Grzegorzewska, podobnie jak Heiner Müller, którego formacyjnego wpływu na swoją twórczość nie kryje, często korzysta ze struktur mitycznych, by opowiadać o formach współczesnej przemocy. Wystrzega się jednak przy tym nachalnego i pretekstowego współczesnego retuszu. Autorka, ze swoim umiłowaniem wizyjności i dramaturgicznych ekstremów, co szczególnie widać w pierwszym etapie jej twórczości, nie tworzy jednak językowego monolitu. […] Precyzyjnie wykręca śrubki, okrasza teksty odrobiną ironii, przewrotnego poczucia humoru, kalekich rymowanych zbitek, sprawiając, że ów monolit chwieje się w posadach ? zachowuje jednak przy tym dominantę swoistej powagi.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, uzyskanych z dopłat ustanowionych w grach objętych monopolem państwa, zgodnie z art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.
Tematyka niniejszej publikacji jest zróżnicowana i bogata, a zarazem spójna. Piotr Bartula pisze o zjawisku ideologii pojmowanej jako „świecka religia”, o historiozofii Augusta Cieszkowskiego, o mesjanizmie i „chciwości absolutu” Hoene-Wrońskiego, o sporach wokół kary śmierci i o własnym stanowisku, które nazywa „teorią testamentową”, o związkach równości i sprawiedliwości, o teodycei i satanodycei, o tragizmiepostaci Makbeta, o nominalizmie i esencjonalizmie oraz ich wpływie na historię, o współczesnym znaczeniu J.S. Milla. Autor posługuje się, wręcz żongluje, różnymi konwencjami: obok tradycyjnego artykułu pojawiają się filozoficzne dialogi, wywiady z żyjącymi i nieżyjącymi postaciami, monologi. Język autora jest precyzyjny, barwny i ostry niczym brzytwa Ockhama, pełen błyskotliwych skojarzeń, obrazowych metafor, gier słownych i paradoksów. Dodatkową zaletą tych esejów jest poczucie humoru Autora, połączone z ironicznym, sceptycznym dystansem.
Z RECENZJI PROF. JACKA BRECZKI
Książka ta jest pierwszym całościowym opracowaniem fresków w prezbiterium gotyckiej kolegiaty Narodzenia NMP w Wiślicy. Malowidła wykonane przez rusińskich mistrzów na polecenie króla Władysława II Jagiełły (1386-1434) zostały zabielone na początku XVII wieku. Ponownie odsłonięte w wyniku ostrzału kościoła przez austriacką artylerię w trakcie pierwszej wojny światowej, w dodatku uszkodzone na skutek niefachowo przeprowadzonych ratowniczych prac konserwatorskich, przetrwały do naszych czasów fragmentarycznie, najczęściej w warstwie podmalówki.
Dzięki wnikliwej analizie ocalałych fragmentów możliwe było jednak zrekonstruowanie pierwotnego programu malarskiego oraz wyróżnienie czterech manier stylowych, a także określenie środowiska artystycznego, do jakiego przynależeli ich twórcy. Freski wiślickie, odmienne w swym charakterze od pozostałych wschodnich zespołów malarskich wykonanych na polecenie Jagiełły w kaplicy Św. Trójcy na zamku w Lublinie, w kolegiacie sandomierskiej i w kaplicy Mariackiej w krakowskiej katedrze stanowią dowód, że monarcha w swych rozlicznych fundacjach zatrudniał malarzy wywodzących się z różnych środowisk artystycznych. W przypadku wczesnej realizacji, jaką niewątpliwie była dekoracja malarska w Wiślicy, zaproszenie do jej wykonania prawosławnych twórców mogło być podyktowane chęcią podkreślenia przez wywodzącego się z pogańskiej dynastii Giedyminowiczów króla swych chrześcijańskich korzeni, ale także potrzebą uzmysłowienia swoim polskim poddanym nowej sytuacji politycznej. Choćby dla tych powodów zachowane relikty wiślickich malowideł należą do najcenniejszych zabytków sztuki późnego średniowiecza w Polsce.
Książkę Kamila Moroza uważam za wybitną. Zestawienie fenomenologii z psychoanalizą poprzez odniesienie ich koncepcji intencjonalności do transcendentalizmu Kanta uważam za pomysł niezmiernie oryginalny, otwierający pole możliwych dalszych badań. Kamil Moroz jawi się w książce jako myśliciel samodzielny, dostrzegający pewne intuicje tam, gdzie innym one umykają.Prof. Tadeusz GadaczMoja ogólna ocena ksiazki pozostaje zdecydowanie pozytywna. Tak wybór problemu, jak zaplanowana strategia opracowania go dowodza głebokiego zrozumienia przez autora ksiazki istoty waznych sporów filozoficznych, a sposób prowadzenia wywodu jest swiadectwem dojrzałej umiejętności korzystania z najważniejszych rozstrzygnięć, które pojawiły sie w historii filozofii, połaczonej ze znajomoscia najnowszych dyskusji toczacych sie wokół nich.Prof. Andrzej LederKsiążka Kamila Moroza Intencjonalnośi trauma wpisuje się w trwającą już ponad 120 lat historię dwóch ważnych nurtów współczesnej myśli: fenomenologii i psychoanalizy. Badania logiczne Husserla i Objaśnianie marzeń sennych Freuda ukazały się niemalże jednocześnie, dając od samego początku pretekst do wzajemnych porównań, krytyk oraz prób zbliżenia. W swoim ciekawym studium Kamil Moroz przedstawia perypetie wzajemnych relacji między psychoanalizą a fenomenologią, skupiając się na pojęciu podmiotowości. Osadzając swoje rozważania tak w historycznym, jak i współczesnym kontekście, otwiera on jednocześnie przed nami nowe perspektywy rozumienia podmiotowości dane nam za sprawą fenomenologii i psychoanalizy.Prof. Marek Drwięga
Najnowszy, zarazem kolejny tom poświęcony życiu i twórczości Heleny Modrzejewskiej nie zaskakuje w najmniejszym stopniu ani wysokim poziomem merytorycznym artykułów, ani ich trafnym doborem. Podobnie jak poprzednie wydawnictwa Fundacji wspierającej poszukiwania i opracowywanie wciąż odnajdywanych i odkrywanych źródeł, jest publikacją wartościową, potrzebną, współtworzoną i oczekiwaną przez środowisko polskich historyków teatru, kulturoznawców, literaturoznawców. A także, co nie bez znaczenia, przez miłośników i entuzjastów dokonań najwybitniejszej polskiej aktorki wszech czasów i dwóch kontynentów.
Z recenzji dr hab. Diany Poskuty-Włodek, prof. UJK
W Bibliotece Muzeum Narodowego w Krakowie znajduje się książka pochodząca ze zbiorów Antoniego Ryszarda, wybitnego numizmatyka, kolekcjonera i powstańca styczniowego. Wolumin jest niezwykle cenny i interesujący, szczególnie ze względu na zamieszczone w nim kiedyś ekslibrisy bibliotek polskich i bibliotek numizmatycznych oraz notatki dotyczące zasobu i właścicieli.Po roku 1901, kiedy księgozbiór Ryszarda znajdował się już w zbiorach Muzeum, rozdzielono zawartość opracowania, wyłączając fizycznie znaki własnościowe i wcielając je - bez przechowania pamięci o pochodzeniu - do zespołu ""Ekslibrisy"" w Dziale Grafiki. Samą książkę włączono do zasobu bibliotecznego.Publikacja Kolekcja ""ex-librisów"" Antoniego Ryszarda w Krakowie jest nie tylko najpełniejszym opracowaniem biograficznym poświęconym postaci Ryszarda, ale stanowi także niezwykle efektowną rekonstrukcję zdekompletowanej pozycji. Dopasowanie wyrwanych lub wyciętych z woluminu znaków w pierwotne miejsca okazało się pracą niezwykle trudną i wymagającą zdolności niemal detektywistycznych. Znaki identyfikowano na podstawie zmian w kolorze papieru, pozostałości po kleju na odwrociu oraz odcisków pozostawionych w bloku książki.Efekt tej pracy, czyli książka tak jaką była w 1894 roku, w czasie gdy Ryszard trzymał ją w ręku i w jakiej formie znalazła się w zbiorach Muzeum, można zobaczyć na załączonej do publikacji płycie CD.Publikacja została wydana w ramach projektu pn. ""Inwentaryzacja i opracowanie numizmatycznych spuścizn archiwalnych ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie"", sfinansowanego ze środków Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego - Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki na lata 2012-2015 i wpisuje się w jubileusz 500-lecia ekslibrisu polskiego.
In Eternal Memory: Monuments and Memorials of the Holodomor, Wiktoria Kudela-Świątek provides an in-depth examination of “places of memory” associated with the Great Famine of 1932–33 in Ukraine, supplemented by photographs from across the globe that highlight both the uniqueness of individual monuments and their commonalities. The author investigates the history, aesthetics, and symbolism of a wide array of commemorative spaces, including museums, commemorative plaques, and sites directly linked with the victims of the Holodomor (previously unmarked mass graves, for example). The book not only illuminates the range of meanings that communities of memory have invested in these sites but sheds light on the processes by which commemorative practices have evolved and been shared between Ukraine and the diaspora. Drawing upon the concept of “places of memory,” Wiktoria Kudela-Świątek has examined the memorialization of the Holodomor through study of monuments. Denied by the Soviet authorities for over fifty years, the Holodomor long could only be commemorated by the Ukrainian diaspora. Kudela-Świątek weaves the forms of commemoration and the interrelation of scores of monuments in Ukraine and abroad into a comprehensive study of Holodomor commemoration.
Frank E. Sysyn, University of Alberta, Canada
This is an interesting book on an important subject. In her study, Wiktoria KudelaŚwiątek surveys the many monuments and memorials of the Holodomor in Ukraine and abroad, providing essential background details about their emergence over decades and across continents. Richly illustrated, this book is a welcome addition to the scholarly literature on the Holodomor.
Serge Cipko, University of Alberta, Canada
Wiktoria Kudela-Świątek is assistant professor at the Institute of History and Archival Studies at the Pedagogical University of Cracow, Poland. She is the author of Miejsca (nie)pamięci. O upamiętnianiu ukraińskiego Wielkiego Głodu 1932-1933 (Cracow, 2014) and W labiryncie znaczeń: pomniki ukraińskiego Wielkiego Głodu 1932-1933 (Cracow, 2020).
Monografia Warsztat historyka filozofii tematyzuje i systematycznie omawia narzędzia, techniki i strategie, które bywają stosowane intuicyjnie i na podstawie doświadczenia, celem uzyskania kompetencji w korzystaniu z nich „świadomie, krytycznie i elastycznie”. Jej adresatami są użytkownicy wspomnianego warsztatu na różnym poziomie zaawansowania, także początkujący. Książka dzieli się na cztery duże rozdziały, dotyczące komponentów publikacji naukowej, autorskich uwarunkowań warsztatu akademickiego, oceny gotowego dzieła akademickiego oraz pragmatyki życia naukowego; rozdziały te podlegają dalszym systematycznym podziałom. Do rąk Czytelników trafia bardzo dobra realizacja wyżej zarysowanego ważnego celu. Chociaż książka nie jest rozprawą z historii filozofii i sama nie musi stosować się do omawianych w niej reguł warsztatowych, to jednak w wielu punktach – niejako nadobowiązkowo – je realizuje, co stanowi jej osobną zaletę. To bardzo dobre, trafne, komunikatywne i plastyczne opracowanie tematu z wielu względów ważnego i trudnego – zarówno z racji ściśle systematycznych, jak i z uwagi na pewne okoliczności związane z obecną kondycją życia akademickiego.
The Roman Ingarden Digital Archive consists of the provision of Internet access to typologically and materially elaborated archival materials concerning the hitherto unknown academic work of the eminent Polish humanist and his correspondence with representatives of culture and learning of the twentieth century from Poland and abroad.
To literatura ambitna, która nie tylko w sposób ciekawy opowiada historię trzech różnych ludzkich egzystencji, ale zakotwicza je w kontekstach społecznych i politycznych ostatnich sześćdziesięciu lat. Narracja trzyma w napięciu, opowieści przeplatają się i przenikają, dzięki czemu uzyskujemy interesującą, miejscami ekscytująca polifonię głosów. Ale nie tylko fabuła stanowi ważną zaletę tej książki. Ciekawy jest styl, miejscami zmetaforyzowany, przepełniony interesującymi refleksjami na temat życia. W tej książce, zbudowanej na zasadzie suspensów, nic nie jest jasne, tak jak nie jest jasne nasze życie, które można opowiadać na różne sposoby, a do jego prawdziwej istoty nigdy nie dotrzemy.
prof. dr hab. Gabriela Matuszek-Stec
Dawne przewodniki turystyczne stanowią ważną część historiografii artystycznej, jednak w badaniach naukowych rzadko są rozpatrywane w tym kontekście. Prezentowana książka stanowi pionierską próbę całościowego opracowania tej problematyki w odniesieniu do polskich przewodników wydanych do końca XIX wieku, ukazanych w szerokim kontekście europejskim. Szczególnie dużo uwagi poświęcono na zbadanie relacji pomiędzy rozwojem wiedzy o sztuce na ziemiach polskich a tworzeniem literatury przewodnikowej. Oprócz tego monografia zawiera m.in. obszerną charakterystykę zamieszczanych w badanych wydawnictwach ilustracji, które współtworzą dziewiętnastowieczną ikonografię wielu zabytków i dzieł sztuki, jak również omówienie kwestii związanych z recepcją przewodników oraz ich rolą w zakresie edukacji historyczno-artystycznej odbiorców.
Skandal wywołany książką Witaj smutku Françoise Sagan był bezprecedensowy, z Córeczką może być podobnie, choć już bez precedensu. Ta historia jednak także mrozi krew w żyłach. Czytamy i nie możemy oprzeć się wrażeniu, że to się dzieje obok nas. Bo ilu z nas dotyczy podobna historia? A na koniec nie potrafimy po prostu zamknąć książki i zapomnieć, jakby nic się nie wydarzyło
Praca Andrzeja Laskowskiego to dzieło nowatorskie. Autor, analizując dzieje diecezji tarnowskiej w stosunkowo krótkim, niespełna trzydziestoletnim okresie, pragnie odpowiedzieć na postawione we Wstępie pytanie: na ile () rozliczne inicjatywy składają się na świadomie stworzony, spójny i wydolny zestaw działań, ukierunkowany na ochronę i opiekę nad zabytkami diecezji, zasługujący na określenie mianem systemu. Udzielona, rzetelna odpowiedź wymagała wszechstronnych analiz: zaznajamiamy się zatem z kontekstami organizacyjnymi, prawnymi, religijnymi, ekonomicznymi, politycznymi, społecznymi, kulturowymi. [] Autor w sposób przekonujący udowodnił twierdzenie zawarte w konkluzji: nie ulega wątpliwości, iż na przełomie XIX i XX wieku w Tarnowie udało się stworzyć pierwszy w Galicji kompleksowy system ochrony zabytków sakralnych, obejmujący teren całej diecezji.dr hab. Bogusław Krasnowolski, prof. UPJPII
Studia Iberystyczne"" to recenzowane czasopismo naukowe poświęcone zagadnieniom kultury, języków i literatury Hiszpanii, Portugalii oraz krajów Ameryki Łacińskiej. Pismo publikuje oryginalne prace badawcze dotyczące następujących obszarów językowych: kastylijskiego, portugalskiego, katalońskiego i galisyjskiego.Pismo jest wydawane przez Zakład Filologii Hiszpańskiej oraz Zakład Filologii Portugalskiej i Przekładoznawstwa w Instytucie Filologii Romańskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego.Począwszy od numeru 7 (2008) ""Studia Iberystyczne"" publikują artykuły w językach romańskich i po angielsku w celu upowszechnienia za granicą badań prowadzonych przez polskich hispanistów. Pierwsze numery pisma dostępne są wyłącznie w języku polskim.
Monografia zawiera istotne spostrzeżenia z zakresu ukrainoznawstwa, szczególnie aktualne i potrzebne dziś, w dobie walki Ukrainy, niepodległej przecież od 1991 r., o integralność terytorialną i zachowanie tożsamości narodowej, pielęgnowanie pamięci historycznej i dalsze budowanie nowoczesnego społeczeństwa europejskiego. Monografia z pewnością zainteresuje kulturoznawców, literaturoznawców, historyków i socjologów, a także wszystkich tych, którym nieobce są zagadnienia z zakresu ukrainoznawstwa oraz wschodoznawstwa.
Kultura, będąca podstawą indywidualnej oraz grupowej mentalności, ma zdolność formowania i re-formowania ludzkich zachowań, ambicji, działań, planów etc. Wymiar kulturowy jest zatem niezwykle istotny dla spraw przedstawianych w niniejszej publikacji. Mentalnościowe przyzwolenie na obecność kobiet w polityce jako aktywnych podmiotów, a nie tylko pasywnych (nie)obecnych może nastąpić i następuje właśnie na drodze przemian kulturowych. Niebagatelną rolę odgrywają w tym wypadku różnego rodzaju przedsięwzięcia promujące równość płci, równy dostęp kobiet oraz mężczyzn do dóbr materialnych i symbolicznych, takich jak edukacja, praca zawodowa czy prestiż. Także w zakresie powszechnej edukacji istotne jest, by w równym stopniu zachęcać dzieci oraz młodzież, bez względu na płeć, do angażowania się w życie polityczne. Kształcenie od podstaw pełni tu ważną funkcję, podobnie jak wychowanie ukierunkowane na równość płci, bez stygmatyzowania, dyskryminowania czy utrwalania stereotypowego myślenia o kobietach. Temat udziału kobiet w polityce wciąż pozostaje zagadnieniem żywym, domagającym się włączenia w powszechny dyskurs oraz powszechną społeczną świadomość i nade wszystko praktykę. Publikacja ta niechaj będzie do tego zaproszeniem.
W czasach poprzedzających upowszechnienie się Internetu, a także obecnie, gdy dostęp do niego jest z różnych względów trudny lub niemożliwy, radio było, jesti będzie jego odpowiednikiem: najszybszym i tanim źródłem informacji, a także rozwijającym wyobraźnię i poszerzającym horyzonty kulturotwórczym, dźwiękowym oknem na świat.Niniejsza książka jest próbą zwięzłego, a zarazem krytycznego przedstawienia historii polskiej radiowej myśli technicznej, radia i radiofonii w Polsce w latach 1918-1989. Opowiada ich dzieje kolejno w II Rzeczpospolitej, podczas II wojny światowej i w Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej przez pryzmat opowieści o radiu, radioodbiornikach i ich producentach oraz o ludziach, którzy z pasją,niekiedy z poświęceniem, a nawet z narażaniem własnego życia, je tworzyli.Są to bogato ilustrowane małe i duże, mniej lub bardziej znane historie o tym,jak słowem i dźwiękiem radio i radiofonia przyczyniały się do umocnienia ducha Niepodległej w okresie jej odbudowy oraz do jego podtrzymania, gdy znów musiała walczyć o swój byt.Radio to nie tylko jednokierunkowe przesyłanie treści. To także niezastąpione nawet w dobie dzisiejszej technologii cyfrowej narzędzie komunikacji dwustronnej.Z tego względu osobne miejsce poświęcono dwóm obszarom, w których polskamyśl techniczna zapisała szczególnie ciekawe karty: radiołączności na morzui w górach, środowiskach bardzo trudnych i wymagających.
Monografia Roberta Grzywacza jest ważnym wkładem w rozumienie nie tylko filozofii Paula Ricouera, lecz także w zarys filozofii nadziei proponowanej w środowisku polskim chociażby przez prof. Józefa Tischnera czy prof. Karola Tarnowskiego. Nadzieja, jak zauważa autor, dostarcza głębokiego uzasadnienia wyboru podejścia hermeneutycznego, wskazując na semantyczną otwartość dyskursu w ogóle i korelatywne otwarcie jego podmiotu. Ona też czyni możliwą niekonfliktową wersję relacji filozoficznej autonomii i posłuszeństwa autorytetowi słowa. Dlatego warto taką filozofię proponować i rozwijać.Podsumowując recenzję monografii Roberta Grzywacza SJ Świadek przekonań podmiot sumienia. Paul Ricoeur i filozofia świadectwa, należy stwierdzić, że polskie środowisko filozoficzne otrzymuje solidną i rzetelną pracę interpretacyjną filozofii francuskiego myśliciela Paula Ricoeura.Po pierwsze praca jest napisana rzetelnie, z zacięciem erudycyjnym i świetnym warsztatem interpretacyjnym. Po drugie ukazana jest w sposób kompetentny całość argumentacji związanych z filozofią świadectwa zaproponowaną przez Paula Ricoeura. Po trzecie publikacja powstała w środowisku filozofii hermeneutyczno-fenomenologicznej, którą cechuje obiektywizm i rzetelność w interpretacjach filozoficznych. Po czwarte praca napisana jest z jednej strony językiem specjalistycznym (ale metodologia, klarowność wywodu, spójność uzasadnienia, weryfikacja hipotez badawczych mogą być wzorem dla każdego badacza), z drugiej strony jednak autor swoje wywody uzupełnia odwołaniami do współczesnej literatury, dokumentów, wydarzeń, czyniąc lekturę niezwykle interesującą.Fragment recenzji ks. dra hab. Macieja Bały, prof. UKSW
Poszłam na wojnę secesyjną. Nie wybrałam się jednak do archiwum, choć to najbardziej wskazana droga dla badacza, którego zajmuje historia. Zainteresowana powrotami historii w teatrze, poszłam przyjrzeć się bitwom, wystawianym w ponowionym czasie, wykoślawionym niczym kość wyłamana w stawie. Dlatego też nigdy nie miałam pełnej jasności co do kierunku, w którym zmierzam. W tej książce również splatają się prowadzące w rozmaitych kierunkach ścieżki, łączące sztukę performansu, odtworzenia amerykańskiej wojny secesyjnej, teorię performansu, wydarzenia teatralne, fotografię, rzeźbę i rozmaite odmiany sztuki żywej. U źródeł moich badań znajdują się pytania o czasowość, typową dla odtworzeń, intermediów, czasu synkopowanego i działań teatralnych oraz ich współ(nie)ożywienia, by posłużyć się terminem inter(in)animation Freda Motena i Johna Donne'a. Z różnych powodów tekst, którym otwieram tę książkę, pod wieloma względami nie przypomina przedmowy. Przede wszystkim dlatego, że w większym stopniu niż kolejne rozdziały rozwija się kalejdoskopowo, przemierzając przecinające się ścieżki, dotyka wielu czasów, rozmaitych miejsc i nakładających się na siebie dziedzin nauki. Gdyby ktoś chciał znaleźć jakiś punkt orientacyjny czy kierunkowskaz, okazałoby się nim zapewne doświadczenie odtworzenia (tak w ponownie zrealizowanym dziele sztuki, jak w jeszcze raz odegranej wojnie) jako intensywny, ucieleśniony wgląd w powtórzenie czasu, w jego pojawienie się kolejny raz. W tym sensie wspólnym mianownikiem wszystkich analiz w tej książce jest badanie afektu jako formy poznania (w rozdziale czwartym nazywam to trudem życia), a także typowe dla tej procedury obietnice i pułapki. Pozostaje performans zaczynam od analizy odtworzeń amerykańskiej wojny secesyjnej w pierwszym i drugim rozdziale, a następnie przechodzę do kwestii związanych z teatrem, performansem, sztuką i fotografią. W zakończeniu natomiast powracam do odtworzeń wojennych potyczek w kontekście sztuki, nawiązując do paradoksalnego wezwania do broni w książce The Muster (2005) Allison Smith. Wprawdzie w pierwszych rozdziałach częściowo zawieszam pytanie o polityczną stawkę odtworzeń, ale powracam do niego w finale, zwłaszcza w odniesieniu do ruchu konfederatów. Staram się bowiem czytelnie przedstawić obosieczną politykę (a może nawet ryzyko) łączenia odtworzeń bitew z jawnie lewicowymi projektami artystycznymi, a także zastanowić się nad sensem protestu tak dawniej, jak dzisiaj.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
