Wydane w formie audiobooka wspomnienia Józefa Bandzo „Jastrzębia” obfitują w dynamiczne opisy walk i trudów życia partyzanckiego, lecz także przenoszą do utraconego świata dawnych Kresów Wschodnich II Rzeczypospolitej. Barwne losy naszego bohatera wplecione w okrutny czas okupacji i pierwszych lat Polski ludowej pozwalają słuchaczowi poznać liczne dylematy oraz specyfikę życia ludzi, których okres dojrzewania przypadł na tragiczne lata wojny.
Publikacja zawiera:
Płytę Józef Bandzo „Jastrząb” Tak Było. Wspomnienia partyzanta
3. i 5. Wileńskiej Brygady AK.
Ilustrowaną książeczkę z krótkim biogramem Józefa Bandzo
„Jastrzębia” oraz dwoma tekstami opisującymi historię
3. i 5. Wileńskiej Brygady AK. (80 str.)
Refleksje"" o. Władysława Gurgacza SJ, publikowane po raz pierwszy w całości i w krytycznym opracowaniu, dają czytelnikowi możliwość bliższego i głębszego poznania bogatej osobowości tego kapelana Żołnierzy Wyklętych. Z jego zapisków wyłania się obraz jezuity głęboko żyjącego duchowością, wrażliwego na ludzkie cierpienie i piękno natury, człowieka zmagającego się ze sobą w drodze ku dojrzałości, kapłana przeczuwającego rychłą śmierć i tęskniącego za niebem. Aż dziw, że ktoś tak mocno uduchowiony, rzec by można: mistyk czasu wojny, obdarzony pasją i talentem malarskim, stanie się duszpasterzem Wyklętych, kapelanem troszczącym się o dusze żołnierzy. ""Refleksje"" są obrazem jego duchowej, kilkunastoletniej drogi i zawierają przepojone doświadczeniami treści, świadczące o dojrzałości autora. Dzięki uważnej i cierpliwej lekturze zapisków można lepiej zrozumieć późniejszą trudną decyzję o. Gurgacza o przystąpieniu do Polskiej Podziemnej Armii Niepodległościowej. Niniejsze wydanie Refleksji zostało opatrzone bogatym aparatem krytycznym w postaci wstępów, przypisów, not wyjaśniających, indeksów i ilustracji. Umożliwia to lepsze zrozumienie samego tekstu, jak też szersze spojrzenie na osobistą historię słabego zdrowiem, ale mocnego duchem jezuity, który całkowicie poświęcił się Bogu i Ojczyźnie.
Umiłowanie rodzinnego, stołecznego miasta przebija z wielu wspomnień. Szczególnie widoczne jest u Leona Babińskiego, uczonego, dyplomaty, varsavianisty, który pozostawił trzy tomy wspomnień. W tomie, I w pełni poświęconym Warszawie, z pietyzmem, podbudowanym fenomenalną pamięcią, odtworzył centrum miasta z początków XX wieku, z pewnymi odniesieniami do czasów międzywojennych. Opisał kolejne kamienice i pałace oraz ich mieszkańców. Przybliżył czytelnikowi znane i mniej znane rody warszawskie, ich pochodzenie, koligacje, wykształcenie, zainteresowania kulturalne, majątek.
Album poświęcony stoczni szczecińskiej opowiada o stoczni nie tylko jako o ""fabryce statków"" ale także o pewnej wspólnocie, funkcjonującej w różnorodnych warunkach i kontekście. Stąd też obok fotografii przedstawiających proces budowy kadłuba, znajdują się zdjęcia z wydarzeń ważnych dla ludzi tworzących zakład. I nie tylko dla nich, gdyż stocznia oddziaływała bardzo szeroko - na miasto, region a czasem i na cały kraj jak w lecie 1980 r. Album oparty jest głównie na nieznanych dotąd fotografiach, część z nich zeskanowana ze stykówek z odręcznymi parafkami cenzora.
Album powstał z autorskiego wyboru zachowanej dokumentacji fotograficznej, utrwalonej w 1970 i 1971 r. Znalazły się w nim fotografie już wcześniej publikowane, ale także takie, które zostały odnalezione zupełnie niedawno i pozostawały w zasadzie nieznane. Album otwiera i zamyka pochód pierwszomajowy – najważniejsze robotnicze święto, tak bardzo zawłaszczone przez komunistyczną władzę. W publikacji można odnaleźć dokładnie te same miejsca – w maju maszerowali „ludzie pracy”, a kilka miesięcy później przelewała się krew. Kolejne rozdziały są umowne – wiele wydarzeń trwało wszak równolegle. Odnoszą się one do kluczowych elementów tamtych dni – walk ulicznych, strajku, represji czy debaty. Album ma za zadanie uzupełnić wiedzę na temat szczecińskiego Grudnia 1970 – Stycznia 1971, a zwłaszcza przybliżyć jej wizualny wymiar.
Książka popularnonaukowa o korzeniach polskiego ziemiaństwa i arystokracji, gromadzonych przez dziesiątki lat kolekcjach dzieł sztuki i ich losach, zasługach poszczególnych rodów, m.in. Zamoyskich, Czartoryskich, Potockich i Ogińskich dla Rzeczypospolitej w XIX i XX w., prześladowaniach, jakich doznali w czasie II wojny światowej i po niej.
Korzenie polskiego ziemiaństwa i arystokracji, specyficzny wystrój dworów oraz pałaców, gromadzone przez dziesiątki lat kolekcje dzieł sztuki i ich losy, zasługi poszczególnych rodów, m.in. Zamoyskich, Czartoryskich, Potockich i Ogińskich dla Rzeczypospolitej w XIX i XX w., prześladowania, jakich doznali w czasie II wojny światowej i po niej ? ten świat otwiera przed czytelnikiem autorka książki Polscy ziemianie. Szkice o losach i dziedzictwie. Maluje barwny obraz rzeczywistości bezpowrotnie minionej ? spuściznę materialną ziemiaństwa i, co ważniejsze, duchową, której ślady przetrwały w świadomości narodu do dzisiaj. Opowiada o rabunku przez Niemców i Sowietów bezcennych dzieł sztuki i o ludziach walczących o ich odzyskanie po II wojnie światowej. W drugiej części książki, utrzymanej w tonie gawędy, autorka opisuje historie wybranych rodzin (Chłapowscy, Donimirscy, Sikorscy, Lutosławscy, Radziwiłłowie, Skirmuntowie, Fudakowscy, Bispingowie, Pileccy, Jackowscy), odbijające jak w lustrze dzieje Rzeczypospolitej. Sięga do archiwów ? także rodzinnych, cytuje fragmenty wspomnień, przytacza dykteryjki. Bogato ilustrowana całość zawiera indeks nazwisk i miejscowości.
Książka jest próbą ukazania, w jaki sposób pisano o Polsce i konflikcie polsko-niemieckim na łamach prasy brytyjskiej przed, w trakcie i bezpośrednio po kampanii wrześniowej 1939 r. Autorka najpierw przybliża rynek prasowy na Wyspach w latach trzydziestych XX w. i sytuację polityczną w Europie po zakończeniu I wojny światowej. Następnie analizuje postawę rządu Wielkiej Brytanii, który w połowie marca 1939 r. tj. po wypowiedzeniu przez Niemcy układu monachijskiego wyrzekł się polityki appeasementu i nawiązał ściślejsze relacje z Warszawą. Na koniec, powołując się na artykuły publikowane m.in. w ?The Times?, ?Daily Herald?, ?Daily Express?, ?Daily Worker?, czy ?Manchester Guardian?, charakteryzuje nastroje społeczne, dyplomację, przygotowania do wojny, działania wojenne, okrucieństwa niemieckie oraz zachowanie francuskiego i brytyjskiego sojusznika. W książce nie zabrakło również informacji o brytyjskich magnatach prasowych, redaktorach, dziennikarzach i korespondentach, ponieważ czynnik ludzki i tym razem miał wpływ na kwestię zasadniczą, czyli stosunek prasy brytyjskiej do Polski i Polaków w 1939 r.Książka nagrodzona w konkursie im. Władysława Pobóg-Malinowskiego na Najlepszy Debiut Historyczny Roku.
Na tomik składają się artykuły os´miu autoro´w z ro´z˙nych dyscyplin naukowych (historii, literaturoznawstwa, nauk o kulturze i religii, nauk teologicznych, sztuk muzycznych). Wszystkie ukazuja? obraz powstan´ s´la?skich i plebiscytu go´rnos´la?skiego w literaturze, muzyce, kinematografii oraz prasie.
Album jest efektem prawie trzydziestu lat pracy artystycznej Piotra Górki. Znajdują się w nim reprodukcje obrazów olejnych, na których autor przedstawia historię Polskich Sił Powietrznych na Zachodzie podczas II wojny światowej. Każdy z zaprezentowanych w albumie obrazów jest omówiony w odrębnym rozdziale zawierającym zarówno opis walk powietrznych przedstawionych na płótnach, jak i informacje na temat okoliczności powstawania dzieł.Książka ""Walki powietrzne w obrazach "" - Piotr Górka - oprawa twarda - Wydawnictwo Instytut Pamięci Narodowej, IPN. Książka posiada 172 stron i została wydana w 2020 r. Cena 28.39 zł. Zapraszamy na zakupy!
Książka uzupełnia obecną w nauce polskiej lukę w zakresie opracowań dotyczących ukraińskiego nurtu chrześcijańskiego związanego z biskupem stanisławowskim Grzegorzem Chomyszynem. Ukazuje jego funkcjonowanie oraz zasięg oddziaływania w życiu politycznym Ukraińców. Prezentuje rolę, jaką w nim odegrał duchowny, a także działalność organizacji i partii chrześcijańskich, które wspierał. W książce przedstawiono m.in. proces powstawania tych ugrupowań oraz przybliżono ich oblicze ideowe. Ukazano również stosunek UChO, UKNP i UNO wobec problemów istotnych nie tylko dla Ukraińców, lecz także dla Polaków.W 1925 r. zebrana wokół biskupa stanisławowskiego Grzegorza Chomyszyna grupa greckokatolickiego duchowieństwa oraz inteligencji utworzyła we Lwowie Ukraińską Chrześcijańską Organizację. W 1930 r. w jej miejsce powołano Ukraińską Katolicką Partię Ludową, która w 1932 r. została przemianowana na Ukraińską Odnowę Ludową. Wspierający ich działalność duchowny stał na stanowisku lojalności wobec państwa polskiego, przekonując, że nie stanowi ona przeszkody w walce o prawa Ukraińców. Wierzył, że UNO zdoła odnowić ukraińskie życie narodowe na zasadach chrześcijańskich i przygotuje Ukraińców do stworzenia własnej państwowości. Przewidywał, że początkowo nie znajdzie ona zbyt wielu zwolenników, zdawał sobie jednak sprawę z tego, iż ,,nie w liczbie siła"", gdyż ,,chwasty i burzany rosną prędko, ale też i prędko giną. Dąb rośnie pomału, ale za to trwa przez stulecia"".
Powstała w Wielkiej Brytanii w 1949 r. praca Henryka Glassa (1896-1984) to analityczne studium poświęcone koncepcjom rewolucji komunistycznej, a przede wszystkim taktycznym i strategicznym modyfikacjom wprowadzonym przez Stalina w okresie międzywojennym, wojennym oraz w pierwszych latach po zakończeniu II wojny światowej. Glass był specjalistą od problematyki komunistycznej, czołowym działaczem Centralnego Porozumienia Organizacji Współdziałających w Zwalczaniu Komunizmu, a następnie w okresie okupacji przywódcą agendy antykomunistycznej o kryptonimie Blok. Oparł swoją książkę na wynikach merytorycznych badań prowadzonych w II Rzeczypospolitej, na analizie publikacji z lat wojny oraz na własnym doświadczeniu wyniesionym z pracy w agendach antykomunistycznych Polski Podziemnej.
Książka przedstawia społeczną, zawodową i polityczną działalność Henryka Sławika (1894–1944). Urodził się w Szerokiej na Górnym Śląsku, w rodzinie chłopskiej. Przed 1914 r. pracował jako robotnik m.in. w Altonie k. Hamburga, w czasie I wojny światowej był żołnierzem armii niemieckiej i jeńcem w obozie na Syberii. Po 1918 r. walczył w powstaniach śląskich i aktywnie uczestniczył w kampanii przed plebiscytem mającym zadecydować o przynależności państwowej tego regionu. W latach dwudziestych i trzydziestych XX w. dynamicznie działał na Górnym Śląsku w Polskiej Partii Socjalistycznej, był wieloletnim redaktorem „Gazety Robotniczej”, radnym miejskim i członkiem Śląskiej Rady Wojewódzkiej, prezesem Syndykatu Dziennikarzy Polskich Śląska i Zagłębia Dąbrowskiego oraz członkiem wielu komitetów i towarzystw społecznych. W 1939 r. los rzucił go, podobnie jak kilkadziesiąt tysięcy polskich uchodźców, na Węgry, gdzie na skutek niezwykłego splotu wydarzeń stanął na czele polskiego komitetu. Współpracował zwłaszcza ze swym przyjacielem Józsefem Antallem, wysokim urzędnikiem w tamtejszym MSW. Znakomicie organizując jawną i tajną opiekę nad rzeszą wojennych uciekinierów, obaj przyczynili się do uratowania tysięcy osób, w tym wielu polskich Żydów. Po wkroczeniu Niemców na Węgry w marcu 1944 r. Sławik musiał się ukrywać, wpadł jednak w ręce hitlerowców i po brutalnym śledztwie został wywieziony do obozu w Mauthausen-Gusen. Tam 23 sierpnia 1944 r. powieszono go wraz z kilkoma jego współpracownikami. W 1990 r. uhonorowany został tytułem Sprawiedliwego wśród Narodów Świata, a w 2010 r. odznaczony Orderem Orła Białego.
Prezentowany album przedstawia fotografie autorstwa Antoniego Snawadzkiego dotyczące zniszczeń Warszawy w 1939 roku. Unikalne zdjęcia pochodzą z zasobu archiwum Instytutu Pamięci Narodowej. Przedstawiają zniszczone lub uszkodzone szpitale, kościoły, szkoły, dworce kolejowe, obiekty administracyjne, ale także hotele i budynki mieszkalne. Ukazują okaleczone miasto Warszawę z jesieni 1939 roku. Ponad 130 fotografii zostało wykonanych w okresie pomiędzy sierpniem a grudniem 1939 roku. W publikacji zamieszczono także fotografie z archiwum rodziny Snawadzkiego oraz wzbogacono ją o plany wybranych części Warszawy, a także o fotografie współczesne.Autor zdjęć były legionista, żołnierz dywersji POW, podkomendny gen. S. Bułaka-Bałachowicza podjął się niebezpiecznego zadania udokumentowania zniszczeń stolicy. W styczniu 1940 r. został aresztowany przez niemiecką policję bezpieczeństwa. Jego dalszy los pozostaje nieznany.
Obok pytań o to, co zrobiła bezpieka, niezbędna jest refleksja dotycząca kwestii motywacji aktywności jednostek oraz grup lub środowisk, pracujących i współpracujących z policją polityczną. Równie istotne jest wskazywanie, jak na skuteczność funkcjonowania oddziaływały takie kwestie jak struktura organizacyjna, obieg dokumentów, hierarchia władzy, wewnętrzne relacje interpersonalne, zakres autonomii pojedynczych ludzi czy jednostek organizacyjnych.
„Pamiętnik kapelana wojskowego i inne zapiski z lat 1914–1945” to zapis wspomnień ks. Dominika Ściskały. Okres ten to czas niezwykle ważny i trudny dla Polski. Obserwatorem i uczestnikiem tych wydarzeń jest polski duchowny
Jako duszpasterz i nauczyciel ks. Ściskała doświadczał wszelkich utrudnień i prześladowań, jakich w tym smutnym czasie doznawał Kościół od dawnych zaborców. Był przy tym bystrym obserwatorem rzeczywistości, choć to określenie nie jest tutaj najszczęśliwsze. Sugeruje ono bowiem pewną bierność wobec wydarzeń, a ta z kartek pamiętnika bynajmniej nie wyziera. Ks. Ściskała był niezmordowany w swej działalności. Z zaangażowaniem uczestniczył we wszelkich akcjach charytatywnych prowadzonych na rzecz potrzebujących, wiele z nich sam inicjował i skutecznie prowadził. Za swą działalność doznał rozlicznych represji. W Radomiu m.in. spędził jakiś czas w więzieniu niemieckim. Nie to jednak stanowi główny akcent jego wspomnień. Myślą przewodnią, która przewija się przez zapiski ks. Ściskały, jest świadectwo o niezłomnym i wiernym trwaniu duchowieństwa na swym posterunku w trudnych okresach polskich dziejów.
Grypsy Łukasza Cieplińskiego, pisane przez niego podczas prawie pięciu miesięcy spędzonych w celi śmierci więzienia przy ul. Rakowieckiej w Warszawie, są prawdopodobnie jedynym tak dużym i w swojej treści tak niezwykłym zachowanym zbiorem nieoficjalnych listów osoby skazanej w latach reżimu komunistycznego. To, że dziś można je oglądać i odczytywać, wydaje się graniczyć z cudem. Już samo pisanie ich w celi, zapewne naszpikowanej donosicielami UB, wymagało wiele trudu, aby całe przedsięwzięcie zachować w tajemnicy, wiadomo jednak, że Łukasz Ciepliński nie był jedynym uwięzionym, który oczekując na wykonanie wyroku, żegnał się w ten sposób z rodziną.
Komiks 'Srebrni na szlakach Bitwy Warszawskiej 1920 r.' jest kontynuacją publikacji 'Srebrni na szlakach niepodległej' ukazującej losy trzech kuzynów z rodziny Srebrnych – Mikołaja, Jana i Kacpra. Teraz wspólnie w szeregach odrodzonego Wojska Polskiego biorą udział w jednej z 18 najważniejszych bitew w dziejach świata, czyli Bitwie Warszawskiej. Każdy z nich służy w innym rodzaju broni, dzięki czemu spotykają oni na szlakach bitewnych amerykańskich pilotów z Eskadry Kościuszkowskiej, biorą udział w rajdzie kawaleryjskim na Ciechanów i zdobyciu tam radiostacji 4 Armii sowieckiej, a także walkach pododdziałów pancernych w rejonie Mińska Mazowieckiego. Publikacji towarzyszy wkładka dokumentacyjna ukazująca kulisy punktów zwrotnych Bitwy Warszawskiej oraz jej głównych aktorów.
Komiks ""Bitwa Warszawska 1920 r."" przedstawia historię jednej z 18 najważniejszych bitew w dziejach świata z perspektywy uczestniczących w zmaganiach warszawskich ochotników. To w większości ludzie bardzo młodzi - uczniowie stołecznych szkół, którzy masowo zaciągnęli się do wojska, by bronić dopiero co odzyskanej wolności. To także historia ich kapelana ks. Ignacego Skorupki, który swoją posługę duszpasterską postrzegał w kategoriach służby w pierwszym szeregu - razem ze swoimi podopiecznymi z czasów pokoju. To także historia głównych aktorów wspomnianej batalii: marszałka Józefa Piłsudskiego, gen. Józefa Hallera, gen. Tadeusza Rozwadowskiego, gen. Lucjana Żeligowskiego, gen. Władysława Sikorskiego, dzięki którym Polska i Europa mogły cieszyć się wolnością przez blisko 20 kolejnych lat.
Bitwa o Warszawę w sierpniu 1920 r. wpisała się w polską tradycję niepodległościową. W historiografii europejskiej batalia nad Wisłą z bolszewikami znana jest jako osiemnasta decydująca bitwa w dziejach świata. Symboliczną i legendarną postacią z okresu walk w obronie Warszawy stał się odważny ochotnik kapelan wojskowy ks. Ignacy Skorupka, poległy w boju pod Ossowem 14 sierpnia 1920 r., pośmiertnie awansowany do stopnia majora i odznaczony orderem Virtuti Militari klasy 5 i Krzyżem Niepodległości (1933), w 2010 r. uhonorowany Orderem Orła Białego. W narodowe dzieje ks. Skorupka wpisał się ceną, jaką przyszło płacić pokoleniu II Rzeczypospolitej za obronienie dopiero co wywalczonej wolności...
Zakulisowe rozmowy przywódców polskich na uchodźstwie, polityków sowieckich, brytyjskich i amerykańskich, konflikty interesów między głównymi siłami sceny politycznej czasów II wojny światowej, nieporozumienia na szczeblu dyplomatycznym, błędna interpretacja faktów oraz słów adwersarzy i wreszcie powstanie w 1941 r. Armii Andersa oraz jej ewakuacja do Iranu w 1942 r. Temu właśnie poświęcona jest książka Sławomira Kalbarczyka.Gdy na frontach toczyła się wojna, w gabinetach trwała gra, której stawką była przyszłość tysięcy łagierników i zesłańców na nieludzkiej ziemi. Autor ukazuje, często w zupełnie nowym świetle, bieg wydarzeń i rolę poszczególnych jej uczestników. Nowe jest także wyjaśnienie fundamentalnego problemu w dziejach tej armii okoliczności, w jakich zapadła decyzja o jej wyjściu do Iranu. Wydarzenie to było do tej pory rozmaicie, często zupełnie dowolnie interpretowane w historiografii. Książka ukazuje się w roku 50-lecia śmierci dowódcy Armii Polskiej w ZSRS gen. Władysława Andersa.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
