Każdy człowiek staje w życiu przed koniecznością podejmowania decyzji, zarówno tych kluczowych dla kształtu całego życia, które dotyczą powołania, wyboru drogi życiowej, szkoły, studiów, zawodu, współmałżonka, pracy itd., jak i tych pomniejszych, kiedy nie wiem, jak postąpić i jak zareagować w różnych codziennych sytuacjach – w życiu rodzinnym, zawodowym, sąsiedzkim, szkolnym…
Często przy podejmowaniu decyzji kierujemy się czysto ludzkimi kalkulacjami, które po pewnym czasie okazują się „złym doradcą”. Jak podjąć decyzję, której nie będzie się żałowało? Jest Ktoś, kto zna nas lepiej niż my sami; kto widzi całe nasze życie od początku aż po jego kres, a nawet dalej – aż po wieczność; kto wie, co jest dla nas naprawdę dobre; kto widzi naszą decyzję w perspektywie całego naszego życia – doczesnego i wiecznego. Dlatego każdą, nawet najmniejszą, życiową decyzję warto „przekonsultować” najpierw z Nim, „wsłuchać się” w Jego podpowiedzi, otworzyć się na Jego natchnienia, „zawiesić się” na Nim z ufnością – jak dziecko.
Kolejna w serii, Nowenna do Matki Boskiej Piekarskiej, oparta jest na rozważaniach kard. Karola Wojtyły, bł. Jana Pawła II, które zostały wygłoszone do pielgrzymów do sanktuarium Maryi, Matki Sprawiedliwości i Miłości Społecznej w Piekarach Śląskich.
Kardynał Karol Wojtyła, jeszcze jako metropolita krakowski, co roku w ostatnią niedzielę maja był na pielgrzymce mężczyzn w Piekarach Śląskich, by spotkać się tam z ludźmi pracy. Sam będąc w młodości robotnikiem, głosił ludziom ciężkiej pracy zasady katolickiej nauki społecznej. Już jako papież Jan Paweł II, nie mogąc przybywać osobiście do stóp Matki Boskiej Piekarskiej, przesyłał uczestnikom pielgrzymki swoje przesłanie w postaci telegramu. Abp Damian Zimoń wspomina: „Zawsze pamiętał, nigdy nie musieliśmy go o to sami prosić”
W jednym ze swoich telegramów do pielgrzymów, Ojciec Święty pisze:
„[…] pragniecie oddać w sposób szczególny pod opiekę Piekarskiej Pani Wasze rodziny i Wasze małżeństwa. Szukacie u Niej wsparcia i pomocy w trudnych zadaniach rodzicielskich oraz siły do przezwyciężenia licznych niebezpieczeństw, jakie zagrażają Waszym rodzinom. Niejednokrotnie pozbawieni jesteście możliwości pracy, często poszukiwanie zarobku zmusza Was do rozłąki z rodziną czy nawet do wyjazdu poza kraj. Stąd serca Wasze przepełnia lęk i niepewność o jutro, o los dzieci, o trwałość Waszego ogniska domowego. Wiem o tych cierpieniach, noszę je głęboko w mym sercu i razem z Wami składam je dzisiaj w tym sanktuarium u stóp Maryi, Matki Sprawiedliwości i Miłości Społecznej”.
Smutek i cierpienie obecne są w życiu każdego człowieka. Chrześcijaństwo jest jedyną religią mówiącą o Bogu, który sam doświadczył niewyobrażalnego cierpienia: ukrzyżowania i śmierci. Dlatego właśnie chrześcijanin powinien w każdym swoim cierpieniu szukać własnej drogi do stóp krzyża – tam bowiem znajdzie odpowiedzi na wiele najważniejszych pytań dotyczących sensu cierpienia.
Każda religia zmaga się z tajemnicą ludzkiego cierpienia i obecnością zła na świecie. Ale tylko chrześcijaństwo zaprasza człowieka do przeżywania swojego cierpienia w łączności z Osobą naszego Zbawiciela i Odkupiciela, który sam doświadczył cierpienia, bólu, odrzucenia, mimo że jest Bogiem.
Panie, mój smutek jest jak nieprzenikniona ciemność, która zewsząd mnie ogarnia. Pośród tej ciemności wyciągam bezradnie ręce i szukam przewodnika. A któż może być lepszym przewodnikiem, jak nie Ty? Wołam więc do Ciebie: „Ratuj mnie!”. Daj mi poczuć Twoją obecność przy mnie, bo z Tobą żadna ciemność nie będzie dla mnie ciemna. Z Tobą nie będę się bać, że coś złego mnie w niej spotka. Chwyć mnie za rękę i prowadź. Ufam, że kiedy pójdę z Tobą przez tę ciemną i straszną dolinę, to Ty wyprowadzisz mnie na światło, bo tylko Ty znasz do niego drogę.
Zanim Jezus wstąpił do nieba polecił uczniom, aby pozostali w Jerozolimie i “oczekiwali obietnicy Ojca” (Dz 1,4). Uczniowie wraz z Maryją przebywali w Wieczerniku i tam „trwali jednomyślnie na modlitwie” (Dz 1,14). Dziewięć dni później „obietnica Ojca” – Duch Święty, zstąpił na nich i umocnił do głoszenia Dobrej Nowiny. I to właśnie była pierwsza „nowenna” (z łac. novem = dziewięć), która już od czasów rzymskich była przez chrześcijan odprawiana w różnych szczególnych intencjach. Nowenna jako akt wiernego trwania przed Bogiem na codziennej modlitwie skupionej na jakiejś konkretnej sprawie czy trosce pomaga wyciszyć się i otworzyć na działanie Bożej łaski i na Jego natchnienia, aby móc w konkretnej sytuacji życiowej usłyszeć Jego głos w sobie, Jego odpowiedź, jakiej udziela On na zanoszone do Niego modlitwy.
Tak wielu jest w dzisiejszym świecie ludzi zagubionych, nieumiejących poradzić sobie z własnym życiem, szukających dróg i sposobów jego naprawienia. Tymczasem prawdziwej, głębokiej i trwałej przemiany życia człowiek nie osiągnie nigdy bez Boga, a tym samym bez modlitwy.
Niniejsza nowenna jest modlitwą o przemianę tego, co w życiu człowieka jest mroczne, złe, grzeszne, smutne, wstydliwe, zaprawione goryczą, lękiem, rozpaczą i nienawiścią, w to, co jasne, dobre, radosne, piękne, pełne nadziei i miłości. Warto podjąć refleksję nad swoim życiem, aby z Bogiem przemieniać to, co wymaga w nim przemiany albo też ofiarować tę nowennę za kogoś, kto sam nie potrafi się modlić, a potrzebuje przemiany i nawrócenia, aby wesprzeć go na tej drodze, wypraszając mu potrzebne łaski.
Panie Jezu, który przemieniłeś się na górze Tabor, przychodzę do Ciebie i proszę: przemień to wszystko, co we mnie (w osobie, za którą ofiaruję tę nowennę) potrzebuje przemiany.
Przemień każdy mrok w Twoje światło.
Przemień każdą gorycz w Twoją Boską słodycz.
Przemień każde zło w dobro.
Przemień każdy grzech w cnotę.
Przemień każdy smutek w radość.
Przemień każdy lęk w odwagę.
Przemień każdą rozpacz w nadzieję.
Przemień każdy wstyd i hańbę w gotowość nawrócenia.
Przemień każdą nienawiść w miłość.
Uzdrów wszystko, co we mnie (w nim/w niej) jest chore, i uczyń mnie (go/ją) na wzór Twego Boskiego Serca. Amen.
„Możemy być pewni, że nasz ukochany Papież stoi teraz w oknie domu Ojca, patrzy na nas i nam błogosławi” – powiedział podczas pogrzebu Jana Pawła II kard. Ratzinger. Mimo żalu, poczucia straty i osamotnienia, jakie odczuwaliśmy, żegnając naszego kochanego Papieża, wiedzieliśmy, że zyskaliśmy bliskiego i drogiego orędownika w niebie, któremu możemy odtąd powierzać wszystkie nasze życiowe troski i prosić go o wstawiennictwo i opiekę.
Niniejsza nowenna to jedna z propozycji modlitw do Jana Pawła II, zawierająca krótkie myśli Papieża oraz oparte na nich, rozpisane na dziewięć dni, rozważania, które razem tworzą swoisty dialog osoby odprawiającej nowennę z Ojcem Świętym i mogą stanowić wartościowe źródło przemyśleń.
Św. Piotr pytał Chrystusa: „ile razy mam przebaczyć, gdy mi ktoś zawinił przeciwko mnie, czy aż siedem razy?”. W odpowiedzi usłyszał: „nie mówię ci siedem, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy”. Liczba 77 w terminologii hebrajskiej oznacza czynność powtarzaną nieustannie i bez końca.
Przebaczenie nie jest łatwe, ale jest możliwe. A dojrzewa się do przebaczenia na modlitwie i w wyciszeniu. Chodzi o to, że przebaczenie nie jest gestem rozumu, lecz aktem serca. Rozum zawsze będzie podpowiadał, że krzywdy należy wyrównać, nawet wtedy, gdy samemu podepta się sprawiedliwość. To właśnie w tym duchu błogosławiony Jan Paweł II powiedział znamienne zdanie – „przebacz, a zaznasz pokoju”.
Panie Jezu, jakże trudno jest miłować nieprzyjaciół. […] Nie czuję w swoim sercu tej miłości. […] rodzą się w nim zgoła inne uczucia, często wrogie i złe. […] Nie potrafię wyzbyć się negatywnych uczuć wobec mojego nieprzyjaciela. Nie potrafię zamienić ich na jakiekolwiek ciepłe, dobre uczucia. A może nie o uczucia tu chodzi. […] Może chodzi o to, abym – mimo tego, co czuję, a nawet wbrew temu – nie odpowiadał(-a) złem na zło, nie stosował(-a) zasady „oko za oko”, nie szukał(-a) zemsty, nie życzył(-a) złego?
Pomóż mi, Jezu, kochać mojego krzywdziciela. Wesprzyj mnie w tej trudnej miłości i spraw, aby moje wysiłki zaowocowały odzyskaniem wewnętrznego spokoju, a jeśli taka Twoja wola – również jego (jej) przemianą.
Zanim Jezus wstąpił do nieba polecił uczniom, aby pozostali w Jerozolimie i “oczekiwali obietnicy Ojca” (Dz 1,4). Uczniowie wraz z Maryją przebywali w Wieczerniku i tam „trwali jednomyślnie na modlitwie” (Dz 1,14). Dziewięć dni później „obietnica Ojca” – Duch Święty, zstąpił na nich i umocnił do głoszenia Dobrej Nowiny. I to właśnie była pierwsza „nowenna” (z łac. novem = dziewięć), która już od czasów rzymskich była przez chrześcijan odprawiana w różnych szczególnych intencjach. Nowenna jako akt wiernego trwania przed Bogiem na codziennej modlitwie skupionej na jakiejś konkretnej sprawie czy trosce pomaga wyciszyć się i otworzyć na działanie Bożej łaski i na Jego natchnienia, aby móc w konkretnej sytuacji życiowej usłyszeć Jego głos w sobie, Jego odpowiedź, jakiej udziela On na zanoszone do Niego modlitwy.
Inspirująca dzieci, historia św. Maksymiliana Kolbe, niesfornego Mundka, który został świętym bohaterem. Zawiera najważniejsze fakty z życia Świętego, jednego z największych czcicieli Matki Boskiej, od dzieciństwa począwszy, przez jego posługiwanie, aż po męczeńską śmierć. Ten gorliwy franciszkanin, niestrudzony czciciel i apostoł Maryi, dziennikarz, organizator, został w 1982 roku kanonizowany przez papieża Jana Pawła II, który nazwał go „patronem naszego trudnego stulecia”.
Książka napisana jest bardzo prostym i przystępnym językiem i zawiera piękne ilustracje autorstwa Katarzyny Dąbrowskiej.
Książeczka jest kolejną pozycją w serii wydawniczej dla dzieci, której celem jest pomoc w zrozumieniu, jak ważne jest poznanie życia świętych, i jak może być ono inspirujące do przemiany swojego życia.
Błogosławiony Jan Paweł II w czasie pobytu w Lisieux w 1980 roku, stwierdził, że ?święci [to ludzie, którzy] się nigdy nie starzeją?. Zawsze są młodzi w miłości i entuzjazmie życia, które toczy się zazwyczaj małymi, wąskimi drogami. Teresa to święta ?małych dróg?. Znaczy to, że czyniła drobne gesty w życiu z uwagą i miłością. Czyniła rzeczy zwykłe w sposób niezwykły. Każdy z nas w istocie tego samego pragnie i może być do niej podobny.
Podejmujemy ten trud w modlitwie. Modlitwa nowenny jest szczególnie cenna, gdyż cechuje ją wytrwałość w pragnieniu osiągnięcia obranego celu i ?jest zawsze przy mnie?. Podjęta pierwszego dnia i kontynuowana przez kolejne osiem dni kształtuje charakter, umacnia wiarę i nadzieję. Przede wszystkim zaś stawia ciągle w obecności Boga.
Nowenna o szczęśliwą godzinę śmierci wypływa z serca Teresy. Niech jej pragnienie stanie się naszym pragnieniem wyrażanym codziennie w modlitwie ?na małej drodze życia?.
„Bóg jest naszym Ojcem, a my Jego dziećmi. Ta prawda najbardziej uniwersalna, ta rzeczywistość została z wiarą, nadzieją i miłością na nowo «odczytana» przez Teresę z Lisieux. Została ona w pewnym sensie na nowo odkryta przez doświadczenie wewnętrzne jej serca i jej życia, które trwało tylko dwadzieścia cztery lata. […]
Dziękujemy Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu za świętych. Dziękujemy za św. Teresę z Lisieux. Dziękujemy za to piękno – i głębokie, i proste, i czyste – które objawiło się w niej Kościołowi i światu. To piękno zachwyca. A Teresa z Lisieux ma szczególny dar zachwycania pięknem swojej duszy. Nawet jeśli wiemy, że to piękno było trudne i że wzrastało w cierpieniu, nie przestaje ono radować swym czarem oczu naszej duszy. […]
Owocami tej wspaniałej pracy wewnętrznej buduje się Kościół, Królestwo Boże na ziemi. […] Dzięki niej Kościół odnalazł całą swoją prostotę i świeżość”.
Bł. Jan Paweł II,
fragment homilii, Lisieux, 2 czerwca 1980 r.
Inspirująca dzieci, historia św. Faustyny Kowalskiej, małej Helenki, która została wielką Świętą. Zawiera najważniejsze fakty z życia Świętej, apostołki Bożego miłosierdzia, kanonizowanej w 1993 roku przez papieża Jana Pawła II. Jezus objawił jej tajemnicę Bożego miłosierdzia, którą Faustyna, dzięki swej wierze, mogła zanieść całemu światu. Książka napisana jest bardzo prostym i przystępnym językiem i zawiera piękne ilustracje autorstwa Katarzyny Dąbrowskiej.
Książeczka jest pierwszą pozycją w serii wydawniczej dla dzieci, której celem jest pomoc w zrozumieniu, jak ważne jest poznanie życia świętych, i jak może być ono inspirujące do przemiany swojego życia.
Trzeci tom w serii PISANE Z RADIeM, wydawanej wspólnie przez Księgarnię św. Jacka i Radio eM, nosi tytuł „Chodzi o Boga”. Ksiądz profesor Jerzy Szymik w rozmowie z dziennikarką Dominiką Szczawińską-Ziembą przywołuje myśl Josepha Ratzingera/Benedykta XVI.
Życie i nauczanie tej kluczowej dla współczesnego Kościoła i świata postaci streszcza właśnie ta myśl przewodnia: w jego życiu, decyzjach i książkach pierwszoplanowo chodzi o Boga. „Papież na nasze czasy” o Bogu przypomina, Boga głosi, w słabościach relacji z Nim widzi źródło kryzysu i jednostki, i całych społeczeństw.
„Chodzi o Boga jest radiowym zapisem przemyśleń ks. Jerzego Szymika dotyczących myśli Ratzingera/Benedykta XVI. Dominika Szczawińska-Ziemba wydobywa wraz z Księdzem profesorem głębię refleksji obecnego papieża. Ogrom pracy włożony w realizację radiowego programu, a teraz książki z niego, budzi szacunek, a przede wszystkim zaufanie do opinii, jakie Szymik wyraża. Teolog i artysta zna moc rażenia i wagę słowa. W skupionych odpowiedziach Szymika nie ma pośpiechu. Zdania zdają się zwalniać, gdy zbliża się skrzyżowanie, a czytelnik musi mieć czas na refleksję, by wybrać właściwą drogę do celu. Dlatego zachęcająca jest lektura Chodzi o Boga. Nie znajdziemy w książce powielonych frazesów czy zbioru naprędce sformułowanych przemyśleń i opinii na temat teologii J. Ratzingera/Benedykta XVI. Forma radiowej rozmowy upraszcza język, ale nie przyczynia się do jego płytkości. Wręcz odwrotnie, tym bardziej będą to ważne rozmowy, jak powie ksiądz Szymik Dominice Szczawińskiej-Ziembie: (...) te rozmowy będą ważne, ponieważ ważny jest bohater naszych rozmów – papież Benedykt XVI i ważne jest to, co ma nam on do powiedzenia. Myślę, że jest postacią bardzo ważną z dwóch choćby powodów. Po pierwsze dlatego, że jest papieżem. Moja prosta katolicka dusza mówi mi, że to jest człowiek jakoś specjalnie dany mi przez Boga na czas swojego pontyfikatu. (...) Poza tym jest to też człowiek, który – jak mało kto w ostatnim czasie – fenomenalnie diagnozuje naszą epokę. Namierza jej wszystkie słabe i mocne punkty, i ma wyjątkowo dużo ważnych rzeczy (...) do powiedzenia o naszym czasie”.
ks. J. Międzybrodzki, P. Czakański (fragm. Wstępu)
Trzecia część trylogii jest historią drugiej z sióstr, dziewiętnastoletniej Rose Brier oraz Bena (Fisha) Dennistona, których losy splotły się już w pierwszej części całej trylogii pt Cień niedźwiedzia. Akcja książki rozpoczyna się w momencie, gdy Rose próbuje uwolnić się z romantycznego, ale jednostronnego uczucia w stosunku do Bena, który nie jest w stanie go odwzajemnić, ponieważ, jak wielu współczesnych ludzi, ucieka przed zobowiązaniami, bojąc się podjęcia ryzyka ofiarowania daru z samego siebie, którego domaga się miłość. Zwłaszcza, że doświadczył w swoim życiu bardzo bolesnego zranienia, które mu to jeszcze bardziej utrudnia. Zmagając się ze swoimi problemami uważa, że Rose powinna poszukać sobie kogoś innego, kto będzie dla niej prawdziwym „rycerzem w srebrnej zbroi”. Rose mając ciągle, gdzieś w głębi serca, nadzieję, że to się zmieni, próbuje zapomnieć o Fishu. Trafia do Mercy College, niewielkiej katolickiej szkoły w Pensylwanii, do której wiele lat temu chodzili także jej rodzice. Tam poznaje grono wspaniałych przyjaciół - grupę studentów, zafascynowanych wschodnimi sztukami walki na miecze, ale pojawiają się także osoby jej nieprzychylne i wrogie. W międzyczasie Fish próbuje uleczyć swoją poranioną duszę i pojednać się ze strasznymi wydarzeniami ze swojej przeszłości.
Akcja nabiera rozpędu, kiedy Rose dociera do zebranych przez jej nieżyjącego ojca, sensacyjnych materiałów, które zdobył on pracując w jednej z lokalnych gazet. Rozpoczyna prywatne śledztwo, sięgające w przeszłość historii jej rodziny, które okazuje się coraz bardziej zagmatwane i tajemnicze. Zaczyna jej grozić śmiertelne niebezpieczeństwo. Wskutek całej serii dziwnych i zagadkowych zdarzeń, Rose zapada w śpiączkę. Fish uświadamia sobie wtedy, że być może to właśnie on jest jedyną osobą, która może ją uratować. Z pomocą nowych przyjaciół Rose próbuje jej pomóc i zostaje wciągnięty w skomplikowaną łamigłówkę zła i korupcji, które zagrażają życiu Rose. Punkt kulminacyjny książki to tygiel wypełniony strachem, walką i ogniem, przez które musi przejść Fish, poświęcając wszystko, nawet ryzykując swoje życie, aby uratować Rose.
Obudzić Różę, podobnie jak Cień Niedźwiedzia i Czarna jak noc, podejmuje trudne kwestie moralne dotyczące początku i końca ludzkiego życia, czyli przerywanie ciąży i eutanazja, problemy seksualności, ukazując je z katolickiej perspektywy. Autorka jednak potrafiła znaleźć doskonałą równowagę pomiędzy promowaniem wartości chrześcijańskich, a tym, co w powieści jest niezwykle istotne, mianowicie wartką, trzymającą w napięciu akcją i nieoczekiwanymi zwrotami sytuacji. Dlatego też książka może stać się ciekawą lekturą także dla tych, którzy niekoniecznie podzielają punkt widzenia Reginy Doman.
Podobnie, jak dwie poprzednie, także książka Obudzić Różę jest oparta na motywach baśni braci Grimm, w tym przypadku na baśni Śpiąca królewna. Autorka używa baśniowych tematów i obrazów jako symbole dla przedstawienia życia i problemów ludzi, w świecie, w którym dzisiaj żyjemy.
ŚWIATOWY BESTSELLER!
Vittorio Messori, znakomity publicysta, rozmówca Jana Pawła II z książki Przekroczyć próg nadziei, odsłania najbardziej kontrowersyjne i drażliwe fakty z dziejów Kościoła!
Messori to, dzięki Bogu, pisarz o wielkiej oryginalności i osobowości. I chociaż nie mamy obowiązku zgadzać się ze wszystkimi jego genialnymi opiniami, wszyscy winniśmy uznać jego odważną służbę prawdzie i umiłowanie Kościoła.
W końcu trzeba sobie zdać sprawę z arbitralnych opinii, istotnych deformacji i ewidentnych kłamstw ciążących na historii Kościoła. Jesteśmy niemal oblężeni przez złośliwość i kłamstwo; większość katolików albo nie chce, albo nie próbuje tego zmienić.
Kardynał Giacomo Biffi, arcybiskup Bolonii
Dzięki Bogu, nie zaliczam się do tych - dziś licznych - którzy są przekonani, że to właśnie im udzielono mocy odkrywania, na czym polega „prawdziwe" chrześcijaństwo i „prawdziwy" Kościół. Myślą, że dopiero od lat sześćdziesiątych XX wieku, grupa akademickich teologów zaczęła odkrywać, o czym tak naprawdę chce nas pouczyć Ewangelia. Jakby przez tyle wieków Duch Święty trwał w letargu albo wręcz sadystycznie cieszył się inspiracją do błędów i nadużyć tylu pokoleń wierzących.
Vittorio Messori
Księgarnia św. Jacka za książkę Vittorio Messoriego "Czarne karty Kościoła" otrzymała prestiżową nagrodę Feniks '99 w kategorii autora zagranicznego
Chrześcijanie od zawsze żyli w świecie, przyglądali się światu, byli posłani do świata. Ojciec Emil Pacławski uczestniczy w tym chrześcijańskim powołaniu, wnikliwie diagnozując świat, szczególnie ten serwowany nam przez współczesne media. Jest jego obserwatorem i uczestnikiem. Istniejąc w przestrzeni dzisiejszej kultury ? między dynią a krzyżem ? pokazuje Czytelnikom prawdę i piękno chrześcijaństwa.
Książka zawiera cotygodniowe felietony Franciszkanina z lat 2008?2010.
?Czy w naszym świecie jest jeszcze miejsce na prawdy, jakie wypływają z Ewangelii? Czy słowa, jakie przed wiekami kierował do wiernych święty Franciszek oraz inni wielcy Kościoła katolickiego mogą być nadal aktualne i istotne dla człowieka XXI wieku? Ojciec Emil Pacławski od lat udowadnia czytelnikom, iż jest to możliwe. (...) Argumentów na obronę swoich tez szuka zaś zarówno w historii chrześcijaństwa, jak i w? popkulturze.
Owszem, przyszło nam żyć w dobie nachalnej reklamy, kiedy to transmitowane przez największe stacje telewizyjne sylwestrowe imprezy i wakacyjne festiwale pod gołym niebem zdają się być jedynymi wydarzeniami elektryzującymi widzów. Ale jednocześnie ? jak zauważa ojciec Pacławski ? ci sami nadawcy byli w stanie godzinami pokazywać nam pielgrzymującego Jana Pawła II, Benedykta XVI czy też rozmodlone tłumy czuwające w świątyniach i na miejskich placach podczas agonii polskiego papieża.
I to jest chyba właśnie największy dar autora książki Między dynią a krzyżem. Zauważa i piętnuje zjawiska negatywne, takie jak miałkość eurowizyjnych konkursów, walentynkowy kicz czy brutalność współczesnego kina, a przy tym nie odrzuca kultury masowej całkowicie. Dostrzega bowiem także i jej pozytywy?.
Piotr Drzyzga (fragm. wprowadzenia)
Druga z trzech powieści Reginy Doman, której głównymi bohaterami są Blanche i Bear. Jak się okazuje, pierwsza część powieści tylko pozornie zakończyła się baśniowym happy endem ?żyli długo i szczęśliwie?, bowiem zło, które ich prześladowało, nie zostało do końca pokonane i da o sobie znać w zupełnie nieoczekiwany sposób. Tym razem jego główny atak zostanie zwrócony przeciwko Blanche. Czy ma to coś wspólnego z trudną przeszłością Beara? Czy też Blanche została przypadkiem zaplątana w nową, niebezpieczną sieć zła? Czy uda im się na nowo odnaleźć w tym labiryncie przemocy, zemsty, fałszywych oskarżeń?
Akcja powieści toczy się wartko i trzyma w napięciu aż do ostatnich stron, pełna jest zaskakujących zwrotów oraz intrygujących sytuacji i postaci, których psychologiczny rysopis jest trudny do stworzenia niemal do samego końca.
Niewątpliwą atrakcją powieści jest fakt, że pierwszoplanowymi jej bohaterami, obok Blanche i Beara, autorka uczyniła Braci z Bronksu ? Franciszkanów Odnowy. Stanęli oni na życiowej drodze głównych bohaterów w najbardziej dramatycznym momencie.
Autorka była swego czasu wolontariuszką we fraterni Braci z Bronksu, potrafiła więc niezwykle wiernie i sugestywnie opisać ich życie i służbę najuboższym w tej nowojorskiej dzielnicy biedy, narkotyków i przemocy. Na kartach książki poznajemy ich początki. Ci nowi, niezwykle barwni bohaterowie wnoszą do książki dużo humoru (to najzabawniejszy spośród wszystkich trzech tomów powieści) oraz niezwykłego wprost ciepła. Czytelnik od pierwszych stron nabiera ogromnej sympatii do tych dobrodusznych, długobrodych, obutych w sandały, ubogich braci.
Fabuła powieści oparta jest na baśni braci Grimm Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków. Każdy czytelnik przyzna z pewnością, że autorka jest mistrzynią ?uwspółcześniania? starych baśni. Czytając powieść, wcale nie trzeba dopatrywać się analogii do baśniowych postaci czy sytuacji, ale jeśli chce się je dostrzec, wówczas lektura książki staje się jeszcze bardziej fascynująca.
Regina Doman (ur. w 1970 r. w Havertown, w Pensylwanii), amerykańska powieściopisarka katolicka, absolwentka Franciszkańskiego Uniwersytetu w Steubenville. Po ukończeniu studiów pracowała dla katolickiego magazynu ?Lay Witness? w Nowym Jorku, pisząc też teksty do wielu innych czasopism, m.in. ?YOU! Magazine?. W tym czasie współpracowała także jako wolontariuszka z Franciszkanami Odnowy, zwanymi Braćmi z Bronksu. W 1994 roku wyszła za mąż za Andrew Schmiedicke. Mają siedmioro dzieci. W 2006 roku stracili w wypadku czteroletniego syna Joshuę.
Wraz z mężem założyła wydawnictwo Chesterton Press.
W 2005 roku ukazała się płyta ze słuchowiskiem na podstawie powieści Cień Niedźwiedzia, które w 2009 roku otrzymało prestiżową nagrodę Sonic Society (kanadyjskiego stowarzyszenia zajmującego się promocją słuchowisk) dla najlepszego słuchowiska.
Na podstawie książki powstaje również film, którego premiera zapowiadana jest na czerwiec 2011 roku.
Wśród autorów, na których wzoruje się w swojej twórczości, wymienia G.K. Chestertona oraz C.S. Lewisa.
biór rozważań ks. Antoniego Weidemann, które stanowią doskonały komentarz do niedzielnej i świątecznej liturgii słowa roku liturgicznego A.
Sobór II Watykański nazwał rodzinę domowym Kościołem. Słowa te wskazują na to, że są momenty w życiu rodzinnym, kiedy członkowie rodziny zachowują się tak, jakby byli w kościele: wspólnie się modlą, czytają Pismo Święte, literaturę religijną oraz wspólnie rozmawiają o problemach wiary.
Kiełki Bożego Słowa mogą służyć rodzinie do zainicjowania chwil refleksji religijnej. Wybór pory refleksji zależy od wielu czynników, nie mniej jednak najlepszym momentem byłaby np. sobota lub wigilia święta o dogodnej dla całej rodziny porze. Każde rozważanie Kiełków Bożego Słowa nawiązuje do liturgii słowa każdej niedzieli w ciągu roku i każdego święta nakazanego.
Domowym kościołem może stać się każda nieformalna grupa religijna działająca w parafii. Każde jej spotkanie może być rozpoczynane rozważaniem zaproponowanym przez Kiełki Bożego Słowa. Rozważania te mogą również służyć kapłanom i diakonom jako materiał do głoszonej w niedzielę lub święto homilii.
Oby Kiełki Bożego Słowa w sercu i umyśle czytelnika i słuchacza dojrzewały i owocowały dobrem.
Druga część Mistycznych podróży Andrzeja Hermanowicza zawiera sześć szkiców, będących zapisem pielgrzymich wędrówek autora. Nosi ona podtytuł: ?Przewodnik poszukujących?. Przemierzając szlaki Rzeczypospolitej, Europy, Ameryki Środkowej i Południowej, autor próbuje wskazać kierunek ? ku prawdzie, ku wartościom, ku temu, co nadprzyrodzone. Postacie świętych, aniołów czy wielkich architektów; miejsca znane i nieznane; dzieła kultury i cuda ? wyznaczają tu miejsca postoju, miejsca zadumy nad tym, co duchowe. ?Mistyczne podróże? ? drugi tom wydany przez Księgarnię św. Jacka ? nie są może lekturą łatwą, wymagają szczególnego natężenia czytelniczej uwagi, ale przenikliwość i głębia wniosków wynagradzają podjęty trud.
?Wszystkie eseje zamieszczone w omawianej książce obnażają ? już przez sam fakt zbudowania jednoznacznych kontekstów ? duchową miałkość naszych czasów, wielokroć przechodzącą w przerażającą nicość. Andrzej Hermanowicz odnosi się wręcz dowodnie do degrengolady moralnej zachodnio-europejskiej formacji cywilizacyjnej. Łączy to w sposób naturalny z emocjonalnymi aktami prywatnej niezgody na bulwersujące przejawy brutalnej sekularyzacji (...). Postawa Autora wyrasta z głębokiego przekonania, iż jedynym dobrem ludzkości jest pozytywny system aksjologiczny, oparty na fundamencie Dekalogu, czyli Prawa Bożego. Poza nim rozciąga się przestrzeń diaboliczna, przestrzeń takiego upodlenia człowieka, takiej rozwiązłości i wszelkiej amoralności, które mogą doprowadzić ludzkość do ostatecznego upadku?.
(S.A. Wisłocki, fragm. Wstępu)
Okładkę do książki zaprojektował Lech Majewski, reżyser filmowy i teatralny, pisarz, poeta i malarz.
Spis treści
Wstęp
Święta Rita z Cascia
Kult Aniołów w Europie
Święta Maryja z Copacabana. Synkretyzm w Ameryce Środkowej i Południowej
Tajemnice gotyku
Zapomniany naród i jego sztuka sakralna ? Łemkowie
Późny gotyk w Małopolsce
Bibliografia
Autor:
Andrzej Hermanowicz ? doktor medycyny, miłośnik sztuki, historii architektury i odkrywczych podróży zdaje sobie sprawę, że zdrowie pacjenta, bardziej od jakiegokolwiek innego czynnika, zależy od jego kondycji psychicznej. Od wiary. Bowiem prawdę mówi wymęczony banał, iż ?wiara czyni cuda?.
Druga część modlitewnika dla dzieci pt. Wszystkie moje troski i kłopoty. Zawiera rymowane modlitwy-wierszyki, mówiące dziecięcym językiem o dziecięcych problemach. Są one pomy-ślane tak, aby uświadomić dzieciom, że Pan Jezus jest ich najserdeczniejszym Przyjacielem, że bardzo Go obchodzi wszystko, co przeżywają, i doskonale rozumie ich dziecięce problemy.
Pomogą im w tym z pewnością ciepłe ilustracje Alicji Kocurek-Kwiatkowskiej, które w nie-zwykle sugestywny sposób ukazują Pana Jezusa jako wiernego Towarzysza i skutecznego Po-mocnika.
Dorośli znajdą w tych dziecięcych modlitwach wiele pomysłów i wskazówek, które mogą się im przydać w rozwiązywaniu „małych” problemów przeżywanych przez ich pociechy: na podwór-ku, w przedszkolu, w domu i w głębi małych dziecięcych serduszek, a także w wyjaśnianiu im ważnych prawd związanych z wiarą.
Ilustracje do książki zostały wyłonione w drodze konkursu zorganizowanego przez Akademię Sztuk Pięknych w Katowicach pt. Książka dobrze zaprojektowana „Zacznijmy od dzieci”.
Pierwsza część modlitewnika dla dzieci pt. Wszystkie moje troski i kłopoty. Znajdują się w niej rymowane modlitwy-wierszyki, mówiące dziecięcym językiem o dziecięcych problemach. Są one pomyślane tak, aby uświadomić dzieciom, że Pan Jezus jest ich najserdeczniejszym Przyjacielem, że bardzo Go obchodzi wszystko, co przeżywają, i doskonale rozumie ich dzie-cięce problemy.
Pomogą im w tym z pewnością ciepłe ilustracje Alicji Kocurek-Kwiatkowskiej, które w nie-zwykle sugestywny sposób ukazują Pana Jezusa jako wiernego Towarzysza i skutecznego Po-mocnika.
Dorośli znajdą w tych dziecięcych modlitwach wiele pomysłów i wskazówek, które mogą się im przydać w rozwiązywaniu „małych” problemów przeżywanych przez ich pociechy: na podwór-ku, w przedszkolu, w domu i w głębi małych dziecięcych serduszek, a także w wyjaśnianiu im ważnych prawd związanych z wiarą.
Ilustracje do książki zostały wyłonione w drodze konkursu zorganizowanego przez Akademię Sztuk Pięknych w Katowicach pt. Książka dobrze zaprojektowana „Zacznijmy od dzieci”.
Druga część modlitewnika dla dzieci pt. Wszystkie moje troski i kłopoty. Zawiera rymowane modlitwy-wierszyki, mówiące dziecięcym językiem o dziecięcych problemach. Są one pomy-ślane tak, aby uświadomić dzieciom, że Pan Jezus jest ich najserdeczniejszym Przyjacielem, że bardzo Go obchodzi wszystko, co przeżywają, i doskonale rozumie ich dziecięce problemy.
Pomogą im w tym z pewnością ciepłe ilustracje Alicji Kocurek-Kwiatkowskiej, które w nie-zwykle sugestywny sposób ukazują Pana Jezusa jako wiernego Towarzysza i skutecznego Po-mocnika.
Dorośli znajdą w tych dziecięcych modlitwach wiele pomysłów i wskazówek, które mogą się im przydać w rozwiązywaniu „małych” problemów przeżywanych przez ich pociechy: na podwór-ku, w przedszkolu, w domu i w głębi małych dziecięcych serduszek, a także w wyjaśnianiu im ważnych prawd związanych z wiarą.
Ilustracje do książki zostały wyłonione w drodze konkursu zorganizowanego przez Akademię Sztuk Pięknych w Katowicach pt. Książka dobrze zaprojektowana „Zacznijmy od dzieci”.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
