Komiks ""Bitwa Warszawska 1920 r."" przedstawia historię jednej z 18 najważniejszych bitew w dziejach świata z perspektywy uczestniczących w zmaganiach warszawskich ochotników. To w większości ludzie bardzo młodzi - uczniowie stołecznych szkół, którzy masowo zaciągnęli się do wojska, by bronić dopiero co odzyskanej wolności. To także historia ich kapelana ks. Ignacego Skorupki, który swoją posługę duszpasterską postrzegał w kategoriach służby w pierwszym szeregu - razem ze swoimi podopiecznymi z czasów pokoju. To także historia głównych aktorów wspomnianej batalii: marszałka Józefa Piłsudskiego, gen. Józefa Hallera, gen. Tadeusza Rozwadowskiego, gen. Lucjana Żeligowskiego, gen. Władysława Sikorskiego, dzięki którym Polska i Europa mogły cieszyć się wolnością przez blisko 20 kolejnych lat.
Bitwa o Warszawę w sierpniu 1920 r. wpisała się w polską tradycję niepodległościową. W historiografii europejskiej batalia nad Wisłą z bolszewikami znana jest jako osiemnasta decydująca bitwa w dziejach świata. Symboliczną i legendarną postacią z okresu walk w obronie Warszawy stał się odważny ochotnik kapelan wojskowy ks. Ignacy Skorupka, poległy w boju pod Ossowem 14 sierpnia 1920 r., pośmiertnie awansowany do stopnia majora i odznaczony orderem Virtuti Militari klasy 5 i Krzyżem Niepodległości (1933), w 2010 r. uhonorowany Orderem Orła Białego. W narodowe dzieje ks. Skorupka wpisał się ceną, jaką przyszło płacić pokoleniu II Rzeczypospolitej za obronienie dopiero co wywalczonej wolności...
Doliniacy"" jedno z największych zgrupowań Armii Krajowej walczące z Sowietami i Niemcami na krańcach północno-wschodnich II Rzeczypospolitej w Puszczy Nalibockiej. Ich dowódcą był porucznik cichociemny Adolf Pilch Dolina"". Po rozpoczęciu akcji Burza"", w obawie przed likwidacją przez Armię Czerwoną i NKWD, zgrupowanie to zostało zwolnione przez dowództwo AK z udziału w operacji Ostra Brama"".By uratować oddział i kontynuować walkę o niepodległą Polskę, Pilch zdecydował się na kilkusetkilometrowy marsz w kierunku Warszawy. W końcu lipca 1944 roku dotarł do jedynego dużego kompleksu leśnego znajdującego się w okolicach stolicy do leżącej na obrzeżach Warszawy Puszczy Kampinoskiej.Wieść o przybyciu w rejon stolicy kresowych żołnierzy obudziła wśród przygotowujących się do powstania warszawiaków radość i niedowierzanie. W dowództwie AK zrodził się pomysł wykorzystania zgrupowania partyzanckiego do walk w mieście.
Zakulisowe rozmowy przywódców polskich na uchodźstwie, polityków sowieckich, brytyjskich i amerykańskich, konflikty interesów między głównymi siłami sceny politycznej czasów II wojny światowej, nieporozumienia na szczeblu dyplomatycznym, błędna interpretacja faktów oraz słów adwersarzy i wreszcie powstanie w 1941 r. Armii Andersa oraz jej ewakuacja do Iranu w 1942 r. Temu właśnie poświęcona jest książka Sławomira Kalbarczyka.Gdy na frontach toczyła się wojna, w gabinetach trwała gra, której stawką była przyszłość tysięcy łagierników i zesłańców na nieludzkiej ziemi. Autor ukazuje, często w zupełnie nowym świetle, bieg wydarzeń i rolę poszczególnych jej uczestników. Nowe jest także wyjaśnienie fundamentalnego problemu w dziejach tej armii okoliczności, w jakich zapadła decyzja o jej wyjściu do Iranu. Wydarzenie to było do tej pory rozmaicie, często zupełnie dowolnie interpretowane w historiografii. Książka ukazuje się w roku 50-lecia śmierci dowódcy Armii Polskiej w ZSRS gen. Władysława Andersa.
Wiosna 1944 r. Nad Bugiem, niedaleko wsi Mężenin, miejscowy dowódca Armii Krajowej Władysław Łukasiuk Młot oraz jego żołnierze wyławiają z rzeki prototyp rakiety V-2 nowej broni mającej odwrócić losy przegranej przez Niemców wojny. Zdemontowane elementy tej broni wywiad AK przekaże aliantom. Wkrótce Niemcy zostają wyparci z Polski przez Armię Czerwoną. Dla tak zasłużonych dowódców jak Młot nie oznacza to jednak spokoju. Ścigany przez NKWD Łukasiuk podejmuje walkę w obronie swoich bliskich i podkomendnych. Przyrzeka walczyć, dopóki choć jedna sowiecka noga deptać będzie polską ziemię.Czy Młotowi uda się uratować podkomendnych schwytanych przez Sowietów? Jak się strzela z PIATA? Co Młot opowiedział Łupaszce o Wandzie Wasilewskiej? Jak wyglądał atak żołnierzy Młota na KBW w Siemiatyczach i na most na Bugu we Fronołowie?Zapraszamy do lektury trzeciego zeszytu z komiksowego cyklu Wilcze tropy, przygotowanego przez Instytut Pamięci Narodowej i poświęconego Żołnierzom Wyklętym.
Tom Powroty minionego czasu. Zagnieżdżone w pamięci stanowi zapis wspomnień księdza profesora Zygmunta Zielińskiego. Ten wybitny historyk dzieli się z czytelnikiem refleksjami dotyczącymi okresu od drugiej wojny światowej do współczesności. Autor opisuje m.in. swój pobyt w seminarium duchownym, próbę werbunku przez UB, posługę kapłańską czy wieloletnią pracę na KUL. Wspomnienia ks. Zielińskiego zostały poprzedzone wstępem i opatrzone aparatem naukowym przygotowanym przez Rafała Łatkę. Publikacja powstała w ramach centralnego projektu badawczego IPN Władze komunistyczne wobec Kościołów i związków wyznaniowych w Polsce 19441989.
Niniejsza książka jest pierwszą pełną monografią w języku polskim poświęconą Telekiemu. Czytelnik polski zyskuje tym samym okazję, aby w całej pełni poznać to szczególne życie, balansujące na granicy nowoczesności i tego, co przednowoczesne ? biografię, która ukazuje niezwykłą złożoność historii Węgier i Europy w pierwszej połowie XX w.Pl Teleki (1879?1941) jest jednym z polityków węgierskich XX w. najczęściej ? oprócz przywódcy Węgier międzywojennych Miklósa Horthyego ? wymienianych w debacie publicznej. Dwukrotny premier, minister, niestrudzony organizator, łączył w swym życiu rolę badacza, ideologa i wychowawcy. Należy przy tym do postaci, które najściślej wiążą się z najnowszymi dziejami stosunków polsko-węgierskich.Miał znaczny udział w zorganizowaniu pomocy (transporty z amunicją i wyposażeniem wojskowym), której rząd węgierski udzielił Wojsku Polskiemu walczącemu z Armią Czerwoną. W 1935 r. uczestniczył w jamboree polskiego harcerstwa w Spale. Już latem 1939 r. oznajmił Hitlerowi, że Węgry nie wezmą udziału w zbrojnej agresji na Polskę. Po ataku Niemców i Sowietów za jego sprawą Węgry przyjęły na swoim terytorium zbiegłych polskich żołnierzy i ludność cywilną. W 2001 r. decyzją Prezydenta RP został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej.
Uwolniony z internowania prymas Stefan Wyszyński podejmuje w 1956 r. walkę o rząd dusz z ekipą I sekretarza KC PZPR Władysława Gomułki. Okazją do tego jest Milenium, czyli zainicjowane przez Kościół obchody wielkiego jubileuszu tysiąclecia chrztu Polski. Dla partyjnych decydentów duchowieństwo staje się znów wrogiem numer jeden. Pod sztandarem walki z ""ofensywą wojującego klerykalizmu"" peerelowski aparat władzy realizuje projekt ""Antymilenium"".Gomułkowska ""polityka historyczna"" i świecka celebra wydarzeń historycznych, tysiąclatki, ekologia w służbie totalistycznego systemu, pogoń bezpieki za obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej, nerwowe dyskusje w zaciszach partyjnych gabinetów i zamieszki na ulicach polskich miast w 1966 r. - to tylko niektóre opisane tu wydarzenia. Dzięki tej książce wiedza o Polsce lat sześćdziesiątych staje się pełniejsza.Publikacja w ramach centralnego projektu badawczego IPN ""Władze komunistyczne wobec Kościołów i związków wyznaniowych w Polsce 1944-1989.Książka Antymilenium. Konflikt państwa z Kościołem na tle obchodów tysiąclecia chrztu Polski (1956-1966/1967) - oprawa twarda - Wydawnictwo Instytut Pamięci Narodowej, IPN.
Pod koniec 2016 r. do Oddziałowego Archiwum IPN w Szczecinie zostały przekazane protokoły przesłuchań byłych więźniarek i więźniów obozów koncentracyjnych położonych w Niemczech i na terenach okupowanych przez Niemców. Materiały te zostały sporządzone przez pracowników Polskiego Instytutu Źródłowego w Lund. Publikacja ta ma na celu nie tylko ukazanie życia codziennego w żeńskim obozie Ravensbrck, lecz także przybliżenie działalności Polskiego Instytutu Źródłowego w Lund jako jednej z polskich placówek naukowych na emigracji.
Publikacja jest biografią księdza kanonika Leona Stępniaka – ocalonego więźnia niemieckich obozów koncentracyjnych Dachau i Mauthausen-Gusen, w których spędził pięć lat. Powstała ze spisanych przez autorkę wielogodzinnych, osobistych z nim rozmów i relacji innych osób.
Na Pomorzu Gdańskim od stuleci panowała głęboko zakorzeniona tradycja pielgrzymowania do miejsc świętych. Po II wojnie światowej nieuchronnie musiała się ona skonfrontować z systemem komunistycznym, dążącym do laicyzacji i ateizacji polskiego społeczeństwa, co oznaczało również walkę z publicznymi przejawami religijności.Z punktu widzenia władz szczególnym zagrożeniem były doroczne odpusty przyciągające tysiące osób, organizowane w sanktuariach kaszubsko-pomorskich: w Świętym Wojciechu, Piasecznie, Sianowie, Swarzewie, Wejherowie, Wielu i Matemblewie. Zdaniem wrogów Kościoła duchowieństwo wykorzystywało owe uroczystości do buntowania wiernych przeciw nowemu porządkowi.Książka przedstawia różne oficjalne inicjatywy i działania skierowane przeciwko owej kościelnej rebelii. Mimo dużego nakładu środków władze nie zdołały jednak trwale ograniczyć ruchu pątniczego ani zmniejszyć siły oddziaływania wspomnianych miejsc.
Niekoronowanemu Królowi Polski zapisano na szarfie wieńca pogrzebowego kardynała Stefana Wyszyńskiego. W ten sposób naród docenił życie i dzieło Prymasa Tysiąclecia, jednego z najwybitniejszych Polaków w XX w. Wynikało to z powszechnego przekonania społecznego o jego wyjątkowej roli w życiu narodu i Kościoła katolickiego.Życie i działalność tego wybitnego hierarchy nie doczekały się do chwili obecnej komplementarnego opracowania. Dzieło, które trafia do rąk czytelnika, prezentuje biografię kard. Wyszyńskiego w pełnej perspektywie. Ukazuje spektrum aktywności religijnej i społecznej oraz nauczania pasterskiego Prymasa Tysiąclecia. Niniejsza publikacja została przygotowana na podstawie szerokiej bazy źródłowej i licznych opracowań. Autorzy dotarli do wielu nieznanych do tej pory materiałów archiwalnych, zweryfikowali dotychczasowe ustalenia i zaproponowali nowe ujęcie biografii tej kluczowej dla dziejów Polski postaci.
Na tom składają się artykuły poświęcone działalności Kościoła katolickiego i relacji państwo–Kościół w Polsce i na Pomorzu Zachodnim w ostatniej dekadzie PRL.
W październiku 2018 r. została zorganizowana na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Szczecińskiego czwarta ogólnopolska konferencja naukowa, poświęcona historii Kościoła ka-tolickiego na Pomorzu Zachodnim. Prezentowana Czytelnikom praca powstała na podstawie wygłoszonych wówczas referatów. Jest to czwarty tom wydany we współpracy Oddziału IPN w Szczecinie i Wydziału Teologicznego US, wieńczący wspólny projekt, realizowany od 2015 r. Publikacja powstała w ramach Centralnego Projektu Badawczego: „Władze komunistyczne wobec Kościołów i związków wyznaniowych w Polsce 1944–1989”.
Dwujęzyczny tom studiów jest pokłosiem konferencji naukowej zorganizowanej przez Instytut Pamięci Narodowej i Instytut Filologii Germańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, a zatytułowanej Propaganda w PRL i NRD tematy, instytucje, kampanie. Konferencja odbyła się we Wrocławiu jesienią 2015 r.Propaganda jest z natury rzeczy zagadnieniem wymagającym badań interdyscyplinarnych, wykorzystuje bowiem wszystkie media i wszystkie kanały oddziaływania na odbiorcę. Dlatego też publikacja oddawana w ręce czytelnika zawiera rozważania o różnorodnej tematyce, począwszy od ujęcia historycznego przez kulturoznawcze, aż po językoznawcze i politologiczne. Autorzy podjęli się opisania problemu propagandy zgodnie ze swoimi zainteresowaniami badawczymi, każdy z artykułów stanowi więc ciekawą historię, a zbiorczo składają się na szczególnie interesującą retrospekcję. Publikacja ukazała się w ramach wrocławskiej serii wydawniczej Inne strony historii.
Komiks opisuje dwie mało znane akcje polskiego podziemia niepodległościowego dokonane przez oddział AK por. Antoniego Hedy Szarego w Starachowicach i Końskich. W obydwu przypadkach bezpośrednią przyczyną ich przeprowadzenia były aresztowania członków organizacji i potrzeba ich odbicia z rąk okupanta. Obydwie też, co niezwykle istotne, zakończyły się sukcesem strony polskiej.
Po wieku XVII, zdominowanym przez wyniszczające wojny, Rzeczpospolita od początku XVIII stulecia z coraz większym trudem utrzymywała pozory suwerenności. Konfederacja barska, niesłusznie zapomniane pierwsze powstanie narodowowyzwoleńcze, przyszła zbyt późno, by zmienić bieg historii. Rozbiory podzieliły narody zamieszkujące Rzeczpospolitą między trzy różne państwa. Rozpoczął się długi marsz przez XIX wiek ku odzyskaniu straconej niepodległości.W tym trudnym doświadczeniu Polakom towarzyszył Kościół, w lokalnym wymiarze mocno związany z polską racją stanu, ale jednocześnie kierowany przez Stolicę Apostolską, która patrzyła na zawiłe sprawy Europy Środkowo-Wschodniej z perspektywy Kościoła powszechnego. Dlatego papież Pius VI utworzył bullą Onerosa pastoralis officii cura z 1783 r. metropolię mohylewską, normując tym sytuację, jaka powstała po samowolnym utworzeniu przez imperatorową Katarzynę II tzw. biskupstwa ze stolicą w Mohylewie.Wskutek wrogiego stosunku władz carskich do działalności Kościoła katolickiego wierni nabierali przekonania, że tylko osłabienie Imperium Rosyjskiego w wyniku zmian politycznych przyniesie szansę na poprawę ich położenia. Dlatego hasła narodowowyzwoleńcze szły niekiedy w parze z żądaniami wolności religijnej. Jednak dopiero wybuch pierwszej wojny światowej i będąca jej skutkiem całkowita zmiana realiów w tej części Europy rzeczywiście pozwoliły nie tylko na odrodzenie państwowości polskiej, ale także rozwój struktur kościelnych i życia religijnego katolików. Krótki czas dwudziestolecia międzywojennego został wykorzystany m.in. na dostosowanie organizacji kościelnej do nowych granic. W odrodzonej Rzeczypospolitej znalazły się części diecezji łuckiej, mińskiej, wileńskiej i żmudzkiej. Fragmenty wskrzeszonej w 1918 r. diecezji ryskiej znalazły się w Estonii i Łotwie, na Litwie pozostała prawie cała diecezja żmudzka i skrawki diecezji wileńskiej. W najtrudniejszej sytuacji znalazły się części diecezji mińskiej i łuckiej, które pozostały w granicach Związku Sowieckiego. Konkordaty zawierane przez Stolicę Apostolską w połowie lat dwudziestych XX w. otworzyły drogę do ustalenia nowej organizacji kościelnej na terenach byłej metropolii mohylewskiej. W Polsce powstała metropolia wileńska z diecezjami sufraganalnymi w Łomży i Pińsku (z części diecezji mińskiej). Na Litwie, gdzie zlikwidowano diecezję żmudzką, powstała metropolia kowieńska. Sowiecka Białoruś i Ukraina zostały w praktyce pozbawione struktury administracji kościelnej.
Nauczanie prymasa Stefana Wyszyńskiego w całym okresie jego posługi miało podwójny wymiar: duszpasterski i patriotyczny. Prymas Tysiąclecia przywiązywał wielką wagę do miłości Ojczyzny i stale ją propagował. Został w ten sposób wychowany w domu, w którym pojęcie „Polak katolik” było czymś oczywistym i stanowiło istotną ochronę przed rusyfikacją. Wartości patriotyczne wyniesione z okresu dojrzewania i młodości przyczyniły się do wyboru również określonej drogi życia – w służbie Bogu i Ojczyźnie. Kardynał Wyszyński jako prymas Polski jasno nakreślił społeczne zadania Kościoła: „obrona porządku religijnego i moralnego, obrona prymatu rodziny, życia rodzinnego i ekonomii rodzinnej, obrona wolności […] oraz obrona suwerenności naszego Narodu”. To właśnie wokół tych zagadnień koncentrowało się nauczanie patriotyczne w czasie jego prymasostwa.
Tom Twórczość na zamówienie jest wynikiem studiów prowadzonych przez naukowców współpracujących przy centralnym projekcie badawczym IPN Władze PRL wobec środowisk twórczych, dziennikarskich i naukowych. Za każdym razem, przystępując do prac nad nową publikacją, mamy nadzieję, że uda nam się objąć badaniami w miarę szerokie spektrum zagadnień. Niestety, liczba naukowców zajmujących się tą tematyką jest niewspółmierna do jej rangi i wpływu na działania władz w omawianym okresie. Dlatego też oddając niniejszy tom w ręce Czytelników, mamy nadzieję na rozbudzenie zainteresowania losami wielu prominentnych autorów poczytnych powieści, dziennikarzy z pierwszych stron gazet, czy wybitnych naukowców prowadzących badania pod czujnym parasolem ochronnym władz. Ich życiorysy są często zaskakujące, wręcz filmowe, zarazem pokazują kondycję części polskiej inteligencji po zakończeniu II wojny światowej.
Bronisław Sroka SJ (ur. 1936), aktywny opozycjonista z lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, był uczniem gdańskiego liceum, gdy rozpoczął działalność w konspiracji antykomunistycznej. Został aresztowany przez UB 2 lutego 1953 r. i skazany na pięć lat więzienia.
Wspomnienia spisał po latach. Już jako jezuita powrócił do bolesnego okresu, by przekazać świadectwo o postawie młodych ludzi w mrocznych czasach stalinowskich. Areszt śledczy w Gdańsku, zakłady karne w Sztumie i Sosnowcu-Radosze, praca przymusowa w KWK „Kościuszko-Nowa” w Jaworznie – to nie są miejsca, które powinien mieć wpisane w życiorysie młody i ambitny człowiek. A jednak… Głód, chłód, ciasne cele, przesłuchania, bicie, karcer, praca w nieludzkich warunkach były jego codziennymi towarzyszami.
Ojciec Bronisław Sroka napisał o tym przejmująco, podkreślając niejednokrotnie, że siłę czerpał z modlitwy.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
