W 2022 roku Uniwersytet Witolda Wielkiego w Kownie (Vytauto Didžiojo Universitetas) świętuje jubileusz 100-lecia swojego istnienia. Z tej okazji do rąk Czytelników oddajemy antologię tekstów filozofów litewskich, których nazwiska łączą się z powstaniem tego Uniwersytetu i pierwszym okresem jego istnienia. […] Osoby, których teksty postanowiliśmy zamieścić w niniejszej antologii, kładły podwaliny pod nowoczesne filozofię i kulturę Litwy ? wypełniając je treścią, tworząc instytucjonalne ramy ich istnienia i wychowując kolejne pokolenia litewskich myślicieli. Prezentujemy tu kanon filozofii litewskiej pierwszej połowy XX wieku i jej koryfeuszy.
Bibliotheca Lithuaniae to międzynarodowa seria wydawnicza Centrum Studiów Litewskich Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W ramach przedsięwzięcia przygotowywane są monografie tematyczne związane zarówno z dziejami i kulturą Litwy, jak i stosunkami polsko-litewskimi, a także przekłady najważniejszych tekstów współczesnych litewskich filozofów, eseistów, politologów, socjologów, antropologów, kulturoznawców, mitoznawców, religioznawców i innych naukowców. Celem przedsięwzięcia jest szeroko zakrojona panorama myśli litewskiej XX i XXI wieku, prezentacja głównych postaci oraz najżywotniejszych idei, które kształtują tożsamość współczesnych Litwinów. Wiedza o tych zjawiskach jest niezbędną podstawą przyjaznych relacji o szerokim, nie tylko kulturowym charakterze.
Dymitr Mereżkowski (1865-1941) rosyjski poeta, powieściopisarz i dramaturg, prekursor symbolizmu i czołowa postać rosyjskiego modernizmu. Uznawał się za ucznia Friedricha Nietzschego i Fiodora Dostojewskiego, jednak w odróżnieniu od swoich mistrzów nie poprzestawał na teorii, lecz dążył do wcielenia swoich idei w życie. Mikołaj Bierdiajew określał go mianem myśliciela radykalnego, rewolucjonisty wyczekującego przewrotów geologicznych i katastrof kosmicznych, mających przeobrazić całość bytu, tak doczesnego, jak i wiecznego. Ta skłonność do kreowania maksymalistycznych idei najsilniej uwidoczniła się w filozoficznej publicystyce Mereżkowskiego, a szczególnie w jego koncepcji teokratycznej anarchii, sformułowanej i rozwijanej w latach rewolucji rosyjskiej.
Kultura muzyczna rodzi się „w ruchu”, poprzez spotkania i wymianę – ludzi, dzieł, idei i dóbr materialnych. Posiada swoją dynamikę i kanały rozprzestrzeniania, opiera się na rozbudowanych i ciągle zmieniających się sieciach kontaktów – osobistych, zawodowych, instytucjonalnych i handlowych. Ta muzyczna wymiana dokonuje się ponad granicami państw, nie stoją jej na przeszkodzie ani geografia, ani polityka, choć mogą mieć na nią pewien wpływ. Niniejsza praca ma na celu pokazanie polsko-rosyjskich spotkań w przestrzeni kultury muzycznej przez pryzmat źródeł, które są ich świadectwem. Najwięcej uwagi poświęcono kwestii obecności polskiej muzyki i muzyków w rosyjskiej kulturze, ale nie brakuje też spojrzenia z drugiej strony, na obecność rosyjskiej muzyki i muzyków w kulturze polskiej. W obu przypadkach przedmiotem analizy są liczne ślady aktywności artystycznej w postaci rękopisów, druków muzycznych, dokumentów życia społecznego i materiałów prasowych. Ze wstępu
Celem głównym pracy było przeprowadzenie oceny stanu zachowania z autopsji starych druków z trzech historycznych kolekcji przechowywanych w BJ: oo. kamedułów z Bieniszewa i oo. reformatów z Biecza (kolekcje depozytowe), a także rodowej kolekcji starych druków należącej poprzednio do rodziny książąt Sanguszków obecnie znajdującej się we własności BJ. W pracy zostały przedstawione wyniki badań, którymi objęto łącznie 4140 woluminów starych druków. Wynikiem i syntezą przeprowadzonych prac jest opis modelu bibliotekoznawczego oceny stanu zachowania starych druków, z wykorzystaniem modeli rosyjskich oraz osiągnięć specjalistów z Polski. Model może być przeznaczony dla bibliotekarzy i opiekunów kolekcji (przede wszystkim kościelnych i prywatnych) i znajduje się w obszarze naukowym bibliologii [...]
Historia ludzkości to historia podróży w sensie metafizycznym i realnym, a diariusze z dawnych wypraw stanowią niewątpliwie atrakcyjny, bardzo rozległy obszar interdyscyplinarnych eksploracji badawczych []. Pamiętniki podróżników były wykorzystywane w wielu opracowaniach [historycznych], a zachowanymi relacjami zajęli się ostatnio także historycy sztuki, analizując zawarte w nich opisy dzieł, ukazujące estetyczne wrażenia peregrynantów. Praca dr Małgorzaty Wyrzykowskiej znakomicie wpisuje się w tę problematykę. [] Autorka zdecydowała się na niezwykle trudne, wręcz pionierskie opracowanie ogromnego, wielojęzycznego materiału źródłowego, obejmującego bardzo różnorodne ze względu na formę i treść relacje. [] Z analiz i konstatacji Autorki oraz setek przytoczonych cytatów wyłania się mozaikowy obraz sztuki Europy powstającej na przestrzeni 150 lat, widziany oczami świadków tej kreacji, uczestników Grand Tourów, turystów, wojażerów różnej narodowości, wyznania, statusu społecznego, mentalności i wykształcenia.dr hab. Hanna Osiecka-Samsonowicz, prof. IS PANPraca dr Małgorzaty Wyrzykowskiej wpisuje się w bardzo ważny nurt badań nad sztuką i kulturą europejskiego baroku, z wykorzystaniem niezwykle ciekawych źródeł historycznych z dziejów nowożytnych podróży []. Książka stanowi ważny wkład historyczki sztuki do wprowadzania nowych szczegółowych ustaleń z zakresu szeroko rozumianych studiów kulturowych i humanistycznych. [] W przyszłości ustaleniami badawczymi Autorki mogą się posłużyć nie tylko historycy sztuki, ale też historycy kultury, a nawet badacze piśmiennictwa czasów nowożytnych.prof. dr hab. Bogdan Rok, Uniwersytet Wrocławski
Przeszłość i kultura Krakowa zawsze wzbudzały zainteresowanie tak wśród krakowskich uczonych, jak i wśród miłośników Krakowa, czyli odbiorców ich osiągnięć. Nie żałowali oni ani czasu, ani możliwości, by dostarczyć nam, krakowianom, interesującej lektury. Dzięki nim nie jesteśmy nieślubnymi dziećmi"" naszych czasów, lecz dziedzicami licznych osiągnięć poprzednich pokoleń. Chwała im za ich wysiłek ( ... ). A medycyna jest również częścią naszej kultury. Piszę to w celu uzasadnienia, dlaczego chwyciłem za pióro, by dopełnić w popularnym przekazie wiedzę o medycynie w Krakowie. (z przedmowy)
Autorzy rozpraw nie tylko postawili interesujące hipotezy odnoszące się do postaci samego Błogosławionego, lecz również poddali krytyce pewne zakorzenione w literaturze poglądy i opinie. [… ] Do bezdyskusyjnych zalet poniższego zbioru szkiców należy zaliczyć wykonanie przez autorów obszernej kwerendy źródłowej, obejmującej archiwalia zgromadzone w licznych placówkach zagranicznych, jak i spojrzenie komparatystyczne cechujące wybrane teksty, które umożliwiło wprowadzenie nowych ustaleń badawczych do literatury przedmiotu. Godny odnotowania jest fakt, że autorzy w swych rozważaniach nie koncentrowali się jedynie na czasach życia i kultu Michała Giedroycia, lecz przybliżając dzieje zgromadzenia zakonnego, patrzyli na te problemy, używając języka Fernanda Braudela, w „długim trwaniu”, zyskując przez to inny ogląd wydarzeń. W poruszanych tekstach nie pominięto tak istotnych dla dziejów zakonnych badań prozopograficznych, które co ważne dopiero w ostatnich latach są szerzej podejmowane. [… ] Zakres poruszanych w szkicach tematów jest bardzo rozległy, interesujące aspekty odnajdą zarówno teolodzy, literaturoznawcy, historycy Kościoła czy badacze dziejów społecznych. [… ] Podsumowując, czytelnik otrzymał cenne studia przybliżające różne aspekty zogniskowane wokół postaci bł. Michała Giedroycia i jego zgromadzenia zakonnego. Z recenzji dr. hab. Wiktora Szymborskiego
Katarzyna Nosidlak's book focuses on the theory and practice of foreign language pedagogy construed on a national scale for the needs of higher education systems in Poland under the pressures of international requirements. It raises contemporary issues of official educational discourses on language policy in Europe, which are significant for shaping the vision of the world shared by humans in interindividual communication in general and English as a second language in particular. Approaching the European Qualifications Framework and the Polish Qualifications Framework as tools for coordinating and comparing the content and results of education in the EU Member States at all levels, from basic to post-secondary, the book essentially enriches the knowledge of foreign language teaching and learning in the era of unification of laws on education. The notable achievements of Katarzyna Nosidlak's book lie in its emphasis on the role of discourses and discursive practices in social life, including the formation of the Polish education system on the example of language pedagogy, its revelation of the consequences of the application of the perspective of social constructivism for communicative practices in foreignlanguage teaching, and its provision of a comprehensive overview of legal acts and publications on the qualifications framework for lifelong learning.
Julian Dybiec (ur. w Łącku nad Dunajcem) – profesor historii kultury i nauki. Szkołę średnią ukończył w Nowym Sączu, studia historyczne – na Uniwersytecie Jagiellońskim, w którym także doktoryzował się i habilitował. Uczeń Henryka Barycza. Zajmuje się problemami kultury i nauki wieków XVIII-XX, relacjami intelektualnymi społeczeństwa polskiego z Europą i światem. Szczególną uwagę poświęca wyjaśnianiu tego, w jaki sposób społeczeństwo polskie potrafiło utrzymać swoją narodowość w ponad stuletnim starciu z dwoma zaborczymi potęgami: Rosją i Niemcami. Zajmuje się też regionalistyką, studiami nad Sądecczyzną. Jest autorem książek: Michał Wiszniewski życie i twórczość; Finansowanie nauki i oświaty w Galicji 1860-1918; Mecenat naukowy i oświatowy w Galicji, 1860-1918; Polska Akademia Umiejętności 1872-1952; Uniwersytet Jagielloński 1918-1939; Polska w orbicie wielkich idei. Polskie przekłady obcojęzycznego piśmiennictwa 1795-1918 (t. 1-2); Warunki rozwoju nauk humanistycznych i społecznych 1944-1989 (t. 9 Historii nauki polskiej, opracowanej i wydanej przez PAN), Dzieje miasta Nowego Sącza 1867-1918 (zagadnienia skarbowości, gospodarki, ludności), Kultura ludowa Łącka. Był kierownikiem Zakładu Historii Oświaty i Kultury UJ, członkiem redakcji „International Newsletter for the History of Education” (Hanower), „Rocznika Sądeckiego” oraz kolegium redakcyjnego „Archiwum Historii i Filozofii Medycyny” i „Rozpraw z Dziejów Oświaty”. Brał udział w pracach Rady Naukowej Instytutu Historii Nauki PAN, Komitetu Historii Nauki PAN i kilku komisji PAN i PAU. Wygłaszał referaty na konferencjach naukowych m.in. w Wolfenbüttel, Salamance, Parmie, Pradze, Wiedniu, Oslo i na zaproszenie na uniwersytecie w Lille.
Autor zamierzył swoje opracowanie jako wszechstronną monografię ujmującą kwestie czysto kodykologiczne oraz te związane z analizami stylowo-formalnymi dekoracji miniatorskiej. Dokonał rownież niezwykle szerokiej analizy treściowej i ikonograficznej kodeksu, odnosząc ją do sposobów funkcjonowania tak, a nie inaczej skonstruowanej całości dzieła – psałterza o określonym podziale psalmów, wzbogaconego o teksty o charakterze liturgicznym i modlitwy oraz wyposażonego w liczne miniatury całostronicowe i zróżnicowane inicjały. Jedynie historyk sztuki z długoletnią praktyką zajmowania się kodeksami iluminowanymi, a jednocześnie mający odpowiednią i głęboką znajomość kwestii liturgii średniowiecznej może z powodzeniem podjąć się tak kompleksowego opracowania. Trzeba podkreślić, że ksiądz Dariusz Tabor łączy te cechy w swoim emploi badawczym.
dr hab. Romuald Kaczmarek, prof. UWr
Wysoko oceniam podział psałterzy na niemieckie, francuskie, włoskie i wyspiarskie, które miały swój schemat. Wynika z tego, że omawiany psałterz trzebnicki był niepowtarzalnym kodeksem przeznaczonym do prywatnego użytku modlitewnego. Ścisły związek ilustracji z tekstem wymaga egzegezy biblijnej, która został przeprowadzona starannie od strony teologicznej, i relacji z duchowością cysterską w tej epoce. Uwypuklone zostały analogie, różnice z innymi psałterzami tej epoki oraz ich geneza. Podsumowuję książkę ks. Dariusza Tabora jako dojrzałe studium interdyscyplinarne.
prof. dr hab. Juliusz A. Chrościcki
Przedmiotem katalogu jest naukowe opracowanie materiału zabytkowego obejmującego tkaniny z okresu od XV do XVII wieku ze zbiorów krakowskich kościołów i klasztorów. Zasadniczym celem tej publikacji jest identyfikacja i uporządkowanie znaczącego materiału tekstyliów rozproszonych w kościołach i klasztorach krakowskich. Dokładne omówienie historii, kompozycji, techniki wykonania uzupełnione stanem badań stanowi porównawczą bazę danych opracowaną na podstawie materiału na co dzień trudno dostępnego, zamkniętego w skarbcach kościelnych. Wszechstronnie opracowany katalog winien służyć uzupełnieniu opracowań muzealnych, przyczyniając się do kompleksowego omówienia tematyki historii tkanin od XV do końca XVII stulecia.Katalog podzielono na trzy tomy. Stan badań wraz z literaturą porównawczą przedstawiono we wprowadzeniach do poszczególnych tomów katalogu, uwzględniając podział na tkaniny z XV i XVI stulecia, tkaniny z XVII wieku z rozdzieleniem na pierwszą i drugą połowę wieku oraz tkaniny wschodnie. Wprowadzenia do określonej części katalogu uzupełnione zostały bibliografią epoki dotyczącą omawianej problematyki. Ponadto każda nota katalogowa zawiera indywidualny opis stanu badań na temat konkretnych zabytków. Ze wstępu
Praca dr. Antoniego Płoszczyńca jest pogłębionym studium antropologii filozoficznej Henryka Elzenberga ze szczególnym uwzględnieniem jego koncepcji ascezy. Autor książki rekonstruuje fundamentalne założenia filozofii człowieka autora Kłopotu z istnieniem i stawia tezę, że główną rolę w Elzenbergowskim ujęciu istoty ludzkiej odgrywa koncepcja ascezy, czyli systematycznego, celowego przezwyciężania w sobie skłonności natury ludzkiej. Monografia w dużym stopniu odwołuje się do niewydanych tekstów ze spuścizny wybitnego polskiego aksjologa oraz dostarcza całościowego obrazu jego filozofii. Warto ją polecić zarówno Czytelnikom znającym myśl Elzenberga, jak i tym, którzy jeszcze się nie spotkali z jego dorobkiem.
Le present volume continue la deuxieme partie d'un cycle de publications intitule dans son ensemble Pensees orientale et occidentale: influences et complementarite, initie en 2012 par l'Institut que nous avons le plaisir de presenter au lecteur a pour but de continuer, mais aussi de completer et d'enricgir la publication initiale, en y ajoutant de nouveaux themes, interpretations, methodes de recherche et perspectives critiques par rapport a l'idee directrice exprimee dans le titre, qui reste inchangee.Nous esperons que la presente publication servira dans son ensamble a consolider les points communs et les ppistes de recherches entre nos cultures romance ar slave d'un cotem arabe et levantine de l'autre en montrant que l'enrichissement mutuel entre l'Orient et l'Occident est une inepuisablesource d'inspiration que les charcheurs ne cessent d'approfondir.
Historia mieszkańców domu przy ul. Krupniczej 5 w Krakowie stała się inspiracją do napisania książki, której celem jest przybliżenie dziejów dwóch rodzin przybyłych z różnych stron do Krakowa. Kamienica „Pod Matką Boską” – życiowa przystań licznych pokoleń Reissów i Chłopickich, m.in. profesorów medycyny związanych z Uniwersytetem Jagiellońskim – wiąże się ze znacznie szerszą opowieścią o przeplatających się ludzkich losach. Podczas śledzenia historii bohaterów książki uzmysławiamy sobie, często po raz pierwszy, jak dalece przenikają się i łączą ze sobą losy rodzin. Sięgając w głąb do rodzinnych korzeni, odnajdujemy nie tylko liczne rodowe powiązania, ale też doceniamy ich wagę i znaczenie. Rozumiemy też lepiej to, jak historia wpływa na bieg życia, ale również to, jak decyzje jednostek mogą wpływać na bieg zdarzeń. Na kartach tej książki wspomniano o postaciach znanych i zasłużonych, mających swoje miejsce w dziejach polityki i w historii nauki – lekarzy, wojskowych, polityków… Nie zabrakło też miejsca dla tych, którzy dbali o kwestie rodzinne i publiczne bez rozgłosu, służąc sprawom bieżącym i potocznym, bez których jednak rzeczy wielkie nie mogłyby się spełnić.
Jeśli tak ma wyglądać nowoczesna lekcja historii, to chcę ich mieć jak najwięcej. [...] Udała się autorowi Szymonowi Bogaczowi rzecz nieprawdopodobna. Nie tylko przedstawił Jana Karskiego bez wprowadzania go na scenę, przywołał postacie Hitlera, prezydenta USA Franklina Delano Roosevelta, działaczy Polski podziemnej, którzy pomogli Karskiemu uciec z rąk gestapo, ale wciągnął widza w rozważania, co by było, gdyby powiodła się misja Karskiego. Udaje się zamach na Hitlera, zwyciężają alianci, demokracja jest wszędzie (choć w Chinach i Rosji nie do końca) i Polska wielka od morza do morza. Wychodzimy ze spektaklu nie tylko z pytaniami w głowie, ale także pragnieniem poznania dokładniej historii Jana Karskiego i sięgnięcia do dokumentów i wspomnień o nim.
Alina Gierak, Teatr im. Cypriana K. Norwida.
„Karskiego Historia Nieprawdziwa"
Grzegorzewska, podobnie jak Heiner Müller, którego formacyjnego wpływu na swoją twórczość nie kryje, często korzysta ze struktur mitycznych, by opowiadać o formach współczesnej przemocy. Wystrzega się jednak przy tym nachalnego i pretekstowego współczesnego retuszu. Autorka, ze swoim umiłowaniem wizyjności i dramaturgicznych ekstremów, co szczególnie widać w pierwszym etapie jej twórczości, nie tworzy jednak językowego monolitu. […] Precyzyjnie wykręca śrubki, okrasza teksty odrobiną ironii, przewrotnego poczucia humoru, kalekich rymowanych zbitek, sprawiając, że ów monolit chwieje się w posadach ? zachowuje jednak przy tym dominantę swoistej powagi.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, uzyskanych z dopłat ustanowionych w grach objętych monopolem państwa, zgodnie z art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.
Tematyka niniejszej publikacji jest zróżnicowana i bogata, a zarazem spójna. Piotr Bartula pisze o zjawisku ideologii pojmowanej jako „świecka religia”, o historiozofii Augusta Cieszkowskiego, o mesjanizmie i „chciwości absolutu” Hoene-Wrońskiego, o sporach wokół kary śmierci i o własnym stanowisku, które nazywa „teorią testamentową”, o związkach równości i sprawiedliwości, o teodycei i satanodycei, o tragizmiepostaci Makbeta, o nominalizmie i esencjonalizmie oraz ich wpływie na historię, o współczesnym znaczeniu J.S. Milla. Autor posługuje się, wręcz żongluje, różnymi konwencjami: obok tradycyjnego artykułu pojawiają się filozoficzne dialogi, wywiady z żyjącymi i nieżyjącymi postaciami, monologi. Język autora jest precyzyjny, barwny i ostry niczym brzytwa Ockhama, pełen błyskotliwych skojarzeń, obrazowych metafor, gier słownych i paradoksów. Dodatkową zaletą tych esejów jest poczucie humoru Autora, połączone z ironicznym, sceptycznym dystansem.
Z RECENZJI PROF. JACKA BRECZKI
Książka ta jest pierwszym całościowym opracowaniem fresków w prezbiterium gotyckiej kolegiaty Narodzenia NMP w Wiślicy. Malowidła wykonane przez rusińskich mistrzów na polecenie króla Władysława II Jagiełły (1386-1434) zostały zabielone na początku XVII wieku. Ponownie odsłonięte w wyniku ostrzału kościoła przez austriacką artylerię w trakcie pierwszej wojny światowej, w dodatku uszkodzone na skutek niefachowo przeprowadzonych ratowniczych prac konserwatorskich, przetrwały do naszych czasów fragmentarycznie, najczęściej w warstwie podmalówki.
Dzięki wnikliwej analizie ocalałych fragmentów możliwe było jednak zrekonstruowanie pierwotnego programu malarskiego oraz wyróżnienie czterech manier stylowych, a także określenie środowiska artystycznego, do jakiego przynależeli ich twórcy. Freski wiślickie, odmienne w swym charakterze od pozostałych wschodnich zespołów malarskich wykonanych na polecenie Jagiełły w kaplicy Św. Trójcy na zamku w Lublinie, w kolegiacie sandomierskiej i w kaplicy Mariackiej w krakowskiej katedrze stanowią dowód, że monarcha w swych rozlicznych fundacjach zatrudniał malarzy wywodzących się z różnych środowisk artystycznych. W przypadku wczesnej realizacji, jaką niewątpliwie była dekoracja malarska w Wiślicy, zaproszenie do jej wykonania prawosławnych twórców mogło być podyktowane chęcią podkreślenia przez wywodzącego się z pogańskiej dynastii Giedyminowiczów króla swych chrześcijańskich korzeni, ale także potrzebą uzmysłowienia swoim polskim poddanym nowej sytuacji politycznej. Choćby dla tych powodów zachowane relikty wiślickich malowideł należą do najcenniejszych zabytków sztuki późnego średniowiecza w Polsce.
Najnowszy, zarazem kolejny tom poświęcony życiu i twórczości Heleny Modrzejewskiej nie zaskakuje w najmniejszym stopniu ani wysokim poziomem merytorycznym artykułów, ani ich trafnym doborem. Podobnie jak poprzednie wydawnictwa Fundacji wspierającej poszukiwania i opracowywanie wciąż odnajdywanych i odkrywanych źródeł, jest publikacją wartościową, potrzebną, współtworzoną i oczekiwaną przez środowisko polskich historyków teatru, kulturoznawców, literaturoznawców. A także, co nie bez znaczenia, przez miłośników i entuzjastów dokonań najwybitniejszej polskiej aktorki wszech czasów i dwóch kontynentów.
Z recenzji dr hab. Diany Poskuty-Włodek, prof. UJK
W Bibliotece Muzeum Narodowego w Krakowie znajduje się książka pochodząca ze zbiorów Antoniego Ryszarda, wybitnego numizmatyka, kolekcjonera i powstańca styczniowego. Wolumin jest niezwykle cenny i interesujący, szczególnie ze względu na zamieszczone w nim kiedyś ekslibrisy bibliotek polskich i bibliotek numizmatycznych oraz notatki dotyczące zasobu i właścicieli.Po roku 1901, kiedy księgozbiór Ryszarda znajdował się już w zbiorach Muzeum, rozdzielono zawartość opracowania, wyłączając fizycznie znaki własnościowe i wcielając je - bez przechowania pamięci o pochodzeniu - do zespołu ""Ekslibrisy"" w Dziale Grafiki. Samą książkę włączono do zasobu bibliotecznego.Publikacja Kolekcja ""ex-librisów"" Antoniego Ryszarda w Krakowie jest nie tylko najpełniejszym opracowaniem biograficznym poświęconym postaci Ryszarda, ale stanowi także niezwykle efektowną rekonstrukcję zdekompletowanej pozycji. Dopasowanie wyrwanych lub wyciętych z woluminu znaków w pierwotne miejsca okazało się pracą niezwykle trudną i wymagającą zdolności niemal detektywistycznych. Znaki identyfikowano na podstawie zmian w kolorze papieru, pozostałości po kleju na odwrociu oraz odcisków pozostawionych w bloku książki.Efekt tej pracy, czyli książka tak jaką była w 1894 roku, w czasie gdy Ryszard trzymał ją w ręku i w jakiej formie znalazła się w zbiorach Muzeum, można zobaczyć na załączonej do publikacji płycie CD.Publikacja została wydana w ramach projektu pn. ""Inwentaryzacja i opracowanie numizmatycznych spuścizn archiwalnych ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie"", sfinansowanego ze środków Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego - Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki na lata 2012-2015 i wpisuje się w jubileusz 500-lecia ekslibrisu polskiego.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
