Dziś dzięki bajkoterapii uczymy się rozpracowywać i pokonywać dziecięce traumy i lęki. Dzisiejsze bajki mają być nie tylko mądre ale i ciepłe, przyjazne; mają rozjaśniać dziecięcy świat. Kiedyś jednak bajki miały za zadanie... solidnie postraszyć... Wychowanie przez wzbudzanie lęku, czyli reprint bajek Zygmunta Wyrobka z 1922 roku pt.: O ŁAKOMCZUCHU, NIEJADCE I BRUDASKU. Koniecznie przeczytajcie tą książkę i obejrzyjcie ilustracje - z przymrużeniem oka - zobaczcie jak to było kiedyś....
Książka jest niebywale wprost interesująca. Doskonale się ją czyta, pobudza do refleksji, zadumy, ale też do działania. Może zagrzewać do pracy nad sobą i do działania na rzecz pokoju, do pokonywania w sobie nienawiści, żalu, frustracji i dążenia do wendety. Skłania do podejmowania rzeczy wielkich, przekraczania granic siebie i swojego poznania. Jest manifestem na rzecz pokoju, dialogu i pojednania, jak i narzędziem obnażania tego, co złe, tragiczne, trudne do zrozumienia i wybaczenia. [] dr hab. Anna Odrowąż-Coates, prof. ucz.
Pedagogika i pedagogia Marii Montessori (1870-1952) jest w Polsce coraz lepiej znana i bardziej rozpoznawalna. Funkcjonują różnego rodzaju placówki montessoriańskie: żłobki, przedszkola, szkoły. Osoby zajmujące się edukacją domową także są zainteresowane metodami stosowanymi w tej pedagogice. Liczne stowarzyszenia i fundacje popularyzują idee pedagogiczne twórczyni casa dei bambini. Polskie tłumaczenia dzieł M. Montessori i opracowania umożliwiają coraz lepsze zrozumienie jej przesłania pedagogicznego. []Warto przyjrzeć się, jak osoby bezpośrednio zaangażowane w propagowanie pedagogiki i pedagogii M. Montessori zinternalizowały w sercach, umysłach i działaniach myśl pedagogiczną Włoszki.
Książka Lidii Bielinis uzupełnia naszą wiedzę na temat wyjątkowo rzadko badanego zagadnienia, jakim jest technologicznie wspomagane uczenie się młodzieży akademickiej. Stanowi przykład opracowania perfekcyjnie zaprojektowanego metodologicznie i niezwykle uczciwego oraz rzetelnego w zakresie zastosowanych procedur naukowego wnioskowania. Autorka, prowadząc swój erudycyjny wywód, jako badaczka zawsze zachowuje niezbędny dystans, bazuje na danych, a jednocześnie śmiało żongluje licznymi nowymi teoriami, takimi jak choćby konektywizm, generatywizm czy smart education. W konsekwencji publikacja ta ukazuje ugruntowany, wiarygodny i kapitalnie udokumentowany obraz znaczeń i sensów nadawanych przez młodych dorosłych procesowi uczenia się podczas zajęć akademickich z wykorzystaniem różnorakich stref cyfrowych (np. portali społecznościowych).
Jak słusznie zauważa Józef Węglarz, "istotą kreatywności w wychowaniu fizycznym nie jest oddanie we władanie uczniom tego, co jest najważniejsze w tym procesie [...], lecz wykorzystanie ich inwencji w celu wspólnego tworzenia satysfakcjonujących programów". Rozwój kreatywności uczestników edukacji fizycznej nie może zaistnieć bez aktywnego udziału nauczycieli "kreatorów", których podstawową rolą, jak podkreśla Autor, "będzie czuwanie nad racjonalnym przebiegiem tego procesu, by można było wydobyć z niego jak najwięcej". Podejmowanie przez nauczycieli przedsięwzięć o charakterze twórczym jest obecnie jednym z wymogów ich zawodowego awansu i rozwoju. Szczególnie oczekiwane są działania innowacyjne, zaliczane do swoistej twórczości pedagogicznej, która może wpływać na ewolucję zarówno teorii, jak i praktyki. Dlatego już sama koncepcja przygotowanej przez Józefa Węglarza publikacji zasługuje na uznanie. Szczególną wartość ma "zebranie w jedną zwartą jednostkę fundamentalnych, twórczych myśli i wskazań metodycznych o wychowaniu fizycznym, które mają charakter uniwersalny".Książkę polecam przede wszystkim studentom kierunku wychowanie fizyczne i nauczycielom, którzy w kreatywności dostrzegają możliwości własnego rozwoju i zawodowego sukcesu, a także skutecznego motywowania uczniów do uczestnictwa w kulturze fizycznej w czasie i po zakończeniu edukacji.
Przedmiotem badań autorki uczyniły profesjonalizację rodzinnej pieczy zastępczej. W książce prezentują analizę teoretyczną opisywanego zjawiska oraz diagnozę wybranych jego obszarów. Monografia składa z dwóch części: pierwszej, będącej w znacznej mierze fragmentem niepublikowanej rozprawy doktorskiej N. Harewskiej (2021), oraz drugiej, w której G. Gajewska prezentuje analizę literatury naukowej oraz wyniki badań i działań własnych związanych z kształtowaniem profesjonalizacji i świadomości społecznej dotyczącej pieczy zastępczej w szkole wyższej. Są one rozwinięciem i próbą nowego ujęcia publikowanych wcześniej przez autorkę wątków (Gajewska, 2009b, 2020, 2021b). Autorki są pracownikami Instytutu Pedagogiki na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Zielonogórskiego.
Treść przygotowanej przez Józefa Węglarza książki emanuje troską o przyszłość szkolnego wychowania fizycznego i jest to uzasadniony niepokój doświadczonego pedagoga. Autor stawia kluczowe pytanie: "Co stanie się z tym pięknym obszarem, który przynosił przez dziesięciolecia dzieciom i młodzieży dużo radości, zdrowia, hedonizmu, sportowych zmagań oraz innych wartości dla ich usprawnianych ciał i osobowości, a także sporo satysfakcji jego twórcom?". Dyskretnie wprowadza czytelnika w świat oczekiwań i faktów, czyli ukazuje, jak powinno być i jak jest. [...] zapoznaje z teoretycznymi podstawami z danego obszaru, po czym sugeruje, jak należy skutecznie i zgodnie z obowiązującą doktryną realizować zadania, aby osiągać wyznaczone cele. Książkę polecam studentom oraz nauczycielom wychowania fizycznego, dla których przygotowanie młodych pokoleń do czynnego uczestnictwa w kulturze fizycznej jest celem najważniejszym.
Na pierwszy rzut oka wydawać się może, że tytuł książki jest prowokacyjny, bo sugeruje, że jeżeli kapłan zakocha się w kobiecie, a kobieta w kapłanie, to ze względu na miłość powinni oni być razem, tymczasem zupełnie nie o to chodzi. Zakochanie czy pożądanie to nie miłość! Nie można żyć bez miłości. Istotne jest jednak to, kogo i w jaki sposób kochamy.
Wokół polskiego systemu profilaktyki społecznej i resocjalizacji narosło wiele mitów, nieporozumień i przekłamań. Narosło też wiele emocji. Źródłem większości z nich są medialnie rozpowszechniane poglądy osób nie mających ani wiedzy ani kompetencji w opisywanym przedmiocie, a wypowiadających się z głębokim przekonaniem własnych i jedynych racji. Należą do nich zarówno politycy jak i różnego rodzaju "specjaliści od wszystkiego", pochodzący często ze środowiska akademickiego, a głoszący często poglądy oparte na jednostkowych wydarzeniach społecznych i chcący się wkupić w łaskę decydentów, nie mówiąc już o medialnych celebrytach i innych "wieszczach" narodowych. To właśnie przez medialne wypowiedzi wspomnianych "specjalistów" ukształtowane zostały poglądy zwykłych "zjadaczy chleba", obrócone w społeczne emocje. Owe, najczęściej negatywne emocje stają się ostatnio niestety coraz częściej politycznym pretekstem do tworzenia rozwiązań formalnoprawnych regulujących sferę działalności resocjalizacyjnej. Można nawet odnieść wrażenie, że niektóre media sprzyjające władzy, celowo prowadzą politykę medialną, która ma za zadanie stymulowanie kierunku zaostrzania kar i wykluczania osób podlegających penalizacji.
Tom 17 serii Edukacja małego dziecka, zatytułowany Sytuacja społeczna dzieci w rodzinie, przedszkolu i szkole, prezentuje kolejne rozważania teoretyczne i praktyczne nad współczesnymi problemami rozwoju twórczego dziecka.W sytuacji zachodzących zmian społecznych zagadnienie kompetentnego zachowania się dziecka w relacjach międzyludzkich staje się ważnym tematem i wyzwaniem współczesnej edukacji - ze względu na jej istotne znaczenie w procesie socjalizacji i kulturyzacji młodego pokolenia.
Zagadnienia związane z cyberpsychologią są przedmiotem zainteresowań naukowych Autorki od ponad 10 lat. Teksty zgromadzone w tym tomie to rezultat tych badań, konferencji naukowych i szkoleniowych oraz spotkań z praktykami, głównie nauczycielami, psychologami, pedagogami i terapeutami, którzy zajmują się użytkową stroną cyberkultury, czyli wykorzystaniem jej zasobów i narzędzi w projektowaniu konkretnych metod edukacyjnych, profilaktycznych i terapeutycznych i posługiwaniu się nimi. Celem tej książki jest m.in. ukazanie potencjału nowej transdyscypliny cyberpsychologii, która wykracza poza tradycyjne dyscypliny naukowe (głównie psychologię i media studies) oraz rozwija się równolegle do cyberkultury. We współczesnej cywilizacji medialnej (trzecia dekada XXI wieku) obserwujemy coraz silniejsze związki człowieka i technologii, także na poziomie systemowym czy organicznym. Technologie cyfrowe stają się częścią podstawowych systemów społecznych i instytucji: edukacji, zdrowia, kontaktów społecznych, wymiany handlowej, rodziny, grupy rówieśniczej etc. Powstają również hybrydy technologiczne, których organicznym komponentem jest ludzkie ciało lub umysł. Człowiek ulega usieciowieniu zarówno jako uczestnik procesów komunikacji społecznej zapośredniczonej przez sieć i cyfrowe interfejsy, jak i jako biologiczny element większych struktur biotechnologicznych obdarzony samoświadomością i intencjonalnością. Jako mieszkaniec tzw. inteligentnych domów, użytkownik inteligentnych urządzeń oraz samochodów, których deski rozdzielcze przypominają kokpity samolotów, w coraz większym stopniu oswaja się z technologiami, których obsługa bazuje na przyjaznych, intuicyjnych interfejsach. Technologiczny design imituje nierzadko atrybuty człowieka boty uczestniczą w konwersacji, roboty humanoidalne zaś są zaprogramowane nawet do ekspresji quasi-emocjonalnej. Problematyka ta stała się przedmiotem zainteresowań cyberpsychologii.
W dobie nasilającej się konkurencji placówki oświatowe podejmują wysiłek na rzecz podnoszenia swojej konkurencyjności przez zwiększanie innowacyjności, rozumianej jako zdolność do wdrażania nowych rozwiązań w różnych sferach funkcjonowania. W tym celu wiele szkół szuka nowatorskich źródeł innowacji, stymulując i promując takie zachowania personelu, które wykraczają poza tradycyjne standardy realizacji zadań i osiąganych wyników. Podkreśla się znaczenie i potrzebę zachowań proaktywnych, które nie tylko umożliwiają adaptację do zmian, lecz także generowanie i wdrażanie nowych rozwiązań. Zachowania twórcze pracowników są uznawane za kluczowe dla zapewnienia wzrostu efektywności i przetrwania, jak również konkurencyjności szkół, zwłaszcza w dobie przemian organizacyjnych.
Praca logopedy nad dźwiękami mowy wymaga elementarnej wiedzy z różnych dyscyplin, która będzie dla niego stanowić bazę. Jednakże cel terapii nie z każdym pacjentem ukierunkowany jest na artykulację, tzn. na jej czystość zgodnie z normą ortofoniczną. Nie z każdym pacjentem możliwe jest wypracowanie idealnej, wzorcowej realizacji danej głoski. Niekiedy możliwe jest tylko usprawnienie fonacji i artykulacji głosek. Książka składa się z trzech części. Część pierwsza przedstawia wiadomości teoretyczne na temat dyslalii i metod pracy stosowanych przez różnych praktyków logopedów oraz przybliża przyczyny występowania zaburzeń artykulacji.
Pomysł stworzenia książki o metodzie włoskiej lekarki, której idee realizowane są w Katolickich Szkołach Montessori prowadzonych przez Fundację Ziarnko Maku, zrodził się w wyniku wsłuchiwania się w jej niezwykłe postulaty. Autorami tej publikacji są uczniowie, którzy doświadczyli edukacji w myśl założeń Marii Montessori. Młodzi ludzie przedstawią jej postać, przybliżą jej ważne myśli, zaprezentują spojrzenie społeczności szkolnej na metodę wykorzystywaną współcześnie i podzielą się swoją twórczością, zainspirowaną postacią tej kobiety żyjącej na przełomie XIX i XX wieku.Mam nadzieję, że książka napisana przez dzieci, dla których powstała ta niepospolita metoda, pozwoli lepiej zrozumieć to, czym jest nauczanie i wychowanie dla dobra młodych ludzi. Pozwoli również spojrzeć oczami uczniów na to, co my, dorośli, tworzymy, i usłyszeć ich pragnienia, aby budować lepszy świat, tak jak chciała Maria Montessori.
Monografia autorstwa Sławomira W. Malinowskiego Telewizja Dziewcząt i Chłopców (19571993). Historia niczym baśń z innego świata to książka niezwykła. Mimo że jej tytuł sugeruje kronikarskie opracowanie na temat jednej z redakcji polskiej telewizji publicznej, to w rzeczywistości jest to opowieść (auto) biograficzna. Posiłkując się fragmentami wywiadów, publikacji oraz dokumentów związanych z programami telewizyjnymi i audycjami radiowymi, autor przedstawia okoliczności, w których działania i doświadczenia redaktorów Telewizji Dziewcząt i Chłopców (TDC) wzbogaciły życie tysięcy dzieci i młodzieży, ich rodzin, znajomych, podopiecznych w masowych akcjach. Jest to więc wielobarwna mozaika osobistych historii, podana w formie gawędy, którą charakteryzuje przystępność języka, lekkość stylu i czytelność przykładów. Strukturę treści książki współtworzą dwie komplementarne części. Na pierwszą z nich składają się rozdziały, w których mowa o pracy edukacyjnej zespołów oraz współpracowników TDC, Świata Młodych, społecznych efektach ich wysiłku, a także o ich recepcji w różnych środkach masowego komunikowania. Autor przypomina niewątpliwie unikalne okoliczności realizacji programów dla dzieci takich jak Ekran z Bratkiem, Klub Pancernych, Latający Holender, Niewidzialna Ręka, Zwierzyniec i innych mniejszych produkcji.
Publikacja poświęcona jest edukacji muzycznej, która jest jednym z elementów niezbędnych do prawidłowego wzrostu dzieci. Edukacja to proces. Nie ma gotowej recepty na zaspokojenie dziecięcej potrzeby muzyki, tym bardziej, że każdy mały człowiek ma swoje indywidualne tempo rozwoju. Jeśli zadbamy o ten rozwój i zainteresujemy dziecko otoczeniem muzycznym, to efekty będą widoczne w całym życiu człowieka od dzieciństwa po dojrzałość. Wczesna edukacja muzyczna może korzystnie oddziaływać na kolejne fazy życia dziecka. Zaproponowana monografia wychodzi naprzeciw zapotrzebowaniu nauczycieli, terapeutów, którzy poszukują różnych rozwiązań naukowo-metodycznych i rozumieją potrzebę kształcenia muzycznego. Przez wiele lat, gdy pracowałam z dziećmi, studentami, nauczycielami, terapeutami, sama poszukiwałam rozmaitych skutecznych i atrakcyjnych rozwiązań, aby edukacja muzyczna była ważna i spełniała swoje wielowymiarowe zadania.Publikacja składa się z dwóch głównych części opartych o pedagogiczne i profilaktyczno-terapeutyczne założenia edukacji muzycznej. Na rynku wydawniczym brakuje jeszcze opracowań, które prowokowałyby czytelnika do dyskursu, działań artystycznych i terapeutycznych, nowych rozwiązań, programów, projektów. Ważne są tu przygotowanie merytoryczne, podejście metodyczne i twórcze do promowania znaczących walorów muzyki. Ona może i powinna odnaleźć swoje miejsce w różnych przedmiotach dydaktycznych, w otoczeniu wychowawczym każdego dziecka.
Autorka monografii podjęła wielce udaną próbę ukazania społecznego problemu rodziny w wymiarze wybranego rejonu i środowiska jednego z wielkopolskich miast średniej wielkości, ulokowanego w rejonie tradycyjnie rolniczym o dużym kapitale i potencjale ekonomicznym, a także bogatych wielokulturowych tradycjach strukturyzowania i funkcjonowania społeczności mieszkańców opisywanego miasta i jego wiejskiego zaplecza. Formułowane w pracy tezy zostały udokumentowane materiałem faktograficznym zebranym w toku realizacji autorskiego projektu badania terenowego przeprowadzonego w drugiej dekadzie XXI wieku i stosownie wykorzystane do konstrukcji projektu poznawania i rozwiązywania tego problemu siłami środowiska jego obecności, lokując tym samym zawarty w niej potencjał intelektualny i jego dyskursywny wyraz w obszarze pedagogiki społecznej dyscypliny szczególnie zainteresowanej losami polskich rodzin i inicjatywami zmierzającymi do łagodzenia i przełamywania doświadczanych przez nie trudności (fragment Przedmowy prof. Jerzego Modrzewskiego).
Oddana w ręce czytelników książka pt. Wzory przyszłości osobistej i zawodowej młodzieży licealnej. Między tradycją a ponowoczesnością jest efektem moich wieloletnich zainteresowań badawczych problematyką funkcjonowania młodych ludzi w zmieniającym się świecie. Dotąd koncentrowałam się na funkcjonowaniu społecznym, rodzinnym i zawodowym młodych kobiet. Tym razem swoją uwagę zwróciłam w kierunku współczesnej młodzieży, zarówno dziewcząt, jak i chłopców w wieku licealnym, stanowiących znaczną część społeczeństwa, która znajduje się na etapie wkraczania w długoletnią aktywność w życiu społecznym i zawodowym. W niedalekiej przyszłości to właśnie dzisiejsza młodzież zdecyduje, jak będzie wyglądał kształt życia społeczno-kulturowego oraz otaczający nas świat. Dlatego szczególnie ważne jest poznanie kreowanych przez nią wzorów przyszłości zarówno osobistej, jak i zawodowej. Oczywiście nie bez powodu w swoich analizach szczególnie mocno akcentuję ich kontekst społeczno-kulturowy i zmienność w toku dziejów.W niniejszej monografii podejmuję próbę ukazania złożoności problematyki wzorów przyszłości młodzieży oraz czynników różnicujących je. Przedstawiam w niej wyniki badań przeprowadzonych w tym obszarze, ukazane na tle teoretycznych analiz.
Teatr jest ciekawą podróżą do niesamowitego świata, niewyczerpanie nieodgadnionego, przestrzenią do uzewnętrznienia siebie, choć za pośrednictwem wykreowanej postaci - i właśnie to sprawia, że przyciąga on do siebie ludzi w różnym wieku, z różnorakich kręgów kulturowych i po rozmaitych przejściach życiowych. Nie bez powodu właśnie teatr wykorzystywany jest chociażby w procesie resocjalizacji w zakładach penitencjarnych, stanowi także element socjoterapii w placówkach wsparcia dziennego, instytucjach socjalizacyjnych czy w młodzieżowych ośrodkach wychowawczych, a w ostatnich latach na szerszą skalę rozpowszechnia się również w klubach seniora.W niniejszej książce pragnę się skupić nie tyle na temacie morałów, jakie wypływają z samych treści spektakli teatralnych (choć warto tutaj podkreślić ich ogromne znaczenie w procesie wychowania młodego człowieka), ile raczej na walorach profilaktycznych i terapeutycznych uczestnictwa w całym procesie współtworzenia spektakli przez aktorów-amatorów dziecięcych i młodzieżowych teatrów prowadzonych przez wychowawców w świetlicach środowiskowych i innych placówkach opiekuńczo-wychowawczych oraz tych o charakterze specjalistycznym.
W książce tej Maja Dobiasz-Krysiak przygląda się badawczo szkole waldorfskiej i jej społecznym uwarunkowaniom. Śledzi jej międzywojenną historię i związek z ezoterycznym, społecznym ruchem antropozoficznym oraz edukacyjnym ruchem Nowego Wychowania i Niemieckiej Pedagogiki Reformy. Analizuje znaczenia i wartości za jakimi się opowiada, przygląda się jej wzorcowym realizacjom niemieckim, a także jej polskiej adaptacji. Opisuje moment, w jakim pojawia się w Polsce lata osiemdziesiąte XX wieku i czas przełomu demokratycznego a także śledzi ówczesne środowiska alternatywne i edukacyjne, by móc wskazać czynniki, które sprzyjały jej rozwojowi i które wpłynęły na sposoby jej polskiej glokalizacji. Wreszcie rozmawia z członkami środowiska waldorfskiego w Polsce i analizuje ich narracje o szkole, pokazując na jakie potrzeby i oczekiwania społeczne odpowiadała w momencie swojego powstawania.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
