Celem książki jest przybliżenie kluczowych zagadnień metodyki pracy naukowej w filozofii, wykorzystując metody i techniki cyfrowej humanistyki, które w ostatnich latach zrewolucjonizowały metodologię nauk humanistycznych. Autorzy zwracają uwagę na szeroki zakres możliwości, jakie w pracy filozofa wprowadziła komputeryzacja – zwłaszcza w kontekście poszukiwania materiałów źródłowych i informacji bibliograficznych, redagowania oraz formatowania tekstów czy prezentowania wyników własnych badań. Podręcznik jest więc przeznaczony w pierwszej kolejności dla studentów filozofii oraz doktorantów, poszukujących przydatnych oraz praktycznych wskazówek związanych z rozwojem warsztatu naukowego i prowadzeniem własnych badań.
Paweł Polak - dr hab., prof. Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, filozof, metodolog i historyk nauki. Redaktor naczelny czasopisma „Zagadnienia Filozoficzne w Nauce” (indeksowanego w międzynarodowych bazach, m.in. Scopus oraz Web of Science), wiceprzewodniczący Komisji Filozofii Nauk PAU, członek-ekspert Komisji Historii Nauki i Techniki PAN. Publikował m.in. na łamach „Theology and Science”, „Studia Historiae Scientiarum”, „Studies in Logic, Grammar and Rhetoric” oraz „Foundations of Computing and Decision Sciences”.
Kamil Trombik – dr, pracownik Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie i wykładowca Akademii Ignatianum, członek Komisji Filozofii Nauk Polskiej Akademii Umiejętności. Autor i współautor książek oraz artykułów z zakresu historii filozofii polskiej, relacji nauka – religia, antropologii filozoficznej i etyki nowych technologii.
Niewiele jest na rynku wydawniczym pozycji książkowych, które dotykają zagadnień historiozoficznych. Książka Filozofia i kultura w czasach przełomu wyrasta z doświadczenia filozofa realisty przekonanego o tym, że prawa myślenia są zależne od obiektywnie istniejącego świata (kultura nie wyprzedza istniejącego człowieka), z doświadczenia historyka filozofii, który swoje analizy opiera na faktach i źródłach (historia jest wierna przeszłości). Autor przypatruje się najróżniejszym przemianom, procesom, przekształceniom, metamorfozom. Naświetla je następnie w taki sposób, że Czytelnik łatwo dostrzega źródła tych przemian, ich ugruntowanie, a także to, do czego doprowadziły bądź mogą doprowadzić. Lektura książki dostarcza żywego przekonania o ciągłej obecności przemian, z których nie zdajemy sobie sprawy, ale o których powinniśmy wiedzieć, jeżeli chcemy zrozumieć współczesną epokę.
Wśród licznych walorów tej książki można wskazać ten, że daje ona interesujący obraz filozofów i uprawianej przez nich dyscypliny. Filozofia nie jest wydumaną dziedziną przeznaczoną dla nielicznych mędrców, lecz rzemiosłem, najlepszym, jakie mogło się zdarzyć człowiekowi, pozwalającym na odnalezienie się we współczesnym świecie. Okazuje się wiedzą bardzo praktyczną, przynoszącą korzyści każdemu, kto poświęci się jej studiowaniu. Książka dobrze pokazuje, że zainteresowania filozoficzne mogą się odnosić nie tylko do zasad rzeczywistości, w różnych jej obszarach, lecz również do takich kwestii, jak historia czasu, znaczenie Ameryki we współczesnej kulturze, loty na Księżyc, rozwój motoryzacji, dostęp do broni czy reforma liturgii w Kościele katolickim. Zwrócenie uwagi na takie zagadnienia powoduje, że obszar problematyki filozoficznej się rozszerza, a tym samym każdy, kto uczestniczy w kulturze, zostaje zachęcony do filozofowania.
z recenzji prof. Michała Zembrzuskiego
Niniejsza książka zawiera opis funkcjonowania ormiańskiej gminy w Stanisławowie w ciągu dwóch wieków jej istnienia. Wybór tego tematu jest istotny dla historiografii polskiej Ormianie, choć byli niewielką grupą etniczną, odgrywali ważną rolę w ekonomice, życiu społecznym, a nawet polityce i kulturze dawnej Polski. Do napisania publikacji wykorzystano mało dotąd znane albo wcale nieznane źródła (wiele tysięcy stron rękopiśmiennych ksiąg sądowych ze Stanisławowa). Analizę ormiańskich akt sądowych rozszerzono, włączając do badań księgi metrykalne, akta konsystorza lwowskiego nacji ormiańskiej, przywilej lokacyjny Stanisławowa, inwentarz miejski, księgi kryminalne Stanisławowa, akta sądowe nacji polskiej ze Stanisławowa oraz inne akta i dokumenty dotyczące Ormian lwowskich. Studia nad dziejami Ormian doprowadziły autora do archiwów kilku krajów, w tym Armenii, Austrii i Ukrainy, dzięki czemu w pewnym momencie swych badań dotarł do źródeł, o których istnieniu do tej pory nie zdawano sobie sprawy.
Monografia, której celem jest próba odpowiedzi na pytanie postawione w tytule, przedstawia nowe spojrzenie na kształtowanie literackiej autobiografii i wizerunku pisarza, stosowanie zabiegów autokreacyjnych oraz gier, które podejmował z czytelnikiem. Jednocześnie książka jest opowieścią o takim Boyu-Żeleńskim, który pozostaje mało znany: Boyu wydawcy, Boyu dziennikarzu i Boyu kreatorze. Znakomity tłumacz dzieł m.in. Prousta, Villona, Rabelais'go, Balzaka, autor wciąż rozpoznawalnych w Polsce Słówek i tekstów kabaretu Zielony Balonik, poeta, pisarz i publicysta jawi się przy tym jako mistrz formowania własnego wizerunku, specjalista od public relations i copywriter, choć w jego czasach pojęcia te prawdopodobnie nie były znane. Wykorzystując siłę prasy, Boy pokazywał czytelnikom takiego siebie, jakiego oni chcieli, dbając przy tym o prywatność i nie zwierzając się ze swoich największych tajemnic. Wysiłek ten podejmował także z niezgody na wizerunek narzucony przez otoczenie, biorąc i przetwarzając poszczególne elementy tego image'u, uzyskane w procesie literackiej komunikacji. Metodologiczny eklektyzm monografii powoduje, że ma ona charakter interdyscyplinarny: obejmuje wiedzę z takich dyscyplin, jak socjologia literatury, medioznawstwo, psychologia społeczna, literaturoznawstwo czy ekonomia. Publikacja jest przeznaczona dla wszystkich miłośników literatury dwudziestolecia, a w szczególności tych zainteresowanych procesami literackimi oraz polem literackim tej epoki.
Miejsca tworzą ludzi, ludzie tworzą miejsca. Wrastają w nie wraz z tradycjami i wartościami wynoszonymi z domu. Fabuła książki głównie rozgrywa się na terenie Ziem Odzyskanych. Autorka zestawia ze sobą miasto i wieś. Niespodziewane wydarzenia, historie rodzinne, nietuzinkowi bohaterowie niczym pojedyncze puzzle odsłaniają obraz dziejów tych ziem, tego jak małe tworzy większe, jak większe nie byłoby w stanie istnieć bez poszczególnych elementów. Szkłem, przez które czytelnik będzie poznawać wszystkie części układanki, są losy Stefki, jej rodziny oraz spotykanych przez nią, na różnych etapach życia, ludzi. Prawo natury to książka zbudowana na styku dwóch przestrzeni: współczesnej i historycznej. Opowieści, wnikając głębiej w serce i psychikę ludzką, poruszają tematy straty, kobiecości, przemijania, próby rozliczenia się z przeszłością czy kwestie relacji między jednostką a społecznością - pozornie porozrzucane bez składu i ładu, finalnie tworzą zwartą całość.
Zakres semantyczny terminu dziedzictwo (heritage) zarówno w języku potocznym, jak i w dyskursie naukowym jest współcześniewciąż poszerzany. To pojęcie staje się kategorią opisu rzeczywistości przy zastosowaniu metod różnych dyscyplin.Studia nad dziedzictwem (heritology) integrują badaczy zabytków i dóbr kultury, języka, społeczeństwa, tradycji, historii, religii, pamięci społecznej, miejsc zarówno pamięci, jak i niepamięci. Jako ideę wiążącą wiele perspektyw nauk humanistycznych i społecznych zaproponowano różne wymiary pamięci i dziedzictwakulturowego tak, by bezpośrednio lub pośrednio stanowiły przykład obecności przeszłości w teraźniejszości. Przedstawione ujęcie stanowi nawiązanie do jednego z ostatnich dużych interdyscyplinarnych przedsięwzięć naukowo-badawczych zainicjowanych przez Profesora Andrzeja Pankowicza, które nosiło tytuł Przeszłość we współczesnej narracji kulturowej i jego poszerzenie. W niniejszym tomie znalazły się studia i szkice, które stanowią rozwinięcie badań o różnym zakresie: lokalnym, narodowym, regionalnym i globalnym, pogłębienie inspiracji powstałych do pewnego stopnia dzięki różnego rodzaju kontaktom z Profesorem: dyskusjom, seminariom, wykładom i współpracy z Nim zarówno w salach wykładowych Uniwersytetu Jagiellońskiego, jak i w ramach Związku Harcerstwa Polskiego czy Polskiego Czerwonego Krzyża.
The present work is dedicated to the image of the Iranian world in the works of Roman poets of the Republican and Augustan Ages, that is from the 3rd century BC until 14 AD. These times can be viewed as a period of creation of the literary vision that was later creatively developed by later genera tions of poets. By the term “Iranian world,” the author means not only the great empires (the Achaemenid Persia and the Arsacid Parthia) but also their component parts, as well as other Iranian peoples. Thus, he aims at reconstructing the broadest possible picture of the civilization that became the mightiest enemy of the Graeco-Roman world for more than a millennium.
He offers a new approach to this issue linking the techniques of both classical philologist and historian in his analysis of the chosen poetical passages found in the extant corpus of Roman poetry. Thus, the source material used in this book includes not only the works of great poets like Vergil or Horace, but also of authors like Plautus, Lucretius or Grattius. This way, the author tries to introduce some new sources and broaden our knowledge of the place that the Iranian world took in Roman poetry while demonstrating its difference from the image known from Greek literature.
This book attempts at making a contribution to our better understanding of not only Latin poetry but also of the Roman perception of foreign nations in general. Its second part, dedicated to Roman poetry of the Imperial and Late Antiquity Ages, is to be published soon.
Tomasz Babnis (born 1992 in Gdańsk) is a classical philologist and historian. He holds a Ph.D. in literary studies from the Jagiellonian University in Kraków, where he works at the Institute of Classical Philology teaching Latin and Modern Greek. He studies Roman poetry, relations between the Graeco-Roman world and the Orient, and the history of ancient Iran. Currently, he is working on the Polish translation of the poetry of Claudian.
Józef Marian Święcicki, jeden z redaktorów Tygodnika Warszawskiego oraz Tygodnika Powszechnego w pierwszym okresie jego istnienia (19451953),nazwał ks. Zygmunta Goliana gigantem renesansu katolicyzmu polskiego.Kim był bohater tej książki? Wybitnym kaznodzieją, gorliwym duszpasterzem, ultramontaninem, czyli m.in. obrońcą władzy doczesnej papieży, przeciwnikiem rewolucji i rewolucyjnych metod, patriotą i zwolennikiem pracy organicznej, przyjacielem m.in. rodziny Wielopolskich, przeciwnikiem radykalizmu społecznego i politycznego oraz powstania styczniowego,opiekunem duchownym matki Teresy Potockiej z Sułkowskich założycielki Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia (do którego wstąpiła później św. Faustyna Kowalska), a w pewnym sensie współzałożycielem tego zakonu, autorytetem dla młodego ks. Stanisława Stojałowskiego, administratorem parafii św. Floriana i bazyliki Mariackiej, proboszczem parafii św. Klemensa w Wieliczce. Ks. Zygmunt Golian miał swój udział w nowym odczytaniu pojęć miłosierdziai solidarności, które są polskim wkładem w dziedzictwo ludzkości.
Niniejszy tom to edycja łacińskiego dialogu Francesca Petrarki Secretum meum wraz z przekładem na język polski, obszernym wstępem oraz komentarzem []. Dotychczas dzieło to dostępne było w języku polskim tylko we fragmentach, choć od dawna zajmuje należne mu miejsce w instrumentarium badaczy humanizmu dlatego z uznaniem należy przyjąć inicjatywę opublikowania przekładu dzieła. Znajdujący się w wydaniu tekst oryginalny obok tłumaczenia przyczyni się do tego, że książka stanie się podstawowym źródłem dla polskich uczonych do dalszych badań nad tekstem Petrarki i jego recepcją []. Tłumaczenie cechuje żywy i dobitny język, który pozwala docenić walory tekstu łacińskiego i jednocześnie sprawia, że lektura staje się przyjemnością. Rzetelny komentarz pozwala wejrzeć w lektury autora []. Secretum meum / Moja tajemnica Francesca Petrarki w opracowaniu Marii Maślanki-Soro i w przekładzie Autorki opracowania oraz Anny Marii Wasyl to cenna propozycja wydawnicza, która pozwoli czytelnikom na zapoznanie się z ważnym dziełem literatury i kultury europejskiej. Z recenzji prof. dr hab. Barbary Milewskiej-Waźbińskiej
Tłumaczenie arcydzieła biblijnej prozy narracyjnej, które oddajemy do rąk czytelnika, to dalszy ciąg przedsięwzięcia translatorskiego zapoczątkowanego przekładem Księgi Rodzaju i Księgi Wyjścia. Naczelną zasadą, którą kierował się tłumacz, jest niedosłowność, miejscami przechodząca w spolszczenie. Przekład zawiera archaizmy rodem z powieści historycznych Henryka Sienkiewicza, ale również wyrażenia właściwe współczesnej polszczyźnie potocznej oraz nawiązania do polskiej literatury pięknej. Jest przeznaczony dla miłośników literatury pięknej, którzy chcą czytać opowieści o Samuelu, Saulu, Dawidzie i Jonatanie, lecz nie są wielbicielami tradycyjnego stylu biblijnego. Tłumaczeniu towarzyszy eksperyment przekładoznawczy, którego celem jest stwierdzenie, do jakiego stopnia mogą być do siebie podobne tłumaczenia tego samego oryginału, powstałe niezależnie od siebie.
Kraków lat 60., Warszawa lat 70., Londyn lat 80. XIX wieku, miasta i miasteczka Ameryki, metropolie i prowincja Stanów Zjednoczonych. Każdy z tych ośrodków i wiele innych, tutaj niewymienionych, z własnym DNA – świadomą bądź intuicyjną polityką kulturalną, historyczną i ekonomiczną, z własną cenzurą, włodarzami, kreatorami przestrzeni społecznej i towarzyskiej – miały swój udział w decyzjach i wyborach Modrzejewskiej na różnych płaszczyznach. Stosowane przez badaczy metody dotyczące szeroko pojętego społecznego kontekstu badanej postaci, oparte na analizie subiektywnych samoświadectw, dokumentów osobistych, stojących nierzadko, jak w przypadku badania plotki środowiskowej, na granicy storytellingu, analizy prasoznawczej czy ikonograficznej, tworzą szerokie tło historyczne działalności aktorki.
Można zaryzykować stwierdzenie, że kategoria wspólnego świata przenika całą twórczość Cypriana Norwida, choć na próżno szukalibyśmy w niej jednoznacznej i spójnej dyskursywnej konceptualizacji tej idei. Pozostaje ona tutaj w pewnym rozproszeniu, przywoływana jest za pośrednictwem rozmaitych tradycji filozoficznych i etycznych, interpretacji życia wspólnotowego, określonych wzorów osobowych i postaw społecznych oraz gestów artystycznych samego poety. I właśnie to oryginalne, specyficznie Norwidowskie rozumienie wspólnego świata stanowi przedmiot namysłu w niniejszej monografii. Książka Agnieszki Ziołowicz jest adresowana do wszystkich osób zainteresowanych literaturą i kulturą intelektualną XIX wieku, a zwłaszcza do tych, którzy pragną poznawać dzieło Cypriana Norwida, jego świat myśli i wartości, jego społeczne imaginarium będące odpowiedzią na doświadczenie „wieku kupieckiego i przemysłowego”, a zatem nadal aktualne.
„Autorka otwiera nową perspektywę interpretacji Norwidowskiego pisarstwa i jego filozoficznych oraz ideowych kontekstów. Dokonuje tego dzięki uruchomieniu perspektywy czasowej sięgającej od starożytności po kres wieku XIX, co wiąże się z metodologicznymi wyborami niestroniącymi od interdyscyplinarności: z sięganiem po historię idei, filozofię, socjologię, teologię – wtedy, gdy pozwala to poszerzyć czy pogłębić interpretację. Jednocześnie wywód autorki odznacza się jasnością i precyzją. Taki efekt wynika zarówno z funkcjonalnego używania metodologicznego instrumentarium, jak i ze stylu naukowej narracji oraz po prostu – z urody języka”.
The book addresses one of the fundamental questions posed in both the social sciences and the humanities, namely the question of identity and the role played by the “Other” in its construction. The issues analysed in the book are also very topical. Nowadays, when as a result of a number of processes it is more and more difficult to answer the question of identity, both in the individual and collective aspect, such questions become especially actual, and answers to them are provided by particular authors in their erudite articles, referring to canonical texts for Western culture. What makes this publication particularly relevant is the fact that the discussion concerns the figure of the “Other” and its role in identity formation. Admittedly, such analyses have a long academic tradition, the issue seems particularly topical today. The contemporary world is characterised by high mobility, as a consequence of which contacts with the “Other” are now more common and everyday than ever before.
Paweł Kubicki
Analiza regulacji prawnych oraz ich otoczenia normatywnego stanowi interesujące studium przypadku []. Raport w sposób rzetelny przedstawia podstawowe założenia regulacji prawnych przyjmowanych w pandemii. Na ich podstawie autorzy formułują interesujące wnioski dotyczące prawnych reakcji państwa na sytuacje kryzysowe w sposób gwarantujący zachowanie zasady równości. Z recenzji prof. dra hab. Piotra Tulei The analysis of legal regulations and their normative background is an interesting case study [...]. The report fairly presents the basic assumptions of the legal regulations adopted in a pandemic. On their basis, the authors formulate interesting conclusions regarding the legal reaction of the state to crisis situations in a manner that guarantees the observance of the principle of equality. From the review by prof. dr hab. Piotr Tuleja
Książa jest udaną próbą przedstawienia w sposób całościowy i kom-pleksowy dziejów ząbkowickiego Zakładu Diakonijnego (...). Dzięki rozległej tematyce nie sposób nie zauważyć, że ma ona charakter interdyscyplinarny i łączy w sobie zagadnienia z zakresu historii, historii sztuki i architektury czy religioznawstwa.
Dr Ewa Modzelewska-Opara jest już dobrze znana jako autorka pierwszego monograficznego opracowania twórczości Augusta Antoniego Jakubowskiego (syna autora Marii, Antoniego Malczewskiego), to jest książki August Antoni Jakubowski – poeta rozpaczy.
Życie i twórczość(Kraków 2015). Taż sama Badaczka wydała także ocalały fragment powieści Jakubowskiego Major Aleksander (Kraków 2016), a także opublikowała szereg studiów o owym amerykańskim „rozbitku”, co najważniejsze, znacząco poszerzających wiedzę o poecie-samobójcy. Autorka wybrała sobie za temat badań obszar bodaj najsłabiej spenetrowany przez historię literatury polskiej – amerykańską gałąź XIX-wiecznej polskiej literatury emigracyjnej (... ).
Z tym problemem imponująco sobie poradziła, odbywając kwerendy przynajmniej w kilkunastu najszacowniejszych amerykańskich bibliotekach od Chicago do Nowego Jorku, od Bostonu do Ohio. Książkę czyta się jako rzecz zupełnie oryginalną, świeżą, pełną informacji dotychczas nieznanych. Bez trudności przeczyta ją Polak, ale i zainteresowany dziejami Polonii Amerykanin czy polskiego pochodzenia nowojorczyk. prof. dr hab. Jarosław Ławski, Uniwersytet w Białymstoku
Odkrycia archiwalne dr Ewy Modzelewskiej-Opary pozwoliły jej stworzyć pierwszą – dodajmy, że bardzo udaną – próbę syntetycznego ujęcia dorobku pisarskiego trzech polistopadowych emigrantów. Autorka nie tylko najdokładniej, jak dotąd, zgromadziła ich spuściznę, lecz także, mając za podstawę tak bogaty materiał źródłowy, dokonała jego grun-townego omówienia. Stało się to możliwe dzięki umiejętnemu doborowi przez nią metod opisu i kontekstów interpretacyjnych. Tym samym publikacja stanowi ważny i potrzebny z naukowego punktu widzenia wkład w rozwój badań nad literaturą polskich emigrantów w Ameryce. prof. dr hab. Marek Nalepa,
The publication, which is the culmination of a European project carried out under the Erasmus Plus Programme, presents the city as a place of culture, heritage and sustainable development, a place where tradition and modernity mingle and where heritage is integrated with new forms. It is a place where cultures meet, but also a place where the inhabitants draw vitality, which is a source of identity; finally, it is a place where new generations are raised. The book shows life in the city as a composition of places of memory, which binds the past, the present and the future into a coherent whole (…). This book not only stimulates the reader's reflection on the city, inspiring them to their own reflections and cultural explorations, but it can also be an excellent textbook for students exploring the mysteries of cultural studies, anthropology, sociology or urban planning.
dr hab. Marcin Rebes
CZYM JEST ATEIZM? Wszystko wskazuje na to, że to swoista, stanowcza wiara w nieistnienie Boga. Ateizm jest wiarą tego rodzaju, ponieważ ateiści nie są w stanie wykazać słuszności swojego stanowiska w sposób niebudzący żadnych racjonalnie uzasadnionych zastrzeżeń. Wskutek tego nie mają oni podstaw, by stanowczo utrzymywać: „Skoro Boga nie ma, to wszystko nam wolno – wszystko jest nam dozwolone”. Natomiast racjonalnie uzasadnione byłoby stwierdzenie warunkowe, które brzmi: „Jeśli Boga nie ma, to wszystko wolno – wszystko jest nam dozwolone”. Uważne przemyślenie tego warunkowego stwierdzenia prowadzi jednakże do wniosku, że stanowi ono jedynie pierwszą połowę złożonego warunkowego stwierdzenia, które głosi: „Jeśli Boga nie ma, to wszystko wolno – wszystko jest nam dozwolone; jeśli jednak Bóg istnieje, to nie wszystko wolno – nie wszystko jest nam dozwolone”. Otóż wszelkie próby rozstrzygnięcia tej podstawowej alternatywy, o którą chodzi w tym złożonym warunkowym stwierdzeniu, zawsze mają charakter wiary: bądź to „wiary pozytywnej”, czyli afirmującej istnienie Boga, bądź też „wiary negatywnej”, czyli zaprzeczającej Jego istnieniu. Z tego zaś złożonego stanu rzeczy, o który chodzi w owym warunkowym stwierdzeniu, zdaje się wypływać – między innymi – podstawowa zasada ogólnoludzkiego humanitaryzmu, która głosi: Skoro każdy światopogląd opiera się na jakiejś określonej wierze, to nikogo nie wolno przymuszać – przemocą fizyczną, presją psychiczną bądź zwodniczą propagandą – by wyrzekł się przyjętego przez siebie sposobu rozstrzygnięcia kwestii istnienia bądź nieistnienia Boga.
Ks. prof. dr hab. Roman Rożdżeński przez wiele lat był kierownikiem Katedry Filozofii Poznania na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Jest autorem wielu naukowych publikacji, w tym m.in. książek: Kant i Heidegger a problem metafizyki; Filozofia poznania; Pytanie o sens naszej egzystencji; Spostrzegalne i niespostrzegalne; Na tropach nieznanego; Problem metafizyki w filozofii I. Kanta oraz M. Heideggera; Najważniejsza sprawa myślenia; Nietzsche a odwieczne pytania; Filozofia a rzeczywistość; Ateizm, czyli wiara negatywna.
W 2022 roku Uniwersytet Witolda Wielkiego w Kownie (Vytauto Didžiojo Universitetas) świętuje jubileusz 100-lecia swojego istnienia. Z tej okazji do rąk Czytelników oddajemy antologię tekstów filozofów litewskich, których nazwiska łączą się z powstaniem tego Uniwersytetu i pierwszym okresem jego istnienia. […] Osoby, których teksty postanowiliśmy zamieścić w niniejszej antologii, kładły podwaliny pod nowoczesne filozofię i kulturę Litwy ? wypełniając je treścią, tworząc instytucjonalne ramy ich istnienia i wychowując kolejne pokolenia litewskich myślicieli. Prezentujemy tu kanon filozofii litewskiej pierwszej połowy XX wieku i jej koryfeuszy.
Bibliotheca Lithuaniae to międzynarodowa seria wydawnicza Centrum Studiów Litewskich Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W ramach przedsięwzięcia przygotowywane są monografie tematyczne związane zarówno z dziejami i kulturą Litwy, jak i stosunkami polsko-litewskimi, a także przekłady najważniejszych tekstów współczesnych litewskich filozofów, eseistów, politologów, socjologów, antropologów, kulturoznawców, mitoznawców, religioznawców i innych naukowców. Celem przedsięwzięcia jest szeroko zakrojona panorama myśli litewskiej XX i XXI wieku, prezentacja głównych postaci oraz najżywotniejszych idei, które kształtują tożsamość współczesnych Litwinów. Wiedza o tych zjawiskach jest niezbędną podstawą przyjaznych relacji o szerokim, nie tylko kulturowym charakterze.
Dymitr Mereżkowski (1865-1941) rosyjski poeta, powieściopisarz i dramaturg, prekursor symbolizmu i czołowa postać rosyjskiego modernizmu. Uznawał się za ucznia Friedricha Nietzschego i Fiodora Dostojewskiego, jednak w odróżnieniu od swoich mistrzów nie poprzestawał na teorii, lecz dążył do wcielenia swoich idei w życie. Mikołaj Bierdiajew określał go mianem myśliciela radykalnego, rewolucjonisty wyczekującego przewrotów geologicznych i katastrof kosmicznych, mających przeobrazić całość bytu, tak doczesnego, jak i wiecznego. Ta skłonność do kreowania maksymalistycznych idei najsilniej uwidoczniła się w filozoficznej publicystyce Mereżkowskiego, a szczególnie w jego koncepcji teokratycznej anarchii, sformułowanej i rozwijanej w latach rewolucji rosyjskiej.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
