PrzedmowaEdukację alternatywną można postrzegać jako swoistą reakcję obronną rodziców, uczniów, nauczycieli, a także badaczy na masowy charakter edukacji, obecną w niej przemoc strukturalną, symboliczną, przejawy ukrytego programu. Pojęcie edukacji alternatywnej weszło na dobre do języka współczesnej polskiej pedagogiki nie tylko za sprawą praktyk edukacyjnych odmiennych od masowego kształcenia, ale także publikacji: monografii, prac zbiorowych i artykułów. Pierwsze z nich pojawiły się na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku, gdy opadła ideologiczna kurtyna izolująca nas od zachodniej myśli pedagogicznej. Dopiero wtedy możliwe było upowszechnienie na przykład: montessoriańskiej, freinetowskiej, waldorfskiej, antypedagogicznej czy gestaltowskiej myśli i praktyki, a także tekstów Ivana Illicha, Johna Holta, Hubertusa von Schoenebecka i wielu innych autorów. Podkreślić trzeba szczególną rolę Bogusława Śliwerskiego, który jest nie tylko współredaktorem niniejszej książki, ale od wielu lat także promotorem i propagatorem ruchu odnowy edukacji, aktywnym organizatorem cyklu międzynarodowych konferencji poświęconych edukacji alternatywnej, autorem monografii i redaktorem naukowym pierwszych publikacji zbiorowych na ten temat.Pozwolę sobie w tym miejscu na osobistą refleksję, zakładając, że nie jestem w niej odosobniony. Prawdopodobnie wiele osób spośród czytelników, podobnie jak mnie, wtłoczono w system masowego, tradycyjnego kształcenia, do którego mimo prób oporu trzeba się było dostosowywać. Co więcej, należało być gotowym także do kontaktów z różnymi nauczycielami, których cechy trafnie scharakteryzował przed laty Janusz Korczak w jednym ze swoich tekstów:Wyćwiczono sztucznie całą armię ludzi, których zadaniem było zaśmiecać głowy, zaciemniać umysł pogodny i nazwano ich przywódcami dzieci pedagogami. Jedni, zahukania poczciwi, patrzyli pobłażliwie, jak pod ich okiem uczono się lekceważyć obowiązek i wyłgiwać tchórzliwie przed odpowiedzialnością. Drudzy, źli i nieżyczliwi, tyranami byli i uczyli nienawidzieć naukę i sumienność w pracy. Trzeci, fanatycy i dziwacy, tworzyli sztuczny kult dla jakiegoś ułamka świątyni wiedzy, spajali młode umysły haszyszem własnego obłędu. Nieliczni wreszcie wykolejeńcy przemycali nikłe, konające w zaduchu promyki życia, póki ich nie wyśledzono i nie wyszczuto z murów szkolnych. I owych pierwszych pedagogów wspominasz teraz, dojrzały mężu, trochę z rozrzewnieniem, a trochę z litością: przynajmniej nie nękali. Tyranów wspominasz z głuchym żalem i trwogą zły sen ci ich przypomina. O trzecich myślisz z wyrzutem: dlaczego przywiązali mnie do martwego słońca, które nie grzeje i drogi nie rozświetla? A z uczuciem wdzięczności kornej zwracasz się do tych nielicznych lub tego jednego tylko, który z tobą dusił się w kazamatach szkolnych i marzył. Nawet ten najlepszy, a jedyny, nie mógł ci dać więcej prócz marzenia.
Przeobrażenia, jakie nastąpiły w wyniku reform systemu kształcenia i wstąpienia Polski do Unii Europejskiej, stały się impulsem do wprowadzenia zmian w wielu dziedzinach życia. Dotyczy to również niezwykle ważnego obszaru, jakim jest przygotowanie młodego człowieka do samodzielnego, świadomego, satysfakcjonującego i całożyciowego uczestnictwa w kulturze fizycznej. Dlatego też podejmowane inicjatywy powinny zmierzać w kierunku wprowadzania takich zmian, które byłyby zgodne z potrzebami i oczekiwaniami ogólnospołecznymi.Rozpatrując problem zmian w obszarze kultury fizycznej, należy sobie uświadomić istotę tego procesu, który, jak pisze M. Demel,[...] polega na krytycznym atakowaniu współczesności, przezwyciężaniu tradycji przeżytych i szkodliwych, podważaniu autorytetów, empirycznym sprawdzaniu tzw. prawd oczywistych. Polega na ciągłym niepokoju i poszukiwaniu, na równoczesnej penetracji stanu aktualnego, jego genezy i perspektyw.Praca ta ma na celu przede wszystkim zwrócenie uwagi Czytelnika na najistotniejsze problemy szkolnej edukacji fizycznej, które pośrednio lub bezpośrednio mogą wpływać na jakość kultury fizycznej. Poza tym, okolicznością sprzyjającą zmianom w jakości kształcenia i wychowania jest zwiększanie autonomii szkół.Książka obejmuje jedynie wybrane, ale bardzo istotne obszary w procesie edukacji fizycznej. Pomimo że jej treść została opracowana na poziomie ogólnym, to jednak zawiera wiele zweryfikowanych przykładów, które nie tylko wyjaśniają poruszane w niej problemy, ale także mogą być zastosowane w praktyce.Rozdział pierwszy wprowadza Czytelnika w świat aksjologii ciała i omawia drogi wiodące do kształtowania postaw prosomatycznych. Określone są w nim także zadania współczesnej szkoły w przygotowaniu wychowanka do uczestnictwa w kulturze fizycznej w przyszłości.Drugi rozdział w sposób syntetyczny ukazuje drogę postępowania edukacyjnego, którego podstawą jest właściwie dobrany program i odpowiednie planowanie pracy. Uzupełnieniem tych treści są podane przykłady nowatorskich form realizacji zajęć w systemie klasowo-lekcyjnym i fakultatywnym.Rozdział trzeci poświęcono nauczycielowi wychowania fizycznego. Poszukuje się w nim odpowiedzi na pytanie: jaki jest, a jaki powinien być współczesny pedagog?W rozdziale czwartym podjęto próbę określenia miejsca ucznia w nowym systemie edukacji fizycznej. Jest to najważniejszy problem, ponieważ współczesna myśl edukacyjna i działania z nią związane powinny być podporządkowane jego dobru. Dlatego spośród wielu poglądów dotyczących ucznia wybrano tylko te, które są najbliższe humanistycznej wersji wychowania fizycznego i na ich podstawie zbudowano model podmiotowego kształcenia i wychowania ucznia.Pozostałe dwa rozdziały ukazują sposoby pomiarów rzeczywistych wyników pracy szkoły (rozdział piąty) i uczniów (rozdział szósty) w zakresie edukacji fizycznej. Proponowane narzędzia pomiaru oraz kryteria oceny korespondują z myślą przewodnią publikacji, jaką jest jej użyteczność w rzeczywistości szkolnej.Opracowanie to jest zarówno zbiorem własnych refleksji popartych wieloletnim doświadczeniem zawodowym, jak i odwołaniem do bogactwa myśli i wiedzy licznych naukowców, którzy przyczynili się do jej powstania. Słowa szczególnej wdzięczności należą się przede wszystkim dwóm wybitnym uczonym Panu Profesorowi Maciejowi Demelowi, który pokazał drogę humanistycznego wychowania fizycznego, oraz Panu Profesorowi Henrykowi Grabowskiemu, który wytyczył proste i czytelne szlaki na tej drodze.Oddając piąte już wydanie książki do rąk studentów i nauczycieli wychowania fizycznego, mamy nadzieję, że pozwoli ona nie tylko zgłębić wiedzę metodyczną, ale również inaczej spojrzeć na problemy edukacji fizycznej oraz ułatwi poszukiwanie nowych i niekonwencjonalnych rozwiązań.Autorzy
Monografia stanowi drugi tom serii wydawniczej „W Przestrzeni Niepełnosprawności”. Na kartach tej książki towarzyszymy „osobom z niepełnosprawnością na ścieżkach życia”, aby wpierać ich edukację, podejmowane działania terapeutyczne oraz umożliwiać jak najpełniejsze funkcjonowanie w życiu kulturalnym i społecznym. Publikacja zawiera artykuły napisane przez specjalistów teoretyków i praktyków zajmujących się istotą niepełnosprawności, funkcjonowaniem osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności w społeczeństwie oraz ich szeroko pojętym uczestnictwem w kulturze i terapii. Autorzy podjęli kwestie związane z terapią dzieci, intensyfikacją edukacyjnych działań środowiskowych na rzecz osób z niepełnosprawnościami oraz sytuacją społecznej uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w klasie szkolnej. Badacze przyjrzeli się również zjawisku liminalności w kontekście przekraczania drugiego progu edukacyjnego przez ucznia z chorobą przewlekłą uczącego się w klasie integracyjnej, a także możliwościom udostępniania muzeów osobom z niepełnosprawnością intelektualną. Poza tym analizie poddano twórczą, plastyczną działalność uczniów lekko niepełnosprawnych intelektualnie. Publikację zamykają artykuły dotyczące doświadczeń praktycznych na polu edukacji, terapii, wsparcia i szeroko pojętego rozwoju osób z niepełnosprawnością intelektualną.
W poradniku autorka przedstawia problemy, które mogą być przeoczone, a są ważne dla ogólnego rozwoju dziecka, szczególnie dla rozwoju jego mowy. Wyjaśnia i sygnalizuje, kiedy rodzice powinni szukać pomocy u specjalisty i na jakie objawy należy zwrócić szczególną uwagę. Praca ta oraz zamieszczone w niej tzw. logoporady są nowym ujęciem tematyki wczesnego rozwoju.
mgr Grażyna Sklarzyk, logopeda, specjalista neurologopeda
Książka ta może się stać logopedycznym vademecum dla osób sprawujących opiekę nad dzieckiem rozwijającym i doskonalącym swoją mowę. Twórczy charakter tego poradnika pokazuje, że osoby dorosłe wnikliwie obserwujące dziecko mogą już w pierwszych latach jego życia podejmować, w formie miłej zabawy, działania sprzyjające prawidłowemu funkcjonowaniu artykulatorów, przeciwdziałające jąkaniu wczesnodziecięcemu, służące wydłużeniu fazy oddechu, sprzyjające ukształtowaniu prawidłowego zgryzu. Autorka uświadamia, jak istotna jest rola słownego i emocjonalnego kontaktu z dzieckiem, które dzięki zabawom logopedycznym może uniknąć wielu rozczarowań i szkolnych niepowodzeń. Zaletą publikacji, oprócz jej praktycznego aspektu, jest komunikatywny język.
dr Grażyna Pietruszewska-Kobiela
Ukazanie się książki sprawia mi radość również z tego powodu, że jest ona przede wszystkim bardzo pożytecznym kompendium. Mimo niewielkich rozmiarów daje przegląd niemalże wszystkich, także najbardziej „egzotycznych”, typów zooterapii. Ze zrozumiałych względów Autorka najwięcej miejsca poświęciła terapii z udziałem psa domowego. Ten najdawniejszy towarzysz człowieka jest najbardziej z nim związany, spełnia wiele funkcji, sprawdza się również najlepiej wśród zwierząt jako pomocniczy terapeuta. Ponadto książka zawiera niezbędną podbudowę dotyczącą zachowania się (behawioru) zwierząt, a także nie pomija problemu dobrostanu zwierzęcych terapeutów, które w swojej służbie narażone są na urazy i wymagają specjalnego, nie przedmiotowego traktowania.
Książka Agaty Kokocińskiej jest napisana przystępnie, aczkolwiek posiada odniesienia do literatury naukowej, które mogą być przydatne w dalszych studiach nad zagadnieniem. Pozycja ta jest ze wszech miar godna polecenia dla wszystkich Czytelników, którzy chcą lepiej zrozumieć zwierzęta i ich rolę w świecie człowieka.
Z przedmowy dr. hab. Tadeusza Kalety, prof. SGGW
Prezentowana praca zawiera m. in. badania autorki dotyczące wpływu procesu terapeutycznego na stopień autyzmu i rozwój psychoruchowy. Celem badań było także określenie związku między stopniem autyzmu a poziomem i profilem rozwoju psychoruchowego dzieci. Wyniki tych badań mogą być zastosowane przez terapeutów w ich pracy z osobami dotkniętymi autyzmem, a także w diagnozie i profilaktyce tej choroby. Książka adresowana do specjalistów zajmujących się problematyką autyzmu, studentów oraz rodziców dzieci dotkniętych tą chorobą.Dziecko autystyczne z zespołem Aspergera to pozycja, która w krótki, jasny i przejrzysty sposób opisuje sylwetkę dziecka autystycznego. Poznajemy listę cech charakterystycznych dziecka z tym zaburzeniem w zestawieniu z komentarzem matki chłopca z zespołem Aspergera. To sprawia, że nie czytamy tylko o zaburzeniu opisanym w suchych faktach. Czytamy o kimś prawdziwym, o chłopcu, który zbiera ślimacze skorupy, interesuje się motoryzacją i lubi kanapki z tuńczykiem.
Istnieje dość powszechne przekonanie, że nieprawidłowa wymowa głosek jest zaburzeniem mowy najprostszym do opisania i terapii. Jednak okazuje się, że zaburzenia artykulacji, najczęściej nazywane dyslalią, nie zawsze łatwo jest scharakteryzować, a ich leczenie może trwać bardzo długo. Należy się więc głębiej zastanowić nad ich istotą, postawić diagnozę, zastosować właściwą terapię i wreszcie umieć posłużyć się odpowiednią terminologią. Obecnie używa się bowiem wielu różnych określeń, najczęściej mało precyzyjnych, nieoddających istoty zagadnienia.Czy wady wymowy są takim problemem, że trzeba im poświęcać aż tyle uwagi? Nie ulega wątpliwości, że tak, choć, obiektywnie rzecz biorąc, istnieją znacznie poważniejsze kłopoty w porozumiewaniu się językowym słownym. Niemniej jednak nieprawidłowości artykulacyjne bywają przyczyną wielu niepowodzeń szkolnych, a w późniejszym okresie trudności z wyborem drogi życiowej. Innym argumentem przemawiającym za ważkością tego problemu jest to, że foniatria już blisko 200 lat temu stworzyła terminologię nazywającą wady wymowy. Zatem kłopoty z wymową były postrzegane od wieków i już od dawna starano się pomagać ludziom mającym trudności artykulacyjne.Ambicją autorki niniejszego opracowania jest pokazanie szczegółowej metodyki wywoływania głosek i wprowadzania ich do większych struktur językowych.
Zabawy z wyobraźnią
Zadania zostały pogrupowane w kilka kategorii tematycznych. Dobór zadań zależy od samopoczucia i zaciekawienia trenującego wyobraźnię motywem przewodnim danej grupy tematycznej. Układ ćwiczeń opiera się na pięciu blokach:
1. Bohaterowie.
2. Czas.
3. Baśnie i bajki.
4. Wartości i emocje.
5. Humor.
Wszystkie zadania opatrzono stosownym komentarzem. Poszczególne zadania powinny być realizowane pojedynczo – ewentualnie po dwa – w jednym cyklu sesyjnym. Realizacja większej liczby ćwiczeń może wywoływać u trenującego wyobraźnię znużenie i niechęć do podejmowania w późniejszym czasie kolejnych wyzwań.
Z recenzji dr hab. Marii Kuchcińskiej, prof. nadzw. KPSW w Bydgoszczy
Autorski program ochrony pamięci, którym może posługiwać się każdy zainteresowany – osoba troszcząca się o własną lub o cudzą sprawność zapamiętywania teraźniejszości i przywoływania na pamięć przeszłości – z chęcią opiniuję jako warty szerokiego upowszechnienia. […] Tego typu materiały przydatne są – w przypadku starszych odbiorców – nie tylko w domu rodzinnym (do użycia z rodzeństwem, dziećmi i wnukami, a nawet samemu), ale także w domach dziennego pobytu, w stosownych pracowniach uniwersytetu trzeciego wieku, w klubach seniora czy w placówkach opieki całkowitej nad seniorami.
Pani Małgorzata Modrak nie pierwszy raz daje świadectwo swojemu zaangażowaniu w edukacyjne wspieranie, zwłaszcza starszych osób, przy rozwiązywaniu ich ważnych problemów życiowych (wśród których tu rozważane kwestie „ulepszania” pamięci zajmują poczesne miejsce). Spodziewam się, że w następstwie stosowania programu ochrony pamięci pamięć ta zostanie „ulepszona”, ale program dopiero otwiera ku temu możliwości, a więc jest ona „ulepszana” tu i teraz.
W prezentowanej książce przede wszystkim postaramy się uzasadnić tezę, iż współczesna działalność resocjalizacyjna nie powinna być tym, czym jest w chwili obecnej, a więc „narzucaniem” określonych postaw i zachowań na drodze instytucjonalnego, zalegalizowanego administracyjnie przymusu, zakamuflowanego pod pojęciem oddziaływań resocjalizacyjnych.
Książka przeznaczona jest dla szerokiego grona czytelników: od studentów nauk społecznych (pedagogiki, prawa, psychologii, socjologii, pracy socjalnej) poczynając poprzez przedstawicieli wymiaru sprawiedliwości (sędziów, kuratorów sądowych, wychowawców zakładów poprawczych i schronisk dla nieletnich, wychowawców w zakładach karnych i aresztach śledczych), pracowników resortu edukacji (pedagogów i psychologów szkolnych, wychowawców placówekwychowawczych, specjalnych, socjoterapeutycznych i resocjalizacyjnych), działaczy i wolontariuszy z organizacji pozarządowych, na pracownikach szeroko rozumianego sektora pomocy społecznej kończąc (pracownicy socjalni, wychowawcy w placówkach socjalizacyjnych, zakładach opiekuńczo-wychowawczych, asystenci rodziny itp.).
Przedstawiona pozycja wydawnicza jest próbą przybliżenia uwikłanego w spory teoretyczne i aksjologiczne oblicza współczesnej polskiej pedagogiki resocjalizacyjnej. Przede wszystkim jednak ma za zadanie uporządkowanie jej przestrzeni merytorycznej i wskazanie, w jakim kierunku należy podążać, aby przezwyciężyć kryzys zmiany i osiągać bardziej realne sukcesy resocjalizacyjne.
Start edukacyjny to początek poznawania siebie i świata, warunkujący jakość życia indywidualnego i wspólnotowego. Tom 8 serii Edukacja małego dziecka, zatytułowany Przedszkole – przemiany instytucji i jej funkcji, w całości został poświęcony zagadnieniom związanym z wychowaniem przedszkolnym. Okres wychowania przedszkolnego ma bez wątpienia strategiczne znaczenie dla prawidłowego rozwoju dziecka. Jest to związane przede wszystkim z tym, że wszelkie wysiłki zmierzające do wyrównywania szans mają sens wówczas, gdy podejmowane są w najwcześniejszych latach rozwoju, a więc w wieku 2–6 lat. Tylko w tym momencie istnieje możliwość, aby został przerwany błędny łańcuch reprodukcji kulturowej z udziałem szkoły. Prezentowany tom obejmuje dwa główne zakresy tematyczne, ujęte w czterech częściach i odnoszące się po pierwsze – do przedszkola jako instytucji, w tym m.in. jej organizacji, warunków i kadry, a po drugie – do kompetencji związanych z jakościowym wymiarem przedszkolnej edukacji, w tym kompetencji nauczycieli-wychowawców oraz kompetencji dzieci.
Książka, którą oddajemy w ręce Czytelników, obejmuje teksty o różnym poziomie „naukowości”. Jedni autorzy dokonują analiz metodologicznych, wyjaśniając funkcjonowanie Makatonu w szerokim kontekście, inni natomiast opisują pracę przy bardzo konkretnych przypadkach. Tę cechę należy uznać za walor publikacji, ponieważ w ten sposób prezentuje ona obszerny zakres możliwości stosowania polskiej wersji metody Makaton. Jest to pierwsza tego typu książka zbierająca doświadczenia specjalistów, nauczycieli i rodziców, potwierdzające skuteczność metody, która znacząco zmienia jakość życia zarówno dzieci, młodzieży, jak i osób starszych, mających trudności w porozumiewaniu się z otoczeniem. Dzięki Makatonowi stali się oni rzeczywistymi uczestnikami życia społecznego na wszystkich dostępnych im poziomach.
Mam nadzieję, że książka opisująca metodę Makaton będzie wsparciem dla wszystkich, którzy codziennie podejmują trud przełamywania barier komunikacyjnych.
dr Bogusława B. Kaczmarek – autorka polskiej wersji Makatonu
Autorem książki "Zamiast edukacji" jest John Holt, jeden z najbardziej reprezentatywnych dla ruchu domowej edukacji i radykalnej krytyki szkoły powszechnej przedstawicieli amerykańskiej humanistyki. Książkę tę wydał po raz pierwszy w połowie lat siedemdziesiątych minionego stulecia i wpisała się ona w znaczący sposób w dziedzictwo praktyki i myśli pedagogicznej.
Jest to niezwykle ujmujący przewodnik po krainie dziecięcego świata, w której uczenie się jest procesem naturalnym, sprawiającym wielką radość, pozwalającym na czerpanie z niego przyjemności. Holt nie pisał tej książki po to, by nauczyciele szkolnictwa powszechnego znaleźli w niej inspiracje do innowacji, czy reform, gdyż w nie absolutnie nie wierzył. Nie chodziło mu o usprawnienie systemu edukacji, ale o całkowite pozbycie się go.
Dzięki lekturze tej książki łatwiej będzie zrozumieć Czytelnikowi, czym różni się edukacja domowa od tej, jaka ma miejsce w Summerhill - jednej z najbardziej autorytarnych szkół alternatywnych na świecie. Holt przestrzega nauczycieli kochających swój zawód przed traceniem energii na zmianę tego, czego się zmienić nie da, czyli szkoły publicznej. Sugeruje podjęcie wysiłku na rzecz stworzenia własnej, wolnej szkoły, która przyniosłaby radość uczenia się wszystkim uczniom i nauczycielom.
Niektóre elementy podejścia Holta zostały przejęte do współczesnej edukacji instytucjonalnej, formalnej, a nawet klasycznej, jako swoistego rodzaju innowacje wspierające jakość tego procesu, np. zawieranie kontraktu z uczniami czy udzielnie informacji zwrotnej. Jeśli sięgniemy po tę książkę z własnej, nieprzymuszonej ciekawości, to proces ten zaistnieje w sposób naturalny, mimowolny, uświadamiając nam prawdę o nas samych, o naszych zasobach i o edukacji, która jest cząstką naszego życia
Książka Holta jest dowodem na to, że uczenie się może być jak udział w koncercie ulubionego artysty. Po przeczytaniu jej zapewne niektórzy Czytelnicy poproszą o bis, sięgając po nią ponownie, a może i wykorzystując w swoim życiu osobistym, czy zawodowym, to co wydało im się najważniejsze lub najbardziej wartościowe.
Podstawowym warunkiem edukacji małego dziecka – tworzonej zgodnie z humanistyczną, poznawczą i transgresyjną koncepcją rozumienia człowieka – jest jak najlepsze przygotowanie do pracy pedagogicznej nauczycieli-wychowawców. Wszystkie społeczeństwa zarówno w przeszłości, jak i współcześnie chcą mieć przede wszystkim dobrych nauczycieli, ponieważ zdają sobie sprawę z tego, że od nich zależy jakość edukacji, która:
[...] w znacznym stopniu wyznacza losy życiowe ludzi, szanse rozwojowe społeczeństw, przemiany cywilizacyjne. Jakość edukacji zależy od wielu czynników, a wśród nich szczególną rolę odgrywa przygotowanie nauczycieli, ich osobowość i stosowane metody pracy. Zrozumiałe więc jest odwieczne zainteresowanie sprawami zawodu nauczycielskiego.
Opracowania zamieszczone w tym tomie są poświęcone właśnie przygotowaniu do pracy i pracy zawodowej nauczycieli-wychowawców w przedszkolu i w klasach I–III szkoły podstawowej.
Tom składa się z trzech części. W pierwszej – noszącej tytuł Poglądy i doświadczenia polskich nauczycieli-wychowawców – Czytelnicy mogą znaleźć autorskie propozycje dotyczące m.in. współczesnych wyzwań dla szkoły i nauczyciela w kontekście przygotowania dzieci do uczenia się przez całe życie, oceny (nie)gotowości szkoły na przyjęcie najmłodszego ucznia oraz sposobów zapobiegania i przeciwdziałania niepowodzeniom szkolnym. Autorzy wszystkich tekstów zwracają uwagę na relacje między zaleceniami płynącymi z teorii (czy szerzej – wiedzy) pedagogicznej, poczynaniami w zakresie polityki oświatowej a praktyką edukacyjną w zakresie kształcenia i wychowania małych dzieci.
Kolejna część – Poglądy i doświadczenia nauczycieli edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej w Czechach i na Słowacji – zawiera zarówno teoretyczną, jak i praktyczną egzemplifikację zagadnień związanych z edukacją nauczycieli u naszych południowych sąsiadów. Autorki opracowań szczególne znaczenie przypisują pedagogicznym oraz psychologicznym aspektom działań edukacyjnych podejmowanych przez nauczyciela przedszkolnego i wczesnoszkolnego, wspomagających rozwój i kształcenie dziecka, a także porównują propozycje merytoryczne i rozwiązania metodyczne stosowane w Czechach, na Słowacji oraz w Polsce.
Tom zamyka część – Postrzeganie edukacji małego dziecka przez studentów – przyszłych nauczycieli – będąca prezentacją wyników badań prowadzonych wśród studentów kierunków pedagogicznych.
Zamieszczone w tej części opracowania skupiają się głównie na kwestiach dotyczących roli i zadań współczesnego nauczyciela oraz potrzebach i możliwościach wychowania międzykulturowego w przedszkolu i w klasach I–III. Przywołane rezultaty poczynań empirycznych wraz z ich analizą i interpretacją odnoszą się również do umiejętności językowych i matematycznych studentów, których badania zostały zainspirowane Ogólnopolskimi Badaniami Umiejętności Trzecioklasistów OBUT 2011.
Książka poświęcona została niezwykle ważnej problematyce. Walory naukowe, poznawcze i edukacyjne pracy podkreślają autorskie tabele i rysunki. Podejmując ciekawą formę szkicu, Autor w sposób inspirujący skłania do refleksji, dyskusji i dalszych poszukiwań. Szkic to w istocie swej projekt czegoś, to zakreślenie ram problematyki bez wnikania w jej szczegóły. W sztuce szkic oznacza swobodny rysunek, zazwyczaj koloru czarno-białego, ?podkład? pod realizację większego dzieła, później wypełnianego barwami. Przyjęcie przez Autora książki konwencji szkicu skłania nie tylko do kreatywnego pochylenia się nad niezwykle ważną problematyką, ale także inspirująco zachęca do twórczej refleksji oraz do podejmowania autorskich prób realizacji zasygnalizowanych koncepcji w praktyce wychowawczej.
Z recenzji prof. zw. dr hab. Urszuli Ostrowskiej
Książka Szkice do teorii wychowania kreatywnego powstawała w latach 2010?2012. Autor wykorzystał w niej artykuły lub ich fragmenty wcześniej już publikowane w innych pracach zbiorowych, na użytek niniejszej pracy zebrane, uporządkowane i zmodyfikowane. Całość została wzbogacona o fragmenty referatów wygłoszonych na konferencjach naukowych.
Kreatywność, twórczość i rozwój to procesy, które nierozerwalnie wiążą się z życiem ludzkim, zarówno w wymiarze społecznym, jak i jednostkowym. Wyróżniają one człowieka spośród innych istot żywych i wynoszą go ponad świat materialny. Stanowią jednocześnie warunek sine qua non kultury ujmowanej nie socjologicznie czy etnograficznie, ale normatywnie, a więc widzianej w optyce wartościującej, która pozwala snuć refleksję o kulturze wysokiej. Może być ona udziałem i doświadczeniem wielu, nie tylko elit, jeśli wyrasta z ideałów i aspiracji do doskonalenia moralnego właściwych każdemu człowiekowi. Taka kultura jest zdolna podnieść życie ludzkie, a razem z nim i kondycję moralną społeczeństwa na wyższy poziom?
Jest to zbiór rymowanych wierszyków poświęconych zasadom ortografii polskiej. Każdy z nich zawiera cenne wskazówki dla małego czytelnika-ucznia klas I-III i wyjaśnienia jak, kiedy i dlaczego należy pisać i jaką zasadę stosować, aby pisownia była poprawna. Książka może być wykorzystana zarówno przez nauczycieli w ich pracy dydaktycznej, jak i uczniów klas I-III.
Niniejsza publikacja jest pokłosiem merytorycznej dyskusji pracowników naukowych różnych ośrodków akademickich naszego kraju i dotyczy resocjalizacyjnego kontekstu przekraczania kręgu zagubionego człowieczeństwa. Problematyka tomu umocowana na resocjalizacyjnej niwie wymaga znacznej penetracji empirycznej i naukowego rekonesansu. Eksploracja m. in. środowisk przestępczych, kryminogennych, czy finalnie więziennych ma implikować wzbogaceniem stanu wiedzy i rozszerzeniem ram myślowych z omawianego zakresu.
Książka ta jest rezultatem wysiłku wspólnego kilkunastu Autorów i nie jest nastawiona na wyczerpujące zdiagnozowanie zagadnień z obszaru psychokorekcji, lecz raczej idzie, tak o komplementarne zainicjowanie określonych obszarów w kontekście ubóstwa kulturowego danego wycinka rzeczywistości, jak i próbę dostarczenia efektywnych sposobów towarzyszących rozwikłaniu podejmowanych na łamach tejże książki, problemów społecznych. W pracy odnajdziemy szereg zagadnień popartych przeglądem fachowej literatury w połączeniu ze studiami empirycznymi. Oscylują one na szeroko pojętej płaszczyźnie naprawczej. Znakomita część myśli zainicjowanych przez poszczególnych Autorów dotyka problematyki osób nieletnich. Istotne problemy z tą kategorią osób, niejednokrotnie już sygnalizowane w rodzimej literaturze muszą bez wątpienia podlegać częstej rewizji ze względu na przemiany na tej płaszczyźnie oraz uaktualnienie stanu wiedzy i naukowe wzmocnienie, czy nawet ze względu na opracowanie realnych propozycji pracy z nieletnimi.[?]
Sławomir Przybyliński
Zeszyt ćwiczeń zgodny jest z programem nauczania oraz kształcenia słuchu i rytmiki w klasie 4. Wewnątrz znajdują się znaki muzyczne do wypełniania przez dzieci, pełny zakres określeń teoretycznych i muzycznych obowiązującego programu nauczania, propozycje różnych form realizacji ćwiczeń melodyczno-rytmicznych, a także - w atrakcyjnej formie - zbiór dyktand melodycznych, rytmicznych, trójdźwiękowych i interwałowych. Całość dopełniają muzyczne rebusy i krzyżówki.
Zeszyt ćwiczeń zgodny jest z programem nauczania oraz kształcenia słuchu i rytmiki w klasie 5. Wewnątrz znajdują się znaki muzyczne do wypełniania przez dzieci, pełny zakres określeń teoretycznych i muzycznych obowiązującego programu nauczania, propozycje różnych form realizacji ćwiczeń melodyczno-rytmicznych, a także - w atrakcyjnej formie - zbiór dyktand melodycznych, rytmicznych, trójdźwiękowych i interwałowych. Całość dopełniają muzyczne rebusy i krzyżówki.
Książka stanowi pokłosie Konferencji „Prawo dziecka do zdrowia”, którą w 2005 roku zorganizowało Polskie Stowarzyszenie im. Janusza Korczaka.
Celem konferencji, a także książki jest przedstawienie sytuacji dzieci i młodzieży we współczesnym świecie, ich prawa do zdrowia, warunków i stopnia przestrzegania tego prawa. Zdrowie traktowane jest - zgodnie z definicją WHO – jako dobrostan fizyczny, psychiczny, moralny i społeczny. Według Janusza Korczaka zdrowie to nie tylko dobra kondycja fizyczna, ale również radość z bycia kochaną i szanowaną istotą, to poczucie bezpieczeństwa w świecie jasnych reguł moralnych, w świecie sprawiedliwości społecznej...
Wychowanie w polskich szkołach pozostawia wiele do życzenia. Nawet nauczyciele z wykształceniem wyższym nie radzą sobie z nim najlepiej. Jedną z przyczyn jest brak należytego przygotowania nauczycieli do wykonywania zawodu, a zwłaszcza niemożność wykazania się przez nich rzetelną wiedzą o wychowaniu. Nawet, gdy ją posiadają, nie są skłonni do jej weryfikowania. Towarzyszy temu zazwyczaj poczucie bezradności w rozwiązywaniu trudności wychowawczych.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
