Kiedy w połowie ostatniej dekady ubiegłego wieku odsetek użytkowników internetu zaczął się zbliżać do jednego procenta światowej populacji, dominowało przekonanie, że kiedy tylko nowa technologia się upowszechni, będziemy znacznie bliżej rozwiązania problemów społecznych, politycznych i ekonomicznych trapiących kraje demokratyczne. Sieć miała przynieść więcej wolności, nowe możliwości aktywności gospodarczej i nieograniczone zasoby wiedzy na wyciągnięcie ręki. Po prawie trzech dekadach z internetu korzysta ponad dwie trzecie mieszkańców Ziemi, pora więc skonfrontować formułowane kiedyś prognozy z rzeczywistością. Krajobraz (po) rewolucji jest próbą bilansu rewolucji informacyjnej, dokonanego z punktu widzenia społecznych konsekwencji rozwoju technologicznego. Analizie poddano zarówno powstałe przed laty koncepcje opisujące nadzieje i obawy związane w pojawieniem się sieci, jak i kwestie od zawsze łączące się z interakcją ludzi i techniki. Czy człowiek jest produktem technologii? Jaką rolę odgrywają w naszym życiu informacja i technologie informacyjne? Czy technika poszerza zakres autonomii jednostki? Odpowiedzi na tego typu pytania należy szukać na pograniczu socjologii, filozofii, psychologii i historii. Krajobraz (po) rewolucji łączy wszystkie te perspektywy, ułatwiając czytelnikowi zrozumienie skomplikowanych relacji każdego z nas ze światem technologii.
Celem książki jest przedstawienie kolekcji medalików i krzyżyków należących do Władysława Bartynowskiego (1832-1918). Był on kolekcjonerem numizmatów, rycin, starodruków, a także antykwariuszem, bibliofilem, konserwatorem książek i jednym z pierwszych wydawców faksymile starodruków polskich. Stworzył metodę kopiowania monet i medali zwaną bartynotypią, pozwalającą na odwzorowanie oryginału w postaci kopii, która jest jednocześnie czarno-białą grafiką i reliefem wyciśniętym w papierze. Większość swoich zbiorów Bartynowski przekazał krakowskim muzeom: Muzeum Czapskich i Muzeum Narodowemu, za co jego nazwisko uwieczniono na tablicy ofiarodawców umieszczonej na ścianie Sukiennic.
SŁOWEM „PONOWOCZESNOŚĆ ” określa się zwykle ten najnowszy okres kultury Zachodu, w którym teraz żyjemy, a który nastąpił po jej nowoczesnym okresie, radykalnie mu się przeciwstawiając. Albowiem główną cechą ponowoczesności jest utrata wiary w nieograniczone możliwości ludzkiego rozumu i bezgraniczny postęp, ta zaś wiara była czymś typowym dla nowoczesnej mentalności, zainspirowanej oświeceniową ideologią. Okres ponowoczesności zaczął się w drugiej połowie XX wieku, gdy kręgi zachodniej lewicy uznały, że straszliwe zbrodnie sowieckich komunistów oznaczają klęskę nowoczesnego paradygmatu rewolucji, który wiązał się ze stosowaniem przemocy, terroru i doprowadził do ludobójstwa. Postawiło to przed zachodnią lewicą pytanie: w jaki sposób można by dokonać marksistowskiej rewolucji w krajach Zachodu bez przemocy i terroru? Odpowiedzi w tej kwestii udzielili zachodni marksistowscy intelektualiści, reprezentujący tzw. marksizm kulturowy. Według nich rewolucji w zachodnich krajach należy dokonywać w sposób pokojowy, zastępując stopniowo ich tradycyjną kulturę marksistowską ideologią. Od tamtego czasu szeroko rozumiana zachodnia lewica, kierując się ich wskazaniami, swoimi wieloletnimi działaniami kształtowała tę ponowoczesną postać kultury, która obecnie dominuje w krajach zachodnich.
Praca Grzegorza Niecia przedstawia przejrzysty i przemyślany wykład o dziejach czeskiej książki od średniowiecza do schyłku XVIII w. z uwzględnieniem szerokiego kontekstu kulturowego, historycznego i politycznego. Jest zrozumiałe, że wykład nie może pogłębić poszczególnych zagadnień w takim samym stopniu, jednakże przynosi oryginalny i daleko bardziej plastyczny obraz niż starsze opracowania, przy czym czytelnik znajdzie tu solidny przegląd dawnej i współczesnej literatury przedmiotu. Dodatkowy walor pracy stanowią fragmenty poświęcone polsko-czeskim związkom w przedmiotowym zakresie. doc. PhDr. Petr Voit, CSc. Niniejsza monografia stanowi kompletne, ważne i potrzebne opracowanie tematu zasygnalizowanego w tytule. Autora cechują ogromna wiedza, erudycja oraz dojrzałość badawcza zdradzające wiele lat studiów nad tematem, jednak jego praca jest przede wszystkim świadectwem pasji do książek. Choć lista miłośników książek jest długa niczym biblioteczne półki, tylko nieliczni pozostawiają po sobie ślad tego zamiłowania. Zbieranie woluminów i ich lektura należą do czytelnych, ale nie jedynych znamion miłośnika i znawcy książek. Dlatego największą wartością tego opracowania jest radość płynąca z czytania i kontaktu z książką, którą Autor się z nami dzieli. Pragnę podkreślić, że dla odbiorcy reprezentującego polską kulturę emocje te zaledwie uzupełniają wartość informacyjną, wyobrażam sobie jednak, że dla naszych południowych sąsiadów będzie to znaczące dzieło świadczące o wysokiej wartości ich własnej kultury, studiowanej i cenionej poza granicami ich państwa. Prof. dr hab. Mirosław Lenart Grzegorz Nieć (ur. 1968), polonista, historyk, bibliolog i bibliofil, profesor Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. Jest autorem m.in. licznych prac z zakresu historii książki i prasy, w tym monografii Wtórny rynek książki. Instytucje, asortyment, uczestnicy (Kraków 2016).
Symeon Mardyrosowicz Lehacy był jednym z wybitniejszych przedstawicieli elity intelektualnej polskich Ormian XVII wieku. Był klerykiem, kopistą, pisarzem i podróżnikiem. Zwiedził wiele krajów i pozostawił po sobie cenne Zapiski podróżne. Z tych względów często nazywany jest w historiografii ormiańskim Marco Polo. Pisał dużo zazwyczaj dla zarobku jako kopista. Jednak dzięki notatkom z podróży i kolofonom zamieszczanym w przepisywanych przez siebie dziełach pozostawił dla potomnych wiele cennych informacji z historii swojej epoki. Dzieła Symeona są wartościowe z wielu powodów. Historyka zainteresuje wartość historyczna jego dzieła, filologa walory językowe, etnografa zwyczaje i obyczaje różnych ludów i narodów, historyka sztuki opis budowli sakralnych i budynków użyteczności publicznej. Dzieła tego twórcy są zatem ważnym źródłem informacji do badań historycznych, etnograficznych, religioznawczych, literackich i architektonicznych.
Monografia jest pionierską i aktualną analizą obrazu zmagań, wyzwań oraz sukcesów osób podejmujących studia w Instytucie Glottodydaktyki Polonistycznej UJ. Spojrzenie metodologiczne zakłada ogląd z wnętrza Polski, oczyma polskich filologów, którzy na co dzień przygotowują studentów do pisania prac licencjackich i są autorytetami w dziedzinie. Dla chińskiego badacza to ciekawe ujęcie poznawcze, ponieważ wnioski oraz konkluzje naukowe są czynione synchronicznie do powstałych nie tak dawno studiów polskich. To notowanie na bieżąco spostrzeżeń, porażek, wyzwań oraz dalekosiężnych efektów, które uznaję za cenną wiedzę mogącą w przyszłości być punktem wyjścia do badań w zakresie porównawczym studiów polsko-chińskich.
Celem książki jest przybliżenie kluczowych zagadnień metodyki pracy naukowej w filozofii, wykorzystując metody i techniki cyfrowej humanistyki, które w ostatnich latach zrewolucjonizowały metodologię nauk humanistycznych. Autorzy zwracają uwagę na szeroki zakres możliwości, jakie w pracy filozofa wprowadziła komputeryzacja – zwłaszcza w kontekście poszukiwania materiałów źródłowych i informacji bibliograficznych, redagowania oraz formatowania tekstów czy prezentowania wyników własnych badań. Podręcznik jest więc przeznaczony w pierwszej kolejności dla studentów filozofii oraz doktorantów, poszukujących przydatnych oraz praktycznych wskazówek związanych z rozwojem warsztatu naukowego i prowadzeniem własnych badań.
Paweł Polak - dr hab., prof. Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, filozof, metodolog i historyk nauki. Redaktor naczelny czasopisma „Zagadnienia Filozoficzne w Nauce” (indeksowanego w międzynarodowych bazach, m.in. Scopus oraz Web of Science), wiceprzewodniczący Komisji Filozofii Nauk PAU, członek-ekspert Komisji Historii Nauki i Techniki PAN. Publikował m.in. na łamach „Theology and Science”, „Studia Historiae Scientiarum”, „Studies in Logic, Grammar and Rhetoric” oraz „Foundations of Computing and Decision Sciences”.
Kamil Trombik – dr, pracownik Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie i wykładowca Akademii Ignatianum, członek Komisji Filozofii Nauk Polskiej Akademii Umiejętności. Autor i współautor książek oraz artykułów z zakresu historii filozofii polskiej, relacji nauka – religia, antropologii filozoficznej i etyki nowych technologii.
Niewiele jest na rynku wydawniczym pozycji książkowych, które dotykają zagadnień historiozoficznych. Książka Filozofia i kultura w czasach przełomu wyrasta z doświadczenia filozofa realisty przekonanego o tym, że prawa myślenia są zależne od obiektywnie istniejącego świata (kultura nie wyprzedza istniejącego człowieka), z doświadczenia historyka filozofii, który swoje analizy opiera na faktach i źródłach (historia jest wierna przeszłości). Autor przypatruje się najróżniejszym przemianom, procesom, przekształceniom, metamorfozom. Naświetla je następnie w taki sposób, że Czytelnik łatwo dostrzega źródła tych przemian, ich ugruntowanie, a także to, do czego doprowadziły bądź mogą doprowadzić. Lektura książki dostarcza żywego przekonania o ciągłej obecności przemian, z których nie zdajemy sobie sprawy, ale o których powinniśmy wiedzieć, jeżeli chcemy zrozumieć współczesną epokę.
Wśród licznych walorów tej książki można wskazać ten, że daje ona interesujący obraz filozofów i uprawianej przez nich dyscypliny. Filozofia nie jest wydumaną dziedziną przeznaczoną dla nielicznych mędrców, lecz rzemiosłem, najlepszym, jakie mogło się zdarzyć człowiekowi, pozwalającym na odnalezienie się we współczesnym świecie. Okazuje się wiedzą bardzo praktyczną, przynoszącą korzyści każdemu, kto poświęci się jej studiowaniu. Książka dobrze pokazuje, że zainteresowania filozoficzne mogą się odnosić nie tylko do zasad rzeczywistości, w różnych jej obszarach, lecz również do takich kwestii, jak historia czasu, znaczenie Ameryki we współczesnej kulturze, loty na Księżyc, rozwój motoryzacji, dostęp do broni czy reforma liturgii w Kościele katolickim. Zwrócenie uwagi na takie zagadnienia powoduje, że obszar problematyki filozoficznej się rozszerza, a tym samym każdy, kto uczestniczy w kulturze, zostaje zachęcony do filozofowania.
z recenzji prof. Michała Zembrzuskiego
Niniejsza książka zawiera opis funkcjonowania ormiańskiej gminy w Stanisławowie w ciągu dwóch wieków jej istnienia. Wybór tego tematu jest istotny dla historiografii polskiej Ormianie, choć byli niewielką grupą etniczną, odgrywali ważną rolę w ekonomice, życiu społecznym, a nawet polityce i kulturze dawnej Polski. Do napisania publikacji wykorzystano mało dotąd znane albo wcale nieznane źródła (wiele tysięcy stron rękopiśmiennych ksiąg sądowych ze Stanisławowa). Analizę ormiańskich akt sądowych rozszerzono, włączając do badań księgi metrykalne, akta konsystorza lwowskiego nacji ormiańskiej, przywilej lokacyjny Stanisławowa, inwentarz miejski, księgi kryminalne Stanisławowa, akta sądowe nacji polskiej ze Stanisławowa oraz inne akta i dokumenty dotyczące Ormian lwowskich. Studia nad dziejami Ormian doprowadziły autora do archiwów kilku krajów, w tym Armenii, Austrii i Ukrainy, dzięki czemu w pewnym momencie swych badań dotarł do źródeł, o których istnieniu do tej pory nie zdawano sobie sprawy.
Monografia, której celem jest próba odpowiedzi na pytanie postawione w tytule, przedstawia nowe spojrzenie na kształtowanie literackiej autobiografii i wizerunku pisarza, stosowanie zabiegów autokreacyjnych oraz gier, które podejmował z czytelnikiem. Jednocześnie książka jest opowieścią o takim Boyu-Żeleńskim, który pozostaje mało znany: Boyu wydawcy, Boyu dziennikarzu i Boyu kreatorze. Znakomity tłumacz dzieł m.in. Prousta, Villona, Rabelais'go, Balzaka, autor wciąż rozpoznawalnych w Polsce Słówek i tekstów kabaretu Zielony Balonik, poeta, pisarz i publicysta jawi się przy tym jako mistrz formowania własnego wizerunku, specjalista od public relations i copywriter, choć w jego czasach pojęcia te prawdopodobnie nie były znane. Wykorzystując siłę prasy, Boy pokazywał czytelnikom takiego siebie, jakiego oni chcieli, dbając przy tym o prywatność i nie zwierzając się ze swoich największych tajemnic. Wysiłek ten podejmował także z niezgody na wizerunek narzucony przez otoczenie, biorąc i przetwarzając poszczególne elementy tego image'u, uzyskane w procesie literackiej komunikacji. Metodologiczny eklektyzm monografii powoduje, że ma ona charakter interdyscyplinarny: obejmuje wiedzę z takich dyscyplin, jak socjologia literatury, medioznawstwo, psychologia społeczna, literaturoznawstwo czy ekonomia. Publikacja jest przeznaczona dla wszystkich miłośników literatury dwudziestolecia, a w szczególności tych zainteresowanych procesami literackimi oraz polem literackim tej epoki.
Miejsca tworzą ludzi, ludzie tworzą miejsca. Wrastają w nie wraz z tradycjami i wartościami wynoszonymi z domu. Fabuła książki głównie rozgrywa się na terenie Ziem Odzyskanych. Autorka zestawia ze sobą miasto i wieś. Niespodziewane wydarzenia, historie rodzinne, nietuzinkowi bohaterowie niczym pojedyncze puzzle odsłaniają obraz dziejów tych ziem, tego jak małe tworzy większe, jak większe nie byłoby w stanie istnieć bez poszczególnych elementów. Szkłem, przez które czytelnik będzie poznawać wszystkie części układanki, są losy Stefki, jej rodziny oraz spotykanych przez nią, na różnych etapach życia, ludzi. Prawo natury to książka zbudowana na styku dwóch przestrzeni: współczesnej i historycznej. Opowieści, wnikając głębiej w serce i psychikę ludzką, poruszają tematy straty, kobiecości, przemijania, próby rozliczenia się z przeszłością czy kwestie relacji między jednostką a społecznością - pozornie porozrzucane bez składu i ładu, finalnie tworzą zwartą całość.
Zakres semantyczny terminu dziedzictwo (heritage) zarówno w języku potocznym, jak i w dyskursie naukowym jest współcześniewciąż poszerzany. To pojęcie staje się kategorią opisu rzeczywistości przy zastosowaniu metod różnych dyscyplin.Studia nad dziedzictwem (heritology) integrują badaczy zabytków i dóbr kultury, języka, społeczeństwa, tradycji, historii, religii, pamięci społecznej, miejsc zarówno pamięci, jak i niepamięci. Jako ideę wiążącą wiele perspektyw nauk humanistycznych i społecznych zaproponowano różne wymiary pamięci i dziedzictwakulturowego tak, by bezpośrednio lub pośrednio stanowiły przykład obecności przeszłości w teraźniejszości. Przedstawione ujęcie stanowi nawiązanie do jednego z ostatnich dużych interdyscyplinarnych przedsięwzięć naukowo-badawczych zainicjowanych przez Profesora Andrzeja Pankowicza, które nosiło tytuł Przeszłość we współczesnej narracji kulturowej i jego poszerzenie. W niniejszym tomie znalazły się studia i szkice, które stanowią rozwinięcie badań o różnym zakresie: lokalnym, narodowym, regionalnym i globalnym, pogłębienie inspiracji powstałych do pewnego stopnia dzięki różnego rodzaju kontaktom z Profesorem: dyskusjom, seminariom, wykładom i współpracy z Nim zarówno w salach wykładowych Uniwersytetu Jagiellońskiego, jak i w ramach Związku Harcerstwa Polskiego czy Polskiego Czerwonego Krzyża.
The present work is dedicated to the image of the Iranian world in the works of Roman poets of the Republican and Augustan Ages, that is from the 3rd century BC until 14 AD. These times can be viewed as a period of creation of the literary vision that was later creatively developed by later genera tions of poets. By the term “Iranian world,” the author means not only the great empires (the Achaemenid Persia and the Arsacid Parthia) but also their component parts, as well as other Iranian peoples. Thus, he aims at reconstructing the broadest possible picture of the civilization that became the mightiest enemy of the Graeco-Roman world for more than a millennium.
He offers a new approach to this issue linking the techniques of both classical philologist and historian in his analysis of the chosen poetical passages found in the extant corpus of Roman poetry. Thus, the source material used in this book includes not only the works of great poets like Vergil or Horace, but also of authors like Plautus, Lucretius or Grattius. This way, the author tries to introduce some new sources and broaden our knowledge of the place that the Iranian world took in Roman poetry while demonstrating its difference from the image known from Greek literature.
This book attempts at making a contribution to our better understanding of not only Latin poetry but also of the Roman perception of foreign nations in general. Its second part, dedicated to Roman poetry of the Imperial and Late Antiquity Ages, is to be published soon.
Tomasz Babnis (born 1992 in Gdańsk) is a classical philologist and historian. He holds a Ph.D. in literary studies from the Jagiellonian University in Kraków, where he works at the Institute of Classical Philology teaching Latin and Modern Greek. He studies Roman poetry, relations between the Graeco-Roman world and the Orient, and the history of ancient Iran. Currently, he is working on the Polish translation of the poetry of Claudian.
Józef Marian Święcicki, jeden z redaktorów Tygodnika Warszawskiego oraz Tygodnika Powszechnego w pierwszym okresie jego istnienia (19451953),nazwał ks. Zygmunta Goliana gigantem renesansu katolicyzmu polskiego.Kim był bohater tej książki? Wybitnym kaznodzieją, gorliwym duszpasterzem, ultramontaninem, czyli m.in. obrońcą władzy doczesnej papieży, przeciwnikiem rewolucji i rewolucyjnych metod, patriotą i zwolennikiem pracy organicznej, przyjacielem m.in. rodziny Wielopolskich, przeciwnikiem radykalizmu społecznego i politycznego oraz powstania styczniowego,opiekunem duchownym matki Teresy Potockiej z Sułkowskich założycielki Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia (do którego wstąpiła później św. Faustyna Kowalska), a w pewnym sensie współzałożycielem tego zakonu, autorytetem dla młodego ks. Stanisława Stojałowskiego, administratorem parafii św. Floriana i bazyliki Mariackiej, proboszczem parafii św. Klemensa w Wieliczce. Ks. Zygmunt Golian miał swój udział w nowym odczytaniu pojęć miłosierdziai solidarności, które są polskim wkładem w dziedzictwo ludzkości.
Niniejszy tom to edycja łacińskiego dialogu Francesca Petrarki Secretum meum wraz z przekładem na język polski, obszernym wstępem oraz komentarzem []. Dotychczas dzieło to dostępne było w języku polskim tylko we fragmentach, choć od dawna zajmuje należne mu miejsce w instrumentarium badaczy humanizmu dlatego z uznaniem należy przyjąć inicjatywę opublikowania przekładu dzieła. Znajdujący się w wydaniu tekst oryginalny obok tłumaczenia przyczyni się do tego, że książka stanie się podstawowym źródłem dla polskich uczonych do dalszych badań nad tekstem Petrarki i jego recepcją []. Tłumaczenie cechuje żywy i dobitny język, który pozwala docenić walory tekstu łacińskiego i jednocześnie sprawia, że lektura staje się przyjemnością. Rzetelny komentarz pozwala wejrzeć w lektury autora []. Secretum meum / Moja tajemnica Francesca Petrarki w opracowaniu Marii Maślanki-Soro i w przekładzie Autorki opracowania oraz Anny Marii Wasyl to cenna propozycja wydawnicza, która pozwoli czytelnikom na zapoznanie się z ważnym dziełem literatury i kultury europejskiej. Z recenzji prof. dr hab. Barbary Milewskiej-Waźbińskiej
Tłumaczenie arcydzieła biblijnej prozy narracyjnej, które oddajemy do rąk czytelnika, to dalszy ciąg przedsięwzięcia translatorskiego zapoczątkowanego przekładem Księgi Rodzaju i Księgi Wyjścia. Naczelną zasadą, którą kierował się tłumacz, jest niedosłowność, miejscami przechodząca w spolszczenie. Przekład zawiera archaizmy rodem z powieści historycznych Henryka Sienkiewicza, ale również wyrażenia właściwe współczesnej polszczyźnie potocznej oraz nawiązania do polskiej literatury pięknej. Jest przeznaczony dla miłośników literatury pięknej, którzy chcą czytać opowieści o Samuelu, Saulu, Dawidzie i Jonatanie, lecz nie są wielbicielami tradycyjnego stylu biblijnego. Tłumaczeniu towarzyszy eksperyment przekładoznawczy, którego celem jest stwierdzenie, do jakiego stopnia mogą być do siebie podobne tłumaczenia tego samego oryginału, powstałe niezależnie od siebie.
Kraków lat 60., Warszawa lat 70., Londyn lat 80. XIX wieku, miasta i miasteczka Ameryki, metropolie i prowincja Stanów Zjednoczonych. Każdy z tych ośrodków i wiele innych, tutaj niewymienionych, z własnym DNA – świadomą bądź intuicyjną polityką kulturalną, historyczną i ekonomiczną, z własną cenzurą, włodarzami, kreatorami przestrzeni społecznej i towarzyskiej – miały swój udział w decyzjach i wyborach Modrzejewskiej na różnych płaszczyznach. Stosowane przez badaczy metody dotyczące szeroko pojętego społecznego kontekstu badanej postaci, oparte na analizie subiektywnych samoświadectw, dokumentów osobistych, stojących nierzadko, jak w przypadku badania plotki środowiskowej, na granicy storytellingu, analizy prasoznawczej czy ikonograficznej, tworzą szerokie tło historyczne działalności aktorki.
Można zaryzykować stwierdzenie, że kategoria wspólnego świata przenika całą twórczość Cypriana Norwida, choć na próżno szukalibyśmy w niej jednoznacznej i spójnej dyskursywnej konceptualizacji tej idei. Pozostaje ona tutaj w pewnym rozproszeniu, przywoływana jest za pośrednictwem rozmaitych tradycji filozoficznych i etycznych, interpretacji życia wspólnotowego, określonych wzorów osobowych i postaw społecznych oraz gestów artystycznych samego poety. I właśnie to oryginalne, specyficznie Norwidowskie rozumienie wspólnego świata stanowi przedmiot namysłu w niniejszej monografii. Książka Agnieszki Ziołowicz jest adresowana do wszystkich osób zainteresowanych literaturą i kulturą intelektualną XIX wieku, a zwłaszcza do tych, którzy pragną poznawać dzieło Cypriana Norwida, jego świat myśli i wartości, jego społeczne imaginarium będące odpowiedzią na doświadczenie „wieku kupieckiego i przemysłowego”, a zatem nadal aktualne.
„Autorka otwiera nową perspektywę interpretacji Norwidowskiego pisarstwa i jego filozoficznych oraz ideowych kontekstów. Dokonuje tego dzięki uruchomieniu perspektywy czasowej sięgającej od starożytności po kres wieku XIX, co wiąże się z metodologicznymi wyborami niestroniącymi od interdyscyplinarności: z sięganiem po historię idei, filozofię, socjologię, teologię – wtedy, gdy pozwala to poszerzyć czy pogłębić interpretację. Jednocześnie wywód autorki odznacza się jasnością i precyzją. Taki efekt wynika zarówno z funkcjonalnego używania metodologicznego instrumentarium, jak i ze stylu naukowej narracji oraz po prostu – z urody języka”.
The book addresses one of the fundamental questions posed in both the social sciences and the humanities, namely the question of identity and the role played by the “Other” in its construction. The issues analysed in the book are also very topical. Nowadays, when as a result of a number of processes it is more and more difficult to answer the question of identity, both in the individual and collective aspect, such questions become especially actual, and answers to them are provided by particular authors in their erudite articles, referring to canonical texts for Western culture. What makes this publication particularly relevant is the fact that the discussion concerns the figure of the “Other” and its role in identity formation. Admittedly, such analyses have a long academic tradition, the issue seems particularly topical today. The contemporary world is characterised by high mobility, as a consequence of which contacts with the “Other” are now more common and everyday than ever before.
Paweł Kubicki
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
