Pierwsza z trzech powieści Reginy Doman, które ukażą się nakładem Księgarni św. Jacka.
Akcja powieści dzieje się w Nowym Jorku. Na progu spokojnego domu dwóch sióstr, Blanche i Rose, oraz ich matki, wdowy, staje pewnego zimowego wieczora tajemniczy młody mężczyzna. Pozwalają mu wejść do środka, mimo że nie wyjawia im swego prawdziwego imienia ani nie mówi, kim naprawdę jest. Przedstawia się jako ?Niedźwiedź? i wygląda na kogoś, kto dobrze zna ciemne zaułki Nowego Jorku i jego mroczne tajemnice. A jednak wpuszczają go do swego bezpiecznego świata i od tej chwili staje się ich przyjacielem, opiekunem i wiernym towarzyszem. Nie przypuszczają nawet, że ta przyjaźń może kosztować je kiedyś? życie.
Cień Niedźwiedzia to pierwsza część trylogii Reginy Doman, w której poznajemy czworo głównych bohaterów: Blanche, Rose, Beara i Fisha ? jeszcze jako nastolatków. Ich losy niespodziewanie splotły się ze sobą i równie niespodziewanie się potoczą. Mimo swego młodego wieku, wszyscy oni są ludźmi, którzy wiele w życiu stracili i żadne z nich nie jest do końca tym, kim na początku się wydaje. Każde na swój sposób zmaga się z przeszłością, od której nie może się uwolnić (ten wątek będzie obecny na kartach wszystkich trzech części powieści). Jak to w Nowym Jorku, są tu i narkotyki, i zagadkowe morderstwo, i porwanie, i tajemniczy kolekcjoner?
Tajemniczość otacza zresztą wszystkich bohaterów i obecna jest na kartach całej książki. W pełną napięcia i niespodziewanych zwrotów akcję autorka wplata niezwykle umiejętnie i dyskretnie przekaz wartości, które w dzisiejszym świecie są coraz mniej popularne i coraz bardziej zapomniane i niemodne. Lektura książki zmusza do refleksji, iż pewne wartości nie mogą przestać obowiązywać nawet w rozpędzonym i zapatrzonym w siebie świecie dwudziestego pierwszego wieku, bo wtedy człowiek zaczyna pogrążać się w chaosie i ostatecznie gubi samego siebie. Tak właśnie dzieje się z negatywnymi bohaterami książki.
Nie ma tu jednak prostych, płytkich odpowiedzi. Są natomiast doskonale przedstawione meandry ludzkich losów, trudnych wyborów i duchowych dylematów? Bohaterowie zmagają się z takimi problemami jak śmierć bliskiej osoby, brak zrozumienia, fałszywe oskarżenia, odrzucenie, przemoc, narkotyki, zbrodnia, miłość? Stają w obronie prawdy, czystości i innych pięknych wartości, narażając przy tym niejednokrotnie własne życie.
Nowy Jork z powieści Reginy Doman staje się dla czytelnika zadziwiająco bliskim i znajomym obrazem świata, w którym on sam żyje.
Nie sposób nie polubić i nie zżyć się z sympatycznymi bohaterami pierwszej części trylogii. Pocieszające jest to, że nie trzeba się z nimi rozstawać wraz z zamknięciem książki, bo w przygotowaniu są dwie kolejne książki opowiadające o ich dalszych losach ? jeszcze bardziej zawiłych, niespodziewanych, niebezpiecznych i niezwykłych.
Dodatkową atrakcją pisarstwa Reginy Doman jest fakt, że czerpie ona inspirację z baśni braci Grimm. Książka Cień Niedźwiedzia oparta jest na motywach mało znanej baśni Białośnieżka i Różyczka. Znajomość baśni nie jest jednak konieczna do właściwego odbioru książki. Żyje ona bowiem własnym życiem i nie ma w niej prostych i bezpośrednich analogii do baśniowych wydarzeń i postaci. Niemniej znajomość baśni może dostarczyć czytelnikowi dodatkowej przyjemności, bowiem do emocji, jakie zapewnia sama lektura książki, dochodzą jeszcze te, które wynikają z szukania punktów wspólnych oraz bliższych i dalszych odniesień.
W 2005 roku ukazała się płyta ze słuchowiskiem na podstawie powieści Cień Niedźwiedzia, które w 2009 roku otrzymało prestiżową nagrodę Sonic Society (kanadyjskiego stowarzyszenia zajmującego się promocją słuchowisk) dla najlepszego słuchowiska.
Na podstawie książki powstaje również film, którego premiera zapowiadana jest na czerwiec 2011 roku.
Album „Godomy, rządzymy, rozprawiomy” jest jubileuszowym pokłosiem konkursu „Po naszymu, czyli po śląsku”. Obok monologów laureatów (1993–2009) zawiera opisaną przez pomysłodawczynię, Marię Pańczyk, historię gwarowych zmagań oraz refleksje jurorów.
Do albumu dołączono płytę CD z tekstami laureatów.
„Oddaję tę publikację czytelnikom, by mogli się zanurzyć w śląszczyźnie, by przypomnieli sobie mowę, którą być może już się nie posługują, a która jest, żyje i ma się dobrze. Śpiewna, mazurząca, twarda – zależnie od regionu. Pięknie różniąca się nawet w sąsiadujących z sobą miejscowościach. I to właśnie jest jej największym bogactwem – ta różnorodność.
(...) Ten uważany za gorszy jeszcze niedawno język wyzwolił talenty. Nie tylko oratorskie i krasomówcze. Niewielu bowiem wśród uczestników konkursu jest takich, którzy zaistnieli w nim tylko dlatego, że pięknie godają. Oni przede wszystkim mają o czym godać”.
Maria Pańczyk
fragm. wprowadzenia
O AUTORCE:
Maria Pańczyk-Pozdziej od wielu lat jest autorką jednej z najpopularniejszych audycji zatytułowanej ,,Po naszymu, czyli po śląsku”, która w dużej mierze przyczynia się do kreowania wizerunku Radia Katowice. Dzięki jej działalności udało się wśród mieszkańców Górnego Śląska przywrócić wartości związane z kulturą regionalną, gwarą i tradycją. W tym roku organizować będzie po raz 20 konkurs ,,Po naszymu, czyli po śląsku”.
Maria Pańczyk zasiada w jury licznych konkursów o charakterze regionalnym organizowanych w województwie śląskim i opolskim. Jest osobą rozpoznawalną i szanowaną. Zyskała uznanie wielu śląskich środowisk. Jej działalność została wielokrotnie dostrzeżona i uhonorowana. W tym roku otrzymała najwyższe wyróżnienie radiowe ,,Złoty Mikrofon”. Jak czytamy w uzasadnieniu kapituły – za ukochanie ziemi śląskiej oraz upór w propagowaniu gwary i obyczaju tego regionu.
"Cóż to za teksty, homilie, referaty, wspomnienia, notki... Za każdym zakrętem słowa, zdania czy akapitu, wyłaniają się całe nowe światy godne najgłębszego namysłu, wolne od publicystycznej doraźności. (...) Słowo jest tej książki żywiołem. Ludzie i Kościół, sztuka i kultura środowiskiem jej myślenia. Nadzieja - celem, pragnieniem. Oto Ksiądz Janusz Stanisław Pasierb - w całym bogactwie daru, którym dla nas był".
ks. J. Szymik (fragm. wprowadzenia)
Spojrzenie na świat oczyma księdza to, w tym konkretnym wypadku, spojrzenie - można wymieniać długo: proboszcza, dziennikarza, kolegi, gościa, gospodarza, opiekuna ministrantów, internauty... Spojrzenie uważne, czasem ironiczne, rzadziej zaniepokojone. Ksiądz Tomasz Horak obserwuje, modli się, zastanawia ...
Jak sam o tym pisze? W tych publikowanych na łamach "Gościa Niedzielnego" felietonach czytelnik odnajdzie "spokój chrześcijanina i księdza, dla którego przestrzenią życia jest nadzieja".
Felietony ks. Horaka, poza wieloma tematami, pokazują polskiego proboszcza. Co prawda, tylko nieliczni potrafią pisać jak on, ale podobnie jak on tysiące z nich potrafi kochać swoich parafian. Z każdego felietonu, nawet dotykającego najboleśniejszych problemów parafii, przebija ostatecznie miłość. Troska o - jak to się w przeszłości pięknie mówiło - pożytek doczesny i wieczny, i to zarówno wiernych, jak i mniej wiernych parafian. Przewaga ks. Tomasza polega tylko na tym, że on potrafi to głośno wyrazić, w przeciwieństwie do wielu probosczów, mających kłopot, by wprost powiedzieć swoim parafianom: "Zależy mi na waszym szczęsciu, doczesnym i wiecznym". Ostatecznie zbiór felietonów ks. Tomasza Horaka jest swego rodzaju hołdem złożonym polskim proboszczom. Serdecznie mu za to dziękuje.
ks. Marek Gancarczyk
Redaktor Naczelny "Gościa Niedzielnego"
Chyba każdy bezbłednie rozpoznaje jego twarz: zawsze skupiony, stojący obok Głowy Kościoła w czasie licznych papieskich ceremonii monsinior Piero Marini. Przybył do Rzymu w 1965 roku z włoskiej prowincji Piacenza zaraz po święceniach kapłańskich. Po odbyciu studiów w Instytucie Świętego Anzelma współpracował w dziele reformy liturgii po zakończeniu soboru.Z upływem lat monsinior Marini zyskał sobie zaufanie papieża, dzięki czemu uzyskał jego pełnomocnictwa w zakresie organizowania ceremonii, którym przewodniczy Ojciec Święty. Zarówno w Rzymie, jak i podczas jego podróży apostolskich gromadzą się na nich setki tysięcy, a nawet miliony wiernych. Podczas papieskich ceremonii monsinior Piero Marini, w białej komży na fioletowej sutannie, zawsze stał po lewej stronie papieża. W roku 1998 Jan Paweł II udzielił mu święceń biskupich, a następnie w roku 2003 mianował go arcybiskupem.
„Moim zdaniem zasadniczą potrzebą stała się troska o jakość odprawianej liturgii. Zamiast stawiać na ilość, jak to bywało niedawno, postawmy przede wszystkim na jakość. Zamiast czterech mszy w niedzielne przedpołudnie niech w danej parafii – tam, gdzie to możliwe – zostaną odprawione tylko dwie albo nawet jedna, ale niech te dwie msze będą dla nas mocnym znakiem. Niech dają uczestnikom możliwość doświadczenia obecności Boga, usłyszenia Boga, który mówi. Niech nie będą to msze, podczas których mówią ludzie, podczas których patrzy się na zegarek, podczas których ma się wrażenie, że liturgia biegnie – gdy tymczasem potrzebuje ona czasu. Nasz Pan potrzebuje czasu liturgii, by z nami rozmawiać. Jeśli nie dajemy Mu tego czasu, by mógł do nas mówić i byśmy sami nastawili się na słuchanie, to niepotrzebnie odprawiamy nasze nabożeństwa. Tak ważne jest piękno liturgii, jej muzyka, jakość ceremonii. Zostawmy miejsce na znaki, na modlitwy, na gesty. Pozwólmy im, by nam mówiły o Bogu. To najpilniejsze dziś zadanie duszpasterskie”.
„Obecnie dla prowadzenia katechezy mamy do dyspozycji jedynie czas odprawiania liturgii. W przeszłości, zwłaszcza w środowisku wiejskim, katecheza mogła odbywać się poza liturgią, za pośrednictwem rozmaitych form nauczania. Nie istniała telewizja; wszyscy chodzili do kościoła i prawie wszyscy uczestniczyli w tych wspólnotowych działaniach. Jeśli nie oferujemy dobrej jakościowo liturgii, w której zgromadzenie naprawdę odnajduje się dzięki doświadczeniu tego, co Boskie, i rzeczywiście znaczącego słowa Bożego, niweczymy wszelką katechezę i całe nasze życie wiary. Dlatego właśnie zawsze podkreślam, że kryzys liturgii jest dziś kryzysem Kościoła”.
(fragm.)
Ojciec Benedict J. Groeschel CFR swoją najnowszą książkę Łzy Boga napisał z myślą o tych, którzy doświadczyli w swoim życiu cierpienia czy przeżyli jakąś tragedię oraz dla tych, którzy towarzyszą innym w różnych trudnych doświadczeniach i pragną im pomóc. Cierpienie obecne jest w życiu każdego człowieka. Na kartach książki stara się wytłumaczyć rzeczywistość cierpienia w świetle wiary w Bożą Opatrzność, w Bożą dobroć i miłosierdzie, a ostatecznie w świetle Męki i Śmierci Chrystusa. Chrześcijaństwo jest jedyną religią mówiącą o Bogu, który sam doświadczył niewyobrażalnego cierpienia: ukrzyżowania i śmierci. Dlatego właśnie chrześcijanin powinien w każdym swoim cierpieniu szukać własnej drogi do stóp krzyża – tam bowiem znajdzie odpowiedzi na wiele najważniejszych pytań dotyczących sensu cierpienia.
Każda religia zmaga się z tajemnicą ludzkiego cierpienia i obecnością zła na świecie. Ale tylko chrześcijaństwo zaprasza człowieka do przeżywania swojego cierpienia w łączności z Osobą naszego Zbawiciela i Odkupiciela, który sam doświadczył cierpienia, bólu, odrzucenia, mimo że jest Bogiem.
Autor książki, Ojciec Benedykt Groeschel, franciszkanin od odnowy jest nauczycielem duchowym, pisarzem, rekolekcjonistą, psychologiem, wykładowcą, gospodarzem programu Sunday Night Live (oraz innych) w amerykańskiej telewizji katolickiej EWTN. Jest autorem wielu bestsellerów. Ma rzeszę wiernych słuchaczy i czytelników.
W styczniu 2004 roku podczas przechodzenia przez ulicę został potrącony przez samochód. Doznał poważnego urazu głowy. Lekarze nie dawali mu szans na przeżycie. A tymczasem, mimo trudności z chodzeniem, wrócił do życia oraz do swojej dawnej pracy i służby. Od wielu lat pomaga ludziom, którzy przeżywają życiowe problemy, doświadczyli jakiejś tragedii lub żyją w duchowych ciemnościach. W swojej służbie jako kapłan, psycholog i rekolekcjonista korzysta ze swojego własnego doświadczenia – osoby, która przeżyła własną śmierć i wróciła do życia. Rady, których udziela, są praktyczne i mądre. Dzięki nim wielu ludzi odzyskało nadzieję, sens życia i podniosło się z upadku.
?Wrócić do raju? i znowu umieć ze sobą rozmawiać? to rewelacyjna w swej prostocie i trafności książka o komunikacji. Autor w sposób bardzo przystępny wyjaśnia, co znaczy komunikować się i nawiązywać relację. Robi to na podstawie kilku biblijnych tekstów, które pokazują, w jaki sposób sam Bóg uczy nas pokonywać istniejące w naszych wzajemnych relacjach bariery komunikacyjne.
Idealna komunikacja ? zarówno z Bogiem, jak i z drugim człowiekiem ? istniała w raju. Wychodząc od tego idealnego obrazu, autor krok po kroku pokazuje czytelnikowi, co stało się z tym ideałem, a jednocześnie podaje konkretne wskazówki (7 kroków), jak do niego wrócić, jak znowu umieć naprawdę rozmawiać ? z drugim człowiekiem i z Bogiem.
Krok I. Pokonać podejrzliwość
Krok II. Umieć słuchać
Krok III. Odrzucić uprzedzenia
Krok IV. Chcieć wysłuchać odmiennej opinii
Krok V. Nie zamykać się w sobie
Krok VI. Właściwie reagować na wrogość
Krok VII. Komunikacja przywrócona
W ciągu 57 miesięcy, od kwietnia 2004 roku do grudnia 2008, na łamach „Gościa Niedzielnego” ukazało się 57 odcinków cyklu zatytułowanego „Poezja i teologia”. Ks. Jerzy Szymik proponuje w nich teologiczne odczytanie wybranego wiersza lub fragmentu literatury (…). Szukamy pokarmu dla ducha. Potrzebujemy duchowości i to może właśnie takiej, która rodzi się na styku poezji i teologii. Literatura jest czułym sejsmografem naszego świata, teologia pomaga go interpretować w świetle wiary. Poezja i teologia, każda na swój sposób, artykułują przekonanie, że człowiek jest większy niż mu się wydaje (…). Ta książka zainteresuje wszystkich, dla których bliskie jest przenikanie wiary i kultury. Sięgnąć po nią mogą także ludzie niewierzący, ciekawi myślenia o kulturze wierzących braci.
Ks. Tomasz Jaklewicz, fragmenty Wstępu
„Jakże ludzie żyjący w rodzinie mogliby nie wykorzystać tego skarbu, jaki ukryty jest w […] Jezusowej obietnicy: Jeśli dwaj z was na ziemi zgodnie o coś prosić będą, to wszystkiego użyczy im Ojciec? Dwaj z was… Można powiedzieć: przynajmniej dwaj… przynajmniej dwoje… Dwoje rodziców, którzy zgodnie proszą za swoje dzieci. Matka i dzieci, proszący za ojca. Ojciec i dzieci, proszący za matkę. Rodzina prosząca za świat, za Kościół, za… Jakże ogromną moc – w myśl tej obietnicy – posiada ich zgodna wspólna modlitwa! Taka modlitwa może czynić cuda! Modlitwa z wiarą, wypowiadana jednym głosem kochających się ludzi! I otrzymacie wszystko, o co na modlitwie z wiarą prosić będziecie”. (ze Wstępu)
Ale to nie tylko modlitewnik dla tych rodzin, które potrafią się razem modlić i zgodnie, jednym głosem wołać do Boga. To także – i to w dużej części – modlitewnik dla tych, którzy żyją w rodzinach poranionych, skonfliktowanych, przeżywających kryzysy małżeńskie i problemy wychowawcze. Stąd tyle w nim modlitw w sprawach trudnych, a nawet beznadziejnych; modlitw przez wstawiennictwo świętych patronów życia rodzinnego; modlitw za zagubione w życiu dzieci i współmałżonków. Są też piękne modlitwy do Świętej Rodziny i Matki Bożej „Rozwiązującej Supełki” trudnych i zawikłanych rodzinnych spraw... i wiele, wiele innych modlitw.
Książka zawiera też rytuał rodzinny na wybrane dni roku kościelnego oraz uroczystości przeżywane we wspólnocie rodzinnej. Jest np. modlitwa przy wigilijnym i wielkanocnym stole, błogosławieństwo dziecka pierwszokomunijnego, nowożeńców…
Droga krzyżowa dla dzieci ? to droga krzyżowa w formie opowieści dla najmłodszych. Opowiedziana ciepłym, dziecięcym językiem, unika trudnych, niezrozumiałych dla dzieci teologicznych...
Życzenia wielkanocne” ks. Wacława Buryły to swoiste uzupełnienie książki „Życzenia Bożonarodzeniowe” tego samego autora. Mogą pomóc w podtrzymywaniu tradycji wysyłania życzeń świątecznych oraz stanowić inspirację, by życzenia te stawały się coraz bardziej osobiste.
WIELKANOC...
...zwycięstwo życia nad śmiercią,
wieczności nad przemijaniem,
radości nad smutkiem...
Dzięki ci za to, nasz Panie!
Życzę, aby wielkanocny optymizm
towarzyszył Ci zawsze i wszędzie.
(fragment książki)
Pokój i dobro to książka, która łączy w sobie elementy biografii, albumu, poezji i rozważań.
Jubileusz 800-lecia istnienia Zakonu Franciszkańskiego to szczególna okazja, aby odświeżyć obraz jednej z najbarwniejszych postaci średniowiecza ? św. Franciszka z Asyżu. Niniejszy album przedstawia krótko wszystkie najważniejsze fakty i informacje. Autorzy i pomysłodawcy tego opracowania (członkowie zespołu ?GANG MARCELA?) przy pomocy obrazów, tekstów i dźwięku stworzyli atrakcyjną pozycję multimedialną, która w zwartej formie ukazuje zarówno sylwetkę świętego, jak i przebogaty owoc jego pionierskiego dzieła, tj. rozkwitającego od ośmiu wieków drzewa ?Pokoju i Dobra? ? w postaci trzech zakonów franciszkańskich
W roku obchodów 750. rocznicy śmierci św. Jacka Odrowąża po raz pierwszy Metropolia Katowicka udała się do serca Kościoła, do Rzymu, by dziękować Bogu za dar swojego Patrona. Album ?Ze Śląska do Rzymu? jest próbą zapisu najważniejszych wydarzeń Roku Jackowego w śląskiej metropolii, a szczególnie tej dziękczynnej pielgrzymki do Rzymu.
Przypomina zatem w krótkim zarysie postać św. Jacka, przywołany zostaje jego rodzinny Kamień, wyróżniony odbywającą się tam Konferencją Episkopatu Polski w czerwcu w 2007 roku. Pokazuje niecodzienne zaproszenie, które trzej śląscy Biskupi kierują do Ojca Świętego Benedykta XVI. Nie jest jednak w stanie oddać gorączki całości przygotowań, jakie poprzedziły samą pielgrzymkę.
W publikacji najwięcej uwagi poświęcone jest wydarzeniom rzymskim. Kolejno:
15 października: uroczysta Msza św. na Awentynie w Bazylice św. Sabiny i wzruszający koncert pieśni sakralnych Zespół Pieśni i Tańca ?Śląsk? im. Stanisława Hadyny.
16 października: Eucharystia w Bazylice św. Piotra oraz modlitwa przy grobie Sługi Bożego Jana Pawła II; międzynarodowe sympozjum poświęcone św. Jackowi w rzymskim uniwersytecie Angelicum; uroczyste spotkanie w Auli Pawła VI, gdzie galowy koncert Zespołu ?Śląsk? podbił serca wszystkich przybyłych niezależnie od narodowości ? Sekretarz Stanu Stolicy Apostolskiej kard. Tarcisio Bertone nie ukrywał swej fascynacji, dziękując zespołowi.
17 października: Msza św. w polskim kościele św. Stanisława; audiencja generalna z Ojcem Świętym Benedyktem XVI na placu św. Piotra.
W albumie przypomniana jest także postać śp. kard. Ignacego Jeża, którego Bóg w czasie tej pielgrzymki powołał do siebie.
?W naszych redakcyjnych założeniach niniejszy album ma być wzruszającą kroniką tych ważnych dla Metropolii Katowickiej wydarzeń ? w słowie skierowanym do Czytelnika napisał ks. Krystian Kukowka, dyrektor Księgarni św. Jacka i jeden z organizatorów pielgrzymki. ? Chcemy, by wielość fotografii, przypomnienie artykułów, jakie już zostały opublikowane, i nienarzucająca się narracja, przypomniały nam klimat tych niezapomnianych dni. Mamy też nadzieję, że zostanie on potraktowany jako forma podziękowania Wszystkim, dzięki którym pielgrzymka Metropolii mogła dojść do skutku?.
Do albumu dołączona jest płyta z zapisem galowego występu zespołu ?Śląsk?.
W wydarzeniach związanych z odchodzeniem Jana Pawła II do Domu Ojca uczestniczyły niemal wszystkie środki społecznego przekazu w Polsce, poświęcając im nadzwyczaj dużo uwagi, czasu i miejsca. O tym, co i jak polskie media wówczas przekazywały i jak się zachowywali polscy dziennikarze, traktuje niniejsza publikacja.
Z Wprowadzenia
Ofiara z siebie samego, jaką składał na ołtarzu Chrystusa w ciągu całego życia, została przypieczętowana w chwili śmierci i zaczęła przynosić widzialne owoce. Wielki udział w tym miały środki społecznego przekazu, które informowały o kolejnych etapach odchodzenia Jana Pawła II do wieczności i o jego pogrzebie. Cały świat mógł uczestniczyć w tej drodze Człowieka, który tworzył historię.
Z Listu kardynała Stanisława Dziwisza
Jeśli greckie słowo charisma (dar) uzupełnimy łacińskim communico (uczynić wspólnym, połączyć, udzielić komuś wiadomości), to termin charyzmat komunikowania oznaczać będzie dar komunikowania, dar przekazywania, a zarazem dar łączenia ludzi. Jan Paweł II w najwyższym stopniu korzystał w swej papieskiej posłudze z niezwykłej charyzmy komunikowania. Także gdy odchodził, swoją postawą, twarzą, oczami stwarzał duchową communio ? wspólnotę ? bólu, ale i nadziei u wiernych na całym świecie. Do ostatnich chwil pozostał Wielkim Komunikatorem. Współodczuwanie udzieliło się nawet ? zazwyczaj cynicznym ? mediom relacjonującym te wydarzenia. Wnikliwe analizy medioznawcze tamtych dni, przedstawione w tej książce, będą bardzo przydatne w kształtowaniu etycznej postawy studentów i praktyków dziennikarstwa w Polsce.
Prof. dr hab. Tomasz Goban-Klas
Zagadnienie religii budzi duże zainteresowanie, zwłaszcza wśród młodzieży. Wiele osób chce poznać życie innych ludzi oraz zasady, jakimi się kierują, a także świadomie uczestniczyć w żmudnym, a zarazem koniecznym procesie dialogu. Jeszcze większym motywem zainteresowania tą tematyką jest dialog prowadzony przez Kościół, zwłaszcza papieży: Jana Pawła II i Benedykta XVI.
Publikacja niniejsza powstała głównie na podstawie wykładów oraz ćwiczeń z religiologii, jakie prowadzę od 1989 r. w Katowicach, najpierw w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym oraz w filii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, a obecnie na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego, popartych osobistym doświadczeniem na polu dialogu międzyreligijnego oraz możliwością bezpośredniego poznania różnych religii, zwłaszcza w krajach misyjnych.
AUTOR
Ks. Jan Górski
Kapłan Archidiecezji Katowickiej, misjolog, kierownik Zakładu Misjologii i Teologii Religii na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego, konsultor Kongregacji Ewangelizacji Narodów w Rzymie, prezes Stowarzyszenia Misjologów Polskich
Oprac. Piotr Pindur
Polecamy książkę Katarzyny Soleckiej "Katedra na pustkowiu. Kategoria praeparatio evangelica w świetle twórczości Zbigniewa Herberta" - drugi tom serii wydawniczej POSZUKIWANIA, prezentującej współczesną myśl naukową. Autorzy publikowanych w niej pozycji proponują oryginalne rozwiązania niełatwych problemów z różnych dziedzin teologii.
Rozprawa stanowi kontynuację nurtu badań, któremu na Wydziale Teologii KUL przyświeca gwiazda bp. prof. Alfonsa Nossola i jego ucznia ks. prof. Jerzego Szymika. To nurt teologii ?toczący szeroko swe wody? między brzegami niemieckojęzycznej i słowiańskojęzycznej wrażliwości religijnej, penetrujący nowe obszary i docierający w rejony literatury, sztuki, nauk przyrodniczych, które jeszcze w połowie ubiegłego wieku uważano za teologiczne pustkowie. Tymczasem kolejne pokolenie teologów ? wyrosłe w szkole teologii ?na usługach wiary? ? dostrzega na tym ?pustkowiu? katedrę. Co więcej, są oni porażeni wymową i pięknem tego sacrum ? szukają piękna i sacrum w krainie literackich słów, co jak pomosty są w stanie łączyć teologię z ?pustkowiem?.
prof. Karol Klauza
Książka proponuje gruntowne, systematyczne i modelowe przemyślenie kategorii praeparationis evangelicae i jej miejsca w dyskursie toczonym na styku literatury pięknej i teologii. Oznacza to zarazem propozycję konstrukcji narzędzia, pozwalającego teologii systematycznej swobodniej poruszać się w tej właśnie niełatwej przestrzeni. Z tego punktu widzenia literackie odniesienie tej rozprawy do twórczości Herberta okazuje się w pewnym sensie względne. Ważniejsza bowiem stała się systematyzacja i modelowy opis relacji między źródłem literackim a możliwym w związku z nim najpierw dojrzałym słowem wiary, a następnie także systematyczną wypowiedzią teologiczną. (?) Autorka stworzyła kompetentny i precyzyjny przewodnik po motywach religijnych i teologicznych w dziele Herberta, uwzględniając także rzeczy przed pierwszym spojrzeniem ukryte.
prof. Tomasz Węcławski
Teologia i literatura piękna, cóż mają wspólnego? A prawda i piękno? Ewangelia
i wiersze Wielkiego Poety?
O tym jest ta książka. Także o Zbigniewie Herbercie, o tajemnicy życia i śmierci; o wędrówce przez pustkowie, w stronę katedry.
ks. prof. Jerzy Szymik
Przystąpienie po raz pierwszy do Pańskiego Stołu to wielkie i przejmujące przeżycie nie tylko dla dzieci, ale także dla ich rodzin i bliskich.
Album pierwszokomunijny, który oddajemy w Państwa ręce - jako szczególna lektura i pamiątka - umożliwia wspólne przeżywanie eucharystycznych treści nie tylko w tym szczególnym dniu, ale także później, w ciągu całego życia. Zawarte w nim cytaty biblijne, teksty modlitw i piosenek z pewnością przyczynią się do większego zrozumienia przez dzieci pierwszokomunijne istoty sakramentu Eucharystii.
Walory albumu podnoszą zamieszczone tam niebanalne zdjęcia i obrazy, które pomagają wyobraźni czytelnika w sposób plastyczny przyswoić religijne treści. Publikacja zawiera także strony przeznaczone do krótkich osobistych notatek i wpisów, a także do wklejenia kilku najważniejszych zdjęć. Do albumu dołączyliśmy płytę CD, zawierającą tematycznie dobrane piosenki, wykonywane przez dzieci, a także dziecięce recytacje na tle znanych pieśni eucharystycznych.
Całość stanowi multimedialną pozycję albumową, oddziałującą na odbiorcę za pomocą tekstu, obrazu i dźwięku.
Wiara ma znaczenie 2. Jezus jest Prawdą – cykl 8 interaktywnych spotkań dla rodziców – to kontynuacja 5 spotkań Wiara ma znaczenie. Jezus jest Prawdą. Spotkania te mają pomóc zatroskanym rodzicom odkryć, jaki jest sposób myślenia współczesnych dzieci i młodzieży oraz:
? Wskazać, dlaczego wiara jest ważna
? Zrozumieć prawdziwe powody przyjścia Chrystusa na ziemię
? Odkryć realność Chrystusa
? Reagować na radości i smutki na wzór Chrystusa
? Wskazać na sposób nawiązania osobistej więzi z Chrystusem
Każde ze spotkań zawiera interaktywne ćwiczenia i ilustracje przekazywanych prawd wraz z materiałami Notatek dla uczestników. Cykl spotkań można zrealizować w ramach spotkań dla rodziców przy kościele lub w gronie zaprzyjaźnionych rodziców w domu.
Pierre-Marie Delfieux (ur. 4.12.1934) – teolog, filozof, socjolog.
Jako młody kapłan przez kilka lat był duszpasterzem paryskiej Sorbony i Grand Palais. Następnie spędził dwa lata jako pustelnik na Saharze, gdzie zrodziło się w jego sercu pragnienie prowadzenia życia monastycznego w mieście. Po powrocie do Paryża, w Uroczystość Wszystkich Świętych w 1975 roku założył Monastyczne Wspólnoty Jerozolimskie.
Mnisi i mniszki Wspólnot Jerozolimskich prowadzą życie inspirowane zarówno zachodnią, jak i wschodnią tradycją, dostosowując się do warunków życia współczesnych wielkich skupisk miejskich. Zgodnie ze swym zawołaniem: „W sercu Boga w sercu miast”, modlą się i sprawują liturgię w mieście, z miastem, i za miasto... Ich charyzmat monastyczny kładzie wielki nacisk na piękno liturgii, a ich szczególnym powołaniem jest tworzenie na „pustyni miast” oaz modlitwy, ciszy i pokoju, gdzie każdy – wieczorem, rano i w południe – może przyjść, by odpocząć od wyczerpującego rytmu miasta i nabrać nowych sił w spotkaniu z Bogiem.
Obecnie Monastyczne Wspólnoty Jerozolimskie istnieją w Paryżu, Vézelay, Strasburgu, na Mont Saint Michel, w Brukseli, Florencji, Montrealu, Rzymie. Przygotowywana jest kolejna fundacja w sercu Warszawy.
„Kroczyć śladem Chrystusa” to kolejna pozycja w znanej serii Skrypty z Krypty. Zawarty w niej autoryzowany tekst rekolekcji o. Pierre-Marie Delfieux, głoszonych w wielkim poście w 2007 roku w krypcie katowickiej katedry, poszerzony został o czytania z pism ojców Kościoła i dodatkowe rozważania, przez co publikacja ta stała się doskonałą lekturą do medytacji zarówno indywidualnej, jak i wspólnotowej. Zostały w niej zamieszczone także pieśni, wykorzystywane w liturgii przez Monastyczne Wspólnoty Jerozolimskie.
Drugie wydanie książki o życiu św. Rafała Kalinowskiego, wyniesionego na ołtarze karmelity bosego. Carski oficer, uczestnik powstania styczniowego, więzień, zesłaniec, prywatny nauczyciel w paryskiej rezydencji Czartoryskich, wreszcie – zakonnik. Przechodząc kolejne etapy ziemskiej wędrówki, coraz pełniej realizował swoje życie jako służbę, zapominając przy tym o sobie.
Autorka napisała książkę na podstawie korespondencji o. Rafała, zachwycona jego prostotą, serdecznością i humorem, a szczególnie niezwykłą nutą radości i pogody ducha, która uwidacznia się w lekceważeniu własnej osoby i swoich osobistych problemów oraz w wesołym pokpiwaniu z samego siebie. Jest to dla niej przejaw świętości, bo święty – to nie człowiek doskonały, ale ten, kto widząc prawdę o sobie, składa całą swoją nędzę u stóp Bożego Miłosierdzia, z ufną prostotą dziecka i skruszonym sercem, a w zamian otrzymuje z Boskiego serca radość i pokój.
Ks. Adam Boniecki w swoim liście do Autorki pisze m.in.: „To wielka sztuka tak pisać, żeby poruszyć nawet zatwardziałe księżowskie serce – a tak właśnie było. Jednocześnie podziwiam wielką pracę historyczną, której wymagało zebranie tak wielkiej liczby informacji i dokumentów. Wspaniale to Pani zrobiła i książka na pewno wiele przyniesie dobra”.
Książka ukazuje się w stulecie śmierci św. Rafała Kalinowskiego.
AUTOR
Małgorzata Czerwińska
Absolwentka Instytutu Wyższej Kultury Religijnej przy Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, katechetka w katowickiej szkole, mama trójki dzieci. Prababcia Autorki – Helena Kalinowska, bratowa św. Rafała, pochodząca z protestanckiej rodziny, została przyjęta przez niego do Kościoła katolickiego. Była jego wierną korespondentką, wspomagała też materialnie budowę klasztoru w Wadowicach.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
