Niniejszy tom jest głosem oddającym możliwe sposoby konceptualizacji, ujmowania i interpretowania tytułowego zjawiska przez naukowców reprezentujących różne dyscypliny, szkoły, tradycje i kultury. Stanowi dowód, swoisty ślad zapisu myśli, które towarzyszą jednostkom w podróży poszukiwania, odnajdywania oraz nadawania sensów zjawiskom determinującym i współkształtującym ludzką kondycję w całym jej złożonym spektrum.
Nazywana pierwszą damą niemieckiego dziennikarstwa Marion Grafin Donhoff przez ponad pięćdziesiąt lat swojej działalności publicznej oraz pracy w jednym z najbardziej opiniotwórczych tygodników, jakim jest w Niemczech "Die Zeit", zdobyła pozycję niekwestionowanego autorytetu niemieckiej publicystyki i polityki. Autorytet ten wynikał z intelektu, cech charakteru oraz niezłomnej postawy Donhoff, które musiały sprostać zaskakującym wyzwaniom, jakie przyniosło jej życie w Niemczech XX wieku.
Autobiografia od dawna jest nie tylko „literaturą faktu”, dokumentarystyką, balansującą na granicy literatury i publicystyki, młodszą siostrą beletrystyki. Wzajemne wpływy powieści i autobiografii, „kariera autentyku” (termin Jerzego Jarzębskiego), powstawanie rozmaitych form hybrydycznych, niesłabnące zainteresowanie czytelników i czytelniczek mówią same za siebie. Kobieca odmiana „czwartego rodzaju literackiego” (propozycja Romana Zimanda) nie jest całkowicie ignorowana; takie stwierdzenie byłoby sporym nadużyciem. W historii literatury i historii autobiografii na dobre zadomowiły się dzienniki Zofii Nałkowskiej czy Marii Dąbrowskiej, listy Narcyzy Żmichowskiej, Elizy Orzeszkowej, Gabrieli Zapolskiej. Włączane w obręb dorobku pisarskiego autorek jako autonomiczne dzieła o wysokiej wartości literackiej, są pomocne nie tylko w ustalaniu szczegółów biograficznych, interpretacjach pozostałych utworów, referowaniu poglądów pisarek na sztukę, literaturę, historię, lecz także przy próbach rekonstrukcji osobowości, rozmaicie pojmowanych (auto)portretów piszących kobiet.
(fragm. Wstępu)
Ryszard Kantor, krakowianin, człowiek głęboko osadzony w swoim rodzimym środowisku społecznym i kulturowym, znany wszystkim nie tylko ze względu na swe naukowe osiągnięcia i pasje, etnograf, etnolog, antropolog, kulturoznawca – jest postacią wielowymiarową. Śledząc jego działalność z perspektywy czterdziestoletniej pracy naukowej, już na pierwszy rzut oka trudno oprzeć się wrażeniu, że mamy do czynienia z prawdziwym uczonym, dążącym na swoich drogach poznania do celu, jakim jest odkrycie prawdy i istoty badanych, opisywanych oraz analizowa- nych zjawisk. To człowiek podróży, ciągle w drodze, na „szlaku” etnograficznej, naukowej wędrówki ku obiektom swych badań i studiów. Regionalista, badacz społeczności lokalnych na Orawie, Spiszu, Podhalu, Śląsku Cieszyńskim, ludoznawca i eksplorer zanikających obszarów tradycyjnej kultury ludowej, wiejskiej w Małopolsce, wzbogacił i rozszerzył w trakcie czterdziestoletniej pracy naukowej spek trum swoich zainteresowań o obszary związane z emigracją, statusem i położeniem grup polonijnych na Węgrzech, Rumuni, Słowacji i w Stanach Zjednoczonych. Jednocześnie znajdował jeszcze czas i siły do zgłębiania problematyki ludyzmu i roli zabawy w kulturze, osobliwości oraz obyczajów występujących w długiej perspektywie czasowej w krakowskim środowisku miejskim. Nie sposób wymienić jednym ciągiem wszystkich pól i obszarów jego zainteresowań i dokonań naukowych, owocujących licznymi książkowymi monografiami naukowymi, artykułami, opracowaniami, omówieniami.
mrao Dźan Ada to jedna z pierwszych powieści, jakie powstały w języku urdu. Opublikowane w roku 1899 dzieło, od dziesięcioleci niezmiennie pozostaje dla odbiorców literatury urdu jednym z najbardziej popularnych i cenionych klasyków. Powieść opowiada dzieje życia pewnej kurtyzany (t?awa’if) z północnoindyjskiego miasta Lakhnau i utrzymana jest w konwencji autobiografii. Krytycy literatury zgodnie uważają ją za jedyną dziewiętnastowieczną powieść urdu, która posiada niepodważalne walory literackie. Ale Umrao Dźan Ada to nie tylko utwór literacki – to także głęboko realistyczny i jednocześnie niezwykle barwny opis stylu życia dziewiętnastowiecznej lakhnauskiej elity indo-muzułmańskiej. Tekst może więc być postrzegany i wykorzystywany jako prymarne źródło w badaniach nad złożoną i wysoce specyficzną tradycją kulturową, jaka wytworzyła się w środowisku indo-muzułmańskich kurtyzan i przekazywana była z pokolenia na pokolenie. Powieść wywierała też i wciąż wywiera ogromny wpływ na masową wyobraźnię. Niejednokrotnie stanowiła podstawę adaptacji filmowych i literackich. Tytułowa bohaterka powieści, tawaif Umrao, funkcjonuje jako ikona kulturowa rozpoznawana powszechnie wśród mieszkańców subkontynentu indyjskiego.
Adina Zemanek, absolwentka sinologii na Uniwersytecie w Bukareszcie, doktoryzowała się z etnologii na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie pracuje jako adiunkt w Instytucie Bliskiego i Dalekiego Wschodu. Do jej najważniejszych publikacji należą Estetyka chińska. Antologia, którą zredagowała i częściowo tłumaczyła, oraz Chińszczyzna po polsku. Praktyczna gramatyka języka chińskiego.
Wśród jej zainteresowań naukowych znajdują się chińskie media i kultura popularna. Niniejsza książka jest owocem badań przeprowadzonych na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Fudan w Szanghaju. Omawia ona obraz kobiety, jaki na przestrzeni dwudziestu lat (1988-2008) kreowały artykuły zawarte w dwóch czasopismach - "Shishang" ("Trends"/"Cosmopolitan") i "Shijie shizhuang zhi yuan" ("Elle"). Poszczególne wymiary tego obrazu autorka ukazuje na szerszym tle historycznym i społecznym. Pozycja ta skierowana jest nie tylko do badaczy zagadnień bezpośrednio związanych z tematem, lecz także do wszystkich czytelników zainteresowanych kwestiami globalizacji i lokalizacji, poprawności politycznej i nacjonalizmu, tożsamości klasy średniej czy obrazu mniejszości narodowych w dyskursie medialnym w Chińskiej Republice Ludowej.
Tak niezwykłych świadectw epoki powstało bardzo niewiele. Pochodzące z drugiej połowy XVIII w. pamiętniki Apolonii Heleny Massalskiej są pierwszymi znanymi zapiskami z pobytu na pensji dla dziewcząt. Stanowią interesującą lekturę nie tylko dla badaczy okresu nowożytnego, ale dla wszystkich, których ciekawi życie codzienne kobiet w tamtych czasach.
Apolonia Helena Massalska (1763-1815) była najmłodszym dzieckiem Antoniny z Radziwiłłów i Józefa Adriana Massalskiego, podskarbiego nadwornego litewskiego. Rodzice bardzo wcześnie ją osierocili. Opiekę nad małoletnią przejął brat ojca dziewczynki - Ignacy Massalski, biskup wileński i działacz polityczny. To za jego sprawą znalazła się w Paryżu. Biskup, wmieszany w sprawę konfederacji barskiej, był zmuszony u jej schyłku uchodzić z Rzeczypospolitej. Opuszczając pospiesznie kraj, zabrał ze sobą Apolonię Helenę. Jesienią 1771 r. umieścił ją w klasztornym pensjonacie Abbaye-aux-Bois. Massalska pozostała w nim przez osiem lat, do czasu zamążpójścia w 1779 r.
Przebywając w przyklasztornej szkole w Paryżu, Apolonia Helena prowadziła zapiski. Kreślone bez literackiej pretensji, dostarczają wielu informacji na temat przebiegu edukacji młodych arystokratek, ich czasu wolnego, zabaw i rozrywek. Rzucają też wiele światła na interpersonalne stosunki panujące w klasztorze. Młoda Polka dowiodła w nich daru obserwacji. Pod jej piórem, na tle dziecinnych problemów i nierzadko naiwnych spostrzeżeń, znakomicie zostały odmalowane konterfekty zarówno pensjonarek, członków ich rodzin, jak i wielu zakonnic.
Tomasz Świtek, trener i wykładowca w zakresie podejścia skoncentrowanego na rozwiązaniach, przeciwdziałania przemocy w rodzinie, terapii uzależnienia od środków chemicznych. Doświadczenia terapeutyczne obejmują pracę indywidualną, z parą, grupową z osobami uwikłanymi w przemoc w rodzinie, uzależnionymi, w kryzysie oraz z wieloma innymi trudnościami życiowymi. Obecnie prowadzi Centrum Podejścia Skoncentrowanego na Rozwiązaniach - www.centrumpsr.eu. Współautor/ autor artykułów i książek dotyczących podejścia skoncentrowanego na rozwiązaniach publikowanych w Polsce, Stanach Zjednoczonych, Niemczech. Autor procedury "Talia Atutów" przetłumaczonej na język angielski, francuski, holenderski i hiszpański.
Autor postawił sobie ambitne zadanie skonfrontowania myśli znanego francuskiego filozofa z oficjalną nauką Kościoła. (...) Za rdzeń teilhardyzmu uznał (...) historiozofię, zaś za fundament nauki Kościoła - tomizm. (...) Warsztat historyka idei nie mógł wydać lepszego owocu. Książka (...) traktuje otwarcie o rzeczach istotnych, trudnych i podatnych na ideologiczną oraz medialną manipulację. Jedną z zalet tego - wysokiej próby - naukowego studium jest również to, że autor nie kryje się ze swoimi własnymi poglądami, nie chowa się za zasłoną ogólnikowych sformułowań czy niedopowiedzeń, ale jasno stawia kwestie, które jednoznacznie i konsekwentnie rozwiązuje, wyczerpująco uzasadniając wcześniej swój punkt widzenia.
Czyni to między innymi za pomocą bogatych, obszernych, wielojęzycznych i trafnie dobranych przypisów, które zajmują właściwie połowę objętości rozprawy. Są one nie tylko istotnym uzupełnieniem tekstu głównego, ale tworzą również samodzielny nurt rozważań odnoszący się do zawiłych problemów z zakresu myśli filozoficznej, religijnej, aksjologii, a nawet polityki czy socjologii. Badacz nie ukrywa przy tym swych ideowych (ale nie ideologicznych!) preferencji. Lektura przypisów wciąga czytelnika bez reszty, dostarczając mu satysfakcji, o jaką trudno dziś w pracach naukowych, szczególnie z zakresu humanistyki, gdzie postmodernistyczny język wypowiedzi miesza się z frazeologią, której źródłem są nauki przyrodnicze.
Fragment recenzji
Dzieci były różne. Były dzieci bardzo nerwowe, bardzo... I płakali, i krzyczeli, i szukali, nikt nie wiedział, dlaczego ten ma rodziców, a ten nie. Bo byli tacy, którzy odnaleźli rodziny, ale też tacy, którzy do końca nie mieli żadnego kontaktu. Ja wiedziałam, że mam rodziców, ale nie wiedziałam gdzie. Kontakt się urwał. (...) I tak zostałam w Domu Dziecka. Dla mnie nie było innego życia. Wiedziałam, że to wszystko jest dla mnie, że to moja rodzina, że nie ma nic innego....
(Zina K., Haifa 2007)
John Paul II, Islam and the Middle East will certainly evoke numerous discussions on John Paul II's attitude towards Islam and the Middle Eastern predicament and inspire new reflections, critical remarks and balanced judgment concerning the issue.
Krzysztof Kościelniak
Jagiellonian University
Pismo Wydziału Studiów Międzynarodowych i Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Krytyczny buddyzm.
Buddyzm i polityka w tradycji japońskiej.
Zagadnienia buddyjskiej filozofii i teorii medytacji.
Zagadnienia buddyzmu tybetańskiego i mongolskiego.
Buddyjskie teksty źródłowe - od pierwszego soboru do Dogena.
Praca jest studium demograficznym o ludności parafii Raciborowice w okresie nowożytnym. Obejmuje także problematykę społeczno-gospodarczą. Historia wspomnianej parafii znajduje wyraziste odbicie w zachowanym materiale źródłowym, ale nie została dotąd gruntownie zbadana.
Książka opiera się przede wszystkim na nieeksplorowanych dotąd metrykach kościelnych parafii Raciborowice. Zakres chronologiczny obejmuje epokę nowożytną. Zamyka ją rok 1795, który oznaczał kres istnienia I Rzeczypospolitej.
Celem pracy jest prezentacja zbiorowości parafii Raciborowice przez pryzmat wydarzeń demograficznych.
Niniejsza książka to jeszcze jeden przyczynek do toczącego się w publicznej przestrzeni dyskursu nad znaczeniem dialogu międzykulturowego i sposobami jego implementacji do codziennej praktyki komunikacyjnej. Od innych publikacji, odróżnia ją zwrócenie uwagi na rolę, jaką w społecznym procesie uczenia, uczenia się i promocji dialogu międzykulturowego może i powinno odegrać zarządzanie nim...
Ze Wstępu
Opowiadania Stefana Gajdy rozgrywają się na pograniczu realności i nierealności, zwyczajności i niesamowitości. Autor chce zaskoczyć czytelnika, dlatego ważny jest dla niego przewrotny pomysł, zabawa rzeczywistością, która odsłania dziwność świata. Ujawnia się tu tęsknota za wyjściem poza codzienność, przeżyciem czegoś niezwykłego. Bohaterowie swe pragnienia realizują w majakach sennych, narkotycznych, literackich, ponieważ tylko wyobraźnia pozwala na przeżycie wszystkiego, czego pragniemy, i jest najlepszym remedium na pospolitość, od której chcemy uciec.
Gabriela Matuszek
Niniejsza publikacja, którą oddajemy do rąk czytelnika, jest katalogiem do wystawy: Oblicza świętego Wojciecha planowanej przez Muzeum Miejsckie "Sztygarka" w Dąbrowie Górniczej. [...] Pomysł zorganizowania ekspozycji zrodził się podczas prac nad tzw. "Skarbem hutnika" odkrytym w 2006 roku [...] Mamy nadzieję, że przedstawione przez nas bogactwo wariantów stempli menniczych przyciągnie uwagę badaczy tematyki, kolekcjonerów i miłośników historii.
ze Wstępu
Spis treści:
Studia historycznojęzykowe
Studia edytorskie - tekstologiczne
Studia edytorskie - interpunkcyjne
Studia kulturalnojęzykowe
Sylwetki badaczy i edytorów
"Dr Tomasz Graff jest znanym krakowskim mediewistą, specjalizującym się w dziejach polskiego Kościoła w XV wieku. [...] W recenzowanej książce podejmuje zagadnienie ważne i istotne i co najważniejsze, całościowo nie opracowane dotychczas w nauce historycznej. [...] Szczegółowe badania dr. T. Graffa dowiodły, że najczynniejsi w obronie polskich interesów narodówych wobec zakonu byli biskupi z Korony, zarazem najważniejsi przedstawiciele polskiej hierarchii duchownej, tacy jak: arcybiskup gnieźnieński, biskup krakowski, poznański i włocławski, pełniący najczęściej równocześnie z dostojeństwami kościelnymi wysokie urzędy państwowe (koronne). Autor nie ograniczył się do skrupulatnego wyliczenia udziału tych hierarchów we wszystkich starciach ideologicznych, propagandowych, dyplomatycznych, wojskowych polsko-krzyżackich w okresie 1404-1466, ale również starał się wniknąć w motywy postępowania i wszechstronne uwarunkowania wpływające na decyzje i postawy poszczególnych protagonistów. To pogłębione podejście jest rezultatem bardzo szczególowej analizy wszystkich istniejących źródeł [...] i równie dokładnej weryfikacji bardzo bogatej i z każdym rokiem narastającej literatury przedmiotu, ze szczególnym uwzględnieniem publikacji z lat ostatnich. Autor wykazał (nie po raz pierwszy) wysokie umiejętności krytycznej analizy źródel i uwolnił się od sugestii płynących z opracowań starszych, pióra niejednokrotnie uznanych badaczy. Praca jego wnosi więc nowe przewartościowania i ustalenia do nauki".
Z recenzji Prof. dr. hab. Krzysztofa Baczkowskiego
Wiek XVII to w Niderlandach okres burzliwych przemian politycznych, gospodarczych i religijnych, czas kształtowania się holenderskiej państwowości, mentalności i świadomości narodowej, formowania się standardowego, ponaddialektalnego języka niderlandzkiego, konsolidowania się kalwinizmu i ekspansji kolonialnej. To również okres Złotego Wieku kultury niderlandzkiej, bujnego rozkwitu rzemiosła, malarstwa i piśmiennictwa. Literatura tego czasu staje się naturalnie zwierciadłem owych przemian, nośnikiem myślowego fermentu.
Każda z analizowanych sztuk prowadzić ma Czytelnika ku kwestii szerszej, pozaliterackiej. De wereld is een speeltoneel - świat jest teatrem, pisał najwybitniejszy z poetów tego okresu, Joost van den Vondel, odwołując się do popularnej topiki theatrum mundi. Moim zamiarem było zaś ukazanie kilku aspektów tego świata w tekście dramatu.
Ze Wstępu
Niniejszy tom jest kontynuacją nienumerowanej serii poświęconej stosunkom polsko-ukraińskim. [...] Mając na uwadze takie fakty, jak istniejący przez lata deficyt wiedzy o Kresach Wschodnich, a w szczególności lukę w świadomości współczesnych Polaków na temat ludobójstwa dokonanego na Polakach Kresów południowo-wschodnich przez nacjonalistów ukraińskich z OUN i UPA w latach II wojny światowej i w okresie bezpośrednio po niej następującym, grupa naukowców zainteresowanych tematyką kresową postanowiła kontynuować rozpoczętą [...] działalność, wychodząc w ten sposób naprzeciw niezrealizowanym przez lata postulatom badawczym.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
