Przedmiotem badań autorki uczyniły profesjonalizację rodzinnej pieczy zastępczej. W książce prezentują analizę teoretyczną opisywanego zjawiska oraz diagnozę wybranych jego obszarów. Monografia składa z dwóch części: pierwszej, będącej w znacznej mierze fragmentem niepublikowanej rozprawy doktorskiej N. Harewskiej (2021), oraz drugiej, w której G. Gajewska prezentuje analizę literatury naukowej oraz wyniki badań i działań własnych związanych z kształtowaniem profesjonalizacji i świadomości społecznej dotyczącej pieczy zastępczej w szkole wyższej. Są one rozwinięciem i próbą nowego ujęcia publikowanych wcześniej przez autorkę wątków (Gajewska, 2009b, 2020, 2021b). Autorki są pracownikami Instytutu Pedagogiki na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Zielonogórskiego.
Treść przygotowanej przez Józefa Węglarza książki emanuje troską o przyszłość szkolnego wychowania fizycznego i jest to uzasadniony niepokój doświadczonego pedagoga. Autor stawia kluczowe pytanie: "Co stanie się z tym pięknym obszarem, który przynosił przez dziesięciolecia dzieciom i młodzieży dużo radości, zdrowia, hedonizmu, sportowych zmagań oraz innych wartości dla ich usprawnianych ciał i osobowości, a także sporo satysfakcji jego twórcom?". Dyskretnie wprowadza czytelnika w świat oczekiwań i faktów, czyli ukazuje, jak powinno być i jak jest. [...] zapoznaje z teoretycznymi podstawami z danego obszaru, po czym sugeruje, jak należy skutecznie i zgodnie z obowiązującą doktryną realizować zadania, aby osiągać wyznaczone cele. Książkę polecam studentom oraz nauczycielom wychowania fizycznego, dla których przygotowanie młodych pokoleń do czynnego uczestnictwa w kulturze fizycznej jest celem najważniejszym.
Na pierwszy rzut oka wydawać się może, że tytuł książki jest prowokacyjny, bo sugeruje, że jeżeli kapłan zakocha się w kobiecie, a kobieta w kapłanie, to ze względu na miłość powinni oni być razem, tymczasem zupełnie nie o to chodzi. Zakochanie czy pożądanie to nie miłość! Nie można żyć bez miłości. Istotne jest jednak to, kogo i w jaki sposób kochamy.
Wokół polskiego systemu profilaktyki społecznej i resocjalizacji narosło wiele mitów, nieporozumień i przekłamań. Narosło też wiele emocji. Źródłem większości z nich są medialnie rozpowszechniane poglądy osób nie mających ani wiedzy ani kompetencji w opisywanym przedmiocie, a wypowiadających się z głębokim przekonaniem własnych i jedynych racji. Należą do nich zarówno politycy jak i różnego rodzaju "specjaliści od wszystkiego", pochodzący często ze środowiska akademickiego, a głoszący często poglądy oparte na jednostkowych wydarzeniach społecznych i chcący się wkupić w łaskę decydentów, nie mówiąc już o medialnych celebrytach i innych "wieszczach" narodowych. To właśnie przez medialne wypowiedzi wspomnianych "specjalistów" ukształtowane zostały poglądy zwykłych "zjadaczy chleba", obrócone w społeczne emocje. Owe, najczęściej negatywne emocje stają się ostatnio niestety coraz częściej politycznym pretekstem do tworzenia rozwiązań formalnoprawnych regulujących sferę działalności resocjalizacyjnej. Można nawet odnieść wrażenie, że niektóre media sprzyjające władzy, celowo prowadzą politykę medialną, która ma za zadanie stymulowanie kierunku zaostrzania kar i wykluczania osób podlegających penalizacji.
Tom 17 serii Edukacja małego dziecka, zatytułowany Sytuacja społeczna dzieci w rodzinie, przedszkolu i szkole, prezentuje kolejne rozważania teoretyczne i praktyczne nad współczesnymi problemami rozwoju twórczego dziecka.W sytuacji zachodzących zmian społecznych zagadnienie kompetentnego zachowania się dziecka w relacjach międzyludzkich staje się ważnym tematem i wyzwaniem współczesnej edukacji - ze względu na jej istotne znaczenie w procesie socjalizacji i kulturyzacji młodego pokolenia.
Zagadnienia związane z cyberpsychologią są przedmiotem zainteresowań naukowych Autorki od ponad 10 lat. Teksty zgromadzone w tym tomie to rezultat tych badań, konferencji naukowych i szkoleniowych oraz spotkań z praktykami, głównie nauczycielami, psychologami, pedagogami i terapeutami, którzy zajmują się użytkową stroną cyberkultury, czyli wykorzystaniem jej zasobów i narzędzi w projektowaniu konkretnych metod edukacyjnych, profilaktycznych i terapeutycznych i posługiwaniu się nimi. Celem tej książki jest m.in. ukazanie potencjału nowej transdyscypliny cyberpsychologii, która wykracza poza tradycyjne dyscypliny naukowe (głównie psychologię i media studies) oraz rozwija się równolegle do cyberkultury. We współczesnej cywilizacji medialnej (trzecia dekada XXI wieku) obserwujemy coraz silniejsze związki człowieka i technologii, także na poziomie systemowym czy organicznym. Technologie cyfrowe stają się częścią podstawowych systemów społecznych i instytucji: edukacji, zdrowia, kontaktów społecznych, wymiany handlowej, rodziny, grupy rówieśniczej etc. Powstają również hybrydy technologiczne, których organicznym komponentem jest ludzkie ciało lub umysł. Człowiek ulega usieciowieniu zarówno jako uczestnik procesów komunikacji społecznej zapośredniczonej przez sieć i cyfrowe interfejsy, jak i jako biologiczny element większych struktur biotechnologicznych obdarzony samoświadomością i intencjonalnością. Jako mieszkaniec tzw. inteligentnych domów, użytkownik inteligentnych urządzeń oraz samochodów, których deski rozdzielcze przypominają kokpity samolotów, w coraz większym stopniu oswaja się z technologiami, których obsługa bazuje na przyjaznych, intuicyjnych interfejsach. Technologiczny design imituje nierzadko atrybuty człowieka boty uczestniczą w konwersacji, roboty humanoidalne zaś są zaprogramowane nawet do ekspresji quasi-emocjonalnej. Problematyka ta stała się przedmiotem zainteresowań cyberpsychologii.
W dobie nasilającej się konkurencji placówki oświatowe podejmują wysiłek na rzecz podnoszenia swojej konkurencyjności przez zwiększanie innowacyjności, rozumianej jako zdolność do wdrażania nowych rozwiązań w różnych sferach funkcjonowania. W tym celu wiele szkół szuka nowatorskich źródeł innowacji, stymulując i promując takie zachowania personelu, które wykraczają poza tradycyjne standardy realizacji zadań i osiąganych wyników. Podkreśla się znaczenie i potrzebę zachowań proaktywnych, które nie tylko umożliwiają adaptację do zmian, lecz także generowanie i wdrażanie nowych rozwiązań. Zachowania twórcze pracowników są uznawane za kluczowe dla zapewnienia wzrostu efektywności i przetrwania, jak również konkurencyjności szkół, zwłaszcza w dobie przemian organizacyjnych.
Pomysł stworzenia książki o metodzie włoskiej lekarki, której idee realizowane są w Katolickich Szkołach Montessori prowadzonych przez Fundację Ziarnko Maku, zrodził się w wyniku wsłuchiwania się w jej niezwykłe postulaty. Autorami tej publikacji są uczniowie, którzy doświadczyli edukacji w myśl założeń Marii Montessori. Młodzi ludzie przedstawią jej postać, przybliżą jej ważne myśli, zaprezentują spojrzenie społeczności szkolnej na metodę wykorzystywaną współcześnie i podzielą się swoją twórczością, zainspirowaną postacią tej kobiety żyjącej na przełomie XIX i XX wieku.Mam nadzieję, że książka napisana przez dzieci, dla których powstała ta niepospolita metoda, pozwoli lepiej zrozumieć to, czym jest nauczanie i wychowanie dla dobra młodych ludzi. Pozwoli również spojrzeć oczami uczniów na to, co my, dorośli, tworzymy, i usłyszeć ich pragnienia, aby budować lepszy świat, tak jak chciała Maria Montessori.
Monografia autorstwa Sławomira W. Malinowskiego Telewizja Dziewcząt i Chłopców (19571993). Historia niczym baśń z innego świata to książka niezwykła. Mimo że jej tytuł sugeruje kronikarskie opracowanie na temat jednej z redakcji polskiej telewizji publicznej, to w rzeczywistości jest to opowieść (auto) biograficzna. Posiłkując się fragmentami wywiadów, publikacji oraz dokumentów związanych z programami telewizyjnymi i audycjami radiowymi, autor przedstawia okoliczności, w których działania i doświadczenia redaktorów Telewizji Dziewcząt i Chłopców (TDC) wzbogaciły życie tysięcy dzieci i młodzieży, ich rodzin, znajomych, podopiecznych w masowych akcjach. Jest to więc wielobarwna mozaika osobistych historii, podana w formie gawędy, którą charakteryzuje przystępność języka, lekkość stylu i czytelność przykładów. Strukturę treści książki współtworzą dwie komplementarne części. Na pierwszą z nich składają się rozdziały, w których mowa o pracy edukacyjnej zespołów oraz współpracowników TDC, Świata Młodych, społecznych efektach ich wysiłku, a także o ich recepcji w różnych środkach masowego komunikowania. Autor przypomina niewątpliwie unikalne okoliczności realizacji programów dla dzieci takich jak Ekran z Bratkiem, Klub Pancernych, Latający Holender, Niewidzialna Ręka, Zwierzyniec i innych mniejszych produkcji.
Publikacja poświęcona jest edukacji muzycznej, która jest jednym z elementów niezbędnych do prawidłowego wzrostu dzieci. Edukacja to proces. Nie ma gotowej recepty na zaspokojenie dziecięcej potrzeby muzyki, tym bardziej, że każdy mały człowiek ma swoje indywidualne tempo rozwoju. Jeśli zadbamy o ten rozwój i zainteresujemy dziecko otoczeniem muzycznym, to efekty będą widoczne w całym życiu człowieka od dzieciństwa po dojrzałość. Wczesna edukacja muzyczna może korzystnie oddziaływać na kolejne fazy życia dziecka. Zaproponowana monografia wychodzi naprzeciw zapotrzebowaniu nauczycieli, terapeutów, którzy poszukują różnych rozwiązań naukowo-metodycznych i rozumieją potrzebę kształcenia muzycznego. Przez wiele lat, gdy pracowałam z dziećmi, studentami, nauczycielami, terapeutami, sama poszukiwałam rozmaitych skutecznych i atrakcyjnych rozwiązań, aby edukacja muzyczna była ważna i spełniała swoje wielowymiarowe zadania.Publikacja składa się z dwóch głównych części opartych o pedagogiczne i profilaktyczno-terapeutyczne założenia edukacji muzycznej. Na rynku wydawniczym brakuje jeszcze opracowań, które prowokowałyby czytelnika do dyskursu, działań artystycznych i terapeutycznych, nowych rozwiązań, programów, projektów. Ważne są tu przygotowanie merytoryczne, podejście metodyczne i twórcze do promowania znaczących walorów muzyki. Ona może i powinna odnaleźć swoje miejsce w różnych przedmiotach dydaktycznych, w otoczeniu wychowawczym każdego dziecka.
Autorka monografii podjęła wielce udaną próbę ukazania społecznego problemu rodziny w wymiarze wybranego rejonu i środowiska jednego z wielkopolskich miast średniej wielkości, ulokowanego w rejonie tradycyjnie rolniczym o dużym kapitale i potencjale ekonomicznym, a także bogatych wielokulturowych tradycjach strukturyzowania i funkcjonowania społeczności mieszkańców opisywanego miasta i jego wiejskiego zaplecza. Formułowane w pracy tezy zostały udokumentowane materiałem faktograficznym zebranym w toku realizacji autorskiego projektu badania terenowego przeprowadzonego w drugiej dekadzie XXI wieku i stosownie wykorzystane do konstrukcji projektu poznawania i rozwiązywania tego problemu siłami środowiska jego obecności, lokując tym samym zawarty w niej potencjał intelektualny i jego dyskursywny wyraz w obszarze pedagogiki społecznej dyscypliny szczególnie zainteresowanej losami polskich rodzin i inicjatywami zmierzającymi do łagodzenia i przełamywania doświadczanych przez nie trudności (fragment Przedmowy prof. Jerzego Modrzewskiego).
Oddana w ręce czytelników książka pt. Wzory przyszłości osobistej i zawodowej młodzieży licealnej. Między tradycją a ponowoczesnością jest efektem moich wieloletnich zainteresowań badawczych problematyką funkcjonowania młodych ludzi w zmieniającym się świecie. Dotąd koncentrowałam się na funkcjonowaniu społecznym, rodzinnym i zawodowym młodych kobiet. Tym razem swoją uwagę zwróciłam w kierunku współczesnej młodzieży, zarówno dziewcząt, jak i chłopców w wieku licealnym, stanowiących znaczną część społeczeństwa, która znajduje się na etapie wkraczania w długoletnią aktywność w życiu społecznym i zawodowym. W niedalekiej przyszłości to właśnie dzisiejsza młodzież zdecyduje, jak będzie wyglądał kształt życia społeczno-kulturowego oraz otaczający nas świat. Dlatego szczególnie ważne jest poznanie kreowanych przez nią wzorów przyszłości zarówno osobistej, jak i zawodowej. Oczywiście nie bez powodu w swoich analizach szczególnie mocno akcentuję ich kontekst społeczno-kulturowy i zmienność w toku dziejów.W niniejszej monografii podejmuję próbę ukazania złożoności problematyki wzorów przyszłości młodzieży oraz czynników różnicujących je. Przedstawiam w niej wyniki badań przeprowadzonych w tym obszarze, ukazane na tle teoretycznych analiz.
Teatr jest ciekawą podróżą do niesamowitego świata, niewyczerpanie nieodgadnionego, przestrzenią do uzewnętrznienia siebie, choć za pośrednictwem wykreowanej postaci - i właśnie to sprawia, że przyciąga on do siebie ludzi w różnym wieku, z różnorakich kręgów kulturowych i po rozmaitych przejściach życiowych. Nie bez powodu właśnie teatr wykorzystywany jest chociażby w procesie resocjalizacji w zakładach penitencjarnych, stanowi także element socjoterapii w placówkach wsparcia dziennego, instytucjach socjalizacyjnych czy w młodzieżowych ośrodkach wychowawczych, a w ostatnich latach na szerszą skalę rozpowszechnia się również w klubach seniora.W niniejszej książce pragnę się skupić nie tyle na temacie morałów, jakie wypływają z samych treści spektakli teatralnych (choć warto tutaj podkreślić ich ogromne znaczenie w procesie wychowania młodego człowieka), ile raczej na walorach profilaktycznych i terapeutycznych uczestnictwa w całym procesie współtworzenia spektakli przez aktorów-amatorów dziecięcych i młodzieżowych teatrów prowadzonych przez wychowawców w świetlicach środowiskowych i innych placówkach opiekuńczo-wychowawczych oraz tych o charakterze specjalistycznym.
Publikacja poświęcona jest edukacji muzycznej, która jest jednym z elementów niezbędnych do prawidłowego wzrostu dzieci. Edukacja to proces. Nie ma gotowej recepty na zaspokojenie dziecięcej potrzeby muzyki, tym bardziej, że każdy mały człowiek ma swoje indywidualne tempo rozwoju. Jeśli zadbamy o ten rozwój i zainteresujemy dziecko otoczeniem muzycznym, to efekty będą widoczne w całym życiu człowieka – od dzieciństwa po dojrzałość. Wczesna edukacja muzyczna może korzystnie oddziaływać na kolejne fazy życia dziecka. Zaproponowana monografia wychodzi naprzeciw zapotrzebowaniu nauczycieli, terapeutów, którzy poszukują różnych rozwiązań naukowo-metodycznych i rozumieją potrzebę kształcenia muzycznego. Przez wiele lat, gdy pracowałam z dziećmi, studentami, nauczycielami, terapeutami, sama poszukiwałam rozmaitych skutecznych i atrakcyjnych rozwiązań, aby edukacja muzyczna była ważna i spełniała swoje wielowymiarowe zadania. Publikacja składa się z dwóch głównych części opartych o pedagogiczne i profilaktyczno-terapeutyczne założenia edukacji muzycznej. Na rynku wydawniczym brakuje jeszcze opracowań, które prowokowałyby czytelnika do dyskursu, działań artystycznych i terapeutycznych, nowych rozwiązań, programów, projektów. Ważne są tu przygotowanie merytoryczne, podejście metodyczne i twórcze do promowania znaczących walorów muzyki. Ona może i powinna odnaleźć swoje miejsce w różnych przedmiotach dydaktycznych, w otoczeniu wychowawczym każdego dziecka.
W wysoko rozwiniętym współczesnym świecie zaburzenia rozwoju o różnej etiologii dotyczą około 3% populacji dzieci i chociaż w ostatnich latach zaszły ogromne zmiany w poglądach na wrodzone zaburzenia rozwoju, to jednak nadal jest zbyt dużo niewiadomych i kontrowersji, a także zaniedbań w sferze diagnostycznej i terapeutyczno-rehabilitacyjnej. Przede wszystkim nie docenia się dostatecznie potencjału rozwojowego dzieci z zaburzeniem rozwoju: w pierwszych latach życia, szczególnie w pierwszym roku, istnieją największe możliwości przyspieszenia i wyrównania sprawności psychoruchowej dziecka, a w przyszłości jego rozwoju intelektualnego, toteż Autorzy w każdym rozdziale podkreślają rolę wczesnej rehabilitacji, jak również wczesnej interwencji logopedycznej we wspomaganiu rozwoju dziecka z rzadkim zaburzeniem rozwoju.Celem książki jest zestawienie i przedstawienie aktualnej wiedzy medycznej, rehabilitacyjnej i logopedycznej, a dokładnie tych jej wątków, które służą wspomaganiu rozwoju dzieci z rzadkimi chorobami genetycznymi; celem pośrednim publikacji jest przekazanie doświadczenia Autorów, nabytego w ciągu wieloletniej pracy z dziećmi z wrodzonymi zaburzeniami. Prezentowane zagadnienia rehabilitacyjno-logopedyczne przedstawiono na podstawie wybranych zespołów genetycznych, uwarunkowanych odmiennymi mechanizmami (zespół Downa, zespół Pradera-Willego, zespół CHARGE, zespół Freemana-Sheldona etc.), oraz złożonych problemów rozwojowych (brak i/lub niedorozwój ciała modzelowatego oraz sekwencja zaburzeń tyłomózgowia Dandy-Walkera).Autorzy podręcznika prezentują holistyczne podejście do dziecka z nieprawidłowościami rozwojowymi, opieką i wsparciem obejmując również i jego rodzinę. O ile pierwszy rozdział stanowi wprowadzenie do złożonego zagadnienia wrodzonych zaburzeń rozwoju, wad narządów wewnętrznych oraz zespołów genetycznych (definicja, podziały, diagnostyka), o tyle kolejne rozdziały koncentrują się na zagadnieniu wspomagania rozwoju dzieci z konkretnymi zespołami genetycznymi. Układ każdego z rozdziałów jest stały: najpierw Autorzy przedstawiają najnowszą wiedzę na temat patomechanizmu powstawania danego zespołu, jego dziedziczenia i objawów, po czym wskazują aspekty praktyczne wczesnej interwencji w leczeniu dzieci z konkretnym zespołem genetycznym lub grupami zaburzeń.Podkreślając partnerską współpracę z rodzicami dzieci z wrodzonymi zaburzeniami rozwojowymi, w Ostatni rozdział publikacji przedstawia rozważania i przemyślenia rodzica na temat jego roli w wychowaniu i edukacji dziecka z rzadką chorobą genetyczną, podkreślając tym samym konieczność partnerskiej współpracy między domem a gabinetem rehabilitacyjnym; nie jest tajemnicą, że to właśnie rodzice stają się najlepszymi specjalistami dla swoich dzieci z rzadkimi chorobami, szybko i precyzyjnie identyfikując pojawiające się problemy, wskazując przy tym optymalne rozwiązania.
Praca dotyczy bardzo istotnej i doniosłej społecznie problematyki, jaką stanowi prezentacja rozmaitych form wspomagania procesu komunikacji osób z autystycznym spektrum zaburzeń (ASD). Autorzy wykorzystali z jednej strony aktualne dane z literatury sięgając do prac wybitnych badaczy zamieszczonych w publikacjach książkowych oraz czasopismach o znaczeniu i zasięgu międzynarodowym. Obszerna monografia wychodzi na przeciw pilnym potrzebom związanym z udostępnianiem najnowszych informacji w zakresie rozwijania zdolności porozumiewania się, ze szczególnym uwzględnieniem procesu edukacyjnego dzieci i młodzieży z ASD.
Zawarte w przygotowywanej do druku książce rozdziały, odznaczają się wysokim poziomem profesjonalizmu i mogą stanowić niewątpliwie cenne źródło wiedzy oraz inspiracji dla czytelników.
Ukazanie się tej książki pozwoli czytelnikom zapoznać się z wieloma różnorodnymi i często wypróbowanymi podejściami i metodami związanymi z diagnozą trudności komunikacyjnych i oddziaływaniami pozwalającymi je zmniejszyć lub im zapobiegać u dzieci z ASD. Lekturę ocenianej publikacji można polecić zarówno profesjonalistom jaki praktykom, a także studentom takich kierunków jak pedagogika specjalna, psychologia, logopedia, audiofonologia. Myślę, że także rodzice tej grupy dzieci będą zainteresowani tymi koncepcjami i propozycjami, jakie stanowią przedmiot rozważań omawianej publikacji.
z recenzji Profesora Tadeusza Gałkowskiego
Odczytanie i zrozumienie komunikatów dziecka daje szansę na wprowadzenie alternatywnych i wspomagających form terapii.
Książka Autyzm i AAC. Alternatywne i wspomagające sposoby porozumiewania się w edukacji osób z autyzmem jest dziełem wielu autorów – naukowców i praktyków. Jest ona cennym wkładem do badań nad budowaniem takich form postępowania terapeutycznego, które umożliwią dziecku autystycznemu komunikację społeczną. Prezentowane formy pracy z dzieckiem i jego otoczeniem budzą nadzieję na zbudowanie drogi, która umożliwi dziecku autystycznemu odnalezienie się w środowisku społecznym.
Książka winna być podstawowym źródłem wiedzy dla wszystkich terapeutów pracujących z dziećmi z deficytami rozwojowymi.
Prof. Hanna Jaklewicz
Posyłając dziecko do szkoły, chcemy, aby uczęszczało ono do niej z radością i odnosiło sukcesy. Czasem wymaga to dodatkowych ćwiczeń, które utrwalą wiadomości i umiejętności nabywane w przedszkolu czy w początkowym okresie nauki szkolnej.W trakcie uważnego czytania przygód Michała znajdziecie Państwo wiele podpowiedzi, jak podążając za dzieckiem w codziennych sytuacjach, można pomóc mu przygotować się do czytania i pisania. Każdy rozdział jest propozycją do nabywania nowej umiejętności i utrwalania poprzedniej.
Posyłając dzieci do szkoły, chcemy, aby szły do niej z radością i odnosiły sukcesy. Czasem wymagają one dodatkowych zadań, które utrwalą i poszerzą wiadomości i umiejętności nabywane w przedszkolu czy pierwszej klasie. Niniejsza książeczka jest kolejną propozycją, jak przez różne gry i zabawy można wspomóc dziecko i lepiej przygotować je do dodawania i odejmowania. Opieram się na moich doświadczeniach zdobytych podczas prowadzenia grupowych i indywidualnych zajęć usprawniających umiejętności liczenia (wykorzystuje również elementy metody Marii Montessori i książki Edyty Gruszczyk-Kolczyńskiej).
Podjęta tematyka dotyczy współczesnej edukacji, która dąży do tego, aby być edukacją dla wszystkich i dla każdego ucznia. Jest to ważne wyzwanie i zarazem wymóg społeczeństwa XXI wieku. Edukacja jako dobro społeczne i warunek rozwoju cywilizacji wciąż poszukuje skutecznych rozwiązań systemowych, które sprostają oczekiwaniom społecznym i potrzebom uczących się. Modelowe rozwiązania niosą ze sobą konieczność zmian, które niejednokrotnie spotykają się z oporem, negacją, odrzuceniem i dość często są krytykowane za niski stopień ich użyteczności w praktyce.
Monografia Ja utracone i odzyskane prezentuje nowe spojrzenie na istotę Ja. Naszym celem jako jej autorów jest połączenie w jedną spójną całość najnowszych światowych tendencji w myśleniu o istocie Ja (przede wszystkim teorii mikrogenetycznej) z opartym na własnym bogatym doświadczeniu klinicznym ujęciem Ja jako ucieleśnionego bytu biologicznego (organizm) i psychicznego (wewnętrzny świat umysłu), poznawanego i poznającego zarazem, emocjonalnego i społecznego, rozszerzonego na świat zewnętrzny – przyrodę, społeczeństwo i kulturę, czyli Ja tworzonego przez pracujący mózg (zagnieżdżonego w kolejnych piętrach struktury mózgu) w interakcji z ciałem i umysłem człowieka oraz otoczeniem fizycznym, społecznym i kulturowym. [...]
Monografia buduje mosty między biologicznie zorientowanymi naukami o ludzkim mózgu a naukami humanistycznymi. Może więc być przydatna zarówno dla humanistów, którzy świat kultury i świat społeczny mogą tu oglądać przez pryzmat jego znaczenia dla kształtowania się umysłu człowieka, jak i dla neurouczonych, mogących swoją wiedzę o mózgu i jego funkcjonowaniu osadzić w rzeczywistości społeczno-kulturowej, w której ten człowiek jest zagnieżdżony.
Rozszerzenie koncepcji Ja zagnieżdżonego w kolejnych piętrach struktury mózgu i wyjście w budowaniu teorii tożsamości poza organizm pojedynczego człowieka – na co pozwala metafora zagnieżdżenia w społeczeństwie i kulturze – dają neuropsychologii nowe szanse. Spośród wielu funkcjonujących dziś koncepcji kultury wybraliśmy teorię Pietraszki (2012) opartą na fundamencie aksjologicznym. Kultura jest w tej teorii „sposobem życia podług wartości”, co oznacza, że prawidłowo funkcjonujący, zdrowy człowiek posiada zinternalizowany system wartości, stanowiący swoisty drogowskaz na drogach jego życiowych wyborów, co pozwala mu być pełnowartościowym członkiem społeczności i uczestnikiem kultury przez tę społeczność wytworzonej.
Przedstawione w monografii materiały zostały tak przygotowane, aby mogli z nich korzystać nie tylko studenci psychologii i innych pokrewnych kierunków, lecz także specjaliści: neuropsycholodzy, psycholodzy kliniczni i neurologopedzi oraz lekarze i fizjoterapeuci zajmujący się długofalową opieką nad chorymi z różnorodnymi uszkodzeniami mózgu, u których pojawiły się zaburzenia tożsamości i/lub nastąpił rozpad systemu Ja.
Należy też wspomnieć o dwóch ważnych elementach konstrukcji tej monografii, istotnych z uwagi na jej cele naukowe i przewidywane pożytki dydaktyczne.
Pierwszy to wnikliwe opisy wielu przypadków klinicznych, ilustrujące podejmowane w pracy problemy i pozwalające dopełnić dyskurs teoretyczny wglądem w rzeczywiste sytuacje ludzi, których dotknęły dramatyczne wydarzenia rujnujące ich dotychczasowe życie i niekorzystnie wpływające na ich osobowość i poczucie własnego Ja. Jak wiadomo, stan psychiczny człowieka nie jest obojętny dla zdrowia organizmu i odwrotnie: ból, dyskomfort, dysfunkcja w dowolnej części ciała prawie zawsze prowadzą do utraty równowagi emocjonalnej, niekiedy do zaburzeń poznawczych i zaburzeń zachowania, jak również do zaburzeń oraz rozpadu Ja. W tym ostatnim przypadku terapia neuropsychologiczna jest nieodłącznym elementem kompleksowej rehabilitacji. Płynie stąd konieczność współpracy całego zespołu rehabilitacyjnego, w którego skład wchodzą również pacjent i jego rodzina.
Drugi zaś element sprawiający, że książka może być bardzo przydatna i atrakcyjna dla odbiorcy, to liczne rysunki, tabele i fotografie. Ale nie tylko o podniesienie atrakcyjności czytelniczej tu chodzi, lecz także o to, że szata graficzna, zwłaszcza rysunki objaśniające omawiane w książce zjawiska i procesy, pozwala lepiej zrozumieć wykład, ze swej istoty skomplikowany i niełatwy do zrozumienia przez nie zawsze dostatecznie przygotowanego Czytelnika. A przecież i do takich Czytelników (np. studentów czy osób zainteresowanych problematyką, lecz nieposiadających specjalistycznego przygotowania) książka ta zapewne trafi.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
