do przemiany. Wspaniała życzliwość Swamijego i delikatne przewodnictwo są zawsze obecne w jego poezji, która zainspiruje cię, by dodać otuchy oraz wsparcia na ścieżce, jaką wybrałeś.

Książka, która odsłania ukrytą rzeczywistość... Edgar Cayce, największe medium tego wieku, prowadzi nas po świecie, którego istnienie przeczuwamy w głębi duszy — świecie powtarzających się i niekończących narodzin. Odkrywa przed nami tajemnicę przenikającą wszechświat, stanowiącą jedną z jego fundamentalnych zasad. Uchylając przed nami w tej rewelacyjnej książce rąbka prawdy o reinkarnacji, wprowadza zarazem pogodę w codzienność każdego z nas. Dzięki niemu możemy inaczej spojrzeć na większość, nawet najbardziej skomplikowanych problemów. Cayce zasłynął z blisko stuprocentowej trafności swoich prognoz i realności wizji. Spróbujmy mu zaufać. Fragment książki Edgar Cayce o reinkarnacji CZY BIBLIA POTĘPIA REINKARNACJĘ? „Potrafię odnaleźć w Biblii wzmianki dotyczące reinkarnacji, i ty również możesz je tam znaleźć!" powiedział kiedyś Edgar Cayce. Mimo że czytał Biblię raz do roku przez wszystkie lata swojego życia, pierwszą jego reakcją w Day-ton była chęć ponownego przestudiowania Pisma świętego i odszukania w nim miejsca, gdzie czynnie potępiona zostaje teoria reinkarnacji. Nic takiego nie znalazł. Biblia również nie aprobowała reinkarnacji jako takiej, ale w Księdze Przysłów (8:22-31) Cayce odszukał tę, dziwnie poruszającą wzmiankę, odnoszącą się do Stworzenia:   «Pan mnie stworzył, swe arcydzieło, jako początek swej mocy od dawna, od wieków jestem stworzona, od początku, nim ziemia powstała. Przed oceanem istnieć zaczęłam (...) (...) Gdy niebo umacniał, z Nim byłam. (...) gdy kreślił fundamenty pod ziemię. Ja byłam przy Nim mistrzynią, rozkoszą Jego dzień po dniu, cały czas igrając przed Nim, igrając na okręgu ziemi, znajdując radość przy synach ludzkich.» Czy musimy zakładać, że mowa o abstrakcyjnym wyobrażeniu nieznanego poety? A może powinniśmy spytać, kim była „ona"? Niezależnie od tego, jak niejasno wyraził się poeta, z pewnością nie była śmiertelnym stworzeniem, żyjącym 60 do 70 lat. Jeśli przyjmiemy, że „ona" jest ludzką duszą, przemawiającą ze swego źródła; w podświadomej pamięci, każda linijka wiersza nabierze sensu. Jest to tęsknota za odrzuconym Bogiem, nostalgiczne westchnienie za czasami nieskalanej radości doskonale oddające rozczarowanie duszy zmęczonej jałowym cyklem materialistycznych wcieleń na ziemi, duszy, która jak syn marnotrawny odcięła się od swego Ojca. Nie ma tu surowych „predestynacji i grzechu pierworodnego" Kalwina, wiszących nad nieszczęsnymi ludźmi skazanymi na potępienie zanim jeszcze wciągną pierwszy oddech, stanowiącymi potencjalne paliwo dla ogni piekielnych zanim zdążą opuścić łono matki. Nie jest to rozpacz kogoś przeklętego, lecz płacz zbłąkanej owieczki. A jak zinterpretujemy ten wers z Księgi Mądrości (8:19-20): « Byłem dzieckiem dorodnym i dusza przypadła mi dobra, a raczej, będąc dobrym wszedłem do ciała nieska-lanego.»? Kto osądza, co jest dobre, a co złe? Widać wyraźnie, że robi to sama dusza, jako skali porównawczej używając kryteriów swojego wcześniejszego zachowania. Nie rości sobie pretensji, by nazywać ją „dobrą" według kryteriów innych niż własne. I z całą pewnością nie mogłaby wiedzieć, czym jest „dobro", gdyby w równym stopniu nie poznała jego przeciwieństwa. Założenie, że w różnych wcieleniach dusze były zarówno dobre, jak i złe, pojawia się ponownie w Liście do Rzymian (9:11-14): « Bo gdy one (dzieci) jeszcze się nie urodziły, ani nic dobrego czy złego nie uczyniły (...) powiedziano jej (Rebece): Starszy będzie służył młodszemu, jak jest napisane: „Jakuba umiłowałem, a Ezawa miałem w nienawiści". » „Cóż na to powiemy? Czyżby Bóg był niesprawiedliwy? Żadną miarą!" Skoro Bóg nie jest „niesprawiedliwy", to dlaczego okazuje tak nieprawdopodobne uprzedzenie, bez powodu kochając Jakuba i nienawidząc Ezawa? Co mogło zdarzyć się przed ich stworzeniem? Gdzie, jeśli nie w niebie, mógł Ezaw popełnić swoje zbrodnie, skoro obaj wprost od Stwórcy trafili do łona Rebeki? Jeśli popełnił je w niebie, dlaczego nie strącono go stamtąd wraz z pozostałymi upadłymi aniołami, i od razu nie osadzono w piekle? Bardziej prawdopodobnym wydaje się, że grzeszyć nauczył się na ziemi, w śmiertelnym ciele, a powrót do życia pod postacią sługi swojego brata był aktem wynagrodzenia krzywd. « (...) Od wieku po wiek Ty jesteś Bogiem » — mówi Psalm 90 — «W proch każesz powracać śmiertelnym i mówisz: „Synowie ludzcy, wracajcie!" (...) Porywasz ich (jak powódź); stają się jak sen poranny, jak trawa co rośnie (...)». Spotykamy się z podwójnym znaczeniem słowa „poi wracać". Poeta połączył w jedno — plemiennego Jehowę i Stwórcę. Słuszniejsza byłaby z całą pewnością taka wersja: „Nie udało ci się powstrzymać śmiertelnych przed obróceniem się w proch". W owych czasach niebo! pojmowano jako wieczny stan statycznej doskonałości. „Jeśli słowa 'Synowie ludzcy, wracajcie!' oznaczają 'wracajcie do nieba' (gdyż w takim przypadku jedyną alternatywą byłoby piekło), wtedy trzy transpozycje od powodzi, przez sen, do rosnącej trawy byłyby nie tylko źle dobranymi obrazami retorycznymi, ale zupełnie nie łączyłyby się z tematem. Nawet jeśli przyjmiemy, że słowo 'powódź' oznacza dosłownie śmierć przez utonięcie (w końcu potop nie należał do tak odległej przeszłości), a 'sen' symbolizuje okres przejściowy pomiędzy śmiercią a zmartwychwstaniem w niebie, to 'trawa, która wyrasta o poranku' i tak będzie stanowiła osobliwy symbol życia niebiańskiego, gdzie wszystko jest doskonałe i nic się nie zmienia. Z drugiej jednak strony zmianom podlegają ziemskie pory roku. Każdej wiosny wyrasta trawa, aby ponownie umrzeć z nadejściem zimy, a reinkarnacja dusz następuje w podobnym cyklu". To samo nasuwa się podczas lektury Księgi Hioba (1:20-21): «Hiob wstał, rozdarł swe szaty, ogolił głowę, upadł na ziemię, oddał pokłon i rzekł: „Nagi wyszedłem z łona matki i nagi tam powrócę".» Starszy pan musiałby kompletnie postradać rozum, jeśli miałby na myśli dokładnie tę samą matkę, która wydała go na świat. Jeżeli jednak uznamy, iż Hiob nie był postacią historyczną, lecz symbolem duszy, to symboliczne znaczenie łona staje się od razu oczywiste. W takim razie przypowieść o Hiobie napomina człowieka, aby nigdy nie poddawał się rozpaczy, gdy wszystko wydaje się stracone. Dusza nie może rozpocząć nowego życia na ziemi, dopóki uprzednio „nie wróci do łona". A jaka nagroda spotka duszę, kiedy zamknie cykl ziemskich wcieleń i może, niczym syn marnotrawny, powrócić do Ojca, którego odrzuciła, gdy zdecydowała, że zamiast Niego będzie wysławiać samą siebie? « Zwycięzcę uczynię filarem w świątyni Boga mojego i już nie wyjdzie na zewnątrz». (Apokalipsa świętego Jana 3:12). W Księdze Malachiasza (4:5) odnajdziemy chyba najbardziej przekonywający dowód. «Oto...» — mówi Mala-chiasz na pięć stuleci przed naszą erą — «... ja poślę wam proroka Eliasza przed nadejściem dnia Pańskiego, dnia wielkiego i strasznego.» Według Ewangelii świętego Mateusza (16:13), 500 lat później: «Gdy Jezus przyszedł w okolicę Cezarei Filipowej, pytał swoich uczniów: „Za kogo ludzie uważają syna człowieczego?" A oni odpowiedzieli: „Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza, albo za jednego z proroków." » W 10 wierszu 17 rozdziału następuje kontynuacja: «Wtedy spytali Go uczniowie: „Czemu więc uczeni w Piśmie twierdzą, że najpierw musi przyjść Eliasz?" On (Jezus) odparł: „Eliasz istotnie przyjdzie i naprawi wszystko. Lecz powiadam wam: Eliasz już przyszedł, a nie poznali go i postąpili z nim jak chcieli. Tak i Syn Człowieczy będzie od nich cierpiał. „Wtedy uczniowie zrozumieli, że mówił im o Janie Chrzcicielu.» Jakiż to logiczny proces myślowy pobudził uczniów do tak szybkiego wyciągnięcia podobnego wniosku, jeśli Jezus nie zapoznał ich dokładnie z prawami reinkarnacji? Herod ściął Jana Chrzciciela za ich życia, natomiast Eliasz był martwy już od pięciuset lat. Pomysł, że dusza może inkarnować, musiał być nieobcy również Herodowi, gdyż w Ewangelii świętego? Łukasza (9:7-8) czytamy: « O wszystkich tych wydarzeniach dowiedział się również tetrarcha Herod i był zaniepokojony. Niektórzy bowiem mówili, że Jan powstał z martwych; inni, że Eliasz się zjawił; jeszcze inni, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał. Lecz; Herod mówił: „Jana ja ściąć kazałem. Któż więc jest' Ten, o którym takie rzeczy słyszę?" I chciał Go zobaczyć ». Zwykła plotka nie wywołałaby zaciekawienia ortodoksyjnego monarchy. Oczyściłby swój dwór z zabobonnych głupców, rozpowszechniających podobne fantazje, i przestałby przywiązywać wagę do sprawy Jezusa. A co, w świetle powyższych słów, mamy sądzić o tym ustępie w Ewangelii świętego Jana (9:1-3): « Jezus przechodząc obok ujrzał pewnego człowieka, niewidomego od urodzenia. Uczniowie Jego zadali pytanie: „Rabbi, kto zgrzeszył, że urodził się niewidomym — on, czyjego rodzice?" Jezus odpowiedział: „Ani on nie zgrzeszył, ani rodzice jego, ale (stało się tak), aby się na nim objawiły sprawy Boże".» Jeśli by całkowicie odrzucano teorię reinkarnacji, Jezus zganiłby uczniów za zadanie tak głupiego pytania. Nowo narodzone niemowlę nie jest w stanie popełnić żadnego grzechu. Skoro więc przyczyną ślepoty był grzech, pytanie powinno być inaczej sformułowane: „Rabbi, czy to dziecko zostało pokarane za grzechy rodziców, czy też rodzice są bez grzechu?" Jezus zawsze był miłosierny; nawet kiedy „Przeklinał" drzewo figowe (w tym sensie, że rzucał na nie urok). Najwidoczniej odgadł, że gleba, w której zakorzeniło się drzewo, była tak zanieczyszczona, iż mogła zatruć jego owoce. Nigdy więc nie sugerowałby, że Bóg tylko po to pokarał ślepotą bezbronne dziecko, „aby się na nim objawiły sprawy Boże", malując tym samym przed oczami uczniów posępny obraz swego Ojca. Ale sprawy Boże niechybnie zostały objawione na duszy zamieszkującej ciało dziecka, jeśli ta dobrowolnie wybrała ślepotę, aby rozwinąć się szybciej dzięki cierpliwości i zrozumieniu. Zachowawcza filozofia Jezusa, zawierająca się w słowach „zbierzesz to, co zasiejesz", interpretowana z punktu widzenia karmy, nabiera doskonałego sensu. Odarta z podstawowej więzi z reinkarnacją ogranicza się do naiwnego banału, ponieważ niewielu ludziom udaje się w tym samym wcieleniu zebrać to, co zasiali. Uczniowie Jezusa byli prostymi rybakami i rolnikami. Jednak Jezus zmienia ton, kiedy rozmawia z wykształconym, światowym człowiekiem, jakim był Nikodem. Poniższe fragmenty Ewangelii świętego Jana (3 :3-14) interpretuje się zwykle, jako odnoszące się jedynie do wad i zalet chrztu. Jednakże sam tekst nie narzuca takiej interpretacji. Trudno wyobrazić sobie, by Jezus zniżał się do drobiazgowego roztrząsania nieistotnych rzeczy dotyczących właściwego postępowania Kościoła z uczniami prawa Sanhedrynu. Fragmenty nabierają jednak sensu gdy założymy, że Jezus karci mężczyznę, który nie powinien interpretować dosłownie symbolicznych słów Pana. Nie wydaje się, żeby Jezus zalecał chrzest jako lekarstwo na kłopoty Nikodema, kiedy mówi: «„Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto się nie narodzi powtórnie, nie może ujrzeć królestwa Bożego." Nikoden powiedział do Niego: „Jakżeż się człowiek ma narodzić będąc starcem? Czyż może powtórnie wejść do łona swej matki i narodzić się?" Jezus odpowiedział: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego. To, co się z ciała narodziło, jest duchem. Nie dziw się, że powiedziałem ci: „Trzeba wam się powtórnie narodzić. Wiatr wieje tam, gdzie chce i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, kto narodził się z Ducha." W odpowiedzi rzekł do Niego Nikodem: „Jakżeż to się może stać?" Odpowiadając na to rzekł mu Jezus: „Ty jesteś nauczycielem Izraela, a tego nie wiesz (...) Jeśli wam mówię o tym, co jest ziemskie, a nie wierzycie, to jakże uwierzycie temu, co wam powiem o sprawach niebieskich? I nikt nie wstąpił do nieba, oprócz Tego, który z nieba zstąpił — Syna Człowieczego." » Przejdźmy do 34 wersu 8 rozdziału tej samej Ewangelii. Jezus, spierając się w świątyni z ortodoksyjnymi Żydami, przemawia tak lekce sobie ważąc ich uprzedzenia, że za swój trud zostaje obrzucony kamieniami. Zakładając, że spór koncentrował się jedynie wokół właściwego i niewłaściwego sposobu przeprowadzania chrztu, trudno pojąć, dlaczego Jezus dla tak błahego powodu marnował cierpliwość i siły. Jeśli jednak powodem sporu było odrzucenie przez Żydów reinkarnacji, logiczne stają się dalsze słowa Jezusa i gniew, jaki wzbudziły w Jego oponentach. « „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam; Każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu. A niewolnik nie przebywa w domu (w ciele) na zawsze, ale Syn przebywa na zawsze. Głoszę to, co widziałem u mego Ojca, wy czyńcie to, coście słyszeli od waszego ojca." W odpowiedzi rzekli do Niego: „Ojcem naszym jest Abraham." Rzekł do nich Jezus: „Gdybyście byli dziećmi Abrahama, to byście pełnili czyny Abrahama. Teraz usiłujecie mnie zabić (...) Tego Abraham nie czynił (...) Abraham, wasz ojciec, rozradował się z tego, że ujrzał Mój dzień; ujrzał go i ucieszył się!" Na to rzekli do Niego Żydzi: „Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś?" Rzekł do nich Jezus: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Zanim Abraham stał się, JA JESTEM." » Dlaczego wzmianki dotyczące reinkarnacji są w Biblii tak odosobnione i fragmentaryczne? Czy to możliwe, że owych kilka istniejących przeoczono przez przypadek, podczas systematycznego okrawania oryginalnych tekstów greckich i hebrajskich? Na razie wystarczy, jeśli ustalimy, że Edgar Cayce zadowalał się faktem, iż akceptacja reinkarnacji w żaden sposób nie zwracała się przeciw Pismu świętemu. W rzeczywistości reinkarnacja wzmacnia argumenty Biblii. Reinkarnacja niewątpliwie dodaje logiki i mocy ostrzeżeniu: „Jeśli kto do niewoli przeznaczony, idzie do niewoli. Jeśli na zabicie mieczem — mieczem musi być zabity." (Apokalipsa świętego Jana 13:10). „Jak ty czyniłeś, tak będą postępować wobec ciebie; odpowiedzialność za czyny twoje spadnie na twoją głowę." (Księga Abdiasza 1:15). Ale chyba największe wrażenie wywiera ostrzeżenie skierowane, jak się zdaje do tych, których może najść pokusa, by sfałszować prawdziwe znaczenie Ewangelii dla własnego wywyższenia. Owego ostrzeżenia udziela Jezus w Ewangelii świętego Łukasza (11:52): „Biada wam, uczonym w Prawie, bo wzięliście klucze poznania; samiście nie weszli, a przeszkodziliście tym, którzy wejść chcieli." W nowo odkrytej, koptyjskiej Ewangelii świętego Tomasza, owo ostrzeżenie skierowane jest wprost do Kościoła: „Faryzeusze i skrybowie otrzymali klucze poznania i ukryli je. Nie weszli, ani nie pozwolili wejść tym, którzy tego chcieli."  Edgar Cayce o reinkarnacji Spis treści:   Wstęp KIM BYŁ EDGAR CAYCE? Rozdział l „CZY ŻYŁEM JUŻ WCZEŚNIEJ" Rozdział 2 JEŚLI ŻYLIŚMY WCZEŚNIEJ - DLACZEGO TEGO NIE PAMIĘTAMY? Rozdział 3 LUDZKA PODŚWIADOMOŚĆ JEST NIEŚMIERTELNA Rozdział 4 KARMA FIZYCZNA I UCZUCIOWA Rozdział 5 ELEMENT STRACHU W KARMIE UCZUCIOWEJ Rozdział 6 KARMA DOTYCZĄCA ZAWODU Rozdział 7 PRZEGLĄDY ŻYCIA DLA DZIECI Rozdział 8 CZŁOWIEK- OBCY NA ZIEM Rozdział 9 CREDO EDGARA CAYCE'A Rozdział 10 CZY BIBLIA POTĘPIA REINKARNACJĘ? Rozdział 11 SEKRETNA HISTORIA REINKARNACJI Rozdział 12 PROCESY CZAROWNIC W SALEM Rozdział 13 ECHA POSZUKIWAŃ BRIDEY MURPHY Rozdział 14 PRACA DOKTORA IANA STEYENSONA Rozdział 15 PRAWOŁASKI Rozdział 16 KARMA GRUPOWA Rozdział 17 WSPÓŁCZESNE NASTAWIENIE DO REINKARNACJI Rozdział 18 REINKARNACJA W PRZYSZŁOŚCI Rozdział 19 PODSUMOWANIE Dodatek PIĘTNAŚCIE KLĄTW PRZECIWKO ORYGENESOWI

Ta fascynująca książka opowiada historię niektórych z podróży poza granice życie, które autor odbył dzięki technikom poznanym w Instytucie Monroe’a. Mone mówi czytelnikom jak zdobyć tę wiedzę i ma nadzieję, iż czytelnik znajdzie tu coś co mu przypomni jego własne doświadczenia i zachęci do kontynuowania tej podróży.  Kontynuacja pionierskich eksploracji świata poza ciałem Roberta Monroe Zacząłem pisać serię Badanie Życia po Śmierci na długo zanim dowiedziałem się, że zostanę pisarzem, czy też. że moje zapiski staną się książką. Rozpocząłem w miesiąc po śmierci mojego przyjaciela, Roberta Monroe. Bob napisał trzy książki, które miały wpływ na moje życie: Podróże poza ciałem, Dalekie podróże oraz Najdalszą podróż - i założył The Monroe Institute, gdzie nauczyłem się odkrywać Życie po Śmierci. Jestem zwyczajnym człowiekiem. Jeśli jest między nami jakaś różnica, to jest nią tylko ciekawość, która już pozwoliła mi poznać, co kryje się w Życiu po Śmierci. Podążaj za swoją ciekawością, a ona doprowadzi cię do twojego własnego poznania Życia po Śmierci. A wtedy będziesz wiedział.

Co się dzieje z nami po drugiej stronie życia? Autor, badając świat przedstawia nam dowody na to, że śmierć fizyczna jest jedynie krótkim zdarzeniem dla naszej wiecznej świadomości.Za pomocą przełomowych technik, Moen projektuje siebie samego poza ciało i podróżuje poza śmierć, w nowe dziedziny życia. Jego podróże dają mu wiedzę dostępną jedynie dla tych, którzy zdolni są wychodzić poza ciało. Wraz z Moenem odbędziesz podróż do jądra Ziemi, zrozumiesz, na czym naprawdę polega astrologia, a nawet nawiążesz kontakt z istotami spoza Ziemi.Jeszcze bardziej fascynujący - i zdumiewający - jest jednak obraz społeczeństwa dusz, jaki przedstawia Moen, a także jego badania światów niefizycznych oraz coraz większe zrozumienie tego, co doświadczył i zobaczył.

Druga część serii ""Badanie Życia po Śmierci"", w której autor zabiera nas na naukę samodzielnego ""latania"", dzięki czemu przekonamy się, że świat ""Życia po śmierci"" naprawdę istnieje i, że możemy nawiązać z nim kontakt, zaznaczyć go na mapach i podróżować przez niego.

Kilka lat temu przed Nealem Donaldem Walschem otworzyło się doświadczenie, które odmieniło jego życie. Nadzwyczajnym skutkiem jego przeżycia było między innymi powstanie trzech kolejnych ksiąg ROZMÓW Z BOGIEM, bestsellerów światowego rynku wydawniczego. Lecz Neale Donald Walsch to nie tylko ktoś, kto odniósł sukces wydawniczy. Przesłanie, które już zdążyło wpłynąć na życie milionów ludzi na cały świecie, najsilniej odbiło się na człowieku, od którego się zaczęło. Jako pisarz, Walsch oddziałuje poza granice swojego kraju - zawsze z pomocą Boga - do osiągnięcia pełni na każdym szczeblu swej ludzkiej egzystencji. Teraz natomiast coraz popularniejszy głos Walscha znajduje wyraz w serii - Porady na życie - w której zasady ROZMÓW Z BOGIEM ukazane są przez pryzmat jego osobistych doświadczeń. Walsch odsłania tutaj swoje potknięcia, mówi o nich otwarcie i z humorem, pokazuje, w jaki sposób wykorzystał je niczym odskocznię do wzniesienia na wyższy poziom świadomości.

Długo oczekiwane wznowienie jednej z najbardziej popularnych książek z zakresu numerologii. Napisana przez wybitnego, nieżyjącego już mistrza tantrycznego Harisha Johari, znanego m.in. z wydanych w Polsce książek,""Siła życia"", ""Czakry"".

Wedy i upaniszady podają rozmaite opisy natury Atmy, Najwyższej Duszy i objaśniają metody i narzędzia, przy pomocy których można osiągnąć poziom nieśmiertelnego Brahmana. Samorealizacja rozwiewa ignorancję i obdarza nieśmiertelnością, wieczną błogością i pokojem.Wedy i upaniszady podają rozmaite opisy natury Atmy, Najwyższej Duszy i objaśniają metody i narzędzia, przy pomocy których można osiągnąć poziom nieśmiertelnego Brahmana. Samorealizacja rozwiewa ignorancję i obdarza nieśmiertelnością, wieczną błogością i pokojem. Wiedzę dotyczącą Atmy zdobywano praktykując tapas (ascezę) lub medytując nad różnymi aspektami świata widzialnego i niewidzialnego, różnymi stanami świadomości, naturą umysłu, tajemnicą stworzenia, pięciu żywiołami, pięciu siłami witalnymi, pięciu subtelnymi powłokami okrywającymi Atmę, tajemnicą życia i śmierci, wyzwoleniem i nieśmiertelnością. "Nieśmiertelność, a nie śmierć jest prawdziwą naturą człowieka. Musicie podjąć wszelki niezbędny wysiłek, aby poznać boską rzeczywistość odważnie wkraczając na teren ducha, tak jak uczynił to Śwetahetu, syn Udalaki, a co zostało opisane w upaniszadach." Sathya Sai Baba To książka dla tych, którzy na drodze medytacji chcą dotrzeć do tajemnicy stworzenia.

Wyobraź sobie przewodnika, który z góry wie, co cię czeka i który pomoże ci osiągnąć sukces, szczęście i spełnienie. System UltraUmysł według Josego Silvy pokazuje, jak uwolnić niezwykłe siły własnego umysłu i wykorzystywać je, by połączyć się z Wyższą Siłą i otrzymać od niej wskazówki potrzebne do osiągnięcia sukcesu, szczęścia i spełnienia. Jose Silva wierzył, że każdy może osiągnąć sukces, szczęście i spełnienie. Martwiło go, że wielu ludzi tego nie doświadcza. Rozwinął System UltraUmysł, by pomóc ludziom osiągnąć ich ostateczne przeznaczenie. Jose Silva znany jest z tego, że uczył, jak coraz lepiej wykorzystać możliwości ludzkiego umysłu. Milionom ludzi pomógł odkryć naturalną intuicję i zdolności medialne poprzez nowy sposób myślenia - na częstotliwości mózgowej alfa. Dzięki Systemowi UltraUmysł, który Jose Silva rozwinął tuż przed śmiercią, dowiadujemy się, jak dzięki myśleniu w alfa uzyskać kontakt i porozumiewać się z Wyższą Siłą - Wyższą Inteligencją. Dzięki Systemowi UltraUmysł Josego Silvy poznacie też serię technik samodoskonalenia, pomocnych w pozbywaniu się wszelkich ograniczeń na drodze do pełnego sukcesu i w wypełnianiu swej życiowej misji. Nauczycie się również, jak rozwinąć specjalny plan, który pomoże wam postępować według instrukcji, które otrzymacie od Wyższej Inteligencji.Ultraumysł według Jose Silvy Twoja droga do sukcesuSpis treści Przedmowa 11 Wstęp 17 Część I: Wprowadzenie do technik Silvy Rozdział 1. Pomoc od wyższej siły 29 Rozdział 2. Właściwa głębia 53 Rozdział 3. Właściwe nastawienie 65 Rozdział 4. Właściwa komunikacja 89 Część II: Poszerz swoje możliwości Rozdział 5. Ćwiczenia 117 Rozdział 6. Spraw, by twój mózg robił to, czego chcesz 121 Rozdział 7. Programuj obrazami 129 Część III: Specjalistyczne wskazówki Rozdział 8. Programowanie snów 141 Rozdział 9. Uzdrawiająca energia 147 Rozdział 10. Radzenie sobie z inwalidztwem 151 Rozdział 11. Z wiekiem stajemy się lepsi 155 Rozdział 12. Budując lepsze relacje 161 Rozdział 13. Dziecko marzeń 169 Rozdział 14. Wychowanie dzieci 177 Rozdział 15. Uzdrawiając rodzinę 193 Rozdział 16. Medyczny przełom 199 Rozdział 17. Techniki Silvy w zdrowiu psychicznym 209 Rozdział 18. ESP dla menedżerów 213 Rozdział 19. Intuicyjne zarządzanie 225 Rozdział 20. Intuicyjna sprzedaż 231 Rozdział 21. Telemarketing wolny od stresu 237 Rozdział 22. Sukces w marketingu bezpośrednim 245 Rozdział 23. Agencja public relations 255 Rozdział 24. Przedsiębiorca z intuicją 261 Rozdział 25. Zaawansowana komunikacja 267 Rozdział 26. Subiektywna edukacja 275 Rozdział 27. Sportowiec z intuicją 283 Rozdział 28. Techniki Silvy w pracy socjalnej... 289 Rozdział 29. Duchowy przywódca 301 Rozdział 30. Żądaj swej twórczej spuścizny 309 Rozdział 31. Rozwijanie zdolności medialnych .. 323 Rozdział 32. Techniki Silvy przydatne w innych dziedzinach .... 335 'Bibliografia 341

Książka ta stanowi ukoronowanie dwudziestu lat doświadczeń i badań poświęconych nie tylko reinkarnacji, ale także ruchowi znanemu jako New Agę. Jest moja próbą przypomnienia wam o miłości i radości, nauczenia was, w jaki sposób wcielać je w życie teraz, gdy istniejecie fizycznie. Nauczycie się sposobów osiągania poziomów wewnętrznego spokoju i szczęścia, których być może brak wam w obecnym życiu. Znajdziecie wiele materiałów poświęconych naturze duszy, nieśmiertelności i hierarchii wartości. Jest tu wiele praktycznych wskazówek i technik pozwalających odmienić wasze życie, przeznaczenie, związki z innymi ludźmi, nastroje i stany umysłu, osiągnąć zdrowie i dobre samopoczucie. Wiedza o minionych wcieleniach nie jest konieczna dla dokonania owych pozytywnych zmian. Prawdziwym kluczem jest zrozumienie. Gdy pojmiecie swoją prawdziwą naturę i prawdziwy cel, wasze życie zostanie trwale odmienione, a wówczas będziecie mogli zacząć przekształcać świat. Brian L. Weiss Ze wstępu Ponieważ moja praca poświęcona jest tematyce reinkarnacji, terapii za pomocą regresji do minionych wcieleń, oraz ponownego połączenia duchowych towarzyszy, stałem się nieoficjalnym dziekanem reinkarnacji. Chętnie godzę się na takie określenie, ponieważ głęboko wierzę w to, że reinkarnujemy tak długo, aż nauczymy się swoich lekcji i zdamy egzaminy na wyższy poziom. Poza tym, na co wiele razy zwracałem uwagę, istnieją ważne historyczne i kliniczne dowody na to, że reinkarnacja jest faktem. Jednakże ta książka, odzwierciedlająca to, czego uczę dziś moich pacjentów i słuchaczy, poświęcona jest czemuś więcej niż tylko reinkarnacji i terapii regresyjnej. Stanowią one ważne elementy układanki, lecz istnieją też inne, ważkie elementy. Należy dobrze poznać je wszystkie. Obserwowałem uzdrowicieli, media, jasnowidzów oraz innych ludzi zaangażowanych w holistyczne i alternatywne praktyki, dzięki czemu dowiedziałem się, że istnieją także inne drogi wiodące do duchowego przebudzenia człowieka. Książka ta stanowi ukoronowanie dwudziestu lat doświadczeń i badań poświęconych nie tylko reinkarnacji, ale także ruchowi znanemu jako New Agę. Jest moja próbą przypomnienia wam o miłości i radości, nauczenia was, w jaki sposób wcielać je w wasze życie teraz, gdy istniejecie fizycznie. Nauczycie się sposobów osiągania poziomów wewnętrznego spokoju i szczęścia, których być może brak wam w obecnym życiu. Znajdziecie wiele materiałów poświeconych naturze duszy, nieśmiertelności i hierarchii wartości. Jest tu wiele praktycznych wskazówek i technik pozwalających odmienić wasze życie, przeznaczenie, związki z innym ludźmi, nastroje i stany umysłu, osiągnąć fizyczne zdrowie oraz dobre samopoczucie. Wiedza o minionych wcieleniach nie jest konieczna dla dokonania owych pozytywnych zmian. Prawdziwym kluczem jest zrozumienie. Gdy pojmiecie swoją prawdziwą naturę i prawdziwy cel, wasze życie zostanie trwale odmienione, a wówczas będziecie mogli zacząć przekształcać świat. Przesłania od mistrzówSpis treści Rozdział pierwszy Początek 9 Rozdział drugi Koło życia 21 Rozdział trzeci Powrót 61 Rozdział czwarty Tworzenie związków opartych na miłości 81 Rozdział piąty Usuwanie przeszkód stojących na drodze ku szczęściu i radości 113 Rozdział szósty Jak uzdrawia zrozumienie 135 Rozdział siódmy Miłość i współczucie 171 Rozdział ósmy Odmienianie świata 179 Rozdział dziewiąty Odnajdywanie światła 191 Rozdział dziesiąty Uzdrowiciele 207 Rozdział jedenasty Nauczyciele 225 Rozdział dwunasty Parapsychologowie i media 233 Rozdział trzynasty Niezwykłe przesłania 245 Rozdział czternasty Sięganie poza samego siebie 271 Rozdział piętnasty Bóg i religia 289 Rozdział szesnasty Odnajdywanie drogi do domu 297 Dodatek A Wspólne duchowe wartości 299 Dodatek B Dłuższe ćwiczenia medytacyjne 311 O autorze 325

Pięć Ćwiczeń Tybetańskich to system prostych, a jednocześnie niezwykle energetyzujących, wywodzących się z Himalajów, ćwiczenia jogi. Wykonywane codziennie ćwiczenia zabierają minimum czasu i wysiłku, a jednocześnie wzmacniają kondycję fizyczną, jasność umysłu ćwiczącego, zwiększają zasoby energii witalnej.

Biografia najbardziej mistycznej postaci Indii. Mimo śmierci w 1918 roku wciąż roztacza opiekę nad swoimi wyznawcami. Mistrz pojawia się w snach i daje porady i nowe przeżycia duchowe. „Jestem Paruardigarem" I Bogiem I. Zamieszkuję w Shirdi i w każdym innym miejscu. Mój wiek liczy się w tysiącach lat. Zajmuję się udzielaniem błogosławieństw. Wszystko należy do mnie. Wszystko wszystkim daję. Sai Baba z Shirdi to jedna z najbardziej tajemniczych mistycznych postaci Indii. Mimo śmierci w 1918 roku niezmiennie roztacza opiekę nad swoimi wyznawcami; wciąż odpowiada na ich modlitwy i chroni w czas niepokoju. Wpływ Sai Baby nie został przerwany czy ograniczony przez jego odejście. Wyznawcy dzisiejsi doznają tych samych przeżyć duchowych jak ci, przed 1918 rokiem. Mistrz nadal pojawia się w snach i wizjach swoich wiernych, a potrzebujący otrzymują rady oraz opiekę. Sathya Sai Baba z Puttaparthi uchodzi za współczesne wcielenie Sai Baby z Shirdi. Jestem matką - źródłem wszelkich bytów, Harmonią pomiędzy trzema gunami. Pobudzaczem wszystkich zmysłów. Twórcą, Zachowawcą i Niszczycielem Sai Baba z ShirdiSpis Treści: 1. Wprowadzenie 9 2. Duchowy rodowód 21 3. Pochodzenie 37 4. Dzieciństwo 49 5. Dalsze losy 57 6. Charyzmatyczna osobowość 73 7. Wyznawcy 101 8. Święci żyjący w czasach Shirdi Sai Baby 129 9. Zadziwiające cuda 141 10. Wyjątkowe nauki 155 11. Mistrz dla każdego 175 12. Rozgłos 195

Autorka bestselleru "Wybrani przez anioły" w kolejnej książce proponuje spojrzenie na anioły jako na istoty, które mogą wnieść w nasze życie więcej pogody i harmonii, a także pomóc przezwyciężyć groźną chorobę. Świadomość ich obecności pozwala na uzdrowienie zarówno w aspekcie fizycznym jak i duchowym. Mogą też wpływać na stan świadomości całych społeczności, a nawet na całą ludzkość. Optymizm, jaki niesie ta książka wypływa z głębokiego osobistego doświadczenia.  

Już od około dwudziestu lat prowadzę rozmowy z grupą istot, które są niewidzialne i nie są ludźmi, a które z ogromną miłością i cierpliwością opowiadają mnie i wielu moim kolegom o strukturze inteligentnych form życia we Wszechświecie, gdzie w jego schemacie znajduje się Ziemia, jakie jest przeznaczenie nasze i naszej planety, w jaki sposób niewłaściwe podejście do religii i nauki spaczyło nasze postrzeganie aż do punktu, w którym zaczyna się ślepota, oraz o tym co możemy z tym zrobić. Moimi partnerami w tym przedsięwzięciu są naukowcy, znawcy religii oraz, przez jakiś czas był z nami Gene Roddenberry, twórca Star Trek, który prosił, i otrzymał, bardzo szczegółowy opis istot zamieszkujących Wszechświat. Gene odszedł, lecz inni są wciąż z nami. JEDYNĄ PLANETĄ ZIEMIA składa się z wybranych rozmów z naszymi przyjaciółmi z kosmosu. Mam nadzieję, że niektórym ludziom przynajmniej pomoże zrozumieć jak wielka przepaść nieporozumień dzieli różne religie, religie od nauki i lekarzy od osób obdarzonych wrażliwością psychiczną. Niestety, musimy też dodać do tego pewne osoby posiadające jakąś tam władzę ziemską, a które, w swej głupocie lub mądrości (w zależności od tego jak na to spojrzymy), zdecydowały się chronić nas (dzięki rozumnemu spożytkowaniu dezinformacji i absurdu) przed ich własną, pełniejszą wiedzą o życiu pozaziemskim. Należałoby się zastanowić czy naprawdę zdają sobie sprawę, z jakim poziomem kosmicznej hierarchii mają do czynienia i kto potrzebuje ochrony przed kim. Książka JEDYNĄ PLANETĄ ZIEMIA, razem z innymi książkami, nową generacją filmów s-f, pewnymi kryzysami globalnymi, informatorami, zjawiskami paranormalnymi, kontrolowanymi (i nie tak bardzo kontrolowanymi) przeciekami informacji, jest częścią tak istotnego przebudzenia Ziemi. To przebudzenie wymaga, abyśmy wyszli poza obecne struktury i nauki, i religii. Wyzwaniem dla nauki jest to, że istota religii to prawda, wyzwaniem dla religii jest to, że istnieje więcej niż jedna prawda. Wszystko, co głosi każda religia jest perspektywą tej prawdy, obecnie dość poważnie spaczoną. Dla prawdziwego zrozumienia nie ma innego autorytetu jak tylko my sami. Musimy być śmiali, lecz bardzo wybiórczy. Nie spodziewam się, że moja szczególna logika, wyłożona na tych kilku stronicach, okaże się wystarczająca, aby otworzyć umysły co bardziej sceptycznych czytelników. Niektórzy z nas zamkną się, nie bez uzasadnionych powodów, na jakiekolwiek przekazy, które rzekomo pochodzą z kosmicznego źródła, zwłaszcza jeśli przekazywane są lub transmitowane poprzez omylną istotę ludzką. Możemy chronić się przed tym, czego nie rozumiemy lub w co nie wierzymy, podejrzewając lub nawet oskarżając wszystkich o oszustwo. Oszustwo jednakże, zdarza się jedynie tam, gdzie dostrzega się zysk czy to w postaci czysto materialnej czy w postaci możliwości zyskania władzy. To z pewnością nie dotyczy Phyllis. Rola pośrednika między świadomością ziemską a kosmiczna obfituje w trudności, samotność i stres, a często jest fizycznie i emocjonalnie bolesna. Phyllis doświadczyła tego w całej pełni. Jest ona zwyczajną Amerykanką, dietetyczką, matką i babcią, niezwykłą nauczycielką, uzdrowicielką i kanałem przekazu, która w "Zapiskach" opowiada o sobie i o tym, jak to się wszystko zaczęło. Aby lepiej zrozumieć proces channelingu, radzę przeczytać najpierw część drugą „Zapisków”, a dopiero potem całą książkę. Od czasu swego spektakularnego pojawienia się na światowym rynku wydawniczym, JEDYNA PLANETA ZIEMIA w licznych kręgach uznawana jest za najbardziej znaczącą książkę naszych czasów. Wśród tysięcy czytelników, wielu mówi o ogromnym wrażeniu, jakie na nich wywarła. Książka ta jest wynikiem dwudziestu lat pracy międzynarodowej grupy badaczy, której członkowie komunikowali się poprzez medium Phyllis Schlemmer z oświeconym kręgiem istot wszechświata, nazywających siebie Radą Dziewięciu. Ich rozmowy wciąż trwają, a wynikiem jest to uaktualnione wydanie, zawierające m.in. ważny rozdział dotyczący-lat 90-tych. Edycja ta zawiera wiele świeżych i istotnych informacji, ważnych zwłaszcza dla naszego niespokojnego i zbliżającego się do końca tysiąclecia. Motywem przewijającym się przez całą książkę jest wola- i moc mieszkańców Ziemi, moc tworzenia lepszego, bardziej harmonijnego świata. Między wielu szczegółowo omówionymi kwestiami znalazł się problem egzystencji pozaziemskich cywilizacji i ich związków z Ziemią, natury Źródła Wszechświata, starożytnej historii rodzaju ludzkiego, skażenia środowiska, a także wizji ludzkości jako wciąż nieodkrytego źródła samoświadomości. Lecz, co może najważniejsze, przekaz ten zawiera pozytywne rokowania na przyszłość.

Autor od pewnego czasu rozmawia z Bogiem za pośrednictwem Wewnętrznego Głosu. Odbiera jego piękne wywody, prozą i wierszem, na temat życia, prawdy, duchowości. Kilka miesięcy temu otrzymał od Niego Boski Nakaz podzielenia się nimi z innymi wyznawcami. Tak powstały `Strumienie Boskiej Miłości`.

Książka ucznia Swawiego Ramy jest kluczem do doswiadczenia żywej tantry. Jest punktem wyjścia do praktyki kształtowania nowego spojrzenia na życie, spojrzenia odróżniającego prawdę od fałszu i ostatecznie wyzwalającego od cierpienia świata dualizmów.

W ośmiu wykładach Swami Rama z różnej perspektywy rozważa najważniejsze zadanie stojące przed człowiekiem - zrozumienie siebie samego.

12974